თავი 3
ამ ფიქრებში ისე მალე გავიდა გაკვეთილი რომ მეგონა ისევ ახალი შემოსული ვიყავი.
მერე მთელმა დღემ ისე გაარა მანუზე არმიფიქრია მასწავლებლებს ვუსმენდი და ყველაფერს ვინიშნავდი მინდოდა ყველაფერი კარგად გამეგო. წლის მაღალი ქულებით დახურვა მინდოდაა და იმედს ვიტოვებდი რომ ასეც იქებოდა.
სახლში მისვლის მერე ტანსაცმელი გამოვიცვალე,თეთრი ჯინსის კომბინიზონი და შავი ზედა ჩავიცვი.მამას დაველოდე სანამ სამსახურიდან მოვიდოდა და პიცის საჭმელად წავიდოდით.
ლოდინი დიდხანს არ მომიწია,მამა მალევე მოვიდა ფორმა გამოიცვალა და მანიშნა რომ წასვლის დრო იყო.
-პეპეს პიცა ვჭამოთ ჰო??
მკითხა და ჩემ პასუხს დაელოდა
-კიიი
პიცა როგორც ყოველთვის გემრიელი იყო. ჭამის დროს პიცერიას მოვავლე თვალი და კუთხეში წყვილი შევამჩნიე,14 წლისები იქნებოდნენ.მახსოვს ზუსტად იგივე ასაკში მგობარი ბიჭი მყავდა,ვიცოდი მას ვუყვარდი მაგრამ მე ძმასავით მიყვარდა.ხოდა ერთ დღეს მე და ნეა პიცერიაში წაგვიყვანა,პიცის ჭამისას კი სიყვარული ამიხსნა.მაგრამ მე არშმეძლო ის მიმეღო როგორც შეყვარებული ამიტომ მასთან ურთიერთობა გავწყვიტე.არვიცი ამ პატარა წყვილზე რატომ გამახსენდა ეს ამბავი მაგრამ ცუდ ხასიათზე დავდექი.სასწრაფოდ ყურადღება სხვა თემაზე გადავიტანე და მამას სკოლზე ჩამოვუგდე საუბარი.
-იმედი მაქვს ამ წელს მაღალი ნიშნებით დავხურავვ..
-ბედნიერი ვიქნები
იქიდან მალევე წამოვედით,სახლში მისვლის მერე ცოტა დავისვენე და გაკვეთილების მომზადრბა დავიწყე,საბედნიეროდ მალე მოვრჩი და სადღაც 8 საათისთვის გარეთ გასეირნება გადვწყვიტე.
-მამ ცოტა ხანი გავისეირნებ მალე მოვალ
-კარგი ანაბელ ფრთხილად იყავი.
-ყოველთვის ვარ.
ვთქვი და გარეთ გამოვედი,ყურსასმენები გავიკეთე და სიმღერა ჩავრთე(Beth Hart-setting me free),ბოლომდე ავუწიე და ნაცნობ ქუჩებში სიარული დავიწყე. და თან ვფიქრობდი ყველაფერზე და ამ ყველაფერში კი მანუს ვგულისხმობ.
ცოტახნის მერე ნეა დავინახე ვიღაც შავგრემან ბიჭს ესაუბრებოდა და თან იღიმოდაა,ცოტახანი მათ ვუყურებდი და მეღიმებოდა, მერე ბიჭმა გაიარა ნეამ კი მე შემამჩნია, ხელი დმიქნია
გზა გადმოჭრა და ჩემთან მოვიდა.
-რასშვები? მკითხა
-ვსეირნობ შემომიერთდები?
-აუ კიი
-აბა გოგონი ის ვინიყო?
-დემეზე ამბობ?
მისი სახელის ხსენებაზე ძალიან საყვარლად გაეღიმა..
-კარგიკარგი მივხვდივინცააა...აქამდე რატომ არვიცოდი??
-ჯერ მეც არ ვიცი რახდება ჩვენ ორს შორის და აიტომმ
-რატომ?
ნეამ გვერძე გიხედა დათემა შეცვალა..დამეც მივეცი თემის შეცვლის უფება
-რა ხდებოდა სკოლაში უჩემოდ?
-იცი უკვე ოფიციალურად მანუს ნაცნობივარ,ქორწილამდე სულ ცოტაღა მაკლია.:დ
-არარსებობსსს დროზე დეტალები მომიყევი
ნეას ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი ის კი გახარებული მომშტერებოდა.
-ღმერთო ანაბელლ ამის მერე ხშირად გავაცდენ სკოლას იქნება ბედი გაგეხსნას.
მის ამ კომენტარზე ორივეს გულიანად გაგვეცინა,ცოტახანში სხვა თემებზე დავიწყეთ ლაპარაკი და ისე მალე გვიდა 2 საათი ვერც კი შევამჩნიეთ.
-უჰჰ რა დრო გასულაა წავედი მამა ინერვიულებს. ვუთხარი ნეას, გადავკოცნე და სახლიკენ გავეშურე.
-სახლში რომ მივედი მამა ფეხბურთს უყურებდა..და არც შეუმჩნევია ჩემი მისვლა
მეკი ჩემ ოთახში ავედი.მალე მამამ ჩემი ოთახის კარზე დააკაკუნა
-ბელლ შეიძლება შემოვიდე?
-მოდიი
-ბელ მალე გადავალთ ხვალიდან ავეჯის გადატანას დავიწყებ,მინდა რომ შენც დაიწყო ჩაბარგება.
-კარგი მამმ
-და კიდევ ძალიან გთხოვ დედაშენის ნივთები ჩემოდანში ჩაალაგე მე არშემიძლია.
ამ სიტყვების გაგონებაზე თვალზე ცრემლები მომადგა მაგრამ თავი შევიკავე.
-კარგი მამმ ეხლა უნდა დავიძინო.
სინამდვილეში არვაპირებდი უბრალოდ არ შემძლო მისი დამწუხრებული თვალების ყურება.
-კარგი საყვარელო შუბლზე მაკოცა და გავიდა.
მე კი ტელეფონი ავიღე და ინსტაგრამში მანუს მოძებნა დავიწყე და მალევე ვიპოვე მერე ფოტოები დავათვალიერე და რამოდენიმე დავსქრინე.მერე დავაფოლოვე და ცოტახანანში მისგანაც მომივიდა ფოლოვი.სიხარულისგან კინაღამ ხტუნვა დავიწყე.მაგრამ მერე გამახსენდა რომ მამას ეგონა რომ მეძინა და თავი შევიკავე.
დილას რაც შეიძლებოდა მალე მოვემზადე მალინისფერი მუხლამდე კაბა ჩავიცვი მუქი წითელი პომადა წავისვი,მუქი ლურჯი ჟაკეტი ჩავიცვი და სკოლაში საუზმის გარეშე გავიქეცი ერთი სული მქონდა მანუ მენახაა...
მე და ნეა ჩვეულ ადგილზე დავჯექით, 2 გაჩერებაში მანუ ამოვიდა და ჩვენ უკან მის მეგობართან ერთად დაჯდა.მე კი უნებლიედ უკან გავიხედე და მას შევხედე მანაც შემომხედა და თვალი ჩამიკრა,მე კი მშინვე გამოვიხედე და ბედნერი ღიმილი გადმეფინა სახეზეე. მთელი დღე ასეთი გაღიმებული დავდიოდი. რა საინტერესოა რა ადვილად შეუძლია ერთ უბრლო ჟესტს მთელი დღე და ხასიათი შეგიცვალოს.
სახლში მისვლისას მამა შინ არ დამხვდა.დავისვენე ვიმეცადინე და მერე ტამნსაცმლის ჩალაგება დავიწყე საღამომდე ტანსაცმელს ვალაგებდი,მერე ფეხსაცმელებს მივადექი და ის იყო ჩალაგება უნდა დამეწყო კარზე კაკუნი გაისმა.გადამზიდი კომპანიიდან იყვნენ დივნები მაგიდები და სკამები წაიღეს.და მითხრეს როდის უნდა მოსულიყვნენ კარადების წასაღებადდ მე კი 3 დღის მერე დავიბარე რათა ყველაფრის ჩაბარგება მომესწრო. მათი წასვლის მერე დედას და მამას ოთახში შევედი და დედას ნივთებს მივადექი უცებ ტელეფნზე ზარმა დარეკა,მამა იყო..
-ანაბელ დღეს საკმაოდ გადატვირთული ღამეა და სახლში ვერ მოვალ,გადამზილი კიმპანიიდან იყვნენ უკვე?
-კარგი მამმ,კიკი და 3 დღის მერე მოვლენ კარადების წასაღებად.
-კარგი გოგოხარ მანამდე ჩავბარგდეთ,კარგი ეხლა წავედი მიყვარხარრ
-მიდი მეცც მამ
ტელეფონი რომ დავდე დედას ნივთებს მივუბეუნდი ყველაფერი ჩავლაგე რაც მამას მისი ტანსაცმლისგან დაეტოვა(ქველმომედება)თან თვალებიდან ცრემლები მომდიოდა და მის კაბას ვეხუტებოდი რომელსაც ჯერ ისევ ასდიოდა მისი სუნელი მერე ეს კაბაც დავკეცე და ჩემოდანში ჩავდე,მერე ფეხსაცმელბი გადმოვალაგე ყველა ყუთში ეწყო. დათვალიერება დავუწყე:პირველი მაღალქუსლიანი წინ წვეტიანი კრემისფერი ფეხსაცმელი იყო,მეორე წითელი დაბალძირიანი ბალერინები,მესამე 12 სანტიმეტრიანი შავი პლათფორმები.დედას ყველა ფეხსაცმელი ძალინ ლამაზი იყო,რაც გასაკვრი არა ის ხომ დიზაინერი იყო.
უკვე ოთახიდან გასვლას ვპირებდი როცა დედას ფეხსაცმელებთან შავი შეფუთული ყუთი შევამჩნე,მაშინვე მივედი და ხელში ავიღე ზემოდან ჩემი სახელი ეწერა,ყუთი სასწრაფოდ გავხსენი და იქიდან წერილი ამოვიღე.

დამიტოვეთ თქვენი აზრები კომენტარებში. <3