სამივე სწრაფად გაემზადა, და სახლიდან გასვლას აპირებდნენ, როდესაც გაწუწული, სირბილისაგან აქოშინებული და ტალახში ამოსვრილი სალომე შემოვარდა სახლში.
-ანი ცუდადაა-თქვა სწრაფად და თავისივე მუხლებს დაეყრდნო-გიორგი არაფერი არ თქვა ეხლა ჩხუბის დრო არაა ჩვენს საიდუმლო ადგილასაა.
-რა?-მივარდა დემეტრე-ამის დ***ც სადაა ეგ საიდუმლო ადგილი?
ანიმ სწრაფად აღუწერა საიდუმლო ადგილის ადგილმდებარეობა, პირველი ბურდული გავარდა სახლიდან შემდეგ კი მიყვნენ ლექსოც და გიორგიც. სალომეც აპირებდა მათთან ერთად წასვლას, მაგრამ მისი დაჟინებუი თხოვნისა მაინც სახლში დატოვეს.
სულ წინ დემეტრე მიდიოდა თან ანის ეძახდა, არა უფრო ღრიალებდა. მალევე გამოჩნდა პატარა ქოხიც, რომლის კარიც ქარს ოდნავ გაეღო, შიგნით კი მხოლოდ სამარისებული სიჩუმე იყო გამაფებული.
-ანიი-კიდევ ერთხელ დაიყვირა ბურდულმა და სწრაფად აირბინა კიბეები. იქ შესულმა საბნის ქვეშ საცოდავად მოკუნტული სხეული, რომ დინახა გული მოეწურა სწრაფად მიიჭრა, საწოლთან და საბანი გადახადა, მის საქციელს კი ანის წამოკივლება მოყვა.
-ანი, ანი დამშიდდი მე ვარ დემეტრე ნუ გეშინია-ბურდული საწოლზე ჩამოჯდა და მთელი ძალით შემოხვია პატარა სხეულს ხელები-ჩუ ნუ ტირი პატარავ აქ ვარ
-დე..მე.. დე..მე..-ამოისლუკუნა ანიმ. უცებ კიდევ ერთხელ გაიელვა, ანიმ სწრაფად აიფარა ხელები ყურებზე, სახე კი ბურდულის მკერდს მიაბჯინა.
-დაწყნარდი ნუ გეშინია-უთხრა და უფრო ძლიერად მოხვია ხელები პატარა სხეულს-წამო მანქანა მოიყვანეს-როგორც კი მანქნის ხმა გაიგონა ბურდულმა მიხვდა, რომ მანქანის მოსაყვანად იყვნენ წასულები ბიჭები, მაგრამ ხმა შორიდან ისმოდა რადგან ამ ქოხთან მიმავალი მხოლოდ ბილიკი იყო ირგვლივ კი ხეები.
-არაა, მეშინია გთხოვ ჯერ გმოიდაროს-ამოისლუკუნა კვლავ.
-ანი საშიში არაფერია გესმის, ეხლა ჩვენ აქედან გავალთ და 5 წუთში სახლში ვიქნებით.
-დემე არ...
-მე შენთან ვარ ანი ჩემი ხომ გჯერა?-ანიმ თავი დაუქნია თანხმობის ნიშნად-ესეც ასე-ცრემლები შეუმშრალა და ხელი მოხვი წელზე ბურდულმა-წამოდი ეხლა და ნუ გეშინია.
-დემე...
-არავითარი დემე ჩემი ხომ გჯერა.
-კი მაგრამ-ტუჩებიიი კვლავ დაბრიცა ანიმ.
-არავიცი მე არანაირი მაგრამ და ეხლა არ იტირო იცოდე გაგიბრაზები-ხელი მოკიდა და გარეთ გაიყვანა. ყოველ გაელვებაზე ანი ისე უჭერდა ბურდულის ხელს თავისას, ლამის მოამტვრია, მაგრამ ბურდული ანის ამ საქციელს ღიმილით ხვდებოდა და უფრო იკრავდა პატარა სხეულს ტანზე. მალე მანქანასაც მიუახლოვდნენ, იქ კი გაბრაზებუი გიორგი და მომღიმარი ლექსოს მზერას გადაეყარნენ. ბურდულმა ერთი შეუღრინა გიორგის მასეთი სახე ნუ გაქვს ისედაც შეშინებულიაო და უკან მოთავსდნენ. ზუსტად ხუთ წუთში კი სახლის კარი შეაღეს. ზუსტად ამ დროს კი სალომემ ანის ძახილით ჩამოირბინა კიბეები, ანისთან მიიჭრა და მაგრად მოხვია ხელები.
-ანი ცხელი ხარ.
-მაჩვენე აბა-ბურდულმა სწრაფად მიადო ხელი შუბლზე და წარბები შეჭმუხნა-წამო ოთახში აგიყვან და შენს მოწესრიგებამდე წამლს მოგიტან კაი?-სწრაფად აიტაცა ხელში ფარატინა სხეული და კიბეებს აუყვა.
-არ მინდა წამალი.
-ვინმემ გკითხა?!
მალევე ავიდნენ ოთახში და სანამ ანი მოწესრიგდებოდა დემეტრემ აფთიაქში გავიდა. დაბრუნებულმა ანის ოთახში აირბინა. ანის ჯერ კიდევ არ ეძინა ბურდულს ელოდებოდა.
-რაო პატარა მე მელოდებოდი-ჰკითხა ბურდულმა და შუბლზე აკოცა.
-ხოო-დაიმორცხვა ანიმ.
-ჩემი ცხოვრება ხარ! მოდი ჯერ სიცხე გაიზომე-სწრაფად ამოიღო ცელოფნიდან თერმომეტრი და ანის გაუწოდა. სანამ ვერცხლისწყალი სხეულის ტემპერატურას დააფიქსირებდა ბურდულმა ანის საწოლზე გადაწვა, და თვალები ჭერს მიაპყრო-ანიი!
-ჰოუ.
-ჩემი სიცოცხლე გოგო რომ ხარ ხო იცი?-სწრაფად გადაინაცვლა ბურდულმა ანის გვერდით, „თავქვეშ“ ხელი შემოიდო და ანის თვალებს დახედა ზემოდან.
-ვიცი.
-ჩემი სუნთქვა, რომ ხარ ხო იცი?
-ვიცი-თქვა და თვალები დახარა.
-ჩემი სულელი გოგო-უთხრა და შუბლზე აკოცა-მაჩვენე აბა თერმომეტრი-ხელი გაუწოდა ანის, რომელმაც უკმაყოფილოდ გადადო თერმომეტრი.
-გაანებე რა არ მაქვს სიცხე.
-მაჩვენე.
-აუუ.
-ნუ ბუზღუნებ.
-გამომართვი.
-ძალიან კარგიი. ეხლა კი დავიძინოთ.
-შენ რა აქ აპირებ დაძინბას?
-რა მერე?-გაკვირვებულმა შეხედა ბურდულმა.
-არა აქ არ დაიძინებ.
-რატომ?
-და რატომ უნდა დაიძინო?
-იმიტომ რომ ასე ვთვლი საჭიროდ.
-მასე ხო?
-ხო.
-კაი დაწექი-უთხრა და რაც შეეძლო კიდისაკენ მიიჩოჩა.
-რას აკეთებ?-უთხრა ბურდულმა დაწოლის შემდეგ.
-რას უნდა ვაკეთებდე ადგილი გაგითავისუფლე უკეთ, რომ დაწოლილიყავი.
-სულელი ბავშვი-ჩაიდუდღუნა ანის გასაგონად და ერთი ხელის მოსმით დააბრუნა უკან-ხმა აღარ ამოიღო და დაიძინე ეხლა.
-დემეე
-რა გითხარი მე, შენ ეხლა?
-დემეე
-ჰოუ-ანიმ სწრაფად გადაბრუნდა ბუედულისკენ მოწყვეტით აკოცა და კვლავ ჩაიმალა ბურდულის მკვლავებში.
-ჩემი პატარა!
მეორე დღეს ანი კარგად იყო. მთელი დღე მხიარულებასა და სიგიჟეში გაატარეს. ანიმ თავისი სახლიც მოინახულა დემეტრესთან ერთად, მაგრამ ის სევდა, რომელიც გულს უკლავდა სააშკარაოზე არ გამოუტანია. საღამოს ფილმის ყურება გადაწყვიტეს, გოგონებმა პოპკორნი გაამზადეეს, და ფილმიც დაიწყო. ანი ბურდულის გვერდით იჯდა, ბურდულს ანიზე ხელი გადაედო და აღარ აშორებდა. ფილმი არაჩვეულებრივი იყო. საბოლოოდ კი 11:00 საათზე ყველა თავის ოთახში გაეშურა. ანის თავის ოთახში შესვლისთანავე მოესმა ტელეფონის ხმა. „აუუ არ დაიღალა ესხალხი ამდენი წერით“-თქვა და უკმაყოფილოდ დაწვდა ტელეფონს და მესენჯერში შევიდა. „აჰამ ახალი ჩატი გაუკეთებიათ“-თქვა უკმაყოფილოდ და გამოსვლას აპირებდა, როდესაც თავისმა კურსელმა ლიკამ ბურდულიც ჩააგდო ჩატში და სახელიც მალევე შეუცვალა...

__________________

ველი შეფასებებს ძალიან მიყვარხართ!!!