ასაკი ყველაფერს ცვლის 16

10 საათი ხდებოდა, თორნიკეს ნომერი ხელისკანკალით ავკრიფე და ზარის გასვლას დაველოდე
-გისმენთ
-თორნიკე ბიძია კატერინა
ვარ
აშკარად ჩაეღიმა
-გისმენ, როგორ ხარ?
-კარგად, ირაკლიმ მითხრა დაურეკეო და გაიგეო ლოკაციაზე წავა თუ მაღლივში ამოვა თქვენთანო.
-მანდ ამოვალ ცოტახანში
-კარგი
გავუთიშე და მონაწილეებს შევეგებე, ღიმილით ვაცილებდი თავიანთ აუდიტორიებში და ახლა იყო ყველაზე შრომატევადი საქმე. პირველი ჯგუფი ოპერატიული გამოძახების შედეგად ლოკაციაზე გავიდნენ.
მე ჩემს ოთახში ვიჯექი და ტექნიკურ რაღაცეებს ვაგვარებდი, სპონსორებზე. ნივთების ყიდვაზე ბიუჯეტზე ყველაფერი ჩემს კისერზე იყო.
საქმეში ისე ვიყავი გართული როგორ შემოვიდა თორნიკე ვერც გავიგე.
-რას შვებით?
-უი მოხვედით? რაღაცეებს ვითვლიდი და
-აუ, ირაკლიმ რაღაც მოიფიქრეთო დღევანდელ დღეს რო შევუგდოთო.
-ამას დავასრულებ და მერე რა.
ძაან ჩვეულებრივად გავაგრძელე ჩემი საქმე, ჩემი ტელეფონი არადა არ ჩერდებოდა, ხან რომელი ლოკაციიდან რეკავდნენ და ხან რომელიდან.
-ვაიმე ძლივს
-მორჩი?
-კიი
-ხოდა წამო მე მოვწევდა მოვიფიქროთ რამე.
-ოქეი
გარეთ გავედით, თორნიკე ნაფაზს მშვიდად არტყავდა და ჩაფიქრრბული იდგა
-აუ მგონი მოვიფიქრე
-აბა?
მისი გეგმა გამაცნო, მეც კმაყოფილმა ავკრიფე ირაკლის ნომერი
-მოიფიქრა თორნიკემ რა უნდა ვქნათ
-გისმენ... დაღლილი ხმით მიპასუხა
ყველაფერი მოვუყევი
-აუ, ჯიგრები ხართ რა
გამეღიმა და მაღლა ავედით. ჩვენი გეგმის სისრულეში მოსაყვანად ყველაფერი გავამზადეთ და ჯგუფთან შევედი.
-ბავშვებო, ოპერატიული ინფორმაცია შემოვიდა რომ მაღლივის ტერიტორიაზე დადის ახალგაზრდა ბიჭი ნარკოტიკული საშუალებებითა და იარაღით, საკმაოდ საშიში პიროვნებაა.
იარაღები მოიმარჯვეს, რათქმაუნდა სათამაშო და ეზოში ჩაცვივდნენ. მე იქ ვიგავი თორნიკე ასრულებდა როლს და ბევრი თუ ცოტა ლაპარაკის შემდეგ პირველმა ჯგუფმა აღკვეთის ღონისძიება ჩაატარა და თორნიკე ”დააკავა”. მერე იყო დაკითხვები და ასეშემდეგ თუმცა აღმოჩნდა რომ იარაღი რომელიც თორნიკეს ჰქონდა პლევმატური იყო თან მოს სახეკზე გაფორმებული ნარკოტიკი კი არ აღოაჩნდა.

ეს ყველაფერი რათქმაუნდა დადგმა იყო. მონაწილეებს ამაში ქულები ეწერებოდათ.
მეორე ჯგუფის ჯერი იყო, ეს ჯგუფი აი სერიოზულ დონეზე მაღიზიანებდა, 3 ცანცარა დაქალი იყო ამ ჯგუფში. და ჩემი არ დავასების მიზეზი მათი სიცანცარე იყო და არასერიოზულობა. თუმცა დადგმის და თორნიკეს ”დაკავების” შემდეგ უფრო არ დამევასა ერთ ერთი მათგანი.

თორნიკე ”განყოფილებაში” ამოიყვანეს მე მისგან მარჯვნივ გამათბობელს მივეყრდენი და დაველოდე დაკითხვას.
-სახელი გვარი
-თორნიკე გოგატიშვილი
-ასაკი... თვალები გაუნაბა იმ ცანცარამ სახელად მაიკომ
-23
-იარაღი და ნარკოტიკი მართლა გაქვთ?
აი რა დებილი კითხვაა ღმერთო.
-არა პატარა გოგო ტყულად
სახე აელეწა
-კორექტულად თუ შეიძლება
-მაიკო გამოდი მე დავკითხავ, ჯგუფის ხელმძღვანრლმა ჩაანაცვლა მაიკო, ის კი მაიმცდამაინც თორნიკრეს მიუჯდა გვერდზე, უკვე ნერვოზი მიჩნდებოდა, ვხედავდი და ვგრძნობდი როგორ ვიძაბებოდი.
15 წუთიანი დაკითხვის შემდეგ მაიკომ ჩემდა გასაკვირად და გასაოგნებლად საყვარლად დააფახულა თვალები და თორნიკეს ხელები მოხვია, მის გუნდს მიუბრუნდა
-აუ, გავუშვათ რააა არააარი დამნაშავეეეე- სიტყვები გაწელა აი ძაან დერსკი იყო ეს გოგო.
თორნიკემ შემომხედა და ჩემს გაოგნებულ სახეზე გაეცინა, ვითმინე ვითმინე და ვეღარ მოვითმინე და ამიტყდა სიცილი.
-მე გავალ და თორნიკეს დაკითხვას მალე მორჩი მაიკო თუ შეიძლება. გავუღიმე და სიცილით გამოვედი

რამოდენიმე წუთში თორნიკე გამომყვა და ისიც სიცილისგან ცუდად იყო.

-აი არაფერი არ გაუგიათ ტრენინგიდან.
-არც მიკვირს
თვალი ავარიდე და ტელეფონში ყურება განვაგრძე უკვე 8საათი ხდებოდა დღეს მაკა ჩამოდიოდა და მალე მინდოდა წასვლა ამიტო ირაკლის მივწერე და ჩვენს ერთერთ ორგანიზატორს დავუძახე
-აუ სოფ, შენ ხარ კაციც და ქალიც ეხლა, მე გავდივარ.
-სად გოგო?
-დედაჩემი ჩამოდის და უნდა დავახვედრო რაღაცეები
-კაი მიდი მარა ძაან გვიანი თან ბნელა აქ ყველგან
-არაუშავს არავინ მომიტაცებს
-ისე, კაწ უს დაცვის ბიჭი თვალებით გჭამს ... ეს თქვა სოოფომ და თორნიკეს იმ ბიჭისკენ გახედვა ერთი იყო.
-კატერინა გაგაცილებ
-არ შეწუხდე
-კაი რა, გაგაცილებ
ჩანთა ავიღე და მაღლივის წინ დაველოდე ტაქსს.
-თორნიკე ადი შენ რა, მესამე ჯგუფი მოდის
-კაი ჭკვიანად აბაა
გავუღიმე ტაქსი გავაჩერე და
სახლისკენ გავსწიე, სახლში ასვლამდე სუპერმარკეტში შევიარე რომ პროდუქტები
მეყიდა, ყველაფერი ვიყიდე და სახლის გზას დავადექი.
მაკას მოსვლამდე რამოდენიმე სახის მისი საყვარელი საჭმელი გავამზადე და დაღლილი დავესვენე დივანზე.
ირაკლისთვის დარეკვა გადავწყვიტე მაინტერესებდა ხვალინდელი გეგმები.
-რას შვები იკა?
-რავი კაწ შენ
-რავიცი აბა, მისმინე ხვალ რა ხდება?
-ხვალ ისეთი არაფერი არ ხდება შედარებით მსუბუქი დღეა. აი ზეგ არი ბოლო დღე და მაგრა დავტვირთავ მაგათ.
-რომელზე ამოვიდე?
-9 ისთვის რა
-კაი წავედი დედაჩემი მოვიდა
-მიდიმიდი

მაკას მონატრებულად ჩავეხუტე, და ჩანთები გამოვართვი. მაგიდისკენ გავუძეხი და ჩემი გაკეთებული საჭმელებიც გავასინჯე ძაალიან მოეწონა შემდეგ კი დედა-შვილური საუბრის დროც დადგა.

-მომიყევი ეხლა, გუკას ხელის თხოვნიდან მეორე დღეს რატომ დაშორდი
-მიღალატა. ცივი ხმით განვუცხადე მე
-რააა?
-ჰო
-მომიყვები?
-არა რა.
-კაი დე
-აუ დედა, კიდე უნდა იარო აქეთ იქეთ?
-არა, ბოლო მივლინება იყო.
-ანუ აღარ დამტოვებ? თვალები გამიბრწყინდა ბედნიერებისაგან.
-არა ჩემო ერთადერთო.
მონატრებულის სურნელი შევიგრძენი და თავი ჩამოვადე, დედის ალერსით ნასიამოვნებს როდის ჩამეძინა არც მახსოვს. დილით მაღვიძარის ხმამ გამაღვიძა ზანტად წამოვდექი, მაკა აღარ იყო ჩემს გვერდით, შეშინებული ავდექი და თურმე სამზარეულოში საუზმეს მიკეთებდა, გაზთან მდგომს ბედნიერად მოვხვიე უკნიდან ხელები
-ჩემი გიჟი გოგო
-მომენატრა შენი აქ ფუსფუსი დეე
-მიდი მოწესრიგდი არ დაგაგვიანდეს... შუბლზე მაკოცა და სამზარეულოდან ”გამომაგდო”
მაკამ ძაალიან ლამაზი შავი ნაჭრის ”ფართხუნა” შარვალი და შავი უკან ზურგამოჭრილი მაისური ჩამომიტანა, თუმცა დღეს თორნიკე არ იქნებოდა, და ამიტომ ჯინსის შარვალი და საროჩკა ჩავიცვი. თმები ჩვეულებისამებრ დავისწორე და მაკიაჟის კეთებას შევუდექი. ჩანთა ავიღე და სამზარეულოსკენ წავედი.
-მაკ გავედი მე
-ისაუზმე ჯერ
მორჩილად დავჯექი მაგიდასთან და მაკას გამომცხვარ ალადებს შევექციე.
მალევე ვაკოცე მოწყვეტით დედიკოს ლოყაზე და ტაქსით გავეშურე მაღლივისკენ.
დიდად დატვირთული დღე არ ყოფილა. თუმცა ვერც ადვილად გამოვძვერი, ლოკაციებზე იმდენი ვირბინე ბოლოს წვიმაშიც მოვხვდი. და სიცხემაც მომცა. სახლში აკანკალებული სრუტუნით მივედი და ლოგინში შევწექი.
ირაკლიმ დამირეკა და მეც ხმაჩახლეჩილმა ვუპასუხე
-ხო ირუშ
-რა გჭირს გოგო ხმაზე?
-სიცხე მაქ
-აუუ არ მითხრა რო ხვალ მარტო მტოვებ
-არავითარ შემთხვევაში მოვდივარ კაცო
-ოქრო ხარ, ხვალ თორნიკეც იქნება და გამოიპრანჭე
-კარქი ეხლა
-კაი მიდი
-კაი ირუშ ხვალ მანდ ვარ.

გუკას რაც დავშორდი ფეისბუქზე აღარც შევსულვარ. ამიტომ ტელეფონიი მოვიმარჯვე დაა ჩემი ნიუსფიდი ავსქროლე ერთი ფრიენდ რექუესთი მქონდა
თორნიკე გოგატიშვილი მამატებდა, მეც სიხარულით დავაკლიკე თითი თანხმობის ღილაკს და ბედნიერს ჩამეძინა.


დილით ისევ ადრე წამოვხტი და ისევ მაღლივისკენ გავეშურე ამჯერას მაკას ჩამოტანილი შავი ზედა და შარვალი მეცვა, სწრაფად შევირბინე აუდიტორიაში.
-საორგანიზაციო შემოდით უკლებლივ ჩემთან
ერთი დავიყვირე და 5წუთში ყველანი იქ იდგნენ
თორნიკეს ჩათვლით.
-ეხლა კარგა მისმინეთ, ჩვენი საორგანიზაციო როგორც ამ სამი დღის მანძილზე იყო ისევ ისეთივე მაგარი უნდა იყოს. დღევანდელი დღე არის
კულმინაცია, დღეს ხსნიან საქმეს. თორნიკე არის ერთერთი კიარა დაჟე ორი გუნდის დამნაშავე ორმა გუნდმა უნდა დაიჭიროს, შუალედში გიო შენ იქნები დამნაშავე. დღეს არი ყველაზემნიშვნელოვანი დღე. 2 ორგანიზატორი რჩებით ჩემთან დანარჩენები ოკაციებზე ნაწილდებით. აბა წარმატებები.
-ნიღბები და იარაღები სადაა?
-აქ არი თორნიკე და მაგას მოგცემთ.

ორგანიზატორები გადანაწილდნენ და მშვიდად დავჯექი ყავის დასალევად მანამ სანამ საგიჟეთი დამეწყებოდა.

მოდით გაგაცნობთ ზოგადად რას იძიებდნენ ეს ჩვენი მონაწილეები, ესეიგი იყო ტერორიზმის საქმე, ტროტილს იყენებდნენ ასაფეთქებლად, და ცხოველების მასკებით იყვნენ ტერორისტები. ერთ-ერთი იყო თორნიკე და მთავარიც. უნდა დაეჭირათ და დაეკითხათ მერებოლოს მიესაჯათ და ასე შემდეგ...

პირველმა ჯგუფმა დაიწყო მისი საქმე და ოპერტიული შეტყობინებაც მიუვიდათ. თორნიკეს კვალზე გავიდნენ და დასაპატიმრებლადაც წავიდნენ.


40 წუთში თორნიკე და მონაწილეები სველები დაბრუნდნენ გარეთ წვიმდა
საშინლად და სწორედ მაგის შედეგი იყო.
პირველმა ჯგუფმა თორნიკე დაკითხა და პიროითადაც მიუსაჯა. ასე რომ მეორე ჯგუფი გიორგის აკავებდა და თორნიკეს შესვენებაც ჰქონდა.
საორგანიზაციოში შემოვიდა და დაღლილი სახით დაჯდა.

-ჩაი, ყავა, რედ ბული თუ წყალი.
-აუ წყალი რა
წყლის ბოთლი გავუწოდე და ჩემს ადგილს დავუბრუნდი.
-აუ თორნიკე წამო რა შეაფასე ისინი... ირაკლი შემოქოთქოთდა
თორნიკეც ადგა და მას გაჰყვა. რას აფასებდა და როგოე აზრე არ ვიყავი უბრალოდ მხოლოდ იმ აუდიტორიაში მუშაობდა ”შტეფცელი” და ტელეფონი დასატენად შევიტანე. თორნიკე და ირაკლი რაღაცაზე ლაპარაკობდნენ და ირაკლიმ დამიძახა.
-შეფასების სისტემა გააკეთე დღეს და დადე რა ჯგუფში
-კაი იკ
-აუ კატერინა, შენ ხო არ იცი აქედან ამ ჯგუფიდან ვინ იყო პროკურორი
-აუ მანდ მქონი ქეთი იყო, მგონი კოარა ეგ იყო.
-კაი მადლობა.
-აუ რა ხმა გაქ ისევ, ჩაი გინდა?
-აუ კი რა.
-შაქარი?
-ორი.
აუდიტორიაში შევედი ადუღარა წყლით გავავსე და მეორე აუდიტორიაში შევიტანე სადაც მუშაობდა შესაერთებელი.
ჩაის კეთებას შევუდექი ყველა რომ მე მომადგა ზოგს რა უნდოდა ზოგს რა.
-კატერინა თუარ გცალია მერეეგამიკეთე, შეგაწუხე.
-არაუშავს კაცო რა შეწუხებაა...

გავუღიმე ისევ და საყვარელი ადამიანისათბის ღიმილით დავასხი ჩაი. მას გავუწოდე.
-აუ რა დასვრილია ჩემი ფეხსაცმელები რაა.

თავისთვისჩაილაპარაკა თორნიკემ. მე ბატმა კი სალფეთკი დავასველე და გავუწოდე გაიწმინდეთქო.

-ოქრო ხარ რა, მადლობა.
-არაფრის.

-ვაიმე თორნიკე მესამე ჯგუფი მოდის წავედით ლოკაციაზე.
თორნიკემ გამიღიმა ჩაისთვის კიდევ ერთხელ მადლობა გაფამიხადა და წავიდა.

ისევ ერთ საათში დაბრუნდნენ უკან, ისევ დაკითხვა. იმდემად ხალისიანად მიმდინარეობდა რომ მეტი არ შეიძლებოდა, აი მაგრად ეღადავებოდა თორნიკე მომაწილეებს. ეს იკ მაიკოს ჯგუფი იყო. ჰოდა ერთ-ერთმა ”გამომძიებელმა” დაუსვა თორნიკეს ასეთი შეკითხვა.
-ბატონო თორნიკე, არც მუშაობთ და არც არავინ გაფინანსებთ და რაარი თქვენი შემოსავლის წყარო?
-რაში გაინტერესებს ძაან ზრუნავ ჩემზე?
-რაშუაშია, მიპასუხეთ.
-ვბო*ობ
ამაზე ყველას სიცლი წაგვსკდა.
-ყველა საქმე დასაფასებელია ... ღიმილით წამოაყრანტალა მაიკომ.

ისეთი თვალებით ვუყურებდი თორნიკეს რომ არ გამოპარვია მის ძმაკაც ლაშას რომელიც ორგანიზაციის დამფუძნებელი იყო.
ოთახიდან გამოვედი ორი წუთით და ისიც გამომყვა.
-რას უჟუჟუნებ გოგონი თვალებს თორნიკეს?
-უკაცრავად?
-ისე იცოდე პედოფილი არაა, 15 წლით პატარა გოგოები არ ხიბლავს. სიცილით და ხუმრიბით ნათქვამი სიმართლე არ შევიმჩნიე შემოვბრუნდი და ცრემლები ჩუმად ჩავყლაპე.


დაკითხეს ჩვენი პატივცემული თორნიკე და აუდიტორიიდან გამოვედი თუ არა უკან გამომყვა.

-აუ კატ, ფეხსაცმელს კიდე გამიწმინდავ?
-რაა?
-ანუ ისა სალფეთკი მომე რა.
-კაი

აუდიტორიაში შევუძეხი და ისევ მივეცი სველი სალფეტკი.

-ლექციაზე მაგვიანდება აბა, წავედი მე.

ამ ფრაზით დაგვემშვიდობა და წავიდა.

პროექტი 12 აპრილს დასრულდა... დაჯილდოებამდე თორნიკე არ მინახავს. დაჯილდოება 21 ში იყო. და ვემზადებოდი. როფოეც არასდროს ისე მინდოდა რომ ვყოფილიყავი.
და ჩემი სურვილი რეალობად გადაიქცა.


21აპრილი...დაჯილდოება.

შავი მუხლზე კაბა ჩავიცვი, წინ თასმებით. მუქი შინდისფერი ტუჩსაცხი წავისვი და გავემართე დაჯილდოებისაკენ. მართლა უღმერთოდ ლამაზი მიაბიჯებდა თბილისის ქუჩებში.

ტყავის ქურთუკი და სიცივის მიუხედავად ულამაზესი კაბა ულამაზეს მაკიაჟთან ერთად. მისი ტანის ფორმებს კარგად კვეთავდა.
5ზე იწყებოდა დაჯილდოება და 4ისთვის უკვე იქ ვიყავი.
სერტიფიკატები გავამზადეთ და დაველოდეთ მონაწილეებს.
დარბაზში ჩამისასვლელ კიბესთან სკამები იდგა. ჯერ სოფი მერე ქეთა და ბოლოს მე ვიჯექით. კიბეზე ჩამოსვლის ხმაგაისმა ირაკლის ვუყურებდი, რომელმაც ჯერ მე შემომხედა და შემდეგ კიბეზე ჩამომსვლელს გახედა.

თორნიკე თეთრ საროჩკაში ისეთი სიმპატიური იყო როგორც არასოდეს. ჩამოვიდა სოფის და ქეთას ჩაუარა გამარჯობათო და მე რომ დამინახა მოვიდა და გადამკოცნა. მერე კი მათ მიუბრუნდა და ისინიც გადაკოცნა.
აი ეს რა საქციელი იყო ვერ მივხვდი. არ ელოდა მერომ იქ ვიჯექი და რომ დამინახა გადამკოცნა მერე ის გაუტუდა რომ ისინი არ გადაკოცნა და მაგიტო შეუბრუნდა თუ რა იყო მართლა ვერ მივხვდი.


ირაკლიმ მონაწილეები დააჯილდოვა, თორნიკესაც გადასცა სერტიფიკატები. ამ დროს სურათებს ვიღებდი და ერთ-ერთი ახალი ნომინაციაც დაასახელეს რომელზეც უშუალოდ ორგანიზაციის დამფუძნებელმა თამუნამ ისაუბრა. და რომლის ლაპარაკის შემდეგაც ყველანი გაოგნებულები დავრჩით ჩემი ჩათვლით.

-ეს ნომინაცია არის საუკეთესო ორგანიზატორი. საუკეთესო ორგანიზატორი გახდა ადამიანი რომელმაც მთელი ღამეები ათია რომ ესეთი მაგარი პროექტი გამოსულიყო. სულ რაღაც 16 წლის გოგონამ სასწაულები მოახდინა. სერტიფიკატი გადაეცემა ულამაზეს უმშვენიერეს უჭკვიანეს და საუკეთესო ორგანიზატორს კატერინა დარჩიას!!!
აბლოდისმენტები ჩემი სიხარულის ცრემლები და თორნიკესკმაყოფილი მზერა მეტი არაფერი მახსოვს.

ყველაფერი დასრულდა და უკვე შენობის გასასვლელთან ვიდექით, ბიჭები ეწეოდნენ თორნიკეც მხოლოდ ერთი განსხვავება ის იყორომ თორნიკე მე მიყურებდა.
საკმაოდ ციოდა და ამ მოკლე კაბაში კიიუფრო შემცივდა.
-აუ გავიყინე რაა
-გცივა?... თბილი ხმით მკითხა თორნიკემ
-ჰომ... სიცხე მაქ თანდა
-მერე თბილად უნდა ჩაიცვა... ეს მითხრა თვალი ჩამიკრა და ბიჭებს მიუბრუნდა, მალევე დაემშვიდობ მათ. მერე გადაგვკოცნა ყველანი და წავიდა...

წავიდა და იმ დღის შემდეგ აღარც მინახავს.