ნინიმ საღამოს დამირეკა. აღფრთოვანებული და გახარებული იყო.
-ანი!!!-ყვირილით შემომძახა ტელეფონში-სასწაული ამბავიმაქვს!!!-ისეთი ბედნიერი იყო გამეცინა.
-რამოხდა?-მეც ბედნიერად ვუპასუხე.
-თუ დგახარ დაჯექი! ჟანგბადის ბალონი თუ სავსე არ გაქ გამოცვალე!
-გოგო რამოხდა თქვიი!!!-ცნობისმოყვარეობა მკლავდა.
-ანა წერეთელო გიორგიმ ხელი მთხოვა!!!-სიხარულით შემომყვირა.
შოკში ჩავვარდი-რა მითხარი?!
-გიორგი ამილახვარმა მე ნინი კაკაბაძეს მთხოვა ხელიი?!-ისეთი ბედნიერი იყო სიხარულით თვალზე ცრემლები მომადგა.
-რა უპასუხე?
-უარი ვუთხარი ანი!-უკმაყოფილოდ და ცინიკურად გამცა პასუხი-დავთანხმდი შე სულელო აბა რას ვიზამდი?
-აუ, რა მაგარიაა-ეხლა მე ვყვიროდი სიხარულისგან.
-ხომ იცი ჩემი მეჯვარე უნდა იყო
-ნინი ხომ იცი რომ ვერ შევძლებ-ნაღვლიანად ვუპასუხე
-კი მაგრამ რატომ? ეხლა ხომ უკეთ ხარ?-იმედს არ კარგავდა ნინი.
-ნინ ხომ იცი როგორ მინდა შენი მეჯვარე ვიყო მაგრამ მართლა არ შემიძლია.
-ქორწილში მაინც ხომ მოხვალ?
-რათქმაუნდა შე სულელო.-გამეცინა.
პარკში მომხდარზე არაფეერი მომიყოლია. არ მინდოდა სხვა რამეზე გადაეტანა ყურადღება. ცოტა ვიჭორავეთ, ძირითადად ქორწილზე ვლაპარაკობდით ნინის და გიორგის მშობლები არ ეწინააღმდებოდნენ მათ ურთიერთობას, მაგრამ ნინის მშობლებმა მაინც ცუდად მიიღეს.
დამამთავრებელ კლასში ვიყავით ამიტომ ნინის სკოლის გაცდენები პრობლემა არ იყო. გიგი ისევ ჩემს გვერდით ჯდა და მიყურებდა, არაფერს მეუბნებოდა უბრალოდ მიყურებდა, თუ შევხედავდი გამიღიმებდა, საოცარი ღიმილი აქვს ამ ბიჭს...


ბავშვებო მაპატიეთ ასეთი პატარა თავისთვის <3 ... იმედია მოგწონთ ეს ისტორია <3 ველითქვენს კომენტარებს ^_^ <3