სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ ( სრულად )

- იცოდი არა? -ხმაწასულმა ამოვიხრიალე, -ყველაფერი იცოდი, ღმერთო ჩემო, იცოდი და ამიტომ მექცეოდი ასე ცივად, იმ დროს როცა შენი ქმარი ჩემს თაყვანისმცემლებზე ეჭვიანობდა შენ ჩემზე ეჭვიანობდი, საკუთარ შვილზე...

სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ ( 13 )

- რას აკეთებ? -პირდაღებული მივშტერებოდი მის უნაკლო სხეულს, არაფერი მიპასუხა, შარვალი გაიხადა და საცვლისკენ რომ წაიღო თითები თვალები დავხუჭე, მანამდე არ გამიხელია სანამ წყლის დგაფუნი არ მომესმა...

სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ ( 12 )

- სასაცილოა აბა რა არის, -თვითონაც გაეღიმა, -ასეთ სიტუაციაში არასდროს ვყოფილვარ, გოგო რომელზეც ვგიჟდები მთხოვს რომ ერთად ვიცხოვროთ, მე კი შეშინებული ვეუბნები უარს...

სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ ( 11 )

მიუხედავად იმისა რომ ახალი გაღვიძებული და ნახევრად გაბრუებული ვიყავი მაინც უსწრაფესი რეაქცია მქონდა, ხელი მომიქნია თუ არა მაჯაში ვტაცე და შევეცადე შემეჩერებინა, ძლიერი იყო, ძალიან ძლიერი... - კი მაგრამ რატომ? -მხოლოდ ამის თქმა მოვახერხე.

სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ ( 10 )

- საწოლთან შავ ტანსაცმელში ჩაცმული, შავი ნიღბით პირაკრული უცნობი იდგა, ერთხანს სულთამხუთავივით დამყურებდა, მერე ხელი ასწია და ფანჯრიდან შემომავალი მთვარის შუქზე დანის ბასრი პირი აელვარდა...

სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ ( 9 )

- ცდილობდა ჩემთვის რაღაც ეთქვა, თავის ენაზე მელაპარაკებოდა, არ მახსოვს რა თქვა, ვერ გავიგე... ჯარისკაცებმა ხელებიდან ამაცალეს მისი უსულო სხეული, დავინახე როგორ შეაგდეს მავთულხლართს იქით გაჩერებული ავტომანქანის ძარაზე სხვა ცხედრებთან ერთად...

სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ ( 8 )

-ბილს უკონტროლო სიცილი აუტყდა, მეთაურმა სრულიად მშვიდი და უემოციო სახით ამოიღო ქამარზე დაკიდებული ბუდიდან იარაღი, ხელი ასწია და პირდაპირ შუბლში დააჭედა ტყვია, სახეზე ღიმილშეყინული დაეცა მტვრიან მიწაზე ერთადერთი მეამბოხე...

სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ ( 7 )

- მე კი ხელები გამიუხეშდა, -გრძელი თითები აათამაშა ჰაერში, დაჰიპნოზებულივით შევცქეროდი მისი ხელების მოძრაობას, ნელ-ნელა ავაყოლე თვალი ძლიერ დაძარღვულ მკლავებზე და კიდევ ერთხელ შემომიტია მის კანში შეძვრომის და მასთან ერთ მთლიანობად ქცევის დაუოკებელმა

სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ ( 6 )

- მირა? მირა გქვია? -ჩაფიქრებული დაჩერებოდა ჩემს მაჯას რომელზეც ჩემი შექმნილი სამაჯური მეკეთა რომელიც ეს ბოლო ხუთი წელი იყო არ მომიხსნია და უკვე ჩემს თილისმად იყო ქცეული...

სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ ( 5 )

- ის ღამე ჩვენდა სასიკეთოდ საოცრად მშვიდი და თბილი გამოდგა, არავის შევუწუხებივართ, გათენებამდე შევძელი ფხიზლად ყოფნა, ელის გაუნძრევლად ეძინა ჩემს მუხლებზე თავდადებულს...