როგორც მახსოვს მეთერთმეტე კლასი იწყებოდა ზაფხული იყო.
მე და ჩემი დაქალი თიკა ვსეირნობდით ამ დროს სკოლის მეგობარი შეგვხვდა და გვითხრა,რომ პარკში რომელიც ჩვენი სკოლის წინ მდებარეობდა ჩვენი კლასელები იყვნენ. ელენე,ნინო და ლუკა.
გამიხარდა ახლო მეგობრად მივიჩნევდი ლუკას და ნინოს ელენესთანაც კარგად ვიყავი,მაგრამ როგორც კლასელი.
-ეე რაკაია წავედით. ვთქვი გახარებულმა და თიკას ხელი ჩავკიდე.
მოკლედ მოგიყვებით სალი მქვია 17 წლის ვარ,მიყვარს ბიბლიოთეკები,ჭამა,ფული და მეგობრები. ვერ ვიტან უყურადღებობას,უაზრო ცანცარს,"ცუდ ბიჭებს" და ყველაზე მეტად მეზიზღება სიყვარული. ვგულისხმობ შეყვარებულ წყვილებს. რიჟა თმა მაქვს,მუქი ყავისფერი თვალები რომელშიც სხვადასხვა ფერი დამკრავს. მაღალი არვარ,არც დაბალი,არც მსუქანი და არც გამხდარი ნორმალური პროპორციები მაქვს.
გამოჩნდნენ ისინიც და ლუკამ უაზრო ხასიათის გამო დაიწყო უაზრო ცანცარი. :აბა მე წავედი და ა.შ გავღიზიანდი უკვე ყვირილს ვაპირებდი მეორე სკამზე ორი ბიჭი რო დავინახე ორივე მეცნობოდა. ერთმა ფეისბუკზე დამამატა და სურათი მეცნო ბევრს ვღადაობდი მაგ ტიპზე. მეორე,ხო მეორე ჩემთვის ნამდვილად ზიზღის ობიექტი იყო.
ლეგენდარული იკა ახვლედიანი. ცისფერი თვალები,ქერა თმა ოდნავ დაბალი, ტატუებით.
თავის ფანგოგოების კლუბით და ცივი გამოხედვით. დინჯად იჯდა და თავისი ყინულიანი თვალებით მიყურებდა.
ლუკას ცანცარი გავუტარე და გოგოები გადავკოცნე არც ისინი იყვნენ გამონაკლისები ისინიც მუდამ ეტენებოდნენ ლუკას რადგან გაეცნოთ იკა. ჩემი სამეგობროს წრე ნამდვილად დაგაბნევთ სიყალბითაა გაჟღენთილი ეს ვიცი,მაგრამ მომავალი კარიერისთვის ბევრი ნაცნობი მჭირდებოდა ამიტომ ვაგროვებდი (შეძლებისდაგვარად). ლუკა მოვიდა და გადასაკოცნად მოიწია.
-შენ ხო მიდიოდი.
გადამკოცნა და თიკასკენ წავიდა.
ლუკა იკასთან და მეორე მგონი გიორგისთან მივიდა.
-სალი გაიცანი გიორგი.
ლუკაზე გაბრაზებული რაც პირზე მომადგა ის ვთქვი.
-და მერე მე რა?
იკას გაეცინა ისევე როგორც ყველას ძალით არგამიკეთებია უბრალოდ თავი ვერ შევიკავე.
იკამ საჩვენებელი თითით ლუკას უხმო ძველი ბეჭედი ეკეთა...მოიცა რა დროს ბეჭედია? გამომივიდა შაჰი საჩვენებელი თითებით რო იხმობს ყველას.
ლუკაც მიუცუცქდა უპატრონო ძაღლივით რაღაც ჩაჩურჩულა იკამ და ლუკამ მე შემომხედა გადაუჩურჩულა რაღაც უკან და ჩემკენ წამოვიდა.
-ტუკ ტუკ ტუკ თავზე თითით დამიკაკუნა და გაიცინა.
საკმარისია აქ არიჯდნენ ცხვირს გავუტეხავდი უმადური ღორი.
-მე წავედი! ამის ცანცარის მოთმენას არვაპირებ სწრაფად მოვკიდე ჩანთას ხელი და სკამიდან ავდექი. ვგრძნობდი როგორ მიყურებდა 6 წყვილი თვალი. მსიამოვნებდა ყურადღების ცენტრში ყოფნა სწრაფი,მაგრამ გამოკვეთილი ნაბიჯებით ნერვიულად გამოვედი და პარკის გამოსასვლელს მივადექი როცა თიკამ გამაჩერა.
-რა?
-დამშვიდდი ნუ აყვები ხო იცი რო იდიოტია.
-ხო ვიცი,მაგრამ როგორ გაბედა,რომ ვიღაცა ახვლედიანთან და მეორე იდიოტთან ვითომ დამცინა? მაგას ვინ ვგონივარ. იცის რო ვერვიტან ჩემს რეპუტაციას,რომ ეხებიან აქამდე ისე მოვედი საზოგადოება ჩემზე ცუდისთქმას ვერბედავს და ეგ ვინგდია დაინახავს ვიღაც ვითომ მაგარ ტიპებს და თავი რო მოაწონოს ყველაფერს აკეთებს.
-სალი დამშვიდდი შენ და ლუკა კარგი მეგობრებიხართ და იცი რო აქვს წამოვლები.
-ხო ვიცი და ძალიან მიყვარს კიდევაც,მაგრამ ვერვიტან ამ ახვლედიანთან,რომ არის სრულიად იცვლება.
-ხო ეგ მეც შევამჩნიე.
-თიკა ნუ მეთანხმები ყველაფერში მაგაზეც ნერვები მეშლება. პარკის შესასვლელში ვიდექი და ხელებს ვპარჭყავდი.
-სალი დამშვი...
-მაინც ვერვხვდები მაგას თავი ვინ გონია?........
-სალი...
ახვლედიანის ლანძღვას ვაგრძელებდი და თიკას რომელიც ჩემ გაჩუმებას ცდილობდა ყურს არვუგდებდი.
-ჯანდაბა სალი უკან გაიხედე დამიყვირა თიკამ და მეც გავჩერდი. უკან მივტრიალდი და იდიოტი ახვლედიანი დავინახე ჯიბეებში ხელებ ჩაწყობილი ურეაქციოდ მიყურებდა. სიგარეტი ამოიღო და მოუკიდა ჩემსკენ წამოვიდა თავისდასაცავად ვემზადებოდი მისგან ესეც არგამიკვირდებოდა,მაგრამ თავი გააქნია და გვერძე ჩამიარა.
შვებით ამოვისუნთქე,მაგრამ მერე ჩემ თავზე გავბრაზდი არაფერი რო არ გავაკეთე.
-გეყოფა სალი.! წამო ნაყინი ვჭამოთ და ვიბოდიალოთ ხელი მომხვია თიკამ და აღმაშენებელს გავუყევით მილქშეიკებიც დავლიეთ მეგობრებიც ვნახეთ გიტარის თანხლებით ვიმღერეთ კიდევაც და გავერთეთ უბრალოდ მაინც გაბრაზებული ვიყავი.
-კაიი წავედი თიკა გადავკოცნე და ჩემს მოტოციკლეტზე დავჯექი.
სწრაფად მოვწყდი ადგილს და სახლში წავედი. მოტოციკლეტი უბნის დასაწყისში გავაჩერე პარკინგზე და სახლამდე ფეხით ჩავედი.

კუთხეში უბნის ბავშვები იდგნენ მათშორის გიგაც.
გოგოები გადავკოცნე და მოვიკითხე.
-ვაა სალი?
-გამარჯობა გიგა.
-როგორხარ ტო?
გადამკოცნა და გამიღიმა.
ამ ტიპს 11 წლიდან ვიცნობ და ერთი კარგი მოგონებაც არმაქვს ვუყვარვარ ნწ საწყალი.
-კაროჩე თუ რაიმე პრობლემა შეგექმნება დარეკე რა მიყვარხარ და იცი ეს შენ.
-ხო კაი მადლობა გიგა.
სიყვარული ეს ჩემთვის უბრალოდ სიტყვაა აღარანაირი მნიშვნელობა არაქვს. ვცადე,მაგრამ იმედგაცრუების და უბედურების მეტი არაფერი მომიტანა. და საერთოდ ამ სიტყვაზე გული მერევა არშემიძლია უბრალოდ ბევრი მოგონება მაკავშირებს ამ გრძნობასთან და როდესაც ეს სიტყვა მესმის ის ადამიანი მახსენდება და ყელში ბურთი მაწვება.
-უნდა წავიდე დაღლილი ვარ ჩავილაპარაკე და სწრაფად შევუხვიე სახლისკენ.
სახლში ავედი და იგივე სიტუაცია დედაჩემი ჩხუბობს მამაჩემიც ეჩხუბება.
-სად იყავი აქამდე?! მკაცრად მითხრა ნათიამ და გადმომხედა.
-თიკასთან ერთად.
-გშია?
-არა.
-კაი.
ჩემს ოთახში შევედი და ჩხუბი გააგრძელეს. გამახსენდა იმ ადამიანთან ყველა მოგონება როგორ მიყვარდა 4 წლის განმავლობაში და როგორ ვერ ამჩნევდა ან ამჩნევდა და არიმჩნევდა. ამას დაემატა მშობლების ჩხუბი მასზე მოგონებები სიყვარული,სიბრაზე,იმედგაცრუება,შიში,რომ ვინმეს კვლავ დაკარგავ ეს ყველაფერი ერთად ისეთ სურათს ქმნიდა მიკვირდა როგორ ვითმენდი ჩემი გაძლების მიკვირდა. ყურსასმენები გავიკეთე და თავი ბალიშში ჩავრგი ეს მოგონებები,ფიქრები,სიყვარული მანგრევდა რეალური მიზეზი თუ რატომ მეზოზღებოდა ასე ძალიან ეს გრძნობა? სიყვარული მაშინებდა. სიყვარული ჩემთვის იმედგაცრუებასთან,ტკივილთან,სისუსტესთან და უბედურებასთან ასოცირდებოდა ვყვიროდი ვტიროდი და ბალიშის მეშვეობით დღევანდელი ემოციებისგან ვიცლებოდი. ჩამეძინა.
შუაღამეს თიკას ზარმა გამაღვიძა.
-უფრო გვიან ვერ დარეკე?
-გძინავს?
-ღამის 5 საათზე ვის არძინავს.
-რა ღამის 5 საათზე 11 საათია.
-რამნიშვნელობა აქვს თიკა რაგინდა მითხარი.
-ვერც კი წარმოიდგენ აფორიაქებულმა ჩამყვირა.
-რამოხდა.
-ახვლედიანის პროფილზე შედი და ნახავ.
-ეგ ვინაა.
-რა დაგემართა იკა, სალი.
-მაგ იდიოტის პროფილზე რატო შევიდე.
-ოო მიდი მალე
-კაი მაცადე.
ლეპტოპი ჩავრთზე და პროფილზე შევედი.
"როცა ბრაზდები შენი სახე შენი თმისფერი ხდება" სიცილის სმაილებით.
ხმამაღლა წავიკითხე და სისხლმა ტვინში ამასხა.
-ამ იდიოტს მოვკლავ დავიყვირე და ლეპტოპი დავხურე და თიკას მობილური გავუთიშე. გამწარებულმა ჩაფხუტს ხელი დავავლე და სალიდან გავედი.
სწრაფად დავჯექი მოტოციკლზე და პლეხანოვისკენ ავიღე გეზი.
-იდიოტი,კრეტინი გამომივიდა ანარქიის შვილი. სადაც მისი სასტავი აბირჟავებდა იქით წავედი სიჩქარეს ვუმატე და და ერთად შეკრებილი კაი ბიჭების ბანდა გავარღვია მოტოციკლიდან გადმოვფრინდი და ახვლედიანისკენ ავიღე გეზი.
-ეს რა ჯანდაბაა? თავისი სტატუსი ვანახე და შევუბღვირე.
-გოგონი ეს იკა ახვლედიანია ყველაზე მაგარი ბიჭი მთელ საქართველოში. გვერდიდან ვიღაც გოგომ დამიყვირა და გაბრაზებული მიყურებდა. -მართლა? ეს თუ ყველაზე მაგარი ბიჭია მაშინ მე პაულო კოელიო ვყოფილვარ. ვერ მიცანი? ან შენ როგორ უნდა მიცნო სახეზე გეტყობა ზასაობის და დაბირჟავების მეტი არაფერი არიცი. წყნარად ვუთხარი და ყველამ სიცილი ატეხა ახლა იმ იდიოტს მივუბრუნდი.
-ან ამ პოსტს აიღებ...
-ან რა? ახლოს მოიწია და დაიხარა.
-ან შენს ძვირფას ორგანოს რომელსაც ძალიან უფრთხილდები თავის ფუნქციას დავაკარგვინებ და მეზობლის იმედად დაგტოვებ. სახე გავუსწორე ძალიან ახლოს ვიყავი,მაგრამ მეტი ეფექტისთვის კარგი იყო -ოუუ ატყდა ერთი შეძახილები ახვლედიანი თვალებში მიყურებდა გამწარებული.
-კარგი ყოფილა ვიღაც უცნობი საკუთარ მეგობრებს შენ წინააღმდეგ რომ გიმხედრებს?
სარკაზმულად გავუღიმე. გამოვედი და მოტოციკლზე დავჯექი და რესკად მოვტრიალდი ბართან გავაჩერე და შიგნით შევედი მუსიკა ხმამაღალზე იყო ყველა ცეკვავდა. სიგარეტის და სასმელის სუნი არმესიამოვნა,მაგრამ დღეს უნდა დამელია მარტო ეს ვიცოდი. ბევრი ტეკილა დავლიე შუა დარბაზში ვცეკვავდი და ვსვავდი.
კარისკენ გავიხედე და
ახვლედიანი დავინახე თავის საძმაკაცოსთან ერთად სიმართლე რო ვთქვა სიმპატიური იყო. ჯანდაბა სალი რეებს ფიქრობ გაიქეცი სანამ დაგინახა ჭიქა გავისროლე და გავიქეცი.
Vip ოთახში შევიდნენ. ვცეკვავდი როცა წელზე ვიღაცის ხელები შემეხო და ყურში ჩამჩურჩულა.
-აბა ვის სასქესო ორგანოს დაუკარგავ ფუნქციას?.
შევხტი და შემეშინდა მისკენ მივტრიალდი და გაღიმებული რო დავინახე რამის მუხლებში მოვიკეცე.
-ისე იკა სიმპატიური შეიძლება ხარ,მაგრამ იდიოტი ხარ და ამას ვერ უშველი.
–მართლა?
–დიახ.

პ.ს ეს ჩემი ახალი ისტორიაა გირდებით დავასრულებ და თუ ღირს გაგრძელებად დაალაიქეთ ან დააკომენტარეთ <3