კი მაგრამ მე რა შუაში ვარ?-ჩავყვირე ტელეფონში გიჟივით.
-არვიცი ჯეის, არვიცი.-თქვა კლერიმ და ამოიოხრა.
ტელეფონში ბრახუნი ისმის.
-კლერი!კლერი!-ვყვირივარ ტელეფონში.
ისევ სიჩუმე.
-ჯანდაბა-დავიღრიალე იარაღი ავიღე და მეორე სართულის ფანჯრიდან გადავხტი.
ფეხი დღეს უკვე მეორედ გადამიტრიალდა და კოჭლობით გავიქეცი კლერის სახლისკენ.
ფლეშბექი
ხუთი წლის თაფლისფერთვალება ბიჭი სახლში ამაყი ღიმილით შერბის.
ღიმილი სახეზე ახმება. დედა სისხლში ცურავს მამას თავი მოგლეჯილიაქვს.
ბიჭი ქვავდება არიცის რამდენი ხნით მაგრამ პოლიცია მოდის დედამისის საუკეთესო მეგობარს, კლარისას პატარა ჯეისი ხელში აჰყავს და თავისი სახლისკენ მიყავს. ბიჭი ლოყაზე სისველეს გრძნობს ვერც კი მიხვდა როდის დაიწყო ტირილი. დაპირებას შეასრულებს ის იმ ხალხზე შურს იძიებს.
ფლეშბექის დასასრული
კლერის სახლში შევრბივარ ისევ დავაგვიანე. ჯანდაბა. კლერი სისხლში ცურავს. ერთადერთი საყვარელი ადამიანი რომელიც დამრჩა. მუხლებზე ვეცემი, ცრემლები მახრჩობს.
-არა კლერი, არ დამტოვო, გთხოვ.-ვჩურჩულებ უკვე ძალაგამოცლილი.
კლერის უსულო სხეულს ვიხუტებ და ვცდილობ გავათბო.
-დავბრუნდები ვპირდები კლარისას და უკვე სისხლიანი სახლიდან გავრბივარ.
ჯანდაბა მომდევენ. რომელიღაც სახლის სახურავზე სახანძრო კიბით ავდივარ და სახლის კედლის პატარა ფანჯარაზე გავდივარ. ვგრძნობ როგორ მითბება და მეწვის ფეხი.გავიჭერი.გზას ვეღარ ვაგრძელებ. პირველივე შემხვედრ ფანჯარაში ვხტები სადაც ულამაზეს გოგოს გულს ვუხეთქავ. გოგონა შიშისგან კივის და პირზე ხელს იფარებს.
-ეს რა ჯანდაბაა ყვრის შემდეგ.
-მისმინე, პანიკა არაა საჭირო, უნდა დამეხმარო.