როდესაც ტატიამ გაიღვიძა, თავის ოთახში ათასობით ყვავილი ეყარა. ეს ხომ მისი დაბადების დღე იყო.. იქვე წერილიც იდო:
" გარეთ გამოდი "
ტატია გარეთ გავიდა, და რას ხედავს. ლაზარე ტატიას სახლის წინ ვარდებით იდგა.. ტატიას გაუკვირდა როდის მერე დაიწყო ჩემი დაბადების დღის მოლოცვაო. ლაზარემ სათქმელი არ დაუმალა:
- მიყვარხარ!
- როგორ?
- მიყვარხარ!
- კაი აღარ იღადაო არ გამოგდის
- არ ვღადაობ!
- კაი დავიჯერე. შევედი სახლში მცივა.
- კაი.
- მე ვთქვი რომ შევედი თქო და არა შევედით.
- ჰოჰო კაი
- კაი შემოდი
- კაი. - ისთი სიხარულით თქვა ლაზარემ რომ სიტყვებით აღწერა ძნელია.
როდესაც გარეთ გავიდნენ ლაზარემ ტატია შემოისკუპა და გაიქცა..
- დამსვიი!
- ჩუმაად!
- დამსვითქოო!
- ნუ ყვირიი ჩუმად იყავითქოო!
ლაზარე სულ არ იღლებოდა.
როდესაც დაღამდა სახლში მიაცილა. მას კი სულ დავიწყებოდა რომ სტუმრები ელოდებოდნენ.
მაგრამ, ის, ლაზარე და თავისი მეგობრები დილამდე ერთობოდნენ.
ტატიასთვის ყველაზე საუკეთესო დაბადების დღე იყო...