თავი 1
ამ სახლიდნ გადასვლა უკვე დიდი ხანია მინდა მაგრამ მამას ვერ ვარწმუნებდი,მას ამ სახლის ყოველი კუთხე კუნჭული დედას ახსენებდა,რაც მას დიდ ტკივილს აყენებდა მაგრმ მაინც არ შეძლო დამშვიდობებოდა იმ სახლს სადაც დედასთან ერთად 15 ბედნიერი წელი გაატარაა.გული მწყდებოდა მას რომ ვუყურებდი,ცდილობდა ჩემთან ბედნიერი და ლაღი ყოფილიყო მაგრამ მე მაინც ვიცოდი რომ ყოველ ღამით ტიროდა დაენატრებოდა დედა.
-მამმ ტოსტი გინდა??
ვკითხე ახლად გაღვიძებულ მამას და თან სკოლის პირველ დღეზე ვფიქრობდი,ფიქრებიდან მისმა პასუხმა გამომიყვანა.
-არა საყვარელო არშეწუხდე
-არაა მამ რაშეწუხებაა უკვე მოვემზადე და თან ვიცი როგორ გიყვარს ტოსტები.
-ხო დედაშენივით კარგად გამოგდის.
უცებ მამას სახე შეეცვალა მაგრამ მალევე მიხვდა რომ შევამჩნე და ამიტომ ლაპარაკი დაიწყო
-ანაბელ ერთი რაღაც გადავწყვიტე მაგრამ ბოლომდე მაინც არვარ დარწმუნებული.
მე გაოგნებული და თვალებ დაჭყეტილი მივაჩერდი მამას და დამაინტერესა რაგადაწყვიტა.
-ანაბელ გადავწყვიტე ახალი სახლი ვიყიდოთ.უკვე ავარჩიე 15 წუთის სავალზეა აქედან თან სკოლის შეცვლაც არმოგიწევს.
ჯერ ისევ გაოგნებული ვიყავი იმით რომ მამამ ეს გადაწყვიტა და კიდევ ვერვიჯერებდი რომ მალე აქ აღარ ვიცხოვრებდი.იმედს ვიტოვებდი რომ მამა უკეთესად იქნებოდა თუ ყოველ ფეხის ნაბიჯზე დედა არ გაახსენდებოდა.
-მამმ ძალიან მიხარია რომ ეს გადაწყვიტე,აი დამიჯერე ყველაფერი უკეთესად იქნება.
-იმედია ბელს
-მამ დღეს რაღაც ძალიან გიხდება შერიფის ფორმა.
მამას ცალყბად ჩაეღიმა და მერე მითხრა რომ მალე სკოლის ავტობუსი მოვიდოდა,მეც წვერიან ლოყაზე ვაკოცე მერე ჩანთა გასაღები და ტელეფონი ავიღე და ავტობუსის გაჩერებისკენ გავემართე.
-გაჩერებაზე ნეა ვნახე მთელი ზაფხული არმყავდა ნანახი და პირდაპირ შოკირებული ვიყავი როცა მის ლამაზად დავარცხნილ თმებს რუჯს და გემოვნებიანად არჩეულ ტანსაცმელს შევხედე.მაშინვე მივედი და მაგრად ჩავეხუტე როცა ერთმანეთს მოვშორდით მან ლოყაზე მაგრად მაკოცა და მერე ლაპარაკი დაიწყო.
-ანაბელლლ შოკშივარრ რალამაზიხარ სკაიპში ასეთ არჩანდიი -შენ ვიზერასამბობ უდაოდ მოგიხდა ბარსელონას ჰაერი
ნეას გაეცინა და მანიშნარომ ავტობუსი უკვე მოვიდა და ასვლის დრო იყო.
-ჩემს გვერდით დაჯექი.თქვა ნეამ
მე თანხმობის ნიშნად თავი დვუქნიე და ავტობუსსში ავედით.მთელი ორი გაჩერება ერთმანეთს ზაფულის ამბებს ვუყვებოდით.მანამ სანამ ჩემი ყურადღება რაღაცამ არმიიპყრო...
-ეს ვინაა.დაუფიქრებლად ვკითხე ნეას რომელიც ფანჯარაში იყურებოდა და ჩემს კითხვაზე უმალ წინ გაიხედა და მერე მე შემომხედა.
-არვიცი მგონი ახალი ბიჭიაა
უცებ ბიჭმა ჩვენსკენ დაიწყო სვლა და 1 წამით თვალებში შემომხედა,მერე მზერა ჩემს უკან მდგომ სკამს მიაპყრო და ეშლის გვერდით მიუჯდა.ეს ძროხა რა იღბლიანია ვიფიქრეე.
უცებ ეშლის ლპარკი გავიგე ბიჭის გაცნობა უნდოდა,კითხა რა ერქვა ბიჭმა უთხრა რომ მანუ ერქვა,ეშლი ელოდა რომ მასაც კითხავდა სახელს მაგრამ ბიჭი გაჩუმდა.
-ნეა რასიმატიურიააა დავდნიი
-ჰოო მაგრამ ჩემისტილის ბიჭი არას
სანამ სკოლამდე მივიდოდით ვფიქრობდი როგორ არ უნდა მომწონებოდა ნეას ადგილზე მაღალი მწვანეთვალება სქელტუჩება ბიჭი რომელიც ანგელოზს წააგავდა.
სკოლაში მისვლისას ჩემი ლოკერი მოვძებნე და ჩანთა შევდე და ლოკერის კუთხეში გაკვეთილების ცხრილი გავაკარი.უცებ ვიგრძენი რომ ვიღაც მიყურებდა იქაურობას თვალი მოვავლე და კუთხეში მაღალი სილუეტი დავინახე.ახლა ამ წამს მე მიყურებდა ის რომ თვალებსაც არახამხამებდა,ღმერთო გავიფიქრე როცა მივხვდი კუთხეში ვინც იდგა და როცა მიხვდა რომ შევამნე ეშმაკურად გაიღიმა და ფიზიკის კლასისკენ წავიდა.
მთელმა გაკვეთილებმა ლანჩამდე უცნაურად ნელა გაიარა,ვნახე დიდი ხნის უნახავი ხალხი უმრავლესობას ყალბად გავუღიმე,ზოგმა ზაფხულის შესახებაც მკითხა რაზეც მე შეძლებისდაგვარად მოკლედ ვპასუხობდი.ერთისული მქონდა ის მწვამე თვალები დამენახაა.
-წავედით ბელლ ჩვენი რიგიაა
მე ჩემი ლანჩი ავიღე და მე და ნეას ადგილისკენ გავემართე.თვალებით მანუს თვალებს ვეძებდი და მალევე ვიპოვე და გამეღიმა მაგრამ ღიმილი მალე გამიქრა როდესაც მის გვერდით ეშლი დვინახე რომელიც მნუს ისე უყურებდა როგორც მე ჰამბურგერს.ფიქრი მწვანე თვალებმა გამაწყვეტინა რომელიც მე მიყურებდა უმალ გვერძე გავიხედე.დღის ბოლომდე მისი თვალები აღარ მინხავს. სახლში რომ მივდიოდი მასზე ვფიქრობდი ასე პირველად გამიტაცა ბიჭმა.