დილით მარიამი საღებავის სუნმა გააღვიძა. თავიდან ცხვირო აეწვა მაგრამ მერე მიხვდა როგორ მოეწონა ეს სუნი.წამოყო თავი და პიჟამოებიანი გავიდა გვერძე ოთახში, სადაც მეუღლე ეგულებოდა. ალექსანდრე ზურგით იდგა და ვერც გაიგო როდის შევიდა მარიამი.კედელს ცისფრად ღებავდა. მარიამმა ფუნჯი წითელ საღებავში ჩაყო და კედლის შეღებვა დაიწყო.კედლის პატარა ნაწილი წითლად, ნაწილი ყვითლად, ნაწილი შავად და ასე ფერად გერადად შეღება სანამ ალექსანდრემ არ დაინახა და არ შეაჩერა.
-მარი რას აკეთებ?
-ოთახს ვღებავ
-ეს შეღებვაა?
-მე მომწონს.ნახე-უთხრა გოგონამ და ერთი ხელი წითელ,ხოლო მეორე ყვითელ საღებავში ჩაყო. მერე მივიდა და ალექსამსრეს შეღებილ კიდლებს დაატყო ხელისგულები.
-ეგრე არა?-ახლა ალექქსანდრემ გაიმეორა იგივე.
-ამაზე რას იტყვი?-მარიამმა აიღო ფუნჯი და საღებავი კედელს მიაწუწა.ალექსანდრრმაც იგივე გაიმეორა იმის განსხვავებით რომ მან მთელი საღებავი შეასხა კედელს. შემდეგ ისევ საღებავებიანი ხელებით გააგრძელეს კედლების შეღებვა. მართალია მთლიანად ვერ შეღებეს და თეთრი ადგილები ბევრი დარჩა მაგრამ მარიამმა დანიშნულება ადვილად უპოვა.
-ამ ადგილებში ბავშვები ნახატებს დახატავენ.
-დაგიგეგმავს ყველაფერი ქალბატონო.
-ეხლა უნდა მოიტანო ის რაქვია ოო... გამახსენდა. კედელზე გადასაკრავი გამჭვირვალეა. საღებაავები რო არ ააცალონ ბავშვებმა მერე. რო გაშრება იმას გადავაკრავთ. თან ჭერიც შესაღებია და დაითხვრება კედლები.
-ჭერის ხელოსანი ერთ კვირაში მოვა.
-ძალიან კარგი-შემოჰკრა ტაში გახარებულმა მარიამმა.
ერთ თვეში ყველაფერი თავის ადგილას იყო. ფერდ-ფერადი ჭერი, ჭერი ცისვსტილშივიყო გაკეთებული. ალაგალაგ ვარსკვლავების მსგავსად წერტილები იყო დასმული და ღამით ანათებდა. ამას პლიუს ჭერზე ჩამოკიდებული ვარსკვლავები რომლებიც ასევე ანათებდა. ოთახის თავში დიდი საწოლი იდაგ.
-მარი ეს საწოლი რად გვინდა?
-ბავშვები რო გაიზრდებიან ერთად დაიძინებენ.
ერთიბდიდი კედელი თარაოებით იყო სავსე რომლებზეც უკვე დაუწყვიათ სათამაშოები ახალგაზრდა წყვილს. დიდი ფუმფულა სათამაშოები ლამაზად ალაგებულ ლოგინზეც ელაგაა. იატაკზე დიდი სპაიდერმენის ხალიჩა იყო დაგებული. საწოლთან იდგა დიდი გარდირობი რომელიც უკვე გამოევსო მომავალ დედას პატარა ლაზარეს ტანსაცმელებით. ყველა ზომის ტანსაცმელი ჰქონდა ნაყიდი და ზომების მიხედვით დაწყობილი.გარდირობის ერთი მხარე სამიდან სავსე იყო.
იმ დღეს წიგნების მაღაზიებში ბევრი იარეს. უამრავი ზღაპრების წიგნი იყიდეს. გასაფერადებლები,სახატავი რვეულები და აუარებელი ფანქრები...

-ალექსანდრე გამიშვი უნდა ავდგე-გაიფართხალა ალექსანდრეს მკლავებში მოქცეულმა გოგომ მაგრამ უშედეგოდ. ისე ყავდავქმარს ჩახუტებული თითქოს სადმე გაიქცეოდა(ბოდიში წაბაჯბაჯდებოდა :დდ)
-მოიცა დაიძინე რა-მოწყვეტით აკოცა ტუჩებზე და ძილი გააგრძელა.
-ხო არ გინდა გთხლიშო ეხლა ერთი კარგად. ადექი მეთქი. რამდენჯერღა უნდა გამამეორებინო.
-რა გინდა გოგო რა?
-ადგომა-უთხრა მკაცრად.
-არაუშავ ადგები ცოტა ხანში-შუბლზევაკოცა
ცოტახანი ითმინა.10 წუთი გავიდა ლიდევ ხუთი, კიდევ ათი და ისევ აწრუკუნდა.
-ალექსანდრე ადექი თორე ისე ჩამოგკაწრავ შრამი მთელი ცხოვრება დაგრჩება.
-ხოდა გახდები ჩემი ფისო
-ეგრე არა?-მკლავზე დაადო ფრჩხილები
-კაი ხო გაჩერდი ვდგებით მორჩა.
-ოჰჰ მეღირსაააა.ავეეე
-მიდი მიდი ჩაიცვი.მსახიობი მაინც არ გამოვა შენგან.
-ალექსანდრე მოგხვდება-თქვა და პიჟამო გაიხადა.
-ჯობია მალე ჩაიცვა.
-ასევე-უთხრა გოგონამ და ხარბად ააყოლა თვალიწელზემოთ შიშველ მამაკაცს
-დაბლა დაგელოდები-აკოცა გოგონას და ოთახი დატოვა.
-ესეც ასე პატარა ბიჭი სრულიად ჯანმრთელია. ვარაუდით შემიძლია გითხრათ რომ ათიდანთხუთმეტ თებერვლამდე დაიბადება. -ალექსამდრემ თავზე აკოცა მარიამს-და ამასთან ერთად დამდეგ ახალწელსაც გილოცავთ.
სამი იანვარი გათენდა. ჯერ ერთი თვალი გაახილა გოგონამ, შემდეგ მეორე.ალექსანდრესკენ გადაბრუნდა. როცა ლოგინში არ დახვდა წამოდგა და სარკესთან მივიდა. წერილი დახვდა. "ჩამობაჯბაჯდი"
-ცანცარა-თავისთვის ჩაილაპარაკა.მაგრამ რა მართლა ძლივს ჩავიდა დაბლა. ადრინდელივით ვერ ახტებოდა სამ კიბეს ერთად. კიბს ბოლოში იატაკზე შოკოლადები ეწყო რომელიც ბილიკად მისაღებ ოთახში შედიოდა. ფეხით ერთად მოაგროვა და მისაღებში ერთდროულად აკრიფა.ერთი გახსენა მეორე კი ხელში ზაპასად დაიჭირა. ცისფერი ვარდების თაიგულიდან ბარათი ამოაძვრინ და გახსენა. "სამზარეულოში შემოგორდი"
-აუუ ალექსანდრე რატომაწვალებ?-ბუზღუნით შევიდა სამზარეულოში და თვალი გაუშტერდა. რომანტიული სუფრა ორი სანთლით. ღვინით და ხილის წვენით რომრლსაც ზერ ეწერა შენ ამას სვავ.გაეცინა. დაბლა დაიხედა და ვარდისფურცლრბით მოფენილი რომლრბიდანაც ალაგ ალაგ დაწყობილი სანთლები იმზირებოდა
-რა არის ახლა ესს?-თქვა და უკნიდან ალექსანდრეს ხელები იგრძნო თვალებზე.-ალექსანდრე მორჩი.
-ზუსტად ერთი წელია მამაჩემს მადლობას ვუხდი რომ ჩვენ ერთმანეთ შეგვახვედრა და ახლა ასე ერთად ვართ ბედნიერები. სულ მალე ჩემი ვაჟკაცი დაიბადება. მერე მამას პტინცრსა და სრულიად ბედნიერი ვიქნები.
-არც კი მახსოვდა-ჩაილაპარაკა და ჩაეხუტა მამაკაცის სხეულს
-სამაგიეროდ მე მახსოვდა ორივეს მაგივრად.წამო ვჭამოთ მშია. ამდენი ხანი რა არის ძილი ქალო
-აუ მეც მშია.-შემოუსხდნენ მაგიდას.
-ბლინები?
-აუ კიი-უპასუხა პირ გამოტენილმა.
-აუ ამ ბავშვს მაგარი მადა ექნება.-დაიწყო სიცილი.
-აჰამ-აკოცა მოწყვეტით.
-რა ქენი ეხლა შენ? გამომიწვიე?
- შეიძლება-ტუჩის კუთხე ჩატეხა გოგინამ.
-გამოწვევა მიღებულია-აკოცა გოგონა და ხელში აიყვანა.
-ალექსანდრე არ დაგივარდე
-ისე მაგრა დამძიმდი ხო იცი.
-არაუშავს დავიკლებ.
-ხო არ მინდა მსუქანი ცოლი.იცი ზოგი ვერ იკლებს ხოლმე.
-თუ გფეთე ერთი გემრიელად მერე ნახავ შენ რა კარგად დავიკლებ.
-არ გინდა რაა. ნუ იძახი იმას რასაც ვერ შეასრულებ-დივანზე დასვა ცოლი.
-აი ნახავ თუ არა-საყვარელი ქმრის ტუჩებს დაეწაფა.-მიდი შოკოლადი მომიტანე.
-მოიცა რა ცოტახანი-ვერ შორდებოდა საყვარელ ბაგეებს
-მიდი რა ალექსანდრე-და ქვედა. ტუჩზე უკბინა
-გაზღვევინებ-გაეცინა.
-მაგასაც ვნახავთ-გათამამდა როცა მამაკაცი სამზარეულოში დაიგულა.
-ეგრე არა?-შოკოლადი სამზარეულოში დადო და ოთახისკე წავიდა.
-სად მიდიხარ ჩემი შოკოლადი?-ხუთ წუთში ისევ მისაღებ ოთახში გაჩნდა წამავლო ხელი და ოთახში ამიყვანა. აბაზანის კარი ფეხით შეაღო
-არა რა გთხოვვ
-გვიანია-თქვა და გოგონა წყლით სავსე აბაზანაში ჩააწვინა
-სასიზღარო.
-ესეც ასე წავედი მე და ამოდი მანდედან როგორც გინდა.
-კაი რა ბოდიში ხო მოგიხადე?
-ბოდიში არ მიშველის.
-მაშინ გაკოცებ.
-არც კოცნა მიშველის-გავიდა და აბაზანის კარები მომიხურა.
-ალექსანდრეეე-დავიყვირე ბოლო ხმაზ-ალექსანდრე ბავში.
-მარი რა ხდება-შემოვარდა მე კი ფეხზე გადადებული ვიჯექი სკამზე და ვუცინოდი.-გოგო ნორმალური ხარ გამისკდა გული.
-იმსახურებდი ჩემო ჩერჩეტო. -გამოვედი ოთახშიოთახში გამოვიცვალე და ლოგინზე წამოვგორდი.

10 თებერვალი
-ალექსანსრეეეე გაიღვიძე მგონი იწყება-ამის თქმა იყო და საავადმყოფოში გაჩდნენ.
-ეს უბრალო ტკივილი იყო.-თქვა ექიმმა. იგივე სიტვაცია იყო 11 და 12 თებერვალსაც
-აუ ვალენტინობას სადმევწავიდეთ რა.
-შენ ფრთხილად იყავი ვალენტინობას საავადმყოფოში არ შეხვდე.
-ჰა ჰა ჰა ვიხუმრეთ?
-კი
-ცუდად ხუმრობ
-არც ისე
-ბოლო სიტყვას მე ვამბობ სულ ასე რომ გაჩუმდი გაიგე.
-ჩემთან ბოლო სიტყვას მე ვამბობ.
-კაი ალექს!
-ნუ მეძახი ალექსს.
-ამას სპეციალურად ვაკეთებ-ენა გამოუყო-გეუბნები ბოლო სიტყვა ჩემია თქო ჰაჰ ჰაჰ.
14 თებერვალი მარიამმ სიყვარულის დღეს მეუღლისგან მიიღო საჩუქარი. გაიგონა ბავშვის ტირილის ხმა და თვალი მოჰკრა სახის ნაკვთებს რომელიც ცუდ შეგრძნებებს აღუძრავდა.ეს საჩუქარი გაუკეთა მას ცხოვრებამ...