თავი 5
დღემ ჩვეულებრივად გაიარა მანუმ რქმოდენიმეჯერ შემომხედა.მერე გავიგე რომ მისი დედა სასწავლო ნაწილი იყოდა სწორედ ამიტომ გადმოვიდა ძველი სკოლიდან აქ.ერთი სული მქონდა სახლში მივსულიყავი და ჩემი მოთხრობა მალე დამეწერა როგორცკი სალში მივედი მაშინვე დღიური გადავშალე და წერა დავიწყე.
დამავიწყდაა მეთქვა რომ ჩემი ჰობია წერა ნუძირითადად დეტექტიურ მოთხრობებს ვწერ მაგრამ დღეს ახალი თინეიჯერული მოთხრობის წერა დავიწყე.
საღამომდე ვწერდი მერე კი დღიური დავხურე და ფიქრი დავიწყე.მეგონა რომ ძილი არ მომეკარებოდა,მაგრამამ მალევე დამეძინა.
და აი უკვე პირველი ვიქენდიაა სკოლის დაწყების შემდეგ.ავდექი ჩემი სახლის შორტები და შავი, გრძელი მაისური ჩავიცვი რომელზეც ბელა და ჯიჯი ჰადიდები იყვნენ გამოსახული,კიბეებზე ნელა დავეშვი. და მამას დავუძახე
-ჰოო ბელლ
უცებ მიმოვიხედე და ჩვენი სახლი ვეღარ ვიცანი. პირველ სართულიდან ავეჯი მთლიანად გაეზიგათ,მხოლოდ მერე გმახსენდა რომ 3 დღისწინ მეთვითონ დავიბარე გადამზიდი კომპანიიდან ხალხი.
-ვაუუ მამმ უკვე ყველაფერი წაიღეს??
-არა შენი ოთახის ავეჯი და წვრილმანი ნივთები დარჩა
-ვაუუ ანუ დღეს მივდივართ ახალ სახლში??
-არა დამლაგებლები დავიქირავე რომ სახლი დაალაგონ.ხვალ გადავალთ.
-ოჰჰ და დღეს სად ვრჩებით?
-შენ თუ გინდა ნეასთან დარჩი ან სატუმროში წამოდი ჩმთან ერთად.
-ნეას ვკითხავ,ალბათ არიქნება წინააღმდეგი...
ტელეფნში ნეას ნომერი ავკრიფე და დავრეკე...
-ალოო ბელ
-მისმინე დღეს შეიძლება შენთან დავრჩე?
-ვაუუუ რათქმაუნდაააა
-კარგიაა
-მოიცა მოიცაა რამე ლამაზი კაბა წამოიღეე
-რათმინდა??
-ნახავვ
ყურმილი დამიკიდაა.ოჰჰჰ ნეაა ეხლა რაღა მოიფიქრეეე..
მამ გამოვიცვლი და ნეასთან წავალ