წარსულზე ფიქრმა იმდენად ჩამითრია რონ ვერც კი მივდვდი სახლში როგორ მივედი,ტაქსისტს ფულს ვაძლევ და მანქანიდან გადმოვდივარ.რამდენი რამ შეიცვალა დედის წერილი წაკითხვის შემდეგ,მას შემდეგ უკვე სამი წელია გასული.სახლში როგორც კი შევედი მაშინვე სააბაზანოს მივაშურე.წყალი ძალიან მიყვარს,აბაზანის მიღება ჩემთვის ერთგვარი რელაქსაციაა,კარგი იქნებოდა ჯაკუზი მაგრამ ჩემი ხელფასით ცხელი წყალიც რომ მაქვს მადლობელი უნდა ვიყო.დუშის ქვეშ ყველაფერი ერთად მომაწვა.ჩემი შვილის მამა მიყვარდა,მასთან თავისუფალი
ურთიერთობა მქონდა,ერთმანეთს არაფერს ვაძალებდიღ,თუმცა ერთმანეთის შესახებ ყოველთვის ყველაფერი ვიყავით,ჩვენი
ურთიერთობა დაახლოებით წელიწად-ნახევარია გრძელდება,უფრო სწორად გრძელდებოდა უკვე ერთი თვეა ერთმანეთს დავშორდით.მას ჩემი ორსულობის შესახებ აუცილებლად ვეტყვი,არ აქვს მნიშვნელობა ის რას მეტყვის,ან მე რას ვგრძნობ მის მიამართ, მე ვალდებული ვარ მას ვუთხრა შვილის შესახებ.ბრაზმა რომელსაც.მიმიმართ ვგრძნობ დაშუალებას არ ვაძლევ რომ ფიქრი შემაცვლევიოს.ამიტომ შხაპს მალე ვიღებ,ოთახში შევდიავრ თმას საგდაგულოდ ვიშრობ,არ მინდა რომ ამ ზამთარში გავცივდე და ბავშვს საფრთხე შევუქმნა,ბინიდან მალევე გამოვდივარ,ქურთუკს კარგად ვიკრავ,ქუდსაც ვისწორებ და მივდივარ.ტაქსით სეირნობის ფუფუნება სამწუხაროდ არ მაქვს ამიტომ მის სახლამდე მისავლელად ორი მარშუტკის გამოყენება მიწევს.მისი კორპუსის წინ ვდგავარ,მანქანა ჩვეულ ადგილას უყენია,რაც იმის მიმანიშნებელია რომ სახლშია და დიდი იმედი მაქვს მარტო იქნება.ლიფტს ვიძახებ და ყველანაირად ვცდილობ მოწოლილ ემოციებს გავუმკლავდე.ლიფტში შევდივარ და ვცდილობ მოწოლილ ემოციებს გავუმკლავდე.მეცხრე სართულზე რომ ავედი მუსიკის და ბიჭების ხორხოცის ხმა გავიგე,აშკარად ცუდ დროს მოვედი მაგრამ უკან გაბრუნებას არ ვაპირებ,ვიცი მეორედ აქ აღარ მოვალ,ამიტომ თუკი აქამდე მოვედი ბარემ მასთანაც მივალ ვეტყვი და წამოვალ.ბინის კარებზე დანამ დავაკაკუნებ ღრმად ვისუნთქავ ამის შემდეგ ვაკაკუნებ.კარს ვიღაც ბიჭი მიღებს
-ბიჭებო მგონი შეკვეთა მოიტანეს მუსიკას დაუწიეთ-გაყვირის ბოლო ხმაზე
-იცით მე შეკვეთა ნამდვილად არ მომიტანია,დემეტრესთან სასაუბროდ ვარ აქ.
-დემესთან?კარგი შემოდი დავუძახებ.
-უკეთესი იქნება აქ თუ მოვა
-ამ სიცივეში გარეთ რატომ უნდა დაელოდო,შემო- ბევრი არც მე მიფიქრია,ბიმაში შევედი და უკან გავყევი-აქეთ მოდი ბიჭები არიან აქ მე წავალ დემეს დავუძახებ
თავი დავუქნიე და მისაღებში გავედი.ჩემი შესვლა და რამდენიმე წყვილი თვალის ჩემსკენ მოჩერება ერთი იყო
-გამარჯობათ
-გამარჯობა-მითხრა ერთმა-შენ ვისთან ხარ ლამაზო?მარტო ხარ?დაქალებთან ერთად რომ მოსულიყავი უკეთესი იქნებოდა-მეუბნება თამამად,არადა აძკარად ჩემზე უმცროსია,თუმცა უნდა ვაღიარო ძალიან სიმპათიური
-არ მინდა უზრდელურად გამომივიდეს რაიმე,მე აქ დემეტრესთან სალაპარაკოდ ვარ,დიდი ხნით არ შეგაწუხებთ,გირჩევთ არც თქვენ შემაწუხოთ,თორემ მიიღებთ
-მართალს გეუბნებათ,ხელი აქვს საშინლად მწარე გამოცდილი.მაქვს-მესმის საოცრად მონატრებული ხმა უკნიდან,ცოტა მიკლია რომ არ წავიქცე,თავს ვახსენებ რომ მასზე გაბრაზებული ვარ,რომ გამომიყენე მმაგრამ ამ მონატრებას ვერაფერს ვუხერხებ.
