ჩემ სახლთან შეუხვია დემეტრემ როცა გიორგი დავინახე რომელიც თავის მანქანაში იჯდა და ელოდებოდა ჩემ სახლიდან გამოსვლას.
-ახლა ამას გავწიწკნი ჩავიბურტყუნე ჩემთვის?
-რაა?
-აა არაფერი შეგიძლია აქ გამიჩერო გადავხედე დემეტრეს.
-რახდება ალქაჯო?
-არაფერი ველურო უბრალოდ აქ გამიჩერე.
-ჰმ კარგი ოღონდ 2 საათში გამოგივლი ნინის პონტში.
-კარგი დავუქნიე თავი და მანქანიდან ჩამოვხტი.
-კარგად დათუჩ დავუქნიე ხელი და ველოდებოდი როდის წავიდოდნენ როგორც ჩანს ისინიც მელოდებოდნენ როდის შევიდოდი სახლში.
-კარგი წავიდეთ ეხა დემე ამოიხვნეშა დათუნამ.
როგორც იქნა მანქანა გაიყვანეს და შევტრიალდი იქ ლაზარე მედგა და მიღიმოდა.
-შენ რაღა გინდა?
-შენ სანახავად მოვედი.
ლაზარე ორი წლის წინ გავიცანი ერთად ვიყავით ბანაკში იმის მერე რაც მისამართი გაიგო კვირაში ორი დღე აქ არის ატუზული და რაუნდა ან როგორ არიღლება მიკვირს.
-ეს ბიჭები ვინ იყვნენ?
-მეგობრები მაგრამ შენ მოგატყუებ და გეტყვი შეყვარებულითქო იმიტორო ტვინი წაიღე და შენ და იმ ვაჟბატონს რომელიც შენნაირად იდიოტურად მაკარგვინებთ ჩემს ძვირფას ენერგიას და დროს ჩაგაბარებთ ზოოპარკს.
-ეე გოგო წესიერად მელაპარაკე! მიყვირა ლაზარემ.
-ვაიჰ გიორგიი! დავიყვირე რაზეც გიორგი მანქანიდან გაკვირვებული გადმოვიდა.
-ლაზარე ეს ბიჭი მაწუხებს შეგიძლია დაელაპარაკო? და მერე ნამდვილად ერთდ ვიქნებით ხელი დავადე მკერდზე და გამოვედი.
-რათქმაუნდა შედი შენ დაისვენე.
გიორგისკენ წავედი და ჩუმათ ჩავჩურჩულე.
-აუ გიოო ეს ბიჭი მთელი წელია დამსდევს მაგიტო ვერ ვარ შენთნ და რამე უთარი რა!
-კარგი ახლავე.
მივტრიალდი და დავინახე ორი იდიოტი ერთმანეთს როგორ უყვიროდნენ ერთიდაიგივე მიზეზს.
ეხლა სიცილით მოვკვდებოდი სწრაფად შევედი სახლში კარი ჩავკეტე და ხარხარი რო დავიწყე ვეღარ გავჩერდი.
ცოტახანში კარზე ზარი მომესმა გავიხედე და ორი დასისხლიანებული იდიოტი დავინახე.
-მარიამმ გააღე.
-თან ახლავე ერთი მეორე ენაცვლებოდა რაზეც სიცილი კიდე უფრო მიტყდებოდა.
ზარს ყურადღება არ მივაქციე ოთხის კარი მოვხურე და ფილმს ჩავუჯექი და ჩმეძინა ცოტახანში დემეტრეს ზარმა გამაღვიძა.
-ალიო ვუთხარი მძინარე ხმით.
-სად ხარ ალქაჯო ამდენი ხანი.
-ჩამეძინა
-ხო მეც ჩამეძინა შენი ლოდინით მანქანაში.
-არაუშავს ჩამოვალ ეხლავე.
-მიდი სწრაფად
მოვწესრგდი და კარი გავაღე გიორგი და ლაზარე კართან იჯდნენ და ეწეოდნენ.
-თქვენ კიდე აქ ხართ.
-კი აქ ვართ და რაღაცაზე შევთანხმდით.
-მართლა? მაინც რაზე?
-მარიამ მივხვდი,რომ გიორგის ძალიან უყვარხარ მე პროსტა ჯინაზე გკერავდი ამიტომ მას დავეხმარები.
-აუუუ არ შემიძლია გავიცინე და გზა გავაგრძელე როცა გიორგიმ დამიჭირა.
-სად მდიხარ?
-გამიშვი იდიოტო.
-ნწ არა მთელი ცხოვრება აღარ გაგიშვებ.
-იცი რას გეტყვი?
-აბა მითხარი ბრძენო.
-მოგიტაცებ და ჩემი ცოლი გახდები.
-ვაი შე უბედურო მაგას არგირჩევ
ვიცოდი,რომ დემეტრე სახლთან იდგა ამიტომ თავს დაცულად ვგრძნობდი.
-ლაზარე დამეხმარე.
ამ იდიოტმა პირზე ხელი ამაფარა და ხელები დამიჭირა.
დაწყებით კლასებში კარატეზე დავდიოდი ჩემი დაჟინებული თხოვნით რაც კი მისწავლია გახსენება ვცადე მაგრამ უშედეგოდ ამიტომ კაცების სუსტ წერტილს მივმართე და თავის სიამაყეში ძლიერად მივარტყი ფეხი გიორგი ჩაიკეცა ლაზარე კი გაშტერებული მიყურებდა სწრაფად გამოვიქეცი. უკვე პადიეზდთან ვიყავი როცა გიორგიმ ხელში ამიყვანა გავფართხალდი და დავუვარდი ამ იდიოტს თვი ასფალტს ვგლიჯე ბუნდოვნად ვხედავდი მაგრამ გავიგე როგორ მიახლოვდებოდა ვიღც კივილი დავიწყე.
-დაწყნარდი მე ვარ შემომხედა დემეტრემ.
-კარგად ხარ?
-დამცინი?
-აქ დამელოდე ცოტახანი.
-ხო აბა რა ფრთხილად წამოვდექი და იქვე ბარდიურზე ჩამოვჯექი.
#დემეტრესთან.
დავინახე ვიღაც ნაბი..რმა როგორ აიყვანა მარიამი ხელში მაგრამ დაუვარდა სწრაფად გადმოვედი და მარიამს მივარდი ბარდიურზე ჩამოჯდა მეკიდეიმათკენ წავედი.
ვინც ხელში აიყვანა იმას მივვარდი ბრაზისგან ძარღვები მქონდა დაჭიმული და ყელში ვწვდი.
-რას უპირებდი? დავუყვირე და კედელზე ავაყუდე.
-მიყვარს და ცოლად უნდა მომეყვანა.
დავარტყი ასე უცბად რატო ავფეთქდი არვიცი მაგრამ დზაან დავარტყი მეორე გაიქცა მაგას მერე მივხედავდი.
-მარიამს ცოლად ვინმე თუ მოიყვანს ეს მევიქნები და კიდევ ერთხელ თუ გაეკარები თუნდაც შემთხვევით შეხვდე მაგ სახეს დაგილეწავ და შენს თავს საჩუქრად შენს ოჯახს გავუგზავნი თან ვურტყავდი რა დამემართა მართლა არვიცი არ ვჩერდებოდი.
-დემეტრე! დემეტრე! გავიგე როგორ ყვიროდა მარიამი და როგორ მორბოდა ჩემსკენ.
ხელებს მხარზე მკიდებდა და ცდილობდა გამოვეყვანა მთელი ბრაზი იმ ტიპზე გადავიტანე.
ვიგრძენი როგორ შემეხო ძლიერი ხელები მხრებზე ეს მარიამისას არგავდა.
-დემე სულ გადაირიე გამომწია ლევანიმ და ალექსი წინ დამიდგა.
დათუნა იმ ტიპთან ჩაიმუხლა და პულსი გაუსინჯა.
-ცოცხალია.
-რამის შემოგაკვდა დამიყვირა ალექსმა და გამოსაფხიზებლად ერთი შემომარტყა აზრზე მოვედი და მარიამს დავუწყე ძებნა.
-სადაა?
-შენიაზრით?
-შეეშინდა? ჩემი შეეშინდა? შევხედე ლევანის.
-ეგრე მიცნობ? გაბრაზებული მარიამი აფთიაქის ცელოფნით იდგა და მიყურებდა.
შემდეგ იმ ახ... ისკენ წავიდა და ჭრილობები გაუწმინდა.
-სახლში წადი გიორგი. უთხრა რაზეც გიორგი შეშინებული წამოხტა და გაიქცა.
-მარიამ?
-უბრალოდ მაღაზიაში წავიდეთ ნინის დაბადებისდღისთვის შემომხედა და მანქანაში ჩაჯდა.
#მარიამი
რათქმაუნდა გაბრაზებული ვიყავი მაგრამ მან ეს ჩემთვის გააკეთა და ის რომ არა ალბათ ის იდიოტი ახლა მართლა ცოლად მომიყვანდა.
მანქანაში მე და დემეტრე ვიჯექით დანარჩენები თავისი მანქანით იყვნენ.
-გაბრაზებულიხარ
-არა არვარ.
-ეს შეკითხვა არიყო.
-ხო ვარ! გააჩერე მანქანა.
დემეტრემ მანქანა გააჩერა მე გადმოვედი და სუფთა ჰაერი ჩავისუნთქე.
-მისმინე მადლობელი ვარ ეს რომ გააკეთე მაგრამ ბიჭებს რომ არ მოესწროთ ახლა ის მკვდარი იქნებოდა. შენი სიბრაზის გაკონტროლება უნდა ისწავლო.
-მიყვარხარ მარიამ და ამას არ ვნავობ. არ ვნანობ რომ ის იდიოტი რამის მოვკალი იმიტომ რომ ჩემს გარდა ვერავინ მოგეკარება ზედმეტად ამის უფლებას არმივცემ. არავის მივცემ უფლებას გაწყენინოს ან შენს გულს ოდნავ მაინც შეეხოს მე პირველად ვგრძნობ ამას პირველად ვუყურებ ადამიანს და ვხდვები, რომ მისთვის ყველაფერს დავთმობ და ყველაფერს გავაკეთებ.
გაშტერებული ვუყურებდი სიტყვის თქმა არშემეძლო მუხლები მომეკვეთა ყველა ემოცია ერთად მომაწვა ვუყურებდი ქალაქში ყველაზე უგულოობით და სიმკაცრით განთქმულ ბიჭს რომელიც ჩემს თვალწინ პატარა ბავშვივით იდგა და თვალები ამღვრეოდა.

p.s არცკი ვიცი ეხლა რა დავწერე ისე შევედი როლებში მგონი სასვენი ნიშნებიც გამომრჩა ძალიან გთხოვთ შემიფასეთ და დაალაიქეთ და ასევე კომენტარებში დაწერეთ თქვენ როგორ მოიქცეოდით ასეთ მომენტში ხოდა კიდევ პერსონაჟის დამატება მინდა და გოგოს სახელიც შემომთვაზეთ. ველი თქვენს კომენტარებს და შეფასებეს შემდეგი თავი იქნება ხვალ <3 <3