უკვე ორი კვირა სრულდებოდა ჩემი ახალ ადგილად გადმოსვლიდან და ყველაფერი შესაშურად მიდიოდა მე სემი და ენი მყავდა კიდევ სემის და და ჩემი მამიკო რომელიც ყოველ საღამოს შემოდიოდა ჩემს ოთხში სამსახურიდან დაბრუნების შემდეგ. საწოლძე ჩემს გვერდით წვებოდა და ერთმანეთს ვუყვებოდით რამოხდა იმ დღეს. ხო მე მაიკოს გოგო ვარ.
-საყავრელო საუზმე მზადაა,-მამამ დილაადრიან გამაღვიძა და ფარდები გადაფშვნიტა.
-კარგი რაა მამა
-ადექი მეთქი ლილა პირს,-გასცა ბრძანება მამიკომ და მეც ზოზოინით ავდექი რომ სააბაზანოში წავსულიყავი.
-ეს ბლინები სულ უნდა დაამთავრო,-თვალები დამიელვა მამა
-რაგჭირს დღეს?
-მზრუნველი მამიკოს როლში ვარ,-გამიღიმა და თავზე მაკოცა
-მე მეგობრული მამიკო მომწონს ეს ისე რომ იცოდე,-გავეკრიჭე და ბლინის დიდი ნაჭერი მოვკბიჩე
-ცუდხასიაზე ვარ ლილა
-რატომ?
-დედაშენი მომენატრა ამ დილით ვესაუბრე და მითხრა რომ კიდევ ერთ თვეს დარჩება იქ
-მეც მომენატრა მამა მაგრამ არაუშავს ერთდღეს დასვენება აიღე და ჩვენ ჩავიდეთ მასთან.-მამას იმედიანად გავუღიმე
-ჯერემისგან რა ისმის,-მხოლოდ ახლა გამახსენდა მისი ორი კვირისწინ მოწერილი ესემესი რომელიც არ წამიკითხავს და მობილურში ქექვა დავიწყე
„ლილ ჩემი ტურნე გადასარევად მიდის და მალე გნახავთ“-როგორი სიტყვა ძუნწია მეთქი გავიფიქრე და საპასუხოდ მივწერე
„კარგია რომ გაგახსენდით ძამიკო გელოდები“
-ტრისტანი მოვიდა,-ჩემს ძმაზე ფიქრი მამას სიტყვებმა შემაწყვეტინა
-ვინაა ტრისტანი?-მეც მივედი ფანჯარასთან და დაუჯერებელი რაღაც ვნახე შავ მოტოციკლზე ამხედრებული სემი ჩაფხუტს იძრობდა და სახლისკენ მოდიოდა
-ის ტრისტანია შენ იზოლდა,-წაიღიღინა მამამ
-მამიკო,-თვალები დავქაჩე მე
-ლილა
-სამზარეულოში ვარ სემ შემოდი
-დილა მშვიდობის მისტერ პირს
-დილა მშვიდობის სემ,-მიესალმა მამა
-ისაუზმებ?
-არა მადლობა თუ მზად ხარ წავიდეთ,-ჩანთა ავიღე მამიკოს ვაკოცე და სემთან ერთად გავედი
-ასე რატომ მიყურებ,-სემს ცალი ფეხი მოტოციკლზე ჰქონდა გადადებული და მიყურებდა
-მომწონს როგორც გამოიყურები,-სემს ნაცრისფერი ტანზე მომდგარი მაისური ეცვა და ზემოდან შავი თხელი ტყავის ქურთუკი
-მხოლოდ შემთვის ლილა,-თვალი ჩამიკრა და ხელი გამომიწოდა მეც ჩაფხუტი ჩამოვიცვი თავზე და სემის უკან დავიკავე ადგილი
-სემუელ,-მამას ხმა რომ შემოგვესმა მისკენ გავიხედეთ,-იცოდე ჩემს გოგოს კარგად მოუარე თორემ მიწიდან ამოგთხრი
-დიახ სერ,-სემი ძალიან დაიბნა და ადგილს მოვწყდით.
მოტოციკლზე დაჯდომა ყოველთვის მონდოდა მაგრამ მამას შიშების გამო არ მყიდულობდნენ ახლათ კი სემის ზურგს უკან მჯდომს ისეთი შეგრძნება მქონდა რომ მივფინავდი.
-როგორ მიყვარხარ,-მოტოციკლიდან რომ ჩამოვედი სემს ჩამოვეკიდე კისერზე
-გიჟი ხარ,-ჩაიცინა სემმა და ისე რომ კისრიდან არ ჩამოვუხსინავრ სკოლის შენობისკენ წავიდა
-მხოლოდ შენთის,-ვთქვი მეც და ჩამოვხტი
-იცი ვიფიქრე და გადავწყვიტე მეც გავგზავნი იელში ანკეტას
-მართლა?-თვალები გამინათდა
-კი,-სემმა ისევ დაიმსახურა კოცნა
-გავისეირნოთ დღეს სადმე?
-არა სამეცადინო მაქვს,-სახე დავღმინჯე
-კარგი ბიბილიოთეკაში წავიდეთ,-მითხრა სიცილით
-გეყოფა,-მხარზე წამოვარტყი
-რა? იცი რას გეტყვი ერთი გასეირნება არაფერია თუ გინდა მე დავურეკავ მამაშენს
-ისედაც ტრისტანს გეძახის
-მართლა?-სემმა ერთი ისეთ გადაიხარხარა რომ გული ლამის გამისკდა
-ხო ამდილით მითხრა ტრისტანმა მოგაკითხაო
-ნუ რას იზამ მე ისეთი ბიჭ ვარ ყველა მამას უნდა რომ თავისი გოგონა იყოს ჩემი
-აჰამ შენ არ დაგავიწყდეს რომ მხოლოდ ჩემი ხარ,-თვალები დავაელვე
-შენ ასე უშეყვარებულოდ დამტოვებ
-კარგი ხო შეგიძლია ვინმე კარგი გოგო იპოვო.
-მადლობა

ინგლისურმა ნორმალურად ჩაიარა მერე სემმა მათემატიკის კლასში მიმაცილა და თვითონ ისტორიაზე წავიდა.
-დილა მშვიდობის,-ენი გადასარევ ხასიათზე იყო და როგორცკი დამინახა მაშინვე მომვარდა რომ ჩემთის ეკოცნა
-ხდება რამე?
-აბა თუ გამოიცნობ?
-არაა,-შევყვირე
-კი ამსაღამოს მივდივართ პარკში ერთად
-ენ ძალიან მაგარია აქედან სახლში წავალთ ჩემთნ და რამეს შევარჩევთ
-მართლა?
-რათქმაუნდა შენ ხომ ჩემი მეგობარი ხარ
-მადლობა ლილა
-აი ახლა გავბრაზდი როგორ იფიქრე რომ არ დაგეხმარებოდი?
-მაპატიე.
მე და ენი დანარჩენ ყველა გაკვეთილზე ერთდ ვიყავით და ვგეგმავდით როგორი უნდა ყოფილიყო ამ საღამოს და იმასაც დავპირდი რომ მეც წავიდოდი პარკში და მის ახლოს ვიტრიალებდი.
-სპორტდარაზში მოდიხარ?
-კი,-ენიმ მომნუსხველად გამიღიმა.
სპორტდარბაზი იყო ადგილი სადაც შესვლა ყველაზე მეტად მიჭირდა იმიტომ რომ ჯარედი მუდამ იქვე ტრიალებდა
-ჰეი ლილა,-მოვიხედე და ჯარედის გვერდით ვიღაც ბიჭ მეძახდა
-რამოხდა?-არ უნდა შემამჩნიონ რომ მეშინია მათი
-ამსაღამოს წვეულება გვაქვს ჩემს სახლში და ვიფიქრეთ რადგან პოპულარული ხარ შენც წამოხვალ
-მე პოპულარული არ ვარ ჩვეულებრივი წიგნის ჭია ვარ როგორც ჩემს მეგობრებს მოიხსენიებთ და ესეც რომ არ იყოს ამ საღმოს არ მცალია
-დენი სულ შეიშალე? რატომ ეპატიჟები?-აღშფითდა ჯარედი
-რატომაც არა?
-იმიტომ რომ ის მომავალ ღიპიან მაღზიის გამყიდველებთან არ ურთიერთობს
-ასეა?-მომიბრუნდა ბიჭი
-რა აზრი აქვს თქვენთან სუბარს
-რას გეუბნებოდი,-წარბები ასწია ჯარედმა
სპორტის გაკვეთილმა ნორმალურად ჩაიარა თავს უცნაურად ვგრძნობდი არ მომწონდა ჩემზე ვიღც ნაწყენი რომ იყო თუნდაც ეს ვიღც ჯარედი ყოფილიყო.
საღამოს ენი ჩემთნ მოვიდა და გოგოების საქმესაც შევუგექით ენის მოტანილი ტანსაცმლიდან ისეთ ამოვარჩიეთ რომ არც ზედემეტად გადაპრანჭლი ყოფილიყო პარკისთვის და არც იმდენად ჩევულებრივი რომ ერიკს ვერ შეემჩნი.
-როგორფიქრობ კარგად გამოვიყურები?
-ძლიან ლამაზი ხარ თუ ამ პაემნის შემდეგ ერიკი აღარ დაგირეკავს ნამდვილი სულელი იქნება.
ენი მართლაც ძალიან ლამაზი იყო ამიტომ ეჭვიც არ მეპარებოდა რომ ერიკზე შთაბაჭდილებას მოახდენდა.
-სემი მოვიდა,-ვთქვი როცა კარზე ზარის ხმა გაისმა კიბეები ჩამოვირბინე და კარი გავაღე
-საღმო მშვიდობის ჩემო სიცოცხლევ,-მითხრა სარკასტულად და მკერდზე ამიკრა
-დღეს როგორი უცნაური ხარ?-ამჯერად ჯინსები შავი მოტკეცილი მაისური ეცვა და კუბოკრული პერანგი შემოეხვია წელზე
-მხოლოდ შენთის,-მხრები აიჩეჩა და გამწია რომ სახლში შემოსულიყო
-საღმო მშვიოდობის,-ენი კიბეებზე დაეშვა და დავინახე როგორ ჩამოუვარდა სემს ყბა
-ენ შენ არაჩვეულებრივად გამოიყურები,-გოგონა გაწითლდა
-კარგით გამოვიცვლი და წავედით
-არა იცით მე ერიკი გამომივლის
-კარგი მაშნ მომწერე სად იქნებით კარგი?
-რათქმაუნდა,-ენი გავიდა და მეც კიბეები ავირბინე რადგან სემი სპორტულად იყო გამოწყობილი მეც ფართო ჯინსი ჩავიცვი წელზე თეთრი თასმით შევიკარი და მოკლე წითლი მაისური რომელიც მხოლოდ ნახევრად ფარავდა ჩემს მუცელს თავზე შაქვი კეპი უკუღმა დავიფარე და სემთნ წავედი.
-დღეს ჩემს გაგიჟებას ცდილობთ?
-რამოხდა?
-რატომ გამოიყურებით ორივე ასე მაგრად?
-სემ,-კარი ჩავკეტე გასაღმი ჯიბეში ჩვიდე და სემის კაბრიოლეტში ჩავხტი
-ენიმ მომწერა წავედით ნერვიულობს.
პარკში ადვილად ვიპოვეთ ენი და ერიკი და მათი სკამის უკან ჩამოვჯექით ისინი ვერ გვხედავდნენ მაგრამ მე არცერთი მათი მოძრაობა არ გამომრჩებოდა. პარკში უამრავი ადამინი იყო და საკმაოდ სასიამოვნო იყო რომ ჩვენი ასაკის ხალხი ყველა პრობლემას ივიწყებდა და მხიარულად კისკისებდნენ.
-კარგია აქ,-სემი სკამზე გადაწვა და თავი ჩემს ფეხებზე დადო
-დარმუთზე და იელზე ფიქრში რამდენი თინეიჯერული შეკრება გამოვტოვე ვინიცის,-ვთქვი დანანაებით და სემის თმაზე დავიწყე თამაში
-სამაგიეროდ ჩევენ უკეთესი მომავალი გვექნება.
-ჰო,-სანამ შებინდდებოდა კიდევ ერთხელ მოვათვალიერე პარკი და დავინახე როგორ შემოდიოდა ჯარედი დენი და კიდევ ხუთი ბიჭი განგსტერებივით.
უცნაური ის იყო რომ ჯარედი ერთი სულელი ბიჭი იყო მაგრამ იცით მე როგორ ვხედავდი მას? გინახავთ ალბათ ფილმი სადაც მაიკლ ჯორდანი ლუნი ტუნსის შოუს მულტიკოებთნ ერთად თამაშობს კალათბურთს უცხოპლანეტელებთან ხო და ჯარედი მაგ უცხოპლანეტელებს მაგონებდა აი უკვე სხვა კალათბურთელების ნიჭი რომ აქვთ მოპარული და მუტანტებივით არიან.
-ლილა აქ ხარ?
-კი რაიყო?
-არაფერი ხმას რომ არ იღებდი მაგიტომ გკითხე
-ყველაფერი რიგზეა
მალე მე და სემს ენი შემოგვიერთდა და სემის მუხლებზე მოიკალათა
-გოგონებო იცით,-დაიწყო სემმა,-დამამთვრებელი კლასი ლაშქრობაში მიდი არ წამოხვალთ?
-თუ ლილა წამოვა მეც წამოვალ
-ხო მაგრამ მე არც კარავი წამომიღია თან და არც ლაშქრობაში ვყოფილვარ ოდესმე
-ეგ არაფერი მე მაქვს ზედმეტი კარავი და ყველას გვეყოფა,-ხელი აიქნია სემმა
-მაშინ დავეკითხები მამას
-ძალიან კარგი,-სემი წამოდგა,-არ წავიდეთ სამეცადინო არ გაქვთ?
-თქვენ წადით მე კიდევ დავრჩები ცოტახანს,-უკნიდან გამბურღავ მზერას ვგრძნობდი და ვიცოდი რომ ჯარედი იყო მაგრამ მაინც მინდოდა კიდევ ცოტახანს ნორმალური მოზარდივით ვყოფილიყავი
-კარგი მაშინ მე ენის მივიყვან და დავბრუნდები
-არაა საჭირო ჩემით მოვალ
-ლილა ეს არ განიხილება მალე მოვალ,-სემი და ენი კარისკენ წავიდნენ და მე მარტო დავრჩი ყურსასმენები ამოვიღე და მუსიკა ჩავრთე.
„დაიკო აქხარ?“-მივიღე ჯერემის მესიჯი FACEBOOK-ზე
„კი „
„როგორია მანდ მომეწონება?“
„დამშვიდდი ჯერემი არიან კარგი გოგოები“-კამყოფილ სახიანი სმაილი გამომიგზავნა რაზეც გამეღიმა
-გამრჯობა ლილა,-რატომ იცის აქ ყველამ ჩემი სახელი?
-გიცნობ?-ვკითხე თავდაჯერებული მზერით უცნობს
-შენ არა მაგრამ მე გიცნობ,-მობილური ისევ ავიღე
-მაშინ მომანიჭე ბედნიერება და გამაცანი თავი,-თავლები გადავატრიალე
-მე ალექსი ვარ,-გამიღიმა უცნობმა
-კარგი ალექს ახლა სჭობს წავიდე უკვე გვიანია მამა მელოდება
-მიგაცილო სახლში?
-არა მადლობა
-არა მიგაცილებ,-ბიჭმა მაჯა დამიჭირა და წასვლის საშუალება არ მომცა
-ხელი გამიშვი,-ლილა რა დებილი ხარ არ შეიძლება ასეთი დებილი რომ იყო
-არა რა გთხოვ მიგაცილებ,-მხოლოდ ახლა ვიგრძენი სასმელის სუნი რომელმაც ცხვირი ამწვა
-მთვრალი ხარ ალექს მომეშვი
-მიგაცილებ მეთქი,-მითხრა მუქარის ტონით და კიდევ უფრო ძლიერად დამიჭირა ხელი
-მეტკინა გამიშვი,-დავიწიკვინე ისევ
-ხო და ნუ ფართხალებ
-ვერ გაიგე რა გითხრა?-თავიდან სემი მეგონა მაგრამ მერე მოვიხედე და დავინახე როგორ მომაშორა მუტანტმა ჯარედმა ალექსის ხელი
-ჯარედ პრობლემაა?
-კი პრობლემაა შენ ხარ პრობლემა
-შენ ხომ ვერ იტან მას რატომაა პრობლემა რომ სახლში გავაცილო
-იმიტომ რომ არმინდა მთელი ცხოვრება მედგას თვალზინ როგორ ეძიძგილავები უმწეო გოგონას და მე ამას ხესავით ვუყურებ, უემოციოდ.
ჯარედმა ალექსი მომაშორა და კარისკენ წამიყვანა
-ფრთხილად უნდა იყო ლილა რატომ არ წაყევი სემს და ენის?
-მადლობა რომ გადამარჩინე ჯარედ,-ვუთხარი და ვცადე ხელი გამეშვებინებია
-არაფრის ლილა ახლა ვალში ხარ ჩემთან
-ასეც ვიცოდი გადასახადის გარეშე არაფერს არ აკეთებ არა?
-რატომ?-მხრები აიჩეჩა
-კარგი რაგინდა?
-შენ მე შეურაძხროფა მომაყენე კლასის თანდასწრებით ხო და ახლა პასუხსაც აგებ მათ წინაშე
-რას გულისხმობ?
-ამას ხვალ გაიგებ სკოლაში იცოდე თუ გააცდენი ვიფიქრებ რომ ჩემი გეშინია
-კარგი მოვრიგდით.
მე და ჯარედმა ერთმანეთხ ხელი ჩამოვართვით და სემის მანქანისკენ გავიქეცი საიდანაც შეშლილივით მიყურებდა.
-რაზე ლაპარაკობდით?
-ხვალ გავიგებ,-ამოვისუნთქე დიდიზე და თავი სავარძელს მივადე.
დილით გული გამალებით მიცემდა არც საუზმეს დავაკარე პირი და მამასთვისაც არ მიკოცნია როცა სახლიდან გამოვდიოდი მთელი გზა მხოლოდ სემი ლაპარაკობდა და ისიც იცოდა რატომ არ ვიღებდი ხმას.
გაკვეთილები ისე გადიოდა არც ჯარედი ჩანადა და ჩემი სითამამეც უკან მიბრუნდებოდა საბოლოოდ კი მაშინ ამოვისუნთქე როცა სპორტდარბაზში შესულმა ის ვერსად დავინახე
-სად გადარჩი ლილაააა,-შევკივლე ჩუმად და თამაშიც დავიწყეთ მაგრამ ჯარედთან დაკავშირებული სურვილები არასოდეს არ მიხდებოდა
-ლილა პატარავ მოდი აქ,-მითხრა ხმადაბლა და დარბაზის კუთხეში გამიხმო სემი და ენი გაოცებული მიყურებდნენ და სემის მკლავებზე დაბერილი ძარღვებიდან მივხვდი რომ კარგი არაფერი არ მელოდა.
-აბა ჯარედ რაგინდა?-ვკითხე გაღიზიანებულმა
-მე ახლა კალათში ბურთს ჩავაგდებ გასაგებად ვლაპარაკობ?
-გააგრძელე. რაგინდა რომ ისევ თავში მხეთქო ბურთი?
-არა პატარავ ახლა ბევრად უფრო მეტი მინდა,-დემონურად ჩაიცინა
-მე ბურთს ჩავაგდებ კალათში შენ ჩემთან მოირბენ და ჩამეხუტები გაიგე?
-მხოლოდ ეს?-წარბი ავწიე
-ხო კიდევ ელი რამეს?
-არა მადლობა. უბრალოდ არმინდა რამე გაუთვალისწინებელი მოხდეს
-შევთნხმდით,-მითხრა და ბურთისკენ გაიქცა.
ჯარედი ბურთით ხელში გარბის მაგრამ დენი მას ეჯახება, ბურთს ართმევს და კალათში აგდებს. გაბრაზებული ჯარედი ისევ მიიწევს კალათისკენ მაგრამ ამჯერად ბურთი კალათზე ტრიალდება და ისევ უკან ვარდება იატაკზე. ჩემს ბედნიერებას საზღვარი არ აქვს. გაკვეთილის დამთავრებამდე მხოლოდ ათი წუთი რჩება ბურთი ისევ ჯარედს აქვს და კალათისკენ აპირებს სროლას როცა სემი ძლიერად ეჯახება და ბურთი ისევ ცდება კალათს.
-მადლობა,-სემს გავუღიმე და კოცნა გავუგზავნე მან თავი დამიქნია და ისევ ჯარედს შეხედა
ყველაფერი კარგად მიდის ჯერ ჯერობით მე ვიმარჯვებ. ბოლო გარბენაა ბურთი ჯარედს აქვს ცენტრიდან ისვრის და სამქულიანს ასრიალებს კალათში. სხეულში ჟრუანტელი მივლის ხელები მიოფლიანდება ჯარედი ჩემსკენ იყურება და ისე იღიმის მინდა სახე გავუნგრიო. სხვა გზა არ მაქვს სიტყვა უნდა შევასრულო ჯარედისკენ გავრბივარ და მის მკერდს ძლიერად ვეჯახები.
-არც ისე კარგი მოთამაშე ყოფილხარ,-ვეუბნები გასამწარებლად და ვცილობ მისი მკლავებიდან გამოვძვრე
-ასე გგონია?-ხელი გამიშვა და წარბები აათამაშა მერე ჩემი სახე ხელებში მოიქცია ჩემი გული ისეთი ძალით ცემდა ლამის გამისკდა ძალიან ნელა დაიხარა ჩემი სხისკენ ყველა ჩვენ გვიყურებს და აი ჯარედი შეთნხმებას არღვევს და დიდიხნის მწყურვალივით მკოცნის.
ხელები ძლიერად მივადე მკერდზე მინდა რომ მოვიშორო მაგრამ ამაოდ უფრო ძლიერად მიკრავს მკერდზე და ხელი მანამდე არ გამიშვა სანამ მეც არ ავყევი კოცნაში და ხელები უღონოდ არ ჩამოვუშვი.
-კარგი გოგო ხარ,-მითხრა ჩუმად
-გულის ამრევი ადამიანი ხარ,-ვუთხარი აცრემლებული თვალებით
-დაწყნარდი პატარავ ჩემი მახის აცილება არც ისე ადვილია
-რას გულისხმობ?
-შენ გამომიწვიე არ დაგავიწყდეს,-ალექსი მოგვიახლოვა და ჯარედის გაწვდილ მუშტს თავისი მუშტი დაარტყა
-ნაბი*ვარი ხარ,-შევიყვირე და ჯარედს სილა გავაწანი თუმცა სიცილი არ შეუწყვეტია.
-მართლა ნაბი*ვარი ხარ,-სემი მაშნვე მოვიდა როგორცკი მიხვდა ყველაფერი ისე არ იყო და ჯარედს სახეში მუშტი უთავაზა.
-შე...,-ჯარედი წაბარბაცდა და სემისკენ აიქაჩა,-ძალიან მესიამოვნა რომ დავინახე როგორ ჩამოსდიოდა ჯარედს ტუჩიდან სისხლი
-ხელი აღარ დააკარო თორემ ამას არ დავჯერდები,-დაისისინა სემმა და სპორტდარბაზიდან წამიყვანა
-სემ მას მოეწონა და მეეჭვება ამის შემდეგ შენს მიმართ ისევ იგრძნოს რამე
მე და სემი ისე გავდივართ რომ არავის არაფერს ვეუბნებით
-არ უნდა დათანხმებოდი,-სემი ძლიერად ურტყამს მანქანას მუშტს
-მე არ ვიცოდი რომ ასე მომექცეოდა
-შენ იმის საშუალება წამართვი რომ დამეცავი ლილა,
-არაფერია სემ გადავიტან,-სემს მოვეხვიე და მის კისერში თავჩარგულმა გადავყლაპე ცრემლები რთულია შეეგუო რომ მოგატყუეს და გამოგიყენეს.
.....................
მართლა მაინტერესებს მოგწონთ თუ არა და დამიწერეთ რაა კომენტარები