-ესმა ადედქი, გვაგვიანდება
-ბარბარე ამიხსენი რამე დაგიშავეე?- ვკითხე და ბალიში გადავიფარე თავზე.
-ჩამოთვლა დავიწყო?- დოინჯ შემორტყმულმა იკითხა და სწორედ ამ დროს ვინანე ამ კითხვის დასმა.
-კარგი რა, რა ვეღარ მაპატიე ის შეშინება, აღარ გამახსენდა, ხომ იცი არ გავაკეთებდი-მოჩვენებითი სინანულით სავსე ხმით ამოვიოხრე და სიცილი ძლივს შევიკავე იმ დღის გახსენებაზე.
-ხო როგორ არა, არც ის იცოდი რომ წყლის მეშინოდა არაა? არც ის ნაყინი საჭმელად რომაა და არა შუა ქუჩაში სახეში შესაზელი, არც ის გიოს სკამი რომ გამოუწიე და მე დამაბრალე იმ იდიოტმა კი შენს მაგივრად ყინულებინი წყალი მე გადამავლო-გაბრაზებული ხმით ყვებოდა მასთან მიმართებაში ჩადენილი ჩემი დანაშაულების მცირეოდენ ჩამონათვალს. რა ვქნა რამით ხომ უნდა გავირთოთ თავი?
-კიდევ ცოტახანს გააგრძელე ჩამოთვლა რა ამასობაში მეც გმოვიძინებ.
-დაიმახსოვრე ადრე თუ გვიან აუცილებლად გადაგიხდი სამაგიეროს, ხომ იცი არა?
-ხო როგორც მე გავხდები ბიძინა ივანიშვილის ნათლული.
-ესმა ახლა გესმას ჩემი ნათქვამი თორემ მოვა წყლის შესხმაც-მითხრა და თავსივე ნათქვამის გააზრებაზე სიცილი დაიწყო. მხოლოდ ორ რამეს შეუძლია ჩემი გამოფხიზლება: მაღვიძარას გამაყრუებელ ხმას და ბაბის ასევე გამაყრუებელ სიცილს. ამათ შორის კი განსხვავება ისაა, რომ მაღვიძარას გამორთავ, ხოლო ბაბიმ თუ სიცილი დაიწყო ვერ გააჩუმებ.
-ყოჩაღ, კარგად გალექსე. ისე არ გინდა ახლა გახვიდე ჩემი ოთახიდან, დედაშენს გადაურეკო და გაარკვიო რუსთაველის სისხლი ხომ არ ურევია შენს ძარღვებში?- უკვე გამოფხიძლებულმა ირონიული ხმით ვკითხე ბაბის,
ამ უკანასკნელმა ერთი შემომიბღვირა და მალე გამოდის ძახებით გაიხურა ოთახის კარი.
სანამ მოვემზადები ჩვენზეც გეტყვით მე ესმა წიკლაური ვარ18 წლის, საშვალოზე მაღალი, წაბლიფერი გრძელი თმით, ცისფერი თვალებით, დიდი ტუჩებით და კარგი ტანით, მიუხედავად ამისა ჩემი წუნიობის გამო სულაც არ მომწონს ჩემი გარეგნობა თუმცა ამაზე ბაბისთან სიტყვას ვერ ვძრავ, კარგად მახსოვს ბოლოს ეს რომ ვთქვი ასანთით დამსხევდა ვარცხნილობა უნდა შეგიცვალო მერე გახდები ლამაზიო. ბაბი ვახსენეთ და ბარემ ვთქვათ მასზეც ბაბი კოჩაძე, 19 წლის, მაღალი, ქერა, მწვანეთვალება, თხელი ტუჩებით და ლამაზი ფორმებით, ხო არ გამომრჩეს დიდი, დიდი თვალებით. ჩემგან განსხვავებით ძალიანაც მოსწონს თავისი გარეგნობა. უნიში ჩაბარების შედეგ ერთად გადავსახლდით, ნუ უფრო სწორად ბაბის შევუსახლდი ბინაში და ახლა ერთად ვიხდით ქირას, მოკლედ სადაც ის იქაც მე
ბაბის ორი ძმა ჰყავს მასზე პატარები 18 და 15 წლის იკა და დათა მაგარი ბავშვები არიან, ჩაბრატებულები ვართ რა. მე და იკაც ხშირად ვთამაშობთ ბაბის ნერვებზე თუმცა შემორიგებისას გვაღატაკებს ტკბილეულის ყიდვით მე ერთი ძმა ყავს სამი წლის კულა, ჩემი სიცოცხლეა და როცა სიმართლეს ვამბობ ან ვინმეს სიმართლეში დარწმუნება მჭირდება სულ ლუკას ვიფიცებ. რთულია ბაბი მენდოს, როცა ყოველ მეორე დღეს ოინს ვუწყობ.
არ იფიქროთ ასეთ ოინებს რომ უწყობს როგორღა ედაქალებაო პირიქით ამით უფორ ვახლოვდებით დებივით ვართ, მეორე კლასიდან ერთად მოვდივართ. მშბლებიც შეეგუვნენ უკვე ჩვენი სიამისტყუპებივით სულ ერთად ყოფნას.
ამასობაში მეც მოვემზადე და ოთახიდან საცვლების ამარა გავედი. იკითხავთ რას მოემზადა აბაო პრინციპში არც არაფერს. სამზარეულოში ჩვეულებისამებრ ბაბი ტრიალებს, კიდევ ერთი მინუსი სამზარეულოში კამიკაძე ვარ, ამიტომ ბაბი ყველანაირად ცდილობს იქაურობას გამაცილოს
-რას გვიმზადებ ბაბუციუს?
-ეგ სახელი სიზმარში ნახე?
-ხო აბა ისე სად მოვიფიქრებდი?-ვკითხე და ენა გამივუყვი
-ენა რომ არ გქონდე ყვავები წაგიყვანდნენ- ამოიოხრა და საქმე გააგრძელა.
-ვერ წამიყვანდნენ. ხო ვიცი არ როგორ გიყვარვარ, ვერ დაუთმობდი ჩემს თავს.
-ხო აბაა ისე მიყვარხარ ჩემს გულს შენი ფორმა აქვს- თქვა და დამეჭყანა.
-აუ ყავ მინდა- ადგომა დავაპირე ყავის გასაკეთებლად. ეს რომ ბაბიმ დაინახა ჩემსკენ გამოიქცა.
-არ გაბედო ახლოს მოსვლა არ მინდა ჯერ სიკვდილი მე გაგიკეთებ.
-კარგი ხოო ოღონდ ტკბილი ხომ იცი არა
-კაიი
ამ საუბარში კარზე ხმა გაისმა
-აუ კესო უნდა მოვიდეს შემოგივლითო ადმირეკა წეხან. დამავიწყდა მეთქვა მიდი გააღე რა მე არ მცალია- მითხრა ბაბიმ და მუდარით სავსე თვალებით გამომხედა.
ხოო კესოც ჩევნი ბანდის წევრია კესო ლაბაძე ჩვენი და და მეგობარი 19 წლის, მაღალი, შავგრამემანი, შავი თვალებით და თმებით. ოჯახში ეგ და მისი უფროსი ძმა 21 წლის ალექსია. მშობლები, როცა კესო რვა წლის იყო მაშინ გარდაიცვალა.ალექსი მშობლებს საზღვარგარეთ ჰყავდათ გაგზავნილი და დღესაც იქ არის. როცა მშბლები გარდაიცვალნენ ჩემმა მშობლებმა ითავეს კესოს აღზრდა, რადგან ჩემი და კესოს მშობლები ძალიან ახლო მეგობრები იყვნენ. ასერომ მე კესო და ბაბი სულ ერთად ვიყავით. ალექსზე ბევრი რამ გვსმენია თუცა ნანახი არ გვყავდა მე და ბაბის.
რომ გავიგე კესო მოდიოდა არც დავინტრესებულვარ რა მეცვა კესოსთან რატომ უნდა შემრცხვენოდა ასერომ არაფელი მომიცვამს სე გავემართე კარისკენ და კარი გაღებულიც არ მქონდა ისე გავექანე კესოს ძეხებით ჩასახუტებლად.
-ჩემი კესულია მოსულა, ქალო სად დაგვეკარგე ასე უნდა იქცეოდე ამხელა გოგო? ხომ იცი რათიც უნდა გამოისყიდო დანაშაული ბელი შოკოლადი მინდაა- ვთქვი და ჩავეხუტე თუმცა ვაი ასეთ ცახუტებას, კლავები რომ ლითონივით მკვრივს შემოვხვიე მერე მივხდი ეს კესო რომ არ იყო და გავშეშდი.
-უკაცრავად ლამაზო კესოსი რა მოგახსენო მაგრამ აი დაკარგვით კი აღარ დავიკარგები მგონი- გავიგონე ბოხი და სასიამოვნო, თუმცა ირონიული ხმა და თავი მისი გულიან ავიღე (ბეჭამდეც ვერ ვწვდებოდი ნორმალურად) რა იდიოტი ხარ ესმე, არ უნდა დააკვირდე ვის ეხუტები? ეგებ ზომბი გიკაკუნებს ოხ ბაბი მოგკლავ.
ჩემ ფიქრებში ბიჭმა მოძრაობა დაიწყო, მაშინღა მოწვა ტვინმა ნახევრად შიშველი რომ ვიყავი.
-არ გაინძრე შევყვირე უცებ -ბიჭიმა გაკვირვებულმა დამხედა
არ მომშორდე ისე შეტრიალდი ან თვალებზე აიფარე ხელი სასწრაფოდ- ბრაზით აღსავსე ხმით შეყვირე.
-მაგაზე მაშინ გეფიქრა გარეთ შიშველი რომ გამორბოდი და უცოს ეხუტებოდი.
- მაგდენი ლაპარაკის ნაცვლად რომ შეტრიალებულიყავით უბრალოდ არ შეიძლებოდა?
-კი. მაგრამ სხვის დაკრულზე ცეკვს არ ვაპირებ.
-ცეკვა არც მითხოვია ერთი პატარა ილეთსი კერძიდ ბრუნის გაკეთება გთხოვე- ვუთხარი ირონიულად, რასაც ბიჭის გაბრაზება მოჰყვა.
-შენს ადგილზე ასე არ ვიჭიკჭიკებდი.
-შეტრიალდი.
-არა.
-კარგი რა გაეწყობა არადა შეზე ვზრუნავდი, ასეთ ქალღმერთს რომ დამინახავ თანაც ნახევრდ შიშველს მეშინია გული არ შეგიწუხდეს მეზარება წყლიანი ჭიქით სირბილი შენს მოსასულიერებლად- ვუთხარი გამხიარულებულმა, ხელი გავუშვი და წინ ავესვეტე
უცნობმა ჯერ ვერ გააცნობიერა რა მოხდა მერე კი თვალიერება დამიწყო. ოხ რა უტიფარია ნერვები მომეშალა და კარი ცხვირწინ მივუჯახუნე.
ბაბის გაკვირვებულ სახეს რომ წავაწყდი მაშინ მივხვდი რომ ისუცნობი ჩემს კარზე აკაკუნებდა და არ ვიცოდ რა უნდოდა. ამიტომ ისევ შევტრიალდი და კარი გავაღე.
-ხო და ისა რატომ აკაკუნებდი ჩემს კარზე?
-რატომ და გავიგე ამ სახლში ერთი არსება შიშველი დარვბის და კარზე ვინც უკაკუნებს ყველას შიშველი ეხუტებაო .
-ვითიმ ვიხუმრეთო ნიარდენტანელოო?
-ვცადე- მითხრა და ცალყვად ჩაიცინა გაბრაზებულმა კარი ისევ მივუხურე. ამ დროის განმავლობაში ბაბი გაკვირვებული მიყურებდა მე კარს მოვცილდი და სამზარეულოსკენ ავიღე გეზი. ბაბი კართან მივიდა და გამოაღო
-გამარჯობა ვინ გნებავთ
-გაგიმაროს მე ლექსო ჟორჟოლიანი ვარ აქ ჩემს მეგობარ ირაკლი ყანჩაძესთან ვარ- უთხრა დამტკბარი ხმით. იდიოტი თუმრმე სულ ირონია არ ჰქონია ჩაბუდებული ხმაში, მოიცა ჟორჟოლიანიოო? სვანიი? არ არსებობს ის იდოტი უნდა იყოს სვანი და მე არაა არადა ვგიჟდები სვანებზე და ამ იდიოტის გამო უნდა გადამიყვარდესს? ბედის ირონიააა.
-აჰ გასაგებია მე ბარბარე ირაკლი ჩვენს ზედა სართულზე ცხოვრობს და ეტყობა აგერიათ.
-კარგით მადლობა
-არაფრის კარგად ბრძანდებოდეთ- უთხრა და კარის მიხურვა დააპირა.
-უკაცრავად რაღაც მავიწყდებოდა
-დიახ გისმენთ -კითხვისნიშნით აღსავსდე თვალები შეანათა ბაბიმ.
-თქვენს ტარზანივით შიშვლად მორბენალ დაქალს გადაეცით არც ისეთი ქალღმერთი არის როგორც თვიტონ გონია უკეთესებიც მინახავს- თქვა და კიბეებს აუყვა.
მოიც ახლა ამან რა თქვაა? მოვკლავ, ჩავქოლავ, გავანადგურებ.
მისი მოკვლის გზებს ვსახავდი ბაბის "ჭიხვინის" ხმა რომ შემომესმა საშნლად ნერვებ მშლილმა გაავხედე თუმცა სულ ტყუილად გაჩუმება არც უფიქრია.
-მგონი ვიღაცამ ჩემს მაგივრად იძია შური მითხრა და ადგილს მოსწყდა რომ არ დავწეოდი.
ბაბის დევნაში მთელი სახლი შემოვირბინე ,თუმცა დაწევის მიუხედავად ერთმანეთის ცემის თავი ნამდვილად აღარ გვქონდა. ამ დროს ისევ გაისმა კარზე ზარის ხმა, ბაბიმ "გთხოვ გააღეს" თვალებით გადმომხედა, თუმცა ნამდვილად არ ვაპირებდი ამ კვირაში კარის გასაღებად მისვლას. ბაბი მიხვდა სხვა გზა რომ არ ქონდა და თვითონ წავიდა კარისკენ. ცოტა ხნით სიჩუმე ჩამოვარდა ,შემდეგ კი ისევ ბაბიმ დაიწყო საუბარი
-კესო რატომ დგეხარ ლიფტთან და არა კართან?-იკითხა გაოცებული ხმით ბაბიმ.
-მოიცა ესმე სადაა? არ იცოდა რომ მოვიდოდა? ხომ კარადაა? რატომ არ გამორბის, თავზე რატომ არ მახტება და ჩემი დაგვიანების გამო გამოსასყიდს რატომ არ მთხოვს?-იკითხა ხელების ქნევით კესომ. კარგა ხანია მშვიდობიანად შემოსვლა არ ღირსებია კარში. ბაბიმ ამის გაგონებაზე სიცილო დაიწყო და როცა მოსულიერება იკადრა კესოს მიუბრუნდა:
-იცი შენთან შეხვედრის რეპეტიცია გაიარა და ახლა გლოვობს- ამჯერად ახარხარდა ბაბი.
-მოიცა რა რეეტიცია ისევ დანით უნდა დამდგომოდა?-შეშფოთებული სახე მიიღო კესომ წარსულის გადმონაშითი ამოუტივტივდა მის ეგზოტიკურ გონებას აშკარად.
-ეჰ ნეტა მართლა მკავებოდა დანა- ამოვიკრუტუნე მე და ბოროტულმა სიცილმა მოიცვა ჩემი სახე, როცა წარმოვიდგინე როგორ ვკუწავდი იმ დინოზავრების უკანასკნელ შთამომავალს.
-ამიხსნით ხალხო და ჯამაათნო რა ხდება?- იკითხა თეატრალურად კესომ.
-ბაბი მოგიყვება მაგის ჭიხვინი მაინც არ დამაცდის მოყოლას.
-მოკლედ რა მოხდა... ყველაფერი ჩაუკაკლა ბაბიმ, გზა და გზა ჩემი შესწორებებით. კესო კი ამ დროს ხან იცინოდა, ხან კი შეიცხადებდა.
-აუ რა მაგარია როგორი ბიჭი იყო? შენ თუარა ჩემთვის დავიტოვებ- აღტაცებულმა კესომ დაახეთქა სიბრძნე.
-რას დაიტოვებ გოგო მაგისნაირი იდიოტი გაკლია კიდევ მე არ გყოფნი ვითომ-შევუბღვირე მე.
-არა რაც გინდა ის თქვი მაგრა ის ბიჭი შენი ბედია- დაასკვნა ბაბიმ თხრობის დასრულებისთანავე.
-ენა გააჩუმე გოგო არ მინდა ბედმკვდარი ვიყო- დავუყვირე მე.
-რა ბედმკდარი გოგო ანგელოზივით ბიჭია რა მოკლავს იმას?- გადაიხარხარა ბაბიმ.
-რა არა ვინ და ეს ვინ მე რომ ვიქნები მიხვდით ხო? არ ვაპატიებ, დღევანდელი საქციელსთვის აუცილებლად გადვუხდი სამაგიეროს-გველურად ჩავისისინე მე.
-შენი ეგეთი დაპირების გამო როგორც მახსოვს ბოლოს ის იდიოტი სანდრო ტრამვატოლოგიურში მოხდა-გადაიხარხარეს გოგონებმა.
-რით ვეღარ დაივიწყეთ ეგ ამბავი ხუთი წლის წინ იყო-სიცილისგან ვერც მე შევიკავე თავი.
-რა დაგვავიწყებს რაც მაგას გაუჩალიჩე , მთელი წელი ხალხს მეტი სალაპარაკო არ ქონდა-ისევ გადაიხარხარა ვიკამ.
-ათასჯერ გავაფრთხილე არ მიყვარხარ შემეშვითქო და ვერ გაიგო, ამიტომ დამსახურებული მიიღო- გამარჯვებულის ხმით ვთქვი მე.
სანდრო ჩხიკვაძე ჩემი ყოფილი კლასელი და თაყვანისმლცემელი. ყოფილი იმიტომ რომ იმ ინციდენტის შემდეგ მშობლებმა სხვა სკოლაში გადაიყვანეს, იმის შიშით, რომ ისევ არ მეცემა. სულ კუდში დამსდევდა "მიყვარხარს" ძახებით, ათასჯერ გავაფრთხილე თავი დაენებებინა ჩემთვის თუმცა შეუგნებელი აღმოჩნდა. ერთ დღეს მე და ჩემი გოგონები სკოლიდან გამოვდიოდით ბავშვების ხმა რომ მოგვესმა , რომლებიც სკოლის ეზოში შეკრებილიყვნენ. ჩვენც მათკენ გავემართეთ, როცა იქ მივედით დავინახე სანდროს დიდი ვარდების თაიგული როგორ ეკავა ხელში და რაღაცის სათქმოელად ემზადებოდა. გოგონებს გადავხედე მიხვდნენ რაღაც საშინელებას, რომ ჩავიდენდი და სიცილი დაიწყეს. ცოტა ხანს ვაცადე სანდროს მაინტერესებდა რას იტყოდა.
-ესმა ვიცი რომ ბევრჯერ გამაფრთხილე, მაგრამ მე მაინც მიყ...
სანამ ამ სიტყვებს იტყოდა გოგონებს ვუჩურჩულე ამის გამო სამაგიეროს გადავუხდითქო და სანდროსკენ გავიქეცი. სანამ სიტყვას დაასრულებდა იქვე დეკორაციისთვის დადებული წყლით სავს დოქი იდგა ავიღე და თავზე დავაცალე. გგონიათ ბოროტი ვარ? სულაც არა უბრალოდ ვარდებზე ვგიჟდებ, რა ჩემი ბრალია თუ ცუდად იდგა და მასაც გადესხა? ეტყობა ყვავილებში ამეროა.ამის მიუხედავად სანდრო ,როგორც ჩანს გაჩუმებას არ აპიებდა ამიტომ ერთ ორი ყბაშიც მოვდი. ეს გახდა მიზეზი მისთვის ექვსკურსიის მოწყობისა ტრამვატოლოგიურშუი. ამ ისტორიის გახსენებაზე ისევ სამ ხმაში ავხარხარდით.
-უი ქალბატონო ბარბარე ხომ ვერ ამიხსნით დღეს დილით რატომ შემომივარდით ოთახში და გაიძახდით გვაგვიანდება ადექიო?- ვკითხე გაკვირვებულმა ბაბის,როცა გავაცნობიერე რომ დღეს კვირა იყო და ლექციები არ გვქონდა.
-რა ხდება და კესომ დამირეკა ალექსანდრე ჩამოდის მომდევნო კვირას და წვეულება იმართებაო, ამიტომ დღესვე წვიდეთ კაბების საყიდლად თორემ თქვენი ამბავი რომ ვიცი ვერ მოაბამთ თავსო-ჩამოარაკრაკა ბაბიმ.
-რა თქვი ალექსი ჩამოდის?-გახარებულმა წამოვიძახე.
-ხო ესმა ალექსი ჩამოდის, რა გაგიძლებთ თქვენ ერთად-ამოიმინა კესომ.
-შენ რა გაწუხებს ბაბიმ იკითხის სკაიპში წყვიტავდნენ ერთმანეთს და ახლა ლაივი წარმოიდგინე- გადავიხარხარე მე.
-შენ რაღაც ლექსოს ნახვის შემდეგ ევღარ ხარ ფორმაში-გადმომწვდა ბაბი.
-ვიბრძენეთო?-ვკითხე გაბრაზებულმა.
-ვცადე- ენა გამომიყო ბაბიმ.
-მაგ დიოზავრების უკანასკნელმა გადმონაშთმა გასწავლა?
-ხომ იცი კარგი მოსწავლე ვარ-გაიჯგიმა ბაბი.
-მერე აგერ ვარ წლებია უკვე და ვერაფელი რატო ვერ შეიგნე ჩემგან?- ისევ გავბრაზდი მე.
-ეტყობა მასწავლებლობა შენი სტილი არ არის- ახარხარდა ბაბი.
-დღეს ყველა ნერვებზე რატო მოქმედებს- თეატრალურად ავღმართე ხელები.
-კარგი გვეყო ახლა წავიდეთ კაბების საყიდლად თორემ ვერ მოვასწრებთ- სიტუაცია განმუხტა კესომ.
ორმოც წუთში მზად ვიყავით მე მაღალ წელიანი შავი ჯინსით და მინიონის ტოპით, ოლსთარები ფეხზე, თმა გავიშალე და ოთახიდან გამოვედი. მაკიაჟი და მაღლები ჩემთვის ჯოჯოხთია. მხოლოდ ბანკეტზე მეცვა მაღალქუსლიანებ და ბანკეტის დასრულებისას სად ეყარა კაცმა არ იცის.
ბაბისაც მაღალყელანი შარვალი, სადა ტოპი, ოდნავ მაღალქუსლიანები და მცირედი მაკიჟი (ჩემგან განსხვავებით ორივე უყვარს) თმა მასაც გაშლილი.
ვიკაც ბაბის სტლში იყო: მაღალწელიანი შარვალი, სადა ტოპი, ოდნავ მაღალქუსლიანი, მცირედი მაკიაჟი (მასაც ორივე უყვარს) თმა მასაც გაშლილი.
ერთ-ერთ სავაჭრო ცენტრში შევედით გოგონებს დიდხანს არც დაჭირვებიათ სიარული ორივემ აარჩია თავისთვის სასურველი კაბა.
ვიკამ დეკოლტიანი გრძელი წითელი კაბა, ღრმა ჭრილით იყიდა. ბაბიმ წვრილი სალტებით,მკერდთან დიდი ჭრილით, ბარხატის გრძელი კაბა ასევე ღრმა ჭრილით. მე კი ამდენ საათიანი ძებნის შემდეგ ისევ ვერაფერი ვიპოვე. ბოლოს ერთ-ერთ მააზიაში შევედი და დავინახე "ის". რა იფიქრეთ? კაბა ვიგულისხმე. ვერცხლისფერი, გრძელი, ღრმა ჭრილით, ზურგი საერთოდ არ ქონდა მომჯდარი ყელით. ერთ-ერთ დამხმარე პერსონალს დავუძახეთ და ჩემი ზომა შევაფუთინეთ. წამოსვას ვაპირებდით ბაბიმ რომ გამაჩერა.
-გაიხედე იქ ვინ არის?- მითხრა ჩურჩულით.
გავიხედე და ვის ვხედავ. იდიოტიზმის განსახიერება თვით დინოზავრის უკანასკნელი შთამომავალი დგას ოდნავ მოშორებით და აშკარააა ვიღაც გოგოს კერავს, გაგიკვირდებათ და აშკარად ახერხებს კიდეც.
-მოიცა ეს არის ის ბიჭი დილით რომ ლანძღავდა?-გადაუჩურჩულა კესომ ბაბის.
-გახლავს- მივუბრუნდი მე.
-ვერ ხარ ბიძია შენ, ღმერთი ასეთ სულელ ხალხს რატომ აძლევ ასეთ ბიჭებს? მე რა დაგიშვე მესროლე ერთი ანგელოზივით ბიჭი რაიქნება?-დემოსნტრირებულად აღმართა ხელები ზეცისკენ.
-ხო ესროლე ეგებ გაუსკდეს ის თავი და გაჩუმდეს მერე.- ჩავისისინე მე. თუმცა მალევე მოვედი ხასიათზე ჩემი მზაკვრული გეგმის წარმოდგენისას და გოგოებს გავხედე.
-ახლა რაღას აპირებ - ამოიოხრეს ერთხმად.
-ნახავთ- ვუთხარი და იმ არსებისკენ გავემართე ჩემს ნერვულ სისტემას რომ ანადგურებდა.
-აი თურმე სად ყოფილხარ ძამიკო, იცი მათემ დამირეკა ძალიან გაბრაზებულია. ასე მითხრა წუხანდელი გიჟური სე*სის შემდეგ აღარც კი დაურეკავსო. არ გაბედო და როგორც სხვა ბიჭები მიაგდე ისე არ გაუკეთო მათესაც, ხომ იცი როგორი გულჩვილიაა- ვუთხარი მკაცრი ხმით, თან გულში ვხარხარებდი მის მიმიკებზე. ჯერ გოგონას გადახედა, რომელიც გაოცებული გვიყურებდა,შემდეგ მზერა ჩემზე გადმოიტანდა და აი აქ გავითხარე ჩემი ხელით საფლავი. ახლა დამერხააა. ხელი კლავში მომიჭირა და კარისკენ წამოღო, კედელს ამაკრა და წინ დამიდგა.
-თავი ვინ გგონია?- ხმას აუწა ბატონმა.
-ის ხომარა დილას შეურაცყოფა რომ მიაყენე?- ვუთხარი და სახეში მივანათე მზერა. მოიცა მართლა ამას ვლანძღავდი? იქნებ ბაბის აერია? არა, არა ისაა. აქაამდე რატომ არ დავაკვირდი. კუპრივით შავი თმები,ლურჯი თვალები, სწორი ცხვირი, დიიიდი ტუჩები, მაღალი დაკუნთული სხეულით, ხოო ეტყობა ტვინის მაგივრადაც კუნთი უდევს ტვინს არ აძლევს მუშაობის საშვალებას და სწორედ ამიტომაა ასეთი დაუნი-ვფიქროდი ჩემთვის. აი თურმე რატომ ამბობდა ბაბი შენი ბედიაო. ზუსტად ასეთს აღვწერდი ჩემ საცოდავ საბედოს ნეტა გვიან შემხვდეს გართობა მაინც მოსწროს სწყალმა, თუმცა ჩემი საბედოს აღწერაში ტვინის არქონა ნამდვილად არ იყო ერთერთი პუნქტი.
-მორჩი თვალიერებას?-მკითხა ირონიულად და ტუჩის კუთხე ჩატეხა.
-არააა, ჩაცმულ ხალხს ვერ ვათვალიერებ კარგად-ირონიული სახით ავხედე მე.
-აჰ გასაგებია ეტყობა დილითაც ვინმეს შესწავლით იყავი დაკავებული და მაგიტო გამივარდი გარეთ ნახევრად შეშველი-ჩაიცინა მან. მოიცა რაოოო ახლა ამან იფიქრა რომ,რომ. უხ იდიოტი, ღმერთო რა ხეპრეა. ამ ფიქრში ვიყავი ხელი თავისით რომ წავიდა მისი სახის მიმართულებით და მალევე გამაყრუებელი ხმაც გაისმა.
-დაფიქრდი როცა მე მელაპარაკები. ხო და კიდევ მაგ ისტყვებისთვისაც გადაგიხდი სამაგიეროს, შენი ღამის კოშმრი გავხდები- ჩავისისინე მე.
გავიგონე როგორ ცაიბურტყუნა რაღაც თუმცა მე უკვე ჩემ გოგოეთან ვიყავი რომლებიც კითხვისნითშნით აღსავსე თვალებს მანათებდნენ.
- წამოდით სადმე დავჯდეთ, მომშივდა თან მოგიყვები და მერე წავიდეთ სახლში.
კაფეში გოგონებს ყველაფერი ვუამბე, ისინც სიცილით იკუჭებოდნენ. კაფედან სახლში წავედით,უკვე გვიანი იყო ,ათი ხდებოდა, რახან ხვალ უნიში მივდიოდი, მე როგორც ძილის მბრძანებელი მაშინვე დასაძინებლად წავედი, რადგან ვიცოდი დილით ბაბი შვიდ საათზა გმაღვიძებდა, ეს გოგო ზოგჯერ ტირანი მგონია. კოშმარული დღის შემდეგ მორფეოსის სამყაროშიც შემომეჭრა ის არსება თუმცა ნამდვილიად არ გამიღვიძია. არ ვაპირებდი იმ კადრების წაშლას, თუ როგორ მყავდა წიხლქვეშ გაგდებული და ვცემდი, ასეთი კარგი სიზმარი დიდი ხანია არ დამსიზმრებია.
დილოთ მხიარულ ნოტაზე ვიყავი როცა ბაბი შემომივარდა ოთხში და მე გაღვიძებული დავხვდი გარეთ გავიდა და ისე შემოაღო კარი, მერე თვალების ფშვნეტა დაიწყო.
-დავიჯერო ისევ მძინავს?
-კარგი რა წელიწადში ერთხელ სასწაულიც ხომ უნდა მოხდეს -გავეკრიჭე მე.
-გუშინდელის კვალობაზე დღეს რაღაც კარგ ხასიათზე ხარ-მითხრა დაეჭვებით ბაბიმ.
-წუხანდელი სიზმრის მერე ცუდად როგორ უნდა ვიყო- ისევ გავეკრიჭე მე.
-და ასეთი რა ნახე?
-ის იდიოტი.
-მოიცა ლექსო ნახე სიზმარში და კარგ ხასიათზე ხარ?- გაოცებულმა თვალები კინაღამ საწოლზე დამილაგა.
-ნახვით კი ვნახე მაგრამ როგორ და რა ფორმით იყო სიზმარში იმას აქვს მნიშვნელობა.
-რა ფორმითო ისე ამბობ თითქოს შიშველი ნახე... მოიცა მართლა შიშველი იყოო?-ისედაც დიდი თვალები სადაც იყო გუგებს გადმოცდებოდა.
-ნუ სულელობ უბრალოდ ძირს ეგდო და მე ვცემდი- გავეკრიჭე ბედნიერი ხმით.
-ოხ ესმა ძილშიც ძალადობაზე ფიქრობ- გადაატრიალა თვალები ბაბიმ და გარეთ გავიდა.
მე ავდექი მოვემზადე შვი ელასტიკო, ტოპი, ორი ნაწნავი, კეპი თავზე ჯინსის მოსაცმელი და ოთახიდან გავედი.
-ყავა დავლიოთ და გვიდეთ - მითხრ ბაბიმ.
-პირველი ვისი ლექცია გაქვს?
-მაკასი შემიწირავს ეგ ქალი ერთი და იგივე თემას დავყურყუტებთ ორი თვეა უკვე-ამოიოხრა ბაბიმ.
ხო მრთლა ბაბი ფილოლოგიურზე სწავლობს, მასწავლებლობა უნდა გოგოს, ჩემს ხელში გამოუმუშავდა და დაეხვეწა ნერვული სისტემა, მოკლედ მე რომ არ ვყავდე რა.
მე ბიზნესზე ვსწავლობ, ვიკამ სამხატვრო აკადემიაში გადაწყვიტა სწავლის გაგრძელება და საკმაოდ ყოჩაღადაც გამოდის. მეც და ბაბიც პირველ კურსზე ვართ.
-კარგი მე დღეს ისეთი არაფერი მაქვს ამიტომ უნის წინ კაფეში დაგელოდები
-კარგი- თქვა და სახლიდან გავედით.
ორმა ლექციამ სრული უაზრობით ჩაიაა, ბაბის კიდევ ერთი ლექცია ქონდა, ამიტომ კაფეში ვაპირებდი შესვლას ხმა რომ მომესმა, უკნიდან ვიღაც ჩემს სახელს ყვიროდა. მივტრიალდი და ვის ვხედავ ჩემი გადარეული კლასელები ლუკა, ანი, საბა და თემო. ოო ამათ ნამდვილდ არ ველოდი. ჩემი "სიმპაწიკური" ბიჭებიი გარეგნობით ვერცერთს დაიწუნებ ნამდვილად ლუკა მაღალი, ქერა, ცისფერთვალება, დაკუნთული. საბა შავგრემანი შავი თვალებით ოდნავ წვერიც მოუზრდია, ასევე დაკუნთული. თემო წაბლისფერი თმებით, ცისფერი თვალებით, ისიც დაკუნთული. მოკლედ ამ ბიჭებს მარტო კუნთები აქვთ ჩემხელა. ანაც ძალიან ლამაზი გოგოა მაღალი, კარედ შეჭრილი წაბლისფერი თმით, სწორი ცხვირით, გიშერივით შავი თვალები და სავსე ტუჩები ასევე სავსე ფორმებით. თემოს დიდი ხანია შევატყვე ანა უყავრს მაგრამ ჯერ კიდევ ვერ გაუმხელია. არადა ზურგს უკან რმდენი ბიჭისთვის გაგვირჩევია მის გამო საქმე, ხო რა გიკვირთ გაგვირჩევია, მეც მათთან ერთად დავდიოდი გარჩევებზე. მოკლედ თემო არც თვითონ ეუბნება არც სხვას უშვებს მის სიახლოვეს. არც ანაა გულგრილი მაგრამ საშველი ვერ დააყენეს. მე მივხედავ ისევ თორე დავბერდი და ნათლული არ მყავს.
-სად დაგვეკარგე გოგო ეგ შეგეფერება შენ?- თითქოს გაბრაზებულმა მითხრა საბამ , მაგრამ მაინც გაეღიმა.
-ვაიმე ბავშივებოოოო-დავიყვირე და მათკენ გავიქეცი წინ თემო მოდიოდა და იმას შევაფრინდი.- როგორ მომნატრებიხართ თქვე გიჟებოო.
-ჩამოდი გოგო რამ გადაგრია ჭამის მეტს არაფელს აკეთებ?-შეყვირა აღშფოთებულმა.
-კი ადამიანის ნაწილებს ვყიდი და თუარ გაჩუმდები შენც აღარ შეგრჩება რაღაცეები-დავეტლატე მე.
-კარგი რააა გული არ გაქვს?- ლეკვის თვალებით ამომხედა თემომ.
- დღეს არა ხვალ მექნება გინდა?- უცებ გამახსენდა წინა დღეებში ფეისბუქზე წკითხული პოსტი.
-ოხ ისევ ისეთი თხა ხარ რაა-ხელი ჩაიქნია თემომ.
-ვიციი- გავეკრიჭე მე.
-მიგვიშვი ძმაო რა- დაიყვირა საბამ, ოხ ეს ჩემზე მეტი ცენცერააა.
-მოი ძამია მოი ისევ შენე თუარა ესენი რაის მაქნისები არიენ- ვთქვი კილოთი და ავხარხარდი.
-მართლა რამხელა ხარ გოგო ჭამის მეტს არაფელს აკეთებ?-გაიკვირვა საბამაც.
-ოო ვიცი რომ იტყუებით და ჩადუმდი.- გავებღვირე მე.
-კარგი ხოო.
-ანუკია გოგო როგორ ხარ შენ ამ გიჟების ხელში?- გმახსენდა უცებ ანც.
-სხვ რა გზა მაქვს ვუძლებ-გამეკრიჭა ანაც.
-ლუკა შენ როგორ ხარ ხალხი ისევ ჭორაობს ჩვენზე თუ გადალახეს ეგ დარტყმაც-გამახსედა როგორ ჭორაობდნენ ჩემზე და ლუკაზე და ისევ ყველას გაგვეცინა.
-არა ძლივს გადალახეს ხანდახან ბებიაჩემი თუ წამომაყვედრებს სად გაუშვი ის ნგელოზივით გოგო რძალი მინდაო- სიცილით გადამეხვია ლუკა.
როგორც უკვე გითხარით ჩემს უმცროს ძმასაც ლუკა ქვია და სიმართლეზე სულ მას ვიფიცებ, ასევე გითხარით რომ ხშირად არ ჯერა ბაბის ჩემი ნათქვამი ამიტომ ყოველ მეორე სიტყვაზე ლუკას მაფიცებინებდა.
ერთხელ სკოლის დერეფარში ვიყვით მე და ბაბი და რაღაცაში დასარწუნებლად ლუკას ვიფიცებდი გვერდით მასწავლებლებმა რომ ჩაგვიარეს და გაიგონეს ჩემი ფიცება, მე და ლუკაც ერთმანეთთან ძაან მაგრად ვართ და ბევრს მრთლა შეყვერებულები ვეგონეთ, ახლა მასწავლებლებს რომ საბაბი მიეცათ რაღა გააჩუმებდათ და ყველას მოდეს ესმა და ლუკა
შეყვარებულები არიანო. ჩვენი ბევრი მტკიცების მიუხედავად არავინ დაგვიჯერა და ჩვენც გავჩუმდით.
-ეჰ რა დრო იყოო- ამოვიოხრე მე.
-აბაა, მაგაზე გამახსენდა კესო და ბაბი სად არიან?-იკითხა საბამ.
-ბაბის ერთი ლექციაღა დარჩა და ველოდები, ვიკა სასწავლებელშია მივწერ და გამოვა, წამო აქვე კაფეა იქ დავჯდეთ ძველი დრო გავიხსენოთ- გავიცინე მე.
-ძველი დროო და გოგონებიც რომ მოვლენ სიმართლე თუ მოქმედება ხომარ ვითამაშოთ?-იდეა წამოჭრა ლუკამ.
-კაფეში?- ვიკითხე მე.
-ოჰ გაიკვირვა გოგომ, როდის მერე გაწუხებს შენ კაფეში ვითამაშებთ თუ მეტროში?-, გამახსენდა თუ როგორ დამქნოდა ჩანთით ბოთლი. გადაიხარხარ ძველი დროის გახსენებაზე ისევ საბამ.
-ნუ ეგეც მართალაი- ვთქვი სიცილით მე.
-ვითამაშოთ ოღონდ ამ ჯერად გავაფართოოთ არეალი და მხოლოდ საკუთარ თავზე ნუ ვიძალადებთ დავიღალე ამ თამაშის შემდეგ სახლში სულ გაწუწული ან ხალი ვარცხნილობით ვბრუნდები-წამოიყვირა საბამ, ეტყობა ვიკას მიერ შესრულებული დავალება გაახსენდა მოზრდო თმაზე კიკინები რომ გაიკეთა და მთელი დღე ისე დადიოდა.
-კარგი ხო მართალი ხარ-გადავიკისკისეთ ჩვენ.
ამასობაში მეც მივწერე კესოს და "თხუთმეტ წუთში მანდ ვარ თუ დამაგვიანდა ისევ წაიკითხე ეს სმს"_ო არა რა ხანდახან რა ჭკვიანია ეს გოგოც გამეცინა მე. ათ წუთში ბაბისაც უმთავრდებოდა ლექცია ამოტომ კაფეში შევედით და სასმელები და ტორტი შევუკვეთეთ.
-აბა ესმე რა ხდება ახალი შენსკენ?-იკითხა თემომ
- ვთხოვდებიიი-აღტაცებულმა წამოვიძახე მე მეტი დამაჯერებლობისთვის. საბა და ლუკა წვენს სვამდნენ, ეს რომ ვუთხარი ორივეს გდაცდათ.
-მოიცა მართლაა?-შეიცხადა ანამ.
-არა კაცო რა მართლა უბრალოდ შუადღეა უკვე და საბას და ლუკას ძილის დროა ბავშვებს კიდე ძილის წინ ზღაპრებს უკითხავენ ამაზე დიდი ზღაპარი რაღა გინდა?- გდავიკისკისე მე.
-მეც არ გამიკვირდა მეთქი ამ გიჟზე მეტი გიჟიც არსებობს ეს თუ მოყავს ცოლადთქო-გადაიხარახარა საბამ.
-გიჟი ახსენე და კესოც მოვიდაა-კარისკენ გავიხედეთ ყველამ. საიდანაც კესო და ბაბი სიცილით შემოვიდნენ.
-ხაი გაიზ როგორ ხართ- იკითხ კესომ.
-როგორ ხარზე ვეღარ გაქაჩა შენმა ინგლიშმა ხოო?- სიცილით გადაეხვია თემო.
-კარგად ვარ მეც თემო არ იყო ასე დაინტერესებაც საჭირო.-ყურადღება არ მიაქცია თემოს ნათქვამს. ბაბიმაც და კესომაც კოცნა-პროშვნით ჩამოუარეს ყველას, ამ მომენტს ვერ ვიტან.
- აბა რა გეგმები გვაქვს?-წამოიწყო ბაბიმ.
-მოკლედ რა ხდება- თქმა არ დავაცადე არცერთს-გდავწყვიტეთ სიმართლე თუ მოქმედება ვითამაშოთ.
-ოჰო კარგიაა-ხელები გაუხახუნა ბაბიმ ერთმანეთს.
მიმტანს ბოთლი ვთხოვეთ და თამაში დავიწყეთ.
-ლუკას-ს თუ მ?-იკითხა ბოროტული სახით საბამ.
-მოქმედება- ამოიკნავლა ლუკამ.
-კარგი მაშინ დროა მიმტანს ერთი ჭიქა ძმარი ვთხოვოთ- ტაში შემოკრა საბამ.
-მოსიარულე ბოროტება რომ ხარ აქამდეც მაქვს ნათქვამი ხო?-ამოიკრუტუნა ლუკამ.
-კი თან არაერთხელ-გადაიხარხარა საბამ და თან მიმტანს ანიშნა მოსულიყო.
-გისმენთ რას ინებებთ-კეკლუცით იკითხა ახალგაზრდა გოგომ.
საბამ ერთი აათვალიერე, მერე აზრზე მოსასვლელდ ჩაახველა და უთხრა- ერთი ჭიქა ძმარი თუ შეიძლება- არ დააკლო სინაზე ამანაც- ამის დანახვაზე სიცილს ვეღარ ვიკავებდით.
გოგონამ ჩასანიშნად გამზადებული ბლოკნოტიდან თავი მაღლა აწია და გაკვირვებულმა გადახედა საბას, იმაში დასარწმუნებლად ხომარ მომესმაო, ლუკას სახეს თავლი რომ მოკრა, შემდეგ მაგიდაზე დადებულ ბოთლს მიხვდა რაშიც იყო საქმე და სიცილით გაგვეცალა. მალევე დაბრუნდა ძმრიანი ჭიქით ხელდამშვენებული.
-აბა ჩემო ლუკაჩო ჩვენ გაგვიმარჯოს, მე ვერ დავლევ და აბა შენ იცი. რევერანსით გადააწოდა ჭიქა საბამ.
-გადაგიხდი- გამოსცრა კბილებში ლუკამ.
-რას საბანს?-მაინც მცხელა ღამე და დამავალებ- შესვენებებით თქვა მოხარხარე საბამ და მიმტანს გადახედა, რომელიც ამის მოსმენაზე აწითლდა. ოხ ესმა გამოუცდელი რომ ხარ მაგის ბრალია რას ვერ მიხვდი ნამიოკი ჩაურტყა- შემომძახა მეორე მემ. ამაზე მეც ავყევი სიცილში სხვებს.
-ღმერთო გდამარჩინე- ამოიგმინა ლუკამ და ერთ ყლუპზე გადაკრა, ჭიქა მოიცილა და მაშინვე წყლიანი ჭიქა მოაყოლა რომელშიც ყველასგან უჩუმრად მარილი ჩავყარე. ასე ადრე გამიკეთა და ახლა ვიძიე შური. ისიცი ერთი სულის მოთქმით გადაკრა და უფრო მეტად დაიჭყანა.
-ესმა მოგკლავვვვ- დაიგრგვინა ლუკამ.
-აბა შენ იცი გახსოვს რა გითხარი? გადაგიხთითქო ხოდა აი დადგა დროც.- გადავიხარხარე ამჯერად მეცც. ბავშვები რომლებიც აქამდე გაურკვევლობაში იყვნენ ახლა ყველაფერს მიხვდნენ და სიცილში ამყვნენ. ისევ გვგრძელეთ თამაში
საბამ გვერდით მაგიდაზე მჯდომ გოგოს სკამი გამოუწია.
თემოს სიმართლე ათქმევინეს რომ ვიღაც მოსწონდა თუმცა არ დააკონკრეტა.
ანამ თემოს ყელში აკოცა.
ბაბიმ საბას გაულაწუნა ლუკას თხოვნთ.
მე იმ მიმტანისთვის წეხან ვინც მოგვემსახურა ნომერი გამომართმევინეს.
-კარგი ახლა შენი ჯერია, დაატრიალე ესმა.- წამოიყვირა აზარტში შესულმა ბაბიმ.
დავატრიალე და კესო ამოვიდა-ს თუ მ კესუნა?- ვიკითხე გამხიარულებულმა.
-მოქმედება- სუნთქვას ამოაყოლა ვიკამ და გაინაბა საშინელების მოლოდინში.
-კარგიი მაშინ ვინც პირველი შემოვა და მაგიდასთან დაჯდება, ნუ ბიჭი რათქმაუნდა, მიხვალ და ისტერიკებს მოუწყობ როგორ დამშირდი და რაღაც მსგავსები, დანარჩენი ექსპრონტად მოიფიქრე.-ვთქვი ჩემი წინადადებით აღტაცებულმა და განადგურებული სახით მჯდომ ვიკას გადვხედე.
-როგორც ჩანს გავერთობით-ტაში შემოკრეს ბიჭებმა.
-შეკამათებას აზრი არ აქვს ხო?-ბილოჯერ გაიბრძოლ კესომ
-შენი აზრით?- გადავხედე მე და მიხვდა რომ უნდა გაჩუმებულიყო.
-კარგი დაველოდოთ მსხვერპლს-ხელები დავარტყი მაგიდაზე.
ბევრი ცდა არც დაგვჭირვებია ხუთი წუთიც არ იყო გასული კარში ბიჭი შემოდის ვიღაც ქერასთან ერთად თუმცა ძნელი მისახვედრი არაა მისი ჩაცმულობით რომ უბრალო ნაშაა ბიჭის სახეს ვერ ვხედავდი, ისე იდგ მზის სინათლე სახესი ენათებოდა.
-აბა კესო წარმატებებ- გაამხნევეს ბიჭებმა.
-აცადე დასხდნენ- წამოვიძახე მე და ახლა კარგად ვხედავდი მაგიდასთან მჯდომ ვიღაცას კი არა ირაკლი ყანჩაძეს, აი ზუსტად ჩემ მეზობელ ირაკლის ის დაუნი რომ ეძებდა. ირაკლი საზღვარგარეთ სწავლობდა ბიზნესმენია, საქართველოში რამოდენიმე კვირის ჩამოსულია, მხიარული ბიჭია გარეგნობასაც ვერ დაუწუნებ მაღალი, წაბლისფერი თმით და შავი თვალებით, ნავარჯისები ტანიც არ დაგვავიწყდეს. მე და ბაბიმ კარგად გავიცანით თუმცა კესოს თვალითაც არ ჰყავდა ნანახი. მე და ბაბიმ ერთმანეთს გადავხედეთ და ჩუმათ ჩავიცინეთ, კესოს კი ხელით ვუბიძგეთ ვითომ არაფელითქო.
კესო ჯერ გაუბედავად მიიწევდა და ჩვენსკენ იხედებოდა, ჩემს სახეს რომ წააწყდა მიხვდა ფეხისთვის უნდა აეჩქარებინა და ასეც მოიქცა. გამწარებული სახე მიიღო და ბიჭთან მიიჭრა
-აი თურმე სად ყოფილხარ შე არამზადა ამასთან მღალატობბ?-შეყვირა გაცოფებულმა კესომ და გაკვირვებულ ბიჭს გადახედა და არანაკლებ გაკვირვებულ ქერაზე ანიშნა.
-უკაცრავადდ?-ძლივს ამოიკალაპრაკა ირაკლიმ.
-უკაცრავადდ? უკაცრავადდ? ახლა ვეღარ მცნობ არაა? სახლში რომ დამტოვე ატირებულ ბავშვთან ერთად მაშინ, ხომ მცნობდი კარგად-წამოკივლა როლში შეჭრილმა კესომ, რადროს სამხატვრო იყო სამსახიობოზე უნდა ჩაებარებინა.
-გოგონა მგონი მზეში იარეთ დიდხანს, ექიმის მისამართს მოგცემთ თუ გინდა. ან იქნებ აღაარ გავწვალდეთ და პირდაყირ ფსიქიატრთან წაგიყვანთ არ იდარდოთ ჩემიხარჯებით მიგაცილებთ-თქვა ირაკლიმ, რომელიც აშკარად გამხიარულებულიყო. მოვლენების ასეთ განვითარებას არ მოელოდა კესო, სხვა გზა არ ქონდა ისევ უნდა გაეგრძელებინა როლის თამაში.
-უკვე ფსიქიატრთანაც მგზავნი არაა? ბავშვს ვინღა მოუვლის? იქნებ შენ როცა ნარკოტიკის ზემოქმედების ქვეშ იქნები?-წამოუყვირა კესომ. ამის გაგონებაზე ქერა წამოფრინდა ბიჭს წყალი გადაასხა და გარეთ გავარდა. გაცოფებული ბიჭი ფეხზე წამოხტა და კესოს მკლავში წვდა.
-ვინ ხარ ასეთ სცენებს რომ მიწყობ?-დაიგრგვინა ბიჭმა.მივხვდით დრო იყო ჩავრეულიყავით მე და ბაბი და წამოვდექით.
-გამარჯობა ირაკლი როგორ ხარ?- მივედი ირაკლისთან და გადავკოცნე კესოსს გაოცებულ სახეს კი ყურადღება არ მივაქციე. ბაბიმაც იგივე გაიმეორა.
-გამარჯობა გოგონებო როგორ ხართ?- იკითხა ირაკლიმ და კესოს ხელი გაუშვა.
-არაგვიშავს კესო შევამჩნიეთ და გადავწყვიტეთ ჩვენი მაგიდისკენ მეგვეპატიჟებინა-ჩამოვარაკრაკე მე.
-აჰჰ ესეიგი კესო არაა?-ჩაიცინა ბიჭმა.
-კი კესო- დაუდასტურა ბაბიმ.
-კარგი აბა წავედთ ჩვენ გვეჩქარება-ხელი ჩავავლე გაოცებულ კესოს და მაგიდისკენ წავათრიე.
-თქვენ რა ამ იდიოტს იცნობთ და არ მითხარით?-გადაირია კესო.
-ჩვენი მეზობელია- გაიკრიჭა ბაბი ვითომც არაფერიო.
(კესო)
როცა კაფეის მივედი ბავშვების ნახვა ძალიან გამიხარდა. თამაში რომ დავიწყეთ და ესმას სურვილი უნდა შემესრულებინა ვიცორი რაღაც საშინელებას მთხოვდა, თუმცა სხვა გზა აღარ მქონდა, ვიცოდი აზრს არ შეიცვლიდა. ასერომ დაველოდე მსხვერპლს. და აი ისიც ვიღაც ბიჭი შემოვიდა მაღალი წაბლისფერი თმით და შავი თვალებით სწორი ცხვირით და დიდი ტუჩებით. თან ქერა გოგო ახლდა ჩაცმულობით მიხვდებოდით ვინც იყო. მეც სხვა გზა არ მქონდა და მაგიდასთან რომ დასხდნნე მათკენ გავემართე, თუმცა ფეხები უკან მრჩებოდა. არა მაინც რა ბიჭიაა დიდი სიამოვნებით დავახრჩობდი კოცნით.
-აი თურმე სად ყოფილხარ შე არამზადა ამასთან მღალატობ?-წამოვიძახე რაც პირველი მომაფიქრდა და გაბრაზებული სახე მივიღე.
-უკაცრავად?- გაკვირვებულმა შემომხედა ბიჭმა და ამთვალიერა. თავხედი.
-უკაცრავად? უკაცრავად? ახლა ვეღარ მცნობ არაა? სახლში რომ დამტოვე ატირებულ ბავშვთან ერთად, მაშინ ხომ მცნობდი კარგად- წამოვიყვირე მე როლში შეჭრილმა და ქერას გადავხედე რომელიც გაოცებული გვიყურებდა და ბრაზი ნელ-ნელა ერეოდა.
-გოგონა მგონი მზეში იარეთ დიდხანს, ექიმის მისამართს მოგცემთ თუ გინდა. ან იქნებ აღარ გავწვალდეთ და პირდაპირ ფსიქიატრთან წაგიყვანოთ არ იდარდოთ ჩემიხარჯებით მიგაცილებთ- ჩაიცინა ირონიულად და კიდევ ერთხელ მომავლო თვალი. მოიცა ამან ახლა გიჟად შემრაცხა?ამ იდიოტს უყურეეთ რა დიდი სიამოვნებით მიგილამაზებდი მაგ ლამაზ სიფათს. ნეტა ლურჯი თუ მოუხდება? ვფიქრობდი ჩემთვის.
-უკვე ფსიქიატრთანაც მგზავნი არაა? ბავშვს ვინღა მოუვლის? იქნებ შენ როცა ნარკოტიკის ზემოქმედების ქვეშ იქნები?-ვუთხარი გაცოფებულმა და აღარ ვიცოდი სად გავქცეულიყავი, როცა დავინახე ქერამ როგორ შეასხა სასმელი და გარეათ გაიქცა ბიჭმა კი გაცოფებულმა შემომხედა ფეხზე წამოხტა და ხელში ჩამაფრინდა.
-ვინ ხარ ასეთ სცენებს რომ მიწყობ?- დაიგრგვინა ბიჭმა. აი ახლა უნდა ვთხოვო ღმერთს გადარჩენა, თორემ ვატყობ ჩემი ცხოვრების ბოლო დღე დადგა. იქნებ ვთხოვო გმომშვიდობებისთვის მაინც მომცეს დროო.
ამ დროს დავინახე ესმა და ბაბი რომ წამოვიდნენ ჩვენსკენ. აი სად მეშველა, მგონი გადავრჩი, ესმას ამბავი რომ ვიცი ალბათ მოკლავს ამ საცოდავს. გავიფიქრე ჩემთვოს და ინტერესით გავხედე გოგონებს, რომლებიც მოგვიახლოვდნენ.
-გამარჯობა ირაკლი როგორ ხარ?-იკითხა ესმამ და ბიჭი გადაკოცნა, ბაბიმაც იგივე გაომეორა. მოიცა ესენი ამ ვაჟბატონს მიესალმნენნ? და თან გადაკოცნესს არ არსებობს ანუ იცნობემ ამ არსებასს?
-გამარჯობა გოგონბო როგორ ხართ?- იკითხა ბიჭმა დამთბარი ხმით და ხელი გამიშვა. ძლივს მეშველა.
-არაგვიშავს კესო შევამჩნიეთ და გადავწყვიტეთ ჩვენი მაგიდისკენ მეგვეპატიჟებინა- თქვა ესმამ. ხო როგორ არაა წეხან მე მქონდა ჩემს თავთან სურვილი.
-აჰჰ ესეიგი კესო არაა?-ჩაიცინა ბიჭმა. ეს ყრუაა? კესოოო და აბა ელპიტე ხოარ მერქმევა.
- ხო კესო - დაუმოწმა ბაბინ.
- კარგი ჩვენ წავალთ- თქვა ესმამ და მაგიდისკენ წამიღეს.
- თქვენ რა ამას იცნობთ?-ვიკითხე ჯერ კიდევ გაცოფებულმა და გაკვირვებულმა.
- კი ჩვენი მეზობელია- ჩამიკაკლა ბაბიმ.მოცა რომელი მეზობელი ცოტახნის წინ რომ ჩამოვიდა ამგენჯს კორპუსში დასახლდა და ესმა რომ იძახდა ჩავუბრატდითოო? თანაც აქებდნენ სიმპათიური არისო.ოხ მოგკლავ ესმა ამ ფოქრში ნიკასკენ გამექცა თვალი დავინახე, როგორ დადო მაგიდაზე ფული და კარში გასვლამდე ჩემსკენ გამოიხედა ეშმაკურად ჩაიცინა და გავიდა.
-იცნობდით და მაინც გამიშვით არაა- შევუბღვირე ესმას.
-კარგი რაა იცი რა საყვარელი ვინმეაა- შემაცოდა თავი ბაბიმ.
-რა საყვარელი გოგო არ გესმოდა მაინც? გიჟად შემრაცხა- წამოვუყვირე მე.
-სიმართლე თუ გინდა მეც გიჟი მეგონებოდი-გადაიხარხარა საბამ.
-ხო რა ჩაუტარეე.- გაეცინა ანასაც.
-არა ნუ ისტერიკა კი გითხრეს მაგრამ ეს ბავშვი სად გაგახსენდა ან ნარკომანობა როგორღა დააბრალე- შეიცხადა ბაბიმ.
-გამწარებული იყო და რაც გაახსენდა ყველაფერი თქვა-მხარი ამიბა ესმამ.
-გამოცდილია ეს- გამეცინა მეც მაღაზიის ინციდენტის გახსენებაზე.
-არა დაო რა დროს სამხატვროა მსახოიბო უნდ აყოფილიყავი გადარიე კაცო. არ მეგონა ამდენს თუ მოიფიქრებდი- ისევ გაიცინა ესმამ.
-შენ რა ჩემს შესაძლებლობებში ეჭვი გეპარება? არ გაპატიებ გული მომიკალი- ვთქვი და არარსებული ცრემლი მოვიწმინდე.
დრო მალე გავიდა ამდენ სიცილში შემოგვაღამდა კიდეც. რვა საათი იყო რომ დავიშალეთ მე სახლში წავედი და დასვენება გადავწყვიტე. მოვემზადე და დასაძინებლად დავწექი თუმცა ძილი არ მომეკარა. ავდექი, დერეფანს გავუყევი და სახლის ბოლო ოთახში შევედი სადაც ხატვისთვის საჭირო ყველა ნივთი იყო.
დავდექი და ხატვა დავიწყე თავიდან ვერ ვიაზრებდი რას ვხატავსი თუცა ხაზები ერთმანეთს რომ გადაება და გიშერივით შავი თვალები გამოიკვეთა მაშინვე შევწყვიტე ხატვა, ჩემს ოთახში დავბრუნდი და დავიძინე.

(ნიკა)
კაფედან გამოსვლისას ტელეფონი ავიღე და ლაშას დავურეკე, ლაშა ჩემი ბავშვობის მეგობარია და სასტავში ყველაზე ცენცერა.
- ხო სიხარულო, როგორც იქნა გაგახსენდი?-გავიგონე ლაშას ხმა, რომელიც ცდილობდა გოგოსთვის მიებაძა.
- ნუ ხარ პიდა*ასტი და მითხარი სად ხარ- შევუღრინე მე.
- ლექსუნასთან ვარ ბინაში, სად უნდა ვიყო- დაიკნავლა ისევ ქალის ხმით.
- მოვდივარ.- ვუთხარი და გავთიშე. ჩემს BMW X6 ში ჩავჯექი და ლექსოს ბინისკენ წავედი. მთელი გზა კესოზე მეფიქრებოდა. მოვხვდი რომ ის სცენა იმიტომ მოაწყო თამაშში წააგო ან ნიძლავი ქონდა მაგრამ მაინც მომეშალა ნერვები, როგორ გაბემა ნარკომანი ეწოდებინა ამ პატარა გოგოს როცა ჩემი სახელის გაგონებაზე ხალხი შიშისგან კანკალებს. დარწმუნებული ვარ ესმა და ბაბიც შემთხვევით არ აღმოჩნდნენ ჩვენთან. ვიცი ესმას ხელი ურევია ამ საქმეში, ოხ რა გიჟია ეს გოგო სამი კვირაა რაც ვიცნიბ და უკვე მივხვდი რა გიჟიცაა. ერთხელ შოკოლადი შევუჭამე და ისე გაბრაზდა მეორე დღეს ჩემთან შემოიპარა ჩემი ოთახის კარზე საღებავით სავსე ბუშტი დაკიდა და შემოსასვლელიდ ადაიწყო ყვირილი სასწრაფო საქმრ მაქვს გამოდიო. თავიდან ვიეჭვე ამ დილა ადრეან ესმას რა გააღვიძებდათქო მაგრამ, რომ აღარ შეწყვიტა წამოვდექი და გავედი კარის გაღების თანავე გავიგე რაღაცის ყრუ ხმა და მალევე ვიგრძენი როგორ ჩამოდიოდა საღებავი წვეთ წვეთად იატაკზე. ესმა კი იმდენს იცინოდა უკვე ცუდად იყო. სააბაზანოში გავვარდი თუმცა დაბანამ არ მიშველა მთელი თმა ლურჯი მქონდა ესმა კი სმურფს მეძახდა. მეორე დღეს სალონში წავედი და დავიბრუნე ძველი თმა მაგრამ ის დღე არასდროს დამავიწყდება.ამ ფიქრებში ლექსოს ბინასაც მივადექი და დაუკაკუნებლად შევაღე კარი. ლაშა ლექსოს ეტმასნებოდა ის კი გაბრაზებული ცდილობდა მოეშორებინა.
-აი ჩემი ღვთაებაც მოვიდა.- წამოხტა ლაშა და ჩემსკენ გამოიქცა. ზოგჯერ მართლა მეპარება ეჭვი მის ორიენტაციაში.
-არ მომეკარო გიჩივლებ იცოდე- შევყვირე მე.
- გეყოთ ღლაბუცი და ამოღერღე რამ მოგიშალა ნერვები- თქვა სერიოზული ხმით სვანმა.
-რამ არა ვინ.- დავსერიოზულდი მეც და ტახტზე მათ წინ დავჯექი.
-ოჰოი ეს უკვე მომწონს.- ხელები გაუხახუნა ერთმანეთს ლაშამ.
მივუყევი ვიკას ისტერიჩკები და ბიჭეი, თვით ლექსოც კი გადაბჟირებას იყო.
- მოიცა შენ რა ცოლიც გყავს და შვილიც აქ კიდე მე მაბამ? შე უსინდისო როგორ ბედავ- მკაცრი ხმით თქვა ლაშამ და სიცილი აუტყდა.
-გიჟებს რა დალევს - თქვა ლექსომ და გაიცინა.
-რა გაცინებთ ამდენი ადამიანის წინ ნარკომანი მიწოდა- შევუბღვურე მე.
- ეგრე მე შენმა გადარეულმა მეზობელმა პიდა*ასტად შემრაცხა მაგრამ შენც იცინოდი ეს რომ მოგიყევი.- გადაიხარხარა ლექსომ.
შენ წარმოიდგინე და ზუსტად ჩემი გადარეული მეზობლის მეორე დაქალია ეს ვიკა და ეჭვი მაქვს ამ საქმეშივ მაგის ხელი ურევია.- ჩავფიქრდი მე.
- აი თურმე რა- წამოიძახა ლექსომ, თითქოს ურთულესი განტოლება ამოხსნა- ახლა გასაგებია ვისგან გადაედო სიგიჟეები. უნდა ვერიდოთ როგოც ჩანს იმ გოგოს ავადმყკფობა გადამდებია.- გადაიხარხარა ლექსომ.
- აგერ ნახავ თუ ამ ბავშვს რქები არ წავატეხო.- დავიმუქრე მე.
- ბავშვი უძახე და კი ჩაგიტარა.- გადიახარხარა ლექსომ.
- შენ ვიზე რას ამბობ დაგავიწყდა ესმამ მაღაზიაში რაც გაგიჩაალიჩაა- გველურად ჩავიცინე მე. ამის გახსენებაზე ლექსო დასერიოზულდა.
-მაგ ესმას წავატეხავ იმ რკინის რქებს.- დაისისინა ბოლოს.
ლაშამ გვისმინა გვისმინა და ბოლოს ერთიანად ამოხეთქა. სიცილისგან უკვე გალურჯებული იყო. ბოლოს დამშვიდდა, სეროიზული სახე მიიღო, ორივეს გადმოგვხედა და დაასკვნა.
- დარხეული გაქვთ.
ბიჭებიდან გვიან წამოვედი. სახლში ასვალს ვაპირებდი ესმას ბინას რომ გავუარე გვერდი და გადავწყვიტე შევსულიყავი მინდოდა კესოზე მეტი გამეგო.
კარი ბაბიმ გამიღო ეტყობა კაფეში მომხდარი გაახსენდა და სიცილს ძლივს იკავებდა.
-გაიცინე თორე მოვკვდი შენი საცოდაობით- გამეცინა მეც.
ნებართვის მიღებისთანავე გაისმა ბაბის ხარხარი. ამაზე ვიკაც დაეშვა მეორე სართულიდან და მე რომ დამინახა მასაც სიცილი აუტყდა.
-ოჰოო ჩვენი დღის მსხვერპლი მოსულა.- გაიხინა ესმამ.
-ვინ იყო ის გიჟი.- ვკითხე და ტახტზე ჩამოვჯექი.
ესმაც გვერდით მიმიჯდა და თავი მოისაწ*ლა.
-სიმართლე თუ გინდა კესოს ბრალი არაფერი არ არის, სიმართლე თუ მოქმედებას ვთამაშობდით კესოს ჩემთვის სურვილი უნდა შეესრულებინა. მეც ვთქვი ვინც ახლა შემოვა იმას ისტეკებს მოუწყობთქო და შენ შემოხვედი. შემთხვევითობის მსხვერპლი ხარ სმურფო - გამეკრიჭა ბოლოს.
- ასეც ვიფიქრე, ვიცოდი შენი ხელი რომ ერია.- გამეცინა ჩემი ეჭვი რომ დადასტურდა.- და ვინ არის კესო თქვენიი?- ვიკითხე შეპარვით.
- კესო რვა წლის იყო როცა მშობლები ავარიაში დაეღუპა, კესოს უფროსი ძმა ალექსანდრე საზღავრ გარეთ ყავდათ მშობლებს გაგზაბნილი და დღემდე იქ არის. რადგან კესოს არავინ ყავდა, ისეთი ვინც მასზე იზრუნებდა, ჩემმა მშობლენმა გადაწყვიტეს წამოეყვანათ, რადგან ჩემი მშობლები და კესოს მშობლები ძალიან ახლო მეგობრები იყვნენ. ამიტომ კესო რვა წლის მერე ჩემთან ერთად არის. მე ბაბი და კესო ლაბაძე საუკეთესო მეგობრები ვართ.-გაიჯგიმა ესმა.
ლაბაძის ხსენებაზე თვალები გამოფართოვდა.
- მოიცადე კესო ალექსანდრე ლაბაძის დაა? -ვიკითხე გაოცებულმა.
-ხო იცნობბ?- იკითხა ინტერესით.
-საზღავრ გარეთ რომ ვიყავი სასწავლებლად ერთ უნიში ვსწავლობდით. ვიცოდი რომ და ჰყვადა მაგრამ არასდროს მინახავს- გაოცებული ვლაპარაკობდი მე.
- ხო ალექსი არც ჩვენ გვინახავს მხოლოდ სკაიპით ვეკონტაქტებით და ერთხელ იყო ჩამოსული წლრბის წინ რამდენიმე დღით.- თქვა ესმამ.
- კარგი მე უნდ აწავიდე გვიანია უკვე- ვთქვი დაპროგრამებულმა და წამივედი. კიბეებს ნელა ავუყევი და ფიქრი დავიწყე. გაოცებული ვიყავი რომ ჩემი მეგობრის და იყო კესო. გოგო რომელიც ერთი დანახვით მომეწონა. ტელეფონი ავიღე და ჩემს მარჯვენა ხელს, სანდროს გადავურეკე
- დიახ ბოს- მიპასუხა სანდრომ.
- სანდრო კესო ლაბაძეზე ყველანაირი ინფორმაცია მჭირდება. სად ცხოვრობს რას საქმიანობს, სად დადის, მისი ყოველი ფეხის ნაბიჯი უნდა ვიცოდე.- ვუთხარ და პასუხს არ დავლოდებივარ ისე გავუთიშე.
(ესმა)
მძინარეს რაღაც უცნაური ხმა ჩამესმოდა, ვიფიქრე ძილს გავაგრძელებთქო მაგრამ რომ აღარ გაჩერდა წამოდგომა ვიკადრე. ხმას დავუკვირდი და მაგიდისკენ გავიხედე ოხ ესმა რა ვეღარ ისწავლე კომპიუტერის გამორთვა ძილის წინ, რა იცი რომელ დარტყმულს მოუნდება დილის ცხრა საათზე დარეკვა. ზლაზვნით წამოვდექი და ლეპტოპს ხელი დავავლე ესევ საწოლს მოვუჯექი და ახლაღა დავაკვირდი ეკრანს, რომელზეც ალექსანდრე იყო გამოსახული, ამას რაღა უნდა ხო მშვიდობაა სად გავახსენდი ვფიქრობდი ჩემთვის და თან ზარს ვუპასუხე.
-ოჰ როგორც იქნა იკადრე პასუხის გაცემა.-თვალები გადაატირალა ალექსმა.
-კარგი რა ალექს ასე გულთბილად მოკითხვაც არ იყო საჭირო რავიცი არამიშავს, კი კარგი ამინდია, კაი აბა კარგად-გავეკრიჭე მე.
-მოიცა გოგო რა კარგად საქმე მაქვს.- ოჰოო ეს საინტერესოა ალექსი და ჩემთან საქმეე.
-ჰმმ საინტერესოა.
-მოკლედ საქართველოში ვაფორმებ ერთ-ერთ ბიზნესმენთან ხელშეკრულებას და დასწერებაა აუცილებელი. მე ვერ ვახერხებ ჩამოსვლას ამიტომ შენ უნდა მიშველო, უბრალოდ ჩემი წარმომადგენელი იქნები დანარჩენს იურისტები მიხედავენ შენ ხელს მოაწერ და ესაა. მართლა ძლიან მნიშვნელვანი ხელშეკრულებაა გთხოვ დამეხმარე რა, კესოს
ს ვთხოვდი მაგრამ გუშინ მითხრა აკადემიაში გამოფენისთვის ვემზადებიო არ მინდა მოვაცდინო თანაც შენ ასეთუისე გამოცდილებაც გაქვსა ამ საკითხში.- მუდარანარევი ხმით მეუბნებოდა ალექსი.
-კარგი ხო მაგრამ სანაცვლოდ ჩემთვის ერთი სურვილი გექნება- გავეკრიჭე მე.
-ოღონდ ახლა მიშველე და რაც გინდა იმას გავაკეთებ.- მოეშვა ალე.
-შეხვედრა როდისაა?-დავინტერესდი უცებ.
-თერთმეტის ნახევარზე.
-და სად უნდა მივიდე?
-მძღოლი მოგაკითხავს დათქმულ დროს და თვითონ მიგიყვანს.-გამიცინა ალემ.
-ოჰოო თვითმომსახურებით საინტერესოა- გამეცინა მეც.
-კარგი წავედი მეჩქარება და აბა შენ იცი გახსოვდეს ამ ხელშეკრულებაზეა ჩემი და ჩემი ბიზნესის ბედი დამოკიდებული.-დაუსერიოზულდა უცებ ხმა.
-გასაგებია ბოს კბილებით დავიცავ ხელშეკრულებას-გავეკრიჭე და ხელი შუბლზე მივიდე.
-ოხ არაფელი გეშველება- თავი გააქნია ლექსომ- კარგი წავედი მე შაბათს გნახავ იმედია დამხვდებით სადაქალო აეროპორტში- გაჩერდა უცებ.
-შენ სადაქალო თუ ბაბი გაინტერესებს?- ნიშნისმოგებით ვკითხე მე.
-ოხ ესმა საიდან მოიტან ასეთ სისულელეებს?- ამოიოხრა ალემ, მაგრამ მაინც შევატყე დაბნეულობა სახეზე.
-კაი კაი არ გაწითლდე დაგხვდებით აბა რას ვიზამთ წავედი მოვემზადე შენი და კომპანიის ბედი უნდა გადავარჩინო- გავეკრიჭე და სამან ისევ იტყოდა "ოხ ესმა რა გეშველებაო" გავუთშე.
აბაზანიდან ნახევარ საათში გამოვედი.კლასიკური შავი კაბა, თეთრი მაიკა, და ზედ შავი პიჯაკი მოვიცვი, თმა ცხენის კუდად გავიკეთე ჩანთაში ტელეფონი ჩავაგდე და ოთახიდან გავედი.
ბაბიმ რომ დამინახა ასე გამოწყობილი გაკვირვებულმა შემომხედა.
-რამე ხდება და მე არ ვიციი?
-კეეე ალემ დამირეკა რომელიღაც ფირმასთან ხელშეკრულებას აფორმებს და აუცილებელია იქ ვინმე მისი წარმომადგენელი იყოს ამიტო გადასარჩენად მე მიხმო -გავეკრიჭე მე და სამზარეულოს მაგიდასთან ჩამოვჯექი-ყავას გამიკეთებ თუ სხვა ბინის ძებნა დავიყოთ.
-გაგიკეთებ ხო მაინც უსაქმოდ ვარ და თანაც მენანება ეს ბინა დასაწვავად- დამეჭყანა ბაბი.
საათს გავხედე და ეკვე ათი შესრულებულიყო.ბაბიმ ყავა გააკეთა დავლიეთ და ამასობაში ნახევარი საათიც გავიდა. სიგნალის ხმა გავიგონე გარეთ გავიხედე და კორპუსტან შავი მანქანა იდგა. მივხვდი მე მელოდებოდა აბა ახლა ჩემს მეზობელ ლამარას თაყვანისმცემლების მიღების ლიმიტები სამოცდაათს რომ გადაცა მის მერე ამოეწურა. ბაბის დავემშვიდობე და მანქანაში ჩავჯექი. თხუთმეტ წუთიანი მგზავრობის შემდეგ მანქანიდან გადავედი და უზარმაზარი კომპანიის წინ აღმოვჩნდი. მძღოლს გავხედე ხომარ შეეშალა და სხვაგან ხომარ მომიყვანთქო.
-ქალბატონო ესმა იცდამეშვიდე სართულზე აბრძანდით და მდივანი აგიხსნით ყველაფერს.-მითხრა მძღოლმა და წავიდა. რაიყო შე კაი ადამიანო მეტი მაღალზე ვერ ადი ოცდაშვიდი რა არის ვფიქრობდი და თან ლიფტში შევედი. ოცდამეშვიდე სართულზე რომ ავედი მაგიდასთან მჯდომი საყვარელი წითური თმიანი გოგო დამხვდა.
-გამარჯობა მე ესმა წიკლაური ვარ აქ თათბირი ტარდება და მე ალექსანდრე ლაბაძის წარმომადგენელი ვარ.-ჩამოვურაკრაკე გოგოს.
გოგონამ ჩემი სიტყვების გაგონებაზე დაბნეული ცისფერი თვალები მომანათა სკითხავი სათვალე შეისწორა და წამოდგა.
-გამარჯობა ქალბატონო ესმა მე ლიზი ხაჩიძე ვარ ბატონი ლექსოს მდივანი კრება საკონფერენციო ოთახში ტარდება დერეფნის ბოლოს მარჯვენა კარი.- ჩამოარაკრაკა გოგონამაც.
ლექსოს გაგონებაზე ის იდიოტი გამახსენდა თუმცა მალევე გადავიფიქრე, მეეჭვება ისე დაწყევლილიც ვიყო რომ მაინცდამაინც მასთან აფორმებდეს ხელშეკრულებას ალექსი. დერეფანს გავუყევი და დიდ ოთახში აღმოვჩნდი სადაც დიდი ოვალური მაგიდა იდგა ლამაზი სავარძლით, კედელზე უზარმაზარი ეკრანი ეკიდა, კედლები კი თეთრად იყო შეღებილი. მაგიდის თავში სავარძელი შეტრილებული იყო აშკარაა შიგ ვიღაც იჟდა თუმცა შემობრუნებას არ ჩქარობდა. კარი ისევ გაიღო და შიგნით სათვალიან, ორმოც წელს გადცილებული, მაღალი კაცი შემოვიდა. უკან მოჰყვა ასევე მაღალი, ჭაღარაშეპარული, დაახლოებით იგივე ასაკის კაცი და კარი მიხურეს. მაგიდას მიუსხდნენ და მეც დასაჯდომად მიმითითეს. როცა ყველა მზად ვიყავით თავში მდგარი სავარძელი გაირხა და შემოტრიალდა. აი ეფექტიც ამას ქვიაააა, რა ჯანდაბას აკეთებს ეს დინოზავრების უკანასკნელი შთამომავალი და დიკაბრიოს გარენათესავი აქ? მოიცა რა დიკაბრიო მართლა რა ჯანდაბა უნდა აქ. ვაჟბატონიც მე მიყურებდა აშკარა იყო არ გაჰკვირვებია ჩემი აქ დანახვა. მოიცა ანუ იცოდა აქ რომ მოვდიოდიი? ალექს აგკუწავ, იმ ერთ სურვილს გამოვიყენებ და გთხოვ თავი მოიკლა არ მინდა ციხეში ჩაჯდომა.
- გამარჯობა ქალბატონო ესმა მე ლადო ვარ- თქვა ერთ-ერთმა, როგორც მივხვდი ადვოკატმა-ბატონი ლექსოს ადვოკატი-დაამტკიცა ჩემი მოსაზრება მან.
-მე კი დავითი ბატონი ალექსის ამ შემთხვევაში კი თქვენი ადვოკატი.- თქვა მეორე კაცმაც.-ჩვენ უკვე ყველაფერი გარკვეული გაქვს, მხარეები შეთანხმებულები არიან და მხოლოდ ხელის მოწერაღა დარჩა- თქვა დავითმა და საბუთები გამომიწოდა. მე თვალ გადავავლე დავრწმუნდი რომ ყველფერი სწირად იყო და ხელი მოვაწერე. ახლა ადვოკატი მაკაკას მიუბრუნდა, მან საბუტები გამოართვა და ადვოკატებს მიუბრუნდა
-გთხოვთ ცოტა ხნით დაგვტოვოთ.- განაცხადა მტკიცე ხმით. ადვიკატებიც უკან მოუხედავად გავიდნენ ოთახიდან.
-ეს რას ნიშნავს?- ვიფეთქე მაშინვე.
- როგორც ვხედავ ჩაცმა გცოდნია- ჩაიცინა გველმა.
-კი ვიცი უბრალოდ განსაკუთრებულ სტუმრებს შიშველი ვხვდები ხოლემ მეტი ეფექტისთვის- დავისისინე მე.
-აჰა ანუ მე განსაკუთრებული ვარ?- ისე გაიცინა ალბათ ეგონა სიტყვაზე დამიჭირა.
-ეგ არ იცოდი? განსაკუთრებული ხარ აბა რა ხარ, ყოველ დღე კიარ მსტუმრობს დინოძავრებს უკანასკნელი გადმონაშთი- გამეცინა მე.
-იცი მგონი ხელის მოწერა გადავიფიქრე- მითხრა გამწარებული ხმით მან.
-რას ნიშნავს გადაიფიქრე ეს ხელშეკრულება ალექსანდრესთვის და მისი კომპანიისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია.- წამოვდექი ფეხზე გამწარებული.
-ასე თუარის მაშინ ერთი პირობით დავთანხმდები ხელის მოწერას- თავისი თავით კმაყოფილმა უცებ იპოვა გამოსავალი.
-რა პირობით?- ამოვიგმინე მე.
-ერთი დღე იმუშავებ ჩემთან როგორც მდივანი.- მკაცრი და შეუვალი იყო მისი ხმა. აი ზუსტად ახლა ჭირდება ამას დახმარება.
-მეტი საქმე არ მაქვს შენთან ვიმუშაო და სიცოცხლე გავიმწარო.
-მე შენის იცოცხლის მხოლოდ ერთი დღის, რამდენიმე საათს ვითხოვ, თუ არადა პრობელმა არ მაქვს უბრალოდ მაინტერესებს როგორ ჩახედავ შენს მეგობარს თვალებში როცა დაინახავ როგორ იძიერება მისი კომპანია და კოტრდება.- ის ხმაში ოდნავი სიბრალულიც არ იყო. სხვა რა გზა გაქვს ესმა შენ დაპირდი ალეს რომ მის კომპანიას დაიცავდი ახლა კი დროა პირობა შეასრულო.
-კარგი თანახა ვარ, მაგრამ საღამოს რვაზე უკვე სახლში უნდა ვიყო- განვაცხადე მკაცრად.
-ძალიან კარგი მეტხანს მინც ვერ აგიტანდი- თქვა და ცალყბად ჩაიცინა. ადვოკატებს დაუძახა ხელი მოაწერა, საბუთები თვითონ აიღო და კაბინეტი დავტოვეთ. მე ლიზისთან მიმიყვანა მითხრა ყველაფერს აგიხსნისო და კაბინეტში შევიდა. მე ამოვიოხრე და ლიზის გვერდით მივუჯექი.
-რა ჯოჯოხეთია ნამდვილი ლუციფერია, როგორ უძლბ არ მესმის- ამოვგმინე და ლიზის გავხედე.
-სულაც არარის ასეთი ძალიან კარგი უფროსია რასაც მის აუტალენ მეგობარზე ვერ ვიტყვით, რომელიც ჩვენსკენ მოემართება- სახე დამანჭა ლიზიმ და ლიფტისკენ გაიხედა. ოჰოო აუტანელის არ ვიცი და გარეგნობით ნამდვილად არ ჩამოუვარდება ლექსოს, მაღალი გამხდარი, თუმცა დაკუნთული, აჩეჩილი წაბლისფერი თმებით და ყავისფერი თვალებით სავსე ტუჩებით და სწორი ცხვირით. უჰჰ კაი ბაღანაა გავიფიქრე ჩემთვის და ჩემივე ფიქრებზე გამეციან.
-ბამარჯობა ლიზი ბიზი როგორ ხარ?- იკითხა სიცილით.
-გაგიმარჯოთ ბატონო ლაშია, ბატონი ლექსო კაბინეტშია, თავისუფალაი და შეგიძლიათ შეხვიდეთ.- უთხრა ლიზიმ და ბიჭს ახედა.
-ოჰო ლიზი სათვალე შეიცვალეე?-იკითხა დამცინავი ტონით.
-დიახ ბატონო ლაშა შევიცვალე მას შედეგ რაც სიფათში მოგდეთ ხელი გამეკრა და სათვალე ძის გადავარდა, სამწუხაროდ თქვენს სისულელეებს ჩემი სათვალე შეეწირა- უთხრა სევე დამცინავი ტონით, ბიჭს სახე აელეწა. მათ შემხედვარე სიცილი ამიტყდა.
-შენ ვინ ხარ ლამაზოო?- გადმომხედა ლაშამ.
-ქალბატონი ესმა ბატონი ალექსანდრეს წარმომადგენელია და საღამომდე ბატონი ლექსოს მდივანი.- გნუმარტა ლიზიმ.
-მოიცა რაო რა თქვი რა გქვიაა?- დაიბნა უცებ.
-ესმა ქვია ესმა- უთხრა აშკარად გაღიზიანებულმა ლიზიმ.
--არ არსებობსს, შენ ის სახელგანთქმული ესმა ხარ ლექსოს შეიშველი რომ შეახტი, მაღაზიაში კი პიდა*ასტად შერაცხეე? შენმა დაქალმა კიდე ვიკა ქვია მგონი ჩემი მეორე ძმაკაცის ნიკას ცოლად გაასაღა თავი.- გაოცებული შემომციცინებდა ლაშა.
-კი და ისიც გეცოდინება ნიკა როგორ დადიოდა სმურფივით ლურჯი თმებით მთელი დღე და თუარ გამასწრებ აქედან ლურჯ კიარა თმა საერთოდ აღარ შეგრჩება- ჩავიცინე მე.
ლაშამ ეტყობა იფიქრა ამას ჭკუა არ დაუშლისო და დრაკონის კაბიკეტისკენ გაემართა.
-მოიცა რაც იმ იდიოტმა თქვა სიმართლეაა?-გაკვირვებულმა შემომხედა ლიზამ.
-კი რაიყოო?
-დედააა შენ ვინ ყოფილხარ გოგოოო- გადაიხარხარა ლიზიმ.
-შენ და ლაშას დაძაბული ურთიერთობა გაქვსთ?- ვცადე თემა გადამეტანა.
-უფრსწორად ურთიერთობა საერთოდ არ გავქვს, მის იდოტურ რეპლიკებს თუარ ჩავთვლით ჩემს სათვალეზე- წამოწითლდა და თავი დახარა ლიზიმ.
-ამ საქმესი ექსპერტი არ ვარ, უფროსწორად სიყვარულის საერთოდ არ მჯერა მაგრამ, თუარ ვცდები ლაშა გიყვარს არა?- შევაპარე მე.
-არა რა სისულელეა- წამოიყვირა უცებ.
-კარგად მალავ
-ვიცი
-რამდენი ხანია?- ვკითხე ისევ.
-რაც მუშაობა დავიწყე მის მერე, ექვსი თვეა. ამ კომპანიას ბატონი ალეკო მართავდა ლექსოს მამა, მე მასთან ვმუშაობდ ალხა ბტონი ლექსო ჩამოვიდა და მამამისის ადგილი დაიკავა. ლაშა ბატონ ალეკოსთან მაშინ მოვიდა როცა სამსახურში ამიყნანეს საზღვარგარეთიდან რამოდენიმე დღით იყო ჩამოსული და ალეკოსთან საქმე ქონდა, მე ირონულად შემომხედა და გევრდი ამიარა . მას შემდეგ ყოველ ჯერზე რაღაც რეპლიკებს მესვრის. გუშინწინ ვეღარ მოვითმინე და სახეში ვუთავაზე, გამწარებული გავარდა. და გუშინ არც კი გამოჩენილა.-დამთავრა ისტორიის მოყოლა ლიზიმ და თავი ჩახარა. რაღაცის თქმას ვაპირებდი მაგდაზე დადებული ტელეფონის ხმა, რომ გაისმა
-დიახ ბატონო ლექსო- უპასუხა ლიზიმ
-დიახ ახლავე გადავცემ- უთხრა და გაუთიშა
-ესმა ბატონ ალექსანდრე გიბარებს კაბინეტში შემოვიდესო.
-დაიწყო ჩემი ტანჯვა.-ამოვიოხრე და ზლაზვნით წავედი კაბინეტისკენ.
დავაკაკუნე და შევედი.
-დიახ ბატონო ლუციფერ რა გნებავთ?-ვიკითხე ყალბი ღიმელით.
-შენს თავს მომართევ ლანგრით?-დაისმა უცებ ბოხი ხმა.
-სამწუხაროდ არ მემეტება მაგისთვის.
-კარგი მაშინ ყავა და ერთი კოლა ლაშასთვის- განაცხადა ლუციუსმა.
ახლავეთქო ვთქვი და ლიზის კაფეტერიის გზის სწავლება ვთხოვე. ძლივს მივაგენი. კოლა ვიყიდე ერთი ჭიქა ყავა და გამყიდველს ერთი კოვზე მარილიც ვთოხვე, მოწიწებით ჩავყავრე ყავაში და მოვურიე. კაბინეტში შევედი და კარი გამოვიხურე თუმცა ლიზიმდეც არ ვიყავი მისული ლიციფერის ხმა რომ შემომესმა.
-ესმა მოგკლავვვ- დაიგრგვინა მან, ყოჩაღ ესმა მისია N1 წარმატებით შეასრულე შევაქე ჩემი თავი და კაბინეტში შევბრუნდი სადაც ლაშა სიცილისგან ცუდად იყო ლუციფერი კი გამწარებული სახით მიბღვერდა.
-გისმენთ ლიციფერ.
-ეს რა არის?- ყავაზე მანიშნა მან.
-ყავა უნდა იყოს- მხრები ავიჩეჩე მე.
-ხო უნდა იყოს მაგრამ ამრილიანია- დაიგრგვინა ისევ.
-მერეე?
-მერე ის რომ მე მარილიან ყავას არ ვსვამ- შემომიბღვირა მან.
-მერე მე რას მიყვირი საიდან უნდა მცოდნოდა? ხომ არ დამესიზმრებოდა გეთქვათ და პიმპილას ჩავყრიდი.- ვუთხარი მშვიდად.
-ეს არსება შემიწირავს ამოიოხრა მან.- კარგი ჩადი კაფეტერიაში და შაქრიანი ყავა ამომიტანე შაქარი მხოლოდ ორი კოვზი- მოიოხრა და სავარძელში ჩაესვენა.
მე გავედი ჩავედი კაფეტერიაში ვიყიდე ყავა და ისევ ავედი უფროსსთან.
- მაგიდაზე დადე მე ავიღებ-განაცხადა მან.
-არა იყოს ბარემ მანდ მოგართმევთ- ვუთხარი წყნარი ხმით.მის მაგიდას შემოვუარე და ყავის მაგიდაზე დადგმისას სრულიად შემთხვევით ლუციუსის ტანზე ღმოჩნდა.
-ვფც შემთხვევით მომივიდა არ მინდოდა მართლა.- მოვისაწ.... თავი.
-ესმა მოგლავვ- ისევ დაიგრგვინა უფროსმა. მოკლედ რა, რა ბრაზიანი უფროსი მყავს ერთს ვერ გაეხუმრები, ყავა ვეღარ გადამისხია შიშით- იცოდე კიდევ ერთხელ გააკეთებ მსგავს რამეს და იმ კონტრაქტს ვერ ეღირსები.- თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა ლუციფერი.
კაბინეტიდან გამოვედი ვიცოდი მართლა არ მომცემდა კონტრაქტს და ლიზის წყნარად მივუჯექი რომელიც მიხვდა რაც ხდებოდა და სიცილს ვეღარ იკავებდა, წამებში კი მისმა კისკისმა გააპო არემარე. ძლივა არ ვიპოვე ადამიანი, რომლის სიცილიც ყურს არ გამიხვრეტს.
(ლექსო)
იკას და და ლაშას წასვლის შემდეგ სახლში მარტო დარჩენილმა დაძინება გადავწყვიტე, თუმცა მალე მობლურის ხმა გაისმა, ეს თუ ისევ ლაშაა მოვკლავ. დავიმუქრე და ეკრანზე არც დამიხედავს ისე ვუპასუხე.
-ვერ წარმოიდგენ რა გავიგე.-წამოიყვირა უცებ იკამ. ეტყობოდა ჯერ კიდევ გაკვირვებული იყო ახალი ამბით.
-განმანათლე- ამოვიდუდღუნე მე.
-იცი კესო ვისი დააა?
-საიდან უნდა ვიცოდე არ მაცადე დაძინება რომ დამსიზმრებოდა და აბა როგორ?.- ავიქნიე ხელი.
-ალექსის დაა ბოჭო ალექსის, ჩვენი ალექსის- დაიწყო ყვირილი.
-რაა მოიცა იმ გიჟის და ეს გიჟიააა?-წამოვიძახე არანაკლებ გაკვირვებულმა.
-ზუსტად.- ამოიგმინა იკამ.-გახსოვს კესოს და მის სადაქალოს რომ ახსენებდა ნამვილი გიჟები ანიანოო?, ესმაზე და ბაბიზე ამბობდა.-თქვა და ესმას მიერ მოყოლილი ჩამოარაკრაკა.
-შანსი არააა ანუ ამ ალქაჯსაც იცნობსს?- ამოვიოხრე მე.
-იცნობს კიარა რგორც კესო ესმაც დასავით არის მისთვის.-დავიფიცებ ახლა ხელებს ჰაერში იქნევს და ღერი ღერზე ეწევა.
-კრგი ხო დაწყნარდი ეს საკითხი ჩვენს სასარგებლოდაც შეიძლება გამოვიყენოთ.-ჩავისისინე უცე გახარებულმა.
-რა ჩვენ სასარგემლოდ გესმის რა გითხარიი? მაგან რომ გაიგოს მაგის და მომწონს ხეზე ფეხებით დამკიდებს და გამატყავებს.-წამოიყვირა უცებ და როცა მიხვდა ზედმეტი წამოროშა მაშინვე გაჩუმდა.
-აჰ ესეიგი მოგწონს არაა- გამოვიჭირე უცებ.
-ნუ როგორც არის, როგორც კი ჩამოვა დაველაპარაკები.- სუნთქვას ამოაყოლა სიტყვები.
-შენი არ ვიცი და აი მე მაგრად გამისწორდა, რაღაცეებში შემიძლია ამ ფაქტს გამოყენება, თანაც კარგად მახსოვს ერთი სურვილი რომ აქვს წაგებული, მგონი გამოყენების დრო მოვიდა- გადავიხარხარე მე.
-ახლა რაღა ჯანდაბა მოიფიქრე.-ამოიდუდღუნა იკამ.
-შურისძიების დროა.
-ან შენ მოკლავ იმ გოგოს ან ის მოგკლავს, მეორე ვარიანტი უფრო მართებული მგონია.-გადაიხარხარა იკამ.
-შენ ვის მხარეს ხარ- შევუღრინე მე.
-სიყვარულის- ისევ ახარხარდა ირაკლი.
-სიყავრული კიარა ჩვენ ორს შორის მოციქული არის ტყვია ამიტომ სიყვარული და სისულელეები არ მოქმედებს.-დავისისინე მე.
-როგორც გინდა, დავაი აბა.-მითხრა და გათიშა.
ამ სასიხარულო ამბის შემდეგ რაღა დამაძინებდა მაიტომ ლეპტოპი ავიღე და ალექსს დავურეკე.
-ზდაროვა ძმა რამ გაგახსენა ჩემი თავიი- წამიოწყო საუბარი გაკრეჭილმა.
-სურვილის ასრულების დრო მოვიდა და სამსახურში გამოგიძახე- გავეკრიჭე მე.
-სად ჯანდაბაში გაგახსენდა- ამოიგმინა რაღაც საშინელის მოლოდინში.
-რა მნიშვნელობა აქვს, მოლკედ რა ხდება, გავიგეე კესო შენი და ყოფილა, ნუ მე არ ვიცნობ მაგრამ იკამ გაიცნო. სამაგიეროდ მე მისი დაქლი გავიცანი და რქები უნდა წავატეხო ამიაში კი შენი დახმარება მჭირდება.
-რა მისი დაქალი ბაბის არ გაეკარო თორემ გაგატყავედ და შენს თავს მგლებს მივუგდებ.-წამოენთო უცებ.
-რა ბაბი კარგად ხარ მაგ ბუნჩულა გოგოს სად აქვს რქები- გადავიხარხარე უცებ.
-ხო ეგრე გეგონოს შენ.-დამშვიდდა უცებ.
-მე მის ალქაჯ დაქალზე გეუბნები ესმაზე.
-აჰჰ მეც არ ვიფიქრეე რა მოხდა შენ რაღა დაგიშავა-გდაიხარხარაუცებ. მე ყველაფერი მოვუყევი ამაზე კიდე ცოტა უკლდა და ეს ამხელა ბიზნესმენი კაცი მიწაზე იხოხებდა სიცილით.
-მოკლედ ხომ გახსოვს ხლშეკრულება რომ გავავს გასაფორმებელი? მინდა ესმა დაარწმუნო რომ ეს ხელშეკრულება შენი ბიზნესისთვის გადამწყვეტ როლს თამაშობს და თუ არ გაფორმდა გაკოტრდები. შენს წარმომადგენლად კი ის უნდა მოვიდეს. ხო და კიდევ არ უთხრა ვისთან აფორმებ ხელშეკრულებას თორემ არ დაგთანხმდება წასვალზე.
-მოიცა რაა რომ გამიგოს მომკალვს.
-რომ არ შეასრულო მე მოგკლავ. თანაც როდის მერე აღარ ასრულებ შენს პირობას? სურვილი დაგავიწყდა?- გავიცინე ბოროტულად.
-კარგი ხოო, ოღონდ ისეთი არაფერი გააკეთო თორემ ვერ გადამირჩები.- დასერიოზულდა უცებ.
-აქეთ უნდა ვილოცო რამე ისეთი თვითონ არ გამიკეთოს- გადავიხარხარე მე. და ყველა დეტალი გავარკვიეთ. ამის შემდეგ მშვიდად დავიძინე მეორე დღის მოლოდინში.
-სამაგიეროს გადაგიხდით ქალბატონო ალქაჯო.-გდავაიხარხარე მე და დავიძინე.
მეორე დღეს ყველაფერი ისე მოხდა როგორც ველოდი ხელშეკრულების გასაფორმებლად ალქაჯი მოვიდა. უნდა ვაღიარო უხდებოდა საქმიანი იმიჯი. ყოჩაღ ალექს კარგად გიმუშავია, როგორც ჩანს ძალიან დააშინა რადგან პირობებზე ბევრი კინკლავის გარეშე დამთანხმდა. ჰაჰ დღეს გაგაწამებ. ჩავისისინე და კაბინეტში შევედი ესმა კი ლიზისთან გავუშვი იმედია ამ ბუნჩულა გოგოსაც არ გამიგიჟებს.
რამდენიმე წუთში კარები ხმაურით გაიღო და ლაშა შემოვიდა. ოჰჰ დაიწყო.
-არ არსებობსს შენი ხელი ურევია არაა, ახლა რაღა მოიფიქრე მდივნობაზე როგორ დაითანხმე?- აჟიტირებილი გადაწვა კედელთან მდგომ ტახტზე.
-ალეს რომ სურვილი ქონდა წაგებული ეგ გამოვიყენე.
-ალექსი რა შუაშია?- გაიკვირვე უცებ. მეც ყველაფერი მოვუყევი.
-ოჰოო ამას არ ველოდიი ანუ ჩვენი ალეს და კესოა? მეც არ მიკვირდა მეთქვი ვის გავს ასე გიჟითქოო? ეტყობა გენში აქვთ.
-გენში კიარა ხარი ხართან რომ დააბაო ხომ გაგიგია ეგრე დაემართა კესოსაც, აბა რა ეგონა ამ ალქაჯთან ერთად რომ იყო.
-ალქაჯზე გამახსენდა მდივნის გამოცვლაზე არ ფიქრობლბ?-თქვა და ლოყაზე ხელი მოისვა.
-რას ერჩი იმ წყნარ გოგოს არ მესმის.- ამოვიოხრე მე.
-როგორ თუ რას ვერჩი ორი დღე ლოყას ვერ ვგრძნობდი და ნაკაწრებიც კი დამეტყო მაგის კლანჭების გამი.-დასერიოზულდა ლაშა, ოჰო ეს რაღაც ახალია ლაშა და სერიოზულობაა.
-ღირსი იყავი რამდენჯერ გაგიმეორო ნუ დასცინი სათვალის გამოთქო.-შევუბღვირე მე და თან ტელეფონზე დავრეკე რომ ესმა შემოსულიყო.
-დიახ ბატონო ლუციფერ რა გნებავთ?-ყალბი ღიმილი აიკრა სახეზე.
-შენს თავს მომართმევ ლანგრით?-ვკითხე ირონიით.
-სამწუხაროდ არ მემეტება მაგისთვის.- თქვა ვითომ დამწუხრებულმა.
-კარგი მაშინ ყავა და ერთი კოლა ლაშასთვის. ახლავეო და კარი გაიხურა. ახლაღა შევხედე ლაშს რომელსაც მოსულიერება უჭირდა.
- არ გაიგუდოო.- დავისისინე მე.
-არა ძმაო შენ სულ სერიოზულ ხარ მაგრამ ამდენად-გადაიხარხარა ლაშამ. მალევე შემოვიდა ალქაჯი ოთახში ყავა და კოლა დატოვა და გავიდა.
კოლა ლაშას ვესროლე ყავას კი მე დავწვდი. მოვსი თუარა უსიამოვმო გემო ვიგრძენი და მალევე ყელიც ამეწვა .
-ესმა მოგკლავ- დავიგრგვინე მაშინვე, როცა მივხვდი ყავაში შაქრის ნაცვლად მარილი ეყარა. ამას კი ლაშას ხარხარი მოყვა.
-გისმენთ ლიციფერ- იკითხა ვითომც არაფელიო.
-ეს რა არის?- ყავაზე მივანიშნე მე.
-ყავა უნდა იყოს- მიპასუხა მხრების ჩეჩვით.
-ხო უნდა იყოს მაგრამ მარილიანია- გავხედე მკვილელი მზერით.
-მერეე?
-მერე ის რომ მე მარილიან ყავას არ ვსვამ.
-მერე მე რას მიყვირი საიდან უნდა მცოდნოდა? ხომ არ დამესიზმრებოდა გეთქვათ და პილპილას ჩავყრიდი.- მითხრა მშვიდი ტონით რაც უფრო მაცოფებდა.
-ეს არსება შემიწირავს- ამოვიგმინე მე- კარგი ჩადი კაფეტერიაში და შაქრიანი ყავა ამომიტანე შაქარი მხოლოდ ორი კოვზი-დავუკონკრეტე მე, კიდევ რამე ოინი რომ არ მოეწყო.
კარგიო და ოთახიდან გავიდა, ლაშა ისევ იგუდებოდა სიცილით.
-თქვენთან კაცი არ მოიწყენს.-სიცილს მაოაყოლა სიტყვები ლაშამ. ესმა მალევე დაბრუნდა ყავით ხელში.
-მაგიდაზე დადე მე ავიღებ-დავებრვირე მე.
-არა იყოს ბარემ მანდ მოგართმევთ- იდუმალი სიცილით გამომხედ და ჩემსკენ წამოვიდა. მაგიდაზე დებდა უკვე, როცა ყავის ჭიქა ამოტრიალდა და მთელი ყავა ჩემს ტანზე აღმოჩნდა.
-უფს შემთხვევით მომივიდა არ მინდოდა მართლა- გამომხედა კატის თვალებით.
-ესმა მოგკლავ- დავიყვრე გამწარებულმა.- იცოდე კიდევ ერთხელ გააკეთებ მსგავს რამეს და იმ კონტრაქტს ვერ ეღირსები.- წამოვიყვირე გაცოფებულმა. ესმა მალევე გავიდა კაბინეტიდან.
ლაშამ გადმომხედა და იმხელა ხლაზე დაიწყო ხარხარი მგინი ფანჯრები ადიბზარა.
-ხმა ჩაიგდე სანამ მანდ მოვედი- გავხედე მკვლელის მზერით.
-მოიცა რას ამბობდი უნდა გავამწაროო? მგონი გინდოდა გეთქვა თავი უნდა გავიმწაროო-გადაიახრხარა ისევ.
-ღმერთო ასეთი რა დავაშავე იმ ალქაჯს რომ გადავეყარე.-ამოვიოხრე მე და საპირფარეშოში შევედი კიდევ კარგი კაბინეტში ყოველთის მაქვს შარვალ-კოსტუმი ყოველი შემთხვევისთვის და ის ჩავიცვი.
ისევ ტელეფონზე დავრეკე და ესმას დავუძახე.
-ახლა რა გნებავთ ლუციფერო?-თავი შემოყო კარში ალქაჯმა.
-ამ საბუთებს გადახედე და ერთი შეცდომაც არ გამოგეპაროს.-ვუთხარი და ერთი დიდი საბუთების დასტა მივაწოდე, ალქაჯმა ერთი საცოდავად შემომხედა და გვიდა.
- კარგი რაა არ გეცოდებაა შეეშვი.- გადმომხედა ლაშამ.
-მე არ ვიყავი ცოდო ყავა რომ გადამასხაა?-გავხდე დაბღვერილმა და ამჯერად ლიზის დავუზახე, რომ ყავა შემოეტანა. ლიზიც მალევე მოვიდა ყავა მაგიდაზე დადო, ლაშას გადახედა გამწარებულმა და გარეთ გავიდა.
-ერთხელ ამ გოგოსაც წამოუვლის და მაგ ირონიულ სახეს ჩამოგახევს.- ვუთხარი ლაშას სიცილით.
-ნახევარი კი ჩამომახია გუშინწინ და რაღა დარჩა.-გადაიხარხარა ლაშამ.
ესმა ერთ საათში შემოვიდა, საბუთები წინ დამიდო და გასვლა დააპირა. არ მეგონა ასე მალე თუ დამთავრებდა.
-ესმა იციი მგონი ეს მინა გასაწმენდია- ვუთხარი და ოფისისგან ჩემს კაბინეტს რომ ყოფდა მთელ სიგრძეზე არსებულ დიდი მინაზე მივუთითე.
-შენ რა გინდა მინა გავწმინდოო?- გაიოცა ალქაჯმა.
-მიხვედრილი ხარ.-გამეცინა მე.
-არასოდეს.-გაღიზიანება ეტყობოდა ხმაში.
-არც გაძალებ, ხლშეკრულებას გავაუქმებ უბრალოდ.- ვუთხარი გამხიარულებულმა. ალქაჯმა ერთი ამოიოხრა და გარეთ გავიდა. მალევე დაიწყო მინის წმენდა.
ლაშამ ერთი დაბღვერილმა გადმომხედა მაგრამ სიცლი მაინც ვერ შეიკავა.
(ესმა)

მთელმა დღემ ტანჯვაში გაიარა რაც კი გასაკეთებელი იყო და არიყო ყველაფერს მავალებდა, ასეთი აუტანელია არსება რასდროს მენახა. თუმცა ამ ყველაფერს დადებითი მხარეც ჰქონდა ლიზი გავიცანი და მალევე დავმეგობრდით, ალეს საპატივცემულოდ გამართულ წვეულებაზეც დავპატიჟე და შემპირდა მოვალო. რვა საათი რომ შესრულდა მის კაბინეტში შევედი.
-როგორც ხედავ დრო ამოიწურა, ახლა კი დამიბრუნე ხელშეკრულება.- მივახალე შესვლისთნავე.
-ხო რათქმაუნდა- მითხრა და ხელშეკრულება გამომიოდა,-იციი მე და ალექსანდრე დიდი ხანია ვმეგობრობთ- ჩაიცინა ეშმაკურად.ოოო რაღაც ცუდს მიგრძნობს გული.
-ხო. გუში გავიგე რომ შენი დაქალის მისი დაა და შენც გიცნობს ამიტომ დახმარება ვთხოვე, თავიდან კი იყო უარზე მაგრამ მერე სურვილი ქონდა წაგებული და ის გამოვიყენე. მას უნდა დაერწმუნებინე, რომ დღეს აქ მოსულიყავი და მისი წარმომადგენელი ყოფილიყავი, ასევე ისიც უნდა ეთქვა, რომ ეს ხელშეკრულება მისი ბოზნესისთვის მნიშვნეოვანი იყო- თავისი თავით კმაყოფილი იცინოდა ის და თან სიტუაციაში მარკვევდა.ასე არა ესეიგი ალექსანდრეც მონაწილეობდა ამ თამაშში? ოჰჰ როგორ გაგპუტავ ალექსს არ იცი.
-ამისთვის გადაგიხდი დამიჯერე ინანებ ამ ყველაფერის- ვუთხარი და გარეთ გამვედი.
სახლში მისულმა ალექსს გადავურეკე და გამოვლანძღე მერე გოგონებს მოვუყევ ყველაფერი და სიცილით გაიგუდნენ. ალემ ბევრი ბოდიშები მიხადა ისიც მითხრა სურვილი მქონდა წაგებული თორემ არ გავაკეთებდიო, სიმართლე რომ ვთქვა არც გავბრაზებულვარ უბრალოდ ცოტა ვაწუწუნე, მაგრმ სამაგიეროს მაინც გადავუხდიდი.
მთელმა კვირამ უაზროდ ჩაიარა მალე მოვიდა შაბათიც და დადგა დრო თვით ალექანდრე ლაბაძის ნახვის პატივი დაგვდებოდა. ორ საათზე მე კესო და ბაბი აეროპორტში წავედით. თხუთმეტ წუთიანი ლოდინის შემდეგ დავინახეთ, როგორ ჩამოდიოდა კიბეებზე მაღალი სილუეტი, დიდი ტუჩებით, სწორი ცხვირით და დაკუნთული სხეულით,ოდნვ მოზრდილი თმა წინ ჩამოყროდა, მწვანე თვალებს კი აქეთ-იქით აცეცებდა და ჩვენ გვეძებდა.
მალევე შეგვამჩნია და ჩვენსკენ ღიმილით გამოემართა. ოჰ რა ბიჭიაა გემოვნება კი გქონია ბაბი. კესომაც არ დაყოვნა და მისკენ გაიქცა, მეც მას მივბაძე და ორივე ალექსს "შევახტით" ბიჭიც სიცილით გვეხუტებოდა, ჩვენი ფერებით რომ იჯერა გული მერე ბაბის მიუბრუნდა რომელიც ბიჭს თვალს ვარ აშორებდა და ადგილიდან არ დაძრულიყო.
-მორჩი თვალიერებას?-დამცინავად იკითხა ალემ.
-დიდი ვერაფელი ხარ შენი თვალიერება რომ მომინდეს. უბრალოდ უკეთესს გელოდი და იმედგაცრუებული ვარ.-არ დააკლო ბაბიმ. ყოჩაღ ჩემი სლოკაა. გამეცინა მათ კინკლავზე.
- გვეყო. საღამოსთვის უნად მოვენზადოთ არ დაგავიწყდეთ-სიტუაცია განმუხტა კესომ. ტაქსი გამოვიძახეთ მე და ბაბი ჩვენ ბინსთან ჩამოვედით ვიკამ გვითხრა ცოტა ხანს დავისვენებ და მალე გამოვალო თან კაბაც წამოსაღები ქონდა.
მე სახლში ავედი ლიზის მივწერე რომ ჩვენთან გამოსულიყო და აქ მომზადებულიყო ჩვენთან ერთად. ისიც დამთანხმდა და ნახევარ სათში ჩვენთან იყო. კესოც მოვიდა.
-გოგონებო გაიცანით ეს ლიზია მე რომ გეუბნებოდით ჩვენნაირი გიჟიათქო.-ვუთხარი ბაბის და კესოს, ხელით კი ლიზიზე მივანიშნე- ესენი კი ბაბი და კესოა ჩემი დები მალე შეეწყობი- გავეკრიწე ლიზის.
გოგონებმა მალე გაუგეს ერთმანეთს. ჩვენი შერჩეული კაბები გადმოვალაგეთ და ლიზის ვკითხეთ რას იცვანთქო მან კი კლასიკური შარვალი და მაიკა აგვიფრიარა. მე, ბაბიმ და კესომ ერთმანეთს გადავხედეთ ლიზის ხელი დავავლეთ და ბაბის ოთახში შევაგდეთ. ბაბის კაბების საღამოს კოლექცია ქონდა მგონი და ძებნა დავიწყეთ მალევე ვიპოვეთ ჩვენი მოსაწონი კაბა: წინ საკმაოდ მოკლე უკან გრძელი და გაშლილი ზურგი საერთოდ არ ქონდა და მკერდთანაც საკმაოდ დიდი ჭრილით.
-არაა შანსი არაა ამას არ ჩავიცვამ.-მტკიცედ განაცხადა ლიზიმ.
-როგორც გავიგე ალექსი ლაშას ძმაკაციცაა და დარწმუნებული ვარ ისიც იქნება წვეულებაზე არ გინდა ისე გააოცო რომ აზროვნების უნარი დაეკარგოსს?- ვკითხე ეშმაკური ღიმილით ლიზის . მიხვდა სხვა გზა რომ არ ექნებოდა და დაგვთანხმდა. მალევე გამოვეწყევთ სასურველ კაბებში, გოგონებმა არ დამანებეს ბალეტკებით წმოსვლა მაიტომ იძულებული გავხდი მაღლები ჩამეცვა. ყეველანი არაჩვეულებრივად გამოვიყურებოდით. ვიკას თავის შავი კაბა მოერგო და თმა გაეშალა, ბაბის წითელ კაბაზე თმა ლამაზად ჩაეწნა და ძალიან უხდებოდა. მე ჩემს ვერცხლისფერ კაბაზე თმა კოსად გავიკეთე. ახლა კი ლიზის ველოდებოდით. მალე ოთხის კარი გაიღო და ვიღაც გოგო გამოვიდა, მოიცა სად გაქრა ლიზიი ეს ანგელოზივით გოგო ვინაა?
-ოჰოო ამას არ ველოდიი- ვთქვი და ერთი დავფშტვინე. გოგონებს ჩემს საქციელზე ხარხარი აუვარათ.
ლიზის სწორ და წვრილ ფეხებს ძალიან უხდებოდა ლურჯი,მოკლე კაბა, სათვალეც არ ეკეთა, თავისი გრძელი წითელი თმა ჩაეწნა და დიდი ნაწნავი წინ გადმოეგდო.
-მოკლედ ანგელოზები ვართ რაა-განვაცხადე და გარეთ გამოვედით. ტაქსი გამოვიძახეთ და ალეს სახლს მივადექით. მანქანიდან გადმოვედით გოგონები ერთად დავდექით და შიგნით შევედით.
-ახლა კი შევუდექი ჩემი გეგმის განხორციელებას, ლექსო ჟორჟოლიანს უნდა ვანანო- განვუცხადე გოგონებს და ალექსისკენ გავემართე.
ალექსსთან მივედი და გადავეხვიე გოგონებიმაც მომბაძეს. თვალი გარემოს მოვავლე და დავინახე იკა, ლაშა თვით ლუციფერიც იქ იყო. ლაშა თვალს ვერ აცილებდა ლიზის როგორც ჩანს გეგმა წარმატებით ხორციელდება,მოიცადეთ ეს მზერა მეცნობაა იკაც ჩუმად გადახედავს ხოლმე კესოს ოჰო ესმა კუპიდონი ხარ რაა.
კარგი ახლა ამას ჯობს შურისძიებაზე ვიფიქროთ, ამის გახსენებაზე ალექსისკენ გავემართე და გვერდით გავიყვანე.
- ესმა რა ხდება?-იკითხა ჩემი საქციელისგან გაკვირვებულმა.
-უნდა დამეხმარო- ამოვიკნავლე მე.
-რამე პრობლემა გაქვს?- უცებ დასერიოზულდა ალექსიც.
-კი ალე მოსიარულე, აყლაყუდა, ჯმუხი პრობლემა მაქვს.-შევაცოდე თავი.
- აჰ ლექსო გინდოდა გეთქვა- გაიცინა მდგომარეობაში გარკვეულმა.
- ხო ეგ ლუციფერია ჩემი პრობლემა ზუსტად და ამის მოგვარებაში შენ უნდა დამეხმარო.- განვუცხადე მტკიცედ.
- ესმა ნუ გამრევთ თქვენს საქმეში, ხომ ხედავ, ლექსოს რომ დავეხმარე მთელი კვირა ბოდიშს გიხდიდი.- ამოიგმინა ალექსმა.
-მაგისთვის მაინც გადაგიხდი სამაგიეროს-ჩავიდუდღუნე მე.-მოკლედ სურვილი რომ მაქვს ერთი შენთან ხომ გახსოვს? შესრულების დრო დადგა.
-ოხ ღმერთო რა ერთნაირად აზროვნებთ- ხელები აღმართა ჰაერში ალემ.
- ნუ მაგარებ იმ პრიმატს და მომისმინე- შევუბღვირე შეურაცყოფილმა.- მოკლედ უნდა ეცადო ჩვენი სასტავი დღეს შენთან დარჩეს,ნუ ამას დიდი მონდომება არც ჭირდება და მთავარი. საღამომდე ათი ტარაკანა მესაჭიროება.- გავუხახუნე ხელები ერთმანეთს. ოხ ესმა რა ბოროტი ხარ ზოგჯერ.
- რაა, რა ტარაკანა გოგო ლექსო ვერ იტანს მსგავს რამეებს.
-ოჰ კაი კაცოოო- ვუთხარი კილოთი- ტარაკნები არ ევასება და გველს კი უძლებს- ავიბზუე ცხვირი.
- რა გველს გოგო რას სულელობ.
- აბა სარკეში რომ იყურება დილაობით ვის ხედავს შენი აზრით იქ- შევუბღვირე მე.
-ღმერთო შენ მიშველე- ამოიგმინა ალემ.
- მიდი მიდი მოაგვარე შენ ეგ საქმე ასე თორმეტისთვის .- ვუთხარი და გოგონებისკენ გავემართე.
ამასობაში გოგონები მიმოფანტულიყვნენ.
ბაბისთან მივედი, რომელსაც სასმელი ეკავა და თვალებს აქეთ-იქით აცეცებდა.
- რას შვები დაო ერთობიი?
- უჰ კი ხომ ხედავ ფეხზე ვეღარ ვდგევარ გართობით ისე დავიღალე- ჩაიცინა ბაბიმ.
- ხო მე კიდე გართობით კიარა ფეხსაცმელების გამო ვეღარ ვდგავარ ფეხზე- ახლაღა დავხედე ფეხსაცმელებს, აი თურმე რა მაწუხებდა ამდენი ხანი.
- ქალი ხარ თუ ქაჯი ვერ გავიგე მაღლები შენ არ გიყვარს, მაკიაჟს შენ არ იკეთე, კაბას შენ არ იცვამ მოკლე ან ძალიან ჩახსნილი თუ არ იქნა - ამოიგმინა ბაბიმ.
- მე ჩემს კეტებსა და შორტებშიც მშვენივრად ვგრძნობ თავს- შევუღრინე ბაბის. ბარის მაგიდასთან ჩამოვჯექი და ფეხსაცმელები გავიხადე.
-სულ გახდაზე როგორ ფიქრობ-მომესმა ბოხი ბარიტონი. იცინე სანამ დრო გაქვს გადავიხარხარე გულში და ლუციუსს მოვუბრუნდი.
-ხო ახლა ვაპირებდი ვინმესთვის თავში გამექანებინა და აი გამოჩნდი კიდეც.- გავიცინე მე.
- ვოუუ კრასოტკა რა ლამაზი ხარრ- გავიგონე ლაშას ხმაც და ლუციფერის უკნიდან ამოუდგა.
- მადლობა ლაშა- გავუცინე და აგადავკოცნე.
- ოჰო ესმა ძალიან ლამაზი ხარ, თურმე კაბის ჩაცმაც გცოდნია სულ კეტებით და შარვლით რომ მოძრაობ.- გვერდში ამომიდგა იკა.
- ხო და ხანაც სულ შიშველი-დამცინავად თქვა ლუციფერმა.
- დავიჯერო იმხელა შთაბეჭდილება მოვახდინე შენზე, რომ ვეღარ ივიწყებ მაგ შემთხვევას? - გადავხედე და იკას მივესალმე.
-აბა რა ჩემმა ტვინმა დიდი დარტყმა მიიღო, თვით ალქაჯი ვნახე პრველად და ისიც შიშველი.
-- შენ თუ ქალი შიშველი არ გინახავს მე ნუ დამაბრალებ. და ნურც ტვინის ტრამვას მომაწერ მე, რაც არ გაქვს იმის ტრამვას ვერ მიიღებ არ იცოდიი? - შევიცხადე უცებ.
-შენთავზე გაქვს გამოცდილი აშკარად- ჩაიცინა ლუციფერმა. ამას შევარჩენდი ახლა ვიკა და ლიზი რომ არ მოსულიყვნენ?.
- გოგო სად დადიხართ თქვენ? - შეიცხადა კესომ.
-გამარჯობა არ იცი? თუ მარტო ისტერიკების მოწყობა გეხერხება? - წაკბინა იკამ.
-საიდან ისმის ეს კოღოს ბზუილიი? არადა ამ პერიოდში ასე არ უნდა იყვნენ მომრავლებულები- თავის თავს ელაპარაკებოდა კესო, რასაც ჩვენი ხითხითი მოყვა იკა კი გაცოფებული სახით უყურებდა.
- ისა და ბავშვი სახლში მარტო დატოვე ცოლო? - ჩაეკითხა უცებ იკა.
- რომ გაინტერესებდეს თვითონ ნახავდი- მიაძახა კესომ. ვინმეს რომ ენახა და არ ცოდნოდა რა ხდებოდა კარგი ცოლ-ქმარი ეგონებოდათ ეს წყვილი. და აი ასეთიც ვიკას უკან ალე დაადგა და ამათ საუბარს გაკვირვებული უსმენდა.
- რა ჯანდაბაზე ლაპარაკობთ რა ბავშვი რა ცოლი ხო კარგად ხართ?- გაცოფებული გადახედა მოჩხუბარ წყვილს.
- არაფერიც არ ხდება იდიოტია ვიღაც, და საერთოდ ქვეწარმავლებს როდის მერე უშვებ წვეულებებზე?- კითხვა შეუბრუნა ვიკამ.
- კესოო- ხმა გაუმკაცრდა ალეს- იკა ჩემი მეგობარია. გახსოვს რომ გეუბნებოდი ჩემთან ერთად სამი ქართველი სწავლობსთქო? იკა ლექსო და ლაშა იყვნენ ის სამნი.-აუხსნა სიტუაცია ალემ. ამ საუბარში სულარ მიმიქცევია ყურადღება ლიზისთვის რომელსაც ლაშა თვალს არ აცილებდა. გარემო მოვათვალიერე და ერთ მაგიდასთან მჯდომი ძალიან სიმპატიური ბიჭი დავინახე რომელიც ასევე ლიკას უყურებდა. მოკლედ ეს გოგო დღეს ყურადღების ეპიცენტრშია. ამ ფიქრში ვიყავი როცა ის სიმპო ლიზისკენ დაიძრა.
-ლიზი ვაიმე ვერ წარმოიდგენ რა სიმპო ბიჭი მოემართება შენსკენ, დარწმუნებული ვარ საცეკვაოდ გაგიწვევს და არ გავიგო უარი უთხრა.- ვუჯიკე ლიზის და ჩუმად ჩამოვარაკრაკე.
- კარგი რა ესმა გოგონების მეტი რა არის აქ, ჩემთან რა...
- გამარჯობა ღვთაება მე დავით ცნობილაძე ვარ ალექსის ბიზნეს პარტნიორი შეიძლება გეცეკვოთ? -სიტყვა არ ქონდა დამთავრებული ლიზის როცა ის სიმპო მოვიდა.
- სწორედ ახლა ამბობდა ლიზი, რომ ცეკვა უნდოდა- უცებ ჩავერიე მათ საუბარში და ლიზის ხელით ვუბიძგე გაჰყოლოდა.
მალევე გაისმა ვალსის მელოდია და ლიზიც მოცეკვავეთა ჯგუფს შეუერთდა სიმპათიურ მეწყვილესთან ერთად. ამ დროსი განმავლობაში ლაშას მიმიკებს ვაკვირდებოდი და ნათლად შეიძლებოდა მის სახეზე გაბრაზების ამოკითხვა. ხელები შეკრა და დაკუნთულ კლავებზე ვენები დაეტყო. შუა ცეკვის დროს ლაშამ ვეღარ მოითმინა და ლიზისკენ გაემართა დავინახე როგორ დაიძაბა ლიზი როცა მათკენ მიმავალი ლაშა დაინახა.
-შეიძლება მეწყვილე მოგტაცოთ?- იკითხა ძლივს შენარჩუნებული სიმშვიდით და ლიზის წელზე ხელი შეუცურა.
-რათქმაუნდა- დაიბნა დავითი და წყვილს გაეცალა.
ლაშამ ლიზა ახლოს მიიზიდა წელზე ხელები ძლიერად მოჰხვია და აიძულა ცეკვაში აჰყოლოდა.
- ალე გახსოვს როგორ დაგვცინოდი მე , კესოს და ბაბის სამეჯლისო ცეკვებზე რომ დავდიოდით?- ყურადღება ახლა ჩემს ირგვლის შეკრებილ სასტავზე გადავიტანე.
- გინდოდა გეთქვა შენ დადიოდი მე და კესოს კი დაგვათრევდი აბა მარტო ხომ არ ივლიდი- გაიმეორა ჩემი სიტყვები ბაბიმ.
-კი მახსივს მერე?- ყურადღება არ მიაქცია ბაბის.
- მერე ის თუ გახსოვს, რომ გეუბნებოდი შენი ჩამოსვლისას უნდა შევუბეროთქო?- გადავხედე ალეს.
-რა დამავიწყებდა ყოველ დარეკვაზე იმეორებდი- სახე დაბრიცა ალემ.
-მორჩა გაგებუტე არ ვიცეკვებ შენთან- მოჩვენებით გავბრაზდ მე- იკაიე ბიჭოუუ გევიგე შენე გცოდნია აქანე მანჭვა გრეხვები და ხოარ დავბზუალდეთ ერთიი? - გადავხედე ახლა იკას და ვეცადე კილოთი მეთქვა, მაგრამ მგონი ზედმეტი მომივიდა,რასაც ყველას ერთდროული ხარხარი მოჰყვა და უკვე სულს ვეღარ ითქვამდნენ.
-აუ ჩემი ბებიაჩემი გამახსენდა უცებ- თქვა იკამ და არარსებული ცრემლი მოიწმინდა.
-ოოო გამოხვალ თუ რას იზამ?- დავიწყე ცქმუტვა.
- კარგი ხოო წამოდი- მითხრა და ჩემსკენ გამოემართამ.
- აქ დაასტიპეთ ვის საპატივცემულოდაა ეს წვეულება შემახსენეთ? ამ უკანონო მიშენებას რატო ეცეკვები მე აქ არ ვარ? - გაოცდა უცებ ალე და ხელი იკასკენ გაიშვირა.
-შენ ენას კბილს როცა დააჭერ მაშინ გეცეკვები ახლა შენ დას ეცეკვე- ვუთხარი და მიცეკვავეებისკენ გავემართე. მალევე წამივიდნენ ალე და კესოც და ცეკვა დავიწყეთ. ნუ უფროსწორად დაიწყეს მე იკას ჩამოვადე მხარზე თავი და მელი მიძრაობით ვაყოლებდით ტანს მელოდიას.
-აბა ჩემო იკაა მოუყევი პაპას.-ვუთხარი იკას თავაუღებლად.
- რა უნდა მოგიყვე ესმა? -გაიკვირვა უცებ.
-ოო რას ისულელებ თავს თუძმახარ. არ იცი რომ ვერაფერს გამომაპარებ?ამოღერღა ახლა რა გეგმები გაქვს ვიკასთან დაკავშირებით.- იკამ ჯერ გაოცებული ჩამომხედა მერე როცა მიხვდა ვერაფელს გამომაპარებდა ამოიოხრა.
- უნდა მოვარჯულო.- მიპასუხა მოკლედ. კაი კაცო ასე დაკონკრეტებაც არ მითხოვია.
- გაგიჭირდება ხოიცი ჩემი სკოლააქვს დამთავრებული სულ ათებზე- გამეცინა მე.
-ვიცი და ხანდახან შენი მოკვლა მინდება მაგის გამო- ჩაისისინა უცებ.
- აუ იცი გადამინდა შენთან ცეკვა. ალესაც ეწყინება, რომ არ ვეცეკვო- შევაპარე უცებ და იქვე მოცეკვავე წყვილს მივუბრუნდი.
-კესო ქალოო დამითმე შენი ბედოვლათი ძამია რაიქნებაა- ვუთხარი სიცილით და პასუხს არც დავლოდებივარ ისე დავავლე ხელი ალეს და ცეკვა დავიწყე. იკამაც არ დააყოვნა და ვიკას დაწვდა საცეკვაოდ.
- მეჩვენება თუ ამათთან რაღაც ხდებაა? -იკითხა ალემ. ჩემი ჭკვიანი რაა.
- შენს ჯანმრთელობაში ეჭვი გეპარება?- ავხედე მე.მანაც დაბნეულმა თავი გამიქნია არაო.-ხოდა მაშინ არ გეჩვენება- გავუცინე მე.
- არადა კარგი ბიჭია იკა-დანანებით თქვა ალემ.
- ხო მეც მეცოდება მაგის ნერვები.- ამოვიოხრე მეც. ამასობაში ბაბის და ლუციფერსაც დაუწყიათ ცეკვა. ცოტახანში კი ჩვენსკენ გამოემართნენ.
- პარტნიორს ხომ არ დამითმობდიი? - იკითხა ლუციფერმა.
- რატომაც არააა - გაიცინა ალემ.
მე მიკეთებ ამაას? გველი გამიზრდია უბეში. კი ვიუარე, მაგრამ ვინ მომისმინა. დიდი სამბით გადაულოცა ალემ ჩემი თავი, თვითონ კი ბაბი მოიქცია ტორებში,აი თურმე რა მაფიაა აქ, ეე ლუციუს კუბიდონის თანამდებოდას მახევ მგონი და ახლა სიფათსაც აგახევ. ფიქრებში გართულს ვიღაცის ტორი ვიგრძენი წელზე, ნუ ვიღაცის რა ამ ნიარდენტანელის იყო.
-სულაც არ მსიამოვნებს შენი ტორები ჩემს სხეულზე-შევუღრინე უცებ.
- ეგ ახალიაა? ბოლოს ასე ახლოს როცა ვიყავით მთხოვდი არ გავწეულიყავი- ოხ ისევ ეს ირონია.
-მაშინ შიშველი ვიყავი- შევუბღვირე მე.
-არც ახლა ხარ მთლად კარგ ფორმაში- მითხრა დ ალმაცერად ააყლა თვალი ჩემს ჩახსნილს და უზურგი კაბას.
- შენ არავინ გეკითხება. - შევუბღვირე და მელოდიაც დასრულდა. უკვე გაცლას ვაპირებდი,როცა ახალმა მელოდიამ მიიქცია ჩემი ყურადღება.არ არსებობს ტანგოოო. ვგიჟდები ამ სიმღერაზე. თვალებით ალეს დავუწყე ძებნა აბა ამ ტირანს ამის ცეკვა სად ეცოდინება. თუმცა ალე უკვე დაკავებული იყო. სხვებსაც გადავხედე და სიცილი ძლივს შევიკავე. ალეს, ლაშას და იკას გოგონები ცალი ხელით დაეჭირათ. გოგონები კი სახეზევე ეტყობოდათ ამ ფაქტით ნამდბილად არ იყვნენ გახარებულები. მეც გადადგმული ნაბიჯი უკან დავაბრუნე და ახლა მივხვდი რომ მეც და ეს ტირანიც იგივე სიტუაციაში ვიყავით. საცეკავო ტერიტორია ხალხისგან გათავისუფლდა და წრედ შეკრებილიყვნენ ჩვენს ირგვლივ, მელოდია კი არავის ელოდებოდა და ისევ მიიკვლევდა გზას. როგორც ჩანს ყველა მიხვდა რომ ახლა ვეღარ გაჩერდებოდნე და მელოდიას ტანი ავაყოლეთ. ყველა ერთი ემოციით და ჟინით ვაკეთებდით ერთნაირ ილეთებს და ისეთ სინქრონს ვქმნიდით დადგმული გოგონებოდათ. მთელი ემოციებით ვცეკვავდით,მელოდიაც უსასრულოდ იწელებოდა. როგორც ჩანს ამ ერთხელ შევცდი ტირანი უბადლო მოცეკვავეა,თუმცა ჩემამდე მაინც ვერ მოდის. მელოდია დასრულდა და ოთხი წყვილი ერთ პოზაში, ვასრულებთ ცეკვას. ოვაციებისა და ტაშის ხმა არ წყდება ჩვენ კი გათანგულები ბარის მაგოდისკენ მივიწევთ.
ამ მაღლებზე რა ჯანდაბამ გაცეკვა ესმა. რომ გეუბნებიან გიჟი ხარო გწყინს და აბა ეს რაარის.
- არააა აქედან ვერ ამფხიკავთ ვერცერთი- დავიღმუვლე ბარის მაგიდასთან მისულმა და სავარძელში ჩავესვენე.
- ვერც მე- ერთხმად თქვეს გოგონებმა და გვერდით მომისხდნენ. მთელი წვეულების განმავლობაში ბარიდან ვადევნებდით თვალს, როგორ დადიოდნენ ბიჭები და უღიმღამოდ როგორ ესალმებოდნენ სტუმრებს და ბიზნესპარტნიორებს. რვა საათზე დაწყებული წვეულება თორმეტზე უკვე დასასრულს მიუახლოვდა და ბიჭებიც ჩვენ შემოგვიერთდნენ.
- აბა რას ვშვებითთ?- იკითხა ალემ.
- რაღა უნდა ვქნად სად გვაქვს მაგის თავი- გამეცინა მე.
- კარგი ხო მაშინ მეორე სართულზე ოთახები მზადაა და დავიძინოთ აღარც მე არ მაქვს არაფრის თავი- ამოიგმინა ალემ და მე გადმომხედა, თან თვალით მანიშნა გამოიდო.
-კარგი ხო მეეჭვება ვინმეს წასვლის თავი ჰქონდეს ამიტო ავიბარგეთ ახლა და წავედით მორფეოსს ვესტუმროთ. რამდენი ხანია ნორმალურად არ მინახავს - ვთქვი მე და ოთახისკენ წავედი. ოთახების ნაკლებობას არ განვიცდიდით ამიტომ ყველა ცალცალკე ოთქხში მოვთქვსდით. ალეს წყალობოთ ტირანი ჩემი ითახის პრიდაპირ დაბინავდა. ყველა თავის ოთახში რომ შეიკეტა ალე ჩემს ოთხში შემოვიდა.
- აჰა შენი ტარაკნები- დაბღვერილმა მითხრა და მოზრდილი ყუთი მომაწოხა.
-მადლობ და რა მაინტერესებს ეს ლიციფერი დილით ადრე იღვიძებს?
- თუ დააცდი ნორმალურდ ძილს მთელი დღე არ ადგება.
-ეჰ ცოდი სამწუხაროა რომ გადამიმტერა თორემ ხომ იძინებდა ახლა მშვიდათ-ამოვიოხრე დანანებით- კარგი ახლა ხო წადი დაიძინე.
-ესმა იქნებ მაინც გადაიფიქროო- შემევედრა ალე.
- მაგაზე მაშინ ეფიქრა მთელი დღე რომ მამუშავა.- შევუბღვირე და ყითი საწოლის გვერდით დავდე მე კი საწოლზე დავემხვე. ალემ ხელი ჩაიქნია და გავიდა. მეც დასაძინებლად მოვემზადე საათი შვიდზე დავაყენე და დავიძინე.
ბუძელნიკის გამაყრუებელმა ხმამ გამაღვიძა. რა უბედურებაა ხუთი წუთიც არ მძინებია მგონი, არააა მოიცა შვიდია უკვე. კაი ხო ავიტან ადრე გაღვიძებას. ნამდვილად ღირს ამად. მოვემზადე ჩავიცვი წინა დღეს სახლიდან წამოღებული შარვალი და ტოპი. ყუთს ხელი დავავლე და ოთახიდან გავედი. პირდაპირ შევიჭერი ლუციფერის ოთახში,ოჰ რა ტკბილად გძინავს მოიცა ცოტახანს. გადავიხარხარე გულში მის საწოლთან მივედი,და საწოლის ბოლოში ყუთი ამოვატრიალე. მალევე გადმოცვივდნენ ტარაკნები და საწოლზე დაიწყეს სირბილი. ოუ ლუციფერ მგონია აწი მუმია უნდა დაგიძახო. ხელი ავიფარე ხმამაღლა რომ არ გამცინებოდა და გარეთ გამოვედი. ჩემს ოთახში ჩუმად შევიპარე და ძილი გავაგრძელე თუმცა ისევ არ დამცალდა.
ამჯერად ლიციფერის, უკაცრავად შემეშალა, მუმის სასიამოვნო ღრიალი შემომესმა და სიცილი ძლის შევიკავე.
- შენი ნახელავია არაა, მართლა ალქაჯი ხარ სად ჯანდაბაში ნახე ეს ტარაკნები გაგიჟდიიი - შემომივარდა ნახევრად შიშველი და გამწარებული მუმია.
-შენ გააკეთე არაა.
- არა რა მე მეზობელი იყო აშკარად-გავეკრიჭე მე.
- მე შენ გაჩვენებ მეზობელს.-მითხრა და ზურგზე მომიგდო.
-ოუუ მე კრავი ხომ არ გგონივარ ახლავე დამსვი.
- რა კრავი მასეთი საყავრელი და უცოდველი რომ იყო დამშვიდდებოდა დედამიწა.
- მოკეტე და დამსვი ახლავეს.
- არაფერსაც არ დაგსვამ და ჯობს გაჩუმდე. რათქმაუნდა ყვირილი არ შემიწყვეტია, აი ჩემს ხმას სხვა პლანეტებზე მცხოვრები ამოუცნობი ობიექტებიც კი გაიგებდნენ, როცა დავინახე და ამასთანავე გავაცნობიერე, რომ აუზისკენ მივყავდი.
-იდიოტო დამსვი ცურვა არ ვიცი- შევაცოდე თავი, მაგრამ გაგივაა? . მართლა ლუციფერია ეს უნამუსო მგონი.
-ხო რათქმაუნდა დაგიჯერე.
- გეუბნები არ ვიცითქო ველურო-ტყიურო-მუტანტოოო.
-ნუ წიოკობ მაინც ვერ შემაცოდებ თავს ალქაჯო.
-მაგასაც ვნახავ.-დავემუქრე გულში. სიტყვა დასრულებული არ მქონდა ტანზე ცივი სითხე რომ ვიგრძენი და წუთით სუნთქვაც შემიწყდა. ახლა ჩემი დროა. თავიდან ფართხალი დავიწყე მერე კი ერთბაშად მოვდუნდი და ფსკერისკენ წავედი. თვალები ოდნავ გახელილი მქონდა და ვხედავდო როგორი დაედო შეშინებული თაგვის ფერი გორილას და წყალში ისკუპა.
-ესმა, ესმა გამოფხიზლდი გთხოვ.-მთხოვდა, როცა წყლიდან ამომიყვანა და აუზის კიდესთან მიმასვენა. ამასობაში ბავშვებიც მოგვიახლოვდნენ.
-რა ხდება ხომ მშვიდობაა-მოვარდა ალე.
-წყალში ჩავაგდე მეგონა ცურვა იცოდა. - ამოიკნავლა ლუციუსმა .
გოგონებმა კარგად იცოდნენ რომ ცურვა მშვენივრად ვიცოდი მაგრამ ალბათ ჩემს ჩანაფიქრს მიხვდნენ და ხმა არ ამოიღეს.
- მერე მიდი ხელოვნური სუნთქვა ჩაუტარე- თქვა ბარბარემ და მიუხედავად იმისა, რომ ვერ ვხედავდი მივხვდი, როგორ უჭირდა სსიცილის შეკავება.
- ხო მართალი ხარ.- ისევ შეშინებული ხმით გადმოიხარა გორილა ჩემსკენ.
- არ მომეკაროო. -წამოვიყვირე მე.
- მოიცა შენ რა მომატყუეე- გაოგნებულმა შემომხედა ლუციფერმა.
- მართლა გეგონა რომ ცურვა არ ვიცოდი?- შევიცხადე მე.- ვაიმე ვიმე მოდით და ახიკეთ ეს თვალები რა- ვანიშნე არარსებულ თვალებზე რომელიც ფიქტიურად გორილას საკუთრებას წარმოადგენდა.
-ოხ ესმა მართლა ალქაჯი ხარ.- ფდხზე წამოიმართა ეს ტყიური და ჩემსკენ გადმოდგა ნაბიჯი.
- აბა ოქში აქედან.- დავუცაცხანე და ხელით ვანიშნე გაწეულიყო.
-ერთხელაც თავს ვერ შევიკავებ და კაცობრიობას შენგან გავათავისუფლებ.
-დაველოდები მაგ დღეს.- ვავეკრიჭე და ისე წავედი სახლისკენ ეჭვი მაქვს თეძოები ვიღრძე.
მალევე გამოვიცვალე და დაბლა ჩავედი სადაც უკვე ყველა შეკრებილიყო.
- აბა გოგოებო მიდით რა დატრიალდით მოსამსახურეები ორისთვის მოვლენ და მანამდე სულს გავაცხებ შიმშილისგან.- ამოიკრუსუნა ალემ.
-ხო მიდით მიდით გოგოებო.-მხარი ავუბი ალეს.
-ხო შენ თვითონ არ იკადრო.- გამოყო კუმ ფეხი.
- არა კიარ მეზარება მაგრამ ახალი მოსახლეა მაინც ალე და ასე უცებ სახლის გამოცვლა არ მინდა მოუწიოს- გავეკრიჭე ალეს და სავარძელში ჩავესვენე.
გოგონები სამზარეულოში გავიდნენ.
-რაო ლაშ გევასა ლიზიი?- თვალი ჩავუკარი ლაშას,რომელიც სამზარეულოსკენ მიმავალ ლიზას თვალს ვერ აცილებდა.
- ჰაა? რაა?- გადმომხედა ლაშამ.
- რა და მწერები დაფრინავენ პირო დამუწე.- გადავიხარხარე მე.
-ოოო კაი რა.- ხელი აიქნია ლაშამ.
-როდის უნდა უთხრაა?- თავს არ ვანებებ ისევ.
- რა უნდა ვუთხრა?.
- რა და გეი რომ ხარ. რა უნდა უთხრა ადამიანო, ის რომ გუყვარს.- ხელი დემონსტრირებულად მივირტყი შუბლზე.
- ნუ სულელობ მიყვარს არა ის.- ხელი აიქნია ლაშამაც.
- მე მატყუებ?.- ხელით მივითითე საკუთარ თავზე.
-შეეშვი ადამიანს გოგო რა მანიაკი ხარ- სიცილით მითხრა იკამ.
- შენ ხმა არ გაქვს ამოსაღები კესოს როდის უნდა უთხრა?- გადავხედე დაბღვერილმა.
- რა ვუთხრა გოგო გაგიჟდიი.- შეიცხადა იკამაც.
-როცა უნდათ კარგი მსახიობები არიან- ცხვირი ავიბზუე მე.
-ოხ ესმა ესმა- ამოიგმინა ალემაც . ამას რაღა უნდა, ეს ამათზე ვარესია.
-შენს საერთოდ იყუჩე. წლებია ბაბი გიყვარს და თქმას ვერ მოაბი- შევუბღვირე ალესაც და ხელები გადავაჯვარედინე.
- აუ შენი თავი მანახა შეყვარებული როცა იქნები და დავინახავ მერე თუ იჭიკჭიკებ ეგრე-შემომიბღვირა ალემ.
-მართალი ხარ ალე მე არ ვიჭიკჭიკებ პირდაპირ საქმეზე გადავალ.- გავეკრიჭე.
- ანუ?- გადმომხედეს ბიჭებმა.
- ანუ აიღე წაიღე რაა - გადავიხარხარე მე.
-და აზრს არ ეკითხები? მეეჭვება ვინმეს შეუყვარდეს შენისთანა ალქაჯი.-გადმომხედა ირონიით ლუციფერმა.
-მომხედე ძმაო მე ხო მიყვარს, ხოდა გადაწყდა მოვიტაცებ ერთი- ორი დღე ჩავკეტავ სადმე და მერე მშობლებც აღარ მიიღებენ ორი დღე სხვაგან გათეულს- ხელები შემოვკარი ერთმანეთს. ჩემი აზრით კმაყოფილმა.
- ვერ ხარ შვილო.-ამოიოხრა ვითომ დამწუხრებულმა ლუციფერმა.
-ვინაა შენი შვილი შენხელა მეზობლები მყავს - შევუბღვირე მე.
-მზადაა ყველაფერი, მოდით- გამოგვძახეს გოგონებმა. ყველა ჭამით ვიყავით გართული როცა ლაშამ წამოიძახა.
-ბავშვებო მაგრი აზრი მაქვს.
-განგვანათლე- წაკბინა ლიზიმ.
- მოკლედ უკვე ზაფხულია, მალე ქალაქსაც ბუღი აუვა და აქ გაჩერება გაუსაძლისი გახდება, ამიტომ სვანეთში ხომ არ წავსულიყავით?
-ვაიმე სვანეთი მაგაირიააა, აუ კი რააა, სულ მინდოდა სვანეთში წასვლა- ემოციებს ვეღარ ვფარავდი მე.
-უჰ სვანეთი უყვარს გოგოს და სვანს ვერ მიტანს- შემომიბღვირა მუტანტმა.
-გამონაკლისებიც არსებობენ- გადავხედე მე.
- კარგი გვეყო როდის წავიდეთ?-სიტიაცია განმუხტა იკამ.
-ერთ კვირაში გვეცლება მე და ბაბის, ფინალურები გავქვს ჯერ-ვუთხაეი სიხარულით.
-ხო ერთ კვირაში ჩვენს საქმეებსაც მოვაგვარებთ და ეგაა- თქვა იკამ.
-ანუ გადაწდა ერთ კვირაში მივდივართ.- დაასკვნა ბაბიმ.
ერთი კვირა მალე გავიდა ფინალურებიც მშვიდობიანად ჩავატარეთ და ახლა სამ მანქანაში გადანაწილებულები სვანეთის გზას ვადგავართ. მთელი გზა ფანჯრიდან თავ გადაწეული ვაკვირდებოდი ამ შესანიშნავ ბუნებას და თვალიც კი ვეღარ ახერხებდა აღქმას იმდენად მშვენიერი იყო. დიდ ხნიანი მგზავრობის შემდეგ უკვე საღამო იყო, როცა მივაღწიეთ ერთ დიდ ეზოს, რომელიც მწვანეში იყო ჩაფლული და ამ სიმწვანესთან პატარა კოხტა სახლი საოცარ კონტრასტს ქმნიდა. სახლის უკან უზარმაზარი სვანური კოშკი იდგა. ვგიჟდები სვანეთზე და რა ვქნა. როგორც კი მანქანები ეზოში შევიდნენ სახლიდან მოხუცი ქალი გამოვიდა და მანქანიდან ახლახანს გადმოსული მაკაკასკენ გაემართა.
-დედა შვილო მეჩვენები თუ რაია მართლა შენახარ ლექსო?-ხელებ გაშლილი მიუახლოვდა ქალი.
-ხო ბებია მე ვარ -გაეციანა მუტანტსაც. ვერ მივხვდი რა ხდებდოდა და გაკვირვებულმა გადავხედე გვერდით მდგარ იკას.
- ეს სახლი ლექსოსია ეს ქალიც ლექსოს ბებიაა.- გამარკვია უცებ. მოიცა რაოო ამ ტირანის სახლში წამოვეიდ ჩემივე ინიციატივით? ესმა რატო ფეხები არ მოგტყდა? არა არა ფეხები რომ მოგტყდომოდა სვანეთს ვერ ნახავდი. კარგი ხო სვანეთის გამო წავალ ამ დათმობაზეც ჯანდაბას.
- დედა ბებია ესენი ვინები არიენ არ უნდა გამაცნო კაცოო- ჩვენ გადმოგვხედა ქალმა, მას შემდეგ, რაც შვილიშვილის ფერებით გული იჯერა.
-კარგი ბებია, ბავშვებო ეს ბებიაჩემია ლამარა ეს კიდე ლაშაა, ისედაც იცნობ, ეს ლიზია - უთხრა და ჩვენთვის უცნობ ენაზე დააყოლა რაღაც- იკასაც იცნობ ეს კესოა- ამის თქმის დროსაც ისევ ის ისტყვები გაიმეორა- ეს ლექსოა, ვიკას ძმა, ეს ბარბარეა- ისევ ის უცხო სიტყვები. -ხო ეს კიდევ ალქა... ეს კიდევ ესმაა- უთხრა და თუ წინა ჯერზე ერთიდაიგივე რამეს ეუბნებოდა უცხო ენაზე ამჯერად სულ სხვა რამ უთხრა და ქალის კომენტარიც იმავე ენაზე გაისმა.
- დედა შველო რა კაი ბოვში ხარ შენ გენაცვალე მე- როცა საუბარს მორჩნენ მაშინვე გადამეხვაი ქალი და თბიალად ჩამიხუტა.
- გამარჯობა ქალბატონო ლამარა, ძალიან მიხარია თქვენი გაცნობა- დავითბე ხმა მეც.
-რას ქვია ქალბატონო ლამარა, ლამრო ბებო დამიძახე თუ გინდა მარატო ლამრო, როგორც გაგიხარდება შვილო, მაგრამ ქალბატინი არ გვიგონო, რაღა დროს ჩემი ქალბატონობაა ცალი ფეხი სამარეში მაქ.- ხელი აიქნია ქალმა.
- რას ბრძანებთ მშვენივრად გამოიყურებით- გავაპროტესტე მე.
-ბებო თომა ბაბუ სად არის?- საუბარსაც რომ არ გაცდის რა ეს მართლა და მართლა მუტანტი.
- სად იქნება ბებია გორაზე წევიდა ცხენების მოსაყვანად. მალე მოვა ალბათ. დედა აქ რო დაგაყენეთ სულ გამოვჩერჩეტდი ამ სიბერეში წამოით ბებია დეისვენეთ მე ხაჭაპირებს დავაცხობ- სახლისკენ გაგვიძღვა მოხუცი.
მეორე სართულზე ყველა მოვკალათდით მე და ლიზი ერთ ოთახში, ბაბი და ვიკა ერთად, იკა და ალე ერთად, ლაშა და მუტანტი ერათად. ტანსაცმელები ამოვალაგეთ და მალევე გავიგონეთ ლამრო ბებოს ხმაც.
-ჩამოით შვილებო ხაჭაპური გამოვაცხვე გამისინჯეთ ერთი.
ყველანი ქვევით ჩავედით.
-ლამრო ბებო ოქროს ხელები გაქვთ უგემრიელესია- ვუთხარი როცა მესამე ნაჭერ ხაჭაპურს დავწვდი.
- ჭამე ბებია ჭამე აბა იმგენს რა უბედურება აცოცხლებთ ტელევიზორში ბალახს რო იკირკნებიენ.- დანანებით გააქნია თავი.
- ბალახი კიარა სალათია ბებია ის - გადაიხარხარა ლაშამ.
- რაცხაა ბალახს კი გავს და.-თავი იმართლა ქალმა.
- რატომ არის მერე ცუდი ფიგურას უფრთხილდებიან, აბა ამ ალქაჯს სულ არ ადარდებს ფიგურა და მაგიტომაც არის გადაფუებული- თქვა გორილამ. მოიცა რაოო ამაან ახლა ჩემზე თქვა ესს?
- ვინაა შვილო გადაფუებული გვერდიდან რომ შეხედო ვერ დაინახავ ისეა გამხდარი. ჭამე ბებია ნუ მიაქცევ ამ გიჟებს ყურადღებას.- გამამხნევა ქალმა.
მეც ისე ვიყავი გართული ჭამაში პასუხის გაცემაც დამეზარა თუმცა სამაგიეროს აუცილებლად გადავუხდი.
ამ ფიქრებიდან კარის ხმაურით გაღებამ გამომიყვანა. კარში გაჭაღარავებული თბილი გამოხედვის მქონე მოხუცი კაცი იდგა, რომელსაც ამ მაკაკასნაირი თვალები ჰქონდა. ალბათ ეს არის თომა ბაბუ.
- რა ამბავია ქალო? - შეშინებულმა იკითხა შემოსვლისთანავე.
-რა ამბავია და შენმა შვილიშვილმა გვიკადრა.- გახარებულმა უთხრა ქალმა.
- ლექსო ჩამოვიდა?- სიხარულის ნოტები შეერია ხმაში კაცს.
- ხო ბაბუვა ჩამოვედი და მეგობრებიც ჩამოგიყვანე.-მისკენ გაემართა ლუციფერი და ჩახუტების შემდეგ ხელით ჩვენზე ანიშნა.
-მეგობრები კაია ბაბუა მარა ერთი ცოლი როის უნდა ჩამეიყვანო შვილოო?- კითხა ინტერესით შვილიშვილს.
- მაგისთანა ტირანი იარაღის ძალით თუ მიიყვანს ვინმეს საკურთხეველთან, თორე თავის ნებით მაგას ვინ გამოყვება -გადავიხარხარე მე და ბავშვებიც და მოხუცებიც ავიყოლიე. მხოლოდ გორილა იდგა დაბღვერილი.
-იგივე შემიძლია ვთქვა შენზეც.
- მე კი მეშველა შენ იკითხე თორე- არ ვიცი საიდან მოვიფიქრე მაგრამ მონდოდა ჩამედუმებინა.
- ანუუ?- კითხვის ნიშნით სავსე თვალებით გადმომხედეს ბავშვებმა.
- გუშინ ლუკამ სიყვარული ამიხსნა- ისევ წამოვაყრანტალე მე და გოგოებს ბიჭებისგან უჩუმრად თვალი ჩავუკარი.
-ჩვენმა ლუკამმ? ვიცოდი აი ხომ გეუბნებოდი- ამყვა კესოც.
-აღარ არის საინტერესო შენი პირადის განხილვა.-შემომიბღვირა ლუციფერმა და ისევ დაიწყო ბავშვების გაცნობა ამჯერად ბაბუსთვის. ისევ ერთი და იმავე წინადადებას იმეორებდა წყვილების გაცნობისას მაგრამ როცა ჯერი ჩემზე მოვიდა აღარაფერი უთქვამს უცხო ენაზე.
-კარგით ბაშვებო უკვე გვიანია დაღლილებიც ვართ მე წავალ დავიძინებ და ხვალ შევუდგეთ სვანეთის დალაშქვრას.- წამოვდექი მე. სხვებიც დასაძინრბლად წამოვიდნენ. მუტანტი, ლაშა და ალე ქვევით დარჩნენ სანამ ოთახში შევიდოდი იკა გავაჩერე.
- იკკ თუ იცი ლუციფერი თმისთვის თმის საშრობს იყენებს?- მუდარით სავსე თვალები მივანათე იკას.
- ძირითადად როცა სადმე ეჩქარება მაშინ მაგრამ ისედაც ხმარობს. - მითხრა დაეჭვებულმა.
-კარგი მადლობა დიდი- ვუთხარი გახარებულმა. ისევ პირველ სართულზე დავბრუნდი და სამზარეულოში შევიპარე. ლამრო ბებო მაგიდას ალაგებდა მაგიდაზე, ჯამში ფქვილი იყო მეც მისკენ გავემართე ჭიქა ავიღე ფქვილი შიგნით ჩავყარე და მუტანტის ოთახისკენ გავემართე. ჩუმად შევიპარე აბაზანაში და ფენის ძებნა დავიწყე. ალილუია, დიდი გათხრების შემდეგ ვიპოვე კიდეც. გავხსენი და ერთი ჭიქა ფქვილი შიგნით ჩავყარე თავი ისევ დავახურე და ოთახიდან გამოვედი.
ჩემს ოთახში შევედი სადაც ლიზი უკვე დასაძინებლად მოკალათებულიყო.
- რა გააფუჭე? - დაეჭვებულმა მკითხა.
-ვანგა ხარ?- გავოცდი მე.
- არა სახეზე გაწერია- გადაიკისკისა ლიზიმ.
- თუ გაგვიმართლა ხვალ დილით გაიგებ - გადავიხარხარე ბოროტულად.-აბა შენ და ლაშა რას შვრებით?- ლოგინს მივაშურე მეც.
- ისევ იგივე და მგონი ახლა უფრო მიშლის ნერვებს. გახსოვს ის კაცი საცეკვაოდ რომ გამიწვია დავითი. ეგ იყო ჩვენს კომპანიაში მოსული და ლაშამ მაშინ გაგვიარა გვერდი, როცა ლექსოს ადგილ-სამყოფელს მეკითხებოდა. არ ვიცი რა იფიქა მაგრმა მას შემდეგ აკვიატებული ჰყავს და ყოველ მეორე წინადადებაში იმ კაცს ახსენებს.- ამოიოხრა ლიზიმ.
-ეჭვიანობს ალბათ- გადავიხარხარე მე.
- ეჭვიანობს არა ის. ეგ კიარა ლუკა ვინ არის? არა იმას კი მივხვდი, რომ მოიტყუე მაგრამ- გაეცინა ლიზისაც.
-ჩემი ძველი მეგობარია, კლასელები ვართ, სკოლაში ყველას შეყვარებულები ვეგონეთ და ხლაც მაგიტომ გამახსენდა. ბატონ ლუციფერსაც თუ შეყვარებულები ვეგონებით არაფერი დაშავდება - ბოროტულად გადავიხარხარე მე.
-ოხ ესმა ესმა მტერი ჩავარდეს შენს ყბაში.-დანანებით ამოილაპარაკა სიზმრებში წასულმა ლიზიმ. დაღლილობამ მალე თავისი ქნა და მორფეოსთან ყავის დასალევად გავემართე.
დილით მზის სხივრბს ვგრძნობ თვალებზე და ძალაუნებურად მეღვიძება. ლიზის ტკბილად ეძინა და გადავწყვიტე არ გამეღვიძებინა, დილით სვანეთი ყველაზე ლამაზია, ამიტომ გადავწყვიტე რომ გარეთ გავსულიყავი სუფთა ჰაერზე და მზის ამოსვლისთვის მეყურებინა. ავდექი, ტანზე ჩავიცვი და ეზოში ფეხაკრებით ჩავედი, იქვე ჰამაკი იყო, იქ ჩამოვჯექი. თვალს ვერ ვაცილებდი მთის ქედიდან როგორ იწვერებოდა მზის სხივები და ნელ ნელა ნათლად ჩნდებოდა მზე.
- ვერ დეიძინე ბებია?- მომესმა ქალის თბილი ხმა.
- ლამრო ბებოო? ასე ადრე რატომ ადექით.
- რაც თავი მახსოვს სვანეთში ვცხოვრობ შვილო, აქ სიცოცხლე მზის პირველი სხივის ამოისვლის თანავე იწყებს ჩქეფას.-თბილად გამიღიმა ქალმა და გვერდით მომიჯდა.
- არაჩვეულებრივი ადგილია, ყოველთვის მინდოდა სვანეგში წამოსვლა აქ ისეთი თავისუფლებაა, როცა აქ ჩამოვედი მეგონა ფრთები შევისხი. ჯერ კიდევ შემორჩენილი აქვს ძველებური ხიბლი, ყველაზე მეტად ეს ადგილი გვიყვება ჩვენი ქვეყნის ისტორიას და კულტურას- ჩემს ფიქრებში წასული ვსაუბრობდი მე.
-გეთანხმები შვილო, ადამიანები მაშინ ხვდებიენ რამის მნიშვნელობას, როცა კარგავენ. სვანეთში მცხოვრები ხალხის უმეტესობა ვერ ხვდება რამდენად მშვენიერია ეს ადგილი. მათი თვალი შეჩვეულია სახლიდან გამოსვლის თანავე შეეჩეხოს ბუმბერაზ მთებს, მზის ამოსვლას. ისინი არ აფასებენ ამ მშვენიერებას.- ამოიოხრა ქალმა.
- გეთანხმები ბებო ადამიანები თითქოს დაბრმავებულები არიან და თვალს მხოლოდ მაშინ ახელენ, როცა მისთვის ძვირფას მოსცილდებიან.
- იცი არ გავხარ სხვებს- გადმომხედა ქალმა- თითქოს ყველაზე ცენცერა და ლაღი ხარ, თუმცა სინამდვილეში ბევრ რამეს ხედავ და გტკივა, შენი სიცილის უკან ვინ იცის რა იმალება.
-მე ვიცი ლამრო ბებო ჩემი სიცილის უკან ხარხარი იმალება- ხასიათზე მოვედი უცებ- თუმცა გეთანხმები რეალურ მე არავინ იცის როგორია, მათ შორის არც მე.
-კეთილი გოგო ხარ ბებო, ჩემი ლექსოსნაირი- სახეზე მომეფერა ქალი.
- არ გეწყინოს, მაგრამ თქვენი ლექსო ტირანი ურჩხული და ლუციფერია- გავეკრიჭე მე.
-არადა შენს გარდა ყველა მიქებს- გაეცინა ქალს- საინტერესოა, ლექსომაც იგივე მითხრა შენზე, ოღონდ ლუციფერის მაგივრად ალქაჯი გიწოდა- გადაიხარხარა ქალს.
-რაა ეს როდის თქვა?- ავღშფოთდი მე.
- როცა თქვენს თავს მაცნობდა- დანაშაულში გამოჭერილივით ამოიჩურჩულა ქალმა.
- სხვებზედაც ეგ გითხრათ მაშინ?
- არა შვილო მათზე მითხრა, რომ ერთმანეთი უყვართ თუმცა არ უმხელენ ერთმანეთს.
- და თქვენ რა უპასუხეთ ჩემზე რომ ის თქვა?- გამახსენდა რომ მხოლოდ მაშინ გამოელაპარაკა სვანურად ქალი, როცა ჩემზე რაღაც უთხრა იმ ტირანმა.
-რომ შესაფერისი წყვილი ხართ.- გადაიხარხარა ქალმა.
-ხო აბა რა ან მე მოვკლავ ან ის მომკლავს- ამივიდუდღუნე მე.
- ყველაზე დიდი სიყვარული ჩხუბით იწყება ბებო დაიმახსოვრე.- თბილად გამიღიმა ქალმა.- კაი ახლა შევიდეთ სახლში ბოვშებიც გეიღვიძებენ აწი- თბილად მომითათუნა ხელი და წამოდგა. მეც თავი დავუქნიე და შევედით.
მისაღებ ოთახში ტახტზე ჩამოვჯექი და ბავშვების ჩამოსვლას დაველოდე. მალევე გავიგე კიბის ჭრაჭუნი და ახლად გაღვიძებული ტირანი დავინახე. მმმ მგონი აცივდა, არა მგონი კიარა მართლა აცივდა აბა რატომ შემაკანკალაა? აწი დილაობით თბილად ჩავიცვამ.
- ოჰ მეგონა მითი იყო, რომ ალქაჯებს ღამით არ სძინავთო- დამინახა თუარა მაშინვე თბილად მომესალმა.
- ტირანული მმართველობა დიდი ხანია გადავარდა მოდიდან არ გინდა შენც მას გაჰყვეე?
-არა მადლიბა იყოს.- გამეკრიჭა და ჩემს წინ ჩამოჯდა. მოცა კაცო სახეზე გამახსენდა ამას ახლა თეთრი თმა და ფქვილის ნიღაბი არ უნდა ქონდეს? ახლაღა გამახსენდა ჩემი ნამოქმედარი.
-სველი თმით სიარული რომ არ შეიძლება არ გსმენია მაგაზეე? - ვკითხე უცებ.
- როდის მერე ზრუნავ ჩემზე? - გაოცება დაეტყო სახეზე.
- წუხანდელს მერე -გამეცინა ჩემს ნამოქმედარზე.- სხვები სად არიან? -უცებ გადავიტანე საუბარი სხვა თემაზე.
-ალბათ სძინავთ ლუკა აბაზანაში იყო თმის გაშრობას აპირებდა.
- რააა- ფეხზე წამივხტი მე.
-ხო რაიყო რა ვთვქი უცნაური.-შეიცხადა უცებ.
- ვაიმე დედააა- უცებ გავვარდი მეორე სართულზე რომ ლაშა შემეჩერებინა თუმცა სულ ტყუილად მესამე კიბეზე მედგა ფეხი ლაშას ყვირილი რომ შემომესმა და კარის გამონგრევის ხმაც მომესმა.
- რომელმა ნიჭირემა გააკეთა ესს- წამოიყვირა უცებ და პირველ სართულზე დაეშვა. მის ყვირილზა სხვებიც გამოვარდნენ ოთახებიდან და ლაშა რომ ასეთ მდგომარეობაში დაინახეს ჯერ გაოცდნენ მერე კი ისთი ხარხარის ტალღა წამოვიდა კიდევ კარგი ზამთარი არ არის თორემ ზვავი არ აგვცდებოდა.
ლიზიმ და კესომ ტელეფონები წამში ამოიღეს ჯობიდან და ეს შესანიშნავი წამიც დააფიქსირეს. მეც ვერ შევიკავე თავი და ავჭიხვინდი.-გეკითხებით რომელმა ჭკვიანმა მოიფიქრათქო?-ისევ იკითხა გაცოფებულმა ლაშამ. ნუ ხმაზე ეტყობოდა გაცოფებული იყო თორემ იმ სისქეზე ედო სახეზეც და თმაზეც ფქვილი მიმიკებს ნამდვილად ვერ გაარჩევდი.
- შენი აზრით ვინ იქნებოდა? -უცებ დასერიოზულდა ლუციფერი და მე გადმომხედა.
-ესმა შენნ? - რა დაგიშავე გოგო ასეთი- ამოიკნავლა ლაშამ.
-იცი ლაშ შემთხვევითი მსხვერპლი ხარ, ლუციფერისთვის იყო ეგ ხაფანგი და შემთხვევით შენ გაები, არ მინდოდა გეფიცები- შრეკის კატის თვალები მივიღე უცებ. ამასობაში ლამრო ბებოც გამოვიდა სამზარეულოდან და ლაშას რომ შეხედა უცებ გადაქანდა
- ვაომე დედა ისე დავბერდი მოჩვენებები დამეწყო უკვე- ამოიოხრა ქალმა.
- არა ბებო ფქვილი შეეყარა უბრალოდ ლაშას- სიცილს ამოაყოლა კესომ.
- ხო ხო სულ შემთხვრვით- ამოიბლუყუნა ლაშამ.
- კარგი რა ბოდიში არ მინდოდა ხომ გითხარი არაა.
-მოიცა ის ოინი ჩემთვის იყო განკუთვნილი არა?- ახლა ტირანმა შემომიბღვირა .
- ხო აბა ამგენს რას ვერჩი?- გავიოცე მე.
- და გამახსენე მე რას მერჩი?-
- შენ რომ არსებობ ეგეც ნერვების მომშლემია-შევუბღვირე მე.
-აღარ გეყოფათ? აქ მსხვერპლი მე ვარ- ამოიღრინა ლაშამ.
- კარგი ხო დაწყნარდი შედი აბაზანაში და გადაივლე წყანი რად უნდა მაგას ამდენი ყუყუნი- შეუბღვირა ლიზიმ.
- ამას უყურეთ ერთი შენ რა გენაღვლება მოჩვენებასავით თეთრი კი არ ხარ სახეზეც და თმაზეც.- არ დააკლო ბღვერა ლაშამაც.
-მერე დაიბანე და აღარც შენ იქნები- ამოიგმინა ლიზამ.
- მე უკეთესი აზრი მაქვს- ხელი მრავლისმეტყველად აწია ლაშამ და სამზარეულოსკენ გაემართა საიდანაც ჯამით ხელში დაბრუნდა და ლიზისკენ გაემართა.
-მოცა რას აკეთებ- უკან დაიხია ლიზიმ.
- არაფერს, ვნახოთ ახლა როგორ იჭიკჭიკებ- უთხრა და თავზე გადააცალა ფქვილით სავსე ჯამი.
-შენ სულ გაგიჟდიიი- დაიყვირა ლიზიმ, რომელიც ლაშასგან განსხვავებით არამარტო სახე და თმა ქონდა თეთრი არამედ ტანზეც და არაფრით ჩამოუვარდებოდა მოჩვენებას, კიდევ კარგი ღამე არ არის.
-არა დიდი ხანია უბრალოდ დროდა დრო ვამჟღავნებ ჩემს სიგიჟეებს ნელნელა რომ შეეჩვიოთ.-ორინიის ზღვა გადმოაფრქვია ლაშამ.
- ჩემი ხელით დაგახრჩობ გეფიცები- წამოიყვირა გაწიწმატებულმა ლიზიმ და ლაშასკენ გაემართა, რომელიც ადგილს თვალის დახამხამებაში მოსწყდა და გარეთ გაიქცა.
- ცოტა ჩქარა ჩამომეძინა- გადმოძახა ლიზის და სიჩქარეს უმატა გამწარებული ლიზის დანახვისას.
- მე შენ გიჩვენებ -წამოიძახა ლიზიმ და ლაშას გაეკიდა.
ბევრი სირბილის შემდეგ ლაშა ცხოველების სადგომისკენ გაიქცა იფიქრა ლიზის ცხოველების შეეშინდება და გაჩერდებაო. ამ ფიქრში იყო როცა ფეხი დაუსტა და ღორების მიერ გაკეთებულ ტალახიან გუბეში ჩავარდა. ლიზა ლაშას უახლოვდებოდა, როცა ის ტალახში ჩავარდა, სირბილი შეანელა და ლაშას წინ დადგა.სიცილისგან უკვე ცუდად იყო, როცა თავი ვეღარ შეიკავა და ლაშას გვერდით ადგილი დაიკავა. ჩვენც მალევე მივედოთ და ამ სცენას რომ წავაწყდით უკვე ადგილს ვეღარ ვპოულობდით, ყველა მინდორზე ვხოხავდით სიცილით. ლამრო ბებოც მოვიდა და სიცილში აგვყვა, მაგრამ მალევე გაჩერდა და სახლისკენ წავიდა. ჩვენ ისევ ვერ ვჩერდებოდით. მალევე დაბრუნდა ლამრო ბებო, რაღაცას მალავდა ზურგს უკან თუმცა იმდენად ვიყავი გადართული ლაშას და ლიზის სიტუაციაზე ყურადღება აღარ მიმიქცევია. მაგრამ ეს მალე შეუძლებელი გახდა, რადგან ზურგზე წყლის დიდი ჭავლი ვიგრზენი და ამჯერად ლაშას და ლიზის ხარხარი.
- ვინც დასცინის სხვასაო, ხომ გაგიგიათ? - გადაიხარხარა ქალმა და შლანგი ახლა სხვებს მიუშვირა. რამდენიმე წუთში ჩვენ გაწუწულები ხოლო ლიზი და ლაშა გაფქვილულ-გატალახიანებულები ვიდექით ,მაგრამ მერე ლამრო ბებომ მოიფიქრა და ამჯერად წყლის ჭავრი მათზე გადაიტანა და მალევე ჩემოერეცხათ ტალახიც და ფქვილიც.
-აბაა ამ სიცხეში ხომ გაგრილდით?- მოგვიახლოვდა თომა ბაბუც სიცილით.
- კი ლამრო ბებოს დამსახურებით სიცხე სულ აღარ გვაწუხებს-ამოვიზმუვლეთ ერთხმად.
- ამ ჩემმა ცოლმა კიდე რა ვეღარ ისწავლა ჭკუა რაც ბაღნობაში იყო ისეთი ცანცარა დარჩა- ხელი ცაიქნია კაცმა.
- მოიცა ანუ ჩვენც არ უნდ აგვქონდეს შენი დაჭკვიანების იმედი?- ხელი ჩემსკენ გამოიშვირა ტირანმა.
-ოჰოო მგონი წყალმა შენს თავში არსებული სიცარიელე შეავსო- ნიშნის მოგებით გადავხედე მე.
- ხო აი შენ კი ისევ უტვინო ხარ.-დამიღრინა ლუციფერმა.
- კარგით შევიდეთ სახლში გაცივდებით- ლამრო ბებოს ხმამ გაგვაწყვეტინა კამათი. ყველა სახლში შევედით, ოთახებში ავედით და მივწესრიგდით.
-აი თურმე რატომ იყავი კარგ ხასიათზე გუშინ არაა- გადაიხარზარა ლიზიმ აბაზანიდან გამოსვლისას.
-მეც ეგრე გახარებული ვიქნებოდი ის ფენი ლაშას კიარა, იმ ლუციფერს რომ გამოეყენებინა- ამოვიდუდღუნე მე.
- ხო გეთანხმები მაშინ შენ გადაგაყრიდნენ ფქვილს, შენ ჩავარდებოდი ტალახიან გუბელაში და შენ ჩამოგბანდნენ წყლის ჭავლით, ნუ პრინციპში ბოლო ისედაც დაგემართა- ისევ გადიახარხარა ლიზიმ.
-მგონია, რომ ლაშას უყვარხარ- წამოვიძახე მე.
-მგონი ზედმეტად დიდი დოზით შეგასხა ლამრო ბებომ წყალი- სიმწრით გაეცინა ლიზის.
- არა მართლა გეუბნები მგონაი, რომ უყვარხარ, იცი როგორ გიყურებდა იმ დღეს სხვას რომ ეცეკვებოდი? მაგიტო მოვიდა და მოგაშირა ის ბიჭი, რომ თქვი სულ მის სახელს მიხსენებსო იეჭვიანა და მაგიტო. ვერ ხვდებიი?
- როდის მერე გახდი სიყვარულის ექსპერტი? - გადაიხარხარა ლიზიმ.
- წინა ცხოვრებაში კუპიდონი ვიყავი- გამეცინა მეც.
- კარგი რა, რომ ვუყვარდე სულ არ მეჩხუბებოდა.
-რომ უყვარხარ ზუსტად მაგიტო გეჩხუბება.
- მაგ ლოგიკით თუ ვიმსჯელებთ შენ და ლექსოს სიგიჟემდე გიყვართ ერმანეთი.- გამეკრიჭა ლიზი. ამას მგონი ზედმეტი კბილები აქვს.
-ჩვენ სხვა შემთხვევა ავართ -ამოვიბუზღუნე მე.
- ხო, როგორ არა- გგაიცინა ლიზიმ და ოთახიდან გავიდა.
ისე რომ დავუფიქრდე კარგი წყვილი ვიქნებოდით მე ალქაჯი ის ლუციფერი, არა ოყოს არ მომბეზრებია ჯერ სიცოცხლე.
- აუ ბავშვებო მდინარეზე წავიდეთ რაა- დაიწყო წუწუნი კესომ, როცა ყველა ისევ მისაღებში შევიკრიბეთ.
- აუ ხო რაა- აყვა ბაბიც.
- ბარბარე დაგავიწყდა თუ წყლის აღარ გეშინია?- ეჭვით გადავხედე ბაბის.
-არ დამვიწყებია უბრალოდ მომინდა- დაიმანჭა უცებ.
- კარგით ხო წავიდეთ ყველა გადით მოემზადეთ- ტაში შემოკრა იკამ.
-ურაა-წამოვიყვირეთ და ოთახებში გავვარდით.
ნახევარ საათში ყველა მომზადებული მისაღებში იყვნენ და წასასვლელად ემზადებოდნენ. გოგონებიც და ბიჭებიც შორტებში გამოწყობილიყვნენ. თხუთმეტ წუთში კი მდინარეს მიუახლოვდნენ სადაც ახლახგაზრდებს უკვე მოეყარათ თავი და ერთობოდნენ.
- მეჩვენება თუ ეს ნენსია? - გაოცებულმა გადაულაპარაკა ლექსომ ლაშას.
- არა არ გეჩვენება აშკარად ეგაა- უთხრა და მაღალ, გამხდარ გოგონას გადახედა, რომელსაც თავისი ქერა თმა კარედ შეეჭრა და შავ თვალებს აქეთ- იქით აცეცებდა.
-ნენსიი- წამოიყვირა უცებ ლექსომ და გოგონასკენ გაიქცა. ეს საქციელი ბავშვებს არ გამოჰპარვიათ მათ შორის არც ესმას და უსიამოვნოდ გასცრა.
- მოიცა მეჩვენები თუ შენ ხარ, არა არ მეჩვენები- უთხრა და გადაეხვია თან მის გარშემო შეკრებილ ახალგაზრდებს მოავლო თვალი და ესმას გამჭოლი მზერაც დააფიქსირა.-ის გოგო ისე მიყურებს, როგორც მგელი კრავს, მშიერიაა?- უჩურჩულა ლექსოსო.
- ვიზე ამბობ? - გაიოცა ლექსომაც.
- აი ქერა ცისფერთვალება გოგოზე.
-აა ეგ ალქაჯი, ვერ მიტაანს ალბათ ეწყინა ასე გახარებული, რომ მნახა- ამოიდუდღუნა ბიჭმა.
-რაღაც მეეჭვება ვერ გიტანდეს მგონი უფრო ეჭვიანობს- ჩაეცინა ნენსის.
-შეყვარებული ყავს.
-მასთან ერთად გინახავს? რატომღაც მეეჭვება.
- მოდი დავაკვირდეთ მის რეაქციებს, ჩემი შეყვარებულის როლზე დაგამტკიცე- გადაიხარხარა ლექსომ.
- კარგი სიხარულოო- უთხრა და სიცილით ლოყაზე დააკვდა, რამაც ესმას დაბღვერილი სახის მიღება გამოიწვია.
-ნენსი გოგოოო რამდენი ხანია არ მინახიხარ სად დაიკარგე ერთი აღარც მკადრულობ რაა-ვითომ ეწყინა ლაშას.
- კარგი რა ლაშუკი ხომ იცი მეპატიება- გაეცინა ნენსის.
-ბავშვებო გაიცანით ნენსი ჩემი შეყვარებული, სხვა დროს ვერ მოვახერხე თქვენთვის გამეცნო ახლახანს ჩამოვიდა საზღვარგარეთიდან.- თქვა და ნენსის ხელი გადახვია. ბავშვენი გაოცებულეი უყურებდნენ წყვილს, ესმამ პირი დააღო და მოკუმვას ვეღარ ახერხებდა.
ლექსომ ბიჭებს გოგონებისგან უჩუმრად თვალი ჩაუკრა, რაც მიანიშნებდა რომ იტყუებოდა და თამაშში აჰყოლოდნენ.
-პრივეტ ნენსი როგორ ხარ? რამდენი ხანია არ მინახიხარ-გადაეხვია იკა.
-გამარჯობა ნენსი დიდი ხანია შენი გაცნობა მინდა ლექსო სულ შენზე საუბრობდა მე ალექსი ვარ- ხელი გაუწოდა ალექსმაც.
-გამარჯობაა მეც ხშირად მიყვებოდა ლექსო შენზე- გაუღიმა გიგომ.
-მე ლიზი ვარ ლექსოს მდივანი-ხელი გაუწოდა ლიზიმ.
- და მეგობარიც- გაუღიმა ლექსომ. ნენსიმაც გულთბილი ღიმილით ჩამოართვა ხელი.
- მე ბარბარე ვარ, შეგიძლია ბაბი დამიძახო, სასიამოვნოა შენი გაცნობა-გაუღიმა ბარბარემ.
- ჩემთვისაც.
- მე კესო ვარ, შეგიძლია კესო დამიძახო- გაეკრიჭა კესო.
- სასიამოვნოა- გაუცინა ნენსიმ.
- ესმა- ამოიდუდღუნა ესმამ და ხელი გაუწოდა.
- ნენსი- თბილად გაუღიმა გოგონამ. ესმას ძალიან უნდოდა გაბრაზებულიყო მაგრამ იმხელა სითბო მოდიოდა მისგან ძალაუნებურად გაეღიმა.
- აბა რას ვშვებით გავგრილდეთ-გაიღიმა ნენსიმ და ბავშვებს მდინარისკენ გაუძღვა .ესმაც მათ გაჰყვა წყალში ჩასვლას აპირებდა როცა ბაბიმ დაუძახა ლუკა გირეკავსო და ისიც უცებ მივარდა ტელეფონს.
- გრძნობ როცა დახმარება მჭირდება?-გაეღიმა ესმას.
- აქამდე არ იცოდი? მეწყინება იცოდე- გაიბუსა ლუკა.
-კარგი ხო არ გინდა. მითხარი აბა რატომ დამირეკე?
- სად დამეკარგე რამდენი ხანია არ მინახიხარ ვიფიქრე გავალთ სადმეთქო- გახალისდა უცებ.
-მე სვანეთში ვარ ლუკიტო.
- რაა ვინ აგიხდინა ოცნებაა-გაეცინა ისევ.
- ერთმა ხისთავიანმა არ იცნობ. ისე არ გინდა ჩამოხვიდე თანაც ვთქვი რომ ჩემი შეყვარებული ხარ ასერომ მჭირდები- დაიმანჭა ესმა.
- ახლა ვინღა გადაგეკიდა- ამოიოხრა ლუკამ.
- არა ამჯერად არავინ უბრალოდ ერთი იდიოტი მიშლიდა ნერვებს და სხვა გზა არ მქონდა, ხომ ჩამოხვალ?- მუდარა შეერია ხმაში.
- კარგი ხო ისევ მე თუ გიშველი.- გაეცინა ლუკას- თანაც სვანეთს მოვინახოლებ.
- მიყვარხარრ, ჯიგარი ვინმე ხარ ხოიცი შენ- გაიკრიჭა ესმა,თითქოს დაინახავდა.
-კაი მიდი გკოცნი საღამოს გესტუმრები.
- მეც გკოცნი და გელოდები.- გაუთიშა ესმამ და ბავშვებს შეუერთდა.
- ბარბი ფრთხილად არ დაიხრჩო ეგრე ღრმადაც ნუ შეხვალ წყალში- გაუძახა მოცურავე ალექსმა ბაბის, რომელიც ნაპირთან იჯდა და წყალში ფეხებს ათამაშებდა.
-ასე ძალიანაც ნუ დარობ ჩემზე ნაოჭები გაგიჩნდება.-გადასძახა ბაბიმ და თავისი საქმოანობა განაგრძო.
- სამაგიეროდ ყვირილის დროს ეჭიმებათ სახეო ასე გავიგე გინდა ვცადოთ? -იკითხა ალემ და თანდათან ნაპირს უახლოვდებოდა.
-არც კი გაიფიქრო გესმისს- შეკივლა ბაბიმ და წამოდგომა დააპირა. ალემ დრო იხელთა და ბაბის ხელი წაავლო.
-უფც გამეფიქრა- გაეკრიჭა და წყალში ღრმად შესვლა განაგრძო.
-არ გაბედო, არა გთხოვ,ოღონდ წყალში არა, გეხვეწებიი-არემარეს აყრუებდა მისი კივილი.-გთხოვ რა რასაც გინდ აიმას გავაკეთებ ოღონდ ნაპირთან გავიდეთ გთხოვ- ამოიკნავლა ძალაგამოცლილმა.
- კარგი ხო რა მშიშარა ხარ.- გატყდა უცებ მიბუზული ბაბის დანახვისას.
- ძლივს. ახლა იკადრე და გამიყვანე ნაპირზე- დაუბღვირა ბაბიმ.
-ოჰ დავბრუნდით?-ალმაცერად გადახედა ალექსმაც.
- არსად წავსულვარ ველურო, დამაბრუნე ნაპირზე ჩქარა და ასე ნუ მეტმასნები ცხელა- შეუბღვირა ისევ.
- რა ცხელა ყინულივით წყალია- გაოცდა ალე.
- ალბათ შენ გაქვს სიცხე, მე რავიცი დამაბრუნე დროზე და ნუ მეტმასნები წურბელასავით.-არ დაუთმო ბაბიმ.
-შენ მითხარი სურვილს შეგისრულებო-შეახსენა თავისივე ნათქვამი ბაბის.
-გადავიფოქრე. გამიყვანრ მიდი.
- სანამ არ მაკოცებ არ გაგიყან- ცალყბად გაიცინა ალემ.
- რააა-გაოცდა ბაბი და ხელი უჯიკა,ალე ამ ქცევას არ მოელოდა და ხელი გაეშვა. ბაბიმ მერეღა გააცნობიერა რა გააკეთა უკვე ჩაძირვა და ავტომატურად ხელების ქნევა რომ დაიწყო. ალეც მალევე მოეგო გონს და ბაბი ზევით ამოიყვანა.
-ბაბი როგორ ხარ,ხომ კარგად ხარ, ამოიღე გოგო ხმა ნუ გადამრევ-ხმას ვერ იმორჩილებდა ალექსი.
- შენ სულ გაგიჟდი? შე შე იდიოტო შე კრეტინო, დაუნი ხარ ამხელა კაცი, სად გაქვს ტვინი იდიოტო.-კივილი დაიწყო მაშინვე.
-ეგ ორჯერ გაიმეორე- გაეკრიჭა ვითომც არაფერიო.
- ახლავეს გამოყვანე ნეპირზე და თავიდან მომწყდი შენ კრეტინების ხელმწიფევ- შეკივლა ბაბიმ.
- ოო ხელმწიფობა კარგიააა, აა კრეტინების, ო ეგ უკვე ცუდია- თავისთვის ბურტყუნებდა ალექსი და ბაბის ნაპირისკენ მიაპოწიალებდა.
-დებილი- გაიღრინა ბაბიმ და მაპირზე ჩამოჯდა.
საღმოს როცა უკვე ცოტა აცივდა და მზეც იმდენ სითბოს აღარ გამოსცემდა მიხვდნენ, რომ აღარ იყო ბანაობის დრო და სახლისკენ გაემართნენ.
- ნენსი წამიდი ჩვენთან რა გაერთობი თან-გაეკრიჭა ლექსო და გოგოს ხელი გადახვია.
- კარგი აზრია ისე, მაგრამ სახლში შენ გამაცილებ -გადახედა და თვალი ჩაუკრა ლექსოს.
- აბა რას ვიზამ ჩემო სიცოცხლე.-გარკრიჭა ლექსო და ლოყაზე უჩქმიტა.
- ოჰჰ ამდენი სიყვარული ალერგიას მაძლევს-ამოიგმიმა ესმამ და წინ წავიდა.
როცა ეზოში შევიდნენ თვალში მაშივე მოხვდათ უცხო მანქანა, რომელიც ეზოში ეყენა. ჭიშკრის ხმაზე კი სახლიდან მაღალი სილუეტი გამოვიდა.
-ლუკააა-წამოიყვირა ესმამ და ბიჭისკენ გაიქცა, ლუკამაც არ დააყოვნა და ესმას გადაეხვია.
- მომენატრე-ამოიბუზღუნა ესმალ და უფრო მიეკრო.
- მეც ჩემო ლამაზო უთხრა და უფრო მჭიდროდ მოხვია ხელი თან ცხვირი მის თმებში ჩარგო-ის მაღალი ცისფერთვალება ბიჭია იდიოტიო რომ ამბობდი?- კითხა თავაუღებლად.
- ხო საიდან მიხვდი- უჩირჩულა ესმამ.
- ისე მიყურებს როგორც შენ შოკოლადს, ჩემი შემუსვრა უნდა- ამოიფხუკუნა ლუკამ.
-ოჰ კაი რა ვერ მიტანს და ალბათ არ მოეწონა ასე რომ გამიხარდა შენი ჩამოსვლა.- ამოიდუდღუნა მან.
-ხოო მე კი მგონია რომ მოწონხარ და ეჭვიანობს- ჩაფიქრდა ლუკა.
-შეყვარებული ყავს,მის გვერდით რომ მაღალი ქერა გოგო დგას ეგაა- ბრაზით თქვა ესმამ.
- ხოო არადა ეგ გოგო ისე მიყურებს მეგონა ვევასე -გაიკრიჭა ლუკა და ესმას მოცილდა.
- გამარჯობა გოგონები არ მოგენატრეთ?-ხელები გაშალა ლუკამ და ბაბის და კესოს გადახედა. გოგონებიც აღარ გაჩერებულან და მაშინვე გადაეხვივნენ.
- ლუკკ მოგვენატრე ჩვენცც.
-ხო როგორ არა მაგიტო არ მნახულობთ ყოველ დღე- ვითომ გაბრაზდა ლიკა.
- ზუსტადაც ყოველ დღე რომ გნახოთ მერე ვეღარ მოგვენატრები- გადაიკისკისა კესომ.
- მაიმუნო- დაუბღვირა ლუკამ დ აახლა ბიჭებს გადახედა.
-გამარჯობა მე ლუკა ვარ ესმას შეყავრებული- ხელი გაუწოდა ალექსს.
- გამარჯობა მე კესოს ძმა- ხელი ჩამოართვა ალექსმაც.
- ამ შენ ის არ ხარ საზღვარ გარეთ რომ სწავლობდი? მე გოგონების კლასელი ვარ კესო და გოგონები შენზე ხშირად მესაუბრებოდნენ.
- სასიამოვნოა- გაეღიმა ლექსოს.
-მე ბაბის და ესმას მეზობელი ვარ. კაფედან გემახსოვრები მგონი შენც იყავი არა მაშინ?- გაეცინ იკას და კესოს გადახედა.
-კი მახსოვხაე მიხარია რომ გაგიცანი, აღიარე მაგრად გაგიჩალიჩა-გადიახარხარა ლუკამ.
-გეთანხმები გამიქცია გოგო არადა რა ნაშა იყოო- დანანებით ამოთქვა იკამ.
- ოჰ ჩაგიგდე ერთი დღე,დიდი ამბავი საწოლი მაინც დაისვენებდა ერთი დღით- ჩაიცინა კესომ.
- იმედები უნდა გაგიცრუო, ეგ კი გამოქციე მაგრამ უკეთესი ვიპოვე- ალმაცერად გადახედა იკამ და კესოს სახეს დააკვირდა რომელიც მაშინვე დაიჭყანა.
-მე ლაშა ვარ ამათი ძმაკაცი გოგონები ახალი გაცნობილი მყავს მაგრამ უკვე ვიცი ვის რა შეუძლია, ბოდიში მაგრამ საღოლ ძმაო მაგარი გაძლება გაქვს ამ გიჟს რომ უძლებ- გაიცინა ლაშას.
- რა ვქნათ სიყვარული ბრმააო-გაეცინა ლუკასაც და ესმა გვერდიდან აიხუტა.
-ლექსო-დაძარღვული ხელი გაუწოდა ლექსომ.
- ლუკა.- მოლკედ უპასუხა მანაც.
- გამარჯობაა მე ნენსი ვარ ლექსოს შეყვარებული- უთხრა და თვალი ჩაუკრა ანშნა მიგიხვდიო. რამაც ლუკას ჩაცინება გამოიწვია.
-სასიამოვნოა მე ლუკა ესმას შეყვარებული- მანაც ჩაუკრა თვალი.
-მე ლიზი,სასიამოვნოა- ხელი გაუწოდა ლიზიმაც.
-ჩემთვისაც- გაუღიმა ლუკამ და ესმა უკეთ აიკრა ტანზე.
-კარგით შევიდეთ სახლში ლამრო ბებო რამეს გაგვიკეთებდა.სიჩუმე დაარღვია იკამ.
- ლუ- შენ სად იძინებ?- კითხა სახლში შესულმა ესმამ.
- შენთან. რა არ მიმიღებ? - ვითომ იწყინა ლუკამ.
-კი როგორ არა მაგრამ ჩემთან ლიზის ძინავს.
- არაუშავს ლიზი ჩვენთანაც კარგად მოთავსდება,არა ლიზიი?- საუბარში ჩაერია ბაბი და ლიზის თვალი ჩაუკრა.
-კი რატომაც არა.
-კარგი ამშინ გადაწყვეტილია.
-კარგი.- გადაეხვია ესმა.
-აბა ბოვშებო მოით, იმედია მოგეწონებათ. ეს ლამაზი გოგო ვინაა ბებია?-კითხა ქალმა ლექსოს.
- ნენსია ბებო ჩემი შეყვარებული,- უთხრა ლექსომ და სვანურად დაამატა- მართლა კიარა უბრალოდ ესმას ვაეჭვიანებო.-გაუცინა ბიჭმა.
-რა საყვარელი გოგოა ბებო თბილად მიიღო ლამრომ.
- მადლობა- მოთბა ნენსიც.
-წამოდით ახლა ჭამეთ მთელი დღეა აქეათ იქეთ დადიხართ სახლში არ ჩერდებით და როცხა მოხვალთ ჭამეთ მაინც.
-კარგი ბებო მოგვშივდა მაინც-გაეკრიჭა ესმა.
-აბა ჰე ჩქარა.- ყველას მაგიდისკენ უჯიკა. ვახშმობის მერე ყველა მისაღებში ჩამოჯდა.
- აბა ხვალ რას ვაკეთებთ?-იკითხა ლაშამ.
- აუ მე მაქვს ერთი იდეა.- წამოიძახა ესმამ.
-განგვანათლე- შეუბღვირა ლექსომ.
- რამდენიმე დღიან ლაშქრობაში წასვლაზე რას იტყვით?-იმტერესით გადაავლო თვალი ბავშვებს.
- ნამდვილად კარგი აზრია. თანაც კარვებიც წამოღებული გვაქვს.-ტაში შემოკრა ბაბიმ.
-ნენსი ხომ წამოხვალ? - ხელი გადახვია ლექსომ.
- თუ მიმიღებთ- გაიკრიჭა ნენსი.
- აბა რას ვიზამთ- თავზე აკოცა ლექსომ.
-ცოტახანს ჰაერზე გავალ რა- ახედა ნენსიმ ლექსოს.
- გამოგყვე?- მზრუნველი სახით გადახედა ლექსომ.
- არა იყოს- უთხრა და გარეთ გავიდა.
ცოტა ხანში ლუკაც წამოდგა და გარეთ გავიიდა.
- სუფთა ჰაერზე გამოდი?- იკითხა ლუკამ როცა ნენსის მოუახლოვდა.
- როგორც ხედავ- არც კი მოუხედავს ისე უპასუხა ნენსიმ.
- ასე უცებ მოგბეზრდა მსახიობობა?-გაეცინა ლუკას.
- კიარ მომბეზრდა სულელებივით იქცევიან ერთმანეთი უყვართ და ყველანაირად ცდილობენ დამალონ არადა ამ დროს ამჟღავნებენ ზუსტად- ამოიოხრა ნენსიმ.
-გეთანხმები მაგრამ ეს მათი გადასაწყვეტია ასერომ უნდა გავაგრძელოთ.
-გეთანხმები. იმედია თავადაც მიხვდებიან.
სახლში ახალი გეგმით დაბრუნდნე და მეწყვილეებს გვერდით მიუსხდნენ.
- ნენსის რა უნდოდა?- გადაუჩურჩულა ესმამა.
- არაფერი უკეთ გავიცანით ერთმანეთი და იცი რა მითხრა?- გაოცებული ხმით იკითხა ლუკამ.
- ასეთი რა თქვა?- იკითხა დაინტრიგებულმა.
- მე და ლექსო მალე დავქორწინდებითო- ჩაეცინა ლუკას.
-რაოო- ხმა ვეღარ გააკონტროლა ესმამ და ფეხზე წამოხტა და ბავშვების გაოცებაც გამოიწვია. მალევე მიხვდა თავის ქმედებას, ნერვიულად ჩაიცინა და საწყის პოზიციას დაუბრუნდა.
- ხო რაიყო ასე რამტომ შეიცხადე?-ვითომ ვერ მიხვდა ლუკა.
- აა არაფერი უბრალოდ, უბრალოდ მოულოდნელი იყო- ძლივს მოაბა სიტყვებს თავი.
-შენ და ლუკა რაზე საუბრობდით?- გადაუჩურჩულა ლექსომ ნენსის.
-ისეთი არაფერი უბრალოდ ერთმანეთი გავიცანით თან ვსაუბრობდით როგორ გაიცვნეს მან და ესმამ ერთმანეთი და იცი რაა? მგონი მართალი ხარ, ესმას მართლაც უყვარს ლუკა- ეშმაკურმა ღიმილმა გადაურბილა ნენსის სახეზე.
- აზრი რამ შეგაცვლევინა?- ეწყინა ლუკას.
-ქორწილმა.
- რა ქორწილმა?- დაინტერესდა ლექსო.
-ლუკამ მითხრა რომ ის და ესმა მალე იქორწინებენ,-თქვა და ლუკას, სხვებისგან შეუმჩნევლად, თვალი ჩაუკრა.
-შეუძლებელია-წამოიყვირა ლექსომ და სახლიდან გავარდა.
დიდხანს ვერც ესმა გაჩერდა და ოთახში შევიდა. ფანჯრის რაფაზე შემოჯდა და ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას დაუწყო თვალიერება თითქოს იქ ეძებდა პასუხს.
არ ესმოდა ესმას რა გრძნობა აკავშირებდა ლუციფერთან, მაგრამ ეჭვი არ ეპარებოდა მის სიძლიერეში. სიყვარულს ვერ დაარქმევდა რადგან არ იციოდა რა იყო, არც არასდროს გამოუცდია და ამ წუთამდე დარწმუნებული იყო რომ არც არასდროს გამოცდიდა, მაგრამ ახლა? ახლა ზის ჩაბნელებულ ოთახში, მარტო, ფანჯრის რაფაზე და ფიქრობს იმ ადამიანზე, რომელიც,მისი აზრით, მას ვერ იტანს და მალე სხვა ადამიანის მეორე ნახევარი გახდება.
ლუკას სიტყვებმა დიდი თავსატეხი გაუჩინა ესმას.
თუმცა, როგორც წესი, სწორედ იმას ვერ ვამჩნევთ, რაც ყველაზე აშკარაა. ყველამ იცოდა რა ერქვა იმ კავშირს რაც ესმას და ლექსოს აკავშირებდათ მაგრამ არ იცოდნენ ამ კავშირის საწყისმა და საბოლოო წერტილებმა. მიუხედავად ამისა მუდმივი არაფერია, არც ეს გაურკვევლობა.
ლექსოც არანაკლებ რთულ მდგომარეობაში იმყოფებოდა. გაბრაზებული სახლიდან გამოვარდა და უმისამართოდ დაიწყო სიარული. იმაზე ფიქრის თავიც აღარ ჰქონდა თუ სად მიჰყავდა მისივე ფეხებს. ფიქრებში მოფარფატე გონება რეალობას მაშინ დაუბრუნდა, როცა სახლის სიახლოვეს მდებარე ძველ კოშკთან აღმოჩნდა. რამდენჯერ ამოსულა პატარაობისას ლექსო ამ კოშკში და საათობით მჯდარა გაფანტული გონებით როცა რამე აწუხებდა. მისი წუხილი კი პატარაობაში მხოლოდ სათამაშოს დაკარგვა ან მასწავლებელთან კამათი იყო. ამ უკანასკნელის გამო კი ბებია სჯიდა და საათობით მეცადინეობას აიძულებდა. დაღლილი კი ამ კოშკში ამოდიოდა და ბუნების მშვენიერებით ტკბრბოდა.
ახლა? ახლა ძველ პრობლემებთან შედარებით, უფრო რთულ მდგომარეობაში იყო. ლექსო, ადამიანი, რომელიც არასდროს აღიარებდა სიყვარულის ჭეშმარიტებას ზის და ფიქრობს ერთ პატარა გოგოზე, რომელიც პირველი შეხვედრიდან მისი ფიქრების ობიექტია. ყოველთვის, რაზეც არ უნდა გადაიტანოს ყურადღება, რომ ესმაზე არ იფიქროს გონებას სწორედ მისკენ მიჰყავს. ვერაფერს უხერხებს იმ შეგრძნებას რაც მასთან ყოფნის დროს ეუფლება და საკუთარ თავზე კონტროლს აკარგვინებს. ნენსის სიტყვებმა თითქოს ფარდა გადასწიეს და სცენაზე მისი გრძნობები გამოფინეს. იცოდა, თავიდანვე იცოდა ლექსომ, რომ არ იყო ესმა სხვა გოგონებივით ერთ კვირიანი სათამაშო, მაგრამ არ უნდოდა საკუთარ თავთან გამოტყდომა და ახლა სწორედ ამის გამო შეეჯახა მწარე რეალობას.
ბავშვებმა შეამჩნიეს ლექსოს და ესმას გაუჩინარება თუმცა ცდილობდნენ ყურადღება სხვა რამეზე გადაეტანათ,რაც არც თუ ისე კარგად გამოსდიოდათ. ყველას გონება ერთად და ცალცალკეც ესმას და ლექსოს დასტრიალებდათ და უფალს მათ გონზე მოსვლას სთხოვდნენ, თუმცა არც მათი გონება იყო მთლად დალაგებული. გვიანობამდე იყვნენ მისაღებ ოთახში და ზოგჯერ საუბრობდნენ ზოგჯერ კი ფიქრებში წასულები ოთახში სიჩუმეს გაამეფებდნენ. უკვე ორი საათი სრულდებოდა ბაბის ჩაძინებოდა კესოს მის გზას გაჰყოლოდა. ნენსიმ წასვლა დააპირა თუმცა ლექსო იქ არ იყო, ამიტომ კავალერობა ლუკამ თავის თავზე აიღო და სახლამდე მიაცილა. მთელი გზა საუბრობდნენ ერთმანეთი უკეთ გაიცნეს, იხსენებდნენ ბავშვობის ამბებს და მხიარულად მივიდნენ ნენსის სახლამდე. ლუკამ დაშორების თანავე თითქოს სიცარიელე იგრძნო. რა უცნაურია არა? ზოგს იმის გასაგებად, რომ შეყვარებულია წლები სჭირდებ, ზოგი კი პირველი დანახვისთანავე ხვდება მისი გრძნობის ჭეშმარიტებას.
ლუკამ იცოდა რომ ნენსი უკვე გულთან ახლოს ჰყავდა და მალევე შეაღებდა მის კარსაც.
ბიჭებმა გოგონები ხელში აიტაცეს და ოთახებში ჩამოარიგეს. ღმერთმა იცის როგორ არ უნდოდათ მათი გაშვება მაგრამ სხვა გზა არ ჰქონდათ, იცოდნენ რა ისტერიკებსაც მოუწყობდნენ დილით და წინასწარვე დაუგუბდათ ყურები მათი ხმამაღალი ყვირილის წარმოდგრნისას.
ლუკამ ოთახის კარი რომ შეაღო შეშფოთდა ესმა ისევ ფანჯრის რაფაზე იჯდა და ისე იყო ფიქრებში გართული მისი შემოსვლაც ვერ გაიგო,მხოლოდ მაშინ გამოერკვა ფიქრებიდან ლუკას შეხება რომ იგრძნო.
-არ გინდა ვისაუბროთ?- დაიჩურჩულა ლუკამ, თითქოს არ უნდოდა იმ სიჩუმის შეწუხება, რომელიც ოთახში დათარეშობდა.
- არა-მოკლედ უპასუხა ესმამ და საწოლისკენ გაემართა.
- ლექსო შეგიყვარდა?- მოუთმენლად კითხა ლუკამ.
-ჩემს გემოვნებაში ეჭვი როდის მერე გეპარება?- ტუჩი აიბზუა მეტი დაამაჯერებლობისთვის ესმამ.
-რომარ მეპარება ეგაა ზუსტად საქმე- ჩაეცინა ლუკას.
-ლუკა რა გინდაა?- ამოიოხრა ესმამ.
-მინდა სიმართლე მითხრა.
-სიმართლეს გეუბნები იმ არსებას მე კიარა რომელი ჭკვიანი შეიყვარებს?
- ვაიმე ესმა ჯერ ერთი შენ ჭკვიანი არ ხარ, მეორეც ძალიან ბევრი ზუსტად მისნაირს ეძებს, და მესამეც საერთოდ შენი ნათქვამიდან ორი სიტყვის მაინც თუ გჯერაა?- გადაიხარხარა ლუკამ.
-ჩემს ნერვებზე საშინლად მოქნედებ იცოდიი?
-მმ კიი.-გაიკრიჭა ესმას ხელი დაავლო და საწოლისკენ გააქანა. გოგომაც მოულოდნელობისგან ჯერ წამოიკივლა მერე კი სიცილი დაიწყო.
ამ დროს შემივიდა ლექსოც სახლში და ესმას კივილი რომ შემოესმა დაფეთებული გამოვარდა მისი ოთახისკენ და ოდნავ ღიად დატოვებული კარის ჭრილში შეიჭყიტა და გაცოფებისგან ძარღვები დაებერა მოკისკისე წყვილი რომ დაინახა. კარს მაშინვე მოსცილდა და ოთახში შევარდა და კარი მიიჯახუნა.
-რა რა რა ამბავია?- ფეხზე წამოხტა ძილში წასული ლაშა და ოთახში სირბილი დაიწყო.
- დაეგდე ბიჭო დაიძინე რას დახტუნაობ-შეუბღვირა ლექსომ.
-მე მიყვირი და თვითონ კარები შემომინგრიე.
-მგონი დაგავიწყდა, ეს სახლი ჩემია და რასაც მინდა იმას ვიზამ- გაცოფდა ლექსო.
-აუ დაიყენე რა, რას მიძაბავ . რა გითხრა ნენსიმ ასეთი გარეთ რომ გავარდი?- გადავიდა მთავარ თემაზე უკვრ გამოფხიზლებული ლაშა.
-შემეშვი თუძმახარ ისედაც ცუდად ვარ სხვა დროს მოგიყვები.- უთხრა და აბაზანაში შევიდა.
- რა ენაღვლება მე კი გამაღვიძა აქ- დაიდუდღუნა ლაშამ და საწოლს მიაშურა.
დილით ყველა კარგ ხასიათზე იყო ესმას გარდა თუმცა ცდილობდ ეს არავის შეემჩნია. ლექსოც კი ხასიათზე მივიდა ახარებდა თავისი აღმოჩენა გრძნობებთან დაგაკვშირებით, თუმცა ლუკა და ესმას ურთიერთობა მაინც პრობლემას ქმნიდა.
- აბა დღეს რას ვაკეთებთ? მივდივართ ლაშქრობაში ხო?- ხელები შემოკრა კესომ.
- სად მივდივართ გარეთ მაინც არ გაგიხედავს?- გადახედა იკამ.
- რა ხდება?- ჩაერია ბაბი.
- წუხელ საშინლად უწვიმია ყველაფერი ატალახებულია თანაც ისევ მოღრუბლულია მგონი წვიმას აპირებს- გაარკვია სიტუაციაში ყველა ალექსმა.
- კარგით მაშინ სახლში მოვძებნოთ რამე გასართობი- გაიკრიჭა ლუკა.
- კარგი აზრია-ხელი შემოხვია ესმამ.
- კარგით თქვენ რამე მოიფიქრეთ მე ნენსის დავურეკავ გამოვიდეს და ჩვენც შემოგიერთდებით.- თვალი მოავლო ბავშვებს.
-აბა რა ვითამაშოთ?- იკითხა ლუკამ.
-სიმართლე თუ მოქმდედებაზე რა აზრის ხართ?-ტაში შემოკრა ბაბიმ.
-ცუდად მაქვს დაცდილი-ერთ ხმად წამოიძახეს კესომ და იკამ და ერთმანეთს გადახედეს. ამაზე ბავშვებიც ერთ ხმად ახარხარდნენ.
-კარგით ვითამაშოთ.- თქვა ლიზიმაც.
ლამრო ბებოს ცარიელი ბოთლი გამოართვეს და მის გარშემო ყველანი იატაკზე დასხდნენ. ნენსიც მალევე მოვიდა ყველას მიესალმა და ლექსოს გვერდით მოკალათდა.
-სიმართლე თუ მოქმრდება- ჰკითხა იკამ ალექსს.
- მოქმედება.
- ერთი კვირის განმავლობაში ოთახს შენ დაალაგებ.- გაეკრიჭა იკა.
-უსამართლობაა ეგ როგორ-გააპროტესტა ალექსმა.
- ახლა დაასტოპე და ნუ დაიწყებ წიკვინს თუ ძმა ხარ.
- კაი ხო ჯანდაბას- ამოიბუზღუნა ალექსმა და ბოთლი დაატრიალა.
- აბა სიხარულო სიმართლე თუ მოქმედება? - ეშმაკური ღიმილით კითხა ალექსმა ბარბარეს.
- სიმართლე.- ამოილუღლუღა ბაბიმ.
- აჰჰ შენ როგორი უშიშარი ყოფილხარ დავიჯერო დასამალი არაფერი გაქვსს? სარკაზმით აივსო ალექსი.
- შევამოწმოთ.- ცალყბად გაუღიმა ბაბიმ და ბიჭს თვალებში ჩააშტერდა. დაბნეულმა ალემ აზრების გასაფანტად თავი გააქნია.
-ვინმე გიყვარს?- იკითხა რაც პირველი მოაფიქრდა.
- ოჰ რა ბანალურობაა- ხელი ჩაიქნია ბაბიმ.
- მიპასუხე.-კი- უტეხად არ აცილებდა თვალს.
-ვინ? - გაცოფდა ალექსი.
ბაბი ალესკენ გადაიხარა, სახე ახლოს მიუტანა და მშვიდი ხმით უთხრა.
- აი ეგ უკვე შენი საქმე აღარ არის სიხარულო.- და უკან აუღელვებლად დაიხია. ალექსი კი კიდევ დიდხანს იქნებოდა გაშეშებული და დაბნეული ლაშას რომ არ ეჯიკა.
-აბა ლუკ სიმართლე თუ მოქმედება?- იკითხა გამხიაეულებულმა ბაბიმ.
- მოქმედება- ამოიგმინა ლუკამ
- იციი მგონი კიკინები დაამშვენებდა შენს ვარცხნილობას- გადაიხარხარა ბაბიმ.- ხო და კიდევ მაკიაჟსა და ქალის ტანსაცმელსაც ნუ დავიშურებთ სიხარულოო- თვალი ჩაუკრა ბაბიმ
-რაა შანსი არაა- ფეხზე წამოიჭრა ლუკა.
-ზუსტადაც რომ არის ლუკიტო მიდი სწრაფად. ესმა წადი დაეხმარე-გადაიხარხარა ისევ ბაბიმ და სხვებიც აიყოლია.
-დაგეტყო შენ ესმასთან დაქალობა.- გაეცინა ლაშასაც.
-გეთანხმები ძმაო- ბეჭზე დაარტყა ხელი იკამაც და ისიც სიცილში აჰყვა.
ლუკა და ესმა ოთახში სიცილით ავიდნენ, უფროსწორად ესმა იცინოდა ლუკა კი დაბღვერილი სახით მიჰყვებოდა, ესმამ რეზინები მოიმარაგა და ლუკას საკმაოდ მოზრდილ ქერა თმაზე ალაგ-ალაგ კიკინები გაუკეთა.
ლიზის კოსმეტიკის ჩანთიდანაც ითხოვა რამდენიმე ნივთი. თვალები შავაშეუღება, ტუში, ლაინერი და ტონალურიც არ დავიწყებია. ლოყები წითლად შეუცფერა და წითელივე პომადაც არ დააკლო. მოკლე ჯონსის კაბა ფეხზე ბაბის მაღლები ტანზე კი ესმას ტოპი და მზად იყო. ლუკა სარკეში ჩუხედავად გავარდა გარეთ შეეშინდა იქვე არ შეწუხებულიყო.
კიბეებზე მაღალქუსლიანების კაკუნით ჩავიდა, რამაც ბიჭების მხრიდან ოვახიები და გამამხნევებელი შეძახილები მოჰყვა. გოგონებს გგონიათ დაეზარათ? არა. აუცილებლად გაამხნევებდნენ ახლა სიცილით რომ არ იგუდებოდნენ და ერთმანეთს არ ეხმარებოდნენ მოსულიერებაში.
-არა სულ შეარცხვინა კაცთა მოდგმა ამან.-ამოიხრიალა ალემ.
-ასეთ ნაშას აქამდე, როგორ არ გიცნობდი- ძლივს მოსულიერდა ლაშა და ისევ სიცილი დაიწყო.
-დაახვიეთ-შეუბღვირა ლუკამ და ბაბის დაუბღვირა.- გადაგიხდი.
-ველოდები კუსკუს- გადაიკისკისა და ემას დაეყრდნო რომ არ წაქცეულიყო.
-ლექსო ბებო კიდე ახალი სტუმარი გვყავს ეს უცნაური გოგო ვინაა?-ოთახში გაფარათოებული თვალებით შემოვიდა ლამრო ბებო.
-გამარჯობა ქალბატონო მე ლუსი ვარ ბაბის შეყვარებული- გაიპრანჭა ლუკა და ბაბის ხელი ჩაკიდა. ამის გაგონებაზე ბავშვები უკვე მიწაზე ხოხოავდნენ.
- რაა?-თვალები ორმაგად გაუფართოვდა ლამროს- არა ბებია არ გეგონოს რამის წინააღმდეგი ვიყო მარა არაფერი გეტყობოდა მასეთი და გამიკვირდა უბრალოდ,მეტი არაფერი კაი წყვილი ხართ შვილო-განმარტა გაოცების მიზეზი უცებ. ბაბიმ კი არ იცოდა სად დამალულიყო. ლუკამ ბაბის გადახედა და მიხვდა უკვე სამაგიერო გადახდილი ჰქონდა ამიტომ გადაწყვიტა ლამრო ბებო სიტუაციაში გაერკვია სანამ ცუდად გახდებოდა.
-ვაიმე ლამრო ბებო გეხუმრეთ ლუკა ვარ მე უბრალოდ თამაშში წავაგე და მაგიტო მაცვია ასე- გაეცინა ლუკასაც.
- ვაიმე დედა თქვენ რა გითხარით კი გამიხეთქეთ გული და აწი რაც გინდათ ის გიქნიათ-ხელი გულზე მიიდო, ამოიოხრა და ოთახიდან გავიდა. ბავშვები კი ისევ ვერ წყვეტდნენ სიცილს.
-ქალს კინაღამ გულის შეტევა დაემართა სულ გააფრინე- ამოიბუზღუნა ბაბიმ.
-მე რა შუაში ვარ შენ მაიძულე ასე ჩაცმა.-გადაიხარხარა ლუკამ.
-კარგით გავაგრძელოთ.- გაეცინა ლექსოსაც.
-მოიცა მე გამოვიცვლი.
- არაფერსაც არ გამოიცვლი დღეს ასე უნდა იყო.- ეშმაკურად ჩაიცინა ისევ ბაბიმ. ლუკამ ვერაფერი უთხრა და საპასუხოდ მხოლოდ დაუბღვირა.
-მე აღარ მინდა თამაში- აბუზღუნდა ესმა-წავალ მე დავიძინებ.
- არა დაღლილი ვარ უბრალოდ,წუხელაც ვერ დავიძინე და ჯობს წამოვწვე.- თავი გაიმართლა ესმამ და ოთახისკენ წავიდა. მას ლუკაც უკან მიყვა.
- ესმა მოიცადე რა.
- რა ხდება ლუკა?
- ლექსოს გამო ხარ ასე არა?-კითხა და ოთახის კარი ხელის ნელი ბიძგით მიხურა.
- ხო. მიზეზსაც ვერ ვხვდები რაში მაინტერესებს ვის მოიყვანს ეგ ტირანი, რაც უნდა ის უქნია.
- შენც კარგად იცი, რომ ძალიანაც გაინტერესებს-გაეცინა ლუკას- იცი გუშინ ნენსიმ რომ თქვა ვქორწინდებითი მეც ვუთხარი რომ ჩვენც ვქორწინდებით- შეაპარა ლუკამ.
-რა ქენიი- წამოიყვირა ესმამ.-თუმცა ისე რატომაც არა?ძალიანაც კარგი აზრია. ისე შენ რატომ უთხარი ეგ არ მითხრა, რომ დაკავებული გოგო მოგეწონა.-გაეცინა ესმას. ამ დროს ლექსომ კართან ჩაიარა და გადაწყვიტა ყური მიეგდო მათი საუბრისთვის.
-არა რა მომეწონა,ნუ კარგი გოგო კი არის მაგრამ.
-კარგი რა რას გამომაპარებ შენ. მოგეწონა სახეზე გაწერია- სახეზე დააკვირდა ესმა.
-ეგრე შენც მოგწონს ლექსო არაა?- დაეჭვებით გადახედა ლუკამ.
- არაფერიც არ მომწონს, ეგ ტირანი ვის უნდა მოეწონოს.-წამოიყვირა ესმამ.-ხო როგორ არა ზუსტად მაგიტო არ ჩამომიყვანე სვანეთში შენი შეყვარებულის როლის სათამაშოდ, რომ ეგ ტირანი,როგორც შენ ეძახი, არ მოგწონს.
-დიახადაც არ მომწონს. ვერ ვიტან და სწორედაც მის გასამწარებლად ჩამოგიყვანე აქ, რადგან ჩემი ბედნიერება გაამწარებდა.- გაკაპასდა ესმა.
ლექსო კი დაჰიპნოზებული მოსცილდა ოთახს და თავის საძინებელში შევიდა. თავიდან გაოცებულს შემდეგ კი გახარებულს სახეზე ფერები გადადიოდა. თუთქოს დიდი ლოდი მოეხსნა მხრებიდანო. გაუხარდა, რომ ესმას აღარავინ წაართმევდა. ახლა კი მის მოთვინიერებაზე უნდა ეზრუნა.
ესმამ და ლუკამ კამათის შემდეგ მალევე მიიძინეს ბავშვებმაც მეორე დღისთვის საჭირო ნივთები მოიმარაგეს და ისინიც დასასვენებლად გაემართნენ.
მეორე დილით ყველანი დიდი შემართებით გამოვიდნენ ოთახებიდან და სვანეთის დასალაშქრად გაემართნენ.
პირველი დღისთვის ბევრი არაფერი ჰქონდათ დაგეგმილი. გადაწყვიტეს ერთ უზარმაზარ მთაზე ასულიყვნენ და იქ დაბანაკებულიყვნენ.
დიდი წვალების შემდეგ, როგორც იქნა შებინდებისას ააღწიეს მთის წვერს, საიდანაც ულამაზესი ხედი იშლებოდა და შესანიშნავ სანახაობას ქმნიდა. ბავშვებმა კარვები გაშალეს და ფიჩხის მოსაზიდათ ტყეში გაიფანტნენ. ლექსომ განაცხადა სოკოს დავკრეფო და, როგორც სვანეთში გაზრდილს ეს საქმიანობა კარგად უნდა სცოდნოდა,ტყეში გაუჩინარდა. ბევრი სიარულის შემდეგ სოკოც ბევრი შეაგროვა და გამობრუნებას აპირებდა როცა ხის ძირში უცნაური სოკო შეამჩნია და გონებაში ამოუტივტივდა, როგორ აერია ერთხელ სოკოები ერთმანეთში და არასწორი სოკოები დაკრიფა როს გამოც რამდენიმე საათი ჰალუცინაციები აწუხებდა. მაშონვე ესმა ამოუტივტივდა თავში და იფიქრა იმ ტყუილოს გამო სამაგიეროს გადაუხდიდა, მაგრამ მალევე გადაიფიქრა და უკან გამობრუნდა. თუმცა დიდი ჭოჭმანის შემდეგ ესმაზე გაბრაზებამ მაინც დაჯაბნა და სოკოების კრეფა დაიწყო.
დაკრიფა სოკოები და კალათში საგულდაგულოდ შეინახა ისე, რომ კარგი სოკოებისგან გაერჩია.
ბავშვებთან დაბრუნებულს ლიზი შემოეგება.
- რა მოგვიტანე ბოსს? -გაეკრიჭა ბავშვური ღიმილით.
-ლიზი სამსახურში არ ვართ და ბოსის დაძახება არ არის საჭირო.
-ვიცი, ვიხუმრე-გაეკრიჭა ისევ და კალათს დასწვდა.- მომეცი მე მივხედავ.-უთხრა და პასუხს აღარ დალოდებია ისე გამოსტაცა ხელიდან კალათი. ლექსომაც ვეღარ გაუწია წინააღმდეგობა ისე ქარიშხალივით დაატყდა თავზე და გაუჩინარდა.
ბავშვებს ფიჩხი მოეზიდათ და კოცონის დასანთებათ ემზადებოდნენ ლექსოც მათ შეუერთდა და ერთ საათში უკვე ყველანი კოცონის გარშემო ისხდნენ.
-ლიზია ლექსოს მოტანილი სოკო სად არის?-იკითხა კესომ სოკოს რომ შეაგვიანდა.
-უი თქმა დამავიწყდა. არ ვარგოდა ის სოკო და გადავყარე.
- რა ქენიიი?- ხმა ვერ გააკონტროლა ლექსომ.
-გადავყარე- ამოიკნავლა ლიზიმ. ლექსო მიხვდა ზედმეტი რომ მოუვიდა და ხმას დაუწია.
-ბოდიში უბრალოდ ბევრი ვიწვალე სოკოს მოსატანად დაა-ეს კი თქვა ხმამაღლა მაგრამ გულში ესმას იღბალს ლანძღავდა.
-კარგი არაუშავს დღს სხვა რამით დავნაყდრებით კიდევ კარგი სახლიდან წამოვიღეთ რაღაცეები-გაიკრიჭა ლაშა.
გოგონებმა მალევე გაშალეს პატარა პიკნიკისთვის დამახასიათებელი სუფრა და ბამშვებიც მალევე დანაყრდნენ.
-ახლა რა გავაკეთოთ?- იკითხა ლუკამ.
-მე რაღაც მაქვს- გაიკრიჭა ალექსი და ჩანთიდან ოთხი ბოთლი კონიაკი ამოიღო.
-ოჰოოო ამაზე დიდი საქმე ამ წუთას არაფერია ასე რომ ნუ ხართ უსაქმურები დროზე ჭიქები მოიმარჯვეთ- გამხიარულდა კესო.
ბავშვებიც კესოს ინსტრუქციას მიჰყვნენ და მალე დაიწყო სადღეგრძელოები.
-მეგობრებო არცერთ უბრალო თუ სადღესასწაულო სუფრაზე შეკრებილი საზოგადოება ისე არ იშლება ეს სადღეგრძელო რომ არ ითქვას და მოდით არც ჩვენ დავარღვიოთ ტრადიცია და...- სიტყვა ვერ დაასრულა იკამ.
- აპ აპ აპ ახლა დაასტოპე. არ გვინდა ახლა აქანე სიყვარულობია და მასეთი რაცხაები ალერგიას მაძლევს გადამეტებული სისულელეები.
- ჯერ ერთი სიყვარული სისულელე არ არის და მეორეც ზუსტად რომ ,,მასეთი რაცხაების'' დროა.-წაკბინა ლექსომ.
-ოჰ შენ რა სიყვარულით დამწვარი ყოფილხარ, ვინმემ წყალი გადაასხით სულ არ დაგვინახშირდეს.- ირონია არ დაიშურა ესმამ.
-გვეყოს და მაცადეთ. ამერია ასეთი სიტყვა მქონდა არადა მოფიქრებული- დანანებით ჩაიქნია ხელი იკამ.
-ხო შენ ისეთი გენიოსი ხარრ.-სიცილით თქვა კესომ.
-ზუსტადაც- ცხვირი სასაცილოდ აიბზუა იკამ.
- კარგით რაა ბანალურობაა- არ ცხრებოდა ესმა.
-სწორედ ბანალურობაში იმალება ბევრი ისეთი რამ რაც გვაბედნიერებს.- თვალი ჩაუკრა იკამ და თავისი აზრების დალაგება სცადა-მოდით ბავშვებო იმ წრფელ გრძნობას გაუმარჯოს, რომელსაც შეუძლია ფრთების გარეშე ცამდე აგვიყვანოს და ათას ვარსკვლავს შორის გვაფარფატოს. იმ გრძნობას გაუმარჯოს რომლის განცდის შემდეგ სხვა ყველაფერი გავიწყდება. იმ ადამიანს გაუმარჯოს ვისი დამსახურებითაც გვხვდა წილად ეს პატივი და უფლის ყველაზე დიდი საჩუქარი გამოგვაცდევინა. მართალია სიყვარული ყველაზე დიდი ბანალურობაა მაგრამ სწორედ ეს ბანალურობა გვასულდგმულებს და გვაძლევს სიცოცხლის საშუალებას. სიყვარულს და იმ ერთ ყველაზე საყვარელ ადამიანს გაუმარჯოს.- სიტყვა დაასრულა და თვალი კესოსკენ გააპარა, რომელსაც თავი ჩეხარა და ფიქრებით შორს წასულიყო.
-ოჰოო აი ეს მესმისს- გაეცინა ბაბის.
-მოდი გავაგრძელებ იკას სადღეგრძელოს-ფეხზე წამოიმართა ალექსი, რამაც ესმა გააკვირვა.
-ამანაც სყვარულის სადღეგრძელო უნდა თქვას?-საკუთარ თავს დაუსვა კითხვა.
-რატომაც არა მას ხომ სიგიჟემდე უყვარს ნენსი, რატომ არ უნდა თქვას.- მაშინვე უპასუხა ალტერეგომ და მერამდენედ მოუნდა მისთვის ენა ამოეძრო.
-მიუხდავად იმისა, რომ დიდად არ მეხერხება მსგავს თემებზე საუბარი ვთვლი, რომ მეც უნდა ვთქვა რამე. იკამ სიყვარული და ჩვენი მეორე ნახევრები დალოცა. მეც მინდა შევუერთდე მის სადღეგრძელოს და ყველა თქვენგანს გისურვოთ ამ ღვთიური გრძნობის გამოცდა. მინდა ყველა თქვენგანმა იპოვოთ ის მეორე ნახევარი, რომლის ძებნასაც ზოგი მთელ ცხოვრებას ანდომებს და ვერ პოულობს. ზოგს ცხვირ წინ ჰყავს და ვერ ხედავს, ზოგს კი ჰგონია რომ იპოვა მაგრამ მთელი ცხოვრება დანაკლოსს განიცდის. როცა მის გვერდით დგახარ მთელი არსებით ივსები და ხვდები რომ ის დაკარგული, ის სიცარიელე, რომელსაც ყოველთვის განოცდიდი უკანასკნელ კუნჭულანდე ამოივსო, ხოლო როცა მას შორდები სიცარიელე ორმაგად იზრდება შენში. მინდა იმ გრძნობას გაუმარჯოს რომლის დახმარებითაც ადამიანი ხდები, რომლის მეშვეობითაც ხვდები რა არის ყველაზე დიდი ბედნიერება.ადამიანს, რომელსაც რამდენი უარყოფითი მხარეც არ უნდა ჰქონდეს ჩვენ მხოლოდ დადებითს ვამჩნევთ, მისი სულელური გამოხტომების მიუხედავად მაინც სიგიჟემდე გვიყვარს და არ შეგვიძლია მისი ბავშვური თუ ქაჯური ქცევების გარეშე თუნდაც ერთი დღის გატარება. სხვა რა შემიძლია ვთქვა სიყავრულს და ჩვენს მეორე ნახევრებს გაუმარჯოს.- თქვა და მოუთმენლად გადაკრა სასმელი.
-ვიღაც ყურებამდეა შეყვარებული- წაიღიღნა ნენსიმ.
- ისე ამბობ თოთქოს სხვა უყვარდეს.- გადახედა ესმას.
- რას გულისხმობ?-ვერ მიხვდა ლექსო.
- არაფერი დაივიწყე- ხელი ჩაიქნია ესმამ.
- სიყვარულს გაუმარჯოს. იმ გრძნობას, რომელიც გვაიძულებს ღამეები ვათენოთ, და დღეც ისე ვიაროთ თითქოს სიზმარში ვართ, რომელიც გვაიძულებს ყოველგვარი მანძილის მიუხედავად ფიქრებით მის წინ ვტრიალებდეთ, მისი თვალები წარმოვიდგინოთ და ამ ილუზიის დროსაც მასში ჩავიძიროთ, იმ სიყვარულს გაილუმარჯოს რომელიც უთქმელი რჩება და ორივე მხარე ცალ-ცალკე იტანჯება. იმ სიყვარულს გაუმარჯოს, რომელიც ყოველგვარ მანძილს გადაგალახინებს, რომ მის სიახლოვეს იყო.- ალექსი უკვე სიტყვებსა ვეღარ აბამდა თავს. საკმაოდ შემთვრალს ემოციები მოსწოლოდა და სადაც იყო ამოხეთქავდა. მაგრამ სანამდეც შეძლებდა გაუძლებდა, გაჩერდებოდა და შეეგუებოდა ამჟამინდელ მის მდგომარეობას. რომ გეკითხათ, რატომ იკავებდა თავს და არ ეუბნებოდა ბაბის თავისი გრძნობების შესახებ ვერ გეტყოდათ. ან იქნებ ვერ კიარა არ იტყოდა? იქნებ გულის სიღრმეში იცოდა ამის მიზეზი? იქნებ ბაბიას პასუხი აშინებდა? იცოდა, დარწმუნებული იყო, რომ ბაბისგან შორს ვერ გაძლებდა, ხოლო თუ გრძნობებში გამოუტყდებოდა და მისგან უარს მიიღებდა ამის შემდეგ სწორედ ეს გზა რჩებოდა. უნდა წასულიყო შორს,იმდენად შორს რომ ბაბის აღარ გადაყროდა, ამას კი ვერ აიტანდა ვერ შეძლებდა, მისთვის სიკვდილის ტოლფასი იქნებოდა ამიტომ ერჩივნა მასთან ახლოს ყოფილიყო თუმდაც შინაგანად დატანჯულიყო.
-კარგით რა ძაან დავიგრუზებით ახლა, ცოტა გავმხიარულდეთ- ფიქრებში გართული ბავშვები ლაშამ გამოაფხიზლა.
-მართალია ლაშა- თქვა ლუკამ და თავის ჩანთას დასწვდა.- ესმა რას იტყვი?- იკითხა და ჩანთიდან გიტარა ამოიღო.
- ეს სადღა იპოვე, რამდენი ხანია არ დამიკრავს- გაეცინა ესმას და გიტარა ხელში მოსინჯა.
-ხო და მაგიტო წამოვიღე ზუსტად მიდი რა ჩემს თავს გაფიცებ დაუკარი- მუდარის გამოსახატავად ყელი გამოიწელა.
-კარგი ხო- გაეცინა ესმას და გიტარა კარგად მოიმარჯვა.
მალევე გააპო ჰაერი "თბილი მთვარე"-ს მელოდიამ და ლიზის ჰარმონიული ხმის მეშვეობით მალე სიმღერაც დაიწყო. ყველა მონუსხული შეჰყურებდა ესმას, რომელიც მომაჯადოებლად უკრავდა, და ლიზის, რომელიც ასევე მომნუსხველად მღეროდა.
- აი ეს მესმის- ტაში შემოკრა ლაშამ სიმღერის დასასრულს.-სხვათაშიროს ლექსოც უკრავს და არა მარტო-გაეცინა მას.
- კაიიი - სიტყვა გაწელა ესმას.
-ხო უკრავს და მღერის კიდეც- ესმას დარწმუნებას ცდილობდა იკაც.
- მგონი ახლა ისტორიული წუთების მომსწრე გავხდები. ლუციფერი გიტარაზე დაუკრავს.- გადაუჩურჩულა ლუკას ესმამ როცა ლექსომ გიტარა გამოართვა და კარგად მოკალათდა. ოო აი ამას უკვე ესმა ნამდვილად აღარ ელოდა. ლექსო ისეთი სიმშვიდით უსვამდა თავის ნატიფ თითებს გიტარის სიმებზე. მოჯადოებული შესცქეროდა და მიუხედავად იმისა, რომ ლექსოს თავისებური ბარიტონი არემარეს ატკბობდა, ერთი სიტყვაც არ გაუგია მისი ნამღერიდან ისეთი გაკვირვებული შეჰყურებდა.
-აჰოო ყოჩაღ თქვენ- ტაში შემოკრეს ბავშვებმა, როცა ლექსომ სიმღერა დაამთავრა.
- კარგით ახლა. გვიანია უკვე დავიძინოთ რა.-გაიზმორა კესო და ცას ახედა სადაც მალე მზის სხივებიც ამოჭრებოდა. მისი გამოთვლებით ალბათ უკვე ხუთი საათი იქნებოდა. როგორ ვერ შეამჩნიეს უკვე თავზე დაათენდათ.
-ხო მართალი ხარ უკვე ძილის დროცაა- დაეთანხმა ბაბიც და ფეხზე წამოდგნენ.
ყველანი დასაძინებლად გაემართნენ მხოლოდ ლუკა დარჩა გარეთ და კოცონისგან მოშორებით, მოკალათდა და ფიქრებში ისე გაიხლართა ვერც კი შეამჩნია, როგორ მიუჯდა გვერდით ვიღაც.
- რაზე ჩაფიქრდი?-გაისმა გოგონას წკრიალა ხმა.
-ნენსიი? ვერ შეგამჩნიე როდის მოხვედი.- უცებ გამოერკვა ლუკა.
-მივხვდი. ზედმეტად ჩაფიქრებული იყავი.
-ხო. იცის ხოლმე- გაეღიმა ლუკას.
- და რაზე ფიქრობდი.
-ისეთი არაფერია- თავის არიდება სცადა ლუკამ.
-ისეთ არაფერზე ამდენს არ ფიქრობენ ლუკა.-თავს არ ანებებდა ნენსი.
-კარგი ხო ერთ გოგოზე ჩავფიქრდი- უსიამოვნოდ შეიშმუშნა ლუკა.
-ახლა არ მითხრა ამ ხუმრობა ხუმრობაში ესმა ართლა შემიყვარდაო- თვალები დაქაჩა ნენსიმ.
-არა რათქმაუნდა ესმა ჩემთვის დასავითაა.
-აბა ვინ არის?
- არ იცნობ.
-გიყვარს?.
- უცნაურია მაგრამ კი.
-უცნაური რატომ არის?
-ახლახანს გავიცანი.
-მერე რა სიყვარულისთვის დრო უბრალო ილუზიაა. როცა ნამდვილად გიყვარს დროის აღქმის უნარს კარგავ. ხოლო როცა ნამდვილ სიყვარულს ხვდები გგონია რომ უკვრ წლებია იცნობ.
-როგორც ჩანს გამოცდილი ხარ ამ საკითხში- ისევ გასცრა ლუკას.
-უფრო წიგნებს დავაბრალებდი- გაიცინა ნენსის.
-ანუ არასდროს გყვარებია?
-არა.
-არც მოგწონებია?.
-კი, მაგრამ იმდენად რომ სიყვარულში გადაზრდილიყო არავინ.
-ცუდია- თავისთვის დაიჩურჩულა ლუკამ, მაგრმა ნენსიმაც გაიგონა.
-კარგი. არ გინდა მითხრა ვინ არის ის გოგო?
-არა.
-ასე მტკიცე უარი რატომ?
- მას არ მოვწონვარ.
-იცის რომ გიყვარს?
- არა, საიდან? ხომ გითხარი ახლახანს გავიცანი.
--მაშინ რა იცი რომ მას არ მოსწონხარ.
-ხო ეგეც მართალია- თქვა ლუკამ და ფეხზე წამოდგა. ღვინისგან გათამამებულმა ნენსის ხელი დაავლო ფეხზე წამოაყენა და ახლოს მიიზიდა.
-ვიცი, რომ სისულელედ შეიძლება ჩათვალო. ისიც ვიცი რომ არასერიოზულად მიიღებ. მხოლოდ რამდენიმე დღეა გიცნობ, მარგამ როგორც შენ თქვი, როცა ნამდვილად შეხვდები შენს მეორე ნახევარს დ ამონათესავე სულს ისეთი შეგრძნება გექნება, რომ წლებია იცნობ, ზუსტად ასე ვარ მე. მოკლედ მიყვქრხარ- ამოიოხრა ლუკამ.
-მოიცა ის გოგო მე ვარ?- გაოცდა ნენსი თითქოს ვერ ხვდებოდა.
- არა რა შენ უბრალოდ რეპეტიცია გავიარე- თითქოს არაფერიო ისე უთხრა და ხელი მოადუნა. მაგრამ, როცა ნენსის გამწარებულ სახეს წააწყდა გაეცინა და ისევ მოუჭირა- აბა რაც აქ ვარ შენს გარდა ლამრო ბებო გავიცანი მდედრობითი სქესის წარმომადგენელი და მე დაოჯახებულ ქალებს არ ვეჩალიჩები გაეკრიჭა ისევ.
-რა იდიოტი ხარ. მაგრამ გაგიმართლა არც მე ვარ შენზე ნაკლები სულელი მეც მიყვარხარ- გადაიხარხადა ნენსიმ და ხელები მოხვია.
-ეგოგო ძლივსს - ამოიგმინა ლუკამ თითქოს ლოდი მოეხსნა მხრებიდან.- ხოდა ახლა მიდი აიკარი გუდა-ნაბადი გავდივართ.
-სად გავდივართ?- გაიოცა ნენსიმ.
-აქვე ეკლესიაა ჯვარი უნდა დავიწეროთ.
- შენ ხოარ გაჟრიალებს?- გაუკვირდა ნენსის.
-არა. მეც მიყვარხარ შენც გიყვარვარ. დარწმუნებული ვარ, რომ სიცოცხლის ბოლომდე მეყვარები ხო და ჯვარს ვიწერთ.
-დედა ორი გიჟი არ შეიძლება ერთად, კარგი ხო წავედით.
რამდენიმე წუთში ორივე ჩანთებ მოკიდებულები გარეთ იდგნენ.
-მოიცა მეჯვარეები გვჭირდება- უცებ გაახსენდა ნენსის.
-ეგ სულ დამავიწყდა მოიცა ესმას რომ არ ვითხრა გამტყავებს და ახლად შეუღლებულს დაგაქვრივებს- ამოიკნავლა ლუკამ.
-ხო მე კიდე ლექსოს უნდა ვუთხრა, მაგრამ ეგენი ვერ იქნებიან მეჯვარეები,ერთ-ერთი უნდა იყოს.
- ესმა შენ გააღვიძე მე ლაშას გავაღვიძებ ეგენი ყველაზე ფხიზლები არიან.
-კარგი ეგრე ჯობს.
-ესმა, ესმა გაიღვიძე ლუკას ქორწილში მეჯვარე არ უნდა იყოო?
- ნენსი ოინების ხასიათზე არ ვარ თავ.. მოიც არაა- ფეხზე წამოხტა ესმა.- რა ქორწილი რის მეჯვარე ხო კარგად ხართ.
-მე და ლუკა ერთად ვართ და ჯვარი უნდს დავიწეროთ. ლუკამ ემსას რომ არ ვუთხრა გამტყვაებსო და ადექი დროზე უნდა გავიპაროთ.
-ესენი გამაგიჟებენ მე.- თავში იტაკა ხელი ესმამ და ტანსაცმლის ძებნა დაიწყო.
როცა გარეთ გამივიდნენ ლუკა და ახალ გაღვიძებული ლაშაც გარეთ დახვდნენ.
- შენ ხოარ გახველებს რა ჯვრისწერა რას ბოთაობთ.. მოიცადე შენ ხო იმ ტირანს მიყვები მალე ცოლად?- გაახსენდა ესმას.
- ისაა. რა ქვია.. ეგ ჩვენ მოვიფიქრეთ- გაეკრიჭა ლუკა.
-რააა- წამოენთო ესმა.
-კარგი ახლა მუ დამაქვრივებ არ გავთხოვილვარ ჯერ- გაეკრიჭა ნენსი.
-დღეს გადამირჩი.-შეუბღვირა ლუკას.
-ამათ მთლად წყობრში ვერ აქვთ ტვინი ხოო?- გადაუჩურჩულა ლუკამ ესმას, როცა წასასვლელად მოემზადნენ.
-ტვინი სად აქვთ ჯერ ეგ დავადგინოთ- ამოიოხრა ესმამ და წყვილს უკან გაჰყვა.
როდესაც ეკლესიასთან მივიდნენ დილის წირვა მიმდინარეობდა. წირვას დაესწრნენ შემდეგ კი მამაოსთან მივიდნე და სთხოვეს მათთვის ჯვარი დაეწერათ. მამაო გაიგნრბული შეჰყურებდა შარვლებში და უბრალო მაიკებში გამოწყობილებს და აშკარა იყო ნამდვილად არ ეგონა მთლად დალაგრბული ხალხი. ბევრი ხვეწნა მუდარის შემდეგ მამაო გადმოიბირეს და ჯვარიც დაიწერეს. დიდი ცერემონიის შემდეგ გადაწყვიტეს ისევ ბავშვებთან დაბრუნებულიყვნენ და ყველაფერი მოეყოლათ, შემდეგ კი ისევ ლამრო ბებოსთან წასულიყვნენ. რამდენიმე დღეში კი ქალაქში ჩასულიყვნენ რათა იჯახებისთვის ახლაი ამბავი ემცნოთ.
- წარმომიდგენია მაკა დეიდას სახე ცოლით რომ მიხვალ სახლში- გადაბჟირდა ესმა.
-ხო იმედია ისევ ხუმრობა არ ეგინება- აყვა ლუკაც.
-მოიცა რა ხუმრობა?-დაინტერესდა ლაშა.
-მოიცა არ იცოდი რომ ლუკას შენამდე ცოლი ჰყავდა?- ხელი გაიშვირა ნენსისკენ.
- რააა?- წამოენთო ნენსი.
-ლუკა არ გითქვამს?- შეიცხადა ნენსიმ-არც ისი იცის ორი წლის ბავშვი რომ გყავსს?-მეტი ეფრქტისთვის პირი დააღო სსმამ.
-იმედია ხუმრობაა ხო? - ხავსს მოეჭიდა ნენსი.
- არა რათქმაუნდა ლუკას მართლა ყავდა ცოლი. ამხელა ქალს ვერ მიყურებ? -შეიცხადა ესმამ და გადაიხარხარა.
- გააჩუმე გოგო ენა. ნორმალურად არც მომიყვანია ჯერ ცოლად და უკვე ნუ დამაშორებ. -შეუბღვირა ლუკამ.
-რა გინდ არ გახსოვს დედაშენს რომ დავადექით და განუცხადე მე და ესმა დავქორწინდითო? ქალმა კინაღამ ინფაქტი მიღო- ისევ გაეცინა ესმას.
- ეგ იმიტომ რომ საბასთან ნიძლავი მქონდა წაგებული. -გაეხინა ლუკაცას.
- ხო. ახლაც მეცინება დედაშენის შეშფოთებულ სახეზე.
- ხო. ბებიაჩემს კი გაუხარდა რა გინდა.- სიცილს ვერ წყვეტდა ისევ ლუკა.
ლაშა და ნენსიც აიყოლიეს სიცილში.
მალევე მიაღწიეს კარვებს ბავშვები უკვე გაღვიძებულები დახვდნენ და სახეწაშლილები უთავბოლოდ დადიოდნენ.
-რამე დაკარგეთ? რას დაეხეტებით? - ვითომც არაფერიო გაიკვირა ესმამ.
-სად ჯანდაბაში იყავოთ მთელი დილაა გეძებთ. კარვებში არავინ დაგვხვდა რა აღარ ვიფიქრეთ.- წამოენთო ლექსო.
- ამ გიჟებს კითხეთ რატომ მოუნდათ დილის ხუთ საათზე ჯვრის დაწერა და ჩვენც რატომ ჩაგვითრიეს. - ხელია იქნია ესმამ.
-მაგენს კიარა შემომაკ... მოიცა რაოო? რა ჯვრის დაწერა ხო კარგად ხართ? - გაოცება ვერ დამალა ლექსომ.
-მეც ეგ კითხვა მაწუხებს მთელი დღეა- ჩაერთო ლაშაც.
-მოკლედ ხალხო მე და ნენსის ერთმანეთი გვიყავარს და ჯვარი დავიწერეთ.- სიტუახიაში გაარკვია საზოგადოება ლუკამ.
რამდენიმე წუთით ყველა შოკურ მდგომარეიბაში იყო.
-მოიცა ნენსი შენ ხომ ლექსოს შეყვარებული ხარ? - გაიკვირვა ბაბიმ.
- ხო და შენ ესმასი? - იკითხა ალექსმაც.
- გაუგებრობა იყო. უბრალოდ ვიხუმრეთ- გაიცინა ნენსიმ.
-ამას მიმალავდი გოგო- გაიცინა ლექსომ და ნენსის გადაეხვია.
-მე ხო ვიცოდი რას ამბიბ- გადაიკისკისა ნენსიმაც.
-კარგით მიკლედ გაირკვა ყველაფერი, ახლა დავბრუნდეთ სახლში ლაშქრობა აღარ გამოგვივა ქალაქში უნდა დავბრუნდეთ და ქორწილისთვის მოვემზადოთ, ოჯახებმაც ხომ უნდა გაიგონ ახალი ამბავი. - გააცნო გეგმა ლუკამ.
- ხო წავედით. -დაეთანხმნენ ბავშვებიც. შუადღეს უკვე სახლში ჩავიდნენ ლამრო ბებოს ახალი ამბავი ძალიან გაუხარდა. გოგონებიც დატრიალდნენ და წყვილის დასალოცად პატარა სუფრა გაშალეს. კარგად მოილხინეს და მეორე დღეს ქალაქისკენ აიღეს გეზი. ესმა და ბაბი ბინაშო დატოვეს და ყველა დაიშალნენ.
ქორწილი ორ კვირაში დათქვეს.
ამ ორმა კვირამ მომზადებაში და ზევით-ქვევით სიარულში განვლო. რადგან ჯვარი უკვე დაწერილი ჰქონდათ მხოლდ ხელს მოაწერდნენ და შემდეგ რესტორანში გადაინაცვლებდნენ. გოგონები დილიდანვე გაწამაწაში იყვნენ. წინასწარ ნაყიდი კაბები ჩაიცვეს სალონებიც მოიარეს და როგორც ყოველთვის გამორჩეულად ლამაზებიც იყვნენ, ყოველ შემთხვევაში ბიჭებს მათი დანახვისას რამდენიმე წუთით გულის ფეთქვა შეუჩერდათ სხვას უკვე მნიშვნელობა აღარ ჰქონდა, ესმა და ლაშა მეჯვარეები იყვნენ. ამიტომ ხელის მოწერის ცერემონიაზე მზესავით მოკაშკაშე პატარძალს, რომელსაც გრძელი ტანზე მომდგარი საპატარძლო კაბა ეცვა, გვერდს უმშვენებდა.
ცერემონამაც შესანიშნავად ჩაირა და დარბაზშიც მალევე გადაინაცვლეს ყველააფერი შესანიშნავად მიდიოდა. ესმამ,ბარბარემ და კესომ თავისი კლასელებიც ნახეს და აწი რაღა მოაწყენდათ. ესმა დაპირებისამებრ ყველანაირად ცდილობდა თემო ანის გვერდიდან არ მოსცილებოდა და გამოდიოდა კიდეც. პატარძლის მაგიდასთან მჯდომი ხშირ-ხშირად სიამოვნებით გადაავლებდა თვალს გარემოს და სიტუაციას ზვერავდა. ალექსი ბაბის ეცეკვებოდა. გოგონა ბევრი წუწუნის შემდეგ მაინც დაითანხმა ალექსმამ და ახლა მის მკლავებში მოქცეული ტანის ნაზი რხევით წყნარ მელოდიას აჰყოლოდნენ.
კესო მაგიდასთან იჯდა და კლასელებთან საუბრით თავს ირთობდა. ბოჭბიც ცალკე რღაცაზე გაცხარებუთ საუბრობდნენ. ესმამ გარემო კიდებ ერთხელ გადაათვალიერა და ინტერესის ობოექტი, რომ ვერ დაინახა არ ესიამოვნა. ისევ დაძაბა მხედველობა და საცეკვაო მოედანზე შეკრები წყვილებს შორის ლექსოც იპოვა ვიღაც გოგო, რომ ცდილობდა მთელი ტანით მიტმასვნოდა ბიჭს დ აუკევ ამოსუნთქვი საშუალებასაც აღარ აძლევდა. დაიძაბა, არ ესიამოვნა ამ სცენის დანახვა. მიუხედავად იმისა, რომ კარგად ამოიკითხავდით იმ ქალბატონის ჩაცმულობაზე მის ზნეობრივ დონესაც და იმასაც რომ ლექსოსაც არ სიამოვნებდა მის სიახლოვეს ყოფნა, მაინც არ მოეწონა ეს სიტუაცია. გაბრაზდა, საშინლად გაბრაზდა, სიწითლემ დაუარა მთელ სახეზე. ზრდილობიანად წამოდგა. სხეულის ნაზი მოძრაობით მოუახლოვდა მოცეკვავე წყვილს, ნუ მოცეკვავე რა აქ მხოლოდ ლექსო ცეკავდა გოგოს დანახვისას იფიქრებდით ოდნავი ხელის კვრა და წელში გადატყდება ან მრავლობითი დაჟეჟილობით გაირთხმება მიწაზეო. ესმამ ერთი ჩაიფხუკუნა სახე დაასაერიოზულა და გოგონას მხარზე ხელი დაჰკრა.
-იქნებ დამითმოთ მეწყვილე?- ზრდილობიანად მომართა გოგონას მაგრამ სადაც იყო გადაბჟრდებოდა.
- როგორც ხედავთ ვცეკვათ.- ყურადღებაც არ მიაქცია გოგომ.
-კი როგორ არა ცეკავთ -ირონია არ დაიშურა ესმამ.
გოგო მოტრიალდა ესმა აათვალ-ჩაათვალიერა ცხვირი აიბზუა და ვითომც არაფერიო ცეკვა გააგრძელა.
- ლექსო არ ვიცოდი ბებიაშენი ასე ახალგაზრდულად თუ გამოიყურებოდა- ხელით მიუთოთა ქალზე, რომელიც სულ რამდენიმე წლით თუ იქნებოდა მასცე უფროსი, ბიჭს გადახედა ესმა, რომელიც უკვე სიცილის შეკავება ძალიან უჭურდა და რომ არა ამდენი ხალხი სიცილით იხოხებდა.
ამჯერად კი დაიმსახურა ქალის ყურადღება, შეშფოთებული მიუბრუნდა ესმას.
- როგორ მიბრდავთ და მის ბებიას მადარებთ.- გაცხარდა ქალი.
-უი უკაცრავად ეტყობა თქვენმა გაჭაღარავებულმა თმამ და მაკიაჟმა შემიყვანა შეცდომაში. წამობრძანდით ერთი არაჩვეულებრივი სალონი ვიცი იქ ასეთ შეცდომებს არ უშვებენ მისამართს დაგიწერთ.- გაუცინა ისევ ესმამ.
-ეს, ეს როგორ გამიბედა- გაცოფდა ქალი და თმის შეთვალიერება დიაწყო.
- საპირფარეშოში დიდი სარკეა იქ მიბრძანდით უკეთ დაინახავთ.-ირონიით გაიცინა გოგომ და გვერდი აუარა, ლექსოსთან მივიდა და ცეჯვა დაიწყო.
- რა სისასტიკეა - ძლივს მოითქვა სული ლექსომ.
- მადლობა არაა საჭირო.
-არც ვაპირებდი მშევნივრად ვცეკვადით თან შვილიშვილების ამბებს ვეკითხებოდი კარგა ხანია მამიდაშვილები არ მინახავს.- ისევ გაიცინა ლექსიმ.
- ხო რათქმაუნდა- სიცილში აყვა ემსაც.
მელოდია დასრულდა და ესმამაც თავისი ადგილი დაიკავა.
- რა უთხარი იმ ქალს ასეთი გიჟივით რომ გავარდა.- გადაუჩურჩულა ნენსიმ. ამ ორ კვირაში ერთმანეთს კარგად შეეწყვნენ და ახლო მეგიბრებიც გახდნენ.
- არაფერი ისეთი ვარცხნილობა შევუქე.- ეშმაკურად გაუღიმა ესმამ.
- ხო როგორ არა- მიუხვდა ნენსიც.
- კარგი ცოტა ხანს ჰაერზე გავალ.-გაუღა ნენსის და აივნისკენ გაემართამ. გარეთ გასულმა სუფთა ჰაერი ღრმად ჩაისუნთქა და მოაჯირს დაეყრდნო.
-რაზე ფიქრბ- ზურგს უკან მოესმა ლაშას ხმა.
- არ ვიცი ცოტა არ იყოს დავიღალე.
-თუ აზრების დაწყობა გჭირდება- გვერდით მიუდგა ლაშა.
- ეგეც არის- გაეღიმა ესმას.
-ლექსო გიყვარს არა?
-არ ვიცი.
- ასე რომ არ ყოფილიყო წეხან იმ ქალს არ ჩამოაცილებდი. ნეტავ გენახა რა სახე გქონდა როცა იმ ქალთან ერთად დაინახე.
-უბრალოდ მივხვდი, რომ დახმარება ჭირდებოდა- გაეცინა ესმას.
- კარგი რა აზლა არ თქვა არ მიეჭვიანიაო- ჩაიფრუტუნა ლაშამ.
- არ მიეჭვიანია უბრალოდ გავცოფდი.
- აბა ეჭვიანობა რაღა გგონია?-ჩაეცინა ისევ ლაშას.
- შენ მე რომ მარიგებ ჭკუას თვითონ რას აპირებ? - სხვა თემაზე გადაიტანა ყურადღება.
- რას უნდა ვაპირებდე?- ვითომ ვერ მიხვდა ლაშაც.
- იცი რასაც. დიდი ხანია ლიკა გიყვარს დამიჯერე არც ისაა გულგრილი. შეიძლება ამას მე არ უნდ აგეუბნებოდე, მაგრამ იცი მაინც რამდენად სტკენს გულს შენი ირონიული კომენტარებიი? იცი რამდენი ღამე გაუთენებია ტირილში შენს გამოო? არ იცი, არაფერი არ იცი. სხვებს ხედავ როგორ უყვართ ერთმანეთი შენთვის ძვირფასი ადამიანის თვალებში კი ვერ ხედავ შენსკენ მომართულ სიყვარულით სავსე მზერას. აი ამ დროს უშვებ შეცდომას ახლა ჩემთან ხარჯავ დროს, ნაცვლად იმისა ლიზისთან მიხვიდე და ყველაფერი უთხრა.
-იცი რაა მართალი ხარ. -თითქოს სასმელით გადიდგულებულმა გაიღიმა და დარბაზში შევიდა.
დიდი ხანი არ გასულა გარეთ ტელეფონზე მოსაუბრე თემო გამოვიდა.
- ესმაა? დარბაზში მეგონე.-მაშინვე დაასრულა საუბარი ტელეფონზე თემომ.
- არა სუფთა ჰაერზე მომინდა გამოსვლა შიგნით დახუთულობაა. რა სახე გაქვს ხო მშვიდობაა?- ნახევარი ტანით შებრუნდა ბიჭისკენ.-იქნება, იმედია იქნება.- ნერვიულად მოისვა სახეზე ხელი.
- რა ხდება თემო ამიხსენი, ხომ იცი შეგიძლია მენდო.- ნერვიულობა შეეპარა ესმასაც.
- ხომ იცი რამდენი ხანია ანი მიყვარს?
- პირველი კლასიდან- გაიცინა ესმამ.
-ხო თავიდანვე ხვდებოდი- გაეღიმა თემოსაც- მოკლედ აღარ შემიძლია უკვე. ამდენი ხანია მიყვარს და ვერ ვეუბნენი ახლა გაიზარდა, უფრო დამშვენდა, თაყვანისმცელმებიც გამოუჩნდა ადრეც არ აკლდა შენც გახსოვს- ისევ გაეცინა, გაახსენდა როგორ დაჰყავდათ ესმაც გარჩევებზე- მე და ბიჭებს ყოველდღე ვიღაცის ცემა გვიწევს ანის ზურგს უკან. ყოველ ნაბიჯს დაძაბული ვდგამ ვინმე გიჟი არ გამოჩნდეს და ანი არ წამართვას. უკვე ვეღარ ვძლებ მის გარეშე სუნთქვაც მიჭირს.
- რას აპირებ? -თითქოს ჩანაფიქრს მიუხვდა ესმა.
- ძველი ხერხია მაგრამ გამოცდილი, მოტაცებას - დასჯილი ბავშვივით გადახედა თემომ.
- ოჰჰ დაგადგათ საშველი ძლივს. პირველი ბავშვის ნათლია მე ვარ იცოდე. - გაეცინა ესმას.
- მეგონა დამტუქსავდი- ამოისუნთქა თემომ.
-ნორმალური ხარ ამდენი ხანია თქვენ ტანჯვას ვუყურებ. სანთლებივით ჩამოდნით რა დატუქსვა აქეთ დაგეხმარები თუგინდა - გაეცინა ესმას.
-არა იყოს ყველაფერი მზადაა უკვე.-თემოსაც გაეღიმა.
- კაი წარმატებები აბა შენ იცი.
- მადლობა წავედი მივხედო საქმეს- ღიმილით გაცილდა აივანს. ესმაც აღარ გაჩერებულა დიდხანს, დარბაზში შევიდა და გართობა გააგრძელა თითქოს არაფერი მომხდარა. მალე პატარძლის მაგიდას აფორიაქებული გოგონები მიუახლობდნენ.
- ბაბი რა სახე გაქვს რა მოხდა?- შეშინდა ესმა.
- ლიზის ვერ ვპოულობთ.
-ჰაერზე გავიდოდა ნუ გეშინია.
- არ არის ყველგან ვეძებეთ.- უპასუხა არანაკლებ ანერვიულებულმა კესომ.
- ლაშა სად არის?- იკითხა ესმამ და პატარძლის მაგიდას გადახედა. მეჯვარე რომ ვერსად დაინახა გონება გაუნათდა და მიხვდა რას ნიშნავდა ლაშას ის სიტყვები ,,იცი რა მართალი ხარ"
- არ ვიცი არსად ჩანს.- ეჭვი დაუმოწმა ბაბიმაც.
- მიკლედ არაფერზე იდარდოთ. მაგას ჯობს მომავალი ორი ქორწილისთვის მზადება დავიწყოთ-გაიცინა ესმამ.
-რას ნიშნავს ორი ქორწილისთვის?- გაუგებრობა სახეზე აღბეჭვდოდა კესოს.
-ლაშას და ლიზის ასევე თემოს და ანის ეშველათ- ტაში შემოკრა ესმამ.
-და ამაში რათამაუნდა შენი ხელი ურევია არა?- გვერდულად გადახედა ბაბიმ. ესმამ თანხმობის ნიშნად წინა საუკუნეებისთვის დამახასიათებელი მისალმების მსგავსად დემონსტრირებულად დაუკრა თავი.
-როდის უნდა მოეშვა ამ მაჭანკლობას რაა -ამოიბუზღუნა ბაბიმ.
-რასაა რომკადრებ დაია- შეიცხადა ესმამ. - მე ჩემო ძვირფასო - გულზე მიიდო ხელი ესმამ.- ვცდილობ ამ დიდ და სიყავრულით აღვსილ გზაზე სიარული გავუადვილო მათ ვისაც ეს ჭირდება. თანაც ზოგჯერ საჭიროა ცოტაოდენი ბიძგი, რომ სწორი გზიდანა რ გადაუხვიონ. სიყვარული ესხომ ეკლებით სავსე გზაა- ირონიით ჩაილაპარაკა ბოლო სიტყვები.
-ვინმე ისეთი რომ გისმენდეს ვინც არ გიცნობს იფიქრებდა რომ სიყვარულის ექსპერტი ხარ- გადაიხარხარა კესომ.
-გამოჩნდება ვინმე ვინც დაგაჯერებს ზუსტადაც მაგ ეკლიანი გზის არსებობას- ნიშნის მოგებით ჩაიცინა ბაბიმ.
-ხო როგორ არა. შენ რა გენაღვლება. შენთვის კი დამოჩნდა ეგეთი უკვე.-გაეცინა ესმას.
-ამოგწიწკნი მაგ ენას- დაუბღვირა ბაბიმ.
-კესო შეგიძლია დღეს ჩვენთან წამოხვიდე?- ყურაღდება არ მიაქცია ბაბის მუქარას ესმამ.
-კარგი ხო ისედაც დიდი ხანი დაგასვენეთ ჩემგან- გაეცინა კესოსაც.
- მაგიტო მიყვარხარ - გადაეხვია ბაბი.
-ანუ მიტი აბოდებ ჩემზე სულ შენთან რომ ვარ ხოო?- გაეკრიჭა ესმა.
- ხო როგორ არა. მეყვარები აბა რა ჯერ იყო და ახალ ბინაში ნორმალურად მოწყობილიც არ ვიყავი, რომ შემომეჭერი და ვეღარ მოგიშორე მერ სულ ნერებს მაწიწკნი. არაფრის კეთება რომ არ იცი მაგაზე აღარაფერს ვამბობ. სამზარეულოში როდის გააკეთე ბოლოს რამე ეგ მაინც თუ გახსოვს?- დაეჭვებით გადახედა ბაბიმ.
-დაგავიწყდა, რომ სამზარეულოში შენ არ მიშვებ?- ნიშნისმოგრბით იკითხა ესმამ.
-იმიტომ რომ მეზარება ახალი სახლის ძებნა- დაეჭყანა ბაბი.
-ეჰჰჰჰ- ამოიოხრა- ჩემზეა ნათქვამ ,,რაც მოგივა დავითაო ყვრლა შენი თავითაო". თავიდანვე არ უნდა გამეთამამებიმე- დანანებით ჩაილაპარაკა ესმამ.
- ხო ხო როგორ არა - გადახარხარა ბარბარემ.- დაგავიწყდა ჩემზე პატარა რომ ხარ.
-რაღაც თვეებით- ცხვირი აიბზუა ესმამ.
-კარგი ხო რაიყოთ- თავს ძლივს იკავებდა კესო არ ჩაბჟირებულიყო.
-კარგი ხო მოვრჩეთ წავედით ახლა.- წამოიმართა ბაბი.
სტუმრებიც უკვე იშლებოდნენ. სიძე პატარძალი დიდი ხნის გაპარული იყო ქორწილიდა.
ბიჭები გარეთ გასულიყვნენ და რაღაცაზე საუბრობდნენ. როცა გოგონები გარეთ გავიდნენ ბიჭები მათკენ გამოემართნენ.
- უკვე მიდეხართ?- წამოიწყო საუბარი იკამ.
-ხო უკვე დაიცალა თითქმის დარბაზი, თანაც დამაწყვიტა ამ პლოკვრბმა ფეხები.- სახე მოღრიცა ესმამ.
-რაამ? - ვერ გაერკვა ალექსი.
- ფეხსაცმელები იგულისხმა- გაეცინა კესოს.
-აა ხო - დაიბნა ლექსო.
-აბაა იმედია ქორწილი მალე იქნება- გაეცინა ესმას.
-რა ქორწილი- ვითომ ვერ მიხვდა იკა.
- რას იკატუნებ თუძმახარ თავს. შენზე ადრე გავიგე - ენა გამოუყო ესმამ.
- აუ ამას ხო ვერაფერს გამოაპარებ ტო -ხლეი ჩაიქნია ალემ.
- ნუ დამაეჭვებ შენს მიხვედრილობაში. აქამდე არ იცოდი ეგ? - გადაიხარხარა ესმამ.
- კარგით ხო ახლა გვეყო. წავედით სახლებში ხვალ გავარკვიოთ მაგათი ამბები.- საუბარი დაასრულა ლექსომ და ყველანი დაიშალნენ.
- ვაიმე დედააა მეღირსა სახლიი.- ამოიხრიალა ესმამ და მდივნის საზურგეზე გადაწვა.
- ეგოგო ნორმალურა მოქცევა როდის უნდა ისწავლო?- დაიბუზღუნა ესა და სავარძელში ჩაეშვა.
-როცა ჭკუა მომემატება- გაეკრიჭა ესმა. -იმედების გადაწურვაც ასეთი უნდა- ამოიოხრა ბაბიმ.
- ამას უყრე, როგორ გაისლიქა- წარბი აწია ესმამ.
- კარგი მასწავლებელი მყავდა- თვალი ჩაუკრა ბაბიმ.
-ხო მაგაში გეთანხმები- სიტყვა ჩააკვეხა კესომ და სამივემ ისტერიკული სიცილი დაიწყო.
- დავიძინოთ რაა- ამოიგმინა კესომ.
- ხო თორე დილამდე ვერ მივატან.- წამოიზლაზნა ესმა.
ყველანი ოთახებში განაწილდნენ და დასაძინებლად მოემზადნენ, ნუ რამდენად მოახერხეს მომზადება ეგ სხვა თემაა მაგრამ ხო დაიძინეს რაც მთავარია.
ქორწილიდან ერთი კვირის შენდეგ წყვილები დაბრუნდნე. ყველანი ესმასთან და ბარბარესთან შეიკრიბნენ.
-აბა ბატონო ლაშა როგორ მაოხერხეთ ქალბატონი ლიზის მოგერიება?- დაინტერესდა კესო.
-რად უნდოდა გოგო მაგას მოგერიება დამინახა თუარა ჩამადნა ხელებში.- გადაიხარხარა ლაშამ.
-ხო როგორ არა.მე ვიყავი რომ მეხვეწებოდი ხმა გამეციო არაა?- ნიშნის მოგებით გადახედა ლიზიმ.
-ისე კიარ არის აუცილებელი ყველაფერს თუარ ვიტყვით- გადაუჩურჩულა ლაშამ სიცილით.
-მართალია ლაშა. სულარ მაინტერესებს თქვენი ცელქობები ღამით.- გაეცინა ესმას.
-ჰოჰ არადა ნეტა იცოდე რას კარგავვ- თვალი ჩაუკრა ლექსომ.
-არ მიზიდავს პორნოგრაფია.- არც მიფიქრია. პროსტა მეეჭვება შენ ვინმემ წაგიყვანოს და ამათგან მაინც გაიგე- სათუთად გაუღიმა ლექსომ თითქოს ასეთ უხერხულ თემაზე კიარ აშოკოლადზე საუბრობდნენ.
-ისა და სხვათაშორის ჩვენც აქ ხომ არ ვართ?- ხელი აიქნია იკამ. ესმამ ბავშვებს თვალი მოავლო და ლიზის და ლაშას აწითლებულ სახეებს რომ გადააწყდა სიმწრით ჩაეცინა.
- კარგი. ქორწილი როდის არის?-სიტუაციის განმუხტვა ცადა ბაბიმ.
- ერთ თვეში. გადავწყვიტეთ რახან ერთ დროს მოვიტაცეთ გოგონები ბარემ ქორწილიც ერთად გვექნება- განმარტა თემომ.
-აი ეს მესმისს- გაუხარდა კესოს.
-როგორ ქორწილი გინდათ? თემო მახსვს ამბობდი ტრადიციულ ქორწილს გადავიხდიო- შეეკითხა საბა.
- ხო ლაშასაც ასე უნდოდა ძირითადად ემთხვევა ჩვენი აზრები. ჩოხა-ახალუხი და ამბები რა.
- აუ რას ვიგუგუნებთ.- ტაში შემოკრა საბამ.
- აბაა უკვე მეორე კლასელი გვიოჯახდება- გაოიცა ბაბიმ.
-ორიც შინაბერა გვრჩება- გაიიცინა ლუკამ.
-კაი ერთი საბაა მივხვდით მეორე?- გაიცინა ანიმ.
- რასაა რომკადრებ- მე კიარა ბაბი და ესმა იგულისხმა- თვალი ჩაუკრა საბამ ლუკას.
- პატენტი წურწუმიები ხართ წინასწარმეტყვრლებაში- ცხვირი აიბზუა ბაბიმ.
- რამე გამოვტოვე?- დაინტერესდა საბა.
- დიახაც.- გაიჯგიმა ბარბარე.
- მაიცა თუ ძმა ხარ შენც თუ ესმასავით გყავს შეყვარებული გაჩუმდე ჯობია აღარ მინდა კაცო ამდენი ქორწილები გავღატაკდი ბავშვი- გადაიხარხარა იკამ ბაბის ვითომ შეყვარებული რომ გაახსენდა. ალექსს კი სულაც არ ჰქონდა სახუმაროდ საქმე.
სახე აელეწა, ძარღვები დაებერა და სიწითლემ დაუარა. თავი ძლივს შეიკავა ფეხზე არ წამომხტარიყო და ბოლი ხმაზე არ ეღრიალა.
ბავშვები მალევე დაიშალნენ.
ესმას ინგამ, დედამ, დაურეკა და დიდხანს ისმინა საყვედურები იმის თაობაზე რომ ოჯახი და უმცროსი ძმა სულ გადაავიწყდა ამიტომ მეორე დღესვე წავიდა მათ სანახავად.
მთელი დრე დედასთან და ლუკასთან გაატარა. პატარა ბიჭი იმდენად მონატრებოდა გვერდიდან ვერ იცილებდა. ლუკა კი ასაკის მატებასთან ერთად უფრო ცელქი ხდებოდა. საღამოს გიორგი ,ესმას მამაც, დაბრუნდა სამსახურიდან, ისაუბრეს, ერთმანეთი მოიკითხეს და გადაღლილები დასაძინებლად გაემართნენ. მეორე დღეს ესმა სახლში დაბრუნდა.
ერთი თვე თვალის დახამხამებაში გაილია. ქორწილის დღეც მოახლივდა. ყველანი დიდი ემოციებით და აღფრთოვანებით ელოდნენ ამ დღის დადგომას და იმედები არც გაცრუებიათ.
ბიჭები ტრადიციულ ქართულ სამოსში იყვნენ გამოწყობილები გოგონებს კი გრძელი გაშლილ თეთრი საპატარძლო კაბები ამშვენებდათ. ლაშას და თემოს მეჯვარეებიც, ალექსიც(ლაშას მეჯვარე) და საბაც (თემოს მეჯვარე) ჩიხა-ახალსხში გამოწყობილიყვნენ.
გოგონების მეჯვარეები, ესმა (ლიზას მეჯვარე) და ბარბარე( ანის მეჯვარე) მუხლს ოდნავ აცდენილი მომჯდარი კაბები ეცვათ რომლებიც ჩოხა-ახალუხის აქსესუარებით იყო გაწყობილი.
ჯვარი სამებაში დაიწერეს, ხელიც მოაწერეს.
მწვანედ აბიბინებულ მონდორზე მრგვალი მაგიდები იდგა ერთიც გრძელი მაგიდა. ჰაერში სითბოს სუნს ყვავილების სურნელიც შერეოდა, რომლითაც მაგიდები იყო გაფორმებული. ამ სილამაზით მოჯადოებულები მოაბიჯებდნენ ახლად დაქორწინებულები მეჯვარეებთან ერთად გრძელი მაგიდისკენ. ყველანი მაგიდასთან ისხდენენ სამეგობროდან მხოლოდ ერთი პირი აკლდათ. 6აკლდათ და როგორც ჩანს მოსვალასაც არ ჩქარობდა.
რამდენიმე წუთში მანქანის ხმაურმა გაჰკვეტა დაბუდებული სიჩუმე. ლამაზ დაბალ ღობესთან, რომლითაც შემოწერილი იყო მექორწილეთა ტერიტორია, მანქანა გაჩერდა. მანქანიდან სწორედ დაგვიანებული მეგობარი გადმოვიდა. ლექსო ჟორჟოლიანმა გადმაბიჯა მანქანიდან და თან მოჰყვა ულამაზესი გოგონა, რომელსაც დიდი სინაზით მოეკიდა მისთვის ხელი და დარცხვენილი მოაბიჯებდა, ამდენ ხალხში, რომელთა ყურადღება მათკენ იყო მიმართული.
ყველას ყურადღება მაგრამ ესმაა, ესმა სხვა იყო. მთელი ტანით აეტანა კანკალს, საშინელ გრძნობას, სახელად ეჭვიანობას, მოეცვა მთელი მისი სხეული და ჯერ კიდევ ვერ ხვდებოდა, სად ქონდა ამდენი თავშეკავების უნარი ლექსოსთვის ის თეთრი კბილები სათითაოდ არ დაეცალა.მესამედ, უკვე მესამედ ხედავდა ლექსოს სხვა ქალთან და რაც დრო გადიოდა მით უფრო მკვეთრი და ძლიერი იყო ეს შეგრძნება. ბარბარემ ესმას მდგომარეობა შეამჩნია, ჩაეცინა მაგრამ მალევე დასერიოზულდა. იცოდა, იცნობდა ესმას და დარწმუნებული იყო გამიზნულად თუ არა ძალაუნრბურად მაინც ჩაიდენდა რამე საშინელებას. ესმას ხელში ჩაეჭოდა და ყურთან მუიტანა სახე.
-აქედანვე მეცოდება შენი მომავალი ქმარი.
- ჩემ მომავალ ქმარს წინ უყურებ და იმასაც ხედავ ვიღაც მშვრნიერი გოგონასთვის როგორ ჩაუკიდია ხელი და მანამ არ გაუშვებს ახლა სანამ არ მოვტეხავ ხელებს-გაუაზრებლად გამოცრა კბილებში.- მოიცა რა თქვიიი?- შეიცხადა ბაბიმ და ესმა ხელზე დაექაჩა.
- არა არაფერი- გამოერკავ ესმა.
-სახლში როცა მივალთ სალაპარაკო გვაქვს.-უჩვეულოდ გაუმკაცრდა ხმა ბაბის.
-კარგი-ამოიკნავლა ესმამ და ისევ მოახლოებულ წყვილს გაუსწორა მზერა.
-მივესალმები სიძე-პატარძალს და მეჯვარეებს- უჩვრულოდ გამხიარულდა ლექსო, როდესაც ესმას სახეს წააწყდა. სახეზევე აღბეჭვდოდა მისი ეჭვიანობა.
-ბარო ძმა- გადაეხვია ლაშა.
-ვინც არ იცნობთ,გთხოვთ მიესალმოთ მისი აღმატებულება ნია, ჩემი ბიძაშვილი- დააყოლა ბოლოს დ აესმას თვალი გაუსწორა რომელსაც მაშივე დაეტყო ცვლილება.
- მერამდენედ უნდა დავწყევლო ამ მაღალქუსლიანების მომგონი? აღარ შემიძლია უჰჰ- ამოიგმინა ესმამ და სახლში შეალაჯა.
-ყოველ ჯერზე რამდენჯერაც ჩაცმა მოგიწევს- გაეკრიჭა კესო და ესმას შეყვა.
- ფეხსაცმელები კიარა დროზე დაფქვი.- შეუღრინა ბაბიმ.
-რაა?- გაიოცა ესმამ.
- იცი რაც. რას ნიშნავდა შენი გაცოფებული სახე ლექსოს და ნიას დანახვისას?- განუმარტა ბაბიმ.
-ხო მეც მაინტერესებს- ჩაერია კესო.
-შენც შეამჩნიე ხო?- გადახედა ბაბიმ.
-მე კიარა ყველამ შეამჩნია მგონი.
-უბრალოდ ფეხსაცმელმა მომიჭირა და სახე მაგიტო მქონდა დამანჭული კარგით რა.- გააპროტესტა ესმამ.
-ხო როგორ არა და მაინც და მაინც მათი დანახვისას მოგიჭირა ფეხსაცმელმა ხო?- გაეცინა ბაბის.
-ბოდიში შენთან წინასწარ უნდა შევთანხმებოდი ფეხსაცმელს როდის ეტკინა ჩემთვის ფეხი- ცხვირი აიბზუა ესმამ.
- ვაიმე თუქალიხარ რაა, მართალია ძილის დროა უკვე მაგრამ ზღაპრების პერიოდიდან კარგა ხანია გამოვედი.- ხელი ჩაიქნია ბაბიმ და სავარძელში მიესვენა.
-მიდი რა თქვი როდის იყო შენ რამესი გრცხვენოდა- მოთაფვლა დაუწყო კესომ.
-ანუ ფარული ზრახვების გამომჟღავნების საღამოა?-გადაიკისკისა ემამ.
-რატომაც არა- ჩეცინა ბაბის.
- კაი მიდით ყავა გააკეთეთ და დავიწყოთ. ბაბიმ ყავა გააკეთა და გოგონებს შეუერთდა. ესმამ ყავის წრუპვა დაიწყო, იქნებ გადაავიწყდეთ გოგონებსო. გოგონები კიდევ მის სახეს შესცქეროდნენ და ელოდნენ როდის იკადრებდა ხმის ამოღებას.
- აღარ ამოღერღავ?- ნერვები მოეშალა ბაბის.
- ვაინე რა დღეში გაქვს ნერვებიი- დანანებით ჩაილაპარაკა ესმამ.
- გოგოოო- შეუბღვირა კესომ.
- კარგით ხო რაიყოთ. -ხელები აწია დანებების ნიშნად.- რა გაინტერესებთ?
-იცი რაც- ისევ შეუბღვირა ბაბიმ.
-პასუხი ისედაც ხომ იცი?
-შენგან მინდა მოსმენა- თავდაჯერებული ღიმილი აიკრა ბაბიმ სახეზე. ესმამ გაუგებარი ბგერები ამოუშვა ღრენის ნიშნად.
-ლუციფერი მიყვარს.
-ბუუნდოვნად მახსოვს- საჩვენებელი თითი მიიტანა საფეთქელთან ბაბიმ, თითქოს შორეულ წარსულში იხედებოდა.-ვიღაც ამბობდა სიყვარულია და მსგავსი სისულელეების არ მჯერაო.
-ოოო ამოანთხიე ხო მიდი ერთად- შეუბღვირა ესმამ.
- გაები გოგონიი- გაეცინა კესოს.
-ვინ გაება საკითხავია ამის ამბავი რომ ვიცი- გადაიხარხარა ბაბიმ.
- აუ ჩემი ამას ხო სიცილი ვერ ვასწავლე- ამოიდუდღუნა ესმამ.
-შენ კიდე ჟარგონების გარეშე საუბარი- არ დააკლო ბაბიმ.
- კარგით ხო მოვრჩეთ.- გააჩუმა კესომ იერიშზე გადასასვლელად მომზადებული ესმა.
- კარგი აბა თქვენ როდის უნდა აღიაროთ? კესი აშკარაა იკა მოგწონს, ქალბატონო შენ კიდევ ამ ქალბატონს რომ უპირებ რძლობას?- ორივეს მაგივრად თქვა ესმამ.
- გეფიცებია რ ვიქნები მკაცრი მული-გაეკრიჭა კესო, რასაც ბაბის შეფაკლული ლოყები მოჰყვა.
- კი გიპირებს ვის მიყავს თორე-გადაიკისკისა ესმამ.
-შენ ვიზე რას ამბობ, რაო გადაიქცა შენი ლუციფერი პრინცად და დავისახეთ სამომავლო მიზნები?- გაცინა ბაბიმ.
-მე მიზნები მანამდეც მქონდა მაგასთან დაკავშირებით და მიუხედავად იმისა რომ ახლა მიზნები შეიცვალა დასასრული მაინც ერთნაირი აქვს.- თქვა და დაფიქრებულ გოგონებს გადახედა.- ისედაც უნდა მომეკლა და ახლა ცოლი რომ ვიქნები მაგის თვითონ მოიკლავს თავს-გადაბჟირდა თავისივე ფიქრებზე ესმა.
-ოჰ ცოლი გახდებიოო. ვის მიყავხარ მერე?- ძლივს ამოთქვა მოსულიერებულმა კესომ.
- მერე ვინ თქვა წაყვანა მჭირდებაო? აქეთ მომყავს.- განაცხადა თვით კმაყოფილმა.
-ვერ გავიგე?- დაიბნა კესო.
-ხვალ გეტყვი ახლა მეძინება.
ყველანი დაიშალნენ და დასაძინებლად გაემართნენ. ესმამ წინასწარ იცოდა რასაც გააკეთებდა ეს გადაწყვეტილი იყო, მაგრამ ახლა გოგონებიც იგივეს გაკეთებაზე უნდა დაეთანხმებინა მანამდე კი ალექსს და იკას უნდა დალაპარაკებოდა.
მეორე დღეს პირველი იყო დაწყებული, როცა გაიღვიძა. მოემზადა. იკას და ალექსს დაურეკა და შესახვედრად სხვადასხვა კაფეში დაიბარა.
-პრივეტ ესმა რა ხდება?- იკითხა იკამ როცა კაფეში შევიდა.
-დაჯექი, რაღაც მაინტერესებს და მაგიტო დაგიბარე- განმარტა ესმამ.
-სერიოზული ესმა? ეს რაღაც ახალია ხო მშვიდობაა ტო? მაშინებ ასეთი- გარცინა იკას.
- კი კი როგორ არა უბრალოდ მაინტერესებს კესო გიყავრს?- პირდაპირ საქმეზე გადავიდა და ყბაში შოკოლადის ტორტი გაიქანა, რომელიც იკას მოსვლამდე შეუკვეთა.
-რატომ მეკითხები?- დაიბნა იკა.
-მე მიყვარს და არ მევასება ჩემსას რომ ეხებიან- ზედმეტად სერიოზული ხმით თქვა ესმამ და იკას მარცვალივით დაბნეულ სახეს რომ გადააწყდა სიცილი ვეღარ შეიკავა.- კაი ხო რაიყო ეგეთობის რა მეტყობა, მაინტერესებს უბრალოდ- უთხრა, როცა სული მოითქვა.
-გამიხეთქე გოგო გული. შენი გამოსწორება არ იქნება.-ხელი ჩაიქნია იაკმ.
- ეგ ვიცი, შენ კითხვაზე მიპასუხე- უდარდელად უთხრა ესმამ.
-კი-თავი ჩახარა იაკმ.
-იმდენად რომ მთელი ცხოვრება აიტან?- დაეჭვებით გადახედა ესმამ.
-იმისი იქეთაც-ჩაეცინა იკას.
-აი ეს მესმის. კარგი გასაგები. თქვენი პასუხი მიღებულია- საქმიანი ხმა მიიღო და ფეხზე წამოდგა- ფული შენ გადაიხადე, აბა კარგად- თვალი ჩაუკრა ესმამ და კაფე დატოვა.
- ბარო ალექს როგორ ხარ?- გაკრეჭიკი სახით შევიდა მეორე კაფეში ესმა.
-მე კარგად ვარ, მაგრამ აქ რატომ დამიბარე?.
- რაღაც მაინტერესებდა.- გაეკრიჭა ესმა და მიმტანს ისევ შოკოლადის ტორტის შეუკვეთა წასაღებად.
-ეს რაღაც ახალია- ჩაეცინა ალექსს.
-მოკლედ. დიდი ხანია ვიცი მაგრამ შენგან მინდა მოვისმინო. ბარბარე გიყვარს?
-რატომ გაინტერესებს?
-სამუდამოდ ჩემთან მინდა დავიტოვო სახლი რომ არ გადავწვა- ჩაიქირქილა ესმამ.-მიპასუხე.
-ისდაც ხომ იცი პასუხი? რათქვაუნდა მიყვარს.
-იმდენად, რომ სიცცხლის ბოლომდე გაუძლებ?
- რა გაძლება მაგას უნდა შენ გიტანს დედამიწა და მე ვეღარ ავიტან მაგას? - გადაიხარხარა ალექსმა.
- პირდაპირ ჩამოსალეწად მიწვევს შენი კბილები- დაეჯღანა ესმა.
-კარგი ხო-დაშოშმინდა ალექსიც.
-სერიოზულად. შეძლებ მთელი ცხოვრება აიტანო და გიყვარდეს?
- შემიძლია სიცოცხლის ბოლომდე ავიტანო, მიყვარდეს, ერქვას ჩემი მეუღლე და ჩემი შვილების დედა.-კატეგორიული იყო ალეს ხმა.
-ფუ რა ბანალურობაა ამერია გული- ამოიგმინა ესმამ.
-ბანალურობა იქნებოდა ამას ბარბარეს რომ ვეუბნებოდე და არა შენ. მაინც რაში გაინტერესებს? - გაეცინა ალექსს.
-გადავამოწმე მაინც - ეშმაკურად ჩაიღიმა და ფეხზე წამოდგა. აბა შენ იცი. ხო ტორტის ფული შენ გადაიხადე,გაეკრიჭა ტორტს ხელი დაავლო და სახლში გამოემართა.
- სად დადიხარ გოგო შენ- შემოეგება ბარბარე.
-ტორტი მომინდა და საყიდლად გავედი- გაეტრიჭა ესმა და ტორტი მაცივარში შედგა.
-ლექსოს სერიოზული საეჭვიანი აქვს შოკოლადზე- გადაიხაეხარა ბაბიმ.
-სადაც მე გოგონებზე ვეჭვიანობ ეგ რა მოსატანია-ცხვირი აიბზუა ესმამ.
საღამოს გიგონები ისევ შეიკრიბნენ და ესმას რაც გადაურჩა იმ ტორტის ჭამა დაიწყეს.
-აუ გოგონები რაღაც მივიფიქრე- წამოიწყო შეპარული ხმით ლაპარაკი ესმამ.- წინასწარ გაფრთხილებთ ამას უთქვენოდაც გავაკეთებ, მაგრმა, როგორც სამი მუშკეტერი "ყველგან და ყოველთვის,, მინდა ამ საქმეშიც ჩემთან ერთად იყოთ- გამოვიდა სიტყვით.
-გული ცუდს მიგრძნობს-დემონსტრირებულად მიფარა ხელი გულზე.
-რატომღაც მეც ეგრე ვარ- სავარძელს მიეყრდნო კესო.
-მოკლედ. გახსოვთ ალბათ სულ ვამბობდი, თუ მოხდა სასწაუკი და ვინმე შემიყვარდა არავის დაველოდები და მოვიტაცებთქო...
-ოო არაა,- სიტყვა გააწყვეტინა ბარბარეს გმინვამ.
-გაგიჟდი გოგოო? ლექსო მოიტაცეე?- შეყვირა კესომ.
-დამასრულებინეთ- შეუბღვირა ესმამ- ვიცი ხუმრობიდ იღრბდით, მაგრამ ზოგჯერ მეც სერიოზულად ვლაპარაკობ. გადავწყვიტე რაც არ უნდა სულელური იყოს ლუციფერი მოვიტაცო და ჩემთან ერთად თქვენც იტაცებთ იკას და ალეს- თავისი აზრით აღფრთოვანებულმა შემოკრა ტაში. და გოგონების რეაქციას დაელოდა, რომლებსაც გაოგნებისგან ყბა ჩამოვარდნოდათ.
-შენ ხოარ გახველებს გოგო?- გამოერკვა ბაბი.
-არა ამ სიცხეში რა გამაციებდა- გაეკრიჭა ესმა.
-აბა საწოლიდან გადმივარდი?- შეუბღვირა კესომ.
- აუ ხალხი ნუ ხართ ასეთ ბანალური დ აუფანტაზიოებიი. ხომ იცით რომ გიყვართ აშკარაა მათაც უყვარხართ, ასერომ ხვალ ვდგებით და ვიტაცებთ ბიჭებს.
-შანსი არაა- გააპროტესტა კესომ.
-ანუ გადაწყვიტეთ მარტო დამტოვოთ? ამდენი რამ გადაგვიტანია ერთად და ამ სერიოზულ მომენტში აპირებთ ჩემს მიტოვებას?- თავი მოისაწყლა ესმამ.
-უარს აზრი არ აქვს ხო?- დანებდა ბაბი.
-ბოლოს ამინც ცემი გამაქვს და რატო მაწუწუნებთ ხოლმე არ მესმის- ხელები აიქნია ესმამ და გახარებული გადაეხვია გოგონებს.
- რას ვაპირებთ? -არანაკლებ გაწამებული ხმა ქონდა კესოს.
-მოკლედ მოტყუებით მიგვყავს ბიჭებს შენთან ბარბარე, რაჭაში ბებიაშენი რომ ცხოვრობდა ადრე ის სახლი ხო ცარიელია ახლა და აი იქ.
-აი რატომ არ უნდა გააცნო შენს დაქალს ყველა შენი ნათესავი.- ამიიდუდღუნა ესმამ.
-აწი გაითვალისწინე- დააიმედა დაქალი კესომ.
ესმამ ტელეფონი მოიმარჯვა და იკას დაურეკა.
- ალო იკაკო როგორ ხარ?
- რა იკაკო ტო კაი რა.-განაწყენდა იკა.
- კაი ხო. რა მინდოდა მეთქვა ხვალ ჩემი და კესოს მანქანით მივდივართ ბარბარესთან რაჭაში. ალეს და ლუციფერს უთხარი. ჩვენ გამოგივლით და მოემზადეთ.
-აღარც გვეკითხები გვცალია თუ არაა- ვითომ განაწყენდა იკა.
-ვიცი რომ ჩემთვის მოიცლი ჩემო ერთადერთო- გაინაზა ესმა და კესოს სახეს დააკვირდა, რომელიც ისეტი სახით უყურებდა გეგონებოდათ მოკვლას უყირებსი.
-კარგი ხო გელოდებით ხვალ.-გაეცინა იკას და გაუთიშა.
-ისა და შენ სად გყავს ერთი მანქანა გამახსენე?- გაეცინა ბარბარეს.
ესმამ ჩაიღიმა ტელეფონი მოიმარჯვა და მამამისს დაურეკა. ცოტა სუაბრის შემდეგ ესმამ მადლიბა გადაუხადა და კმაყოფილი სახით შებრუნდა გოგონებისკენ.
-თხუთმეტ წუთში გარაჟში იქნება- გაეკრიჭა ესმა.
-როცა მგინია რომ ამოიწურა შენი ფანტაზია სწორედ მაშინ ამოგიფრინდება მაგ თავში ახალი სისულელე- გადიაკისკისა ბარბარემ.
-ფანტაზიის უშრეტი წყარო ვარ, თქვენსავით მუდო კიარა.- ენა გამოუყო ესმამ.
-რაიოოო- კილოთ წამოიყვირეს ბარბარემ და კესმო და ესმას დასაჭერად გამოემართნენ.
ბევრი სირბილის შენდეგ საწოლზე გაშოტილები ელოდნენ ახალ დღეს და დიდი ალბათობით ახალი ცხოვრების დასაბამს.
მეორე დღეს გოგონებმა ბიჭებს გაუარეს მანქანებში გადანაწილდნენ და რაჭისკენ გაემართნენ. სახლში მისულები პირველი გოგონები გადმოვიდნენ. ბიჭები სახლში შეიპატიჟეს სახლსი მიალაგეს და ბიჭებს ოთახი უჩვენეს. ყველანი ერთ ოთახში შეუშვეს როცა შესულები დაიგულეს კართან აიტუზნენ კარი დემონსტრირებულად შეაღეს, ესმა წინ წავიდა და დიდი თეატრალურობით განაცხადა.
-როგორც ხედავთ ახლა ჩვენ ვიმყოფებით რაჭაში კონკრეტუად კი თქვენ სამნი ახლა იმყოფებით ოთახში, რომელიც აქ ყოფნის განმავლობაში თქვენი საცხოვრებელი იქნება. ხოლო აქ ყოფნა განისაზღვრება იმით, თუ რამდენი ხანი დაგჭირდებათ თქვენ ჩვენთვის დამაკმაყოფილებელი პასუხის გასაცემად.
-ვერაფერი გავიგე- გაოცებული იყო იკა.
- მოკლედ ადრე ვთქვი, რომ როცა ვინმე შენიყვარდებოდა არ დამაინტერესებდა მისი აზრი და მოვიტაცებდი. ამაში გოგონიებიც ავიყოლიე და დღეს აქ ხართ- ტაში შემოკრა ესმამ.
-ანუუ?- ბოლომდე მაინც ვერ გამოერკვა ალექსი.
-ვაიმე რამ შეგაყვარა გოგოო ეს, არაუშავს მეორე ქმარს მე აგარჩევინებ - გადახედა ბაბის.
-მოიცა ანუ გიყვარვარ?- გაიოცა ალემ.
-აუ ეს ელამიც ყოფილა- ამოიოხრა ესმამ- ამდენ ხანს მაგას ვერ ხვდებოდი-შეუბღვირა ისევ.
-და შენ მე გიყვარვარ?- გამოერკვა იკა და კესოს გადახედა.
-მოოცა მე რას მიწუნებ?- შეიცხადა ესმამ.
-რააა?- გაოცდა იკაც.
-კარგი ხო არ შეწყხდე, ვიხუმრე. ჩემ ქმრადაც არ გაფიმეტებ არაფერი დაგიშავებია ეგეთი.-გარცინა ესმამ.
- და რა გამოდი, ალქაჯს მე ვუყვარვარ?- თითქოს თავის თავს ეკითხებოდა ლექსო.
-კიარ მიყვარხარ დებილი ხარ და უნდა მოგხედო- შეუბღვირა ესმამ.-მოკლედ თქვენ დაფიქრდით, ნაჭამები ხართ ხვალ დილით შემოვალთ ჩვენ და პასუხი თუ გექნებათ, რათქმაუნდა ჩვენთვის დამაკმაყოფილებელი, გამოგიშვებთ, თუ არა და გირჩევთ ოთახში კარგად მოეწყოთ- გაუცინა ბიჭებს ესმამ.
-და რა იქნება თქვენთვის დამაკმაყოფილებელი პასუხი?- ტრადიციული ირონია არც ამჯერად დაიშურა ლექსიმ.
-ჩვენს ქმრობაზე თნხმობის თქმა რათქმაუნდა- გაეკრიჭა ისევ გოგონები კარებში გაატარა და კარი გარედან ჩაკეტა.
-ხომ ვამბობ ალქაჯიათქო- გადახედა ბიჭებს ლექსომ.
-რა ჩაგვიტარეს აზრზე ხარ ტო?- სიმწრით ჩაეცინა ალეს.
-ეგ კიარ ასად გამოვყოთ თავი გოგოებმა მოგვიტაცესთქო- გადაიხარხარა იკამ.
-იქნებ ხუმრობენ?- ბოლო იმედს მოებღაუჭა ალე.
-ალქაჯისგან არ იქნება გასაკვირი მაგრმა ბარბარე და კესო არ დათანხმდებოდნენ ასეთ ხუმრობას- დაასკვნა ლექსომ- შარში ვართ.
-მოიცა რა ისედაც ვაპირებდით სიყვარულის ახსნას და რა აზრი აქვს?- ხელი აიქნია იკამ.
-ანუ ვთანხმდებით?- ამოიკნავლა ლექსომ.
- ისეთ სახეს ნუ იღებ თითქოს რამეს გაძალებდეთ, ჩვენთან არ გაგივა ეგ კარგად ვიცით რომ გიყვარს, ეს ესმაა შენზე გიჟი თორე ცოტა ხანში აქეთ მოიტაცებდი- ირონიით ჩაიცინა ალემ.
-ხო მარგამმ...
- არავითარი მაგრამ ამ ოთახში ყურყუტს არ ვაპირებ. მაგრმა ისე ძმაო მაგარი გაძლება კი მოგიწევს ასეთი გიჟის სახლში ყოლას მეხუმრები შენ?-გააჩუმა იკამ.
- ნუ იტყვი- დაეთანხმა ალე.
- რას იზამენ?- ნერვიულად დააბოტებდა კესო.
-რა უნდა ქნან მადლობა უნდა უხადონ ღმერთს ასეთმა ანგელოზივით გოგოებმა რომ დავდეთ პატივი და ჩვენი ქმრობა ვარგუნეთ- გაიჯგიმა ესმა.
-უკვე გითხარი რომ მეცოდება ლექსო?-ამოიოხრა ბარბარემ.
-ლაშას ქორწილის მერე მაგას იძახი- ცხვირი აიბზუა ესმამ.
-აუ არ უნდა გვექნა ასე რა- ამოიკრუტუნა კესომ.
- ხო დ ა დარჩებოდი შინაბერა- შეუბღვირა ესმამ.
-ეს ჩვენზე კიარ ზრუნავდა თავის თავს მიხედა ძლივს გამოჩნდა ვიღაც გიჟი ამას რომ მოეწონა და დაავლო ხელი, თორე ჩვენ ძაან ვადარდებდით- დაიდუდღუნა ბარბარემ.
- შენ მე გული მომიკალი- არარსებული ცრემლი მოიწმინდა ესმამ და გადაიკისკისა.
-არაფერი გეშველება.-ხელი ჩაიქნიეს კესომ და ბარბარემ.
-ვიცი- გაიკრიჭა ესმა.
მეორე დღეს თორმეტს გადაცილებული იყო ოთახში რომ შეაკითხეს ბიჭებს,
-აბააა რა გადაწყვიტეთ.- ტაში შემოკრა ესმამ.
-ბევრი ვიფიქრეთ და გადავწყვიტეთ, რომ ამ ოთახში ძილი გაგვიჭირდება, ამიტომ თანახმა ვართ.-განაცხადა ირონიით ლექსომ.
ალე სავარძლიდან წამოდგა და ბარბარეს მოუახლობდა.
-დიდი ხანია ისედაც გულში ვიკლავდი ამ გრძნობას, მაგრამ არ ვიცი კიდევ რამდენ ხანს გავძლებდი. ამ გიჟმა უბრალოდ დააჩქარა მოვლენები-ესმასკენ გაიშვირა ხელი- მაგრამ ბოლოს მეც ვეღარ გავუძლებდი და ყველაფერს გეტყოდი, ჩემთვის უარიც რომ გეთქვა სათქმელს ვიტყოდი და ამ ტანჯვისგან გავთავისყფლდებოდი. ვიცი მშიშარასავით ვიქცეოდი. წლებია მიყვარხარ და ვერ გეუბნებოდი, უბრალოდ შენი დაკარგვის მეშინოდა, მეშინოდა უარი არ გეთქვა ჩემთვის. მეშინოდა ის ურთიერთობაც დამეკარგა რაც აქამდე გვქონდა. ვერ გადავიტანდი, გეფიცები ვერ ავიტანდი, რომ მცოდნოდა ჩემზე გაბრაზებული იყავი და ჩემთან მეგობრობაც აღარ გინდოდა. მაგრამ ახლა... მაპატიე. წლებია შენით ვარსებობ. პატარა იყავი და ალბათ ეს იყო პრობლემა. თოთხმეტი წლის ასაკში შენთვის ადრე იყო სიყვარულობანას თამაში. გახსოვს რამდენიმე დღით რომ ვიყავი ჩამოსული? იმ ოთხ დღეში მოახერხე და სამუდამოდ ჩაბეჭდე შენი სახე ჩემს გულში, ოთხი დღე დაგჭირდა ჩემი გულის ხელში ჩასაგდებად, ოთხი დღე დაგჭირდა შენი ჰაერი ჩემი გამხდარიყო. მას შემდეგ დღე არ გასულა სიზმარში არ მენახე. დღე არ გასულა ლანდად არ დამყოლოდი ყველგან. მიყვარხარ.- ბოლო სიტყვრბი დაიჩურჩულა ალექსმა და ბარბარეს დააელოდა რომელიც ცრემლად იღვრებოდა.
- მეც მიყვარხარ- ამოიჩურჩულა ბარბარემ და თავი დახარა. ალე სიხარულისგან ადგილზე ცქმუტავდა. ბარბარეს თავი ააწევინა და შუბლზე აკოცა.
-ამერია გული- დაიბღვირა ესმა.
იკაც წამოიმართა და კესოსკენ წავიდა.
-ვაიმე ახლა შენც არ დაიწყო რაა რომანწიკა ამათიც გვყოფნის- წამოიყვირა ესმამ და ხელით ჩაფსკვნილ ალეზე და ბარბარეზე ანიშნა.
-სულ ცოტა- გაეკრიჭა იკა- მოკლედ რესტორანში იმ სცენის შემდეგ გადავწყვიტე ყველაფერი გამეგო შენზე. მალევე გაირკვა რომ ალეს და იყავი. მისი ჩამოსვლისთვის გამართულ წვეულებაზე ცეკვის დროს მივხვდი რომ ჩემში რაღაც არაორდინალურს იწვევდი, რომელიც არანაირ კანონებს არ ექვემდებარებოდა. ვათენებდი და ვაღამებდი შენზე ფიქრში მაშინ, როცა უამრავი ქალი მყავდა და მეორე დღეს არცერთის სახე არ მახსოვდა. ღამე და შემდგომში დღეც მოსვენებას აღარ მაძლრვდა შენზე ფიქრი და შენი აჩრდილი. მოკლედ არ ვიცი ახლა რას ვამბობ მაგრამ ფაქტია მიყვარხარ.-გაეკრიჭა და თითქოს განაჩენს ელოდებოდა კესო კი ჯალათი ყოფილიყო.
-მეც მიყვარდარ- გაეცინა კესოს და ხელები მოხვია.
-ვაიმე გეხვეწები ახლა არ დიაწყო ასეთი სისულელეები თორე გადავიფიქრებ შენს ქმრად მოყვანას.- შეუბღვირა ესმამ.
- ასეთებზე არ ვხარჯავ დროს- ჩაეცინა ლექსოს და ინერციით გამოემართა ესმასკენ და ეძგერააა.
-ველური ხარ- შეუბღვირა ესმამ როცა ლექსო მოშორდა.
-ალქაჯო.
-ლუცოფერო.
-ვაიმე ხალხო გეყოფათ.-გამოენთო ბარბარე.
-მიყვარხარ- ტუჩრბთან დაუჩურჩულა ლექსომ.
-მიყვარხარ- ისევე უპასუხე ესმამ და ამჯერად თვითონ დააკვდა ტუჩებზე.
მეორე დღესვე გაემართნენ რაჭის პატარა ეკლესიაში სადაც ადრე, როცა გოგონები დასასვენებლად ბარბარეს ბებიასთან ჩამოდიოდნენ,ხშირად დადიოდნენ. თან ორი თანატოლი და ძველი ნაცნობები, გიო და სალო, გაიყოლეს მეჯვარეებად.
გოგონებს გრძელი თეთრი სარაფნები ეცვათ სხვადასხვა ყვავილებით გაწყობილი. ხოლო ბიჭებს ჯინსის შარვლები და მაიკები. ჯვარი მორიგეობით დაიწერეს რადგან ესმა ბარბარეს მეჯვარე უნდა ყოფილიყო იკა კი ალესი.
კესოს მეჯვარე სალო იყო იკასი ლექსო. ხოლო ესმასი და ლექსოსი სალო და გიო.
ქალაქში დაბრუნებულებმა მალევე გადაიხადეს პატარა ქორწილიც და საბოლოოდ გადაწყვიტეს, რომ გოგონები ერთმანეთის გარეშე მაინც ვერ გაძლებდნენ და ყოველ დღე ხან ერთთან იქნებოდნენ, ხან მეორესთან და ხან მესამესთან, ამიტომ ერთი დიდი სახლი იყიდეს ქალაქისგან ოდნავ მოშირებით და სამივე წყვილი ერთ სახლში დასახლდნენ.
-გოგონებო ფეხმძიმედ ვარრ- ყვირილით გამოვარდა სააბაზანოდან ბარბარე.
-შეენც?-შეიცხადა ესმამ.
-რა მეც?- გაუკვირდა ბაბის.
-ახლა მეუბნებოდა კესო იგივეს.
-რააა?- წამოიკივლა ბარბარემ და კესოსკენ გაექანა.
-ვაიმე არ არსებობს, მაგარია ეე- ტაში შემოკრა ესმამ.
-აუუ მარწყვი მინდა- დაიწუწუნა ბაბიმ.
- მე შოკოლადი- ცხვირი შეჭმუხნა კესიმ.
- მე ტუალეტი- წამოიყვირა ესმამ და აბაზანისკენ გავარდა.
- ამას რაღა ჭირს?- გაიკვირვა კესომ.
-მგონი იგივე რაც ჩვენ- თვალი ჩაუკრა ბავიმ.
- აბაა ბიჭებს როგორ ვახაროთ ეს ამბავი? -გამოვიდა ესმა აბაზანიდან ისე თქვა ორსულობის ტესტისთვის თვალი არ მიუშორებია.
- აუ რა მაგარიააა- წამიიყვირეს გოგონებმა და ერთმანეთს გადაეხვივნენ.
საღამოს ბიჭები სამსახურიდან დაბრუნდნენ, როცა სახლში შემოვიდნენ გოგონები მდივანზე იჯდნენ და სხვადასხვა ტკბილეულით პირგამოტენილები მულტფილმებს უყურებდნენ.
-ვერ გამოხვედით ხო ბავშვობის ასაკიდან?- გაეცინა ლექსოს და ესმასკენ ჩასახუტებლად გაიწია.
-ეს რა სუნამო გასხია საშინელი სუნი აქვს- ცხვირი აიბზუა ესმამ და ლექსი გვერდით გაწია.
-ხომ მოგწონდა?- დაიბნა ბიჭი.
-ახლა აღარ მომწონს.
-ოჰ რა პრეტენზიული ხარ ქალბატონო. - გაეცინა ალეს და ისიც ბარბარესკენ გაიწია.
-შენ რა მოწევა დაიწყე?- რა სუნია?
-რა მოწევა ბაბი? როდის იყი ვეწეოდი?- შეიცხადა ალემ.
-აბა რატო ასეთი სუნი?.
- რა პრეტენზიული ცოლები გყავთ-გაეცინა იკას და ამჯერად ის გაიწია კესოსკენ.
-რა სუნია შამპუნი გამოიცვალე?
-სულ ამ შამპუნს ვხმარობ რაგჭირთ ტოო. რა პრეტენზუილები ხართ-შეშფოთება გამოესახა იკას.
-ცხრა თვის განმავლობაში ასეთი პრეტენზიულები უნდა აგვიტანოთ- გაეცინათ გოგოებს.
-მოიცა ანუ...
-ანუ თქვენ...
-სამივეე??
დაბნეულობისგან აღარ იცოდნენ რას ამობობდნენ ბიჭები. გოგონებმა თვალები გადაატრიალეს და სინქრონში წამოიყვირეს.
-ფეზმძიმედ ვართ.
ბიჭები ჯერ გაოცდნენ მერე კი გიჟებივით მიცვივდნენ ცოლებს და მთრლი ძალით ჩაიკრეს გულში.

ორი წლის შემდეგ.

ბიჭები მისაღებში ისხდნენ და ფეხბურთს უყურებდნენ ოთახიდან შეშფოთებული ორი იდენტური პატარა გოგო და ბიჭი რომ გამოვიდა. ალეს შეეშინდა და მაშინვრ ფეხზე წამოდგა.
- ნია, ანდრეა რა მოხდა?- ხმაში შიში შეპარვოდა მამას.
- მამიტო ესმა დეიდან გვითქლა ლო თენ და ბიდიები დედიტომ და დეიდებმა მოგიტათეს.- ემოციებით უხსნიდა ნია.
-მერე თქვენ რატო შეშინდით.-გაეცინა ალეს.
-მამა გოგოები ხო ალ იტათებენ ბიწებს? პილიქით ქო ალის ეგ?- საქმიანად იქნევდა ანდრეა პატარა ხელებს.
-გოგოები არა მაგრამ დეიდაშენი ალქაჯაი- მამა-შვილის საუბარში ჩაერია ლექსი.
-მამა ალქაზი ლა ალის?- დაინტერესდა ნია.
-რომ გაიზრდები მიხვდები- გაუცინა ალემ.
-ხო და ასე, როცა შეგიყვარდება არ უნდა დაელოდო სხვას აიღე წაიღე- უხსნიდა ესმა ბავშვებს და თან ოთახიდან გამოდიდნენ.
-შენს შესაძლებლობებს მემკვდირეობით გადასცემ შვილს ხო- გაეცინა ლექსოს.
-რაც ვიცი ვერ დამიკარგავ- გაეცინა ესმას დ აქმარს გვერდით მიუჯდა.
- მოდი ნათია მამასთან- გაიცინა ლექსომ პატარა ქერა ბავშვს.
-მამიტო მე ლო დიდი გავიზდები იცი ლა უნდა ვქნა?- კალთაში მოკალათდა ნათია
- რა უნდა ქნას ჩემმა ანგელოზმა?- დაინტერესდა ლექსო.
- ლოცა ვინმე ცემიკალდება უდა მოვიტაცო.-დიდი სიხარულით წარმოთქვა პატარამ.
-დედაშენის ხელობაა- გაეცინა ლექსოს და სხვებიც აიყოლია.
-მამა მშია- წამოიკრუტუნა დამიანემ.
-დედა სად არის დამი- იკითხა იკამ.
- აბადანაშია - არ დააყოვნა პასუხიც პატარამ.
-ხო კესო თავს ცუდად გრძნობდა დღეს რაღაც- ჩაერია ბარბარე.
-წამოდი მე გაჭმევ დღეს - გაუცინა იკამ და ფეხზე წამოდგა.
- დღესაც და მომავალი ცხრა თვეც. ჩემთვის დატვირთვა არ შეიძლება დაა- ოთახიდან გამოვიდა კესო.
-მოიცა რაა ფეხმძიმედ ხაარ?- სიხარულისგან აღარ იცოდა რა ექნა.
-ეგრე გამოდის- გაეცინა კესოს იკას დაბნრულ სახეზე.
-ჩემი ცხოვრება ხარ.- წამოიყვირა იკამ და კესო ხელში აიტაცა.
-ჩვენ რას ვაპირებთ? ბარბარეს და ალეს ტყუპები ყავთ, კესო და იკა მეორეს ელოდება. ნათიას და ან ძმა არ უნდა?- უჩურჩულა ლექსომ ესმას.
-იყოჩაღე და ტყუპებით გადავუჯოკროთ - გაეცინა ესმას.

დასასრული.


მოკლედ ისტორია (დასაწყისში მითუმეტეს) ისეთი გაუმართავი ისყო გრამატიკულად შეიძლება წაკითხვის სურვილიც კი დაგეკარგა. ამიტომ ვრცადე გამომესწორებინა შეცდომა და ასეთუ ისე მგონი მოვახერხე.
დიდი მადლობა ვინც კითხულიბდით ♡♡