–მარიამ ადექი სწრაფად. მესმის დედაჩემის ყვირილი პირველი სართულიდან.
–ვდგები,ვდგები ვამთქნარებ და სააბაზანოში შევდივარ.
მოვწესრიგდი ჩანთა ჩავალაგე და ქემოთ ჩავედი.
–მოხვედი ნინი? შევეგებე ჩემ გადარეულ დაქალს.
–პრივეტებიიიი. გამოექანა და შემომახტა.
–კაი გოგო ნუ ჩამამტვრიე ნეკნები. რაგჭირს შენ?
–რა და ჩემი ბიძაშვილის მეგობარი ჩამოდის უცხოეთიდან და წვეულებაზე მივდივართ.
–ნიკუშას ძმაკაცი ჩამოდის?
–ხოო.
–აუ რავიცი რამინდა მე იქ მარტო ნიკუშას ვიცნობ.
–ეეეე მერე რა თან ნანუკა დეიდაც დავითანხმე ხო? ნინიმ, ალმაცერად გადახედა დედაჩემს.
–ხო მარიამ მორჩი უჟმურობას, სულ მამაშენს გავხარ. დედაც ესეთი უნდა
–კარგი გაიმარჯვეთ! ვთქვი და კეტის ზონარი შევიკარი.
–ხოდა ეგრე! პირგამოტენილი ნინი მიცინოდა და ნანუკას ემშვიდობებოდა.
–ჭვკვიანად იყავით.
–აბა რა ნანუკა დეიდა მე მივხედავ თქვა სიამაყით ნინიმ.
–შენთან ერთად როვარ მაგიტო მითხრა.
–ორივეს იმიტო გითარით, რომ ერთმანეთზე უარესებიხართ მოგვაძახა კისკისით ნანუკამ.
–ჩვენც სიცილით გამოვედით და გზას ჩავუყევით.
–ჰეი! მარიამ წამოგვეწია გიორგი.
–ესღა გვაკლდა ხელები გავპარჭყე და დენდარტყმული კატასავით შევხედე.
ნინი მოგუდული ხითხითებდა.
–მანქანა აქვე მყავს მიგიყვანთ თუ გინდა.
–გიორგი გავიგე რო მანქანა იყიდე თან BMW მაგრამ ნუ დაგვღალე ნურც ჩვენ და ნურც შენი მანქანა ისე ამარიაჟებ უკვე მარიაჟობით გაიცვითა. ვუთხარი და გაკაპასებული მივაშტერდი.
–ვერ ხვდები რო მომწონხარ?
–ვხვდები მაგრამ არვიმჩნევ იმიტო, რომ მომაბეზრებელი ტიპი ხარ და შენთნ ურთიერთობა არმინდა ხელი ავუქნიე და ნაბიჯს ავუჩქარე ახლახანს გამახსენდა ნინი რომელიც გვერძე მომყვებოდა და ისე გაგუდული ხითხითებდა მისი ისედაც თეთრი კანი სულ გაწითლებულიყო.
–უფრო მწარე სიმართლე ვერ მოიფიქრე? მოგუდული მეკითხება და მანქანისკენ მიმავალ გიორგის უყურებს.
–მომაბეზრა თავი არმევასება ესეთი ტიპები რა.
–ნამდვილად გაუთხოვარი დარჩები არავინ არმოგწონს.
–მართლა გაუთხოვარი, რომ დავრჩე მაინც არგავყვები ისეთს ტიპს ვინც არმომწონს ეს კიდე ნამდვილად ბუნების შეცდომაა, მამიკოს ფულებით მარიაჟობს ტფუი.
სკოლაში შევედით და კლასში ჩემს მერხთან დავჯექი.
–აქ მე ვზივარ მომესმა ვიღაც „ძერსკი“ გოგოს ხმა ვაი როგორ არმინდოდა დღეს ნერვის მოშლა.
–რაო რამინდაო? გამოხტა ნინი კიდეკაი თორე კედელზე ვარტყმევინებდი თავს.
–აი პროსტა შენ ვინ გეკითხება გოგონი?
მორჩა მისი ლაპარაკის მანერამ გაჭრა და მომეშალა ნერვები.
–რაუნდა და თუ მეტი საქმე არგაქვს შეგიძლია შეტრიალდე და შენი 30 სანტიმეტრიანი ქუსლებით დაახვიო.
–პროსტა რა ქაჯობაა.
–გამსწარი აქედან სანამ მართლა დაგანახე ვისი ადგილია.
–კაი შენკიდე რაგჭირს შეეშვი. გადმომხედა ნინიმ.
–დღეს ცუდ ხასიათზე ვარ.
–გეტყობა.
სკოლის მერე იმ წვეულებაზე წამათრია დიდი ბრძოლის მიუხედავად მაინც ჩეი შავი ჯინსი და საროჩკა მეცვა.
–ვაა ჩემი გოგოები მოვიდნენ წამოხტა და ჩამეხუტა.
ხო შენ მამიდაშვილი არგახსოვდეს რათქინდა მთავარია მარიამია აქ ჩაიბურტყუნა სიცილით ნინიმ.
–მოდი შენც გიჟო.
–არმინდა მე ჩემ მონატრებულ დემეს ვიპოვი და იმას ჩავეხუთები ენა გამოუყო მარიამმა და ხალხს შეერია ვინ ვის ეზასავებოდა ვერ გაიგებდა ადამიანი. საშინელი თამბაქოს და ალკოჰოლის სუნი იდგა აივანზე გავედი და სუფტა ჰაერი შევისუნთქე.
–მოსაწვევი გაქვს? მომადგა ვიღაც იდიოტი უკნიდან და მიბრიალებდა იმ მწვანე თვალებს.
–უნდა მქონდეს?
–შენ როგორ ფიქრობ?
–არამგონია ვინც ეს წვეულება გააკეთა იმდენი ტვინი ქონდეს მოსაწვევები რო გაეკეთებინა.
–რაო? ამომხედა სერიოზული სახით.
–დემე! ძვლივს გიპოვე!
–ნინი? რამხელა გაზრდილხარ ტო.. მოეხვია ნინის.
დემე გაიცანი ეს მარიამ ახვლედიანია, მარიამ ეს დემეა ვიზეც გიყვებოდი და ესეც მისი წვეულება.
ო არა ახლა თავი დამნაშავედ მეგრძნო?
–ნინი მემგონი შენმა დაქალმა ზრდილობა არიცის წვეულება დამიწუნა.
–ჰა?
–იცი რა? ახლა ზრდილობიანად, რომ გეთქვა სასიამოვნოა ან რაღაც ასეთი ბოდიშს მოგიხდიდი, მაგრამ ახლა არა ამაზე ბანძი და იდიოტური წვეულება არმინახავს არსად. შევუბღირე.
–ხოდა წადი მკაცრი თქმით უთხრა დემეტრემ.
–ზუსტად მაგას ვაპირებდი როგორიც ხარ ეგეთი წვეულებაცაა.
–მაგით რისი თქმა გინდა? უფრო გაუმკაცრდა ხმა ჩვენ ბიჭ დემეტრეს.
–იმის რო იდიოტიხარ პირდაპირ მივახალე.
–რათქვი 17 წლის ღლაპო?
–ოუოუ დაჟე 20 ის ვართ და ჩვენი იუმორის გრძნობა 5 წლის ბავშვისას ვერ ცდება?
–მორჩა! დაიბღვირა დემემ და მარიამი ზურგზე მოიგდო.
–შე არანორმალური ახლავე დამსვი.
–მონანიება არმესმის
–ვერც გაიგებ!
–კარგი! დაიყვირა ამ იდიოტმა და პირველ სართულზე ჩამათრია.
–ველურო,პრონტოზავრო,ვირთხა ახლავე დამსვი.
ვიგრძენი როგორ ვარდებოდი აუზში და აი ისიც რისიც მეშინოდა,რადგან ცურვა არვიცოდი და აუზიც ღრმა იყო ფსკერზე ვეცემოდი ხელფეხს ვამოძრავებდი მაგრამ შოკისგან და შიშისგან ამოყვინთვაც ვერ მოვახერხე. ვიგუდებოდი თალები მეხუჭებოდა როცა ვიღაცამ წელზე ხელი მომხვია.

(ნინი)
დავინახე გაბრაზებულმა დემეტრემ როგორ ჩააგდო აუზში მარიამი და რო არ ამოყვინთ მერე გამახსენდა მან ხომ ცურვა არიცოდა და სუნთქვასთანაც პრობლემები ქონდა. დემეტრე მიტრილდა და წასვლა დაიწყო.
–დემე მარიამმა ცურვა არიცის მალე თუარ ამოვიყვანთ დაიხრჩობა. დავუკივლე დემეტრეს.
–რა? გაფითრებულმა დემეტრემ შემომხედა მოსაცმელი გაიხადა და აუზში გადახტა მარიამი ფრთხილად დააწვინა აუზთან მეტლახზე და პულსი გაუსინჯა.
–ნინი! თავი დაუჭირე
–ეხლავე, დავუჭირე და დემემ გულზე მასაჟები დაიწყო შემდეგ ჩაბერა და მარიამმაც გაახილა თვალი და წამოხტა წყალი გადმოღვარა პირიდან და შეშინებული უყურებდა დემეტრეს!
–კეთილი იყოს შენი დაბრუნება დედამიწაზე ალქაჯო უთრა დემემ და ამოისუნთქა.

P.S ვიცი ბევრი შეცდომაა მაგრა ამას იმისთვის არვწერ,რომ მწერალი გამოვიდე უბრალოდ მოვიწყინე და დავწერე იმედია თვენც მოგეწონებათ. ძაან ნუ გამაკრიტიკებთ და შემიფასეთ ღირს თუ არა გაგრძელება. <3 <3 <3