- რატო ამაფეთქე ადამიანო , მოვდივართქო ხომ მოგწერე არა ? - თვალები ავატრიალე ისე თითქოს მობილურიდან დაინახავდა ჩემი დაქალი.
- ფეისთაიმი ჩამირთე და ეგ თვალები ისე გადამიტრიალე ჩემს თავს გაფიცებ ო"ყ" ? - კისკისით გამომძახა და ისე უცებ გათიშა , რომ რაღაცის სათქმელად დაღებული პირი ჰაერში გამეყინა .
- გიჟიათქო ხომ ვამბობ ? - დაღლილმა ჩავიგდე ტელეფონი ჩანთაში და აღმართს წელისწტვეტით ავუყევი. - ღმერთო გავიგე რომ პუსკუჩო გინდოდა ვყოფილიყავი , კარგი ისიც გავიგე რომ არ გინდა გავხდე ... მაგრამ ეს ბრტყელი ტერფი რატომ მაქვს მაგას ვერ ამიხსნი ? სიარულიც კი რატომ მეზარება ?!
- ეი მსუქანა , ეგეთი ზომების ტანსაცმელს სად ყიდულობ ხოლმე ? - სიბნელეში ჩამალული არსების ხმა მომესმა თუ არა , მოსმენილი სიტყვების გაცნობიერებაც დაიწყო ჩემმა ტვინმა და რა თქმა უნდა სვლა არ შემიწყვიტავს , მივიწევდი წინდაწინ , მხრებში გამართული და ვვოცნებობდი იმ მავნე მამონტის ხმა აღარ გამეგო , რომ ჩემი სიმსუქნე რამეში არ გამომეყენებინა , თორემ ერთი ჩემი პუსკუნჩო თითის ჩარტყმა იქნებოდა და ადგილზე ისე გათავდებოდა პატრონიც კი ვერ იცნობდა. - კითხვა დაგისვი გიგნატო ! - გაავებული გადმომიხტა ამაზრზენი არსება წინ და მეც იძულებული გავხდი სვლა შემეწყვიტა.
- გზიდან ჩამოეცალე სანამ მთელი ხარ ! - რაღაცის სათქმელად დაღებული პირი დღეს უკვე ხელმეორედ გამიშეშდა ჰაერში , ის ის იყო რაღაცის თქმას ვაპირებდი , რომ "ბიჭის" უკან მამრობითი სქესის წარმომადგენელი აპოლონი ჩამოდგა , ნათლად დავინახე მისი გაცეცხლებული თვალები და დაჭიმული ყბები , თითქოს ერთი სიტყვა სჭირდებოდა , ერთი მიზეზი და ფეხქვეშ გაიდებდა ამ არსებას.
- და რო არ ჩამოვეცალო ? - ირონიულად ჰკითხა მისკენ მიბრუნებულმა და ჩემმა გულმაც დაიწყო ოთხმაგი დოზის ძგერა.
- აქედან აორთქლდი სანამ თავს ვიკავებ ! - სიმშვიდეს ინარჩუნებდა ბიჭი , თუმცა ვხვდებოდი ახლა რამეს თუ არ გავაკეთებდი ჩემს გამო რაღაც ცუდი მოხდებოდა , რასაც ყველაზე მეტად ვერ ვიტან და რისიც ჯოჯოხეთურად მეშინია!
- გა*ჯვი თუ ძმა ხარ რა ! - ჩაიცინა ამაზრზენად და ჩემსკენ მობრუნდა.
- სანამ თავ-პირს არ მომატ*ვნევინებ მანამდე არ აახვევ აქედან თუ უახლოეს ბუნკერში უნდა შეგტენო ?! - დაიღრიალა და საყელოში ჩავლებული ხელით კედელზე ააკრა.
შოკირებული ვიდექი ადგილზე და ვერაფერს ვიაზრებდი , მხოლოდ იმას ვხედავდი რომ უღმერთოდ სცემდა , ისე რომ ხმის ამოღებასაც ვერ ასწრებდა , მხოლოდ ხელები ჰქონდა აფარებული და შველას ითხოვდა, იმასაც ხავილით.
დავინახე როგორ ჩაიმუხლა მასთან და რაღაც უთხრა , შემდეგ მობილური ამოაცალა და სასწრაფოში დარეკა.
როგორც კი ინფორმაცია მიაწოდა მაშინვე გათიშა და იქვე მიუგდო დალეწილს ის უკანასკნელიც, მხოლოდ შემდეგ გამომხედა მე ... შეშინებული ერთ ადგილზე ვიყავი გაშეშებული და გაყინულს მხოლოდ ცრემლები მსდიოდა თვალებიდან.
წამში შეეცვალა ის ნადირული მზერა , რომლითაც ცოტახნისწინ კინაღამ მიასიკვდილა ის უბედური , ჩემსკენ მოზომილი ნაბიჯებით წამოვიდა და ზემოდან დამაჩერდა , ხელი მშვიდად წამოიღო ჩემსკენ და ფრთხილად შემეხო მხარზე.
- დამშვიდდი , ნუ კანკალებ ... ყველაფერი კარგადაა , ყველაფერი ძალიან მაგრადაა გესმის ? - ვგრძნობ როგორ მეხებიან მისი ხელები სახეზე და ინსტიქტურად ვიწყებ ხმით ქვითინს. - ბოდიში , არ უნდა გენახა ... შენ არ უნდა გენახა ეს ყველაფერი ...
- ღირსი იყო ... - ამოვიქსუტუნე ტირილით და წამში მისწვდა მისი სიცილი ყურთასმენას.
- წამოდი წავიდეთ , ამას მიხედავენ ! - მის ხელს დავხედე და არც დავფიქრებულვარ ისე გავყევი მანქანისკენ .
რამდენიმე წუთში ნუცას კორპუსთან ვიყავით , მანქანა გაჩერებული იდგა სადარბაზოსთან , ორივე ჩუმად ვისხედით , არც ერთი ვიღებდით ხმას ...
მხოლოდ მისი სუნთქვა მესმოდა , მხოლოდ რამდენიმე წუთისწინდელი სცენა მიტრიალებდა თავში და ვხდებოდი , რომ დამშვიდება მჭირდებოდა.
- მადლობა , მაგრამ არასდროს ჩაიგდო საფრთხეში თავი უცხო ადამიანის გამო ...
- მადლობა რჩევისთვის და მადლობისთვის , მაგრამ არასდროს უთხრა ეგეთი რაღაც კაცს !
- მადლობა და ნახვამდის სანდრო ... - ლოყაზე ფრთხილად მიაკრა ტუჩები გაოცებულ ბიჭს და მანქანიდან გადმოვიდა.
დაინახა , როგორ გამოაღო კარი სანდრომაც , თუმცა მალე აირბინა კიბეები და მამაკაციც მალევე დაბრუნდა მანქანაში.
გაშტერებული შევიდა გაბრაზებული ნუცას სახლში და მოწყვეტით დაეშვა სავარძელზე.
- რა სახე გაქვს , რატო დაიგვიანე ასე ? საათნახევრისწინ არ მითხარი მალე მოვალო?
- შენ რომ გაგითიშე ვიღაც ტიპი გადამეკიდა და სასწაულები ჩატარდა ჩემს ცხვირწინ.
- რა ? რა მოხდა ? - წყალი მიაწოდა და მის წინ ჩამოჯდა.
- რავი ცინიკური ლაპარაკი გაუშვა , ყურადღება რომ არ მივაქციე გაბრაზდა და რო დაიყვირა ჩვენი უნივერსიტეტელი ხო იცი , სანდრო ...
- რომელი სანდრო ?
- გვიშიანი ...
- რა ? გვიშოზე ამბობ ?
- ხო ...
- იმ გვიშოზე ყველა რო აფანატებს ?
- ხო ... დამამთავრებინებ თუ გავაგრძელოთ დახასიათება ?
- ხო მიდი მწარე !
- მოკლედ სანდრო აღმოჩნდა იქ და ძაან ცემა , მერე რაღაც უთხრა , სასწრაფო გამოუძახა და იქიდან წამომიყვანა , აქ რომ მომიყვანა მადლობა ვუთხარი და ისიც მივაყოლე უცხოების გამო თავი საფრთხეში აღარ ჩაიგდოთქო ...
- ხო არ გძამარავს , ეგ რამ გათქმევინა ?
- მადლობა რჩევისთვის და მადლობისთვის , მაგრამ ეგეთი რაღაც კაცს აღარ უთხრაო ... მერე ისე დავემშვიდობე , რომ მისი სახელი გამოვკვეთე , არადა არც უთქვამს თვითონ ... გამოშტერდა და გადმომყვა , მაგრამ ამოვირბინე და წავიდა ...
- ვერ გიცნო ?
- ვერა , რას მიცნობდა მგონი ყურადღება ლექციებზეც არ მოუქცევია ...
- არ მესმის ...
- ისე ამხელა ვარ და რანაირად ვერ დამინახა ერთხელ მაინც ? - გავიცინე და ფეხები ავიკეცე სავარძელზე.
- ათასჯერ გთხოვე ეგ შავი იუმორი მოშთე აქედანთქო ხო ? - გაბრაზებულმა მესროლა ნუცამ ბალიში და მეც სიცილამტყდარი წამოვდექი ფეხზე.
- გადავივლებ და დავწვები , რა კარგია ხვალ პარასკევია და შემდეგი ორი დღე ლექციებიც აღარ გვექნება !
- იმ ბიჭმა რეები გითხრა ?
- რავი , ეი მსუქანა ეგეთი ზომის ტანსაცმელს სად ყიდულობო , გიგანტო შენ გელაპარაკებიო ...
- უზრდელი , იქ რომ ვყოფილიყავი სანდრო არ დასჭირდებოდა ისე ვცემდი !
- მიშველე , შენი ბოქსის ილეთები მეც უნდა ავითვისო ერთი ! - გაიცინა და სააბაზანოში შეიკეტა.

^^^
- კონსპექტები ჩადე ? - უნივერსიტეტში შემოსულს მკითხა და სიცილი ბოლო ხმაზე ამიტყდა.
- ლექციაზე გეკითხა ბარემ , რა კაი დროს გაგახსენდა ... ჩავდე აბა რა ვქენი ?
- ხო , უცებ ამომივარდა ...
- რა გჭირს ნუციუს ?
- არაფერი , გუშინდელზე ჩავფიქრდი ...
- მგონი შენ უფრო ინერვიულე ვიდრე მე ხო ?
- ხომ იცი საკუთარ თავზე მეტად მიყვარხარ ჩემო პუსკუჩო ! - მომეხუტა და წამში მომიცვა ბედნიერემაბ .
- მეც ჩემო ყველაზე ლამაზო !
- ოჰ , კაი გაჩერდი ახლა ! - აკისკისდა და ყავისფერების ფახულით წაკუსკუსდა ჩემს წინ.
- ტრა*ს გაფიცებ , 24 საათი რო ავარჯიშებ ! - გავძახე ცინიკურად და მანაც მანჭვით გამიქნია ცხვირწინ. - და სხვათაშორის არა უშედეგოდ ! ბიჭი , რომ ვიყო თითო გავლაზე თითოს წამოგარტყავდი !
- ავადმყოფო ! - შეიცხადა და აუდიტორიაში შეკუსკუსდა.
- ავადმყოფო ! - გავაჯავრე და სიცილით მივყევი უკან.
^^^
- შეიძლება ? - ღიმილიანი სახით ავწიე თავი და გაშეშებულმა გავუსწორე მზერა თავზე დაჩერებულ ახოვან სხეულს. - თავისუფალია ? - ჩამეკითხა ღიმილით და თვალებმოჭუტული დმააკვირდა გამოთაყვანებულს.
- აჰ ... კი , რა თქმა უნდა ... - დაბნეულმა ძლივს ამოვთქვი და ადგილზე გავსწორდი.
- ჯერ 10 წუთია ლექციამდე , მაგრამ უკვე აქ ზიხარ ...
- ხო ... - ამოვიხრიალე დაბნეულმა და თავი გავატრიალე . -ჯანდაბა , არ ვიცი რა ვთქვა !
- ვიცი ! - გამიცინა და წელში გასწორდა. - მოდი თავიდან დავიწყოთ ... - სანდრო , სანდრო გვიშიანი , აჰ თუმცა შენ უკვე მიცნობ ! - თითქოს ახლა გაახსენდაო ისე ჩაასწორა ნათქვამი და მეამიტურად გამიცინა.
თვალებმოჭუტულმა დავხედე მის ხელს და კისკისით შევახვედრე ჩემიც.
- მარიამი , მარიამ კობახიძე !
- მარიამ , ვაკვდებით ერთმანეთს ! - გამიღიმა და გამოშტერებულმა გავუქნიე თავი.
- რას გულისმხობ ? - ვკითხე და დავინახე , როგორ შემოვარდა ვიღაც გოგო აუდიტორიაში , სანდრომ თვალები გადაატრიალა და შეწუხებულმა ამოიქშინა , სახეზე ემოციების ზღვა მომაწვა და იმ წამს ყველაზე მეტად მინდოდა მთელს ხმაზე ახარხარება.
- ერთ-ერთი პაკლოა ? - ჩავეკითხე და მანაც შეწუხებულმა დამიქნია თავი.
- რამდენ ხანს გეძებდი სანდრო ! - ბედნიერი ჩაიმუხლა მასთან და ხელზე თითები გადაუსვა.
- ვერ მხედავ ? - სერიოზული სახით ვკითხე გაოცებულ გოგოს და სახეზე აწითელებულ სანდროს , რომელსაც სიცილამდე ცოტა აკლდა წარბაწეულმა გადავხედე. - შენ ვერ გავიგე , მე მეფიცები სიყვარულს და ამას ეჩალიჩები თან ?
- ეს ის არაა ...
- რაც მე მგონია ? აბა რა არის ამიხსნი ? - ვკითხე ბრაზმორეულმა და გოგონაც წამში წამოდგა ფეხზე .
- სანდრო ვინ არის ეს გოგო ? - ჰკითხა წიკვნით და მეც კბილები დავაჭირე ტუჩებს , რომ სიცილი არ ამტყდომოდა.
- მარიამი ქვია ამ გოგოს და შეგიძლია ხელები მოაშორო ჩემს შეყვარებულს ? ცოტა ნერვებზე მოქმედებს ... სხვა არაფერი , დამავალებ ! - ვუთხარი მშვიდი ტონით და მისი თითებიც წამში მოშორდნენ გვიშიანის ხელს.
- რა ? შენ ? შენ და ეს ... შენ ამის ...
- ლაპარაკს ახლა სწავლობ ? - ვკითხე და თავი მისკენ მივწიე. - მე და ის ... ის და მე ... ჩვენ ... ახლა გაიგე ?
- მე ... მე გავალ ! - ჩაიჩურჩულა და წამში გაქრა აუდიტორიიდან.
- მოვკვდები ! - ახარხარდა და მუცელზე ხელები დაიწყო . - საღოლ , ეს გუშინდელისთვის მადლობა იყო ?
- ხო არ გამჩეჩავს სადმე ? - ჩავეკითხე და მანაც ღიმილით გამიქნია თავი. - თუ რამე მეორეჯერ მოგიწევს ჩემი ხსნა ...
- შენ ისეთი მოუშორებელი ტკიპა მომაშორე ...
აუდიტორია თანდათან გაისვო , შემოსული გოგონები თვალს არ გვაშოებდნენ , ყველა რაღაცას ჩურჩულებდა , მალე დაზიანებული და გარიყული ლიკაც შემობრძანდა და თვალებით გაგვბურღა.
გვერდით ნუცა მომიჯდა , ერთ რიგში ვიჯექით მე სანდრო და ის ...
ნუცა სიცილისგან იჭაჭებოდა , რა აცინებდა სიმართლე , რომ გითხრათ ვერ გავიგე მაგრამ კარგი იყოს ...
- რომ იცოდეთ გარეთ რა ხდება ...-გაცნობის რიტოალის შემდეგ ამოიხავლა და ჩვენსკენ შემობრუნდა.
- ამოღერღავ ? სულ ასე რატომ იცი , ჯერ იცინი და მერე ყვები , ან თან იცინი და ისე ყვები , ჯერ რომ მოყვე და მერე გაიცინო ეგეთი პრენდენტი არ არსებობს ?
- უკვე დაგაორსულეს ისეთი ჭორები აგორდა ... - სიცილისგან გაიჭაჭა და წამში დავქაჩე თვალები.
- რა ქნეს ? რა ჭორები ?
- რავი , რომ შემოვედი მერე მივხვდი ... ეს იხსენი და ვითომ ერთად ხართ ? მთელი უნი მაგაზე ლაპარაკობს ...
- ის ტიროდა თუ ჭორაობდა კითხე რა ... - ლიკაზე მივანიშნე და სიცილამტყდარი მივეყრდენი საზურგეს.

-კიდევ რაო რა ილაპარაკეს ? - ცნობისმოყვარეობამ მძლია და ლექტორისგან ჩუმად გადავულაპარაკე დაქალს.

- მეტი არაფერი მომისნენია , ძააან დავცინე და შემოვედი , კარგი ახლა არ მითხრა მაგაზე ვნერვიულობო!
- ათასი წელი ხო იცი ! - გადავიკისკისე და ადგილზე გავსწორდი.
სათვალეს ვიკეთებ და კარში ჩახერგილი ვუბრუნდები სანდროს . - თუ შეგაწუხებს მითხარი და მე მივხედავ ხარაშო ?
- ახლა მოვკვდები! - სერიოზულად მდგომ სანდროზე ისეთი სიცილი ატეხა ნუცამ ახლა მე მივაჩერდი გაოგნებული.
- დაუწიე ხმას დოღის ცხენო! - თვალები დავუბრიალე და ღიმილით გავაგრძელე გზა .
- მერამდენედ მაბოლებთ რა! - დაგვიღრინა გვიშიანმა და მანქანისკენ წავიდა . - გაგიყვანთ გინდათ ?
- არა მანქანით ვარ ! - გავუღიმე და პიპიისკენ წავედი.


^^^

- აქაც მყავდე , რო რამე ერთი სურათი არ უნდა გვეგდოს ასეთ შეყვარებულ წყვილს ? - მომდის მესიჯი და სიცილით დავყურებ მის მონაწერს.
- დაგიმატებდი მაგრამ თავი დავიფასე ხო ხვდები ...
- კარგი ერთი , აქეთ რო დამისაკუთრე მაშინ სად იყო შენი პრინციპები ?
- მაშინ შენი გადარჩენის ინსტიქტით ვიყავი შეპყრობოლი ...
- ეს ჩათი შეინახება !
- არც ჩემი წაიშლება !
- ეგ არ გვაწყობს !
- რატომ ვითომ ?
- ხვალ რას შვები ?
- ვრელაქსები ... რეიზა ?
- გარეთ გვიან არ გახვიდე , გავიგე ცეცხლაძე მაგარი გაბოროტებული დადისო .
- დილაობით ნეიტრალდება თუ რა მაფიაა ?
- სერიოზულად გეუბნები , თუ სადმე დაგჭირდება გასვლა მომწერე !
- მეც მყავს მანქანა !
- მანქანა ცეცხლაძეს ვერ ხევს !
- კაი ისე ცემე მაგას რისი თავი უნდა ჰქონდეს კიდე ?
- ჩემთან არაფრის , გოგოებთან დგას გასიებულ უკანა ადგილზე , ეგ თუ კიდე მოგადგა კამიკაძე ყოფილა !
- კაი ნუ ნერვიულებ ერთი ნეკის დარტყმაა ! - ჩემს ნათქვამზე სიცილი მიტყდება და მობილურს იქვე ვტოვებ . მესიჯს აღარ ველოდები ისე ვხუჭავ თვალებს და ძილში მივდივარ , მჭირდებოდა ეს ბიჭი ... ეს მე ვთქვი ? ვითომ არ მითქვამს !


^^^
- მარ , გუშინ სანდრომ დამამატა , საერთოებში ზუკა რომ ყავს იცი ?
- ვინ ზუკა ? - მთქნარებით ჩამოვჯექი მის წინ და ცივი ყავა მოვწრუპე.
- შენი სიძე !
- მოიცა რა ? ზუკა ? - გამოფხიზებული წამოვჯექი ადგილზე .
- ხო , ერთადაც აქვთ სურათები და ყველაფერს ულაიქებენ , გოგო შენი დაც ყავს დაჟე ...
- ძმაკაცობენ ? მე რატომ არ ვიცი ?
- რომ ჩამოვლენ თურქეთიდან ჰკითზე ზუკუნას .
- არა კაცო სანდროსაც ვკითხავ ეგ არაა პრობლემა , მაგრამ თვითონ უეჭველი ეცოდინება და მე ის მიკვირს რატომ არ მითხა ...
- ალბათ რომ გნახავდა გეტყოდა , მაგრამ ძმაკაცი თუა იეჭველი ეცოდინება ლიკოს და რომ ხარ ...
- კაი რატომ უნდა იცოდეს უეჭველი ? - სტაფილო მოვკვნიტე და ხრაშუნით წამოვჯექი . - აუ ნუცა , დიეტოლოგთან მინდა მისვლა , ამ ბოლო დროს ძააან მაწუხებს უკვე ჩემი წონა ...
- როგორ აქამდე არ შეგაწუხა მე ეგ არ მესმის , მითუმეტეს ძაან გამხდარი იყავი და ერთბაშად მოიმატე ამდენი .
- 20კილო ... - ამოვიოხრე და სტაფილოც გადავაგდე . - არა აუცილებლად უნდა დავიბრუნო ძველი სახე !
- მერე დიეტოლოგი რათ გინდა ...
- გოგო რაღაც დარღვევების გამო , რომ ვარ გასუქებული მაგ პონტში რო მერე ისევ არ მოვომატო რაა ...
- კაი გავიდეთ , დედას ვკითხავ მაგასთან თუა საავაფმყოფოში ვინმე კაი ...

- აუ დაურეკე რა ...
- სად დავურეკო გოგო , ეს ჩვენ წამოვხტით ადრე ...ნახე რომელი საათია ...
- გუშინ ხომ მორიგე იყო ?
- კარგი ხო , დავურეკავ ! - აბუზღუნებული დაწვდა მობილურს და დედის ნომერი აკრიფა. - დე , კი დე ... შენ როგორ ხარ ? , ხო ... რაღაც უნდა გკითხო , კი დედა მშვიდობაა , არა დედა არავინ მყავს , არა დედა არც ორსულად ვარ ...ვაიმე დედა რა ინფექციური დაავადება ? გაგიჟდი ქალო შენ? მადროვე ... მაც ... მაცადე ქალო ! - თავში ხელი წაირტყა და ისეთი სიცილი ამიტყდა სახეზე გადავწითლდი.
- დამალაპარაკე ერთი რა ! - გამოვგლიჯე მობილური და ღიმილით მივიდე ყურზე. - თიკო მშვიდობაა , ჯანმრთელები და ბედნიერები ვართ ... არა არც კაცს უტკენია გული , არაა ... არ არის საჭირო არავისთვის ასოს მოჭრა ... თიკო მაცდი?
- კი , ხო იცი ოპერაციების მერე ასე ვარ ხოლმე ... მიდი მითხარი მარიამ თორემ მალე დამეწყება ისევ გაფრენა ! - აკისკისდა ქალი და მეც ღიმილი მომედო სახეზე.
- თიკო , ვინმე კაი დიეტოლოგი არის მანდ შენთან ? მოსვლა და მკურნალობის დაწყება მინდა ...
- ვაიმე ჩემი ჩაფსკვნილი გოგო ისევ გახდება ? რა მოხდა ? რატომ გადაწყვიტე ? ვინმე მოგწონს ხომ ? აღიარე ... არ მომატყუო !
- ვაიმე თიკო გეფიცები გავაფრენ და მოგკლავ ! - სიცილ ამტყდარი ავდექი ფეხზე და აქეთ-იქით სიარული დავიწყე . - ჰა არის ვინმე ?
- კი ჩემო გოგო , თან ერთი ძალიან მაგარი გოგო ... მოდი დღეს ჩემთან და მიგიყვან ...
- კარგი , ახლა გავემზადები და მოვალ უეჭველი !
- გელოდები საყვარელო !
^^^
- კარგი , პირველ რიგში მითხარი გულახდილად ხომ ხარ ძალიან მოტივირებული ? შუა გზაზე შეწყვეტა არ გვაწყობს მარიამ , ჯერ ერთ თვიან კვების რაციონს დაგიწერ , იცოდე კვებას ზუსტი მითითებებით მიჰყევი , ერთი გადახვევაც კი არ შევნიშნო , იცოდე ხელს ავიღებ ! - გამაფრთხილა მკაცრად და მეც თავი დავუქნიე .
- შეგიძლიათ მშვიდად იყოთ მარი ექიმო , პარალელურად ვარჯიშის დაწყება მინდა ... ამას თუ ექნება რაიმე გადამწყვეტი მნიშვნელობა კვებაზე ?
- შესაფერის დაგიწერ , განსაკუთრებით დიდ მნიშვნელობას ცილებზე გავამახვილებთ !
- რამდენ ხანში დავიკლებ ?
- რომ გითხრა ერთ და რამოდენიმე თვეში ლიმა გახდებითქო დიდი ტყუილი გამომივა , შედეგს რა თქმა უნდა ეტაპობრივად დაინახავ ... შეიძლება ხვალაც შეამჩნიო რომ რამდენიმე გრამი დაიკელი ... სარკეში ხშირად იყურე , როცა შენიშნავ ცვლილებას სტიმული უფრო და უფრო გაიზრდება ... პარალელურად მინდა , რომ ძილის საათები განზაზღვრო , იცოდე 7 საათი მაინც უნდა გეძინოს , სასურველია ადრე დაიძინო და ადრე გაიღვიძო , ფორმაში ჩადგომაში დაგეხმარება , კარდიო ვარჯიშები გააკეთე ბევრი ... თვალის ან გულის პრობლემა ხომ არ გაქვს ?
- არა ... ყველაფერი ნორმაშია ...
- კარგი , სასურველია პერსონალური ტრენერი აიყვანო , თუ რაიმე პრობლემა გაქვს გააფრთხილო და შესაბამისი პროგრამით ივარჯიშო !
- დაახლოებით რა დროში გავხდები ?
- ოხ ეს სულსწრაფობა , მარიამ ჩემი რჩევაა არ იჩქარო , ნელა დაიკლებ და ისე , რომ წონა არ ითამაშებს და ისევ არ მოიმატებ , თუმცა არ მაწყობს ღამით ჭამა და გახდომის შემდეგ რაციონის არევა !
- არა , მე ხომ ამის გამო არ მომიმატია , ჭამა დიდად მიყვარსთქო რომ გითხრათ მოგატყუებთ , შესაბამისად არ გამიჭირდება !
- ძალიან კარგი , მაშ ვიწყებთ გახდომას !
^^^
უკვე წელიწადნახევარია მე და ნუცა ერთად ვცხოვრობთ , ბინა მშობლებმა გვიყიდეს , მიუხედავად იმისა , რომ თავიდან ძალიან გაგვიჭირდა ოჯახისგან ასე მოწყვეტა და ამ ნაბიჯის გადადგმა ახლა მშვენივრად ვგრძნობთ თავს ...
როცა ლიკო ზუკას გაჰყვა ცოლად სწორედ მაშინ მივხვდი , რომ არ მინდოდა ჩემ დასთან და სიძესთან ერთად ცხოვრება , ჩემები სოფელში ცხოვრობდნენ , მხოლოდ ლიკო , ჩემი უფროსი და იყო აქ ... ზუკას ერთად ყოფნიდან 2 წელში გაჰყვა ცოლად , ისიც ისე რომ ვერავინ ვერაფერი გავიგეთ ... მაშინ ვერსად წავიდნენ ზუკას სამსახურის და ლიკოს სწავლის გამო , 2 წლის შემდეგ ძლივს ეღირსნენ თაფლობის თვეს და ჩუმად "მოტყდნენ" თურქეთში ერთი თვით .
წესით უნდა ჩამოსულიყვნენ , მაგრამ ცოტა გაუგრძელდათ ისიც ზუკას სურვილით და ლიკოს დაჟინებული მოთხოვნით .
მიზეზი "არ გვეყო" იყო ...
მართალია ჩემი და ნუცას ნახევარი ცხოვრება ლიკოსთან და ზუკასთან სახლში მიმდინარეობს , მაგრამ ფაქტობრივად მაინც ცალკე ვცხოვრობთ .
რაც ისინი წავიდნენ მას შემდეგ ვხვდები , რომ ძალიან არ მყვარებია ჩემი დის გარეშე ყოფნა , არც ჩემი გველი და მასხარა სიძის გარეშე ...
შევრჩით მე და ნუციუსი ერთმანეთს , ვართ ეს თვეზე მეტი მარტო , ეულად ...
გატყუებთ , ერთმანეთი რომ გვყავს ეგეც ძალიან ბევრია ჩვენთვის , უსიტყვოდ მიგებს , უსიტყვოდ ვუგებ ... ოფიციალურად ტყუპები ვართ ... ოღონდ არა იდენტურები ...
მე პუტკუჩა ვარ , ის გამხდარი ...
მე ლამაზი , ის მახინჯი ...
მატყუარა , რომ ვარ უკვე შემატყვეთ ხომ ?
მე მონიკა ვარ ბელუჩი , ის ანჯელინაა ჯოლი ...
მე ბარსელონა ვარ , ის რეალია ...
მე მერსედესი ვარ ის ბეემვე ...
ვიცი თქვენი აზრი ორად გაიყოფა , მაგრამ მზად ვართ !
წავედი დღიურო , ჩემი ანჯელინა , რეალი და ბეემვე მოვიდა !
^^^
- ვაიმეეეეეე , მარიააამ ... ვაიმე ლიკოოოო , სანდროოოო ... მათე ? ვაიმე სანდრო ? გულოო ? - მესმის ოთახში ახალგაღვიძებულს ნუცას წიკვინი და საწოლიდან ვხტები , ხალათს ვიცვამ და გაგიჟებული გავრბივარ მისაღებისკენ.
- წყვეტა , წყელვა , კრულვა და ამოგდება შენ ! რა გაღრიალებს ამ დილა უთენია ? - გავარდნილი დავეყრდენი სავარძელს და როგორც კი მივხვდი ზუსტად ამ წამს ჩემს წინ ჩემი და და სიძე იდგნენ ამჯერად მე დავიწყე წიკვინი და მოთქმა სინქრონში . -არ არსებობს , ვაიმე ჩემი ბედუინები ჩამოვიდნენ ... რა შავები ხართ , მურთხები და მახინჯები ...როგორ მომენტრეეთ ... - ვეხუტებოდი ორივეს და ცრემლიან თვალებს ვაფახულებდი გაოგნებული. - ჯანდაბას მათე არ მეჩვენება და ეს გვიშიანი პირდაპირ უნიდან გადმოხტა თუ ჟურნალიდან ამ ჰოლივიდურული ღიმილით რატო იკრიჭება ? სტომატოლოგს ვგავარ ?
- ჩემი ბელუქსი ! - მათე მეხუტება და ჩქმეტითა და კისკისით ვხვევ ხელებს მხრებზე.
- რა გინდოდა , რომ გადაუხტი ამ შუა თაფლობის თვეში ... ვერ მოასვენე ?
- ლამის შუაში ეძინა ამ ჩემი*სას , თან ძილში გაიძახოდა ბავშვი მინდა , ბავშვი გამიკეთეთო , ძაან დასტრესილი ვარ ...- საფეთქლების ზელვით დაეხეთქა სავარძელზე ზუკა და ისეთი ხარხარი ამიტყდა , რომ ვერავინ მომაბრუნა.
- აუ უცებ წარმოვიდგინე ეგ სცენა , თქვენს შუაში მწოლიარე მათე , რომ გაიძახის მაგას ...
- ნუცა , მოდი ქალო აქ სად წახვედი ? - ზუკამ დაიჭირა სამზარეულოსკენ წასული ჩემი დაქალი და თავის გვერდით ჩამოსვა. - რას შვები , რა ხდება ახალი ? რა არის არ გაჭმევს ეს არაფერს ? ყველაფერს თვითონ ჭამს ?
- აე , პატარა კაცი , მაგდენ ტლიკინს გირჩევნია პატარა გვაზავები ჩამიგორო კალთაში ! -შენ კიდე დაჯექი , რას ჩაეხერგე მანდ მეზობლის ბავშვივით ? - ხელზე დავექაჩე სანდროს და ისიც გვერდით მომიჯდა. - რა გჭირს სან ? ცეცხლი ხო არ გაქვს მოკიდებული ?
- არა ტო , მე და ცეცხლი ? - გამიცინა და ხელი გადამხვია. - როგორ გიხდება ეს კურდღლიანი ხალათი , პირდაპირ მაყლ*ვებ !
- იცის რო ამის პირიდან წამოსული გინება საამურად ჩამესმის ყურებში და მაგიტომ იგინება ყოველ მეორე სიტყვაში ხო ? - თვალები ავუფახულე და ლოყაზე მაგრად ვაკოცე.
- ბიჭო , ეს ბავშვობიდან ესეთია , ისე საყვარლად იგინება დედა და ჭიჯი რო ამოგიწვიტოს ვერაფერს ეტყვი ! - თვალები აატრიალა მათემ და ლიკოს გადახვია ხელი . - რძალო ძველო და შავო , რა გჭირს ?
- აუ ისე მეძინება ვერავის გისმენთ , არაფერი მესმის და საერთოდ პირდაპირ აეროპორტიდან აქ რატომ წამოვედით არ მესმის და მომკალით ! - ამოილუღლუღა მთქნარებით და ფეხზე წამოდგა. - აუ ზუკა წავიდეთ რა , საღამოს გამოვიდეთ და წავიდეთ სადმე , ვჭამოთ ქართული ხინკალი !
- მე არ ვჭამ ! - თვითკმაყოფილი ღიმილით გავიჯგიმე ადგილზე და სანდროს თითებს დავუწყე თამაში.
- რატო ტოო ... - მათე გაოცებული დამაჩერდა თავზე და ნუცას გადახედა წარბაწეულმა.
- დიეტაზე ვარ , უნდა დავიბრუნო 2 წლისწინდელი იერსახე !
- აუუუ , თუ ძმა ხარ ერთი რა , რა დიეტაზე წამოდი და ირტყი კეფაზე შაურმა !
- ეს სურათი გაიტანეთ აქედან ! - ამოვიბურდღუნე და ფეხზე ვუჩქმიტე ლორთქიფანიძეს.
- ააა , მეტკინა შე თხა !
- სანდრიკო , გინდა სტაფილო მოვკვნიტოთ ? - ვკითხე და ფეხზე წამოვდექი.
- შენ ლექცია , რომ გაქვს დაგავიწყდა ხო ? - წარბი ამიწია და კომფორტულად მოთავსდა. - მე გაგიყვანთ და მოგიყვანთ !
- კაი ჩვენ გავედით და საღამოს დავ"მიით"დეთ ოყ ? - შუა კარიდან გამოგვიგზავნა კოცნა ზუკამ და ჩვენც თავები დავუქნიეთ. - შენთვის ბალახს შევუკვეთავთ , დაჯექი და მოძოვე ! - მომაძახა და სიცილით შევარდა ლიფტში.
- ჯოოოო ! - მივაძახე და კარი მივუჯახუნე. - მოძოვეო გაიგეთ ?
^^^
- მოიცა ახლა მე მართლა უნდა ვძოვო თუ რა ვქნა ? - სალათის ფურცელს ჩანგალი ჩავარჭე და მასზე დავახვიე ეს უკანასკნელი.
- წვენი არ გესმევა ? - მკითხა სანდრომ და ოფიციანტს ხელი აუწია.
- კი ...
- ერთი ფორთოხლის წვენის გრაფინი მოგვიტანეთ რა , უშაქრო ხო ?
- ხო ...
- ყველანაირი დანამატის გარეშე ...
- ახლავე ...
- აუ ვერ ვიტან როცა ჩემს გარშემო ყველა ჭამს და მე ვზივარ იდიოტივით ! - ამოვიბუზღუნე და ჩანგალი მივაგდე.
- რატო გასუქდი მარო ? - საზურგეს მიეყუდა და გაშლილი ხელები მუცელზე დაიწყო ფეხებგაშლილმა.
- რაღაც ჰორმონალური დარღვევის გამო , არასდროს ვიცოდი უნორმო ჭამა და გვიან გასკდომა ... ნუ ორი წელი ვიმატებდი ... ამიტომ მიჭირდა თავის დროზე გახდომა , გავხდებოდი ისევ მოვიმატებდი და ასე ... ვერ ვინარჩუნებდი .
- ახლა ?
- დიეტოლოგთან მივედი ... - ფორთხოლის წვენი ჩამოვასხი ჭიქაში და გრაფინი ადგილზე დავაბრუნე. - ასე ჯობს , უფრო გამიადვილდება. - შენ მომიყევი შენზე რამე რა , ლოვე არ გყავს ? - ვკითხე და წვენი მოვწრუპე.
- ლოვე არა და შეყვარებული მყავს .
- ეე მართლა ? ვინ არის ? - ინტერესით ვკითხე და კომფორტულად მოვთავსდი სკამზე.
- შენ , დაგავიწყდა ტოო ? - მკითხა მეამიტურად და ბოლო ხმაზე ავკისკისდი.
- ეგ ვაფშე აღარ მახსოვდა ... -ამოვიფხუკუნე და ჭიქა მაგიდაზე დავაბრუნე.
- ესე ადვილად დასავიწყებელ ბიჭს ვგავარ დავიჯერო ?
- მართლა, არავინ გყავს ?
- არა , მაიცა რააა ... რა დროს შეყვარებული და სიყვარულია , ეგ თემა სიბერეში თუ შემომეპარება , ისიც ნოსტალგიის პონტში.
- მართალი ყოფილა შენზე აგორებული ჭორები , ქალების გარეშე სუნთქვა არ შეუძლიაო !
- ნუ სუნთქვა შემიძლია , მაქსიმუმ გაწი-გამოწი მოძრაობა ვერ შევძლო ... შენ არავინ მოგწონს მარუს ?
- არა ... ანუ , რომ გითხრა ვინ მომწონდა გააფრენ და ჭკუიდან გადახვალ !
- ახლა არ მითხრა შენო ,თორემ ავდგები და წავალ ! - გამიცინა და ლუდი მოსვა. - კაი ეგეთი ვინ უნდა მითხრა , რატომ აფართხალდი ?
- შემოგაპარებ , დაახლოებით ორი წლის წინ ... როცა ჯერ ისევ სკილეტი ვიყავი ცეცხლაძე მეჩალიჩებოდა ...
- რაა ? - სასმელი გადასცდა და ხველა-ხველით წამოჯდა სკამზე.
- რა გაღრიალებს შეჩ*მის გადანგრეულო ? - შეუჯანჯღარა მათემ და ისევ ტელევიზორს ახედა , სადაც ფეხბურთს უყურებდნენ ყველა ჩვენ ორის გარდა.
- მაცადე ... გეტყვი , დასკვნები არ გამოიტანო ! - თვალები ავატრიალე და პირზე ხელი ავაფარე.
- გისმენ !
- მოკლედ მეჩალიჩებოდა , მაგრამ მე მაგ დროს ზუკას ყოფილი ძმაკაცი მომწონდა , ნუ არც იყო ძმაკაცი მეგობარი იყო ... არც ისე მომწონდა , პროსტა ფლირტი გვქონდა , ზუკა რომ ჩამოშორდა ის ამერიკაში წავიდა , ამაზე ცეცხლაძე მაგრად ეჭვიანობდა და მეც თანდათან გასუქება , რომ მქონდა დაწყებული უკვე დ ა მემგონი მაგოტომაც მოტყდა ის გიო გამოიცანი რა მოხდა ? ცეცხლაძემ მთელი თვეების ნაგროვები ჯავრი ერთად ამოანთხია და რაღა ვეღარ გაუთავდა ვერ გავიგე ! - თვალები ავატრიალე და სკამზე ფეხები ავიკეცე.
- აი თურმე რატოა ეგ პატარა კუტუ ასეთი გაცოფებული ! - გაეცინა და ლუდი მოსვა. - ის ბიჭი რატომ წავიდა ?
- რავი , არაფერი უთქვამს ისე გაქრა ... მგონი იმის გამო , რომ "მსუქანა" ვიყავი !
- ღადაობ ? ტიპი რა დონის ნაბი*არი უნდა იყო ეგ რო გააძრო ! - გაბრაზებულმა გამოსცრა კბილებში და ჩემსკენ მოტრიალდა. - ზუკა რატო აღარ ძმაკაცობს ?
- მე რა ვიცი , ვაფშე არც მიკითხავს ზუკასთვის არაფერი ... ძველი თემაა , ახლა აღარც მახსოვს ... მართალია ვიზუალურად ძალიან მომწონს ახლაც , მაგრამ მარტო ვიზუალი რომ შველოდეს რამეს ადამიანს ...
- ახლა ის გამახსენდა , ჩემს სკოლაში მეთორმეტეში , ჩემი პარალელური მოდიოდა ჩავაბარეს კივილით , მაგარი გახარებული და რაღაც რაა ... უცებ ერთი ტიპი გაეძრო , ვერ იყო ნორმალური და მაგარი გაღიზიანებულიც იყო , ეგ ჩაიჭრა მაგ დღეს და არ ეცა ამ გოგოს ? ტიპმა რა ცემა იცი ? როჟა დალეწილი იყო ! - ახარხარდა და მეც სიცილამტყდარი მივეყუდე მის მხარს.
- არაა ? - უცებ წამოვყავი თავი სახეზე აწითლებულმა , იმდენი ვიცინე მუცელი მტკივა . - მერე ?
- მერე ისე მოხდა ,რო ამ გოგოს "შეყვარებული" ყავდა იმენა მაგარი ტიპშა ხო აზრზე ხარ , გაჩითული სკოლაში ყველა გოგო რო ეხევა მაგ ბიჭს ზედ და ესეც გაიძახოდა არ მიყვარს პროსტა ძააან სიმპატიურია და მაგასთან უნდა ვიყოო , ხო და ეს გოგო რო გააქანეს საავადმყოფოში არც დაურეკა , მისვლაზე ბაზარი არაა უკვე ლაპარაკიც ზედმეტია !
- ეს გოგო როგორ იყო ?
- ცხვირი გაუტყდა , ოპერაცია ჰქონდა გასაკეთებელი , რავი ყველაფერი გატეხილი ქონდა , როჟამ ისე ათრია რო სკოლის დასუფთავება მარტო სისხლის მოსაწმენდად იყო საჭირო , ისე ყველაფერი ბრწყვინავდა !
- აუ კაი ცოდოა ! - აფხუკუნებულმა ავიფარე პირზე ხელები და თვალებმოჭუტული დავაკვირდი მათეს , რომელიც აშკარად ღრიალს აპირებდა.
- უხ შენი , უხ შენი მართლა ნეიმარი ხარ , იმენა ნეიმარი ხარ , ეს ნახტომში მეტრა არაფერი კიდე სადღა ეკვეხება ? გააჯ*ვი ბიჭო მანდედან , უხ შენი ჯიში მო*ყან , გოგოებო პრასწი , პროსტა ამას გავიდებ !
- რამხელა აგრესია ბუდობს შენში ! - მხარზე ვუთათუნებ ხელს და ისიც გაბრაზებული ატრიალებს ჩემსკენ თავს.
- მოძოვე შენ ეგ ! - დამიბღვირა და ღრენით ახედა ეკრანს. - უხ შენი გამჩენი გამზრდელი და გინეკოლოგი შევთხარე საწყის წერტილში !

^^^
- შეიძლება მარუსა ? - კაბინეტში შავგვრემანმა , "სასიამოვნოდ შევსებულმა" , გოგონამ შემოაჭრა და გაკრეჭილმა მოიხურა კარი.
- მოდი , მოდი დაჯექი და დამელოდე . - გვერდით დაატყაპუნა ხელი ჩემმა ექიმმა და გოგოც გაკრეჭილი მიუჯდა გვერდით. - ჩემი შვილი ნინი , ესენი მარიამი და ნუცა არიან დე , მარიამიც დიეტაზეა შეხედე ...
- ახლა ნუ დაიწყებ ! - თვალები აატრიალა გოგომ და ისე ჩამეღიმა , თითქოს შორიდან ვუყურებდი ჩემს თავს.
- გეზარება ხო ? - გავუცინე და მანაც წამში დამიქნია დაღლილმა თავი. - მეც , მაგრამ რომ დავფიქრდი ჯობს ცოტა ხანს გავიჭირვო ... შედეგის გამო ! - თვალი ჩავუკარი და თითქოს ჩაფიქრდაო.
- მეც მინდა , მაგრამ მარტო მეზარება ...
- მერე ერთად ვქნათ , ახლა მეც შევდივარ ნუცა ვარჯიშობს და მეც უნდა დავიწყო დიეტის პარალელურად , არ გაინტერესებს რომელი უფრო მალე დავიკლებთ ? - ვკითხე ინტერესით და მანაც გაბადრულმა დამიქნია თავი.
- ვაიმე მარიამ შენ გაიხარე , ამას თუ ვინმე დაითანხმებდა გახდომაზე მე კიდე არ მეგონა !
- რამდენი წლის ხარ ნინი ? - ვკითხე ინტერესით და ისიც გვერდით გადმომიჯდა.
- 18 ... შენ ?
- მე 20 ის ... - გავუცინე და მანაც ინტერესით გახედა ნუცას. - ნუცაც ჩემხელაა !
- აუ რა კაია გოგოებო , ანუ ვიფიქრო ხო დედიკოსთან ჩაწერაზე ?
- კი , კი იფიქრე ... რაც უფრო მალე მით უფრო კარგი ! მე უკვე ერთი კვირაა მივყვები და სხვათაშორის უკვე 2 კილო დავიკელი !
- არ დაგიწყია ვარჯიში ?
- არა მე არა !
- შენ ვარჯიშობ ხო ანუ ? - ნუცას გახედა და მანაც სიცილით დაუქნია თავი . - აუ შენ კი გეტყობა ისე , რამდენი უნდა ვიჩალიჩო რომ შენამდე მოვიდე ...
- კარგი ეგრე ნუ ამბობ , თუ მოინდომებ იცი რა მალე გამასწრებ ? - გაეკრიჭა ისიც და წამში გაიბადრა გოგო.
- აუ დე , დამიწერე რა კვება ...
- რა კვება დაგიწერო გოგო , ჯერ ანალიზები უნდა აგიღო ! დამელოდე აქ , გავისტუმრებ ამათ და დაგიწერ შენც .
- მომეცი შენი ნომერი და დაგირეკავ ! - თვალი ჩავუკარი და წამში გავცვალეთ ნომრებიც.
გაბადრული გამოვედი კაბინეტიდან და გახარებული გავვარდი გარეთ.
- არ მჯერა , რო ალუჩის ჭამა შემიძლია ! - ტუჩები გავილოკე და თვალებაბრჭყვილებული წავედი მანქანისკენ. - და კიდე სხვა ხილის !
- არ უნდა გასკდე და იფეთქო , იმედია იცი ხო ? - ჩამამწარა როგორც ყოველთვის !
- რატო ხარ ესეთი მწარე და გამხდარი ?!
- ასეთი უნიკალური ... ასეთი ტკბილი , საყვარელი , ჩასაყლაპი , სექსუალური ... ჯანდაბა ! - უცებ შეცვალა ტონი და შეშინებული ამომეფარა უკან . - ახლა მოვკვდები!
- რა ... რა მოხდა ? -გაკვირვებული შევდექი ადგილზე და შევეცადე მისი გაგიჟების ობიექტი დამენახა.
- კატა , კატა მოდის ...
- რა ? - გაოცებულმა შევიცხადე და წამში ისეთი სიცილი ამიტყდა ყველამ მე გამომხედა. - კატის შეგეშინდა ეგრე ?
- აბა ? ერთი კატის შემეშინდა და მეორე ეგრე ჩემი ტრენერის მეშინია ... - გამეკრიჭა და მანქანაში ჩახტა.
^^^
- შემოდით , შემოდით ... მალე , მალე მიდით ! - კარში ვიდექი და დაქირავებული პერსონალივით ვიკრიჭებოდი . - ე ბიჭო შემოდი , რო ჩამოდექი მანდ დასაკლავი ხბოსავით ! - ხელი დავავლე სანდროს და ისიც ხარხარით შემოვიდა სახლში. - მოიცა , მათე სადაა ? - ვიკითხე და ჯერ კიდევ ღია კარში გავიხედე.
- ვიღაც გოგომ ჩაუყენა მანქანა წინ და იმას ეკაჩავება ! - თვალები გადაატრიალა გიომ და მე და ნუცამ ერთმანეთს დამფრთხალებმა გადავხედეთ.
- არა ? - ორივემ ერთ ხმაში ვიკითხეთ და წამებში უკვე პირველ სართულზე ვიყავით და მშვიდად მდგომ ნინის და გაგიჟებულ მათეს ვუყურებდით.
- გადააყენე , გეუბნები მე უნდა ჩამეყენებინათქო ! - გაჯიუტდა რატიანი და ნინიმაც წარბები აწკიპა.
- შენთვის არ უსწალებიათ , რომ გოგოს უთმობენ ხოლმე ?
- გოგოს და არა ქაჯებს , რას მერჩოდი ტოოო ... აქეთ გამიფუჭე საქმე და კიდე აქეთ მეკაჩავები ?
- მე გეკაჩავები ?! -გაოგნებულმა შეიცხადა გოცაძემ.
- ან მეკაჩავე მაინც , რას ჩამომიდექი აქ სამარხის ჭიასავით ? ნერვებს მიჭამს და ხმას არ იღებს !
- ფანტაზია გაქვს აღუწერელი !
- კარგი ერთი , გაჩერდი იც ...
- რა ხდება აქ ? ნინი , მათე რა გაჩხუბებთ ? - შუაში ჩაუხტა ნუცა , მე რომ ეს კადრები არ გადამეღო მოვკვდებოდი !
- საიდან იცნობ ამ სამარხის ჭიას ?
- გაიტანე ეს სურათი აქედან რა , აღარც დიეტა მინდა და აღარც ვარჯიში , დამაწყვიტა ნერვები !
- მოიცა , კიდე მე დაგაწყვიტე ნერვები ? შე სამარხის ჭია მომისმ...
- მათე ! - თვალები ვუბრიალე მეგობარს და ნინის ხელი ჩავკიდე . - ნინი , ეს სვანი ევაკუატორს მოიყვანს და მაინც გაიტანს თავისას , გადააყენე მანქანა ჩემი ხათრით !
- ოხ მე შენი ! - დაუბღვირა ბიჭს და მანქანა ოდნავ უკან დასწია. - კმაყოფილი ხარ ?
- სრულებით ! - ირონიულად ჩატეხა ტუჩის კუთხე და წამში მიუყენა წინ თავისიც. - ავიდეთ გოგოებო ? - ხელი გადაგვხვია მე და ნუცას წამში გამხიარულებულმა.
- ნინ , მიდი წინ წადი ... მესამე სართულზე ადი , კარი ღიაა ...
- ვგიჟდები ფუმფულა გოგოების უკანალზე ! - ყურში ჩამჩურჩულა და სიცილამტყდარმა ვუჩქმიტე მხარზე. - ნუ მიბიძგებ ამ ჩქმეტებისკენ , ისედაც გამომწვევად ადის ამ საფეხურებზე , ჯანდაბა დამცხა! - წაიმახიობა და ხელები აიფრიალა სახეზე.
- მასხარა ხარ ! - ნუცამ ენა გამოუყო და სირბილით აიბინა კიბეები.
- სექსუალური მასხარა ! - საჩვენებელი თითის ტრიალით შევიდა სახლში და კარი მოიკეტა.
- ცოტა გაკლია ! - წაგესლა ნინიმ და ნუცას მიჰყვა ფეხდაფეხ.
- ამას გავტყიპავ ! - წაიბურდღუნა ჩუმად და მეც ღიმილით ჩამოვიყენე წინ.
- ნომრალურად მოექეცი , არ გამიქციო რა !
- არა ტო , წეღან კი გავხისთავიანდი მაგრამ ისე მომიშალა ნერვები , გეფიცები კინაღამ მივახრჩე !
- კარგი , შეიკავე თავი ...
- მარუს , მოდი რა მომიჯექი მეჭორავე , ერთი კვირაა არ მიჭორავია შენთან !
- აუ სანდრო ისეთი შემსუბუქებული ვარ , დაასხი დავლიოთ !
- რა , უშაქრო ფორთოხლის წვენი ? - ირონიულად წამკბინა და წამში ვუჩქმიტე კუნთზე. - ისე მეტკინა საფლავს ვითხრი !
- ეს სამარხის ჭიაც დაიხმარე ! - ნინიზე მიანიშნა მათემ და მობილურში თამაში განაგრძო.
- ცუდი სუნი მომივიდა , მარიამ სახლში მკვდარი ვირთხა გყავს ? - მკითხა გოცაძემ და ძლივს შევიკავე თავი ჩუმი ფხუკუნისგან.
მათემ წამში წამოჰყო თავი და როგორც კი მიხვდა , რომ არ უნდა გამოყოლოდა უკან ჩაძვრა ისევ.
- არა ეს ჩემზე თქვა ? - მაინც სძლია სვანურმა ინსტიქტმა და წარბშეკრული წამოჯდა სავარძელზე.
- მენძრევა ... - ამოიფხუკუნა სანდრომ და იმხელა ხმაზე ახარხარდა გიოსთან ერთად , რომ მე ლიკომ და ნუცამ გაოგნებულებმა გადავხედეთ.
- შენ ვირთხა ხარ და თან მკვდარი ? - კითხა მშვიდი ტონით და ფეხი ფეხზე გადაიდო.
- შემომაკვდება გეფიცები ! - გამომხედა და ისე გულრწფელად მითხრა ისევ ვერ შევიკავე კისკისი

- აბა რა სარგებლობა მოაქვს კრუხს ? - ხელები გაშალა გაკრეჭილმა სანდრომ და ვერ შეკავებული სიცილით წამოვჯექი მის გვერდით.
- აუ , აღარ შემიძლია ამდენი სიცილი !
- აუ , შემწვარი ქათამი მინდა ... - ტუჩები გაილოკა ლიკომ და გაბრწყინებული თვალებით ახედა გიოს.
- როდის აქეთ ჭამ ქათამს ? - წარბი აუწია გიომ და მანაც გულუბრყვილოდ გადმოკარკლა თვალები.
- აუ რავი , მომინდა ...
- მოიცა ერთი რა ! - ტელევიზორი გამორთო და იქვე გადაწვა დაღლილი.
- მინდათქო ! - დაიყვირა ლიკომ და ყველამ გაოგნებულებმა გადავხედეთ ერთმანეთს.
- ვ ა ი მ ე ! - დაშოკილმა გავიშვირე საჩვენებელი თითი ჩემი დისკენ.
- მინდათქო ! - ტუჩები გაბუსა და გაბუტული მიეყრდნო სავარძელს. - მათე , გააფს* ქათამი შემიწვი რა ! - ყელზე თითები მიიბჯინა მეტი ეფექტისთვის ჩემმა დამ და მათემაც გაოგნებულმა გადახედა გიოს.
- გააფს* შეჩემ* მე რას მიყურებ ! - გაუცინა ძმაკაცს და ისიც გაკრეჭილი წამოხტა ფეხზე.
- აქ იყავით , არსად წახვიდეთ ქათამს მოვიტან , შევწვავ და მერე რაღაცას გეტყვით ! - გახარებულმა დაგვიბარა და ისე გავარდა სახლიდან უკან არც კი მოუხედავს.
- ეს მეორე ქლიავი , ნეტა რა გაუხარდა ასე ? - თავისთვის ჩაილაპარაკა გიომ და მობილური ხელში აათამაშა. - ისე რა პონტში დაგარტყა ამ ქათამმა ეხა ტვინში?
- მომინდა ...
^^^
- ესეც შემწვარი ქათამი ჩვენს მომავალ დედიკოს , ისე შე სი*ო შენი შვილის პირველი გამაოგნებელი სურვილი მე ავასრულე , ამიტომ მე ვნათლავ გაიგე ?! - მიუბრუნდა გიოს და მანაც თვალებდაჭყეტილმა დახედა ჯერ ქათამს , შემდეგ გიოს და სულ ბოლოს პირგამოტენილ ცოლს.
- ში* ხო არ გაქვს შემთხვევით გადაამოწმე აბა .
- აქვე გადავამოწმო თუ მოკიდებ შენც ცოლს ხელს და წახვალთ ექიმთან ?
- რეებს ბოდავს ლიკო ეს ?
- მე რა ვიცი , რა შვილი უბრალოდ ქათამი მომინდა !
- ქათამი , რომელიც მისდღემჩი არ გიჭამია და თან ისე , რომ პირველად დაიკივლე ბოლო ხმაზე!
- მათე ხო არ გაჟრიალებს , უბრალოდ ...
- ლიკო ! ნუ მასწავლი .
- მოიცა , შეიძლება რო ორსულად იყო ? - გახედა წამომჯდარმა ცოლს და მანაც გულაჩქარებულმა დადო თეფში მაგიდაზე.
- ხალხნო რატო გამიწყალეთ საქმე , უბრალოდ ქათამი მომინდა !
- ადე ! - ხელი მოკიდა და მანქანის გასაღები ჩაიცურა ჯიბეში. - ექიმთან მივდივართ !
- გიო ...
- ხმა ! - უბრიალა თვალები და ფრთხილად მოჰხვია წელზე ხელი.
- გაგვაგებინეთ რას იზავთ ! - მივაძახე და გულგამსკდარმა გავხედე ნინის.
- რა თვალებით იყურები ... - სიცილით მომკრა სანდრომ მხარზე ხელი. - შენ კიდე ხო არ ანძ*ევ , გოგოს ქათამი მოუვიდა რა თემა წამოწიე !
- აუ აზრზე არ ხართ რა ! - გვერდით მიუჯდა გოცაძეს და გაუაზრებლად გადაჰხვია ხელი. - სამარხის ჭია , შენ ეგრე არ ფიქრობ ?
- კი , ნუ თუ მთელი ცხოვრების მანძილზე სძულდა ეს ქათამი და უცებ ასე მოუნდა ... სხვა რა შეიძლება იყოს მიზეზი ასეთი ცვლილების ?
- აი ეხა პროსტა ჭია დარჩა , სამარხის გარეშე ! - უცებ აკოცა ლოყაზე და ნინიმაც სიცილით გააყოლა თვალი სამზარეულოსკენ წასულს.
- შენც ორსულად ხარ თუ რატო აღარ ეიაზვები ? - ჰკითხა მოფხუკუნე ნუცამ , რომელიც ნინის აწითლებულ ლოყებზე ყირავდებოდა.
- არა , მივხვდი აზრი არ აქვს ... - თვალები გადაატრიალა და ერთმანეთში ახლართულ თითებს ნერვიულად დააჩერდა.
- ვახ ჩემი , მათე ნახეე რაა ! - ამოთქვა სანდრომ და დაღლილი მომეყრდნო მხარზე. - მეტი არ გახდე , ეს მხარი პუტკუნა უფრო მევასება !
^^^
- აუ ძაან რომ მომენტრები მერე მე რა ვქნა ? - ასრუტუნებულმა მოვხვიე ხელები და მანაც გაბადრულმა ჩარგო ცხვირი ჩემს კისერში.
- მეც ძააან მომენატრები ჩემო პუტკუნა , იცი რა მალე გავა ეს დრო ? - ფრთხილად მომშორდა , ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და შუბლზე ნაზად მაკოცა. -ეს დებილების კოცნა არ ყოფილა !
- არ შეიძლება , რომ დარჩე ? - ატირებული ჩავეხუტე ისევ და ცრემლიანი თვალები ცალკე შეკრებილ , მოლაპარაკე ჯგუფს მივაპყარი.
- არა , მალე გავა ... აი კალენდარზე მოინშნე და ისე მალე გავა ეს 3 თვე , ვერც კი იგრძნობ !
- სულ რაღაც 4 თვეა გიცნობ და ისე მტკივა შენი წასვლა , როგორც გიოსი , მათესი ან თუნდაც ნუცასი და ნინისი მეწყინებოდა ... შეიძლება უფრო მეტათაც ... შენთან ლაპარაკის და ჩახუტების გარეშე როგორ გავძლო !
- კარგი ნუ ბუზღუნებ , გამიშვი გოგო თორე შენც დაიხრჩობი და მეც თან გამიყოლებ ! - ახარხარდა და გაკრეჭილმა მაკოცა ცხვირზე. - არ იტირო , ყოველ დღე დაგელაპარაკები , იცოდე რამე ახალი არ გამომაპარო ! ბიჭ-ბუჭები კი მოგასკდებიან ეხა , მივდივარ გენაცვალე ვინ იქნება შენი შეყვარებული ეს სამი თვე ? იცოდე ვინმე ისე არ გაიჩინო , მე რომ გამომეპაროს თორემ ფეხით ჩამოვალ და ჩემი ხელით მოგკლავ , გვიან გარეთ არ იარო , ცეცხლაძეს არ გაეკარო თორე იქიდან მიგაკლავ და იმასაც დაგაკლავ ზემოდან , დიეტა არ დაარღვიო , ხო ხედავ ეს პუტკუნა გოგო ისედაც გამელიე , მე რომ ჩამოვალ სულ გაჩხიკინებული დამხვდები , მერე ვის ჩავეხუტო მე ? ყველას მიხედე , გიჟი მათეს და უფრო გიჟი ნინის კამათი გადაიღე ხოლმე , სულს ამოგხდი იმდენჯერ დაგირეკავ , იცოდე იგნორირება და არ მცალია არ გამოგონო !
- მორჩი ? - დაღლილმა და გაოცებულმა დავქაჩე თვალები.
- მიყვარხარ შე თხა ! - ჩამიხუტა მაგრად და უცებ მომშორდა. - კარგი გვეყოფა !
- დამირეკე , რომ ჩახვალ ვიღაც სკილეტებში არ გამცვალო !
- ჩემი ბეკონი ! - კოცნა გამომიგზავნა და მეც თვალები დავხუჭე ატირებულმა.
"ჩემნაირი მეორეა"
"ჩემი მეორე!"

^^^

- აუ ჩიფსი მოიტანეთ ? - დაწვრილებული თვალებით გავხედე კარში ჩამომდგარ მათეს და ხელებგადაჯვარედინებული ჩამოვჯექი სიძის გვერდით.
- რა მაგარია ... - გაბრწყინებული თვალებით ააცალა ორსულმა ლიკომ ხელებიდან ბეკონის ჩიფსი და გემრიელად მოკალათდა ადგილზე.
- არ შეიძლება ! - აბუზღუნებულს აართვა ქმარმა ხელებიდან და სატირლად დაბრეცილ ტუჩებზე მოწყვეტით აკოცა. - ექიმმა ხომ გითხრა არა ?
- კარგი ხო ... მაგრამ მე რომ სუსნაობა მინდა ? - საყვარლად დააწვრილა თვალები და ქმრის მხარს მიეხუტა.
- სხვა რამით ისუსნავე ჩემო პატარა , ოღონდ ესეთი რაღაცეებისგან თავი შეიკავე უახლოესი რამოდენიმე თვე კაი ?
- აუ მათე , მიდი ლეპტოპი მოიტანე რა ... სანდროს დავურეკოთ , უკვე ჩასული იქნება !
- სად დევს ? - გამომძახა ოთახიდან გამომავალმა ნუცამ და გარშემო მიმოიხედა.
- საწოლზე აგდია.
- ოკელააა ...
- უკვე გენატრებით ? - მომღიმარი სახე როგორც კი ეკრანზე გამოჩნდა მაშინვე წამოჯდა გიო და ლეპტოპი მუხლებზე დაიდო.
- არ შემოძვრე ეკრანში ... - წამოიკრუსუნა სანდრომ და გიოსაც გაეღიმა. -კაი ბიჭო რა სახით მიყურებთ , რა გჭირთ ... დამანახე რა ჩემი ფუმფულა ! - თვალებაბრჭყვიალებულმა თხოვა და გაბადრულმა მოვიკალათე ფეხებზე ლეპტოპი. - რას გავხარ ტოო , წადით რა დაიძინეთ , მშვიდობით ჩამოვფრინდი მე !
- ვახ შენი ჯიში ! - მოგვესმა სამზარეულოდან მათეს კივილი და წამში ყველა იქითკენ გავარდა.
ღიმილით გავაყოლე თვალი და სევდიანმა შევხედე ეკრანზე გამოსახულებას.
- უკვე მენატრები ... - ამოვიჩურჩულე და ფრჩხილები ავათამაშე.
- ძააან მალე გავა ეს დროც , არ მოიწყინო კაი ? გავედი მარო , მაგრად მეძინება გადავივლებ ... არა ტო , ცოტა ხანი ვიქნები თორე ვერ მოვისვენებ , აი ეხაც ბომბი შემოვარდება ! - თვალები აატრიალა და მეც სიცილით დაველოდე ბომბს- ანუ მის ძმას. - სად არიან ისინი ?
- აუ მემგონი ყველა მოტყდა ... - ჩავიკისკისე და ღია კარში ჩამომდგარ ნუცას გადავხედე , რომელიც ცდილობდა მასხარა მათეც გაეგდო ბოლოსდაბოლოს სახლიდან . - კი წავიდნენ , ნუცაც ოთახში შევიდა ...
- შენ რას შვები , გარეთ არ გასულხარ ?
- არა , რაც წახვედი აქ არიან ...
- არ იძინებ ? - ოთახში სანდროს ძმა შევიდა და კამერაში თავი შემოყო. -ოჰ , ძლევამოსილ მარიამს ველაპარაკებით ? მიშველე ჩააბარე აჩოტები თორე გააფრინა !
- შენ არ მოგხვდეს ეხა ! - დაუბღვირა ტუჩის კუთხეში გაპარული ღიმილით ორი წლით უფროს ძმას და წარბების თამაშით ჩამიკრა თვალი.
- მარიამ , მიდი რა ეს კრემი წამისვი ზურგზე რა ... - მოშიშვლებული ზურგით ჩამომიჯდა ნუცა წინ და კრემი ხელებში შემომაჩეჩა. - ვა სანდრინიო ? რას შვები ბიჭო ხო ხარ მშვიდობით ? არიქა არ გამოტოვო აქ მომხდარი არცერთი დეტალი , არ შეხვედრია ამას ის მოსიარულე ჯოჯოხეთის მაშხალა , ნუ ნერვიულობ მშვიდად დაიძინე ! - წაკბინა და გაბადრულმა შემომხედა.
- შენ ქალბატონო ? მეც მომენატრე უკვე , კი კარგად ვიფრინე ... კი , კი შევეცდები მალე ჩამოვიდე , კაი რა ნუც ახლა არ წავედი ? კი , კი მაგიტომ მიყვარხარ ასეთი ყურადღების გამო გაფასებ ხო იცი ...
- მასხარა ! - სახე დამანჭა და სიცილამტყდარმა გადავუსვი კრემიანი თითები ზურგზე.
- უთხრა კლოუნმა შე მასხარაო ! - წაისისინა სანდროს ძმამ და ნუცამაც წარბაწეულმა შეიჭყიტინა კომპიუტერში , მერე მე გამომხედა და გაოგნებულმა გააცეცა თვალები.
- ეს ვინ წაიბურდღუნა ? მარიამ კაცი გვყავს სახლში ?
- ჩემი ძმააა , ჩემი ! - სიცილი ატეხა სანდრომ და ძმას ხელზე დაექაჩა , ეკრანისკენ რომ მოეწია.
- ოჰ , სად შეგვიძლია ... კაი წავედი მე ვიძინებ ... - ფეხზე წამოდგა და პენუარი ქვემოთ ჩაიჩოჩა. - აბა ტკბილი ძილი ბიჭებო , შენი ძმა მერე გამაცანი ... არსად მეჩქარება ! - კოცნა გაუგზავნა და უკანალის ქნევით წავიდა ოთახისკენ.
- როგორ მიდის დიეტის ამბები ?
- ძააან კარგად , არაფერი ზედმეტი არ მიმიღია ...
- მორჩი რაა , მე რო ეგეთი პუტკუჩა მევასები რა გავაკეთოთ ?
- გამხდარიც დაგევასები ! - გავუცინე და საყვარლად მოჭუტულ თვალებში ჩავაჩერდი. - ვგიჟდები თვალებს ასე რო ჭუტავ ...
- უკვე ძააან გენატრები ,ხედავ ?
- მერე არ იცი რა უნდა ქნა ? მალე უნდა ჩამოხვიდე !
- მე რო ჩამოვალ შენ უკვე ჩამომხმარი დამხვდები ,მერე სად გიჩქმიტო ?
- საჩქმეტის მეტი რა გყავს ბიჭო ! - ავკისკისდი ბოლო ხმაზე.
- ნუ გატუტუცდი ეე !
- ოკეიოკეი . - დავეჭყანე და გავეკრიჭე წარბებშეკრულს. - კაი წადი გადაივლე თორე შენი სუნი აქ მომდის უკვე!
- რა ცუდი გოგო ხარ მარიამ ! - თავი გააქნია და დამტოვა ასე გაღიმებული.

^^^

დრო რომ ძალიან ნელა გადიოდა ალბათ ყველა ხვდებით .
ისე მიჭირდა ბოლო დროს თავის კონტროლი , რომ ჭამისგან არ მოვმკვდარიყავი ვერც კი აგიღწერთ.
კაი 15 კილო , რომ დავაგდე მერე მივხვდი თურმე უცნაურობები დამჩემდა.
ამას დამატებული უსანდროობა ბოლოს მიღებდა , უკვე ორი თვე იყო გასული მისი წასვლიდან ... პირველი ორი კვირა თითქმის ყოველდღიურად მეკონტაქტებოდა , მერე და მერე ყველაფერი გააუქმა და როცა არ უნდა დაგერეკა ათასში ერთხელ თუ გაგაგონებდა ...
თავიდან ჩავთვალე არ სცალია და ამიტომ ვერ მირეკავსთქო , მაგრამ რომ აღმოვაჩინე სხვებს ელაპარაკებოდა და არა იშვიათად ძალიან გავბრაზდი.
თვე ნახევარი ისე გაილია ერთხელ არ დაურეკავს , ცოტა რომ ჩავცხრი ზუსტად მაშინ აჭიკჭიკდა ჩემი მობილურიც , მისი ნომრით განათებულს ჯერ გაოგნებულმა , შემდეგ გაბრაზებულმა დავხედე და წამში დავუბლოკე ნომერი.
მერე იყო ოთახში ნუცას შემოვარდნა , იმის წივილ-კივილი რომ აუცილებლად უნდა ამეღო რადგან სანდრომ უკვე ის ააფეთქა.
გაბრაზებულმა ხელები გადავიჯვარედინე და გახისთავიანებული ჩამოვჯექი სავარძელში ჩემს აზრზე მყარად მდგომი.
- არა ისე მართალია , ამდენ ხანს რომ ასეთი ახლო მეგობარი დაგიკიდებს და არ დაგირეკავს ძააან გასაბრაზებელია , სულ რომ არაფერი მარტო ამას არ ურეკავდა , ტიპმა ერთხელ მეც კი დამირეკა... გაბრაზდება აბა რას იზავს , რატო გიკვირს ვერ ვხვდები ! - ნინიმ წარბები შეკრა და ნუცამაც უღონოდ ჩამოყარა მხრები.
- ხო მაგრამ მოუსმინოს , იქნებ რა აქვს სათქმელი ?
- აი რა უნდა მითხრას ისეთი , რომ ეგ საქციელი გავამართლო ...
- კარგი მაშინ იჯექი ასე გაბრაზებული და არ მოუსმინო , ორი წლის ბავშვივით!
- ვიჯდები !
- იჯექი !
- არა ვერ გავიგე რას მოითხოვ და საერთოდ დამანებოს თავი , გაბედოს და ამ საქციელის მერე გამამტყუვნოს ! არ ვინერვიულებ , როგორც გამოჩნდა ისე გაქრება ! თან გაქრობები მაგას არ გაუჭირდება , მაგის სტიქიაა ეგ !
- აუ რა გაბრაზებულია ჩემი კაი ... - ამოიქლოშინა ნინიმ .
- რა არ უნდა ვიყო ?
- ოღონდ შენ გაჩუმდი და თავიდან არ დაიწყო ... თუ გინდა ჩემი ხელით დავბომბავ ! -თვალები აატრიალა ნუცამ.
- არ მინდა !

^^^
როცა სანდროსთან კონტაქტი მქონდა ყოველთვის მიადვილდებოდა ჩემი გეგმებით ცხოვრება ისე , რომ ნაბიჯით არ გადამეხვია რომელიმესთვის ...
ახლა როცა მის გარეშე ვაგრძელებ ცხოვრებას და მისი ხმა ყოველ წამს მჭირდება თუ არა არ მამხნევებს თითქოს ყველაფერი უფრო რთული და ძნელი ხდება .
მენატრება როგორც მეგობარი , მენატრება როგორც ძმა ... მენატრება როგორც მესაიდუმლე , დამხმარე და დამცველი ...
მასთან ლაპარაკი იმდენად დიდი დახმარების გაწევა იყო მისი მხრიდან ,ვერც კი წარმოიდგენთ ... ბავშვობიდან ასე ვიცოდი , ძალიან მიჯაჭვული ადამიანი ვიყავი , კომუნიკაბელურიც თუმცა ჩემამდე და ასე ახლოს ადამიანის მოშვება უიშვიათესი შემთხვევა იყო.
ალბათ გიკვირთ ასე მცირე დროში როგორ მოახერხა ამ ბიჭმა ჩემში შემოღწევა , ხო ... ვერაფერს მოგთხოვთ , მეც ძალიან მიკვირს ... თუმცა არც ისეთი ადვილად მისაღებია უმისობა ჩემთვის ...
რამდენადაც ადვილად მოვიდა , იმდენად ძნელად გაქრა ...
წარმოდგენაც კი არ მაქვს , როდის შეიძლება ჩამოვიდეს , როდის შეიძლება დამხვდეს ისევ ჩემი სახლის კართან , როდის გამომეცხადება მხსნელად და დამხმარეთ , როდის გამაკონტროლებს ასე საყვარლად ... აი ასე , უბრალოდ როდის მოვა ...
არ ვიცი რას ვიზავ , არ ვიცი რატომ ვფიქრობ ამენს ამ თემაზე ...
არ ვიცი არაფერი ზუსტად , რაც მას ეხება ... თუმცა ერთი დანამდვილებით ვიცი , უზომოდ მენატრება , მენატრება ისე როგორც არავინ არასდროს მომნატრებია ... განსხვავებულად და უცხოდ ... მესხვისება ეს გრძნობები ,მეუცხოება მაგრამ ... მომენტებში მაინც ეგოისტურად მეჩემება , მეჩემება ეს უცხო სითბო , რომელიც მასზე ფიქრის დროს სხეულში მეღვრება ...
არ ვიცი ჩემი ასე მალე დაგდებული კილოგრამები რას დავაბრალო , იმ დიეტას რომელსაც უსიცოცხლოდ ვიცავ ?
იმ გათენებულ ღამეებს , რომლებსაც მასზე ფიქრებში ვახანგრძლივებ ?
რომელია იმის შედეგი , რომ მე ... მარიამი ... ჩემს საოცნებო ფორმაში ვდგავარ , რომ ძველი ფიგურა დავიბრუნე , რომ ახლაც ძველებურად მაყოლებენ თვალს იმ განსხვავებით , რომ მზერა სხვა რამეს გამოხატავს ...
რისი შედეგია ის , რომ ახლა მე ისევ ის ლამაზი მარიამი ვარ , რომელიც მინდოდა რომ ვყოფილიყავი და ვერ ვირგებ ?
რისი შედეგია ჩემი ასეთი მოკლე ვადაში მიღწეული მიზანი ?
ნაწევალები დიეტის თუ უმისობის ?
რატომ არის უმისობა ასეთი რთული ჩემთვის , როცა მასთან ერთად საკმარისი დრო არ გამიტარებია ?
რომელი სტატუსით მენატრება სანდრო ჩემს ცხოვრებაში ?
იცით არა ? იქნებ მეც ვიცი და უბრალოდ მეშინია პასუხის გაცემა ჩემივე კითხვაზე ?
ალბათ ასეა ... ალბათ მეშინია ... ვერიდები , ხო ვერიდები ... მშიშარა ვარ , მშიშარა მაგრამ მაინც მასზე მიჭაჯვული ...
მასზე მიჯაჭვული მშიშარა ...
^^^
- შემოდი ... - კარს ვაღებ და გაკრეჭილ მათეს ლოყაზე ვკოცნი.
- რატო ხარ მოწყენილი აწ უკვე გამხდარო ძველო პუტკუჩა ? - თვალებმოჭუტული მიიწევს წინ და ნუცას და ნინის ესალმება. - ვაა ჯურღმულის ვირთხუნია , შენც აქ ხარ ? - ლოყაზე კოცნის თვალებგადატრიალებულ ნინის , ისიც ჩემი წუწუნით დაღლილი უსიტყვოდ ებღვირება. - რა გჭირთ ტოო ...
- რას შვები მათუნა ? - ნუცა გვერდით უჯდება და ლოყაზე კოცნის .
- რა გინდა , რატო მეჩალიჩები ... გაიწიე ! - გვერდით იწევა და მოჭუტული თვალებით გვაკვირდება ყველას . -აუ რაღაც ცუდი სუნი მცემს ,რა გინდათ ტოო , რატო მიყურებთ ყველა ნივრის საჭ....ტებივით , აი წამი წამზე რომ უნდა ჩამაგდოთ და თავზე დამაწვეთ ...
- მათე ... - ნინი მეორე გვერდიდან მიუჯდა და თმის მოზვინული ღერი თითზე დაიხვია.
- ისე პუტკუჩ ,ეს შენი დაქალი ხდება და ხდება , ჩხირია დარჩენილი რომ ვუყურებ აღარ ჩანს , არა დაო შენ არ გაგიტდეს ხო იცი მაგარ ტანზე ხარ ,აი მეც რო ნერწყვებს ვყლაპავ მაგრამ ... აი ეს შენ რატომ არ ხდები ? - თვალებდაწვრილებული ატარებს გოცაძეს მზერას და ისიც აპილპილებული იწევა უკან .
- არა ამას დავგვებავ ! - გაბრაზებული ხტება ფეხზე .
- კაი ტოოო ,ვღადაობ რა იყო ... შენც მაგარი გამხდარი ხარ , ნუ კაი შემხდარი ხო მაინც ხარ,ჩემს ნამუსთან ბოლომდე სუფთა მინდა ვიყო ...
- ალბათ მაგას სანერვიულო არ აქვს და მაგიტომ ვერ ხდება ჩქარა ... - ამოიხროჭინა ხველა-ხველით ნუცამ და აწითლებულმა გადავხედე მობილურში მძრომიალეს.
- ოოო ,ვიღაცამ დაძაბა ... - ირონიულად ჩაეღიმა ტუჩის კუთხეში და ისეთი მზერით მომაჩერდა ღმერთს ვევედრებოდი მიწა გამსკდომოდა ფეხქვეშ.



აი როტომაა ჭარბი წონა კარგი , ერთს ავხტებოდი და მთელ კორპუსს ჩავიტანდი ქვესკნელში და ახლა რამდენიც არ უნდა ვიხტუნავო , შესაძლოა საერთოდ ვერ იგრძნოს ვერც ერთმა.
თავიდან ხო არ გავსუქდე ?
არადა რა წვალებით ჩამოვედი ამ 55 კილოზე ?
არა არ მიღირს , მირჩევნია ცოტა ხანი ეს სირცხვილი ვჭამო ... მეხუმრებით მერე თავიდან ამ 25 კილოს დაკლებას?
- კაი ჩავთვაოლოთ არ გამიგია ... ისე დღეს ღამით აეროპორტში არ წამოხვალთ ? სანდრო და თორნიკე ჩამოდიან ... ბრუნდებიან ძმის გულები !
- რაა ? ბრუნდებიან ? დღეს ღამით ? აქ ? საქართველოში ? თბილისში ? - მგონი ჩემი რეაქცია ნუცამ ძირფესვიანად გადმოსცა , გაოგნებული თვალებით გადავხედე აცუნდრუკებულს და გახარებულს , მანაც თვალების ცეცებით გადმოგვხედა მე და ნინის .
- შენს სხეულში ამის სული ჩასახლდა და ახლა მაგის ენა მელაპარაკება ? - თითით ჩემზე ანიშნა და მეც დაღლიოლმა გადავატრიალე თვალები.
- მე ნუ მეხები რა , არ მაინტერესებს არაფერი მაგაზე და საერთოდ არსადაც არ წამოვალ და საერთოდ არ გამხარებია ახალი ინფორმაცია , ჩამოდის და ჩამოდის მე რა , ეგეც ახლა ჩემი მონატრების სურვილით არ იწვოდეს , არ გამიწყალეს გული ამ ნამიოკებით ? ვაახ ... - აწითლებული , რომ დავიქოქე ვეღარ გამოვირთე , მათეც გაოგნებული მიყურებდა და მომენტებში ვხედავდი როგორ ეძალებოდა ტუჩის კუთხეში გაპარული ფხუკუნი. - არა ახლა ამას მაგრად ვცემ !
- კაი რა იყო , ვინ არ გამწარებულა ... ჩამოვა და აგიხსნის , მიდი ერთი ცივი წყალი დალიე , მე წავალ და საღამოს შეგეხმიანებით ,გკოცნით გეფერებით და დროებით ჩემო ბარტყებო და ერთო ჯურღმულის ვირთხავ !
- მომიკითხეთ ჩემი მონატრებული ბიჭი , მე დღეს ნინისთან ერთად წყნეთში ავდივარ , უნდა დავალაგოთ იქ სახლი , რომ შევეყაროთ ზაფხულში , აუზიც ამოსავსებია და ჩემი პატარა არ მინერვიულოთ დღეს ბოლო გამოცდა აქვს !
- ანუ დღეს მარტო ხარ სახლში ? - მკითხა მათემ.
- კი !
- ოქეი , ძალიან კარგი !

- რაო? - ჩავეკითხე გაკვირვებული.
- არაფერი კარგია რომ ალაგებთ წყნეთში სახლსთქო , გაასწორებს !- ცერა აგვიწია და სახლიდან უცებ გავარდა.
- გიჟია ხო ?
- ძააან უქრის!

^^^
ყველა რომ გავაცილე და გამოცდიდანაც დავბრუნდი საწოლზე გავწექი და წამწამების ნერვიული ფახუნით ავაჩერდი ჭერს.
ანუ რა გამოდის , რომ დღეს ჩამოდის ?
და მე უნდა დავხვდე ? თუ არა ?
არა ! უნდა შევინარჩუნო ჩემი სახე ცვლილება , გაბრაზებული ვარ და მორჩა!
არა რომელი ნორმალური ადამიანი გამამტყუვნებს ? ხომ იცოდა რა მიჯაჭვული ვიყავი მასზე და მჭირდებოდა მისი გვერდით დგომა ?
ხოდა როგორც თვითონ ჩამოიკიდა ასე ნარნარად ფეხებზე ყველაფერი ისე დავიკიდებ მეც !
ვოტ ტაკ !
ჯანდაბა , როგორ მენატრება ... შორს ,რომ იყო მაშინ უფრო ვძლებდი უიმისოდ ,ახლა ასე ახლოს რომ მეყოლება და მასთან ყოფნა მომიწევს ?
მერე მე რა გავაკეთო ამიხსნის ვინმე ? არაა ... თავი უნდა შევიკავო და ზედ არ უნდა შევახტე , როგორც კი დავინახავ ...
ხო , რატომაც არა ? გამიჭირდება თუ ?
ჯანდაბა , რატომ ველაპარაკები ჩემს თავს ამდენ ხანს ?
ჩამოდის ბიჭი და შემირიგებს ორ წამში , ბებიამაგისისამ ...
არა ბებიამისს რაღას ვერჩი ? მამენტ მაგის ბრალიცაა , მგონი გავაფრინე ...
მომიტევეთ ბებო , მაგრამ მაგარი გაბრაზებული ვარ თქვენს შვილიშვილზე , ერთობ უტაქტო და ტუტრუცანა გაგზრდიათ სახლში.
ახლა ბებიაჩემი , რომ მისმენდეს თავში ხელს წაირტყავდა ყველა ჯოხი ჩვენზე როგორ უნდა წატყდესო , სიამოვნებით წავტეხავდი მაგის კისერზეც მაგრამ ჰა , მაინც ბებიამისს მოუწია.
არა , მე საბოლოოდ გავრეკე !
ჩემს თავთან საუბრის დროს ისე მშვიდად ჩამეძინა , მგონი სულ გავითიშე.
რაც ამდენი თვე არ მიძინია ერთიანაც ავინაზღაურე , შუა ძილში ტელეფონის ხმა ჩამესმოდა , მაგრამ მაინც ჯიუტად ვაგრძელებდი ძილს.
ბოლო მცდელობის დროს ნერვებმა საბოლოოდ მაშინ მიმტყუვნა , როცა ტელეფონის პარალელურად კარიც აჭიხვინდა.
ჯანდაბა , ძლივს გემრიეალად ჩამეძინა და მაინცდამაინც ახლა მოუნდა ამ გადასაშენებელ ინკოგნიტო ადამიანს ჩემს კართან მოდგომა.
- გავიგე , მოვდივარ , ვაღებ ! - გაცეცხლებულმა გამოვხსენი კარი , თუმცა მზერა მაშინვე ჩამიწყნარდა როგორც კი თვალი ნაცნობ და საყვარელ თვალებს მოვკარი. - შეგიძლია თითი აუშვა ! - გაშტერებულმა ამოვიჩურჩულე როდესაც ზარის ხმა არა და არ გაჩერდა.
იმდენად მეუცნაურა მისი დანახვა , მეგონა საუკუნე არ მყავდა ნანახი...
როდესაც ყველა სოციალური ქსელი გააუქმა , მითუმეტეს ...
ვიზუალურ ცვილებებასაც კი ვატყობდი ...
მიუხედავად იმისა, რომ მეც ყველაფერი გაუქმებული მქონდა ის პერიოდი და ვერსად მნახავდა , მაინც ვათვალიერებდი გაუქმებამდე ნუცას ექაუნთებით.
მას შემდეგ რაც ყველანაირი კავშირი გაწყდა იმდენად შეცვლილი მეჩვენებოდა ,იქნებ უსაზღვრო მონატრების შედეგი იყო ?
- შემომიშვებ ? - წარბებსქვემოდან ამომხედა და თვალებმოჭუტული დამაკვირდა , ტუჩის კუთხეში ღიმილი შეეპარა , ალბათ ძილში ბალიში ამიფეთქდათქო გავიფიქრე.
- შემოდი ... - ამოვიჩურჩულე და განზე გავდექი.
- ჯერ სახლშიც არ გამივლია , შენი ნახვა და ლაპარაკი მინდოდა ...
- რა პატივში ვარ ! - ირონიული ღიმილით მივკეტე კარი და ნაბიჯ-ნაბიჯ გავყევი უკან.
- ისევ გაბრაზებული ხარ ? - მკითხა და ჩემს წინ ჩამოჯდა.
- რამეს დალევ ?
- ყავას , უშაქრ ...
- არ არის საჭირო , კარგად ვიცი როგორსაც სვამ ... თუ იქ არ შეცვლილა რამე ! - წავკბინე და ფეხზე წამოვდექი.
- ძალიან გამხდარი ხარ ... - მომესმა ხმა და ნაბიჯი ჰაერში გამიშეშდა. -ასე მალე როგორ დაიკელი ?
- შენთვის დრო ძალიან მალე გავიდა არა ? - წარბი ავუწიე და სავარძელს დავეყრდენი.
- არ გინდა რა , ვიცოდი დაბრუნებულს ასეთი , რომ დამხვდებოდი ! - ამოიჯუჯღუნა და ისე მომინდა მისვლა და ჩახუტება სული გამელია.
აცრემლიანებული თვალებით გავტრიალდი სამზარეულოსკენ და ყავისთვის წყლის მადუღარა ჩავრთე.
- ჩამოსულს ასეთი მხოლოდ შენი დანაშაულის გამო დაგვხდი , სხვამხრივ არავისთან შევცლილვარ სანდრო! - თვალები დავქაჩე გაბრაზებულმა.
- ჩემს გამო ? იცოდი რო არ მინდოდა იმ სირ*ან გქონოდა შეხება და მაინც აღადგინე ურთიერთობა , არ მქონდა უფლება გავბრაზებულიყავი ?!
- რა ? რაზე მელაპარაკები ? - გაოცებული წამოვჯექი ადგილზე.
- რა რაზე გელაპარაკები , კარგად იცი რატომაც ვიყავი გაბრაზებული , რატომ შეხვდი ცეცხლაძეს ? იმის მერე როგორ შეხვდი ?!
- რაზე მელაპარაკები სანდრო , ხო არ გააფრინე შემთხვევით , რა ცეცხლაძეს შევხვდი , საიდან მოიტანე საერთოდ , რა სისულელეა ... რაც შენ წახვედი ერთხელაც არ მომიკრავს თვალი გეფიცები! ან რატომ უნდა შევხვედროდი ,უთავმოყვარეოს ვგავარ ? რა საქმე მაქვს იმ არაკაცთან ?!
- რას ნიშნავს არ შეხვედრილხარ , მე რომ შენი სურათი გამომიგზავნა ?
- რა ჩემი სურათი გამოგიგზავნა ? ხო არ გააფრინე შენ, მართლა არცერთხელ არ მინახავს ამ თვეების განმავლობაში და რო გეკითხა არა ?
- მარიამ ნუ გამარეკინებ ეხა , აი რა გამომიგზავნა!- ფოტო თვალწინ ამიფრიალა , სადაც უნივერსიტეტის წინ მოცინარი ვდგავარ.
- და ? ამ ფოტოს გადაღება ნებისმირს შეეძლო , ვინც მაგ ეზოში იდგა მაგ დროს ! უბრალოდ უნდა გეკითხა , შეგეძლო დაგერეკა და გაგერკვია , მაგრამ შენ ადექი და ასე ადვილად დამიკიდე ფეხებზე სანდრო !
- ხო იცი რა აცრილი ვარ მაგ ნაბიჭ*არზე არა ?
- ვიცი მაგრ ...
- მაპატიე რა ... - ისე საყვარლად შემომხედა გული მართლა ვეღარ უძლებდა ამდენს .
- ნუ მიყურებ ეგრე ... - ამოვიოხრე აცრემლიანებული თვალებით და ფეხზე წამოვდექი.
- როგორ მომენატრე ... ნეტა იცოდე ... - სწრაფად მომხვია ხელები და ისე მალე აღმოვჩნდი მის მკლავებში ჩამალული ამოსუნთქვაც ვერ მოვასწარი.
გულაჩქარებულმა მოვხვიე ხელები და ადგილზე გაყინული უძრავად დავრჩი მასში ჩაფლული.
...

- შემიძლია შეგეხო ... - ამოვიჩურჩულე და თითები მაგრად მოვუჭირე მხრებზე.
- შეგიძლია შემეხო ! - ამოიკრუტუნა ჩემს კისერში და ვიგრძენი როგორ დამაყარა ტაომ.
- გავგიჟდები ... - ამოვიკნავლე და აცრემლებულმა ჩავრგე ცხვირი მის სურნელში.
- ჩემი გაკნაჭული პუტკუჩა აღარაა ...- მომშორდა და თითებით თეძოებზე ჩამაფრინდა. - სადაა აქ ხორცები რომ გქონდა ?!
- აღარაა ... ფაფუ ...- ამოვიბურტყუნე და გაგიჟებული ავეკარი სხეულზე.
- სად გიჩქმიტო ტოოო ... - ამათვალიერა და ბუზღუნით ჩამოჯდა სავარძელზე.
- წყალი ! - აკივლებული მადუღარის მიმართულებით გავიქეცი და ქშენით გამოვრთე აპარატი. - ჰუჰ ....
- არ მინდა ყავა , მოდი ჩემთან ! - დამიძახა და მეც კუსკუსით გავემართე მისკენ. -ანუ მოგენატრე ხო ? - მკითხა თვალებმოჭუტულმა და ვიგრძენი როგორ აიწია ტემპერატურამ სხეულში.
- კი ...
- მეტს არაფერს მეტყვი ?
- არ მეტყობა წონაზე შენი მონატრება ?! - თვალები დავუბრიალე და კრუტუნით მივადე თავი მხარზე.
- ჩაგაკრატუნებ !
- ჩაგაკრატუნებ ! - გამოვაჯავრე და მანაც ხარხარით გადამისვა მუხლებზე.
- რას აკეთებ ბიჭო , მძიმე ვარ დამსვი !
- სადღა ხარ გოგო მძიმე , თმის ღერზე მსუბუქი ხარ დარჩენილი!
- აუფ ...
- ცხვირს მოგაჭამ !
- ცხვირს მოგაჭამ ! - გამოვაჯავრე და ამჯერად მართლა მომდო კბილები ცხვირის წვერზე.
- ავადმყოფო რას აკეთებ ...-გაოცებულმა ამოვილუღლუღე და მანჭვით დავიზილე ცხვირის წვერი. - მეტკინა !
- ხო ?
- აჰამ ... - თავი დავუქნიე პატარა ბავშვივით.
- ახლა ? - მკითხა და ფრთხილად შემეხო ტუჩებით ნაკბენ ადგილას.
- მმმ ... კი , კიდევ მტკივა ! - ამოვიჩურჩულე კრუსუნით .
- ნუ ცუღლუტობ ! - თითი დამიქნია და მეც ღიმილით მოვხვიე ხელები კისერზე. - ძაან გაგაბრაზე ხო ?
- კი ! - ამოვიდუდღუნე და გაბუტულმა გადავიჯვარედინე ხელები.
- გახსოვს როგორ გაგიცანი ? - მკითხა ღიმილით და მეც თვალებმოჭუტულმა ავწიე თავი. - გახსოვს ჩვენი პირველი შეხვედრა?
- რა დამავიწყებს ... - ამოვიფხუკუნე და მხარზე თავი მივადე. - ისე ეგეთი გაბრაზებული იმის მერე კი არ მინახიხარ ...
- გინდა რო მნახო ? - მკითხა სიცილით და მეც მაშინვე გავუქნიე თავი უარის ნიშნად.
- ღმერთმა დამიფაროს ... - პირჯვარი გადავიწერე და ხეზე სამჯერ მივაკაკუნე - ფუფუფუს ძახილით.
- ცანცარა ! - დამიბღვირა და სიცილით მომდო ცხვირზე თითები. - აბა დღეს რას ვაპირებთ ?
- წყნეთში არ ავიდეთ ?
- ავიდეთ , ხო დალევ ? მორჩი დიეტას ?
- კი მოვრჩი რამდენი ხანია , დავლევ ოღონდ ცოტას მე ძაან მეკიდება ...
- კაი მაგას საღამოს გავარჩევთ , წავედი ეხა სახლში მივალ , ცოტას დავისვენებ და დავგაზოთ ცოტა გვიან წყნეთში , ნუცას ყავს მანქანა წაყვანილი ხო ?
- ხო ...
- ხოდა მე გამოგივლი , უი თორნიკეც რომ ჩამოვიყვანე არ გინდა გოგო ნახვა ?
- ეეეე , ვაიმე დედა ეგ სულ აღარ მახსოვდა , როგორ არ მინდა ხომ წამოვა უეჭველი წყნეთში ?
- აქეთ დაგპატიჟებს ისე წამოვა ... - ახარხარდა და მეც კისკისით მივკარი ხელი მხარზე. - წავედი , აწი შენი მსუქანა ტრ*თქო ვეღარ გეტყვი და , მოიცა რატოა ესეთი მკვირივი ? - ცალი წარბი ამიწია და მეც აწითლებულმა ჩავარტყი შეკრული მუშტი მუცელში .
- რომელიღაც კუბიკზე მომიხვდა , უფს ...
- კაია რო სხვაგან არ მოგიხვდა ! - თვალი ჩამიკრა და ისევ უკანალზე დამაკვირდა. -დატრიალდი აბა !
- სანდროოო !
- რატოა ესეთი ტოო , ვარჯიშობდი და რამე ხო ?
- იდიოტო , არ იცი რომ ვვარჯიშობდი ?!
- მერე რა , ამდენს ? ისა და ... ანუ შენია ხო ? - ტუჩების კვნეტით მეკითხება და მეც ძლივს ვიკავებ სიცილს მის სახეზე.
- სულ ჩემია , მთლიანად !
- ბედნიერი შენი ქმარი !
- მიდიოდი შენ ! - დავუბღვირე და ხელის კვრით წავიყვანე მისაღებისკენ.
- მათეს და ნინის არაფერი ეშველათ ხო ?
- ვითომ არ გილაპარაკია რაა , მაგათ რა უნდა ეშველოთ სულ ერთმანეთის გლეჯვაში არიან ...
- ისე საკაიფოა ორი ეგეთი სასტავში რა გინდა , ნუცაც უნდა მივაწყვილოთ ვინმესთან და ეგააა...
- ჯერ შენი თავი მიაწყვილე და მერე იფიქრე ნუცაზე !
- შენ ნუ ნერვიულობ ჩემზე , გაკნაჭულო ! - ამათვალიერა და თვალებმოჭუტული გავიდა კარში. - დროებით ! - შუბლზე მაკოცა და კარის უკან წამში გაუჩინარდა.
უჩვეულოდ და უსაზღვროდ ბედნიერი შევბრუნდი სახლში და დახურულ კარს თვალებდახუჭული ავეკარი.
იმდენად ბედნიერი ვარ მეშინია რამე საშინელება არ დამატყდეს თავს , თუმცა იმაზე ფიქრის თავიც არ მაქვს რა შეიძლება მოხდეს მომვალში...
იმდენად გაოგნებული , გაოცებული , გახარებული , გასხივოსნებული ... ყველა აღმატებული გრძნობით სავსე ვარ ... სუნთქვაც კი მიჭირს , რაღაც გრძნობა ყელში მიჭერს და მაიძულებს ახლა ავდგე და გაუთავებლად ბევრი ვიხტუნავო სანამ არ დავიღლები და მოცელილი არ ჩავესვენები რომელიმე სავარძელში ან თუნდაც იატაკზე.
გიჟივით ვხტები ფეხზე და მობილურს გაფაციცებით ვძებნი.
როცა ვაცნობიერებ , რომ ნუცა არ იღებს ნინის ნომერს ვკრეფ და გაგიჟებული ველოდები მისი ხმის გაგებას.
- ჰო მარ , ვბნაოაბდით და არ გვესმოდა ...
- ნინიიიიი ... - ვკივი ბოლო ხმაზე და ვგრძნობ როგორ მინდა წარმოდგენილ მის რეაქციაზე სიცილი. - ნუცაააააა...
- გახევააააა , რას ღრიალებ დაჭრილი ლომივით შე ქალო ? -მესმის ნინის გაოგნებული ხმა და სიცილს უფროდაუფრო ვუმატებ. - ნუცა , მემგონი ამან სულ მთლად გარეკა !
- ჩემო გამხდაროოოო , ჩემო ღვთაებაააავ !
- ვიცი რო გამხდარი ვარ , 20 კილო დავიკელი , ისიც ვიცი რო ღვთაება ვარ , ადრიანა ლიმაც ვარ და უკეთესიც მაგრამ გამაკრვევ რა ხდება ?
- ნუ გახვედი ახლა თავს ... - მესმის ნუცას სიცილი და ვგრნობ როგორ მინდა ბოლო ხმაზე ახარხარება.
- ჩემო ადრიანა ლიმაზე ლამაზო და ანჯელინა ჯოლიზე ოდნავ ნაკლებო ! - ვეუბნები ნინის და წამში მესმის მისი თვითკმაყოფილი სიცილი. - სანდრო იყო ჩემთან ! - ვაჯახე პირდაპირ და მობილური ოდნავ უკან დავწიე მათი კივილი რომ არ გამეგო. - მოიცა , რატო არ კივით ?
- ვინ სანდრო შენი ბიძაშვილი ? რა გიხარია გოგო მერე ? ისე ჭამს ხოლმე ტვინს ლამის ავიღო და გადავაგდო ... მათე დვაა სუფთა ...არა ეგეთიც ვერაა მაგრ ...
- რა ჩემი დეიდაშვილი ქალო , ჩემი სანდრო ... ჩემი !
- მოიცა რააა ? - კივის ორივე ერთ ხმაში და მეც სიცილით ვწვები საწოლზე.
- უფრო მეტი ემოცია , კვერცხებო ! ვიცი რომ იცოდით !
- აბა რაღას გვამსახიობებ ქალო ? - მეკითხება ნუცა.
- არა მაინც ვერ იყო ისეთი ბუნებრივი ... ერთად ვართ მე და სანდრიკა !
- რააააა ? - გავიგე ბოლო ხმაზე ნაღრიალები რამდენიმე ასო და მართლა გაოცებულმა გავარიდე ყურს აპარატი. - აი ეს იყო ის ხმა მე რომ მინდოდა თავიდანვე , კაი რა ერთად ვიღადავე ... - ავკისკისდი და ფეხები კედელზე ავათამაშე. - საღამოს ამოვალთ ყველა , დამხვდით მზად ... ნუც რამე სექსუალური ჩაიცვი , თოკუნკულა მოდის !
- ვინააა ქალო თოკუნკულა ? - მეკითხება ისე თითქოს არ იცოდეს , კარგად მესმის ნინის ფხუკუნს რაც მოჰყვა.
- მარიამ გამიგდოო ამ ვირმააა ! რატო აღარ ვარ მსუქანი , ხო გადავიგდებდი კეფაზე ერთი ხელით ?
- ნამიოკობანა და მაიმუნობა რომ დაიწყოთ იმასთან ერთად ჩაგკლავთ ისე გაგამწარებთ ორივეს ! - დაგვემუქრა გაბზარული ხმით.
- კაი გოგო რა იყო , მთავარია შუბლზე არ დაგეწეროს რომ უნახავად გიჟდები მაგ ბიჭზე!
- დავაი რააა !
- წავედი მე , უნდა გავემზადო ვიბანავებ , ჩავლაგდები ... რავიცი გავიპრანჭები , ნუც შენ მარტო იყავი დღეს შენს ოთახში რა იცი რა ხდება ...
- ეგრე ჯობს ხო ? მეც ეგ ვიფიქრე , იქნებ შემომაკითხოს ... - ამოილაპარაკა იქიდან და გაოცებული წამოვჯექი ლოგინზე.
- რაო რა წაიბურდღუნე ? - ჰკითხა ნინიმ კაკანით და მეც ავკაკანდი ჩემდაუნებურად.
- ხო რა ...
- წავედი , წავედი თორე დამცხა უკვე! - სიცილით გავუთიშე და სააბაზონოსკენ ღიღინით წავედი .
აი ემ სოუ ჰეფი !




^^^
- რა იყო ? - ვპასუხობ ნინის ზარს და ბინას ვათვალიერებ რაიმე ხომ არ მრჩება ჩართული.
- გოგო , ნუცას ოთახში რომ დევს შავი კომბინიზონი შორტი ეგ წამომიღე რაა ...
- რომელი ?
- ქალო ჭრილები , რომ აქვს ყველგან ... გარდერობში შევიდეს და იქაა გადაკიდებული რომელიღაც საკიდზეო.
- ნუცას ოთახში რა უნდა გოგო შენს შორტს.
- შენს ოთახში რა უნდა ჩემს 9 ზედას?
- კაი მომაქვს ... - ფხუკუნით ვუთიშავ და გარდერობში შევდივარ.

ასე ერთნაირები სად შევიყარეთ ნეტა!

- დაატანე საშველი და ჩამოხვედი ? - მეკითხება მას შემდეგ რაც გადავკოცნე და მანქანა დაძრა.
- თორნიკე სად არის ?
- უკან დგას თავისი მანქანით .
- ერთად რატომ არ ხართ ?
- შეიძლება იქიდან ჩამოსასვლელი გავხდე ხვალო და თავისით წამოვიდა.
- ვსვამთ ბოლომდე ? - ვეკითხები სიცილით და მუსიკას ვუწევ.
- იცი რამდენი ხანია არ დამილევია ?
- რატო?
- რავი არ ვიყავი მუღამზე ... - მხრებს იჩეჩავს და ვხედავ როგორ გვითანაბრდება თორნიკეს მანქანა.
- როგორ გგავს ... - გაოგნებული ვიწივი და გაკრეჭილი ვუქნევ ხელს თოკოს. - რეალურად უფრო ერთნაირები ხართ ...
- რას შვები დის გულო ? - გაჰკივის მანქანიდან კილოზე და აკისკისებამდე არაფერი მაკლია.
- სოფლის ნობათო გზას უყურე ! - ღრიალებს სანდრო და ფანჯარას წევს. - ყველაზე არასერიოზული ადამიანია ვინც კი როდესმე ღმერთს გაუჩენია სიცოცხლისთვის !

^^^
- პირდაპირ ოთახში ადი ნინი გელოდება მიეცი შორტი!
- რა ხდება ? - ვეკითხები და უკან მივყვები . - სანდრო მოვალთ ახლავე ... - ვეუბნები და კარში ვიხედები , საიდანაც თორნიკე მოდის.
- მოიტანე ? - მეკითხება ნინი და მეც პარკს ვაძლევ.
- რა ხდება ?
- არაფერი , იმ დეგენერატ მათეს თუ ნერწყვები არ ვაყლაპინო მე არ ვიყო ნინი გოცაძე!
- რატო რა ? - ვეკითხები გაკრეჭილი და ნუცას ვუყურებ , იქნებ იმას მაინც წამოსცდეს რამე.
- რა რატო გოგო ხო მიშლის ნერვებს , ახლა დაამუღამა მაგის ტრა^ი რო დამევასა და ხან რას აგდებს ძირს ,ხან რას რო მერე ასაღებად დაიხაროს !
- ვაიმე მოვკვდები ! - ვხავი სიცილისგან და მუცელზე ხელს ვიდებ. - აუუუ !
- წამოდი ერთი ჩავიდეთ რა ! - მეუბნება ხელის აქნევით ნუცა და წინ მიდის.
- რა არი ქალო მეტი მოკლე კაბა ვერ ჩაიცვი ? პერანგია ჩვეულებრივი !
- გოგო ძააან მეწვის ზურგი , მაგრად დამეწვა და ვერაფერს ვიკარებ , მადლობა თქვი ესეც რომ მაცვია! ვაიმე სანდროოო !!! - გარბის მისკენ კივილით და ისე ეხუტება ლამის ჩაგუდოს. - რა შეცვლილი ხარ , წვერი ამოგივიდა ? ნიორი წაისვი ?
- უწვერო როდის ვიყავი , პროსტა ეგ თორნიკეა ... სანდრო მე ვარ !
- რა ? - გაოცებულმა დაქაჩა თვალები და მეც კისკისით მივეყრდენი სავარძელს. - ვაიმე ბოდიში , ისე გავხართ ვერ გავარჩიე უცებ ... არაუშავს შენც კაი ბიჭი ხარ , სანდრიკ შე ძველო ხო აღარ მიდიხარ ? - მისკენ მირბის და მთელი ძალით ეხუტება. - ეს რა სირცხვილი ვჭამე , აღარ მშია ... - ჩურჩულებს მის კისერში აწითლებული.
- არ შეიმჩნიო თორე ამოგადენს იმდენს დაგცინებს ! - პასუხობს ისიც და გათამამებული ნუცაც თავისუფლად ეყრდნობა მხარზე.
- მათუნა სად არის ?
- აქ ვარ ნუციუს .
- როდის მოხვედი ? - გაოგნებული ტრიალდება მისკენ და ლოყაზე სწრაფად კოცნის.
- ამ წამს , სად არის სამარხის ჭია ? - გვეკითხება და სიცილით ვუქნევ თავს ზედა სართულისკენ. - მეპრანჭება ? - წარბებს ათამაშებს და გაკრეჭილი იყურება კიბისკენ.
- მთელი ძალით ! - გაჰკივის ნინი კიბიდან და გაოგნებული ვუყურებ ჯერ უზომოდ ლამაზ დაქალს და შემდეგ ღიმილშემხმარ მათეს .
- ყბა აწიე ! - თორნიკემ ნიკაპქვეშ ამოსდო ძმაკაცს საჩვენებელი თითი და სიცილით დაახურინა .
- სამარხის ჭია ნახეე ... - გაიწელა და დაბნეულმა გაუღიმა. - რა ლამაზი ხარ გოგო , ვისთვის გაიპრანჭე ეგრე ?
- შენთვის არა ყოველ შემთხვევაში , მადლობა მათენთო ... - გაუცინა და ლოყაზე აკოცა აწითლებულს.
- დღეს ძაან მოზომილია , რა აქვს ჩაფიქრებული ? - მეჩურჩულება ყურში და მეც ეშმაკური ღიმილით ვიჩეჩავ მხრებს.
- თორნიკე გაიცანი ეს ნინია , ნი გაიცანი ეს თოკუნკულაა სანდროს ძმა !
- სასიამოვნოა ... - ღიმილით კოცნის ბიჭს ლოყაზე და ისიც გაბადრული უქნევს თავს
- ჩემთვისაც , გიო და ლიკო სად არიან არ ამოვლენ ?
- არა , ლიკო ძლივს დაბაჯბაჯებს და სიძეც არ ტოვებს.
- ნეტა რას აკეთებენ 24 საათი სახლში , საქმის კეთება მაგათ არ შეუძლიათ და რითი ერთობიან ?
- სექსის მეტი გასართობი ცოლ-ქმარს არაფერი არ აქვთ ? - გაოცებული ეკითხება ნუცა და თორნიკეც ირონიულად წკიპავს წარბებს ჰაერში.
- ახალგაზრდა ცოლ-ქმარს არა !
- აუ ერთი კატა და თაგვი არ გვყოფნიდა სასტავში ? რას გვეცილებით ? - ამოიჯუჯღუნა მათემ და ორივემ წარბებშეკრულმა გახედეს საწყალს. - კაი ჩემით ... - სიცილით ასწია ხელები ჰაერში დანებების ნიშნათ.


^^^
რბილ პუფებში ვიჯექით და რაღაცაზე ვიცინოდით , უცებ სიცილი სახეზე შემეყინა სანდროს განათებულ მობილურზე ქერა მომღიმარი გოგო , რომ შევნიშნე.
შევეცადე თვალი მომეშორებინა და არ დაენახა , რომ ვაკვირდებოდი.
ისეთი ფაციფუცით აიღო და გავარდა აივანზე ცოტა შოკირებულმა გადავხედე გვერდით გამომჩნდარ ცარიელ ადგილს.
წარბებშეკრულმა გადავხედე გოგონებს და ნეტავ გენახათ როგორი სახით მიყურებდნენ , ალბათ ბოლო ხმაზე ახარხარება უნდოდათ ჩემი სავარაუდოდ გამწვანებული სახის დანახვაზე.

- ცოტა ხნით უნდა გავიდე , მალე ამოვალ ! - მანქანის გასაღები მაგიდიდან აიღო და დაკვირვებით დამხედა მობილურში ჩამძვრალს. - მარიამ , გაიგე ?
- ნებართვას მთხოვ ? - ყველანაირად შევეცადე ბრაზი დამემალა , მაგრამ მეეჭვება გამომსვლოდა.
ვიგრძენი როგორ დაიძაბა ჩვენს გარშემო ყველა და ისიც კარგად დავინახე როგორ დაეჭიმა ყბები სახეზე.
- ერთწამს გამოდი გარეთ ! - უკანმოუხედავად დაიძრა ეზოსკენ და მეც მხრების ჩეჩვით გავყევი უკან დამჯერი ბავშვივით.
- რა ხდება ? - ვეკითხები თითქოს დიდი ინტერესი მამოძრავებდეს.
- რა ტონით მელაპარაკები ? ან ეს უეცარი გადასხვაფერება რას მივაწერო ?
- შენ მოლანდებები ხომ არ დაგეწყო ? - სერიოზულად გავიკვირვე და გულში ხოშიანად გამოვლანძღე .
- შენ ხო არ მეკაიფები ‘? - გადაპარსული თმაც კი ყალყზე დაუდგა.
- ახლა ნამდვილი გვიშიანი ხარ ! - მხარზე თორნიკემ დაკრა ხელი და სახლში აუღელვებელი ნაბიჯებით შევიდა.
ან გამოჩენა რა იყო ან აორთქლება ...
- სანდრო გეჩქარებოდა , ვიღაც უნდა გენახა ... შეგიძლია წახვიდე და დროის უქმად კარგვას შეეშვა !
- ერთი წამით , ვერ ვხვდები რაზე ბრაზდები !
- არაფერზე !
- მარიამ გკითხე რაზე ბრაზდებითქო , ეგ პასუხი რომ არაა კარგად ხვდები იმედია!
- თუნდაც იმაზე რომ ძლივს გნახე და ამდენი თვის უნახავი ძლივს რომ მოგიხელთე კიდევ სადღაც მიდიხარ და ისიც არ შეგიძლია ერთი საღამო მხოლოდ მე დამითმო!
- რომ ეგოისტობ ხვდები ?
- მე ვეგოისტობ კიდევ ? არ შეგიძლია ეგ ქერა ხვალ ან ზეგ ნახო ? თუ აუცილებელია ღამის საათებში მოხდეს თქვენი შეხვედრა ?
- შენ რა ეჭვიანობ ?!
- რა სისულელეა ... - დაბნეულმა გავაცეცე თვალები და მის შეხებაზე შევკრთი. - სანდრო წადი თუ მიდიხარ !
- ეჭვიანობ ? - მკითხა თალებმოჭუტულმა და თითები კისერზე მომიჭირა.
- რატომ უნდა ვიეჭვიანო ... - ამოვიოხრე და შევეცადე ტვინში ადუღებული სისხლი დამეიგნორებინა.
- რატომ კანკალებ შუა ზაფხულში ?
- ხელი გამიშვი და წადი , გელოდებიან ! - ნერვებმოშლილმა თავი გავითავისუფლე და სახლში შევვარდი .
^^^
იმედს არ ვკარგავდი , რომ არ წავიდოდა და ისევ ჩემთან შემობრუნდებოდა , მაგრამ ალბათ თქვენც გაგიგიათ „იმედი ბოლოს კვდებაო“ , იგივე დამემართა მეც , ალბათ ჩემი ბედია.
ამდენი თვის მერე ძლივს მოვიხელთე და ისიც ვერ შეძლო , რომ მთელი თუ არა ნახევარი საღამო მაინც დაეთმო ჩემთვის.
ძალიან გავბრაზდი , იმდენად რომ ყველასთვის ადვილი შესამჩნევი გახდა ჩემი ხასიათის ცვლილება.
სადღაც ორ საათში მისი მანქანა ეზოში შემოვიდა და მეც გულაჩქარებულმა დავავლე მობილურს ხელი.
ვნახოთ როგორ ესიამოვნება იგივე ჩემგან !
- მათე მანქანა მათხოვე რა , თბილისში ვარ ჩასასვლელი და მეზარება ტაქსის გამოძახება.
- რა გინდა თბილისში ? - ზუსტად იმ მომენტში მკითხა როცა კარი სანდრომ შემოაღო.
- საქმე მაქვს , მომეცი რა ...
- ჩაგიყვან მე ...
- არა ... მე თვითონ ჩავალ არ მინდა !
- აუ ჩაგიყვან რაა !
- ე ბიჭო იქნება მიხვდე რომ ვიღაცის ნახვა უნდა , მიეცი გასაღები !
- არა ჩემს გარეშე არ გაგიშვებ ... -თვალების ცეცებით მითხრა და მივხვდი ჩემს უკან მდგარი გვიშიანი რაღაცას ანიშნებდა .
- ნუცა მანქანის გასაღები მომეცი ! - გაბრაზებული ვიძრები დაქალისკენ და ისიც თვალების ციმციმით მიწვდის სასურველს ხელში.
- მარიამ ძააან მაბრაზებ !
- ვინ ვის აბრაზებს ეგეც გასარკვევია მათე !

ჩქარი ნაბიჯებით მივიწევ ეზოში ჩამოყენებული მანქანისკენ და ის ისაა უნდა ჩავჯდე მანქანის კარს , რომ მიკეტავენ და ზედ მაკრავენ.
- სად მიბრძანდები ? - მეკითხება გაცეცხლებული თვალებით და მეც გაოცებული დავყურებ მის ხელს , რომელიც მთელი ძალით მიჭერს იდაყვზე.
- თბილისში , ხელი გაწიე მეჩქარება !
- არსად არ წახვალ , მითუმეტეს ამ დროს , იცი რომელი საათია ?
- რას ამბობ , საათს დიდი მნიშვნელობა აქვს ამ მომენტში ?
- კი მარიამ , უკვე 2 ის ნახევარია , შენ კიდევ ახლა მოინდომე გარეთ გასვლა , თანაც მარტომ !
- რას მეუბნები ... - ირონიული ღიმილი დამთამაშებს სახეზე. - თუ ის გოგო გამოდის ამ დროს გარეთ , მე რამე გამონაკლისი ვარ ?
- კი , ის გოგო შეყვარებულთან გადის და შენ ვისთან მიდიხარ ?
- არ აქვს მნ ... მოიცა ვისთან ? - ვეკითხები გაოცებული და ვგრძნობ როგორ ვიწყებ მის ხელებში კანკალს. - გაიმეორე რაც თქვი !
- ჯანდაბა მარიამ რა გჭირს ამიხსენი , სად მიდიხარ ამ დროს , რა გინდა თბილისში !
- საქმე მაქვს !
- ეგ საქმე აქ ვერ ამოგაკითხავს ? - მეკითხები თითქმის ღრიალით და ნერვებმოშლილი ვგლეჯ ხელს .
- ვერა !
- არსად არ წახვალ !
- მართლა ? და ვინ დამიშლის ?
- მე !
- შენ შენს შეყვარებულს მიხედე და მე ჩემი მომხედავს !
- ვინ შენი , შენ ...
- ჩემი შეყვარებული , ახლა კი ძალიან გთხოვ გაიწიე და მაცადე დასამშვიდებლად წასვლა , იქნებ იგივემ რასაც იმ გოგოსთან საქმიანობ მეც მომგვაროს შვება !
- მარიამ ნუ მაგიჟებ ! - ღრიალებს ბოლო ხმაზე და ვხედავ როგორ ცვივდებიან ჩვენს ხმაზე ბავშვები.
- შედი სახლში და მე გავყვები , შენ კიდე ჩუმად იყავი და ხმა არ ამოიღო ! - პირველად ვხედავ ასეთ თორნიკეს და დაბნეული ვიკმენდ ენას.
ვერ ვხვდები როდის მივიდა ჩვენი კამათი ამ ფაზამდე.
- არსად არ წავა მეთქი , ვთქვი უკვე ! - ტონს უფროდაუფრო უმატებს და მეც უფრო მეშლება ნერვები. - ახლა ამ ეზოდან თუ შენ ფეხს გაადგავ ჩათვალე რომ ყველაზე დიდ შეცდომას დაუშვებ ცხოვრებაში !
- თორნიკე ! - მასთან რომ ვერაფერს ვხვდები მისი ძმისკენ ვბრუნდები და წუწუნს ვიწყებ.
- შემოდი , დამიჯერე ამ დროს მასთან კამათი არ შეიძება , უბრალოდ დამიჯერე , შეიძლება გამწარებულზე შენთვის საზიანო არა და თავის თავისთვის საუბედურო ჩაიდინოს რამე!
- რა უნდა ვერ ვხვდები , თუ თვითონ მიდის ვინმეს სანახავად ამ დროს არ შეიძლება მეც წავიდე ?
- როცა ვინმე გეყოლება სანახავი მართლა მაგაზე მერე იფიქრე ! - ღრიალებს და თითს სახლისკენ იშვერს. - სახლში შედი !
- ისე მაღიზიანებ ერთი სული მაქვს როდის დაგიკაწრავ სახეს ! -ვუყვირი და სირბილით მივდივარ სახლისკენ.
- შენ ში*გ ხო არ გაქვს ბიჭო ? - ეკითხება თორნიკე და გაოგნებული მათეც გვერდით უდგება.
- რამ გამოგაყ*ლევა , თითქოს ის არ იყო საკმარისი ამდენი თვე რასაც უკეთებდი , ეხა ვიღაცასთან ერთად ეძრობი და სახლიდან აქეთ აღარ უშვებ ?
- ტვინს ნუ ტყ*ვთ რა , ვიცი რასაც ვაკეთებ !
- არ იცი , აშკარად არ იცი სანდრო და დამიჯერე ასე კი არ ინარჩუნებ თანდათან საბოლოოდ კარგავ და იცოდე მარიამი ისეთი პრინციპული და თავმოყვარე ადამიანია ამას არავის აპატიებს , აღარ ვიცი უკვე რა გითხრა იმიტომ , რომ შენი დამსახურებით ცხოვრების რამდენიმე თვე ყველაზე მუქ და უფერულ ფერებში გაატარა და იმის მაგივრად შენი შეცდომები გამოისყიდო უფროდაუფრო ამატებ ! - ეუბნება ნინი და გაბრაზებული მისდევს სახლში შევარდნილ მარიამს.
- წამოდი ... - ხელზე ექაჩება ნუცა და ბიჭებს ანიშნებს თქვენ მანდ დარჩითო.
- შენც არა გთხოვ ... - ოხრავს გონზე მოსული და თავს ხელებში რგავს. - რა სი*ულად მოვიქეცი , ძალიან გავაბრაზე ხო ?
- კი ...
- შეიძლება ახლა მარიამი , რომ მისმენდეს მომკლავდა და დამჩეხავდა მაგრამ არ შემიძლია არ გითხრა , შენი აზრით მართლა ვინმე უნდა ენახა ?
- აბა სად მიქროდა ასე !
- სანდრო წეღან შენთვითონ არ გჯეროდა იმის , რომ ეგ ვინმეს სანახავად ჩადიოდა თბილისში , კარგად ხვდები ყველაფერსმაგრამ აღიარება არ გინდა არაფრის!
- ან უბრალოდ მზად არ ვარ , რომ გავიაზრო !
- სიყვარული ფოთოლი არ არის როცა გინდა , მაშნ რომ მოწყვიტო ხიდან !
- ამით რისი თქმა გინდა ?
- ვინმე გყავს ?
- რა ?
- ვინმე გყავსთქო ?!
- არა ...
- რატომ მოატყუე მაშინ ?
- იმიტომ , რომ ...
- აი არ იცი , ან იცი და არ გინდა აღიარო , ვინ იყო ის ქერა!
- ჩემი დეიდაშვილი ...
- მერე რა პატარა ბავშვივით მომინდომე აქ ეჭვიანობა ფართის გაჩაღება ? არ შეგეძლო გეთქვა რომ შენი დეიდაშვილის სანახავად ჩადიოდი და ამოხვიდოდი ორ საათში ? მაგრამ არა ,გინდოდა რომ ეეჭვიანა , გინდოდა რომ გაბრაზებულიყო და ამ დონემდე მისულიყო , ახლა როგორც გინდა ისე მოაბრუნე შენსკენ , იმიტომ რომ ჩვენ უკვე უძლურები ვართ!
- ვერ ვხვდები რა ხდება ჩემს გარშემო , ისეთი დაბნეული ვარ მგონია , რომ სიზმარში ვარ!
- არ ხარ სიზმარში , უბრალოდ შეყვარებული ხარ და თუ გინდა , რომ შენი ფოთოლი ვინმე სხვამ არ მოწყვიტოს აწიე ერთი ადგილი და ადი მარიამთან!
- მომისმენს ?
-
- ვფიქრობ მოსმენა არ დაჭირდება , ვიცი რაიმე ისეთს მოიფიქრებ რაც ორ წამში მოადუნებს და ყველა სიტყვაზე ბევრად მაგრად ეტყვის იმას რომ სიგიჟემდე გიყვარს , პუტკუნაც და გამხდარიც !
- ჯიგარი ხარ ნუცა ! - ლოყაზე გაკრეჭილი კოცნის და გამწარებული მირბის სახლისკენ.
- ახლა სადღა მიენძრე*ი ? - ეკითხება თორნიკე და ისიც სიცილით უკრავს თვალს!
- სულ გამოსირ*და ეს ჩემის*ა! - დანანებით ანქევს თავს მათე და თვალებმოჭტული უყურებს სახლიდან გამოსულ ნინის.
- ასპარეზი დავუთმე ...- ჩურჩულებს დაღლილი და გაუზრებლად ეხუტება მათეს მხარს. - გთხოვ ენა ჩაიგდე და ორი წუთი მაცადე მშვიდად ყოფნა!

^^^
ოთახში შესულს ოთხად მოკეცილი დახვდა , იმ წამს თავის თავი ყველაზე მეტად შეზიზღდა , მისი ცრემლების გამო არ სცემდა 5 კაცს ზედიზედ ?
ამდენმა ეჭიანობამ , ამდენმა გაუზრებელმა მოქმედებამ ისევ მის ცრემლებამდე მიიყვანა.
ყველაფერს აიტანდა , ყველა ტკივილს და ყველა აუტანლად უსმოავნო გრძნობას აიტანდა ოღონდ მის თვალებზე ცრემლები არ ენახა.
მარიამი , რომ ტიროდა ეგონა მთელი ცა თავზე ექცეოდა , იმდენად დიდ ტკივილს გრძნობდა გულის არეში ატანა შეუძლებელი ხდებოდა.
ყველას გააზრებულად მოკვლა შეეძლო მისი ერთი ცრემლის გამოც კი , თუ ვინმე უნდა ყოფილიყო ადამიანი ვისაც შეეძლო რომ აეტრირებინა თუნდაც ბედნიერებისგან ეს მხოლოდ თვითონ უნდა ყოფილიყო.
ადგილზე გაშეშებულმა ძლივს მიხურა კარი და საწოლისკენ მშვიდი ნაბიჯებით დაიძრა.
აკანკალებულს წამში აეკრა უკნიდან და ხელი მაგრად მოჰხვია მუცელზე.
იგრძნო როგორ შეკრთა მის შეხებაზე , სისხლმა ყველაზე ძლიერად დაიწყო მის ვენებში მოძრაობა , თითქოს გულის ცემასაც გრძნობდა , ყელში რაღაც გაუსაძლისი მოაწვა და მანამ ვერ დამვიდდა სანამ ტუჩები სასურველ კისერს არ მიაწება.
- ყველაზე გემრიელი და ტკბილი ხარ ჩემს ცხოვრებაში , არ მინდა როდესმე ვინმეს გამო იტირო , გადმობრუნდი ... - ჩასჩურჩულა და მარიამიც დარეტინაებული , თვალებდახუჭული გადაბრუნდა მისკენ.
მის მხრებში ჩამალული მხოლოდ სუნთქვას ვერ ირეგულისრებდა.
გულაჩქარებული უსმენდა მის სიტყვებს და მისი სურნელიც კი ვეღაც იყო ის ერთადერთი რასაც მისი ერთიანად მოდუნება შეეძლო.
უსიტყვოთ დაიხარა მისი ტუჩებისკენ და ძალიან ნელა წაეპოტინა ყველაზე ტკბილს , რაც კი ოდესმე გაუსინჯავს.
დაბნეულმა მხოლოდ ხელის მოხვევაღა მოახერხა კისერზე და ემოციებისგან გაგიჟებული აჰყვა პირველ და დაუვიწყარ კოცნაში.
იმ წამს მხოლოდ ერთმანეთი ახსოვდათ , მდგომარეობიდან გამოსული ყველგან ეხებოდა სადაც კი ხელები სწვდებოდა.
ემოციების ბუმი ჰქონდა მარიამს სხეულში , ეგონა ახლა არადა აი ახლა ნამდვილად ვიფეთქებ და გავსკდებიო.
ერთი ბუმ არ დაუძახებია , დანარჩენი ყველა ჰორმონის გამოყოფა აღიქვა მისმა ტვინმაც და სხეულმაც.
თითქოს სულში რაღაც ძალიან თბილი ჩაეღვარა და ნელ-ნელა გაიკვლია გზა გულისკენ.
- არ ვიცი მომისმენ თუ არა მაგრამ ...
- მეც მიყვარხარ ! - გააჩუმა სუნთქვა არეულმა და კისერზე მოხვეული თითებით თავისკენ მიიზიდა.
- სხვა რაღაც უნდა მეთქ ...
- გაჩუმდი და მაკოცე ! - დაღლილმა ამოიოხრა და თვითონ წაეტანა ეშმაკურად მომღიმარს სასურველ ტუჩებზე.

^^^
- გამოყავი თავი შე ჭორიკანა ! - ხელზე დაექაჩა მათე და ნინიმაც გაბრაზებულმა ჩააკმენდინა ხმა.
- გაჩუმდი იდიოტო თორემ გაიგებენ ! - დაუცაცხანა და კედელზე აკრულმა დაბნეულმა ააფახულა თვალები . - ღმერთო რა ახლოსაა ეს გობლინი , უთხარი გაიწიოს ...
- ღმერთს რატო თხოვ ? - ეკითხება მომნუსხველი ღიმილით და ხელებს თეძოებისკენ აცურებს. - დავიჯერო ეგრე გინდა რომ გავიწიო?
- არა ძირითადად რასაც ვთხოვ ხოლმე ყველაფერი პირიქით ხდება ხოლმე და ... - გაუზრებლად ბავშვივით ჩამოურაკრაკა და მათესაც წამში შეეცვალა სახე.
ღიმილშეპარული დააკვირდა აწითლებულ გოცაძეს და ძალიან ნელა დაიხარა მისკენ.
- ყოველთვის ვვოცნებობდი ვინმეს უცებ ეკოცნა და მერე სახეში მაგრად გამერტყა ... - ამოიხრიალა სიახლოვსგან ახურებულმა და მთელი ძალით ეკრა კედელს.
- ისე ნუ იზავ კედელში გახვიდე და პირდაპირ იმათ საწოლთან აღმოჩნდე ! - ირონიულად წაკბინა და სახე გვერდით გადასწია.
- დავიჯერო ამდენი ხანი ფიქრობ მაკოცო თუ არა ?
- ახლა იმაზე უფრო ბევრს ვფიქრობ რომელ ოთახში შეგათრიო ! - დაუფარავად გამოუტყდა და ნინიმაც კი იგრძნო როგორ გაუწითლდა ლოყები.
- გინდა დაგეხმარო ? - ჰკითხა და საყელოზე თითები ჩამოატარა.
- მაგას დრო დასჭირდება , მე კიდევ მეტის მოთმენის უნარი ფიზიკურად აღარ მაქვს ! - მიაყარა და ისე ველურივით ეცა ტუჩებზე ნინის ხმა ჩაუვარდა.
ცალი ხელი მისი ფეხისკენ ჩაასრიალა და ცალიც კისერზე მაგრად მოუჭირა.
იგრძნო როგორ მოუჭირა კბილები გოცაძემ და გათამამებულმა პირველივე ოთახის კარი შეაღო.
- ჯანდაბა აქ დედაჩეს ეძინა ... - ამოიხრიალა და კარი გადაკეტა.
- ჯანდაბა როგორი კისერი გაქვს ! - ამოიოხრა მათემ და პირველივე სკამს დაეჯახა.
- მათე აქ დედაჩემს ეძინა ...
- გთხოვ სექსის დროს დედაშენზე ნუ მაფიქრებ !
- არც მე მინდა მაგაზე რომ ვიფიქრო შენ წარმოიდგინე !
- შენ მაგას კი არა ჩემი სახელის გარდა ყველაფერს დაგავიწყებ , ოღონც ცოტა ხანს გაჩუმდი !
- ჯანდაბა ასე რომ მელაპარაკები ვგრძნობ როგორ ვიფიტები !
- გსიამოვნებს ? - ეკითხე და მის მკერდზე ტუჩებით დახეტიალობს.
- არა , გავაფრენ გაჩერდი ... - კვნესას აყოლებს და მთელი ძალით აფრინდება თმებში. - აჰჰ... მათე ...
- აი ასე პატარავ ...
- გაზღვევინებ !
- სექსიც რომ არასტანდარტული გვაქვს ამუღამებ ? - გაკრეჭლმა წამოყო თავი და და თვალებამღვრეულს რომ დაკავირდა ხარხარი ბოლო ხმაზე ატეხა.
- ღმერთო დებილთან ერთად ავადმყოფიც გამომიგზავნე ?
- კიდე ღმერთს ელაპარაკება , გოგო აქ ვერ მხედავ მე შენ ?
- ხო და საქმეც იმაშია , რომ უსაქმურს გხედავ როცა ათასი საქმე გაქვს გასაკეთებელი !
- მაგარი გაფუჭებული ვიღაც კი ხარ ...
- მათეეეეეე !
- კარგი , კარგი ვსიო ვამთავრებ ! - ხარხარებს და გაბრაზებულს ტუჩებზე აცხრება. - ვერც კი წარმოიდგენ როგორ მიჭირდა თავის შეკავება შენს გაბუსხულ ტუჩებზე!
- რა მადლიანად ანათეეებს - დაიწყო გაბრუებულმა სიმღერა და დაბოლილივით გადააგდო კისერი უკან.
- არადა ჯერ არ შემოვსულვარ და ვერ გექნება მანდ ...
- სად მანდ ? - გაოცებულმა წამოყო თავი .
- ში*გ ... - აფხუკუნდა და ხელებით საწოლს დაეყრდნო.
- მათე იცოდ ...
- არ მინდა რო ვიცოდე ! - ხმა ჩააგდებინა და ტუჩებზე ეძგერა.
- ხო და ეგრე ბიჭო !
^^^

- მეორე სართულზე ფეხი არ აიდგმება ! - ხარხარებს თორნიკე და სავარძელში ვარდება.
- მოიცა ... ღადაობ ? ოთხივეე ?
- ცალ-ცალკე დამშვიდდი ! - აწყნარებს და ნუცაც კისკისს იწყებს მისივე ნათქვამზე.
- აუ ,ჩვენ რა გავაკეთოთ ახლა , არადა როგორ არ მეძინება იცი ?
- ფილმს ვუყუროთ !
- ეეე კი რა , პროსტა გამოვიცვლი და მოვალ კაი ? - მეორე სართულზე ავიდა , ოთახში შესულმა გარდერობს მიაშურა და სწრაფად ამოიცვა შავი მომდგარი ელასტიკი , მოკლე გაშლილი მაიკაც გადაიცვა დამწვარ ზურგზე რომ არ მისდებოდა და ჩუსტებში თიტები გაუყარა.

ქვემოთ ჩასული თორნიკეს რაღაც დისკით დააცხრა თავს და წარბების თამაშით წავიდა დივიდისკენ.
თორნიკემ ჯერ გაფართოებული თვალებით გაუსწორა ორ უკანა აშკარად ნავარჯიშებ ბურთებს თვალი და შემდეგ წვრილ წელს ნერწყვის ყლაპვით ააყოლ-ჩააყოლა თვალი.
- ჩანხარ ტელევიზორში სხვათაშორის ! - მშვიდად უთხრა და სწრაფად გასწორდა წელში.
- ვახ ჩემი , ეგენი იმენა სულ შენებია ? - ჰკითხა განცვიფრებულმა და თითი მისკენ წაიღო.
- რას აკეთეეებ ! - აკისკისებული გახტა უკან და თვალებმოჭუტული დააკვირდა გაოგნებულს.
- ანუ ... რა ფილმს რთავ ? - ჰკითხა და შეეცადა დამშვიდებულიყო. - შენ წარმოიდგინე ვაფშე ვერ ვფიქრობ ამ წამს ფილმზე.
- რა ცუდია მე რომ ვერაფერმა ვერ დამაინტერესა სხვა რამეზე , რომ გადამეტანა ყურადღება ! - ეუბნება და წარბებისთამაშით ანიშნებს ჭიქაზე.-წყალი მომაწოდე რა ...
- ეს ? - ჭიქას ხელში იღებს და მისკენ იწვდის.
- ხო , მადლობა ... - გამოართვა და ეშმაკური ღიმილით შეასხა მთელი ჭიქა ტანზე.
- ვახ ჩემი ,რას აკეთებ გოგო გაგიჟდი ? - ეკითხება და ყინულიანი წყლისგან მიღებული უსმოავნო გრნობისგან გასაქცევ გზას ეძებს.

სწრაფად გაიხადა მაიკა და ჩქარჩქარა დაიწყო კუბიკებზე თითების სმა.

- გაგიჟდი ?
- ანუ ცოტა ვიგრძენი , შენ ? გაგრილდი ? - ჰკითხა ეშმაკური ღიმილით და არხეინად გაწვა ტახტზე.
- ანუ ცოტა იგრძენი ხო ? - ეკითხება და მისკენ ვერაგული მზერით მიდის.
- ანუ ... მოიცა , თორნიკე ცხელ გულზე ნუ მიიღებ გადაწყვეტილებას ... მე დაგელოდები , მოიცა გაიწი ბიჭო იქით , ნუ მეხები ... ვაიმე მეღუტუნება , გადი , გამშორდი ... არ მინდა მეც კვნესა , ვაიმე გადი ... თორნიკე გთხ...
- ცოტას ცოტა აღარ მიემატა ? თუ გავაგრძელო ?
- რატო მეგონა რო რამე სექსუალურს იზავდი ? - წარბი ჰაერში ასწია და ზემოთ მოქცეულს კისერზე ხელები შემოხვია.
- იმიტომ რომ ერთი სული გაქვს როდის ვიზავ !
- ოჰ , თვითდაჯერებული !
- ახლა არ მითხრა არაო ! რაც დამინახე იმის მერე გაფანატებს ჩემზე ! - განაცხადა ამაყმა და გვერდით მიუწვა , თავი კი არხეინად ჩამოადო იდაყვზე დაყრდნობილმა ხელს , თვალს არ აშორებდა, ეგონა ნუცა თავის მართლებას , სახეზე გაწითლებას და ათას ამბავს დაიწყებდა , გოგონა კი წარბშეუხრელად უყურებდა და ირონიულ ღიმილს არ იშორებდა სახიდან.
- ვინ გედავება , მართალი ხარ !
- ანუ ...
- ანუ ახლა ოცნბებს ნუ ააგებ ! - უთხრა და ის ის იყო რაღაც უნდა დაემატებინა გვიშიანმა თავისკენ რომ დაქაჩა და ტუჩებზე ველურულად წაეტანა.
გაოცებულს ხელები ჰაერში გაუშეშდა და ადგილზე გაყინულმა ტუჩებიც კი ძლივს აამოძრავა.
- ნეტავ იცოდე რა გემრიელი ხარ ! - ნიკაპზე მოწყვეტით აკოცა და თმა ყურსუკან გადაუწია.
გაბადრულმა დაადო თავი მკერდზე და ხელი მის პრესზე შემოდო.
არც ფილმი გახსენებიათ და არც ზედმეტად შეხებიან ერთმანეთს.
იწვნენ ჩახუტებულები სიბნელეში და მხოლოდ ერთმანეთის სუნთქვას უსმენდნენ , თითქოს რაღაც ძალიან მშვიდი და რომანტიული იყო ჩართული და სიჩუმეს ცოცხალი თავით არ არღევდნენ.
- შენ რომ დამინახე რა იგრძენი ? - ამოიჩურჩულა და თითები ადგილზე აათამაშა.
- ის რაც შენ ...
- გული აგიჩქარდა ? - ცალი თვალით ახედა და ღიმილით აკოცა წვერიან ლოყაზე.
- არა მარტო გული ... - თვალით ქვემოთ ანიშნა და ნუცამაც კისკისით მიჰკრა მხარზე ხელი.
- მართლა გეკითხები ...
- მივხვდი რომ ის იყავითქო რომ გითხრა გესიამოვნება ?
- რა თქმა უნდა , რომელ შეყვარებულ ქალს არ ესიამოვნება მსგავსი რაღაც ...
- ანუ შენ შეყვარებული ქალი ხარ ? - ჰკითხა და ეშმაკურად დააჩერდა ამჯერად პამიდვრისფრად შეფერადებულ ნუცას.
- რას მეკიდები სიტყვებზე ! - ამოიბუზღუნა და ჯუჯღუნით ჩარგო ცხვირი მის კისერში. - ეგრე არც ქალი ვარ ჯერ !
- სწორად თქვი , ეგ ჯერ არ ხარ ... - ამოიხრიალა და ცხვირზე ტუჩები მიაკრა. - ყოველთვის ვამბობდი არ მჭირდება გვერდით იდეალური მეთქი , თუმცა მემგონი ვცდებოდი !
- რატომ ?
- ყველაფერს აკმაყოფილებ რაც კი შეიძლება მაგიჟებდეს , შენ კიდევ მთლიანად მაგიჟებ!
- ისე ნუ მელაპარაკები , რომ ამ ტახტზე ხვალ წითელი ლაქა იპოვნონ !
- რა გარყვნილი ხარ ღმერთო , ღმერთია მოწმე მხოლოდ შენი სულიერი სამყარო ვიგულისხმე , აბა რათ მინდა ის მრგვალი უკანალი და წინა ... რას შევადარო სიტყვებსაც კი ვერ ვპოულობ ! - შეიცხადა და აკისკისებული გოგოც მაგრად მიიხუტა მკერდზე.
- მგონი კი ... - ამოიჩურჩულა ორ წუთში და თვალი მის ცეცხლისფერ ირისებს გაუსწორა. - მგონი კი არა დარწმუნებული ვარ კი !
- რა ?
- კი - თქო !
- ანუ ... შენ , შენ შეყვარებული ქალი ხარ ?
- რამდენჯერ უნდა გაგისწორო ქალი კი არა გოგოთქო! და ხო ვარ შევარებული ... ოღონდ გოგო !
- ჩემს თავს კაცი , რომ ვუწოდო ძაან იეჭვიანებ ?
- არასდროს მიოცნებია ვაჟიშვილ ქმარზე შენ წარმოიდგინე და მოიცა რა ? ანუ ? რა უნდა უწოდო?
- შეყვარებული კაცი ...
- ანუ ბიჭი აღარ ხარ ? - თავი წამოყო და თითქოს გაოცებულმა მიიბჯინა გულზე ხელი. - ღმერთო ... გაგიჟდება დედაჩემი , ის ხომ უმწიკლო ბიჭისთვის მზრდიდა , შენ კიდევ ... გაფუჭებული ყოფილხარ !
- კარგი ვიხუმრეთ გვეყო ! - წარბებშეკრულმა ჯუჯღუნით დაიწვინა ზემოდან და ხელები მოხვია. - ამქვეყნად ყველაზე ლამაზი ქმნილება ხარ რაც კი ოდესმე მინახავს ... და დამიჯერე საკმაოდ ბევრი მაქვს და მყავს ნანახი !
- ვენდობი თქვენს სიტყვებს თქვენო უდიდებულესობავ და ვფიქრობ ამაზე დიდი სიბრძნე ჯერ არასდროს გადმოფრქვეულა ამ მარწყვივით ბაგეებიდან !


^^^
- ნუ სუნთქავ ! - ამოიბურდღუნა ბალისში ცხვირჩარგულმა გოცაძემ და ხელი მაგრად დაჰკრა მუცელზე.
- ნერწვის გადაყლაპვასაც ხო არ დამიშლი ? - ჰკითხა და ხელი ნაზად აუსვა შიშველ ზურგზე.
- ახლა მე გადაგყლაპავ , მოვიდა დევი და ახლა შეგახრამუნებს ! - უცებ წამოჯდა და საბანი აიფარა შიშველ სხეულზე.
- შენ მაგრად გარეკე ,ჩამოწიე ეგ ნაჭერი ვითომ წეღან მე არ ვთამაშობდი კალათბურთს მაგეებით !
- რა მოიგონე ახლა ! - ჯუჯღუნით შეუშვა ხელი საბანს და ზემოდან ეშმაკური ღიმილით დააჯდა სახეაშლილ მათეს.
- ახლა მანდედან გადაძვერი თუ არ გინდა ხვალ დილით შენი ორგანოები ოთახის სხვადასხვა კუთხეებში იპოვო მიმობნეული ...
- მემუქრებით ბატონო მათე ?
- პირველისთვის ადენი მაიმუნობა არ შეიძლება , ვცდილობ თავი შევიკავო მაგრამ შენ ადამიანს რას აცდი უკანასკნ...
- ვფიქრობ ეგ ენა უნდა დავასაქმოდ , მაგრამ როგორ ? - ჰკითხა და მისკენ დაიწია . - უფრო აქტიურ ფაზას ხომ ვერ მიჩვენებთ ბატონო მათე ? - თითი მის ქვედატუჩს გადაუსვა და ქვემოთ დაქაჩა. - ენა გადაყლაპე ? არადა არ მაწყობს !
- იცოდე მე გაგაფრთხილე ! - ამოღრინა მოთმინება დაკარგულმა და წამში მოექცა ზემოდან ფარატინა სხეულს.

^^^
- როდის მიხვდი ... - ამოიჩრჩულა მასზე მიხუტებულმა და შიშველგულმკერდზე თითებით სხვადასხვა ფიგურების ხაზვა განაგრძო.
- ბევრად ადრე ვიდრე შენ წარმოიდგენდი ...
- რა ? - თავი ველურივით წამოსწია და სახე დამანჭა.
- რა გეტკინა ?- ჰკითხა და საჩვენებელი თითი ნიკაფქვეშ ამოსდო.
- არა კისერი გადამიტკაცუნდა ... -აკისკისდა და ლოყაზე მაგრად აკოცა. -რას ამბობდი როდისო ? - ეშმაკური ღიმილით ჰკითხა და თავი ისე დაადო თვალებით პირდაპირ მისკენ რომ ეყურებინა.
- უნივერსიტეტში , რომ ჩააბარე იმ დღიდან დაგადი თვალი ...
- ჯერ კიდევ გამხდარი მოგეწონე , თუმცა იმ არაკაცივით გასუქებულს ზურგი არ მაქციე ! რატომ არ ვიცოდი? რატომ არაფერი გააკეთე ?
- არ ვიცი ... ალბათ მზად არ იყავი და იმიტომ , იმდენად სუფთა და ქოთქოთა იყავი , ყველგან ხვდებოდი სადაც კი ვმოძრაობდი ... შენც რა თქმა უნდა იცოდი ვინ ვიყავი და ყოველთვის თვალს მარიდებდი. ისე რატო გამირბოდი ტოო , რა მქონდა შენი დასაწუნი , აგერ შველივით ბიჭი ვარ ! ჩამოსხმული ... -ჩაახველა და მის აწითლებულ სახეზე ბოლო ხმაზე ახარხარდა. - კარგი ხო , სანამ შეეჩვევი მაგაზე ლაპარაკს მანამდე შეგიძლია შეგრძნებებით დატკბე !
- გარყვნილო ! - მხარზე უჩქმიტა და ღიმილით გაუსვა მის მკლავს ლოყა. - არასდროს აამირიდებია თავი , უბრალოდ ვცდილობდი თვალში ხშირად არ მომხვედროდი , არ მინდოდა შენს თაყვანისმცემელ გოგონებში გაგეყვანე !
- ახლა რომ გამყავხარ ეგ არაფერი ხო ? - ჰკითხა ეშმაკური ღიმილით და ქარბობალასავით წამომჯდარს ირონიული ღიმილით აატარ-ჩაატარა მზერა. - ხო შენ ჩემს ასოზე ლაპარაკის დროს მიწაში ჩაძვერი და იქიდა შიშველი ამოძვერი , ახლა მეც უნდა გიჩქმიტო ? მოიცა სად გიჩქმიტო მოვიფიქრო ...
- სად გაგყავარ ?!
- რავიცი ცოლების სიაში , მგონი ჯერ-ჯერობით არავინ გამიყვანიან მანდ ... გამომყვები ?
- შენ ცოტა გიჟი ხარ ხო ? ცოტა რომანტიულად მაინც მთხოვე ხელი ...
- რა ვქნა ახლა დაგიჩოქო თუ ფლეშმობი მოგიწყო ? არა უკეთესი ვიცი !
- მიდი აბა გისმენ დააბრეხვე რამე საოცრებას მოიფიქრებდა შენი ტვინი ხომ ვიცი!
- მოგიტაცებ !
- ჰააა ? - ჰკითხა გაოცებულმა და თვალები ლამის მკერდზე დაულაგა.
- ხო და არ ჯობია ახლავე მითხრა პასუხი სანამ მე რომელიმეს ავასრულებ ?
- თანახმა ვარ , ოღონდ ეს მოტაცება , ფლეშმობი და ის მესამე რა თქვი ?
- დაგიჩოქებთქო ...
- ხო და დაჩოქება არ მიხსენო !
- კაი ფული რომ მექნება ბეჭედსაც გიყიდი , მანამდე თუ გინდა რამეს დავახვევ და თითზე წამოგაცმევ !
- მასხარა რომ ხარ მითვქამს ? - ჰკითხა და სიცილით დააცხრა ტუჩებზე .- რაო წეღან რას ამბობდი შენს ღირსებაზე ?
- მარიამ ნუ ძალადობ ჩემზე, ხომ იცი ჩემთვის პირველი იყავი და არ შეიძლება ამდენი დატვირთვა ჩემთვის!
- ღმერთო ჩემო ნეტავ როდის მორჩები ამ გაუთავებლად იუმორის ფრქვევას.
- აბა რა გინდა რომ გადმოვაფრქვიო ? - ჰკითხა და ეშმაკურად აუთამაშა წარბები.
- ისეთი რამე , რომ 9 თვეში ხელში დავიჭირო !
- იმ ცხრა თვემდე სხვა რამე რო დაიჭირო ხელში არ გინდა ?
- სანდროოოო !
- კარგი ხო , კარგი ! - გაიცინა და ტუჩებზე მოწყვეტით აკოცა. - მიყვარხარ დედოფალო !
- მეც თქვენო უდიდებულესობავ !


^^^
მაპატიეთ ზოგი უზუსტობისთვის და ბოდიში რომ გადაუხედავად ვტვირთავ , იმხელა ინტერვალებით მიწევდა წერა რაღააცეებიი შესაძლოა მეშლებოდა მაგრამ არაფერი ისეთი რომ არ გაიცინოთ და მიხვდეთ რომ უბრალო შეცდომაა ...
ძალიან მომენატრეთ , შევეცადე მალე დამეწერა მაგრამ მუზას ვერაფერი მოვუხერხე , წინა ისტორია ზოგს ნაჩქარეობის გამო არ მოეწონა , არამგონია ამას მსგავსი რამე შეატყოთ :დ
მე ეს ისტორია უკვე ძალიან მიყვარს და ვფიქრობ ზუსტად ისეთია როგორიც მინდოდა რომ ყოფილიყო , ახლა კი ველი თქვენს აზრს !
მიყვარხართ!