დილით ბიჭებმა დაგვირეკეს ვაგვიანებთ 10 წუთში მზადიყავითო, თუმცა ყურიც არ გვიგდია ან საერთოდ არც გაგვიანალიზებია რა გვითხრეს და ძილი განვაგრძეთ..და ვაი იმ ძილის გაგრძელებას ცივი წყლით რომ გაგანებივრებენ დილაუთენია
-პადიიიიოოომ გოგოებოო გვაგვიანდებაა!! ამ წამს ყველაზე მეტად მომინდა დათოს მოკვლა და უკვე გამოფხიზლებულები და გამწარებულები ვუყურებდით კარებთან დაყუდებულ ბიჭებს
-თქვენ გიჟები ხაართ? წესიერად რომ გაგვაღბიძოთ შეიძლება?
სალომე მიუბრუნდა და ბალიშიც მოარტყა ერთ-ერთს
-ნახე რაა კიდე პრეტენზიებით რომ არიან...ალექსანდრემ გადახედა ბიჭებს-ცნობისთვის მთელი ერთი საათი გირეკავდით რომ გაგღვიძებოდათ და პლიუს ამას 10-კიარა 20წუთიც გელოდეთ! ცოტა ადრე რომ დაგეძინათ ახლა ასე არ მოგივიდოდათ ყველას შემოგვიბღვირა გიგამ და ოთახიდან გაყარა ბიჭები
-ხოდა ახლა ჯობია 10წუთში მოემზადოთ რადგან უკვე 8დაიწყო! მოგვიბრუნდა დათო შემოგვიბღვირა და გავიდა
-ვაიმეე რა დრო გასულაა ..ამოიბუზღუნა ლილემ და აბაზანაში გაუჩინარდა
-ფუფ იდიოტები! მომიშალეს დილაადრიან ნერვები...ჩაიფრუტუნა სალიმ და თავი ბალიშზე დააბრუნა
ქალბატონო თუარგინდა კიდევ ერთხელ იგემო ცივი წყალი ჯობია თავი აწიო ბალიშიდან სიცილით წამოაძახა მარიამმა და მომზადება დაიწყო...ჩვენც მათ მივბაძეთ და 10 არა მაგრამ 15წუთში გამზადებულები ვიყავით უკვე და დაბლაც ჩავედით
-ჰეე წავედით თუ თქვენც იგემებთ ცივ წყალს?? შევუბღვირე ყველას და კარებისკენ დავიძარით
-აქეთ როაქვთ კიდე პრეტენზიები ამ ბავშვებს...უფრო თავისთვის ჩაილაპარაკა ნიკუშამ თუმცა ჩემს გასაგონად აშკარად! ყურადღება აღარ მიმიქცევია ისე გავაგრძელე გზა..ჯერ არიცის მაგას რა ელოდება ...ჩემთვის ეშმაკურად გავიფიქრე და ბედნიერი მოვთავსდი წინა სავარძელზე.. ველოდებოდი როდის დაიკავებდნენ ადგილს გოგოები და შემჭამდნენ წინ რატომ ზიხარო, მაგრამ შენც არ მომიკვდე..ამ ლოდინით კარების ხმა გავიგე და საჭესთან რომ მომიჯდა ვიღაც... ჯანდაბა.. ახლა გავაანალიზე რომ სალონში სულ სხვანაირი აი ისეთი სურნელი იყო მე , რომ თავბრუს მახვევს და წამით გამიელვა თავში სად და ვისთან ერთად ვიჯექი მანქანაში და საერთოდაც ვის მანქანაში!
-წავედით? სარკასტული ხმაც რომ მისწვდა ჩემ ყურთასმენას აი მაშინ დავეთანხმე ჩემს ყველა მოსაზრებას და ნერვებმოშლილი მივუტრიალდი
-სადარიან ბავშვები?? იმათთან ჩავჯდები მე ..კარების გაღებას ვაპირებდი ჩაკეტილი რომ დამხვდა
-გააღე კარები ნიკუშა!
-არა
-რას ნიშნავს არა? შენთან ერთად წამოსვლა არ მინდა!
-რატო გეშინია თავი არ გააკონტროლო
-დიახ მეშინია თავი არ გავაკონტროლო და მანქანიდან არ გსიროლო
-ბავშვი ...ჩაიცინა და ძრავა აამუშავა..მგონი ვერ გაიგო რაც ვუთხარი მაგრამ მეც ხომ ვიცოდი აფსურდს ვამბობდი უბრალოდ გული მომეფხანა მაინც ასე რომ გამიმეტეს ჩემმა გოგოებმა ! და წამით დავინახე როგორ ჩაგვიქროლეს და მაშინ მივხვდი რომ აღარანაირი აზრი არ ჰქონდა ჩემს გადასვლას
-დამპლები...ჩემთვის ჩუმად ჩავილაპარაკე მაგრამ აშკარად არ გამოპარვია და ჩუმად ჩაიცინა...აღარ მიმიქცევია ყურადღება კომფორტულად მოვთავსდი.. ვუყურებდი როგორ დინჯად ატარებდა მანქანას და საერთოდაც როგორ უხდებოდა მანქანა და მძღოლის ადგილი... წამით გავხედავდი ხოლმე და სახეს ვათვალიერებდი.. მოკლეზე შეჭრილი თმა, სწორი ცხვირი და დიდი ტუჩები..მისი ყავისფერი თვალები ხომ საერთოდ ხატავდა მის სახეს და მისი გამოხედვა...აშკარად შეამჩნია 5წუთი მიშტერებული რომ ვუყურებდი და ჩაიცინა
-რაიყო ისე ძალიან შეგიყვარდი თვალსაც კი აღარ მაშორებ?
-ჰაჰაჰ გავიცინეთ ... დავუბღვირე და გზას გავხედე..მალე ჩავალთ?
-ჯერ ადრეა , მესმის გული გწყდება რომ ვეღარ იმგზავრებ ჩემთან ერთად თუმცა კიდევ რამდენიმე საათი შეგიძლია დატკბე , გამომხედა და თვალიც ჩამიკრა
-ფუ რა იდიოტი არსება ხარ! შენთან ადამიანი ნორმალურად ვერ ილაპარაკებს! გამოვბრუდი და თავი ფანჯარას მივადე არვიცი რამდენი ხანი გავიდა მაგრამ თვალებზე ბინდი რომ მეკვროდა ცხადი იყო, და როგორ ჩამეძინა ეგეც ვერ გავიგე.. მხოლოდ მაშინ ვიგრძენი ცივი ნიავი რომ მომხვდა სხეულზე თუმცა ხელში აყვანულს თბილმა და დაძარღვლულმა ხელებმა სულ გამაცხელეს , თავი მივადე გულზე და მისი სურნელით ტკბობა განვაგრძე რამაც უარესად მომგვრია ძილი და აღარც წინააღმდეგობა გამიწევია..
11:38AM

Nini
დილით ფანჯრიდან შემოსული სხივები მაღვიძებს და ამასთანავე ვგრძნობ რომ ვერ ვსუნთქავ...თითქოს მოჭერილივარ და ძლივს ვიაზრებს რახდება, თუმცა გარხევისას როგორც კი უფრო მიჭერენ ხელს წელზე და მიკრობენ სხეულზე აი მაშინ მეწყება პანიკის ნოტები...მხოლოდ თავის გადატრიალებას ვახერხებ ისიც ნახევრად და როგორცკი ვამჩნრვ როგორ მოუკალათებია თავი ჩემს პირდაპირ ნიკუშას...ჯერ ვერ მივხვდი რა ხდებოდა სანამ გონს არ მოვედი და მივხვდი მის სახესთან მილიმეტრებიღა მაშორებდა ..წამიც არიყო გასული რომ დავიყვირედა დენდარტყმულივით უკან გაწევა ვცადე, მაგრამ ნიკუშაზე აკრულმა ვეღარ განვსაზღვრე და ორივე გადმოვვარდით საწოლიდან და პირდაპირ ზემოდან მეწვა ამხელა გომბეშო
-გიჟი ხარ გოგო შეენ? რა გაყვირებს ამ დილაუთენია
-კიდე მე ვარ გიჟი? შენ რაჯანდაბა გინდა ჩემს ოთახში ?
-ჯერ ერთი ჩემს ოთახში და ჩემს საწოლში საყვარელო! მეორეც ადგილები აღარ იყო ამიტომ შეგიფარე !
-ფუუ როგორ ვერგიტან! აეთრიე მძიმე ხარ..ხელით დავეჯაჯგურე მან კი თავი მკერდზე კომფორტულად დამადო და ისე გაიტრუნა თითქოს ბალიში ყოფილიყოსო
-არადა საერთოდ არ ვფიქრობ ადგომას, თანაც ესეთი რბილი ბალიშიც არიყო და პლიუს გამოძინება მინდა ..თვალი ჩამიკრა და თავი ისევ დამადო...
-რა?შე..შენ ყვრაზე ყველაზე იდიოტი არსება ხარ! აეთრიე დროზეე!!
სიმწრისგან რტყმები დაუვუწყე და თმების წიწკვნაც მაგრამ არაფერმა გაჭრა, ბოლოს ეშმაკურმა აზრმა გამიელვა და მის მკლავზე თითები ნაზად ამოვასრიალე, ვიგრძენი როგორ დაბურძგლა და მოეშვა, კმაყოფილს ჩამეცინა, მერე ყურამდერომ ამოვედი და იქაცმოვეფერე ჰომ საერთოდ დაეჭიმა ძარღვები, მეთქი ესაა ახლა გამოვძვრებითქო უარესად რომ მომიჭირა და აკოაფებული ცეცხლჩამდგარი თვალებით გამომხედა
-რატომ არ ისვენებ?!!
-და გინდა რომ მოვისვენო? ვნებიანად ვუჩურჩულე რაზეც უარესად დაეჭიმა და ხელიც მომიჭირა ...რის მიღწევას ცდილობ ნინიკო? კიდე ესუნდა ამ ჰორმონებ ათუხთუხბულს?
-ნუ მიწვევ ნინუცა!
-რატომ თავის გაკონტროლება არ შგიძლია? ჩავიცინე და შევანათე , ამაზე ტუჩის კუთხე ჩატეხა სახე მომიახლოვა, მილიმეტრებითღა ვშორდებოდი მის ტუჩბს, მეთქი ესეცაა მაკოცებს თვალებიც კი დავხუჭე ყურთან ხავერდოვანი ხმა რომ მისწვდა
-მე კი გავაკონტროლებ,მაგრამ შენ? არ გეშინია ხელებში რომ ჩამადნები?
აი სიცივე და კარის გაჯახუნების ხმა რომ გავიგე მაშინ მივედი გონს და ვეღარც გავაანალიზე რამდენი ხანი ვიწექი ასე დარეტიანევული იატაკზე.. -მე ვღადაობ მის ჰორმონებზე და ჩემები რადღეში არიან! ჩავილაპარაკე და წამოვდექი და სააბაზანოში შევედი და შემდეგ დაბლა ჩავედი სადაც მხოლოდ ლილე დამხვდა
-ვაა გაიღიძე გოგონი? როგორ გეძინა ღამე?
-ლილეე გირჩევნია უარესად არ გამაღიზიანო! შევუბღვირე და სამზარეულოში შევაჭერი..-ბავშვები სად არიან?
-ამ სალი და დათი საყიდლებზე წავიდნენ რაღაცეები უნდა ვიყიდოთო , ალექსანდრე ეზოშია ნიკასთან ერთად, მარიამს რაც შეეხება მასაც სძინ..
-უკვე მღვიძავს! და შეიძლება ვიკითხო რომელმა ჭკვიანმა მოიფიქრა რომ ბიჭებთან დაგვეძინა?? აშკარად გაღიზიანებული და ახალ გაღვიძებული იყო
-ზუსტადაც ეგ მაინტერესებს მეც! ჩავილაპარაკე მკაცრად და ლილეს გავხედეთ
-მე არაფერ შუაში არ ვარ ისევე მოვხვდი გიგასთან როგორც თქვენ თქვენს ბიჭებთან!
-ჩვენი ბიჭები არარიან! ორივემ ერთდროულად ჩავილაპარაკეთ და კარში ახლადშემოსულ სალომეს მტრული მზერით გავხედეთ! რასაკვირველია ვინ თუარა ისევ სალომეს ხრიკები!
-ამ გოგოებო აგიხსნით ყველაფერს, ანუ ოთახები დალაგებული არიყო და თანაც ჰოაღარ გაგაღვოძებდით ისე საყვარლად გეძინათ თანაც მხოლოდ სამი ოთახია და ვეღარ გადავნაწილდით ბოდიშიით რაა ...მავედრებელი თვალებით გვიყურებდა და თავისი ჭკუით თავსაც გვაცოდებდა
-ჰოოჰოო შენ მიზეზები არ გელევა თავის გასამართლებლად და საინტერესოა შენ სად გეძინა ქალბატონო??
-ახლა მე გავხედე დავინახე როგორ გაწითლდა და დაიბნა
-მეე..მეე ისა მეც ანუ მეც მეძინა მაგრამ
-დათისთან გეძინა!
-ოო გოგოებო ხომ აგისხსენით მეც არ ვიცოდი ისე დამეძინა
-უფფ თორე სულ არ გინდოდა კაცო...ჩაიფრუტუნა მარიამმა და ყველამ სიცილი ავტეხეთ .. რაზეც ბიჭებიც შემოლაგდნენ
-რახდება ძევუშკებო? რა გვაქვს საჭმელი? მგელივით მშია... ჩაილაპარაკა გიგამ და კითხვისნიშნიანი თვალებით გამოგვხედა..
-ჯერ არაფერი დაჯექით თქვენ და მოვზადებთ მალე ..ვუთხარი და კუხნაში გავედით გოგოები..შემწვარი კარტოფილი და ხორცი შევწვით
Nini
პლიუს სალათებიც გავაკეთეთ და სუფრა გავაწყვეთ..
-არა ხო ვამბობ ოქროს ხელები გაქვთ რა.. გამოგვხედა ალექსანდრემ და ჭამა განვაგრძეთ, რატომღაც არ მშიოდა , დილით ყოველთვის ასე ვარ , არ ვჭამ ხოლმე ახლაც ასე იყო..
-ბავშვებო თქვენ ჭამეთ მე არ მშია..
-რა ჰქვია არ გშია? გუშინდელიდან არაფერი გიჭამია დაჯექი და ჭამე
-მისი ცივი ხმის გაგონებისას უკან შემოვბრუნდი და დავინახე როგორ მკაცრად მიყურებდა ნიკუშა
-არ მშიათქო რადგანაც ვამბობ ესეიგი არ მშია! მივახალე და კიბეებზე ამოვბრუნდი..თუმცა არ გამომპარვია როგორ ჩაილაპარაკა ჯიუტიო და ჩანგალი თეფშზე ,,დაახეთქა" ჩემს ოთახში ვიყავი, ნივთებს ვალაგებდი ჩანთაში ჩემს ტარაკანებს რომ წავაწვდი, და ეშმაკურად ჩამეღიმა -თქვენ საღამოსთვის გამომადგებით პატარებო..ისე ვყთხარი თითქოს გაიგებდნენო, საღამომდე მეძინა და აშკარად შიმშილის გრძნობამ გამაღვიძა, ბავშვებთან ჩავედი ტელევიზორს უყურებდნენ , -ბავშვებო ჭამეთ რამე? ვიკითხე რაზც ყველამ გამომხედა
-დიდება შენს გაღვიძებას! კიი ვჭამეთ უკვე, ბარემ მარიამიც გააღვიძე, მასაც მთელი დღეა სძინავს და ღამე აღარ დაეძინება! მომახალა სალომემ წამებში და ტელევიზორს მიუბრუნდა .. სამზარეულოში ნახევრად შესული გამობრუნბას ვაპირებდი გიგას ხმა რომ გავიგე
-იყავი შენ გააწყვე მანდ და მე გავაღვიძებ! ისედაც მაღლა უნდა ავიდე ...ამაზეუბრალოდ გამეღიმა და თავი დავუკარი...
Nini
კუხნაში გავაწყვე უკვე ყველაფერი და ახლა ყავის გაკეთებას ვაპირებდი უეცრად წელზე რომ მკიდეს ხელი და შიშისგან წამოვიყვირე
-დამშვიდდი მე ვარ! გავიგე ნიკუშას ხმა
-შეიძლება ერთხელ მაინც გული არ გამიხეთქო! შევუბღვირე და გამისვლა მინდოდა უფრო ახლოს რომ მიმწია
-არა არ შემიძლია! რადგან ცუდად მოქმედებ ჩემზე! ყავა მეც მინდა და გამიკეთე! ...ოხ ბოდიშირაა.. მოინდომა! ..
-შენთვითონ გაიკეთე თუ ასე გინდა და გამიშვი ახლა!
-გადი ვინ გაკავებს რო? ჩაიცინა და მერე მივხვდი არც ხელი ედო ჩემს გარშემო, არც წელზე და სრულიად თავისუფალი გზა მქონდა... აღარაფერი მითქვამს გამოვბრუნდი და მთელი საღამო ყურადღებაც არ მიმიქცევია.. უკვე დაწოლას ვაპირებდით უეცრად რო გამახსენდა ჩემი მიზანი! როგორც ვიცი ნიკუშა ოთახში არიყო ჯერ, ამიტომაც ჩუმად ავიღე ტარაკნები და გამისვლას ვაპირებდი ლილეს ხმა რომ გავიგე
-გოგო რას აკეთებ ან სად მიდიხარ?
-არაფერს დაიძინე შენ!
ჩუმად გამოვიხურე კარი და დერეფანში თითის წვერებზე გავუარე..უკვე საკმაოდ ბნელოდა.. თავიდან ყური მივაგდე იქნებდა ოთახშია თქო მაგრამ ხმა რომ ვერ გავიგე ჩუმად შევიპარე და კარებიც დავხურე და გადავკეტე ვაიდა შემომისწროსთქო! ბედნიერი და გახარებული წელში გავიმართლე და შემოვბრუნდი უეცრად წინ ასვეტილმა სხეულმა პირზე ერთი ხელი რომ ამაფარა მეორე წელზე მომკიდა და კარებს ამაკრო!
-ესეიგი რაო რაო რაგვინდოდა ნიკუშას ოთახშიო? ეშმაკურად გამომხედა და თან ჩაეღიმა!-თან როგორ გამიადვილე საქმე კარებიც კი დაგიკეტია! ისევ შენ გაები მახეში საყვარელი .. ჩაიჩურჩულა...იმწამს რომ გენახეთთავადვე დაიჯერებდით რომ ჩემი საქმე კარგად ნაღდად არ იყო!


ესეც ახალი თავი <3 პირველ რიგში ბოდიში დაგვიანებისთვის <3 უბრალოდ ვერანაირად ვახერხებ კომპიუთერთან მოხვედრას <3 მადლობა ყველას თბილი სიტყვებისთვის <3 მაბედნიერებთ თქვენი კომენტარებით <3 და კიდევ ერთხელ გიხდით ბოდიშს <3 იმედია იმედები გავამრთლე და ძალიან პატარა და გამართული თავი არ არის <3 ორჯერ წამეშალა და ნერვებმა მიმტყუნა თუ რამე შეცდომა იქნება მომიტევეთ ;დდ <3 ველოდები თქვენს შეფასებას <3 და ყველა მიყვარხართ ვინც კითხულობთ და მაფასებთ! <3