სანამ დავიწყებდი ჩემი ისტორიების წერას და ლექსების მანამდე მქონდა სხვა შეხედულება ცხოვრებაზე ვფიქრობდი რო კაი ბიჭობით ყველაფერს მივაღწევდი ვჩხუბობდი ყოველ დღე მაგრამ პოლიციელები არასდროს ეჭვობდნენ ჩემზე...
ერთ დღე გათენდა ჩემთვის უკვე ჩვეულებრივი სიგარეტი თავის ტკივილი და ტელეფონზე ზარი...
-ძმაო მოდი საქმეა მელამ ვიღაცას ეჩხუბა გოგოს გამო
მეც ვკითხავ
- ვის? ვინ არიან? საიდან? რა გვარის?
ტაკი მპასუხობს
- ქალაქში მოდიან და წამო გზაში მოგიყვებით 5 წუთში შენთან ვართ, სალუქვაძეა ის...

ამ გვარის გაგონებაშე დავფიქრდი და ერთი გამახსენდა ვიცოდი რო მელას ერთი გოგო უყვარდა სიგიჟემდე მის გამო ყველაფერს გააკეთბდა მაგრამ...

ის მართლაც თათიას გამო მოვიდნენ მართლაც მამ წყელის გამო უნდა მივსულიყავით სანამ მივიდოდით მანქნით უკან გამიყვანეს ტაკიმ და მელამ და ამიხსნეს თუ რა მოხდა...

თურმე თათიას უთქვამს რო გიო ისევ უყვარდა და მის გარეშე ვერ იცოცხლებდა და მელასთან უნდოდა ამოტო მოვიდნენ დიდი ბიძიები იარაღებით...

მაგრამ არც ჩვენ ვიყავით ცარიელები გვქონდა მხოლოდ დანა მხოლოდ მე არ მქონდა...

დაიწყო საქმის გარჩევა და ავდექი და ვთქვი ყველაფერი თ რატო ვუთხარი მელას რო დაშრებულიყო მას და რატო უნდა მოცილებულიყო...
მკითხეს და ვუპასუხე ვუთხარი რო სხვა ბიჭთნ ერთად რო დავინახე ვუთხარი რო სხვას ეხუტებოდა და კოცნიდა ვუთხარი თუ რა ადამიანიც იყო მაგრამ...

ამ დროს ვიღაცამ წამოიღო ხელი დასარტყმელად ავიცილე ერთს დავარტყი და დავარდა მეორემ კი ფეხში დანა ჩამარტყა მაგრამ არაფერი მიგვრძნია არ ვიცი ალბათ უბრალოდ შოკის გამო ვერ ვიგრძენი თუ უბრალოდ არ მეტკინა მაგრამ სისხლი მომდიოდა ღვარით...

იმ დღესაც გადავრჩი არავინ მოსულიყო ჩემთან ფეხი კი ჩემ ნაცნობ ექიმს მოვაკერინე, კი მეტკინა მაგრამ რა მექნა სისხლი უნდა გაჩერებულიყო მის მერე დამრჩა მარჯვენა ფეხზე შრამი 5-7 სმ...
რო მკითხავდნენ მერე ძმაო რატო ხარ ასეთი ტიპი რატო თქვი მაშინ ის სიტყვა მე კი ღიმილით ვპასუხობ

ძმაო ძმა ყოველთვის უნდა დაიცვა
ძმა ხო სულ შენთანა შეყვარებული კიარა
შეყვარებული წავა სულ არ იქნება
და ხო ძმამ უნდა წაიღოს ძმის კუბო
და არა შეყვარებულმა და ლოვემ

ამ დროს ძმები შემხედავენ და ცრემლი მოადგებათ თვალთან მაგრამ ვეტყვი ძმაო ცრემლები ჩემ დასატირებლად დაიტოვედ თქვენს სიკვდილს ბიჭებო ხო მირჩევნია მე მოვკვდე ხო რა მერე ჩემი სიცოცხლე არაფერია თქვენს სიცოცხლესთან შედარებით მაგრამ ერთს გთხოვთ ძმებო თუ რამე მომივიდა ჩემ დაიკოს მიმიხედეთ ამ დროს კიმეტყოდნენ ძმაო გაჩერდი ჯერ სად გეჩქარება მეც გავჩერდებოდი შემდეგ წავიდოდით კაფეში პივის დასალევად...
აი იქ იმ დღეს ვიგრძენი სიკვდილის სუნი როდესაც მოვიდნენ ისევ ის ხალხი დაიწყო ისევ ჩხუბი მამ დღეს სულ დაჭრილი ვიყავით მაგრამ შრამები მხოლოდ მე დამრჩა ხელებზე მაშინ დამიჭირეს მაგრამ არა დიდიხნით არ დამიჭირეს ნაცნობი პოლიციელი შემხვდა და გადამარჩინა იმ დღესაც მივხვდი რო კაი ბიჭობით საქნე კარგად აღარ წავა მივხვდი ან მომკლავდნენ ან უნდა მომეკვლა იყო მესამეც უნდა მიმეტოვებია ,,კაი ბიჭებობის" საქმეები მეც დავტოვე და როგორც გულმა მიკარნახა შევიძინე შეყვარებული და გიტარაზე დაკვრა...

კი დღეს ვუკრავ კი მყავდა შეყვარებული მაგრამ დავშორდით მის ძმას ვეჩხუბე კი მოვერიე მის ძმას კი ვნახე მამამისი მაგრამ დედამის არ მოვეწონე და დავტოვე კი დრესაც ვუყვარვარ მას მაგრამ დედამის მისთვის სხვა უნდა კი მოვწევ ისევ სიგარეტს და დავაყოლებ პივას რო უფრო დავთრე და გავქრე ამ ცხოვრებითან წუთით მაინც მაგრამ არა არ მინდა სიკვდილი რატო მოვკვდე ისევ სიცოცხლე მინდა ისევ მასთან მინდა ვისაც ვუყვარვარ კი მინდა ვიცოცხლო როგორც ყველა ცხოვრობს კი მინდა რო ძმაკაცებთან ვიყო და არაფერი მედარდებოდეს კი მინდა ვიტო მათან ჩემ მშობლებთან კი მინდა ყველაფერი რო კარგად იყოს და მე ამას შევძლებ კი ვიცო მზოგს უნდათ ჩემი სიკვდილი ჩემი ტკივილი მაგრამ მათ ამას არ ვაღირსებ მე ვიცოცხლებ ჩემი მტრის ძინზე არ გავახარებ მათ არასდროს...