ცოტნეს შემოსვლა და გვანცას გასრიალება ერთი იყო. ცოტნე მაშინვე მივარდა და ფეხზე წამოაყენა.გვანცას მწვანე ტვალებმა მოაჯადოვა,გვანცა კი მთლიანად ჩაძირული იყო მის შავ თვალებში.დიდხანს უცქერდნენ ერთმანეთს და როგორც იქნა გონს მოეგნენ
-რამე ხომარ იტკინე?(ცოტნე)
-არა კარგად ვარ(გვანცა)
-კარგია...
-დაჯექი, ატმის წვენს მოგიტან...
-კარგი,გელოდები სიყ...
გვანცა ისევ აწითლდა ამის გაგონებაზე და მალევე მიუტანა წვენი.აღარ დამჯდარა საქმე ჰქონდა ამიტომ ცოტნემას არ შეაყოვნა...
საღამოს ერთად გავედით კაფედან და ცოტნე შევნიშნე ვუტხარი მე რაღაც საქმე მაქვს შენ წადი მეთქი მანაც დამიჯერა და რო შებრუნდა და ცოტნე დაინახა ჩემს ოინსაც მიხვდა. მივწერე დღეს თეკლასთან(თანამშრომელთან)დავრჩები მეთქი.გვანცა ცოტნესკენ წავიდა,ერთმანეთი თბილად გადაკოცნეს და ფეხით გაისეირნეს. ცოტნემ გვანცა სახლამდე მიაცილა
-არ ამოხვალ?
-არა გვიანია,არმინდა ქეთი შევაწუხო
-ქეთი დღეს მეგობართან რჩება.სახლშ არაა არ ინერვიუვლო...
ცოტნეს გაეღიმა გვანცას ხელი მოკიდა და ბინაშ ავიდნენ.საშნელებათა ჟანრის ფილმი ჩართეს შუქები ჩააქრეს და პოპკორნი წინ დაიდგეს.ზოგიერთ მომენტზე გვანცას ისე ეშნოდა ცოტნეს სულ ზედ ეკვროდა,ცოტნე კი სიცილს ძლივს იკავებდა და გვანცას ხელებს მაგრად უჭერდა.ბოლოს ორივეს ჩაეძნა.ცოტნემ რომ გაიღვიძ დივანზე იწვა, გვანცას კი ცოტნეზე ეძნა...გვანცას გაღვიძება არ უნდოდა,ფრთხილად წამოდგა და გვანცა საძნებელშ გადაიყვანა,თვითონ კი აივანზეგავიდა სადაც სავარძელზე მჯდომს ჩაეძნა. დაახლოებით დილის 6 საათი იქნებოდა გვანცას რომ გაეღვიძა,მოწყენილი გავიდა აივანზე,ეგონა ცოტნე წავიდა მაგრამ ჩაძნებული ცოტნერომ დაინახა ისე ესიამოვნა...პლედი გამოიტანადა მიაფარა.საუზმის კეთებას შეუდგა,სამზარეულოშ ფუსფუსებდა ცოტნე ფეხაკრეფით რომ შევიდა მასთან და ზურგზე აეკრო.გვანცას ესიამოვნა მისი ჩახუტება მაგრამ მალევე მოშრდა.
-საუზმე გავაკეთე
-არ ვსაუზმობ ხოლმე,თან ახლა წესით სავარჯიშოდ უნდა ვიყო...
-ერთი დღის გაცდენა შენს კუნთებს არ ჩაფუშავს...(გვანცას ჩაეღიმა,ამ ღიმილზე კიდე ცოტნეს ჭკუა ეკეტებოდა.)
ცოტნე თავლს ვერ აშრებდა გვანცას მწავნე თვალებს და მის ღიმილს...
ის- ის იყო უნდა ეკოცნა რო მე შევუსწარი.
უუუპპსიიი,ძალიან უხერხული იყო...
რო დავინახე ერთმანეთთან ასე ახლოს დიგნენ მაშნვე გასვლას ვაპირებდი მაგრამ ორივემ შემამჩნია და გვანცამ დამიძახა
-ქეთიი,მოხვედიი?
-ხოო,ისა..არმინდოდა ხელის შეშლაა..გავალმეე..
-არა რა ხელს გვიშლიდი,საუზმე მოვამზადე,ერთად ვისაუზმოთ.წამო ჩავიცვათ...
ოთახშ შევედით თ არა
-მადლობა რომ გადამარჩინე(გვანცა)
-რისგან გოგო?(მე)
-რისგან და კოცნისგან...ვითო ვერ მიხვდი...
-მერე კაია მისი მკლავებიდან რო მოგწყვიტე?
-აბა რაა გოგოო,ჯერ ადრეა ეგენი...
-კაი კაი,მაფდლბა მიღებულია
გავუღიმე და ტანსაცმელი გამოვიღე,ჩაცმასთან ერთადსაღამოს ამბებს მიყვებოდა.ისეთი ბედნიერი იყო...მიხაროდა ჩემს დას ასეთ ბედნიერს რომ ვხედავდი.მისი ოცნება ახდა და შესაბამისად ჩემი ოცნებაც, ჩემი და ბედნიერია! ეს არის ჩემთის ყველაზე მნიშვნელოვანი