***********ანა*********
უკვე თითქმის 15 წუთია ველოდებითათიას,დერეფანშიც არავინ არაა, ყველას ეხლა გამოუჩნდა საქმე მე რომ მარტო ვზივარ.უაზროდ დავძვრები ტელეფონში,ხან ფოტოები დავათვალიერე ხან ჩემი სიყვარულის მესიჯები წავიკითხე და წავშალე, ისე ვუყვარვარ ჭკვა ეკეტება ჩემზე და დღეში ოჯერ მკითხულობს,მეკიდე ვუხსნი ,რომ სიყვარული,ჩემი საქმე არაა და ტავი უნდა დამანებოს მაგრამ, რათგინდა აგერ უკვე მეორე წელია თავს არ მანებებს. აქ რატქმაუნდა "ბილაინს" ვგულისხმობდი. ამ ფიქრებში ვიყავი გართული როდესაც თავზე ვიღაც დამადგა,უდარდელად ავიხედე და ხელში ის დეგრადიული დაცვა შემრჩა.
-მოიცა შენ კიდე აქ ხარ? მობეზრებულმა ვკითხე
-ჩემი მოვალეობაა გავაკონტროლო ვინ შემოვა და ვინ გავა შენობიდან,ამიტომ მე აქ უნდა ვიყო.აი შენკი აქ რასაკეთებ ჯერაც ვერგავიგე
-მაგას ვერც გაიგებ ამიტომ ,გამოდის რომ, შენს საქმეს ცუდად ასრულებ და აქაც არ უნდა იყო. ნაგლად გავუღიმე და ტელეფონში ყურება განვაგრძე, გულში კი ვხითხითებდი ამ ერთუჯრედიანის აჭარხლებულ სახეზე.
-შენობა უნდა დატოვოთ.
ვითომ ვერგავიგონე ტელეფონში ყურება გავაგრძელე
-შენობა უნდა დატოვოთ თქო.ვითომ ხმა გაიმკაცრა ბიჭმა
-რაღაც ხმა მესმის აი ისეთი თითქოს სადრაც თაგვი წრუწუნებს.ჩაფიქრებული სახიტმიმოვიხედე აქეთ-იქით. აქ მგონი ცოტა მისი ღირსება შევლახე აბა რაუნდა რასმეჭიმება.
-წამობრძანდით.მკლავში ძლიერად მომკიდა ხელი და ჩემი წამოყენება სცადა,აი აქ კი ნამდვილად გადამეკეტა. ვინ მიგდია ეს ცხვირმოუხოცავი ასე რომ მექცევა ამხელა გამომძიელებ ქალს.განრისხებული თვალებით ავხედე და აშკარად ისეტი სახე მქონდა ცოტა შევაშინე
-ხელი მომაშორე. ძლივს შენარჩუნებული სიმშვიდით ვუთხარი
-გამომყევით.მკლავზემომიჭირა ხელი . ვაიმე შესაცოდავო ხოარიცი ვის ეთამაშები
-ვერგაიგე რა გითხარი ბიჭო მე შენ!ხელი მომაშორე სწრაფად სანამ მთელი ხარ. ხმამარლა განრისხებულმა მივმართე.
-თავი ვინ გგონია ერთი მითხარი ?!რადიოგადაყლაპულივიტ დგახარ და იმეორებ ერთიდაიგივეს..... ან საერთოდ რა უფლებით მეხები იცი მაინც ვინ ვარ?! ყვირილზე გადავედი და ცოტა ჩემი სტატუსითაც ვისარგებლე.ასკარად არ მოელოდა ასეტ რეაქციას და გაოგნებული ცანდა ჩემი სიჯიუტით.
-აქ რახდება?...... დერეფნის ბოლოდან ასევე პოლიციელის ფორმაში გამოწყობილი ალბათ 26-28 წლამდე კარგი გარეგნობის ბიჭი გვიახლოვდებოდა.ეხლა ამანაც თუ რამე მითხრა ორივეს დავხოცავ. გაბრაზებულმა გავიფიქრე
-უფროსო.....მის დანახვაზე ამ ჭკუათხელმა ხელი გამიშვა და გასწორდა.მე კი
თეატრალურად "ნატკენი" ხელი მოვისრისე.
-ჩემი ხელი.. უზრდელი,ველური,... თან ვბუტბუტებდი და გაბრაზებული სახით ვუყურებდი
-რახდება და ასეთი ტვინნაკლული დაცვა არუნდა გყავდეთ. მივახალე გაღიზიანებულმა.
-რამოხდა?! ახლა ბიჭს შეხედა
-შენობაში უცხო პირების ყოფნა აკრძალულია და .... დაიწყო მაგრამ ჩემდა გასაოცრად "უფროსმა" გააწყვეტინა
-მისი აქ ყოფნა რომ არ შეიძლებოდეს აქამდე გაიყვანდნენ აი შენ კი შენს პოსტზე არდგახარ. გაუბრაზდასავიტ და ბიჭმაც თავი ჩახარა.შემეცოდა? რათქმაუნდა არა .ღირსი იყო მოვარდა აქ და მიმათრევდა გარეთ დიდისამბით ,რომელი ტერორისტი მე მნახა.
- თავხედი,დამილუჯა ხელი.ხელზე დავიხედე რომელზეც არაფერი მეტყობოდა
-მალე მივლის.. კნუტის თვალებიტ შევხედე "უფროსს" რომელსაც ამ სცენაზე აშკარად ეცინებოდა და თავს ძლივს იკავებდა.
-დამშვიდდიტ გთხოვთ, შენკი შენს საქმეს მიხედე.მიუბრუნდა იმ ქათამს.ერთი ნაგლად გავუცინე და მისი გაბრაზებული სახით დავიმსახურე.
-ლეიტენანტი თორნიკე გულბანი.ხელი გამომიწოდა და სასიამოვნოდ გამიღმა
-გამომძიებელი ანა ანდრიაძე.ამაყად ვტქვი და მის ხელს ჩემი შევაგებე
-მოიცა ის ანა ანდრიაძე შენ ხარ? შენობით ფორმაზე გადმოვიდა ,ცოტა გაოცებული ჩანდა .ნუ რათქმაუნდა გაოცებული ქინებოდა ალბათ არანაკლებ ორმოცი წლის მაინც ვეგონე.ოდნავ გამეცინა
-კი მე ვარ ის ანა ანდრიაძე.
-იცი მე ცოტა სხვანაირი მეგონე.დაბნეულად გაეცინა.
-ხო გასაგებია ალბატ გადაყრანტებული მოხუცი გეგონე. გავუცინე ნაგლას
-მთლად მასე არა მაგრამ არცასეთი ახალგაზრდა და ...... უცებ გაჩუმდა
-და რა ? დაინტერესებულმა შევხედე
-და გიჟი. სწრაფად მიპასუხა და ჩემს რეაქციას დააკვირდა.გამეცინა თან როგორ, მარტლა გულიანად, არავის გაუბედავს ჩემთვის გიჟი ეწოდებინა ნუ თატიას და ძალიან ახლობელი ადამიანების გარდა,ამანკიდე ის მითხრა რასაც ფიქრობდა დასიმარტლე ვთქვა ამით პლიუსიც დაიწერა ჩემს თვალში
-არ მეგონა ასეთი რეაქცია თუ გექნებოდა.თვითონაც გაეცინა
-არც მე.
კიდევ რაღაცის თქმას აპირებდა მაგრამ ვიღაცამ დაუძახა და ლაპარაკი შეგვაწყვეტინეს
-ლეიტენანტო კომისარი გეძახით
-დიახ მოვალ.ერთი შეხედა და ისევ მე შემომხედა.
-იმედია ისევ შევხვდებიტ გამომძიებელო ანდრიაძე. სასიამოვნოდ გამიღიმა
-ვნახოთ,ვნახოთ გამეცინა. ჯარისკაცების ჟესტი გააკეთა თითები შუბლთან მიიტანა და წავიდა.დამშვიდებული ჩავესვენე სავარძელში და თათიას ლოდინი განვაგრძე.
ქუსლების კაკუნით მივხვდი ვინც იქნებოდა და ჩემი სექსუალური დაქალის დანახვისას დავუსტვინე.ვაუ პროსტა ეს რა მყავს. მოიცა რასახით მოდის, სიტყვის თქმაც არმაცადა
-ხმა არამოიღო ,წავედით გზაში მოგიყვები .
**************
მანქანაში ჩასხდომის შემდეგ როდესაც ხმა მაინც არამოიღო ლამის ენა გამოვაყოფინე და წავიკითხე.ბოლოს როგორც იქნა ამოღერღა და მოხიბლული დავრჩი ჩვენი "ბანჯგვლიანით"
**************
-აუ კაფეში რაგინდათ რა მშია მაკდონალდსში მინდა წასვლა.ამოვიბუზღუნე
-გოგო კაფეში შემხვდიო და რაგავაკეთო ხოარვეტყვი მსფოლიოში ყველაზე ღორმუცელა დაქალი მყავს და შია თქო
-უიმე უიმე საერთოდ არგიყვარვარ რაა.თვალები ავატრიალე დამანქანა ზუსტად იმ კაფის წინ გავაჩერე
-წამოდი.როცა დამინახა ომ გადასვლას არ ვაპირებდი მანქანაშიშემოყო თავი
-რამინდა მე
-გოგო წამოდი მარტო ხოარგამიშვებ
-კიარშეგჭამს ის ვიღაც.გამეცინა
-ანუ მოდიხარ ძალიან კარგი .
-საზიზღარი გოგო ხარ.მანქანიდან გადავედი და შესასვლელისკენ გავყევი
-აბა რომელია ჩვენი ნახევარქათამა? ვითომ დაინტერესებულმა შევხედე
-რა ნახევარქათამა გოგო გაჩუმდი სირცსვილია. აი მგონი იქააა,მოიცა კარგად შევხედო.....კი კი ეგ არის. თვალებით მიმანიშნა ზურგით მჯდომ ბიჭზე
-ვაიმეეეეე...... "გაოცებისგან" პირზე ავიფარე ხელი
-რამოხდა? შეშინებულმა შემომხედა
-ღმერთო ეს რალამაზი ზურგი აქვს.გამეცინა ჩემივე ნათქვამზე
-მასხარა ხარ რაა, ის ბიჭი არ გააგიჟო ოღონდ. გამაფრტხილებლად ამიფრიალა თითი ცხვირწინ
-როგორც იტყვი ჩემო ქალბატონო.თეატრალური რევერანსი გავაკეთე
-მაგრამ მე მაინც მაკდონალდსში მინდა. შევახსენე ჩემი გასაჭირი
-აუ აი პროსტა შენ საჭმელი ყველაფერზემეტად გიყვარს.ამოიხორა და მაგიდისკენ დაიძრა მეც იძულებული გავხდი უკანგავყოლოდი
-გამარჯობა დემნა.ზურგით მჯდომს მივუახლოვდით და თათია მის წინ ჩამოჯდა,მეც თათიას გვერდით ჩამოვჯექიდა უინტერესოდ შევხედე ჩემს ნახევარქათამას.ვაიმე რა ჩემს კაცო!! ნახევარქათამას.უკმაყოფილო სახით ვათვარიელებდი მაგრამ ძნელიიყო კმაყოფილების დაფარვა როდესაც მის ჩაცმულობას დავაკვირდი .ზოგადად ტანსაცმელი ჩემი სტიქიაა და მისმა სტილმაც მომხიბლა.შავი ოდნავ გახეხილი შავი ჯინსი ეცვა, თეთრი ნაიკის ბოტასები და ასევე თეთრი მაისური, სკამის საზურგეზე კი ტყავის ქურთუკი ეკიდა. ძალიან უბრალოდ იყო მაგრამ მთლიანობაში კამფეტ.აუ აუ რა კამფეტ რეებს ვბოდიალობ რა, არ დაიჯეროთ შიმშილის ბრალია. საბოლოოდ სულ სულ ოდნავ მომეწონა.დაკუნთული მკლავები თეთრ მაისურში კარგად მოუჩანდა, მოყავისფრო თმა დაბალზე ჰქონდა შეჭრილი,სწორი ცხვირი დიდი ტუჩები და რაღაც უცნაური ცისფერი თვალები ჰქონდა ნამდვილად ცის'ფერი იყო.ამ შიმშილმა სულ გამარეკინა მგონი.ფიქრების გასაფანტად თავი გავიქნიედა ჩემზე მოშტერებულ ორწყვილ თვალს გადავაწყდი
-რააა? მხრები ავიჩეჩე
-მგონი ძალიან გშია.თათიამ გაკვირვებულმა შემომხედა
-რახდება ? ჯერ ერთს შევხედე უცოდველი თვალებით მერე მეორეს
-არ მიჯერებ მაკდონალდსში მინდათქო რომ გეუბნები და. დავამატე შემდეგ
-ეს დემეტრე ბურდულია.
-ეს კი ანა ანდრიაძე. გაგვაცნო ერთმანეთი თავისი ჭკუით
-იჭმევა?ვითომ ინტერესით შევხედეთათიას. რითიც მისი თვალების ბრიალიც დავიმსახურე.
ბატონი დემეტრე თუ ვინცაა ჯერ ხმას არ იღებდა.
-ეს რაარის რა, წესიერი არაფერი არაა.უკმაყოფილოდ გავაწკლაპუნე ტუჩები მენიუს წაკითხვის შემდეგ
-მაკდონალდსში წავიდეთ რა.... ყელი ბავშვივით გამოვიწელე
-აანაა....
-თუ შენს წუწუნს აღარ გავიგებ წავიდეთ.ცინიკურად გამიღიმა ბურდულმა.რამხელა ენააქვს როგორ მელაპარაკება ტუტუცი ნახევარქათამა, მომიყვანა კაფეში ეს უჭმელი ბავშვი და აქეთ დიდგულზეა კიდე
-შენ ვერ მიკონტროლებ როდის რა ხასიათზე ვიქნები.ნაგლად გავუღიმე
-მე მივდივარ...თათიას შევხედე
-თუ გინდათ წამობრძანდით,თუ რათქმაუნდა წითელ ხალიჩას არ ელოდებით ბატონო დემეტრე.