მაგრძნობინე თავი ბედნიერად (თავი3)
---------------
(ბოდიში ბავშვებო ჩანაწერები წამეშალა და ყველაფრის თავიდან დაწერა მომიწია, თან არ მეცალა და როცა შევძელი დავწერე ეს თავი)

ანასტასიამ ნიას ყველაფერი მოუყვა და გუგაზეც ბევრი ეჭორავა, მას იმედი ჰქონდა რომ ნია მის ლაპრაკს გაგებით მოეკიდებოდა ,რაგან იგი გუგაზე მართლა სერიოზულად ფიქრობდა.
-აუ ტას არ ვიცი რა გირჩიო. სკოლაში კიდე ეგრე ,რომ გააგრძელო მოქცევა რაღაცას აუცილებლად იეჭვებს
-კი მართალი ხარ, ვაპირებ რომ ყურადღება აღარ მივაქციო, თუმცა
-რა თუმცა?
-შენი დახმარება დამჭირდება
-რაში უნდა დაგეხმარო ან რა გავაკეთო
-რადა მათემატიკაზე შენს ადგილას ნათიას გადმოვსვამ და შენ გუგასთან გადადი
-ოჰო რაკაია, ვიათომ პირდაპირ შენ რატომ არ მიუსკუპდები გუგას?
-დამამთავრებინე ადამიანო
-კარგი გააგრძელე
-ხოდა მოკლედ მაგასთან რომ გადახვალ კითხე რაღაცეები, როგორ შეეჩვია კლასს, ძველი სკოლა რატომ დატოვა და მერე ჩემზეც კითზე რამე თუ იქნება ამის შესაძლებლობა
-კარგი რაა
-აუუ აბა გინდა ესეთ მდგომარეობაში ვიყო?
-არა რათმაუნდა,მაგრამ როცა დაინახავს რომ ამდენი ადგილია თავისუფალი და მე მაინც მაგასთან დავჯექი რას იფიქრებს?
-კარგი რა რაუნდა იფიქროს , კლასელიხარ ბოლოს და ბოლოს
-კარგი არვიცი მოვიფიქრებ
-ჩემო ყველაზე ლამაზო და საყვარელოო ვიცოდი რომ დამთანხმდებოდიიი. მადლობაა
-აფერისობაში ვერავინ გაჯობებს
-მეც ყველაზე მეტად მიყვახაარ<3
მეორე დღეს ტასო სიხარულით ემზადებოდა სკოლისთვის , ადრე გაიღვიძა და ყველაფერი დროულად მოასწრო, ძალიან ლამაზად გამოეწყო და სკოლისკენ გაეშურა.
საკლასო ოთახში შესვლისთანავე,ბედნიერებისგან მოციმციმე თვალებმა გუგა მალევე დაინახედ, მას წითელი პერანგი ეცვა.
-გოგო როგორ უხდება ეს ფერი არაა? (გადაუჩურჩულა ანასტასიამ ნიას)
-ფერი უხდება კიარა აქეთ იყურება
-კაიი მართლა?
-კიი
ტასომ თავი მერხზე დადო, თვალები დახუჭა და ბედნიერებისგან სიცილი აუტყდა.
როგორც იქნა დადგა ნანატრი გაკვეთილი , ტასომ ნათია გადმოსვა და ნიას მკაცრი მზერით მიაშტერდა
-არ მცემო გადავდივარ უკვე
-კარგი ჩემო საყვარელო <3
-------
-გუგა ხო?
-კი და შენ?
-მე ნია, ჩემი ადგილი დაკავებულია და შეიძლება ერთი გალვეთილი შენთან დავჯდე?
-რათქმაუნდა, რამდენი ხანიც
გინდა იჯექი
-ჰაჰაჰა კარგი. აბა მოგწონს ჩვენი კლასი?
-კი მომწონს
-ბავშვებთან როგორ ხარ?
-ახალგადმოსულის კვალობაზე ძალიან კარგად
-კლასში უკვე გყავს შენი ფავორიტი გოგო?
-როგორ გავიგო ეგ?
-მოგწოა ვინმე?
-ამაზე ვერ გიპასუხებ ,ეს უკვე პირადულია
-ხო გასაგებია, ისე გკითხე.
ორივე დუმდა, ხმაა არცერთი იღებდა.ბოლოს დუმილი ისევ გუგამ დაარღვია
-ამ გოგოს ანასტასია ქვია ხო?
-კი რაიყო?
-ახლოს ხართ?
-კი ჩემი დაქალია, ხომ ლამაზია?
-კი ძალიან
ამ დროს ზარიც დაირეკა, ნია გუგას გამოემშვიდობა და ტასოსთან დაბრუნდა, რომელიც მას მოუთმენლად ელოდა.
გოგოები დერეფანში გავიდნენ და ილაპარაკეს მათემატიკის გაკვეთილზე მომხდარ ამბებზე
-ღმერთო რა დეგენერატია, ვითომ არ იცის რა მქვია
-ეგ იმიტომ მკითხა,რომ შენზე დაეწყო ლაპარაკი
-აუ ნიი ისეთი გახარებული ვარ ვერაფერზე ვფიქრობ.კაი წავიდეთ კლასში და ქიმია გადამაწერინე.
როდესაც ტასო ქიმიას იწერდა მასთან გუგა მივიდა
-ანასტასია ორი პასტა ხომ არ გექნება?
-არ ვიცი ვნახავ
-ძალიან ლამაზი სახელი გქვია
-აი გამომართვი კალამი
-მადლობა
გოგონამ საპასუხოდ გაუღიმა, გუგა თავისი ადგილისაკენ დაბრუნდა. ტასოს არც ეგონა ესე კარგად თუ შეეძლო იმ ბიჭთან ლაპარაკი, ვინც ასე ძალიან მოსწონდა,რადგან ის, როგორც ძალიან თამამი ასევე ძალიან მორცხვი იყო. გაკვეთილების შემდეგ ,კლასში დამრიგებელი შემოვიდა და თქვა, რომ საახალწლოდ ვისაც სად გვინდოდა წასვლა მოგვეფიქრებინა და საერთო ჯგუფში დაგვეწერა. არდადეგებამდე სულ რაღაც 1კვირა იყო დარჩენილი, რაც ძალიან მახარებდა, მაგრამ ამავდროულად ცოტათი გულიც მწყდებიდა იმაზე, რომ გუგას ნახვას მთელი 1თვე ვეღარ შევძლებდი.