„აჰამ ახალი ჩატი გაუკეთებიათ“-თქვა უკმაყოფილოდ და გამოსვლას აპირებდა, როდესაც თავისმა კურსელმა ლიკამ ბურდულიც ჩააგდო ჩატში და სახელიც მალევე შეუცვალა.
-„ეს ნახე რა თურმე „ლიკასი“ ყოფილა“. ცოფებს ყრიდა როდესაც დემეტრეს მაგივრად ლიკასი დააწრა ლიკამ.
დემეტრემ თავის ოთახში შესვლამდე გიორგის ოთახხში შეიარა და ლეპტოპი გამოართვა. თავის ოთახში შესულმა კი საწოლზე წამოწვა და თავისი უცხოელ მეგობრებს დაუკავშირდა ბევრი ისაუბრეს დემეტრეს იქაურ ბიზნესთან დაკავშირებით მართალია იყო ხარვეზები მისი წამოსვლის შემდეგ მაგრამ მაინც ყველაფერი მოაგვარეს და საბოლოოდ 00:00-ზე გადაწყვიტა ფეისბუქზე შესვლა. „ფუ ამის რამდენჯერ უნდა ვთქვა ასეთი რამეები რომ არ მიყვარსთქო ვაა“, როდესც ნახა, რომ ჩატი მისმა უახლოესმა მეგობარმა ლიკამ გააკეთა უარესად გაბრაზდა, რადგან ლიკა კარგად იცნობდა ბურდულს. შემდგომ კი გადაწყვიტა ლიკასთვის მიეწერა.
_“ლიკა ხომ იცი როგორ ვერ ვიტან ასეთ ბანალურობებს რატო ჩამაგდე ჩატში?“
_ოჰ რაიყო გაგახსენდი? ჯერ მოგეკითხე მაინც“
-„ხომ იცი, რომ სულ მახსოვხარ არაა“
-„ჰო კაი კაი ვიცი. როგორ ხარ?“
-„კარგად შენ როგორ ხარ ციცქნა? ისვენებ?“
-„ხოო ეხლა ბათუმში ვარ ძალიან კარგად ვისვენებ შენ?“
-„მე ჩემს ძმაკაცთან ვარ მაგრად ვერთობით“
-„ხოო კარგია“
-„მიდი ეხლა პირველი დაიწყო გაბრძანდი აქედან იცოდე ფეხით ჩამოვალ მანდ“
-„ოო კაი რა“
-„მიდითქო“
-„შენ ხო კაცს არაფერს დააცდი რაა. კაი კარგად“
-„ეს უკვე მომწონს, კარგი გოგო ხაარ. კარგად“
-„ჩატიდან არ გახვიდე მოგკლავ იცოდე“-ბურდული ჩატიდან გამოსვლას საერთოდ აღარ აპირებდა, რადგან იქ ანი დალანდა.
-„კაი“.
წყობდან გამოდიოდა ანი და თავიდან არ ამოსდიოდა ლიკა და ბურდული. ნერვები ეშლებოდა იმაზე, რომ ბურდულმა ჩატის მიმოწერები წაიკითხა მისი აქ ყოფნაც ეცოდინებოდა და ასევე ლიკას მიერ შერჩეული მისი სახელიც.
-„როგორ ხართ, ყველა ძალიან მომენატრეთ“-შეტყობინება მვიდა გიგისაგან. „აჰაა ბატონო ბურდულო შურისძიების დროც მოსულა ნერვებზე თამაში ხო კარგია ეხლა მე მაცადე.
-„კარგად ვარ გიგი შენ როგორ ხარ მეც ძალიან ძალიან მომენატრე“
-„ნუ უშენოდ მოვიწყინე, მაგრამ იმედია შემოგვიერთდები ქალაქში ვართ ყველა იცოდე გელოდები“
-„შევეცდები ყველანაირად“
-„ნომერი მომწერე შენი მიდი რა პირადში“
-„მოიცა ახლავე“
-„ჰოჰო მიდი მომწერე შენი ნომერი და შენს ბურდულს ვერ გადავურჩებით“-სწრაფადვე მიუვიდა წერილი გიგისაგან პირადში.
-„ვერ გავიგე?“
-„აუუ ეს გოგოები რაა. ჰო კაი არაფერი ვიცი, რომ ბურდული და შენ შეყვრებულები ხართ აი შენ კიდე ქალბატონო ნუ ცდილობ აეჭვიანო დემეტრე, თორე საბოლოოდ შენ დარჩები კოჭებ დამტვრეული“-და მრავალი სმაილი.
-„ნერვებს მიშლის და აბა რა გავაკეთო?“
-„ხოო რავი“
-„დამეხმარები?“
-„ღადაობ?“
-„არა“
-„შანსი არაა“
-„გთხოვ“
-„კაი ერთი პირობით“
-„რა პირობით?“
-„თუ ორი დღის განმავლობაში არ შეგეხმიანე ჩემი ძებნა გამაცხადე კაი?“
-„მასხარა ხარ რა“
-„უჰ ახალი ამბავი კაცო“
-„ისე შენ თავიდან სულ სხვა ტიპი მეგონე აი როგორ ვთქვა თავში ავარდნილი და ხო გესმის რა იმ დღეს, რომ ნომი მთხოვე ისე მომეშალა ნერვები მტრისას“
-„ოჰ ქალბატონი გაგვითამამდა? ჰო მივხვდი და სწორედ მაგიტომ არ ჩამაწერინე შენც ნომერი“
-„ხო. კაი აბა გავდივარ“
-„კაი კარგად“-ანიმ კიდევ ერთხელ გადაავლო თვალი კონტაქტებს და როდესაც ბურდულს მოკრა თვალი, სწრაფადვე გადავიდა საერთო ჩატში და შეტყობინების წაკითხულ პირთა შორის, როდესაც ბურდულიც დალანდა კმაყოფილმა ჩაიცინა, ტელეფონი იქვე მდგარ პატარა კარადაზე, დადო და სიზმრების სამყაროში გადაეშვა.
ბურდული დაძინებას აპირებდა, როდესაც ჩატში რამოდენიმე ესემესი მოვიდა, რომელიც ანისა და გიგის ეკუთვნოდათ.
-„როგორ ხართ, ყველა ძალიან მომენატრეთ“ -„კარგად ვარ გიგი შენ როგორ ხარ მეც ძალიან ძალიან მომენატრე“ -„ნუ უშენოდ მოვიწყინე, მაგრამ იმედია შემოგვიერთდები ქალაქში ვართ ყველა იცოდე გელოდები“ -„შევეცდები ყველანაირად“ -„ნომერი მომწერე შენი მიდი რა პირადში“ -„მოიცა ახლავე“
თვალებმოჭუტული კითხულობდა ანისა და გიგის მინაწერებს, სათითაოდ ყველა ძარღვი დაებერა და საბოლოოდ ნერვებმოშლილმა სწრაფად წამოდგა საწოლიდან და გეზი ანის ოთახისაკენ აიღო. იქ შესულს კი მძინარე ანი დახვდა, ბურდულს ანის დანახვაზე ბრაზმა გადაურა და კმაყოფილს გაეღიმა შემდეგ კი, მივიდა შუბლზე აკოცა და მის გვერდით დაიკავა ადგილი.
-მაინც ვერ გადამირჩები პატარავ-თავზე აკოცა და იქვე დაიჩურჩულა.
დილით ანის ადრიანად გაეღვიძა, დაძინება სცადა მაგრამ მზის სხივებმა ამის საშუალება აღარ მისცეს ამიტომაც საუზმის მომზადება გადაწყვიტა, ვინაიდან სახლში მშობლები არ იყვენენ და სალომეს კი მაქსიმუმ ვახშამზე გაღვიძებოდა. მხიარულად მოემზადა თავისი ოთახი დაალაგა და სწრაფად დაეშვა კიბეებზე. 8:00 საათი იყო ამიტომაც ჩამი-ჩუმი არ ისმოდა. საჭმლის მომზადებას შეუდგა დაახლოებით 45-წუთში ყველფერი მზად ჰქონდა, როდესაც ბურდულის ბრაზნარევი, ცივი ხმა მოესმა.
-წამოდი!
-სად?
-წამოდითქო!
-ცოტახანს იყოყმანა შემდეგ კი ლიკა გაახსენდა და სწრაფადვე მოეშხამა ხასიათი-არ მინდ-თქვა არანაკლებ კატეგორილი ხმით.
-კაი შენი ნებაა-მივიდა მხარზე გადაიკიდა პატარა სხეული და ეზოსაკენ აიღო გეზი.
-გიოო მიშველეე შენს დებილ ძმაკაცს უთხარი რა რამე-ხმამაღლა ყვიროდა ანი.
-ტყუილად ხარჯავ ენერგიას, მაინც ვერავინ ვერფერს გაიგებს დღეს დილით სალომე და გიორგი ბათუმში წავიდნენ.
-რაა? მერე მე?
-მე აქ არ ვარ?
-სად მივიდივართ?
-გიტაცებ პატარავ-თვალი ჩაუკრა და მანქანაში ჩასვა.


_________________________

დიდი მადლობა ყველას ასეთი თბილი სიტქვებისთვის, ეს ჩემთვის დიდი სტიმულია. და ხოოო ნუ ეს თავი სწრაფად დავწერე არვიცი მგონი დებილობაა. მოკედ ველოდები თქვენს შეფასებებს კომენტარები არ დაიშუროთ რადგან ყველას აზრი მნიშვნელონია ჩემთვის არ აქვს მნიშვნელობა ეს კრიტიკა იქნება თუ შექება.