დილაადრიან ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა. ნინა იყო.
_ჰო…_ჩახლეჩილი ხმით ვუპასუხე.
_რას შვები?_მკითხა და ტონზე შევატყვე უკვე ფუსფუსებდა სამზარეულოში._გამო ყავა დავლიოთ.
_ახლა გამეღვიძა…_ავწუწუნდი.
_მიდი მალე. თან გუშინ შენი საყვარელი შოკოლადის ნამცხვარი გამოვაცხე!_კისკისით მითხრა და ტელეფონი გამითიშა.
ოხ ნინა! ყოველთვის იცდა როგორ უნდა შემოვერიგებინე. არც ახლა შემცდარა. ნინასთან საუბარი უკვე დავიწყებული მაქონდა. თანაც იმასაც ვიაზრებდი რომ ასე თუ ისე მართალი იყო.
ისიც მესმოდა ნიკას სურვილების და მოთხვნილებების დაკმაყოფილება რომ უნდოდა, მაგრამ ეს იმის უფლებას არ აძლევდა წლების მანძილზე ტყულში ვყოლოდი, მითუმეტეს რომ ხვდებოდა სხვა უყვარდა. ვიცი რომ სიტუაცია კიდევ უფრო ღრმა იყო, ვიცი რომ 7 წელი ძალიან ბევრია, მაგრამ მანამდე წასულიყო… უამრავი აზრი მერეოდა თავში. ზოგჯერ ისეთი ბრაზის ალმური მომედებოდა მინდოდა ნიკასთვის თავი წამეჭრა და საფოსტო ყუთით, ლამაზად შეფუთული (ბაფთებით) გამეგზავნა იმ კახპისთვის მთელი სამი წელი სხვის შეყვარებულთან და შემდეგ უკვე საქმროსთან რომ იწვა. თუმცა რას ვიზამდი, სამყარო სავსე იყო ასეთი ადამიანებით და სჯობდა თავის დროზე შევგუებოდი იმ აზრს რომ ზაღაპარში არ ვცხოვრობდი, სადაც მხოლოდ ერთი ბოროტი გმირია და საბოლოოდ მასზეც სიკეთე იმარჯვებს. რეალობა სულ სხვა იყო… რეალობა ნიკასა და მისი კახპის ბედნიერი მომავალი იყო, სამი შვილით და უზარმაზარი სახლით. ჩემნაირები კი ალბათ შინაბერებად კვდებოდნენ, თავის კატებთან ერთად და მთელი თავისი ცხოვრების მანძლზე მხოლოდ ერთხელ და ისიც შემთხვევით აღმოჩნდებოდნენ ირაკლისნაირ მამაკაცთან.

ნინას სახლის კარი ზანტად შევაღე და ისევ ნახევრად მძნარე, მძიმე და ნელი ნაბიჯებით გავემართე სამზარეულოსკენ.
_როგორც იქნა._შეიყვირა ნინამ._ცოტაც და შენს გარეშე შევჭამდი ამ მშენებას!_თქვა და მაცივრიდან შოკოლადის ნამცხვარი გამოიღო. ნერწყვი გადავყლაპე და თვალებ განათებულმა გავაყოლე ნამცხვარს თვალი. ნინამ მოზრდილი ნაჭერი გადმომიღო, მერე ისევ მაცივრისკენ მიბრუნდა და წინასწარ გამზადებული, ორი ჭიქა ცივი ყავაც გამოღო.
_უფ, რა გოგო ხარ!_სიამოვნებისგან დავიკვნესე და პირველი ლუკმა ჩავიდე პირში._ოქროს ხელები გაქვს ნინა!_პირგამოტენილმა ვთქვი და სკამის საზურგეს მივესვენე._დღეს უცნაურად კარგ ხასიათზე ხარ, გუშინ ლამის შემჭამე.
_გუშინ რაც გითხარი სწორი იყო და შენც მშენივრად იცი ეს._მოკლედ მომიჭრა მან.
_ირაკლი იყო ჩემთან გუშინ…_ჩავილაპარაკე ჩუმად.
_რა?_წარბები აქაჩა ნინამ._რა უნდოდა?
_როგორც ყოველთვის, უნდოდა რომ გავემწარებინე. ბიუსჰალტერი დამრჩა და მომიტანა. პირდაპირ ცხირთან ამიფრიალა და ძლივს წავართვი სანამ დედაჩემი დაინახავდა.
_დედაშინიც იქ იყო?
_ჰო, და მერე ნიკაც მოვიდა…_თვალები გადავატრიალე.
_ნიკა? რა უნდოდა?_საბოლოოდ დასერიოზულდა ჩემი დაქალი.
_მომიყვა როგორ მღალატობდა მთელი სამი წელი…_სევდიანად გამეღიმა._ბოლოს კიდე ღრიალი დაიწყო შენი ბრალია ყველაფერიო, მემუქრებოდა… ჰოდა ადგა ირაკლიმ და პირდაპირ ცხვირში უთავაზა.
_რა ქნა?_დაიყვირა ნინამ.
_რაიყო? იქ რომ ყოფილიყავი დარწმუნებული ვარ არც შენ დააკლებდი.
_ირაკლის ვინ ეკითხებოდა?
_რა გჭირს ნინა? კი არ დამიბარებია მოდი და ნიკას წინაშე დამიცავითქო. იქ იყო და სიტუაციის მიხედვით იმოქმედა.
_ირაკლი შენთვის არავინ არაა! არ აქვს უფლება შენს პირადში ჩაერიოს, თანაც ასე უხეშად. და საერთოდ არ აქვს უფლება შენს სახლში მოვიდეს._გაბრაზდა ნინა.
_ჩემსა და ირაკლის შორის არაფერი არ ხდება და არც მოხდება._უკვე მეც ავუწიე ტონს.
_ეგ ისედაც ნათელია. თანაც ირაკლის საცოლე ყავს და შენ რა “პონტში” შეგაბამს.
_საცოლე?_გაკვირვებულმა ვიკითხე._საბერძნეთში?
_არა, აქ. მაგიტომ ჩამოვიდა._ნინამ უდარდელად მოიჭრა ნამცხვარი და მაგიდას მოუსკუპდა._დღეს საღამოს უნდა გააცნოს ჩემებს._მითხრა და ეჭვის თვალით გამომხედა._იმედია მის მიმართ რაიმე გრძნობა არ გაქვს.
_არა!_სწრაფად ვუპასუხე და ნამცხვრის ჭამა გავაგრძელე.
ბევრი აღარ გვისაუბრია. უფრო სწორად ნინა ყვებოდა რაღაცეებს და მე ვუსმენდი (ვცდილობდი მაინც).
ირაკლიზე ვფიქრობდი. კიდევ ერთი მოღალატე მამაკაცი გამოჩნდა. ამჯერად ჩემთან უღალატა მის საცოლეს. მერე ნიკას კახპაზე დავფიქრდი და პირველად გამიჩნდა აზრი რომ ის არაფერ შუაში იყო.
_უნდა წავიდე._ნინას საუბარი შევაწყვეტინე და ცეცხლმოდებულივით წამოვხტი ფეხზე.
_რა დაგემართა?_იკითხა გაკვირვებულმა.
_არაფერი, სახლში მინდა წავიდე…_უცებ მივაყარე სიტყვები ერთმანეთს და სასწრაფოდ წამოვედი იქედან.
ვერ გეტყვით რა დამემართა და რატომ მომინდა იქედან წამოსვლა ასე უეცრად და უმიზეზოდ, მაგრამ ვეღარ ვისვენებდი იქ. ჩემს თავს ამდენი რამე ხდებოდა და ნინა უნივერსიტეტზე და მის კურსელებზე მესაუბრებოდა. თითქოს იმ წამს გავიაზრე რომ საშინელი რამ დამემართა. იმ წამს გავიაზრე რომ წინ კიდევ უფრო საშინელი გზა მელოდა. განსაკუთრებით კი დედაჩემს არ დაადგებოდა კარგი დღე. ნათესაობა სათითაოდ მიაკითხავდა და დაწვრილებით გამოკითხავდა რა მოხდა. მერე დედაჩემიც კაკალ-კაკალ ჩაუკაკლავდა რომ ნიკა ნაგავი აღმოჩნდა, მასთან დაწოლას მაძალებდა და სხვასთან მიღალატა. საბოლოოდ ეს ხმები ნიკასთან მივიდოდა და ის ხელახლა მომივარდებოდა სახლში და ქაჯის და შეუგნებელის ძახილით ამიკლებდა.
ამის გარდა კიდევ უამრავმა აზრმა გამიარა თავში. რა მოხდებოდა როდესაც ნიკას და მის ახალ შეყვარებულს (თუ ძველ საყვარელს?) შევხვდებოდი? რა უნდა მექნა? მივსალმებოდი? თუ უბრალოდ გვერდი ამერა?
მოკლედ ათასი ფიქრი დაფრინავდა ჩემს გადამწვარ გონებაში… ამ ფიქრების გასაფანტად კი მხოლოდ ერთი გზა არსებობდა - უნდა დამელია! ნინასთან ერთად იმიტომ არ დავლიე რომ ვიცოდი ირაკლიც შემოგვიერთდებოდა და საქმე ცუდად დასრულდებოდა. ამიტომაც გადავწყვიტე მშვიდობიანი “ლოთი” ვყოფილიყავი იმ საღამოს და ყველასგან გარიყულად დამთვრალიყავი. თანაც ისე ძალიან რომ მეორე დილით სამზარეულოს ნიჟარაში ან საწოლის ქვეშ გამღვიძებოდა.

სახლში მისვლისთანავე შხაპი მივიღე. მერე სველი თმებითა და პირსახოც შემოხვეული გავედი სამზარეულოში და პირველი ბოთლი ღვინო გავხსენი. ზოგადად, 3 ჭიქა ნებისმიერი სახის ალკოჰოლი და უკვე ვითიშებოდი, ან უარეს შემთხვევაში ჯერ გული მერეოდა და მერე ვითიშებოდი, მაგრამ ამჯერად საქმე სერიოზულად იყო… 3 ჭიქა ვერ დაამარცხებდა ჩემს დარდს.
აღარც მახსოვს მერამდენე ბოთლზე გავჩერდი… გაბრუებული ვიყავი. ბოთლის პირს ჭიქას ვეღარ ვუმიზნებდი და ამიტომ თავად ბოთლი მქონდა პირზე მიყუდებული. თან ბოლო ხმაზე რაღაც უაზრო სიმღერები მქონდა ჩართული. ფხიზელ მდგომარეობაში ამას ნამდვილად არ მოვუსმენდი, მაგრამ მაშინ სულ ერთი იყო ჩემთვის თუ რა ესმოდათ ყურებს ან რას სვამდა პირი…
ჩემი ლეპტოპი დაჯდა და სიმღერებიც გამეთიშა. ტუჩები ამოვაბრუნე და ის იყო წუწუნი უნდა დამეწყო რომ კარზე კაკუნის ხმა გაისმა.
_მო…მოვდივარ…მოვდივარ…_ძლივს-ძლიობით წარმოვთქვი სიტყვები და ფეხების ჯვარედინი მოძრაობით გავემართე კარისკენ.
არ მახსოვს რამდენიხანი ვეწვალე კარის საკეტს რომ გამეღო, მაგრამ ის კი ვიცი რომ დიდიხანი ვეძებდი ჩამკეტს და როცა მივაგენი აღმოჩნდა რომ კარი ღია იყო.
_შემოდით…_წამოვიყვირე და იქვე კედელს ავეკარი. კარის გაღბის თავიც არ მქონდა.
_რა გჭირს?_გაისმა ნაცნობი ხმა.
_ირაკლი?_თვალები მოვჭუტე და გამოსახულების გასუფთავება ვცადე, თუმცა ამაოდ.
_ჩემს გარეშე დათვერი?_ახარხალდა ის.
_დავთვერი?_გამეცნია მეც._სულ ცოტა დავლიე…_მარჯვენა ხელის საჩვენებელი და ცერა თითი ერთმანეთთან ახლოს მივიტანე, ცალი თვალი დავხუჭე და ჩემს ხელს ალმაცერად შევხედე.
_გეტყობა._იცინოდა ისევ._ლაპარაკზეც და გამოხედვაზეც. ნეტა რამდენი გგონივარ ახლა?_ჩაფიქრდა იგი.
_სულაც არ არის საჭირო მაგი გამოსაცნობად თვალების გამოყენება._ვუთხარი და ხელით მხარზე შევეხე._შეიძლება მეტყველება და მხედველობა დამიქვეითა სასმელმა, მაგრამ შეგრძნებები გამიორმაგა.
გავიგონე როგორ გადაყლაპა ირაკლიმ მოზრდილი ნერწყვი. ჩემსკენ მოიწია და მისი ცხელი ტუჩები ყურთან ძალიან ახლოს მოიტანა.
_ამ პირსახოცის შიგნით რა გაცვია?_იკითხა ეშმაკურად, შემდეგ კი მისი ხელის ძალიან მარტივი მოძრაბოით პირსახოცი ჩემი სხეულიდან ძირს აღმოჩნდა._ასეც ვიცოდი რომ შიშველი იქნებოდი!_გამარჯვებულად წარმოთქვა.
_ჯანდაბა… მაკოცებ თუ ასე უნდა გამყინო?_ვნებისაგან ანთებულს აღმომხდა პირიდან.
ირაკლის ჩაეცინა… მერე სწრაფად დასწვდა ჩემს ტუჩებს და მხურვალედ კოცნა დაუწყო. ხელების ფათურით მივაგენი მისი შარვლის სათავეს, ჯერ ქამარი შევუხსენი, შემდეგ კი შარვალი. ირაკლიმ ცალი ხელი წელზე მომხვია, ცალი კი უკანალზე ჩამჭიდა და ხელში ამიტაცა. ფეხები ირაკლის წელზე შემოვაწყვე და ამჯერად მის თმებში შეიჭრა ჩემი თითები. ჩემი ტუჩებით დაკმაყოფილებული ირაკლი კი ყელზე გადავიდა. არ ვიცი ეს კოცნა უფრო იყო თუ ლოკვა მაგრამ თავბრუსდამხვევად მსიამოვნებდა მისი ყველა შეხება. ვიგრძენი მისაღებში როგორ გამიყვანა და შემდეგ დივანზე როგორ მოთავსდა კომფორტულად. ზემოდან გადავაჯექი და ამჯერად მე დავუწყე ყელში კოცნა. შემდეგ ყურის ძირშიც გადავინაცვლე, რასაც ირაკლის ამოკვნესა და ჩემს წელზე მისი ხელების მოჭერა მოყვა.
_გაიხადე!_ძლივს ამოვიდგი ენა და მის მაისურს ჩავებღაუჭე. ირაკლიმ ხელები მაღლა ასწია და მეც უცებ გავხადე წელს ზემოთ.
მისი სხეული საშნლად მიზიდავდა. მომწონდა მის პრესზე თითების თმაში და მის გაოფლილ მხრებზე კოცნა. მომწონდა როგორ ებღაუჭბოდა ჩემს უკანალს და მომწონდა ისიც რომ ჩემში იყო შემოსული. მომწონდა მასთან ერთად ერთობლიობა და თავს მაკარგვინებდა ის ათასგვარი შეგრძნება რომელიც სხეულის ყველა ნაწილაკში აღწევდა.
გავიოფლეთ, დავიღალეთ და ასე სიამოვნებისგან ძალაგამოცლილებს მიგვეძინა დივანზე.

დილით რომ გავიღვიძე ჩემს ოთახში, საწოლში ვიწექი. პირველი რაც თავში აზრად მომივიდა ის იყო რომ ირაკლისთან გატარებული ღამე სიზმარი იყო. ვერ გეტყვით გამიხარდა თუ არა, მაგრამ ის კი დანამდვილებით ვიცოდი რომ ასე აჯობებდა.
ის იყო მშვიდად ძილი უნდა გამეგრძელებინა, რომ გავიაზრე შიშველი ვიწექი და ეჭვიც სწორედ ამ დროს შემეპარა იმაში თუ რამდენად არარეალური იყო ის სიზმარი.
უეცრად ,ოთახში საჭმლის სუნი შემოვიდა. ინსტიქტურად წამოვხტი ფეხზე და პლედშემოხვეული გავარდი სამზარეულოსკენ.
სამზარეულოში, საცვლის ამარა მოფუსფუსე ირაკლი რომ დავინახე ლამის ტვინის შერყევა მივიღე.
_გაიღვიძე?_გამიცინა ჩვეულებრისამებრ._იმედია შემწვარი კვერცხი და ცოტა ექსპერიმენტები გიყვარს._ზურგი მაქცია და გაზქურასთან ტრიალი გააგრძელა._ისე ახალგაზრდა გოგოს მაცივარში ცოტა უფრო მეტი ჯანსაღი საჭმელი უნდა მოგეძებნებოდეს…_სხვათაშორის ჩაილაპარაკა.
_აღარასოდეს!!! აღარასოდეს აღარ დავლევ ერთ წვეთ ალკოჰოლსაც კი სანამ მეცოდინება რომ მე და შენ ერთსა და იმავე ქვეყანაში ვართ!_მკაცრად წარმოვთქვი.
_დავიჯერო არ მოგწონს ჩემთან?_ისევ ზურგით იდგა, თუმცა მივხვდი ეღიმებოდა.
_საერთოდ რატომ მოხვედი გუშინ?_სასწრაფოდ შევცვალე თემა.
_გრძელი ამბავია…
_რაიყო, საცოლეს დაშორდი?
_საცოლეს?_იკადრა და შემობრუნდა.
_ჰო… ნინამ მითხრა ყველაფერი._ამჯერად მე დამთამაშებდა კმაყოფილების ღიმილი სახეზე.
_რა საცოლე?_ახარხარდა იგი._საცოლე კი არა მამაჩემი მირიგებდა ვიღაც ზე სვეცკობა გოგოს და რომ მივხვდი მის მანჭვას ვეღარ გავუძლებდი, წამოვედი.
_აბა ნინამ იმ გოგოს გამო ჩამოვიდაო…_ნელ-ნელა თავდაჯერებულობას კარგავდა ჩემი ტონი.
_შეიძლება ეგრეც ითქვას, მამაჩემა მთხოვა რომ გამეცნო.
_როდის მერეა მამაშენის თხივნას ითვალისწინებ?_ხმაში სიმკაცრე შემომეჭრა.
_ყველაფერს აქვს დასაწყისი… ამ შემთხვევაში კი დასაწყისიც და დასასრულიც ერთი იყო._ისევ გაზქურისკენ შებრუნდა და გამორთო._ხომ არ ეჭვიანობ?_ჩაიხითხითა მან.
_ვინ მე?_შევიცხადე._ვიზე? შენს საცოლეზე?_ისე გულიანად გავიცინე რომ ლამის სუთქვა შემეკრა.
_ჰო რაიყო?_ნელნელა მომიახლოვდა._შენი მოციმციმე თვალები აშკარად მეუბნებიან რომ ჩემთან მოსწონთ და ლოგიკურია თუ იეჭვიანებ.
_მოციმციმე თვალები არა, მოელვარე კიდე!_ხელი ავიქნიე და ზურგი ვაქციე.
_საით?_მკლავში დამწვდა და მისკენ მიმაბრუნდა.
_უნდა ჩავიცვა!
_ჯერ აღიარე რომ გიჟდები ჩემზე!
_ვერა, იმიტომ რომ ასე არ არის!_წარბები ავქაჩე ზემოთ.
_არადა შენი თვალები სულ სხვა რამეს მეუბნებიან.
_თვალების ენა კარგად უნდა შეისწავლო მგონი!_მკაცრად ვუთხარი და ვცადე მისი კლაჭისგან თავის დახსნა._გამიშვი!
_ნუ ბრაზდები მარიამ, უბრალოდ აღიარე და გაგიშვებ.
_იმას რასაც არ ვგრძნობ ვერ ვაღიარებ!_ტონს ავუწიე._და საერთოდ, რას აიჩემე ეს თვალები…_გაბრაზება ნელნელა მემატებოდა._არ მომწონხარ, არ მიზიდავ, არ მინდიხარ და მითუმეტეს არ ვგიჟდები შენზე.
_რა უნდამუსოდ იტყუები._გამეკრიჭა.
_საქმე იცი რაშია…_კმაყოფილების ღიმილი გამომესახა._შენ გიჟდები ჩემზე!_ნიშნის მოგებით ჩავხედე თვალებში, რომლებიც უცნაურად მიყურებდნენ.
ირაკლის არაფერს ამბობდა. თითქოს ერთ ადგილზე გაშეშებულიიყო.
_უამრავი სექსუალური გოგოა, იმ შენი ზე სვეცკობის ჩათვლით, ასე რომ კეთილი ინებე და მე შემეშვი._დავარღვიე უხერხული სიჩუმე.
_შენნაირი სექსუალური მიტოვეული პატარძალი იშვიათობაა…_საკმაოდ დინჯი ხმის ტემბრით მითხრა და ხელი შემიშვა._როდესაც ქალს შორდებიან, იგი ორმაგად უკეთესი ხდება საწოლში… ყოფილის ჯინაზე უცნობი მამაკაცის მკლავებში ბოლომდე იხსნება და ვნების ქალღმერთი ხდება…_ირაკლის ცალყბად გაეცინა.
ცოტახანი ვუყურებდი თვალებში, ნელ-ნელა მომედო მთელს სხეულზე ბრაზისგან ალი და როდეს უკვე პიკს მიაღწია ისე მწარედ გავარტყი ხელი რომ მთელი ლოყა აუწითლდა.
ოდნავაც არ შერხეულა…
_წადი აქედან!_მშვიდად ვუთხარი, ზურგი ვაქციე და ჩემი ოთახისაკენ გავემართე.
მალევე გავიგონე როგორ გაიხრურა კარი ირაკლიმ…


______

მადლობთ რომ კითხულობთ.
გუშინაც დავამატე ეს თავი, მაგრამ მალევე წაიშალა.

პ.ს.
ისტორიის ბოლოში ფოტოები როგორ დავამატო?