მოკლე ზოლიანი მაისური მოვირგე, დახეული თეთრი ჯინსის შარვალი, თეთრი კეტი და სკოლის გზასაც მალევე გავუყევით.
ლილე და მისი სასტავი, კარში გადაგვეჩეხა, ვცადეთ გვერდის ავლა, მაგრამ ის ხომ ყოველთვის შარს ეძებს.
- რა გინდა ლილე?
- მინდა, რომ გაქრე.
- ბებიაშენისამ.
- რაა?
- არაფერი კაითქო
- ფეხებში აღარ ამებლანდო- ერთი ამას დამიხედეთ, თურმე კიდე მე ვებლანდები ფეხებში. უაზროდ წამომიარა , ყელზე ვწვდი და კედელს მივაკარი.
- ახლა კარგად მომისმინე , ფეხებში აღარ ამებლანდო თორეე დედამიწიდან აგაორთქლებ.
- მარიაააა!- დაიყვირა მანდატურმა, ეს ბებერი საიდანღა გამოჩნდა
-სწრაფად დირექტორთან.
-დირექტორმაც არ მომჭამოს ფეხები.- ჩავიჩურჩულე ისევ , ამჯერად შეუმჩნევლად. დირექტორის კაბინეტში წამშივე ავღმოჩნდი, მაინც რა ახლოსაა, ეს ჩასაბუგი.
25 წუთში დავტოვე კაბინეტი, მითხრეს , რომ ჯგუფში შევსულიყავი , მაგრამ შემთხვევით მეთორმეტე კლასის ბიჭს გადავეყარე, აი იმას დანა რომელსაც აქვს, დროც ვიხელთე.
- გამარჯობა გიორგი.
- ზდრასტი მარიას- დიდი სიამოვნებით გაგბდღვნიდი, დაკრეტინებული, იდიოტიზმით დაავადებული, ხბომ აულოკა ეს თმა თუ რა "სიკვდილჯანდაბა" სჭირს.
- რაღაც მინდა გთხოვო.
- ბაზარი არაა, ნებისმიერს შეგისრულებ.
- დანა მინდა.
- ჰააა?? ღადაობ ტო? რას ბაზრობ? დანა საიდან გავჩითო.- ერთხელ კიდე გაიღიმებ და იმ დანით აგფატრავ შე კრეტინის ნაშიერო.
- ნუუ ცქმუტავ, ძალიან კარგად ვიცი მარცხენა ჯიბეში რასაც ინახავ, მჭირდება, ძალიან, ხვალ დაგიბრუნებ, გპირდები.
- კრიმინალურ საქმეებში ხარ ტოო?? კაროჩეე.... კაიი.... ოღონდ აქ არაა კამერებია. დღეს ჩემთან სახლში მოდი, ახალი ჯაყვა მაქ, იტალიიდანა.
- ხვალ დაგიბრუნებ.
- სულ გქონდეს თუ გინდა.- აშკარად სიმპატიები გააჩნია ჩემს მიმართ ამ რეგვენს, ოჰჰ როგორ არ გაუმართლა. ჩემი სიმპატიებიი ასეთებს არრრ ემორჩილებათ.
ჯგუფში აღარ დავბრუნებულვარ, სახლში წავედი, ივნისია, მალე სკოლა დამთავდება, ვაიჰჰჰ, რა გიხარია შე საწყალოო გამოცდები გაქ. სპაგეტი გავაკეთე, მალე ლიზაც მოვიდა გამომკითხა ყველაფერი.
- ბუტიკში უნდა გავიდე, წამოხვალ?
- ხო აბაა, დედაჩემმა დამირეკა გადიო.
- კაიი დავასრულოთ და გავიდეთ.
მაკიაჟი აღვიდგინეთ და ბუტიკის გზას გავუდექით, ტაქსით.
სულ ახალი კოლექცია ჩამოსულა ამერიკიდან, ყველაფერი რაც მოგვეწონა ავიღეთ.
- ვაიმე გოგო, ჩქარაა ჩქარაა- წამომეყვირა უაზროდ, გიორგის დანის გახსენებაზე.
- რახდება? -ლიზა
- დანაა დამავიწყდა.
- ეგ ვის გაახსენდა.
ისევ ტაქსიში ჩავჯექით და მალევე მივედით გიორგის სახლთანაც.
სახლის კარზე ვაკაკუნე, თავიდან ნაზად, რომ არ გამიღო წიხლი მივკარი აი შემდეგ გამოვიდა ბიჭი, თვალებზე ეტყობოდა, რომ კაიფში იყო, ერთი მათხლეშია და მეტი არ მინდა რაა.
- მომეცი ჩქარა, მეჩქარება.
- შემო რა...
- შემოვალ კიარაა შენთაან ერთად მოვწევ კიდევაც არ გინდა?
- კაი ხოო რაყოო ტოო. ვახ ჩემი.
- ჯიშ გასაწყვეტი.- მე
- გეთანხმები - ლიზა
შეფუთული დანა ჩანთაში ჩავაგდე და სახლში დავბრუნდი.
* თავდასხმის დღე *
იმ დღეს სკოლაში არ წავსულვართ, შავი ტოპი , შავი შარვალი, შავი კეტები , შავი მოსაცმელი. სულ შავებში გამოვეწყვეთ და ხელსაყრელ მომენტს ვეძებდი, როდის დავსხმოდი თავს გოგოს.
მანქანაც კი მოვამზადე, რომ მასში ჩამეტენა ეს რეგვენი, ქალბატონი ლილე.
ეს მანქანა დედამ მაჩუქა, ბუტიკის პირველ წარმატების დროს.
მანქანის ტარებაც კარგად ვიცი.
აი ჩვენი ბლუთა სასტავიც დაიშალა, ჩვენი ლილეც მარტო დგება სკოლის ჩიხთან, უკნიდან ვეპარებით, სველი სპირტიანი ნაჭრით ვაძინებთ და მანქანაში ვტენით.
- სად წავიყვანოთ? -მე
- არვიცი - ლიზა
- ვიცი სადაც- ეშმაკურად ჩამეღიმა, აი ისე გამოცდილი მაფიოზები, რომ მიღწეული მიზნის დასრულებისას იღიმიან.
- გაიღვიძა, ვაიმეეეეე... რავქნააააააა... ააააააააააააააა ვაიმეეეეეეეეეეეე- კივის ლიზა ეს დებილი კი აზრზე არ არის.
- რა ჯანდაბა გაკივლებს შე უპატრონოოო მიადე ეგგგ პირზეეეეეეეე.