მიახლოვდებოდა, გესმის მაინც რას ნიშნავს ეს? ის ნაგავი ჩემს მოკვლას აპირებდა. 2 დღე მაცადე, მე მაგას ვუჩვენებ...- აფორიაქებული დავდივარ წინ და უკან, ჩემი გადამრჩენი დაქალი კიი გეგმებს აწყობდა თუ როგორ უნდა ჩაგვექოლა ლილე ნაკაშიძე, რომელმაც ცოტა ხნის წინ ჩემი, არცმეტი და არც ნაკლები, მოკვლა სცადა.
- ესეიგი, სკოლის დერეფნიდან გავდივართ, სკოლის უკანა ეზოში იქ გვხვდება, "ვითომ რამის მქმნელი სასტავი, ლილე და მისი ძროხები" დარეჯანის პოლისჯოხი და ცოცხი გვჭირდება თავდასხმა ამ ორი იარაღით განხორციელდება. როგორ მოგწონს ჩემი გეგმა?- ჩამომირაკრაკა, ჩემმა ოდნავ შებერილმა დაქალმა რა როგორ იქნებოდაა, მისივე ჟესტებით მიმანიშნა როგორ უნდა მემოქმედა.
-სულ გააფრინე? რას ბოდიალობ? სერიოზული ხელსაწყოები გვჭირდება...... ანნ..... დანააა აი ის დეგენერატი 12 კლასელები რომ ატარებენ აი... ზუსტად ეგგ.- ჩაფიქრებულმა თვალიი 12 კლასის კარს მივაშტერე.
- მოიცა... ანუუ??? უნდა მოვკლათ?
-არა შევაშინოთ, ვუთხრათ, რომ ჩვენთან ომი ძვირად დაუჯდებათ.
- მარია, ისინი 5 არიან ჩვენ კი 2.
- ჩვენი ძალები 100 ქალის ძალას უტოლდება, გახსოვს? ანასტასიას და მის ძმას რა ვუქენით ცოტა მოშტერო სასტავი რომ ყავდათ, მათაც კარგად გავუმკავდებით.
ახლა მეთორმეტე კლასელებს უნდა ვთხოვოთ, რომ ორი დღით ჯაყვა, თუ დანა თუ რა ჯანდაბაც ქვია.- ერთ ადგილას არ ვჩერდენოდი, ცალი ხელი თეძოზე მქონდა , ცალს კიი შუბლზე ნერბიულად ვისმევდი.
- აი ასეთი დაქალი მყავს, ხალხნოო, წინ არ გადაეღობოთ, ყველას გაგისწორდებათ, yo yo.- ვითომ გარეპა ჩემმა დაქალმა, ხელებს უმისამართოდ იქნევდა და ფეხებს ჰაერში , ზაჟიკატელის აირივით იქნევდა.
- წამოდი გოოოგოოოო, კრიმინალურ საქმიანობას ვიწყებთ.
დაქალს დავემშვიდობე და სახლში ავედი. როგორც ყოველთვის მარტო ვარ, დედა მუშაობს მე კი თითქმის მარტო მიწევს ცხოვრება.
ახლა, სულ მოკლე ბიოგრაფიით გაგეცნობით.
მე ვარ მარია კაპანაძე, 16 წლის, 11-ე კლასელი, ვცხოვრობ თბილისში, მყავს დედა, არ მყავს დედმამიშვილები, მაგრამ ეს არასდროს მიგვრძნია რადგან ჩემი გიჟი დაქალი ლიზა სამხარაძე ამის საშუალებას არ მაძლევს. ბაღიდან ერთად მოვდივაღთ, რაც ჩვენს მეგობრობას უფრო სიმტკიცესა და სიმყარეს ჰმატებს. დედა, ლიკა მოსემღლიშვილი, მას მარტო მოუწია ჩემი გაზრდა ის საკმაოდ ახლგაზრდაა 32 წლის.
, ულამაზესია, დიზაინერი და ამავდროულად თავისი ბუტიკი აქვს. მიის ხელში თითქმის ყოველ დღე ბუტიკში მივდივარ და ახლ-ახალი სამოსს ვირგებ.
ლილე ნაკაშიძე.... პირველი კლასიდან სიცოცხლე გაგვიმწარა, მე და ლიზას. ნამდვილი მტერი, სწორედაც , რომ შეეფერება ეს სახელი. ყველაფერს მოვრჩი და ლიზამაც მომაკითხა.
- რას შობი გოოო?- ლიზა
- ვარ შენ რავა ხარ?- მე
- ქივარ რაფრაც ვარ
- ხომდარჩები დღეს?
- კიი მამაჩემი და ჩემი ძმის ყურებას მირჩევნია ბევრად თან, ჩემს დაქალთან ერთად პიცა ვჭამო, შაურმაც დააა რავიიი რაც იქნება.
- ოკებიი, კაი მიდი შენ დარეკე მე კიდე ფულს ჩამოვიტან.
ორსართულიანი სახლი, თავისი დიდი აუზით ჩემს განკარგულებაში იყო. დედაჩემი დაქალებთან ერთად, მივლინებაშია. აგარაკზე წავიდნენ. დედაჩემი და ლიზას დედა, ანუ ნანა დეიდა ბავშვობიდან ერთად მოდიან ისევე როგირც მე და ლიზა, ამიტომ გაგვიმართლა.
-იმედი მექნება, რომ ვინმე ბომბა ბიჭს გამოუშვებენ- ვითომ ვნება მორეულმა წარმოთქვა.
- შვილოოოოო... გაკლიააა.
მალევე გაისმა ზარის ხმაც. პიცაც მოვიდა და შაურმაც.
- მადლობა, ხურდა დაიტოვე.
- ხოო, დაიტოვე და კეპი გაისწორე ამ თბილისში ვინმე ნორმალურს ხომ ვერ ნახავ.-წარმოვთქვი, შეწუხებულმა, თანამშრომელის გასაგონად, აშკარად ვერ მიხვდა, აი ხომ ვთქვი ყველა დაჩოჩებულია.
-კაი შევუდგეთ.
პიცა ბოლომდე დავიყვანეთ, ახლა შაურმის ჯერი იყო, მალევე ისიც ავაოხრეთ. ცეკვის ხასითზეც კი მოვედით, პლეიერი ტელევიორს მივუერთე და მუსიკას ხმა ბოლომდე ავუწიეე.
არააამქვეყნიურ მოძრაობებით ვმოძრაობდით, ამ დროს ცეკვა ორივეს არაჩვეულებრივად გამოგვდის. უაზრო სიცილი აგვიტყდა, ერთმანეთის შემხედვარე. მალე იატაკზე გავწექით და კისკისი აღმოხდა, კისკისი კი მალევე ფერმად იქცა.
დაწყნარების შემდეგ პირველი სართული მივალაგეთ და საძინებელში ავედით, ლიზა და მე ერთ ოთახაში დავწექით ანუუ ჩემს ბუდეში შევედით, მიუხედავად იმისა როომ სტუმრების ოთახი 3 ია ამ სახლში.
პიჟამოები ჩავიცვით და მალევე ჩაგვეძინა.
დილით მაღვიძარას უაზრო წრიპინმა გამაღვიძა, ლიზაა დენდარტყმულივით წამოვარდა , მე კი ძილის გაგრძელება ვცადე.
გეგმები ამომიტივტივდა თავში და სულ რაღაც 20 წუთში მზად ვიყავი.