-გაგიჟება შეიძლება! სად არის ფატა?!-დედაჩემის ამხელა წივილი უკვე ყურებს მტკენს, გასაკვირია , მაგრამ ის ჩემზე მეტად ღელავს მოსალოდნელი ფატის დაკარგვის გამო.
-დედა! დაწყნარდი და ნუ ყვირი გიჟივით! იპოვნიან.-ბოლოს მახსენდება სადაც შეიძლება იყოს და ჩემს ოთახში ავდივარ. აჰაა! ევრიკააა! ძლივს ვიპოვნე ფატა, თორემ დედაჩემის ამბავი, რომ ვიცი ქორწილს ჩამიშლიდა ფატის გამო! მადლობა ღმერთს!
-ვიპოვნეე,-ყვირილით ჩამოვდივარ პირველ სართულზე.
-ნახევარი საათის წინ უნდა მოსულიყო გიორგი, სადაა?!-გიორგი ჩემი ქმარია, ნუ ჯერ-ჯერობით საქმრო, მაგრამ დღეს უკვე ქმრად იქცევა. ამდენი ხნით რატომ აგვიანებს არვიცი. ზოგადად ყოველთვის პუნქტუალურია ხოლმე.
-მოვა! სად წავა!-მობეზრებული თვალებს ვატრიალებ და ჩემ დაქალს ვეძებ ამდენ სტილისტში.
-ნაკოცნი აქვს სად გაგექცევა!-ხითხითებს ნინა.
-აბა, აბაა. ნაკოცნი აქვს და ხომ არ მიმაგდებს-მეც ვყვები და ორივე ერთად ვხითხითებთ. კიდევ ნახევარი საათი გადის. ასე არიცის ხოლმე! მესამედ ვურეკავ და არ იღებს. ვერ ვხვდები რა შეიძლება ხდებოდეს! უკვე შფოთვა მიტანს. დედაჩემი ისევ ფორიაქობს, გეგონება მისი ქორწილი იყოს დღეს და არა ჩემი! ზუსტად ნახევარ საათში ტელეფონზე მესიჯი მომდის გიორგისგან:
-მაპატიე, ამისთვის მზად არ ვარ.
ეს რა მეღადავება?! არ ვიცი რა გავაკეთო ტელეფონს ნინას ვაწვდი და ნინა, რომ კითხულობს და გაოცებული მიყურებს სიცილი მიტყდება. ხომ , აი ასე, მიტოვებული პატარძალი ვდგავარ და ბოლო ხმაზე ვხარხარებ:
-რა გაცინებს? რაო, მოვდივარო?-ღიმილით მეკითხება ნიცა(დედაჩემი)
-უფფ, კიი , მოქრის კი არ მოდის.-ისევ ვიცინი.
-ეგ წავიდეს მიქელ-გაბრიელთან.-გესლავს ნინა. არა , მართლა სასაცილო არ არის, როდესაც ბიჭი რომელიც 5 წელი შენი შეყვარებული იყო და ბოლოს გაღირსა ხელის თხოვნა, გწერს არ ვარ მზადო? მე პირადად სასაცილოდ მიმაჩნია. ვიცი , რომ სამაგიეროს აუცილებლად გადავუხდი. თუმცა..ჯერ არვიცი როგორ. მოვიფიქრებ, ბევრი დრო მაქვს.
-რაო , არ გამაგებინებთ თუ კიდევ დიდხანს უნდა მელაპარაკოთ "ნამიოკებით?"-თვალებს ატრიალებს ნიცა.
-რაო ნიცა და , არ ვარ მზად მაგრად და არ მომყავხარ ცოლადო.-ხელებს ვშლი და ვანიშნებ ფაფუ-თქო.
-ანუ?-გაოცებული ხელებს აქეთ-იქით იქნევს.
-ანუ დედა, გიორგი ცოტა იყო და გათავდა.-მრავლისმეტყველად ვეუბნები და ისევ მეცინება. ნუ რა გავაკეთო , ან საერთოდ რა მაცინებს?!
-რა გაცინებს შვილო, ხომ ხარ შენ კარგად?!
-კი დეე, ძაააალიან მაგრად ვარ.-ისევ დებილივით ვიცინი.-ნინა წამოდი ამ დაწყევლილი კაბის გახდაში დამეხმარე სანამ ტანზე შემომიხევია.
-წამოდი.-ახლა უკვე ნინაც ჩემთან ერთად იცინის. ხო რა იყო, ცოტა ყველას აკლია. ცოტა კი, მაგრამ რას ვიზამთ, რომ ჩვენ ძალიან გვაკლია?
-აუ , პროსტა მაგარი საღადაო არაა?-კიბეზე სიცილით ავდივართ.
-ძაალიან მიყვარხარ ნენე, ცოლად გამომყევი გთხოვო და უყურე რა ამ ნაგავს.
-კაი, დაიკიდე. მოგეშვება.
-მხოლოდ მაშინ, როცა სამაგიეროს გადავუხდი პატარავ-თვალს ვუკრავ და ჩემი ოთახის კარს ვაღებ-ისე ბედნიერი ვარ, რომ ამ კაბაზე ფეხი არ წამომედო და თავით არ შემოვაღე ოთახის კარები. ერთი კარგი რამ მაინც მოხდა დღეს რა გინდა.
ხოდა ასე ჩაშლილი ქორწილის შემდეგ, რომლისთვისაც 2 თვე ვემზადებოდით და ყველაფერი ძალიან მაგრად იყო, არ მინდოდა სახლში ჯდომა და ნიცას "გამხნევების" მოსმენა და წავედით ერთ-ერთ კაფეში მე და ნინაჩკა. კაფეს "მონეს ბაღი" ქვია.
-აუ, შენ თავს გეფიცები ძაან მაგარ პონტში ხარ-დებილივით იცინის ნინა.
-არ გინდა, არ თქვა.
-ეხლა წამოდი, კლუბში წავიდეთ და აი ძაან მაგრად გავერთოთ, იმენა დაიკიდე გიორგი.-ხელს იქნევს ნინა, მანიშნებს შენი გონებიდან გიორგი გაფანტე, როგორც ერთ დროს მამულიჩამ გაფანტა ლელა წურწუმიას გონებიდან ღამის სიჩუმეო.
-ბაზარი არაა!-გამოვედით მონეს ბაღიდან, ტაქსი გავაჩერეთ და ერთი ძალიან მაგარი კლუბის მისამართი ვუკარნახეთ.
-არა ტიპი, იმდენად მხდალია , რომ მესიჯი მომწერა იმის ნაცვლად მოსულიყო და ეთქვა არ ვარ მზად , რომ ცოლად მოგიყვანო, 5 წლის შემდეგაცო!-თან ტაქსის კარებს ვაღებ და თან ვლაქლაქებ გაბრაზებული.
-სულელია, შენნაირი გოგო , რომ მიატოვა ნენე. აი უაზროდ სულელია!
-დაიკიდე, მე .-ტაქსისტს ფულს ვაძლევთ და მანქანიდან გადმოვდივართ.
კლუბში შევდივართ და ჩემს გონებას მაშინვე სასიამოვნო მუსიკის და ვიღაცეების ლაპარაკის ხმა ერწყმის.
-აუ, არ მჯერა!-გაშტერებული იყურება მეორე სართულისკენ ნინა და მეც წარბშეჭმუხნული ვიყურები იქით, მაგრამ ვერავის და ვერაფერს ვხედავ.
-რა იყო, შინაური სპილო დაინახე სადმე თუ რა ხდება?!
-რა შინაური სპილო გოგო! ზემოთ რო ბიჭი დგას მეორე სართულზე, შეხედე!-შორიდან კარგად ვერ ვარჩევ. ერთადერთი რასაც ვხედავ ისაა , რომ მაღალია და ძალიან გემოვნებით აცვია. მეტს ვერაფერს ვხედავ იმიტომ, რომ ზურგით დგას ჩვენგან. კლუბის განათებაში მის თმის ფერსაც ვერ ვარჩევ.-ეს ბიჭი არის ძალიან მაგარი ბიზნესმენი და სხვათაშორის ამ კლუბის მფლობელიც. თორნიკე ლაშხი!
-აუფ, ეგეც ახლა არ მყავდეს, ტუტან-ჰამონის საფლავის აღმომჩენელი არქეოლოგი ან არქიეპისკოპოსი დესმონ ტუტუ!-ხელს ვიქნევ და ბარისკენ მივდივარ , ეხლა ისე მინდე სასმელი როგორც არასდროს არაფერი მდომებია, ნუ გიორგის მოკვლას თუ არ ჩავთვლით. სასმლებს ვუკეთავთ და ვლაპარაკობთ ოღონდ გიორგიზე აღარ. ნინა მელაპარაკება ვიღაც ბიჭზე, რომელიც უნივერსიტეტში გაიცნო. ორივე ბოლო კურსზე ვართ , ერთ ფაკულტეტზე, ჟურნალისტიკაზე და სად მოასწრო ჩემს გარეშე ბიჭის გაცნობა ვერ გეტყვით.
-აუ, იცი რა კარგი ბიჭია? ისეთი ღიმილი აქვს , რომ ვუყურებ ვიკეცები. მწვანე ძალიან ლამაზი თვალები და აიი...ნუ რაღაც მეცხრე საოცრებაა რა!
-პირდაპირ ზეციდან ჩამოვარდნილი ანგელოზი იქნება.-წარბებს მაღლა ვზიდავ და სასმელს ვსვამ. ნინასთან ვიღაც ბიჭი მოდის და ცეკვას თავაზობს. ეგრევე მე მიყურებს ნინა. უნდა , რომ ეცეკვოს , მაგრამ არ უნდა ჩემი მარტო დატოვება:
-მიდი. აქ ვიქნები მე და თუ დამკარგავ დამირეკე.-ვუღიმი და ძალით ვაგდებ საცეკვაოდ. ნინა, რომ მიდის ტელეფონს ვიღებ და ყველა ფოტოს ვშლი რაც კი გადაღებული მაქვს გიორგისთან ერთად. ამ დროს ბოხი, მაგრამ ძაააალიან სასიამოვნო ბარიტონი მესმის:
-რა გქვია?-ამ ხმის მიმართულებით ვტრიალდები. ეს ის ბიჭია ნინა , რომ მეუბნებოდა თუ მეშლება? ტანსაცმელი იგივეა. რა ერქვა? მგონი თორნიკე.
-ნენე. შენ?-ახლა დავინახე მისი სახე სრულიად და განცვიფრებას ვარ მიცემული! ყავისფერი თვალები და ყავისფერი თმები. ქოჩორი მაღლა აპრეხილი. უსაზღვროდ სიმპატიური.
-თორნიკე. მოწყენილი ხარ თუ მეჩვენება?-ახლა ხომ არ დავუწყებ 5 ტომიანი ისტორიის მოყოლას, როგორ მიმაგდო საქმრომ , დედაჩემის წუწუნს და ყველაფერს? ხოდა ძალიან მარტივად ვუპასუხებ:
-გეჩვენება.-ვუღიმი. ისეთი ბიჭია რომც არ გინდოდეს მაინც შემოგეჭმევინება თვალებით.
ერთად ძალიან ბევრს ვსვამთ და ვიცინით. ძალიან საყვარელი ბიჭია და მეც უკვე ვკარგავ..გონებას ვგულისხმობ უხამსებო! ბოლოს მასთან მივდივართ. სახლის კარებს აღებს და შუქს არ ანთებს ისე მკოცნის. მერე მისი ოთახისკენ მივდივართ. სავარაუდოდ მისი. ტუჩებიდან ქვემოთ ჩადის და ყელზე მკოცნის. მაისურს მხდის და მკერდზე ნაზად მკოცნის. ყველაფერს ძალიან ნელა აკეთებს და მე სრულ ზენიტში ვარ! მართლა! ნელნელა ჩადის და ქვედა კაბასაც მხდის. უკვე გაგიჟებული მაისურს ვხდი . ვგრძნობ , რომ ეღიმება. ტუჩებზე მკოცნის და ლიფს უბრუნდება. ნელნელა ხსნის და მაშორებს. ოთახის ბოლოში ისვრის. ახლა უკვე შიშველ მკერდზე მკოცნის. საცვალს პირით ქვემოთ მიწევს და იმასაც ლიფის ბედი ეწევა. არვიცი ეს რა გრძნობაა, რადგან პირველია , მაგრამ ძალიან მაგარია! ვცდილობ კვნესა შევიკავო და ტუჩებს მთელი ძალით ვკბენ ისე , რომ უკვე სისხლის გემოს ვგრძნობ. ხედავს , რომ სისხლი მომდის და ისევ ტუჩებზე მკოცნის. შემდეგ კი ჩემში შემოდის..ხო, ალბათ ამას გულისხმობდა თედიაშვილი თავის სიმღერაში. დარწმუნებით ვერ გეტყვით , ალბათ.
დილით ჩემი ტელეფონის მესიჯის ხმა მაღვიძებს. შიშველი ვარ და ძალიან თხელი გადასაფარებელი მაფარია. ვინ თუ არა ნინა! რათქმაუნდა ნინა მწერს:
-სად იყავი მთელი ღამე ?! გაგიჟებული ვარ! მომწერე როგორც კი ნახავ! ნიცას მოვატყუე ჩემთან დარჩა თქო! მომწერე მალე!
მოიცა..სად ვარ ახლა მე? ვაიმე გუშინ რა ვქენი?! ეხლა მე თორნიკე ლაშხის სახლში ვარ. დაწყნარდი ნენე, არ გინდა პანიკები. წყნარად ნენე! შენი საქმეა უბრალოდ არ აფეთქდე! გვერძე ცალი თვალით ვიყურები თვალებმოჭუტული და მძინარე თორნიკეს ვხედავ. რა საყვარელია...საყვარელი კი არა კაცების კუბო უნდა დავდგა მე ერთ დღეს! ყველა შეცდომა შენ როგორ უნდა დაუშვა აკობია?! ვდგები და გადასაფარებელსაც თან ვიყოლებ , რომ როგორმე ჩემ ტანსაცმლამდე მივაღწიო.
-სად გეჩქარება, -ცალი თვალი დახუჭული აქვს და ერთი გახელილი თვალით მიყურებს ლოგინზე წამომჯდარი ქოჩორაპრეხილი თორნიკე.
-სახლში!-ისევ ტანსაცმლის კრეფას ვაგრძელებ. არა ნენე! არ გახედო! მოგაჯადაოებს!
-ასე ძაან?-თვალებს იფშვნეტს.
-შენი აზრით, ყოველდღე მაქვს სექსი უცნობებთან?!
-აბა ნაცნობებთან გაქვს?-კიდე , რომ იცინის! უცბად ზეწარზე სისხლის ლაქას ხედავს.
-უი!- დარწმუნებული ვარ ამის თქმას აპირებდა და მის მაგივრად ვიტყვი ბარემ, აბა ბატონ ლაშხს ხომ არ შევაწუხებ ლაპარაკით?!
-გაგიყვან სახლში.-დგება. მეთქი ახლა ეს თუ შიშველია-თქო, მაგრამ აცვია ქვემოდან, კიდევ კარგი თორემ აქვე დავმარხავდი!
-არ მინდა! საერთოდ პრეზერვატივი გამოიყენე?-ამის თქმაზე თვალებს ჭყეტს და თავში ხელს ირტყავს.
-ისა..-ახლა მე ვირტყავ თავში ხელს.
-ვაჟიშვილობა გუშინ დაკარგე თუ როგორ დაგავიწყდა პრეზერვატივი?!
-ხო აბა, გუშინ! ეხლა რა ვქნათ?
-რა ვქნათ და ვილოცოთ, რომ ორსულად არ ვიყო! წავედი მე სახლში!
-ნომერი ჩამაწერინე.
-რად გინდა?-თვალებს ვატრიალებ უკვე ჩაცმული.
-უნდა დაგირეკო ტესტს , რომ გაიკეთებ.-ახლა ამან მომბაძა თუ რატომ გადაატრიალა თვალები?! აუ რა აფეთქებული ვარ რა ჯანდაბა მჭირს! ნომერს ვაძლევ და გამოსვლას ვაპირებ , რომ უკვე ჩაცმული თვითონაც მომყვება.
-რატომ მომყვები რამე დაგრჩა?
-გაგიყვანთქო!-შეამჩნია , რომ შეწინააღმდეგებას ვაპირებდი და დაამატა-ბევრი ლაპარაკის გარეშე!