ყველანი სკამებზე მვკალათდით. მალევე ბარმენი მოგვიახლოვდა:
-რასმიირთმევთ?
მარიიმ ფორთოხლის წვენი აიღო ნიკამ და გიორგიმ ვისკი, მეც. მართალია გიორგი ცოტა გაბრაზდა მაგრაამ მაინც დამთანხმდა მხოლოდ ერთ ჭიქაზე.
-გიო ერთს კიდევ დავლევ, მხოლოდ ერთს-საწყალი სახე მივიღე იმ იმედით რომ დამთანხმდებოდა.
-თუ ესე გააგრძელებ იცოდე წავალთ
-ხო, თან დღეს გამოგწერეს საავადმყოფოდან, ცოტა გაუფრთხილდი შენს თავს, იმაზეც მადლობა თქვი საერთოდ რომ წამოვედით აქ.
-მარიი შენც? საერთოდ ასეთ წამოსვლას ისევ სახლში დარჩენა მერჩია, დასაერთოდ უკვე ნერვებს მიშლით,ემილი ეს არქნა ემილი ის არქნა ბოლოსდაბოლოს უკვე დიდივარ და თვითონ შემიძლია გადავწყვიტო სად წავალ და რას დავლევ.
-ემილი რადაგემართა, რატომ ყვირი უბრალოდ შენზე ვზრუნავთ,ესე მართლა არასდროს მოქცეულხარ- შემომხედა ნიკამ და გაკვირვებული სახე მიიღო.
-ვაიმე ბოდიში, არვიცი რადამემართა
-კარგი დამშვიდდი-გიორგიმ გულზე მიმიხუტა
-კარგი დავივიწყოთ და ცოტა გავერთოთ, აქ რისთვის მოვედით ბოლოსდაბოლოს-მარიმ სიტუაციის განმუხტვა სცადა
-მართალია-დაეთანხმა ნიკა, მარიმ კმაყოფილი სახით შეხედა და ოდნავ გაუღიმა
-მმმ. ხომარ გვეცეკვა-გამოვთქვი მოსაზრება რაზეც ყველა დამეთანხმა
-მშვენიერი აზრია-თქვა გიორგიმ. მომიახლოვდა, ოდნავ დაიხარა წელზე ხელი შემომხვია და ისე წამომაყენა,მისკენ მიმიზიდა და ცეკვა დავიწყეთ... მე მის მკერდე მედო თავი, თვალი დავხუჭე რომ უფრო დიდი სიამოვნება მიმეღო ამ მომენტიდან. მის გულისცემას ვგრძნობდი რაც კიდევ უფრო მაბედნიერებდა.ცეკვა შევწყვიტე გიორგიც გაჩერდა,მე ხელები მოხვიე და მთელი ძალით ჩავეხუტე მან კი გაკვირვებულმა მკითხა:
-რა დაგემართა?
-არაფერი, უბრალოდ ბედნიერი ვარ,ძალიან ბედნიერი.მიხარია რომ ისევ ერთად ვართ.
-მეც ძალიან მიხარია ჩემო ფერიავ- მითხრა და შუბლზე მაკოცა.
...
ნიკა მარისთან მივიდა
-ვიცეკვოთ
-რატომაც არა
ნიკამ ხელი გაუწოდა და მარი სკამიდან წამოაყენა.. ცეკვა დაიწყეს. მარი ოდნავ მორცხვობდა, მაგრამ ძალიან ბენდიერი იყო.. ნიკას შეხედა შეამჩნია რომ ისიც უყურებდა, უცბათ თავი დახარა და ისე განაგრძო ცეკვა:
-რატომ მორცხვობ?
-მეე? სულაც არვმორცხვობ.
-კი ჩემი შეგრცხვა.
-არათქო
-კარგი მაშინ ესე სჯობს- ნიკამ მისგან ოდნავ დაშორებული სხეული თავისკენ მიზიდა და წელზე მაგრად შემოხვია ხელი
-რას აკეთებ
-საინტერესოს არაფერს უბრალოდ ვცეკვავ..
-ხომაგრამ მეტკინა წელი-ამოიკნავლა მარიმ და საწყლად შეხედა
-უი, ბოდიში- ნიკამ ხელი გაუშვა
-კარგი არაუშავს
-მართლა არმინდოდა ძალით
-კარგი მორჩა აარაუშავსთქო
-გარეთ ხოარ გავიდეთ ცოტა გავისერნოთ
-მარტო ჩვენ?
-რატომაცარა, მარტო ჩვენ
-ჰმ.. რავი კარგი ოღონდ მალე დავბრუნდეთ
-მალე მოვალთ შენ მოტაცებას კიარვაპირებ
-ვერც მოახერხებდი
-გინდა გამომცადო?
-რა.. არაა. ეგ არცმიფიქრია
-მშიშარა.
-სულაც არვარ მშიშარა
-ხარ
ოდნავ გავრაზდი და შევუბღვირე.
-კარგი გავიდეთ
-მოიცა ემილის დაგიორგის ვუთხრათ მერე ძებრა რომ არ დაგვიწყონ.
-კაი წამო.
გიორგის და ემილის მივუახლოვდით ისინი ისევ ცეკვავდნენ და ჩვენი მიახლოება ვერც გაიიგეს.
-ბიჭო ჩვენ გავალთ ცოტახანს
-სად გახვალთ ეე
-რავი გავისერნებთ
-კაი წადით
-რამდენხანში მოხვალთ-შეგვაჩერა ემილიმ
-ზუსტად არვიცი, თქვენ წადით სახლში, მარის მე წამოვიყვან.
-კაი წადით-ღიმილიანი და ოდნავ გაკვირვებული სახით გადახედა ემილიმ გიორგის.
მედა ნიკა გარეთ გავედით. ხმას არცერთი არ ვიღებდით, მე არც არაფერი არმქონდა სათქმელი.. მივუყვებოდით შუქებით გაანათებულ ქუჩას. სიწყნარე იყო, მხოლოდ მანქანები არღვევდნენ მას, ეხლა კი ნიკაც შეუერთდა და როგორც იქნა ხმა ამოიღო
-მარი ძალიან ლამაზი ხარ-შემომხედა და გამიღიმა
-მადლობა-ვუპასუხე ასევე ღიმილით
-იცი.. -სიტყვა ვერდაამთავრა
-რა ვიცი?
-ის რომ მიყვარხარ
-რა
-ხო მარი თანაც უკვე დიდიხანია, უბრალოდ არმინდოდა სულ გაჩუმებული ვყოფილიყავი,შესაფერის მომენტს ველოდებოდი რომ ეს მეთქვა.
-ხოო. ძალიან გამიკვირდა
-შენ რასფიქრობ?
-რას უნდა ვფიქრობდე?-გავიკვირვე ვითომ ვერ მივხვდი რა იგულისხმა
-შენ არ გიყვარვარ?
-არვიცი. ეს ისეთი მოულოდნელი იყო ჩემთვი.
-ეგ როგორ, არიცი გიყვარვარ თუარა?
-არაა იცი..-დაიბნა მარი
-რა?
-მეც მიყვარხარ.
-რა.. ანუ ერთად ვართ?
-ეგრე გამოდის-მორცხვად ავხედე და გავუღიმე ის კი მომიახლოვდა და ჩამეხუტა მეც შემოვხვიე ხელები და თავი მკერდზე დავადე მან კი ყურში ჩამჩურჩულა:
-შენ მე გამაბედნიერე, ძალიამ მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ
ნიკამ ხელი ნიკაპზე მომკიდა თავი მაღლა ამაწევინა და ტუჩემბზე თითი ჩამომისვა მე თავი გვერდზე გავწიე მაგრამ მან შემომატრიალა და მაშინვე ჩემს ტუჩებს დაეწაფა არც უფიქრია რომ ქუჩაში ვიყავით, ამაზე დიდიდ არც მე გამიმახვილებია ყურადღება და მას ავყევი.. ნიკამ შენობის კედელს ამაკრა და ისე განაგრძო კოცნა მაგრამ მე გავაჩერე
-საკმარისია, წავიდეთ აწი...
-კარგი. ჩემთან წავიდეთ თუგინდა.
-რაა. არა სახლში წავალ.
-კარგი წამო წაგიყვან
მომიახლოვდა შუბლზე მაკოცა, მე ოდნავ უკან დავიხიე, ნიკამ გაკვირვებულმა /სემომხედა:
-ჩემი გეშინია ტო?
-არაა. ასე არ არის. შენი რატომ უნდა მეშინოდეს.
-მარი თვალებში შემომხედე-თავი მაღლა ამაწევინა და დამაკვირდა-
კიმაგრამ მარი მე გითხარი რომ მიყვარხარ, რაუნდა დაგიშავო, რატომ გეშინია ჩემი..
-არმეშინია- ვუთხარი და თავი დავხარე.
-კარგი აღარ მოგეკარები საერთოდ აღრ შეგეხები..-ხელი ჩემი სახიდან ჩამოიღო და უკან დაიიხია.
-არა ნიკაა. შენი არმეშინია ამას ნუამბობ, ხომ გითხარი რომ მიყვარხარ?
-აბა რამოხდა?
-ურალოდ რაღაც გამახსენდა ძველი ამბავია, ისეთი მნიშვნელოვანი არაფერი.
-მომიყევი
-ეხლა არა სხვადროს იყოს, წავიდეთ
-კარგი.
სახლს მივუახლოვდით და კარებთან გავჩერდით:
-შემოდი შენც
-არა მარი წავალ მე
-კაირა მოდი გიორგიც აქ რჩება და შენც დარჩი
-რავიცი აბა. კაი თან ვუთხრათ ჩვენი ამბავი..
კარები შევაღეთ და ხელჩაკიდებულები შევედით:
-გიორგი მიჩქმიტე. ხოარ მეჩვენება...
-არა მეც იგივეს ვხედავ.
-ხო არ ცდებით ჩვენ ერთან ვარ-თქვა ნიკამ და მარის შეხედა მანაც გაუღიმა
-უჰუუუუუუუუუ-დავიყვირე ბოლო ხმაზე-როგორციქნა
-ემილი რამხელას ყვირიხარ-მითხრა მკაცრად გიორგიმ-მე ტუჩები დავბრიცე და საწყლად შევხედე
-ცოტა დასერიოზულდი, ამტკიცებ უკვე დიდივარო და როარ გეტყობა-შეუერთდა ნიკაც
-თქვენ შეკრულები ხოარხართ-ხელები გადაჯვარედინა ჯაფარიძემ და გიორგის დაღვრემილმა საწყლად გადახედა..ისიც მიუახლოვდა და შუბლზე აკოცა
-უიმე ჩემი ბუტია
-შენ მომშორდი-წაიცანცარა ემილიმ მდივანზე ახტა და საუბარი დაიწყო
-ყუველამ მომისმინეთ როგორც იქნა ახალი წყვილი გვყავს.. მე დაგიორგის მცდელობებს გეღიარებინათ რომ ერთმანეთი გიყვარდათ როგორც ვხედავ უშდეგოდ არ ჩაუვლია. ნუეხლა მთლად ჩვენი დამსახურება არ არის მაგრამ ჩავთვალოთ რომ არის.ხოდა ეხლა რისი თქმა მინდოდა ამის აღსანიშნავად მინდა სადმე წავიდეთ მაგალითად სვანეთში. ერთხელ კი ვიყავი მაგრამ მეორედაც არ მაწყენდა თან არდადეგებიც მოახლოვდა.. აბა რას იტყვით?
ყველა ჩუმად უსმენდა ემილის ცანცარს.ლაპარაკის დამთავრების შემდეგ ერთმანეთს გადახედეს და სიცილი აუტყდათ
-თქვენ რა დამცინით-ისევ გაიბუსა ემილი
-კარგი ხო თანახმა ვართ ყველა. წავიდეთ სვანეთსი
......................
აბა როგორია? ყველამ დააკომენტარეთ