ჩვენს მეზობლად ერთი ქალი ცხოვრობდა რომელსაც ძალიან შევეჩიეთ, ნაზი ერქვა და იმდენად შეგვიყვარდა ყოველ საღამოს მასთან ვიყავით მაგრამ მასთან ურთიერთობა დიდხანს არ გაგრძელებულა. რამოდენიმე კვირაშ გულის შეტევით გარდაიცვალა.
მის დაკრძალვაზე მხოლოდ ჩვენვიყავით რადგან ნაზიც მარტო იყო და არავინ ყავდა.
დიდი დრო გავიდა მისი გარდაცვალების შემდეგ. მედა გვანცა ისევ იმ კაფეში ვმუშაობდით.
ერთ დღეს გვანცა ერთ-ერთ მაგიდას ემსახურებოდა რომელთანაც ერთმა ბიწმა მოხიბლა.შავგვრემანი ბიჭი იყო, დაკუნთული, აშკარად ეტყობოდა ვარჯიშიდან მოდიოდა. ბიჭმა ფორთოხლის წვენიშეუკვეთა და გვანცას ახედა თავისი შავი თვალებით, გვანცამაც მიანათა მისიმწვანე თვალები და შეკვეთაც მალე მიუტანა. ბიჭმა თვალიმოავლო გვანცას და ძალიან მოიხიბლა მისით. მალევე წავიდა ისე რომ ანგარიშI არ მოუთხოვია მაგრამ მენეჯერს ყურადღებაც კი არ მიუქცევია.
მეორე დილითაც მივიდა ბიჭI კაფეში და ამჯერადაც გვანცა მოემსახურა. ამ დილით გვანცა უფრო გალამაზებულიყო ბიჭიკიისეთი სიმპატიური იყო თვალს ვერ მოწყვეტდით.
-გამარჯობა, რას მიირთმევთ?(გვანცა)
-იცით დღეს ვერ ავარჩიე რომელი წვენი ავიღო, თქვენ რომელს მირჩევდით?(ბიჭი)
-შეგიძლიად მანგოს წვენი მიირთვათ, ნატურალურია და თან ძალიან გემრიელი.
-თქვენ გიყვართ მანგოს წვენი?
-დიახ..
-კარგითმაშIნ ორი მანგოს წვენი მომიტანეთ.
-ახლავე მოგართმევთ.
გვანცა გავიდა და მალევე მიუტანა შეკვეთა.ის-ის იყო უნდა წასულიყო რომ ბიჭი ხელში წვდა და მასთან დაჯდომა შესტავაზა
-მაპატიეთ დაჯდომისუფლება არ მაქვს, უნდა ვიმუშავო..(გვანცა)
-შენ გაქვს უფლება, დაჯექი.(ბიჭი)
-უფროსი შენიშვნას მომცემს არ შემიძლია.
-შენიშვნას არ მიიღებ არ ინერვიუვლო...
გვანცა მიხვდა რომ წინააღმდეგობის გაწევას აზრი არ ჰქონდა ამიტომ დაემორჩილა თანაც ძალიან უნდოდა მისიგაცნობა.
-მე ცოტნე მქვია
-გვანცა
-ლამაზი სახელია
გვანცა ასეთი აწითლებული არასოდეს მენახა. მე თავი გავითავისუფლე რადგან Dღეს ჩვენი ერთ-ერთი მასწავლებლის დაბადების დღე იყო და მინდოდა სიურპრიზი გამეკეთებინა, გვანცა იქ დამჯდარი რომ დავინახე დავიბენი მაგრამ მაინც მივედი
-გვანცა, ერთი წუთით შეიძლება?(მე)
-დიახ..(გვანცა)
ცოტნე გაკვირვებული გვიყურებდა არ ეგონდა თU გვანცას ტყუპისცალი ჰყავდა.
-ხოარ დაგავიწყდა დღეს ადრე რო უნდა გავიდეთ?
-არა შენგადი და მეც მალე მოვალ...
-კაი(ჩამეღიმა) ყველაფრის დეტალებშI მოყოლა არ დაგავიწყდეს
ორივემ გავიცინეთ, მე გარეთგავდეი გვანცა კი ცოტნესთან დაბრუნდა.
-არ ვიცოდი ტყუპისცალი თუ გყავდა(ცოტნე)
-თქვენ ხომ არ მიცნობთ, საიდან გეცოდინებოდათ...
-მე ყველაფერი ვიცი შენზე ძVირფასო...
-კი მაგრამ...
-ამ კაფის მეპატრონე ვარ(გვანცას სიტყვის დასრულება არ აცალა)
-აა.. ანუ...ისაა..
ცოტნეს გვანცას დაბნევაზე ჩაეცინა.
-მოკლედ ბატონო ცოტნე დგეს თავი გავითავისუფლე, მედა ჩემი და სადღაც მივდივართ ამიტომ ბოდიშით მაგრამ უნდა წავიდე, წვენისთვის მადლობა.
-ჯერ ეს ერთი თქვენობით არ გინდა, შენობით მომმართე, და მეორე, მე წაგიყვანთ, სად მიდიხართ...
-არა,ცოტნე, არ არის საჭირო, მადლობა.
-არა რას ამბობ წაგიყვანთ!
გვანცასაც მეტი რაუნდოდა დადათანხმდა.ორივენი რეინჯ-როუვერის უკანასავარძელზე მოვთავსდით, ცოტნეც მიუჯდა საჭეს და მაშIნვე ადგილს მოწყდა. 10 წუთში ბავშვთა სახლთან ვიყავით. ცოტნეს მადლობა გადავუხადეთ და სახლში შევედით. მასწავლებლებს ჩვენი დანახვა ძალიან გაუხარდათ, 5 წუთი არ იყო გასული რომ ცოტნეს მანქანა ისევ ეზოში შევამჩნიეთ.
- დალოდება არაასაჭირო...(გვანცა)
- რათქმაუნდა საჭიროა, ეს ცოტა საშიში ადგილია თქვენნაირი ლამაზი გოგონებისთვის.
გვანცას სახელზე ალმური მოედო-მარტლა არაა საჭIრო,აქაურობას შეჩვეულები ვართ.
-სიფრთხილეს თავი არ სტკივა(ცოტნეს ცოტათი ჩაეღიმა)
- კარგი მაშინ შემოდი მაინც..
-სიამოვნებით...
ორივეს ერთად დანახვისას მასწავლებლები გაოცებისგან ხმას ვერ იღებდნენ. როგორც გაირკვა ცოტნეც აქ იყო გაზრდილი მაგერამ მალევე იშვილეს და იქიდან მაშIნ წავიდა როცა ჩვენ ახალი მისულები ვიყავით.
გვანცას გაუხარდა რომ ისიც მისნაირი იყო და ბევრი საერთოჰქონდათ.ტორტი მივირთვით და მალევე წამოვედით.სახლთან რომ მივედით მანქანიდან პირველი გადმოვედი დავემშვიდობე და სახლშI ავედი გვანცა ის-ის იყო უნდა გადმოსულიყო რომ ცოტნე ისვე ხელშI წვდა
-არგინდა გავისეირნოთ(ცოტნე)
-სიამოვნებით(გვანცა)
ცოტნემ მანქანა დაძრა და ბულვარისკენ წავიდა, გვანცამ მომწერა რომ შეაგვიანდებოდა და მაშIნვე მივხვდი რაშIც იყო საქმე.
ბევრი ისეირნეს,ილაპარაკეს,ერთმანეთი უკეთ გაიცნეს.ცოტნემ ნომერი გამოართვა და უთხრა ჩემს ზარს ელოდეო.
10 საათი იქნებოდა სახლში რო მოვიდა,მოვიდა კიარა მოფრინდა. ოთახშI შემოფრინდა და თავზე დამახტა. ყველაფერი დაწვრილებით მომიყვა.
12 საათი იყო როგორც იქნა ფილმის ყურება დაამთავრა და დაწოლას აპირებდა ტელეფონმა რო დაურეკა
-გისმენთ(გვანცა)
-გაგაღვიძე?(ცოტნე)
გვანცას ისე ესიამოვნა იმ მამაკაცური ხმის გაგონება საწოლიდან წამოფრინდა და აევანზე გაეშურა.
-არაა, მეღვიძა
-გვიანია რატო არ გძინავს?
-ფილმს ვუყურებდი და რომც მძინებოდა გამაღვიძებდი, რამნიშვნელობა აქვს?
-ჰო მართალია.
-ჰოო
სასიამოვნო დუმილი ჩამოწვა რომელიც ცოტნემ დაარღვია.
-ხვალ 9-ზე ჰო?
-შენ უკეთ იცი, მე რას მეკითხები.
-გამოგივლი დილით...
-არაა საჭირო,მედა ქეთი ყოველთვის ფეხით მოვდივართ.გვიყვარს ფეხით სიარული.
-კარგი,თავს აღარ მოგაბეზრებ,წადი დაიძინე.
-თავს არ მაბეზრებ და არც მეძინება
-მაგიტო ზიხარ აივანზე?
-შენ საიდან იცი?
მოპირდაპირე ბინაში ვხოვრობ და გხედავ..
გვანცა სავარძლიდან წამოფრიდსნ და მოპირდაპირე ბინისკენ გაიხედა.მაშინვემოკრა თვალი დაკუნთულ წელს ზემოთ შიშველ შავგვრემან ბიჭს და გაეღიმა
-ისე გაგიხარდა ჩემი დანახვა რო მიღიმი კიდეც?(ცოტნეს ჩაეღიმა)
გვანცამ დაიმორცხვა და პამიდორივით აწითლდა.
-კაი კაი ნუწითლდები.მე გამიხარდა შენი დანახვა.
-მეც გამიხარდა(გვანცა კიდევ უფრო აწითლდა და შორს აივანზე გადმომდგარ ცოტნეს გაუღიმა
კიდევ დიდხანს ისაუბრეს და როგორც იქნა მოწყდნენ ერთმანეთს.
დილით გვანცა 7 საათზე წამოფრინდა თავი მოიწესრიგა და ჭიქა ყავით ხელშI აივანზე გავიდა.დიდხან უცქერდა ცოტნეს აივანს მაგრამ ის არადა არ ჩნდებოდა. ბოლოს ტელეფონზე ესემესიმოუვიდა.
-ნუ მელოდები,უკვე წავედი სავარჯიშოდ
-საიდან?...
-ვხვდები...კაფეში გნახავ, ატმის წვენი გამიმზადე სიყ...
-კარგი სიხ..
-შეხვედრამდე
-პაკაა
გაგიმებული შემოვიდა სახლიში და ზედ დამახტა გასაღვიძებლად.
-რაიყო გოგო ძილი არ გაქვს?
-რა დამაძინებს ქეთ ატმის წვენი მაქ გასამზადებელი...
-რაო შენმა პრინცმა მოვალ დღესო?
-კიო კაფეში გნახავო და წვენი დამახვდრეო...
-მერე მზად ხარ შენ?
-თვალს თუ გაახელ დაინახავ
თვალები გავახილე და გავოგნდი. ასეთილამაზი და თუ მყავდა არ ვიცოდი. ლამაზი გრძელი შავი კაბა ეცვა ტანზეგამოყვანილი, თმა აეწევინა და კოსა გაეკეთებინა.ჩემთVის კი მუქი ლურჯი კაბა ჰქონდა გამზადებული თავისნაირი.
მალევე მოვემზადეთ კაფეში მივედით და აი ისიც. შემოვიდა ჩემი დის ოცნების მამაკაციც.