დილით ვიღაცამ ხელში ამიყვანა და მაშინათვე გამეღვიძა. თვალები გახელილი არ მქონდა რო ავფართხალდი.
-ნუ ფართხალებ.-გავიგონე ალექსანდრეს ხმა
-ალექსანდრეეეე-დავიყვირე და ჩავეხუტე.-რახდება აქ რა გინდა?
-სახლში მიმყავხარ-მითხრა მოკლედ
-მამაჩემი?
-თუ ძაან გინდა დაგტოვებ-გამოცრა კბილებში მანქანასთან დაბლა ჩამომსვა.
-როგორ ლაპარაკობბ? რა გინდა ჩემგან?-მანქანას მოუარა და თავის ადგილზე დაჯდა. მეც გამოვგლიჯე კარები და ჩავჯექი-ალექსანდრე რა გჭირს?-ხმა არ გამცა ისე დაქოქა მანქანა. სახლთან გავჩერდით. არც ერთი გადავსულვარდ. ვისხედით წყნარად და ხმას არც ერთი ვიღებდით.
-რა გჭირს?.-ვკითხე წყნარად
-არაფერი.
-დარწმუნებული ხარ?
-კი მარი კი. დარწმუნებული ვარ.
-ხო დეგენერატიც ხარ-ვუთხარი წყნარად და მანქანიდან გადმოსვლა დავაპირე მან კი ხელი დამიჭირა და გამაჩერა. მეც გავჩერდი მაგრამ ისევ ვცადე გადასვლა. ეხლა წელზე მომკიდა ხელი და კალთაში ჩამისვა.
-ალექსანდრე თავი ხო არ მიარტყი რამეს? ხო კარგად ხარ?
-არ ვარ კარგად არა-დაიყვირა ბოლო ხმაზე
-გამიშვი.
-არა
-უნდა გადავიდე გამიშვი.
-არათქო.
-რატო რატოო? სულ გაგიჟდი?-მაკოცა მაგრამ მოვიშორაკოცა.უ ჯიუტობ
-რა გჭირს ამიხსენი.-ისევ მაკოცა ნერვები მომეშალა და მანქანიდან გადმოვხტი. სახში შევედი. წყალი გადავივლე და დავწექი, ალექსანდრე არც კი შემოსულა. სულაც არ ვაპირებდი დალოდებას. გადავშალე წიგნი და კითხვა დავიწყე. საღამოს რვა საათი იყო როცა წიგნი დავდე და ავდექი. მთელი სახლი მოვიარე მაგრამ ალექსანდრე ვერსად ვნახე. ჩავრთე ტელევიზორი და ყურება დავიწყე. თხუთმეტ წუთში კარებზე დააკაკუნეს და მთელი ჩვენი სამეგობრო შემოლაგდა. ყველა სათითაოდ მოვიკითხე და მისაღებში შევიყვანე.
-აბა რა ხდება ახალი ბავშვებო?
-შენ როგორ ხარ?
-მე მშვენივრად-კარზე დააკაკუნეს
-მე გავაღებ ალექსანდრე იქნება-წამოხტა ფეხზე კატო, ცოტახანში კი ალექსანდრესთან ერთად შემობრუუნდა. მიესალმა ყველას და ჩემთან მოვიდა
-გამარჯობა საყვარელო-მოწყვეტით მაკოცა და გვერდით მომიჯდა.ბავშვები ლაპარაკობდნენ რაღაცეებზე
-ალექსანდრე დილას რა გჭირდა?
-გთხოვ დაივიწყე და მაპატიე
-ოჰ და არ ამიხსნი?
-სიტყვაზე არ მენდობი?-ტუჩის კუთხე ჩატეხა
-მოგკლავ იცოდე
-შენ მე რა უნდა მიქნა?
-აი ნახავ.
ცოტახანში ბიჭებმა მაღაზიიდან სასუსნავები და ლუდები მოიტანეს. ცოტახანი ვისხედით და ტელევიზირს ვუყურებდი თნა ვლაპარაკობდით. როცა ყველა სახლებში გავაცილეთ სამზარეულოში გავედი დიდი ჯამი წყლით ავავსე. მისაღებში გამოვედი, ალექსანდრეს უკნიდან მივეპარე და წყალი ზედ გადავაქციე.
-აი თუ ვერაფერს გიზავ-ენა გამოვუყავი და გავიქეცი სამზარეულოში კიდე მქონდა ავსებული წ....ბი და ისინიც სახეში შევასხი-თამაში გრძელდება საყვარელო ანგარიში არის შვიდთ ხუთი ჩემს სასარგებლოდ. გაქცწვა ვერ მოვასწარი. მწვდა ალექსანდრე და ორივე სამზარეულოს ცივ იატაკზე გავიშხლართეთ.
-აუ წელიი, რა აუტანელი ხარ რა
-რატო დამასველე?
-ზაფხულია უკვე საყვარელო და ვიფიქრე გავაგრილებ თქო.
-ბევრს ხო არ ფიქრობ?-მკითხა ეშმაკურად
-არა, არამგონია
-არ დავწვეთ
-რავი არ მეძინება მე ჯერ-თვალები ეშმაკურად ამითამაშდა
-მიწვევ?
-შეიძლება-უსიტყვოდ დამეწაფა ტუჩებზე. ბედნიერი ვარ. ისეთი გრძნობა მეუფლება თითოქოს რაღაც სასწაული ხდება ჩემში. მიუხედავად იმისა რომ პირველად არ უკოცნია თითქოს განსხვავებული შეგრძნება იყო. თითქოს ახლიდან დავიბადე. თითქოს ახლიდან შევიყვარე. არ ვიცი ამ გრძნობას რა დავარქვა. მას მხოლოდ სიყვარულს თუ უწოდებს ადამიანი. სიყვარულს რომლითაც ვცოცხლობ. ამ გრძნობით ვიძინებ და ვიღვიძებ. ამ გრძნობით ვიძინრბ მაგრამ უფრო დიდი გრძნობით ვიღვიძებ. მხოლოდ მაშინ მინდა სიცოცხლე როცა ალექსანდრესთან ერთად ვარ. ვნებიანად ვკოცნიდით ერთმანეთ სამზარეულოს იატაკზე როცა კარზე დააკაკუნეს. ალექსანდრე ადგა და მეც ამაყენა. შემდეგ კარებისკენ წავიდა გინებ გინებით
-რა გინდა კატოო?-ჰკითხა კარის გაღებისთანავე გაბრაზებულმა
-რა იცოდი მე რო ვიყავი ან რაგჭირს საერთოდ? ტელეფონი დამრჩა-უთხრა გაბრაზებულმა და სამზარეულოში შევიდა ტელეფონის ასაღებად. მაგიდიდან აიღო ტელეფონი და რძალს ყურში ჩასჩურჩულა.-სხვა დროს კარზე კაკუნს რო გაიგებ თმები გადაისწორე ხოლმე ყოველთვის მე არ შემოვალ ამ კარში
-ვაიმე კატო გამასწარი თორე მიგახრჩე.
-ვერაფერსაც ვერ მიზავვვ-გავარდა სახლიდან და კარიდან გამოსძახა.
-რა უნდოდა ამ ალქაჯს?-ჰკითხა ალექსანდრემ სიცილით
-არა არის აუცილებელი ყველაფერი იცოდე
-მითხარი
-ვაიმეეე რა გინდა?
-მაინც გათქმევინებ
-რაღაც არამგონია-ქვედა ტუჩზე იკბინა და მამაკაციც მისკენ დაიძრა. შემოსვა მაგიდაზე ისე რომ მის ტუჩებს არც მოშორებია. ფეხებს შორის მოექცა და უფრო ვნებიანად დაუწყო კოცნა. ცალი ხელი თმებში ჰქონდა ახლართული მეორეთი კი თავისკენ იზიდავდა გოგონას. წელიდან ხელი საჯდომამდე ჩააცურა.
-ალექსანდრეე...-ძლივს გასაგონად წარმოთქვა გოგონამ
-ახლავე საყვარელო-მოჰხვია გოგონამ ფეხები წელზედა ხელებით კისერზე ჩამოეკიდა. ალექსანდრემაც აიტაცა ბუმბულივით მარიამი და ოთახისკენ წავიდა. კარი ფეხით შეაღო და ოთახში შევიდა. მაშინვე კედელს ააკრო გოგონა. შემდეგ ლოგინამდე მიაღწიეს როგოელრც იქნა. ალექსანდრე მარიამს ზემოდან მოექცა. ხელის ნელი მოძრაობით გადაიწი მაისური მხრიდან და იქ დაუტოვა სველი კოცნის კვალი, გზა ყელისკენ გაიკვალა შემდეგ კი ლავიწის ძვალზე დაატყო კბილების კვალი. მთლიანად მაისურიც გააძრო გოგონას და თვითონაც მოიშორა თავიდან საროჩკა შარვალთან ერთად. ახლა მარიამის შორტს წაავლო ხელი. ცოტახანში მარიამი სიზმრების სამყაროში გადაეშვა ალექსანდრე კი უყურებდა ცოლს რომელსაც მის მკერდზე დაედო თვი და მშვიდად ეძინა. აკვირდებოდა მის სახეს და შიგადაშიგ ლოყაზეც ჩამოუსმევდა ხოლმე ხელს.
-მაპატიე- უჩურჩულა გოგონას და მასაც ჩაეძინა.


დილით როცა მარიამს გაეღვიძა ალექსანდრე ლოგინში არ დახვდა. თავი აბაზანის კარისკენ შეაბრუნა. გაეღიმა ცოტახანში კი დაინახა როგორ გამოვიდა აბაზანიდან წელსზემოთ შიშველი ალექსანდრე. მარიამიც ხარბად ათვალიერებდა მის ნავარჯიშებ სხეულს. ქვედა ტუჩი კბილებს შორის მოიქცია და ისე გახედა მამაკაცს. ალექსანდრესაც მეტი რა უნდოდა? წამოვიდა გოგონასკენ და საწოლზე ჩამოჯდა. გოგონა კალთაში ჩაისვა და მისი ფეხები წელზე შემოიხვია. საკოცნელად გაიწია მაგრამ მარიამმა წამოდგომა სცადა
-სად მიდიხარ პატარა ქალბატონო?
-აბაზანაში
-მერე წახვალ-უთხრა და მის ტუჩებს წაეტანა
-წამო შენც-უთხრა და უფრო მიეკრო სხეულზე
-როგორ გათამამებულხარ
-აჰამმ-ალექსანდრე ადგა და მარიამი სააბაზანოში შეიყვანა. ცოტახანში ორივე სულმთლად სველები იყვნენ. ალექსანდემ ერთი ხელის მოსმით გახადა თავისი პერანგი, შემოისვა მუცელზე და ააკრო აბაზანის კედელს. ცალი ხელი წელზე ჰქონდა შემოხვეული მეორეთი კი საჯდომზე უჭერდა ხელს. გოგონაც ტკიპასავით იყო მიკრული მის სხეულზე.რამოდენიმე ბიძგის შემდეგ ალექსანდრეს მთელი ზურგი დაკაწრული ჰქონა. მარიამი არაფერზე ფიქრობა გარა იმისა რომ საყვარელ ადამიანთან ერთად იყო და მისი დაკარგვა არ უნდოდა. ნელ ნელა მოითენთა მარიამი. ალექსანდრემ გაამშრალა, ხალათი შემოაცვა და ლოგინზე დააწვინა. სამზარეულოში ჩავიდა საუზმე ამოუტანა ლანგრით და კარადაზე დაუტოვა. თვითონ ჩაიცვა და სამსახურში წასასვლელად მანქანა დაქოქა..მარიამს გაეღვიძა, საჭმელი ჭამა, წვენი დალია და დაბლა ჩავიდა. საათს შეხედა, ოთხი ხდებოდა. ჯერ ტელევიზორს უყურა. ბოლოს მობეზრდა და მაცივრიდან ლუდი გამოიღო. გავიდა გარეთ და აუზთან დაჯდა ფეხები წყალში ჩაყო და ბოთლი მოიყუდა. არ იცოდა რატო უნდოდა ამდენი სასმელი. ბოლოს ისევ აუზთან იჯდა და ფეხებს წრალში აჭყაპუნებდა. გვერდს კი ექვსი ლუდის ბოთლი უმშვენებდა. ხელში კი ვისკის ჭიქაც ეჭირა. მოსაღამოვდა. ტელეფონმა დარეკა.
-ხო ჩემო სიცოცხლეე-დაიძახა როცა ალექსანდრეს ნომერი წაიკითხა
-მარი რა გჭირს ხმაზე?
-არაფერი საყვარელო.
-დალიე?
-არა რა სისულელეა
-მარიამმ-ხმა გაიმკაცრა
-ხო ცოტა დავლიე, სულ რაღაც ექვს ბოთლი ლუდი და ერთი ბოთლი ვისკი აჰაა
ჰაჰაჰაჰაჰაჰა-ისე გაუთიშა არაფერი უთქვამს. ცოტა ხანში ჭიშკარში გიჟივით შემოვარდა ალექსანდრე.
-რა არის ეს? რატო დალიე ამდენი?
-რავიცი, მინდოდა-ტუჩები დაბრიცა დამხრები პატარა ბავშვივით აიჩეჩა.
-წამოდი
-სად მიგყავარ ჩემო პრინცოო?
-ოთახში
-არ მაქვს ეხლა არაფრის თავი.
-უნდა დაიძნო
-მაშინ წამოვალ. უთხრა და ყელში აკოცა.
-მარი გაჩერდი, მარიამმ.
-კაი ხო რა იყო უჰჰ.-მარიამი ლოგინზე დაწოლა და საძინება ერთი იყო. ალექსანდრე აბაზანაში შევიდა იქიდან კი წელსქვემოთ ტილოშემოხვეული გამოვიდა. მარიამიც ხარბად უყურებდა და ქვედა ტუჩი კბილებს შორის ჰქონდა მოქცეული.
-მგონი ათჯერ მაინც გამაუპატიურე გონებაში ხოო?-გკითხა სიცილით
-ამმ ცამეტჯერ...-შეუსწორა სწრაფად.
-რა გინდა მარიამმ?
-შენთან ყოფნა
-მთვრალი ხარ, აზრი არა აქვს.
-ოოო კაი რა-წამოდგა ფეხზე და ალექსანდრესკენ წავიდა-ხო იცი როგორ მიყვარხარ არა-ფიგურების ხაზვა დაიწყო ალექსანდრეს მკერდზე-ხოდა...-თვალები აუციმციმდა
-შენი ძილის დროა
-ბავშვი კი არ ვარ
-აბა ქალი შენზე არ ითქმის და.
-ეგრე არა.
-დიახ-გაიცინა
-აღარ ვარ მე შენი. დამანებე-პატარა ბავშვივით ლაპარაკობდა.
-აბა ვისი ხარ?
-სხვისი.
-შენ ხარ ალექსანდრე ქავთარაძის საკუთრება და ააე იქნება ცხოვრების ბოლომდე
-მაკოცე მაინც-ისევ ტუჩები დაბრიცა, მისი სურვილი მაშინვე შეაარულა ალექსანდრემ და საყვარელი ქალის ტუჩებს დაეწაფა.-ვსო მეძინება-უთხრა უცებ და თავი ბალიშზე დადო ცოტააანში კი, უკვე მეათე სიზმარს ხედავდა. ალექსანდრემ ჩემოდანი გადმოიღო და მაეიამის და თავისი ტანსაცმელი ჩააწყო. სადღაც დარეკა და მარიამს მიეხუტა. გოგონაც მისკენ გადაბრუნდა და თავი მის მკერდზე დადო.
-მარიიი,-ცხვირზე ყვავილი მიუღუტუნა, მარიმ კი გვერდი იცვალა და ხელების ნევა დაიწყო-მარიი, მარიამმ-ბოლოს მკაცრად დაიძახა
-რა გინა რაააა?-წამოჯდა თმააწეწილი-მეძინება
-ადექი მივდვართ,
-საად?-ჰკითხა და ბალიშ ჩახუტებული ისევ დაწვა
-ადექი და ნახავ.
-აუუ მეძინება წადი შენ თუ გინდა.
-იცოდე იქ ლამაზი ქალები არიან და არც მე ვარ მათ მიმართ გულგრილი-ფანჯრისკენ მიატრიალა თავი და ბალიშიც მოხვდა, ჯერ თავზე მერე კი ზურგზე.
-მარიამ გაჩერდი-ზემოდან მოექცა ალექსანდრე და თან ხელები გაუკავა.
-ჯობია შენ გაჩერდე თორე იმ ლამაზ ქალებს ეოგორც შენ ამბობ არაა ზოიას ფერმიდან გამოქცეულ ძროხებს რომ გვანან ისე გავუკეთებ ცხვრის ოპერაციას სახლიდან გაუსვლელად მთელი ცხოვრება ემახსოვრებათ და ფრთხილად იყავი შენც იმათ კვალს არ გაგიყენო.
-ეგრე კი იქნება აბა შენნაირი ალქაჯი მეორე არ დადის ამ ქვეყანაზე-ტუჩებზე მოწყვეტით აკოცა და ოთახიდან გასვლა დააპირა.
-ჩაიცვი და ჩამოდი-მიაძახა და გავიდა.
-ოხ ალექსანდრე მე შენ გიჩვენებ სეირს, გაუთლელო ხეპრე...-ემზადებოდა და თან ილანძღებოდა.-წავედით?-ერთი შეათვალიერა ალექსანდრემ.-რა არის?
-არაფერი ჩაჯექი-ქვედა ტუჩი კბილებს შორის მოიქცია და საჭესთან დაჯდა
-სად მივდივართ?
-კარგი ადგილია
-სად?
-სოფელში
-და სად არის ეგ სოფელი
-რაში გაინტერესებს?
-გამოცევა რო დამჭირდეს ყოველი შემთხვევისთვის.
-მთიულეთში
-ეე ეგ შორია-მოიწყინაა-აი რატო გამაღვიძეე? მერე ვერ წავიდოდით?
-დაიძინე მიდი და რო მივალთ გაგაღვიძებ. წინა სავარძლიდან უკანებზე გადასვლა ნდოდა
-ალექსანდრეე?-დაიყვირა როხა საჯდომზე მოხვდა
-რაიყოო
-გააჩერე ხელები
-როგორც მიბრძანებთ