-ემილი გთხოვ დამელოდე, გაჩერდი ნუ გარბიხარ აგიხსნი ყველაფერს.
არ გავჩერებულვარ უკანმოუხედავად გავრბოდი იმდეგაცრულებული და თვალიბიდან ცრემლები მცვიოდა.გულის საშინლად მტკიოდა, გადმოცემას კი მიჭირს თუ რას ვგრძნობდი..
ერთადერთი რამ რაზეც ამწუთას ვფიქრობდი სიკვდილი იყო მხოლოდ სიკვდილი, ვინმე რომ მოსულიყო და გულში დანა ჩაერტყა იმაზე დიდ დკივილს მაინც არ მომაყენებდა ვინც მთელი არსებით მიყვარდა იმან რომ მომაყენა. გიორგი ძალიან მიყვარდა ერთად 2 წელი ვიყავით.. ეხლა მასთან მხოლოდ სიძულვილი მაკავშირებს.საშინელებაა როდესაც გულს გტკენენ მაგრამ კიდევ უფრო საშინელება ის არის ამას საყვარელი ადამიანი რომ აკეთებს. ეხლა გაბრაზებული ვარ წესიერად თვითონაც ვერ ვაანალიზებ რას ვფიქრობს და ვამბობ მაგრამ ეს უნდა ვთქვა აუცილებლად უნდა ვთქვა. ბევრი შემეწინააღმედეგა რადგან მათ ამ საკითხში გაუმართლათ ბევრიც დამეთანხმება ეს ჩემთვის სულერთია.. ამწუთს ჩემს თავში "თითქმის" დარწმუნებული ვარცხადებ რომ მე ემილი ჯაფარიძეს დღეიდან სიყვარულის აღარ მჯერა. ეს არის გრძნობა რომლესაც ფასი სრულიად დაეკარგა ყველამ ფეხქვეშ გათელა და ამის კეთებას არ წყვეტენ. მათ ხელს არავინ უშლის და რათქმაუნდა ამას არცმე გავაკეთებ რადგან ამ გრძნობის აღარ მჯერა.დრო გვიჩვენებს შევიცვლი თუ არა აზრს ამ საკითხზე ჯერ მხოლოდ 19 წლის გოგო ვარ რომელსაც მთელი ცხოვრება წინ აქვს.
უცბათ გავჩერდი რადგან უკნიდან გიორგი შეხება ვიგრძენი მან თავისკენ შემატრიალა...საშინელება დავინახე მისი თვალები მისი მწვანე თვალები რომლებიც მე ესე ძლიერ მიყვარდა სრულიად განადგულებული და ნაღვლიანი იყო. ამ წუთას მისთვის დიდად არმიმიქცევია ყურადღება რადგან მე უარეს მდგომარეობაში ვიყავი.

-ემილი მომისმინე გთხოვ ყველაფერს აგიხსნი.შენ არასწორად გაიგე დამიჯერე ისე არ ყოფილა ყველაფერი როგორც შენ გგონია

-რის ახსნას აპირებ?რა გავიგე არასწორად? გინდა მითხრა რომ დავბრმავდი. არა..

ცრემლებს ვიკავებდი არ ვაძლევდი საშუალებას წამოსულიყვნენ... ვეღარ ვუძლებდი მეყურებინა მისთვის და თან გავბრაზებულიყავი არ შემეძლო მაგრამ ვაი ჩემს სიამაყეს. არა უნდა წავსულიყავი აღარ შემეძლო მისი ყურება. ყველაფერს ისევ გაქცევა ვამჯობინე.ამჯერად გიორგი აღარ გამომკიდებია იქვე ჩამოჯდა და თავი ფეხებში ჩარგო..
მე მივრბოდი, მივრბოდი უსასრულობისაკენ, უფრო წინ და წინ მივიწევდი, მივდიოდი მაგრამ არვიცოდი სად მივდიოდი..წინ უფსკრულიც რომ შემხვედროდა დაუფიქრებლად გადავეშვებოდი მასში.მოულოდნელად ცაში გაიელვა და წვიმა წამოვიდა. მიყვარდა წვიმა ძლიერ მიყვარდა. ის ყოველთვის ფარავდა ჩემს ცრემლებს არავის აძლევდა საშუალებას ის დაენახა და შემდეგ ირონიით ეთქვა:

-ჰაჰ ნახე რა სუსტია.

ასევე ის მარტო არასდროს მტოვებს ასეთ დროს.. ყოველთვის მოდის ჩემთან და მამხნევებს ჩემს დარდს იზიარებს ხოდა ეხლაც არდამტოვა მარტო მოვიდა, მოვიდა რომ ჩემთან ერთად იტიროს.შეიძლება ეს ჩემი ფანტაზიის ნაყოფად ჩაითვალსო მაგრამ მე მაინც ძალიან მიყვარს წვიმა ძალიან..
იქვე ჩამოვჯექი და ვფიქრობდი ჩემს წარსულზე აწმყოსა და მომავალზე.ცოტახანი გავჩერდი. წვიმას სულ დავესველებინე..სახლისაკენ ავიღე გეზი, არმინდოდ იქ წასვლა მაგრმ სხვა რაგზამქონდა სად უნდა წავსულიყავი.

გიორგისთან:

ჩემი თავი მძულდა რადგან ჩემს საყვარელ ადამიანს გული ასე ძლიერ ვატკინე. არვიცოდი რაგამეკეთებინა მეგობა რომ დავკარგე ის ადამიანი ვინც ყველას და ყველაფერს მერჩივნა...
ჩემთან მარი მოვიდა ემილის საუკეთესო მეგობარი:

-რაქენი დაელაპარაკე?

-ვერშევძელი ანდა რამქონდა სათქმელი მშვენივარ იცი რაც გავაკეთე.

-ხო ვიცი და ისიც ვიცი რომ შენი ბრალი არ იყო.

-ნეტავ ემილიც ეგრე ფიქრობდეს.

-დამშვიდდება და მერე დაელაპარაკე. ძალიან უყვარხარ. როცა გაიგებს რომ შენიბრალი არაფერი არიყო აუცილებლად გაპატიებს.

-დაველაპარაკები აუცილებლად დაველაპარაკები მაგრამ რომ არ მაპატიოს არვიცი რას ვიზამ. მემის გარეშე არაფერი ვარ სრული არარაობაა მარი გესმის არარაობაა...

-მესმის შენი მაგრამ უნდა დამშვიდდე. კარგი მე უნდა წავიდე ემილისთან დამავშვიდებ ცოტას, კარგი იქნება დილით თუ მოხვალ და დაელაპარაკეები.

-კაი

ცოტახანს ასე ვიჯექი ვერც ვგრზნობდი როგორ მასველებდა წვიმა.სახლში წავედი, ნიკუშა იქ იყო. ერთან ვცხოვრობთ ჩემი ერთადერთი მეგობარია რომელსაც ბოლომდე ვერნდობი.

-სადიყავი აქამდე ტო.. რამოხდა მომიყევი ემილი რატომ ტიროდა ვერაფერი გავიგე..

-ეხლა მაგის თავი არმაქ რა უნდა დავისვენო. არ გაგიტყდეს ხვალ მოგიყვეები..

-ეე მოყევი ეხლა.

-ნიკა(წარმოვთქვი მკაცრად)

-კაიკაი მარის დავურეკავ

მე ჩემს ოთახში ავედი შხაპი მივიღე და დავწექი. კარგახანს მეღვიძა ვერაფრით ვერ დავიძინე.. ცოტახანში კი ჩამეძინა..

ემილისთან:

სახლში მისვლისთანავე ლოგინზე დავესვენე სველი ტანსაცმელიც არგამიხდია. მალევე კარები მარიმ შემოაღო:

-ემილი სულს სველიხარ გაიხადე ტანსაცმელი გაცივდებიი.

მე ტირილი დავიწყე ვტიორიდ მთელი არსებით მთელი ჩემი გრძნობით. მარი მოვიდა და მომეხვია.

-გთხოვ გაჩუმდი ნუტირი. ვერ გავუძლებ

-ცუდადვარ მარი ძალიან ცუდადვარ

-ვიცი მესმის შენი მაგრამ არ იტირო რაა ვერგიყურებ ესე.

-არა ეს როგორ გამიკეთა

-ნუფიქრობ მაგაზე შენიგდებით დარწმუნებული ვარ რომ შერიგდებით

-არა მარი გამოიცხულია ეს არმოხდება..

-არიყო მაგოს ბრალი შენ ყველაპერი არიცი

-რა ნუთუ იცავ

-არა მე არავის არ ვიცავ უბრალოდ შენი ბედნიერება მინდა და ეხლა ადექი გამოიცვალე.

ტანსაცმელი გავიხადე სააბაზაოსი შევედი შხაპი მივიღე.გამოვედიდა დავწექი მარიც გვერდძე მომიწვა.. ორივეს ჩაგვეძინა
..................
ეს ჩემი პირველი მოთხრობაა დასრულებული არ მაქვს ჯერ. შემიფასეთ და საერთოდ თუ ღირს გაგძელება ტყუილად რომ არ ვიწვალო.. მითითებებს მივიღებ და გავითვალისწინებ აუცილებლად. ხო კიდე თითოეულ პერსონაჟს დავახასიათებ. ეხლა ავღწერ მათ გარეგნობას.
ემილის აქვს ცისფერი თვალებიდა ქერა თმა წელამდე საკმაოდ დიდი და ლამაზი ტუჩები გრძელი წამწამებიდა აპრეხილი საშუალო ზომის ცხვირი. არის დაახლოებით1.74 სუსტი მაღალი ფეხებით. მარი შავგვრემანი მწვანე თვალებით კურნოსა ცხვირით.ისიც ემილის სიმაღლის. ასაკითაც ტოლები არიან 19 წლის ერთ უნიში სწავლობენ და ბავშვობიდან ერთან არიან.ორივეს მშობლები ცოცხლები არიან მაგრამ ერთან არცხოვრობენ რადგან როდესაც უნივერსიტეტში მოეწყვნენ გადაწყვიტეს სახლი ეყიდათ და ერთან ეცხოვრათ.
გიორგის აქვს ასევე მწვანე თვალები სწორი ცხვირიდა დიდი ღვინისფერი ტუჩები დაკუნთული სხეული სიმაღლეში 1.88..21 წლის . საკმაოდ მდიდარია მამის ქონება მასდარჩა გარდაცვალების შემდეგ. დედამისი ცოცხალია საზღვარგარეთ მუშობს დიდიხანია არ ქონია მასთან ურთიერთობა. ნიკა არის შავთვალება წაბლისფერი თმით ასევე დიდი ტუჩებით და აპრეხილი ცხვირით 1.87 ასევე 21 წლის.ძალიან სიმპატიურია ორივე ძმაკაცი. ერთად ცხოვრობენ, ნიკა მშოლების გარდაცვალების შემდეგ გადმოიდა გიორგისთან...
ხოდა ასე შემიფასეთ.. ყველას დიდი მადლობა წინასწარ..