დილით მაღვიძარის ხმამ გამაღვიძა. სამთვიანი არდადეგების შემდეგ კვლავ უნდა დავუბრუნდე ჩვეულ რეჟიმს და ვიარო სკოლაში.უკვე მეთორმეტე კლასელი ვარ, მაგრამ ეს საერთოად არ მიხარია.მაღვიძარა გავთიშე და ისევ დაძინება დავაპირე,მაგრამ ამ დროს ოთახში ჩემი პატარა და,სესილი შემოვარდა რომელიც დღეს პირველად მიდის სკოლაში და რა თქმა უნდა უბედნიერესია. მე თავი მოვიმძინარე.ის მომიახლოვდა და ის იყო ბალიში უნდა დაერტყა ჩემთვის რომ მოვკიდე წელზე ხელი, დავქაჩე ჩემსკენ,ამოვიყვანე ლოგინზე და მუცელზე მოვუღუტუნე.მანაც სიცილი დაიწყო და ცდილობდა ჩემთვისაც მოეწვდინა ხელი რომ ეღუტუნებინა.ამ დროს დედამ დაიყვირა ბავშვებო გამზადეთო და ჩვენც გავჩერდით.
-გაბი ვნერვიულობ.მიხარია რომ სკოლაში მივდივარ,მაგრამ არ ვიცი იქ მომეწონება თუ არა...
გაბი?! ეს ჩემი სახელია.ნუ გაბრიელა მქვია,მაგრამ ყველა გაბის მეძახის(მათ შორის ჩემი დაც).დღეს მეთორმეტე კლასში გადავედი და ვნერვიულობ მომავალ გამოცდებზე.ადრე ვცეკვავდი მაგრამ უკვე 3 წელია აღარ მიცეკვია...მას შემდეგ რაც მამა გარდაიცვალა...
-არ ინერვიულო ჩემო ლამაზო.ხომ იცი რომ მე შენს გვერდით ვარ.მიდი ახლა ჩაიცვი და ჩავიდეთ დაბლა.აღარ ვაყვიროთ მეტი დედიკო.
-კაი,კაი წავალ ჩავიცმევ
-მიდი გაიქეცი
მეც დავიწყე გამზადება.არ ვიცოდი რა უნდა ჩამეცვა,ამიტომ გადმოვალაგე მთელი გარდერობი და დავიწყე არჩევა.საბოლოოდ გადავწყვიტე რომ ჩავიცვა შავი ტყავის ქვედაბოლო, თეთრი ტოპი ზედა, ჯინსის უმკლავო,მოკლე შემოსაცმელი და All Star-ის შავი მაღალყელიანი კედები.ჩემი ყავისფერი,ტალღოვანი თმა გაშლილი დავიტოვე. მაკიაჟის დიდი მოყვარული არ ვარ ასე რომ უბრალოდ უფერული ბლესკი წავისვი და თაფლისფერი თვალები ოდნავ ავიპრიხე და მე მზად ვარ.
დაბლა ჩავირბინე.ჩემი და უკვე საუზმეს მიირთმევდა.დედასთან მივედი ვაკოცე და მაგიდას მივუჯექი.როდესაც საუზმეს მოვრჩით,ჩანთები ავიღეთ,დედას დავემშვიდობეთ და ავტობუსის გაჩერებასთან მივირბინეთ.ავტობუსი მალევე მოვიდა და სადღაც 10-15 წუთში უკვე სკოლაში ვიყავით. ჩემი და თავის კლასთან მივიყვანე,დავემშვიდობე და ვუთხარი რომ დედა წაიყვანდა სკოლიდან. მე მეოთხე სართულზე ავედი.აქ ჩემი კლასია. კლასელებს მივესალმე და ყველას სათითაოდ ჩავეხუტე.
-ტკბილი ლუკმა ბოლოსთვის!
ეს ჩემი საუკეთესო დაქალია ლიზა.ერთმანეთი პირველ კლასში გავიცანით და მას შემდეგ საუკეთესო დაქალები ვართ.ის ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარს. ჩემთვის დასავითაა...
-ვაიმე როგორ მომენატრე შე მახინჯო−და ისე შევაფრინდი კინაღამ წავაქციე.
დიდ დასვენებაზე მე და ჩემი რამდენიმე დაქალი ბუფეტში ჩავედით.
-ვაიმე გოგოებო გაიგეთ ახალი ამბავი?−დაიწყო ანასტასიამ,როდესაც ყველანი ჰამბურგერს შევექცეოდით.
-რა ამბავი?
-რა და ჩვენს პარალელურ კლასში ახალი ბიჭი გადმოსულა.აი ძალიან სიმპათიური და საყვარელი.თურმე ყველა დაუშოკია. ბევრი გოგო სთალქავს უკვე...მოიცა რა ერქვა...ააა გამახსენდა...მაქსიმე...მაქსიმე ჰქვია!
-კაი რა ტასო, რატო არ გბეზრდება ეს ბიჭები.სამყარო მარტო ბიჭების გარშემო არ ტრიალებს−ჰო ლიზას ნამდვილად მწარე ენა აქვს,მაგრამ პირდაპირია და ეს ჩემი აზრით მისი დადებითი თვისებაა.
-კაი შეიძლება ჩემი სამყარო ბიჭების გარშემო ტრიალებს,მაგრამ ასეთი ბიჭი არსად არ შემხვედრია...მართლა უსიმპათიურესი და უსაყვარლესია! ასეთს მეორეს ვერსად ნახავ!
-ჰო მეც ვნახე.მართლა საოცრებაა...ძალიან საყვარელია!!-გამოეხმაურა ელენე
-კარგი გვეყოს იმ ბიჭზე საუბარი.მაგის მაგივრად იმაზე ვილაპარაკოთ ვის რაზე უნდა ჩაბარება−ისევ ლიზა თუ გააჩერებდა ამათ.
ამის შემდეგ ცოტა ვილაპარაკეთ პროფესიებზე და დავიშალეთ. მე ჯერ-ჯერობით ფსიქოლოგობას ვფიქრობ და ვნახოთ რა იქნება.

P.S. იმედია მოგეწონებათ ჩემი პირველი მოთხრობის პირველი თავი! შეიძლება პირველი რამდენიმე თავში იფიქროთ რა საერთო აქვს მოთხრობას და სათაურს ერთმანეთთანო,მაგრამ მალე ყველაფერში გაგარკვევთ!