-იოანე??
-შეიძლება შემოვიდე?
-კი შემოდი ხო მშვიდობა?
-მამაჩემი მომელანდა.
-მამაშენი?
-ჰო ექვსი წლის უკან ავიაკატასტროფაში მოყვა და.
-ხშირად გელანდება ხოლმე?
-არა პირველად დამემართა ასე.
-კარგი დამშვიდდი. ხდება ხოლმე ადამიანი რომელიც ძალიან გვენატრება გვგონია რომ გვეჩვენება. ეგ არაფერი არ ინერვიულო, დროთა განმავლობაში დაგავიწყდება.
-რა იცი?
-ვიცი იმიტომ რომ გამოვცადე საკუთარ თავზე.
-რატომ გარდაიცვალნენ შენი მშობლები?
-როგორც უკვე გითხარი დედა ხუთი წლისამ დავკარგე მშობიარობას გადაყვა, მაგრამ ჩემი ძმა მკვდარი დაიბადა. მამა 15 წლის ასაკში დავკარგე. ავიაკატასტროფაში დაიღუპა. საკმაოდ დიდი გამოცდილება მივიღე ამ ცხოვრებისგან. არ გვინდა ამ თემაზე საუბარი წყალს მოგიტან.
-კარგი.
სამზარეულოში შევედი და გამახსენდა რომ პიჟამა მეცვა. ხალათი იქვე მქონდა ავიღე და ისიც მოვიცვი. წყალი დავუსხი იოანეს და გავუტანე.
-დამშვიდდი?
-კი. ეხა წავალ.
-იოანე იცოდე რამე რომ დაგჭირდეს აქ ვარ.
-კარგი მადლობა.
მომიახლოვდა ლოყაზე მაკოცა და ეშმაკურად გამიღიმა. დამტოვა გაშეშებული კრეტინმა. გონს რომ მოვეგე და დავბრუნდი ამ დედამიწაზე იოანე უკვე წასული იყო, კარები დავკეტე და დასაძინებლად წავედი. როგორღაც ჩამეძინა, მაგრამ ისევ ეს დაწყევლილი კოშმარი. სულ ოფლიანმა გავიღვიძე. სასწრაფოდ ჰაერზე უნდა გავსულიყავი. აივანზე გავედი და ჰაერი ხარბად ჩავისუნთქე. მარჯვნივ გავიხედე და იოანე მიცინოდა.
-ვერ დაიძინე?
-კოშმარმა გამაღვიძა ტრადიცია არ დაარღვია.
-რა ტრადიცია?
-არაფერი ისეთი ყოველ ღამე მესიზმრება და დღესაც არ დამაღალატა.
-ააა. რა ნახე?
-არ მინდა ამაზე ლაპარაკი და შენ რატომ გღვიძავს?
-უბრალოდ ვერ ვიძინებ.
-გასაგებია.
იოანე კრესლოში ჩაჯდა და ცას ახედა. მე ოთახში შევედი წყალზე და უკან რომ დავბრუნდი ოიანეს უკვე ჩასძინებოდა. ჩემი შავი პლედი ავიღე მის აივანზე გადავძვერი და პლედი მივახურე და უკან ჩემს აივანზე დავბრუნდი. არა ეხა რა მაიმუნობა ქენი ემი ჰა.რა გინდოდა ეხა რას გადაბობღდი აივანზე რა გაცნაცარებს ვაააა გამაგიჟებ რაა..
საკუთარ თავს ვეჩხუბებოდი, მაგრამ უბრალოდ არ შემეძლო მასზე ცოტათი მაინც მეფიქრა. ადამის და ევას მსგავსად მომდის ვკრეფ იმ ხილს რომელიც აკრძალული მაქვს და რომლის გემოც ყველაზე მეტად მაინტერესებს. სახლში შევედი და დავიძინე. დილით ადრე ავდექი სპორტულად გამოვეწყ ე და სარბენად წავედი. რვაზე უკვე სახლში ვიყავი და მაშინვე აივანზე გავედი მაინტერესებდა იოანე ისევ იქ იწვა თუ არა. აღარ დამხვდა იქ არც იოანე და არც ჩემი საყ არელი შავი პლედი. შიგნით შევბრუნდი წყალი გადავივლე, მაკიაჟი გავიკეთე და ჩემი საყვარელი შავი სპორტული შარვალი გადმოვიღე ზემოდან შავი მაიკა და ფეხზე კონვერსები ჩავიცვი. თმა ავიკოსე და სამზარეულოში გავედი ყავის გასაკეთებლად და კარზე ზარის ხმაც გაისმა. გავაღე კარები და იოანე შემოვიდა ჩემი პლედით ხელში.
-დილამშვიდობისა ემილი.
-დილამშვიდობისა მოდი.
-ეს პლედი შენია?
-კი.
-მადლობა და აჰა. ყავას დამალევინებ?
-კი დაგალევინებ. მოდი.
პლედი ოთახში შევიტანე და სამზარეულოში შევედი ყავა მივამზადე და გავუტანე. არა ემილი რააა კაცმა რომ გკითხოს პატარა ბიჭები არ მოგწონს არც ქერები და შავთვალა ბიჭები მოგწონს. საცემი ხარ რაა.
ყავა გავუწოდე და გვერდით მივუჯექი.
-სკოლაში ასე მოდიხარ? (იოანე)
-ხო. რა არის რო?
-შენს ადგილას ცოტა უფრო შესაფერისად ჩავიცვამდი.ვიღაცას მოსწავლე ეგონები.
-ვიღაცას არა შენ.
-ნუ ეხა. წამოდი შენს გარდერობში რამე შესაფერისს ვიპოვი.
-ებეეე აბა დაჯექი ადგილზე. მომინდომა ბიჭმა. სკოლაში არაგვიანებ?
-მაგდებ?
- უხეშად რომ ვთქვათ ხო.
-კარგი წავედი.
-ნახვამდის.
-არა რა ამას არ ვაბლატავებ...ჩაიდუდუნა იოანებ.
-რა თქვი??
-არაფერი.
კარები უნდა მიმეხურა რო შემოვარდა უცბად მაკოცა და წავიდა. გამომაშტერა რაა..ჩემს ოთახში შევედი და გამოვიცვალე. იოანეს კი არ ვუჯერებ უბრალოდ მასწავლებლისთვის შესაფერისად უნდა ჩამეცვა, ამიტომ შავი ჯინსი და ლურჯი მაიკა ჩავიცვი, ფეხზე მაღლები ამოვიცვი და სახლიდან გავედი. შევეჩეხე იოანეს და ბექას.
-მას როგორ ხართ?
-ბექა რაზე შევთანხმდით?
-ემი როგორ ხარ?
-მმმ..მშვენივრად. შენ?
-ასევე.
-სკოლაში რითი მიდიხართ?
-იოანეს მანქანით.
-ააა კარგი.
იოანე მომიახლოვდა და ყურში მიჩურჩულა.
-რომ გეკითხა გამოცვლაზე უარს ამბობდი.
-ოოო წადი შენ გზაზე რაა.
-კარგი კარგად.
მანქანაში ჩავჯექი და სკოლისაკენ წავედი. დაბნეული ვიყავი მთელი დღე აშკარად იოანეს ბრალი იყო. არა რა უნდოდა რატომ მაკოცა ლოყაზე რა მაიმუონობაა რა უფ. სახლში მივედი ყავა გავიკეთე და ოთახში შევედი ელასტიკი ჩავიცვი, ზემოდან ჩემი საყ არელი პანდას თბილი მაიკა ჩავიცვი და მისი ყურებიანი კაპიუშონი წამოვიფარე. სამზარეულოში დავბრუნდი და ყავა ავიღე, მისაღებში გადავინაცვლე და ტელევიზორი ჩავრთე, მარა ვინ მაცალა ტელევიზორის ყურება. ლარებზე ზარის ხმა იყო და გავედი. ნანი დეიდა დამიხვდა კარებში.
-ნანი დეიდა??'რა ხდება მშვიდობა?? მობრძანდით.
შემოვიდა და დივანზე მოთავსდა.
-შენი დახმარება მჭირდება.
-გისმენთ.
-ჩემ დას უკეთებენ ხვალე ოპერაციას და მის გვერდით უნდა ვიყო საბედნიეროდ დღეს პარასკევია და ხვალე სახლში ხარ ზეგაც და შეგიძლია პატარას მიხედო? ჩემი დიშვილი სამი თვისაა და ბიჭებთან მარტოს ვერ ვტოვებ და თან ჩემ დასთანაც მინდა ყოფნა. მის გარდა არავინ მყავს.
-რა პრობლემაა დავიტოვებ ბავშვს. ბიჭია თუ გოგო?
-ბიჭია. ხო და შეგიძლია რომ ჩვენსა დარჩე? პატარასთან და თან ბიჭებსაც რომ მიაქციო ყურადღება.
-არაა პრობლემა ნანი დეიდა თქვენს გვერდით მიგულეთ.
-მადლობა ჩემო კარგო. ყავა დალიე და გამოდი მაშინ.
-დღესვე ვიტოვებ?
-ხო
-კარგი მალე მოვალ.
ნანი დეიდა გავაცილე, ყავა უცბად დავლიე და კარები დავკეტე და პადიეზდში იოანეს გადავეყარე. "ცაო დამსეტყვე ერთხელ მაინც არ შეიძლება ისე მოხდეს რო ამ ბიჭს პადოეზდში არ გადავეყარო??"
-ვავაა რა ხდება?
-არაფერი შენი ძიძა ვარ დღეიდან კვირამდე.
-ღადაობ?
-არა აი შევალთ სახლში და კითხე ნანი დეიდას.
-კარგი.
სახლში შევედით და დამხვდა სამი თვის პატარა საოცრება. კურნოსა ნაცრისფერთვალება და ბუნჩულა ბიჭი, რომლის სახელიც ჯერ არ ვიცი.
-ვაიმე რა საყვარელია მოდი ჩემთან რაა.
ავიყვანე პაწუა და მისი მჟავე რძის სუნი ხარბად შევისუნთქე.
-ემილი გაიცანი ეს ჩემი და ეკაა ეგ კი მისი შვილია ნიკოლოზი.
-სასიამოვნოა ქალბატონო ეკა.
-ასევე.იმედია მიმიხედავ შვილს.
-აბა რას ვიზამ ისევ ისეთს დაგიბრუნებთ როგორიც ააა, არ ინერვიულოთ კარგად მივხედავ.
-კარგი.
სახლი დატოვეს და იოანე დარჩა გაღიმებული.
-აქ რჩები?
-ხო ამის გამო და ბექა სადა??
-თავის ოთახში იქნება მეცადინეობს ალბათ.
-კარგი...აუ წყალი ან ყავა დანაკევინე რაა.
-კაი.
ყავა გამიკეთა და მომართვა. დავლიე და ბავშვიც აჩხავლდა. სუნით მივხვდით რომ გამოსაცველელი იყო.
-იოანე
-ხო
-გამოუცვლი ნიკუშას?
-ჰა არა.
-იოოო გთხოვვ.
-აუ კაი რაა...მოიცა რა დამიძახე??
-რა დაგიძახე.
-არ ვიცი მემგონი მომესმა
-აააა სახელი რო შეგიმოკლე მაგაზე ამბობ?
-ხო გაიმეორე რა დამიძახე და ნიკუშას გამოვუცვლი.
-იოო გამოუცვალე რაა..თან საყვარლად გავუღიმე.
-კარგი გამოვუცვლი.(ვაიმე ასე რომ მეძახის გულს უხარია.რა საყვარელია ეს მაიმუნი გოგო.)
ნიკუში საწოლზე დავაწვინე და იოანეს გადმოვულაგე საჭირო ნივთები და განზე გავდექი. იოანე მივუშვი და დაიწყო ჯერ შარვალი გახადა მერე ბოდე გახსნა და მიადგა პამპერს ხასნა და გახტა უკან. ნიკუშამაც არ დააყოვნა და იოანეს მიაფსა. ვაიმეე რო დავიწყე სიცილი ვეღარ გავჩერდი. იმან კიდევ დაიწყო აქეთ იქით სირბილი. მე გამოვუცვალე ნიკუშას და პამპერსი გადავაგდეთ. იოანე სააბაზანოში შევარდა წყალი ჰადაივლო და გამოვიდა. მე ნიკუშა დავაძინე და სიას დავხედე ოც წუთში უნდა ეჭამა.
-იოოო...
-გისმენ. მოდი ბექას გავემაიმუნოთ რაა.
-როგორ.
-ნიკუშა გამოვიყენოთ.
-კარგი.
ნიკუშა მივიხუტე ისე რომ ბექას სახე არ დაენახა და მე და იოანე ოთახში შევედით.
-ბექაა.
-იოანე რა გინდა?
-მოდი ბექუნა ვინ გაგაცნო.
-ეეე ემილიიი აქ საიდან.
-მოდი კაცო ძმისშვილი უნდა გაგაცნო.
-ვინა??.....გადაფითრდა ბავშვი. მე და იოანეს აგვიტყდა სიცილი და ისიც მიხვდა რო ვემაიმუნებოდით.
-ვაიმეე ორი ერთნაირი.. მართლა ვისია ეს ბავშვი.
-ბიჭო რა დაგემართა ნიკუშაა.
-ააა
-იო წამოდი ნიკუშას მიხედე მე საჭმელი უნდა გავუკეთო.
-კარგი.
-შენ კიდევ ინგლისურში დახმარება თუ დაგჭირდა მითხარი.
-კარგი ემილი.
ოთახიდან გამი ედით ბავშვო დავაჭერინწ და სამზარეულოში შევედით. საჭმელი გავუკეთე პატარა კაცოს და გაიღვიძა კიდეც. დივანზე ჩამოვჯექი და ბოთლი ვატაკე პირში. იოანე კიდევ გაღიმებული მიყურებდა.
-რა იყო?
-გიხდება ბავშვი.
-ხო??
-ხო.
გემრიელად ჭამა და ბაკაკიც ამოუშვა. მერე დივანზე მივაწვინე და ისევ მიითიშა. იოანემ კალიასკაში გადააწვინა და სამზარეულოში შევიდა.
-აუ მშია ემილიი.
-მერე საჭმელი არაა?
-არა გათავდა.
-კარგი გავაკეთოთ.
-კარტოფილი შევწვათ რააა.
-კარგი.
კარტოფილი დავფრცქვენი და დაჭრისას თითიც მივიმთელე.
-იოანე სანტავიკი მოიტანე რა ხო გაქვთ?
-კი რა არის რო.
-თითი გავიჭერი.
-ყოჩაღ. წყალს შეუშვირე მიდი.
-ოკეიიი.
სანტავიკი მოიტანა და თვითონვე დამაკრა თითზე.
-გადი გადი სამზარეულოში არ შეიშვები შენ.
-ოფ გეგონოს.
კარადაზე შემოვჯექი და იოანეს ვუყურებდი როგორ ჭრიდა კარტოფილს.
-მოკლედ რაა ვის ოჯახშიც შენ შეხვალ რაა.
-აბა გოგო ავაშენებ....ამყვა მაიმუნობაში ბიჭი.
-უი შენ მეისპე.
-გაჩერდი ახლა ნუ მალაპარაკებ შენი ბედი არ გავიზიარო.
-კაი ჩუმად ვარ.
-მიდი ტაფა დაადგი.
-კაი.
ტაფა დავადგი ზეთი ჩავასხით და კარტოფილიც ჩავყარეთ.
-მალე იქნება?
გამოენთო ბექა.
-კი. იო გასინჯე რააა მზადაა თუ არა.
კარტოფილი ამოვიღე ჩანგლით და გავუწოდე.
-კი მზადაა.
-ბექა მოდიი.
სირბილით მოვიდა და დაიკავა თავისი ადგილი მე დავჯექი და აჩხავლდა კაცი. ავდექი ხელში ა იყვანე და სამზარეულოში ბიჭებს მივუჯექი.
-გშია??
-ხო..დავბრიცე ტუჩები.
-მოდი მოიწი ახლოს და გაჭმევ.
თავისი ხელით მაჭა კარგოფილი ბექამ გვიყურა გვიყურა და ამოიღო ხმა.
-ვინმე იფიქრებს რო ცოლ-ქმარი ხართ.
თქვა და გადამცდა კიდეც საჭმელი, რამის დავიხრჩე.ბავშვი იოანეს მივაწოდე და წყალი დავლიე ძლივს ამოვისუნთქე.
-რეებს ბოდავ. ჭამე თუ ჭამ.
-კარგი ჩუმად ვარ.
ბავშვი გამოვართვი იოანეს და ოთახისან გავედი. ჭამას რომ მორჩნენ ბავშვი კალიასკაში ჩავაწვინე და სამზარეულოში გავედი ჭურჭლის გასარეცხად იოანეც გამომეკიდა.
-არა ეხა აღიარე რომ მშვენიერი წყვილი ვიქნებოდით.
-იოანე ენა გააჩუმე და გაამშრალე ჭურჭელი მიდი.
-კარგი, მაგრამ მართლა კარგი წყვყ ვიქნებოდით.
-იოანეთქო.
-კაი ვსო სარე ვარ ხმას არ ვიღებ.
ჭურჭელი დავრეცხე და მისაღებში გავედით ფილმი ჩავრთეთ. პატარა დავაძინეთ და კინოს ყურება დავიწყეთ. კინოს ყურებაში ჩამოღამდა კიდეც და ბავშვიც ატირდა ვაჭამეთ და ოთახში შევიყვანე გამოსაცვლელად. გამოვუცვალე და დავაძინე კი არა აქეთ მიმთიშა...
იოანეს ნაამბობი:

ემილისთან ოთახში შევიჭყიტე და რას ვხედავ ემილის სძინავს ნიკუშას კიდევ უჭყეტია თვალები და მშვიდად წევს. შევედი ემილის საბანი მივაფარე და ნიკუშა მივაძინე. მეც მალევე მივითიშე.
ვიღაცის ლაპარაკმა შუა ღამე გამაღვიძა. ემილი სიზმარში მამას ეძახდა. აშკარად ცუდ სიზმარს ხედავდა. ნიკუშა თავის საწოლში ჩავაწვინე ემილისკენ მივიწიე და გულზე მივიხუტე თან თმაზე ვეფერებოდი და როგორღაც გაჩუმდა და მაგრად ჩანეხუტა. მეც დრო ვიხელთე და სურათები გადავიღე და ემილიზე ჩახუტებულმა დავიძინე....


ბოდიშით რომ აქამდე ვერ დავდე. წუხელ ჯერ ინტერნეტი გამეთიშა დღეს კიდევ შუქები არ იყო და როგორც იქნა მოვიდა. აბა შემიფასეთ როგორია? გამიზიარეთ თქვენი შთაბეჭდილება...მიყვარხართ.