სახლში ბექამ დამაბრუნა, ლიზაც წავიდა, დაქალი წამართვეს.
ახლა სულ მარტო ვარ ამხელა სახლში. ლექსომ მანქანა წაიყვანა და 2 კვირაში ცინცხალი პიპია დამიბრუნდება.
მაღლა ავედი, შხაპი მივიღე და საწოლს მივანდე ჩემი შემდეგი მოქმედება .

* დილით ვიღვიძე, გვერდით ლექსო ხვდება, რომელსაც ხელი ჩემს მკერდზე უდევს. ხელს ჩუმად ვაწევინებ და სააბაზანოში შევდივარ. ხელ-პირს ვიბან სხვა დანარჩენ პრიცედურას ვიტარებ და გასვლას ვაპირებდი, რომ არა ლექსო.
- რაუცებ გიპო ფერია!- თქვა და წელზე მყარად მომხვია ხელი, ბაგეებზე დამეწაფა და მთელი ვნება მორევით მიკოცნიდა ტუჩებს. ვგრძნობდი როგორ მეცლებოდა ფეხქვეშ ძალა დაა უცებ სიმყარეც ვიგრძენი. *
ჯამდაბა, ეს რა იყოო? ლექსო რამ დამასიზმრა. არა არ ვუარყობ, რომ ლექსო მომწონ, უბრალოდ ასეთი უაზრო სიზმარი ჯერ არ დამსიზმრები. ბიჭს ვაკოცე?? ჰაჰ! ეს წარმოუდგენელი ფაქტია.
მოვწესრიგდი და საჭმელად ჩავედი. კვერცხი ვთხლიშე ტაფაზე და უხასიათოდ ჩამოვჯექი სამზარეულოს სკამზე.
-დეეეეეედაააააააა!!! ჩამოდიიი რაააააა.- ჩემი ამ სიტყვების გადმონთხევა და დედაჩემის კარში შემოსვლა ერთი იყო.
- ვაიმეე დეეე, როგორ გამახარე!- შემოვეხვია მონატრებულ დედას და ჩემოდნები ზემოთ ავატანინე. ჯერ არ მოსულა და იმ წამსვე ბუტიკში გაქანება მოინდომა, ცოტა აფორიაქება ეტყობოდა სახეზე, აშკარად რაღაცას მალავდა.
- დე კარგად ხარ?- მე
- კი დედი კარგად ვარ.- დედა
- სახეზე ფერი არ გადეს, დაძაბული ხარ და შეშინებული დადიხარ.
- მარიაა ჩემიპრობლემებჯც მეყოფა.
- აი ხომ გითხარი, რაღაც პრობლემაა რატომ არ მეუბნები?
- ბუტიკი გაძარცვეს, ჯერ მთელი თანხა წაიღეს შემდეგ კიი ყველაზე ძვირად ღირებული ქურქები რომლებშიც ათასობით დოლარი მაქვს დახარჯული.
-რააა? დედა???? ახლა რა იქნებაააა??
- პოლიცია მძარცველებს ეძებენ, მაგრამ ..... არვიცი მარია, ერთერთ ბიზნეს მენს ვთხოვე დახმარება , რომ 6 თვე 10000 დოლარი ესესხებინა, დამთანხმდა, მაგრამ არამგონია იმ თანხის გადახდა შევძლო, ვალს ვერ დავაბრუნებ, თეთრიც კი არ მაქვს მარია, მხოლოდ 230 ლარი მიდევს საფულეში.
- კიმაგრამ დედა.... ასე უცებბბ როგორ მოხდა ეს ყველაფერი??? დედაა ეს უბრალოდდდ დიდი გაუგებრობაა?? დედააა ახლა რაიქნებაა?? როგორ უნდა მოვიქცეთ?? ასე როგორ დავეცით, ასე უცებ როგორ მოხდა ეს ყველაფერი..!
- არვიცი მარია! გამოსავალი არ არსებობს. დავიღუპეთ, დავიქეცით, სახლის და მანქანების გაყიდვა მოგვიწევს.
- არა დედა! არავითარ შემთხვევაში! გამოსავალი ყოველთვის არსებობს.
- არ მარია არა!
მეგონა, რომ ბოლო დონის მათხოვრებად ვიქცეოდით იქამდე სანამ მევალე არ გავიცანი.

დედას ოთახში, სავიზიტო ბარათი ვიპოვე, იქ უზარმაზარი მინის შენობა ეხატა, აშკარად ის მილიონერია რომლისგანაც დედამ ფული ისესხა. ბარათი ჩანთას მივაშურე და იმ დიდი პიროვნების სანახავად წავედი.
ტაქსი გაჩერდა, იმაზე დიდია ვიდრე ფოტკზე ჩანდა, კარგი ფულის პატრონი იქნება ეს ვიღაცაა.
დიდხანს არ გავწელავ და პირდაპკრ გეტყვით, მდივანმა მისი უფროსის კაბინეტში შემიყვანა.
იქვე დივანზე ჩამოვჯექი და შეტრიალებული სკამის შემოტრიალებას დაველოდე.

ყველგან ამას როგორ უნდა გადავეყარო. ნუთუ , ჩემზეაქ ამ საქონელს ჭიპი მიჭრილი.
უცინიკურესი და ეშმაკური ღიმილი მომაპყრო, პირველად მოხდა როდესაც ხმა ვერ ამოვიღე, ენა ჩამივარდა და ძალიან დავიბენი.
- რამ შეგაწუხა მარი?- ლექსო
- მარია მქვია.- წყნარი და აუღელვებელი ტონით ვუთხარი.
- მეე მარი უფრო მომწონს , არანაირი მარია და მარიეტა, შენი სახელი მარი არის .
- კაი, არ გეწინააღმდეგები.
- ნახე რა კარგია როდესაც მორჩილი ხარ? უფრო კულტურული წყნარი და ნაზი ხარ.
- დედაჩემს შენ ასესხე თანხა?
- კი........
- ვერ გიბრუნებს, ძალიან დავეცით, ლარიც კი აღარ გვაქვს. ყველაფერი უცებ მოხდა, ყველაფერი მოულოდნელი იყო.
- ჩემგან რას ითხოვ?
- დახმარებას.
- როგორ დახმარებას?
- არვიცი, ამ ჭაობიდან ამოგვიყვანე, მეშინია დედა არ დავკარგო, გესმის ეს რა გრძნობაა? ქალი გაუბედურდა, მის სახეზე ღიმილი და ის გაბრწყინებული თვალები აღარ მინახავს, რაც ყოველთვის ჰქონდა.
- კარგი!
- რა კარგი?
- მოდი შეთანხმება დავდოთ.
ესეიგი...... 1 წელი ფიქტიური ცოლი ჩემს სასიკეატოდ. 1 კომპანია დედაშენს და უდარდელი ცხოვრება.
-თანახმა ვარ!- არც დავფიქრებულვარ ისე წამოვაყრანტალე.
- ასე უცებ? მეგონა კივილიც იქნებიდა წივილიც და კიდევ ისიც მეგონა, რომ ამ ფანჯრიდან გადამაგდებდი.
- დედა და მისი ცხოვრება ჩემთვის ყველაზე მთავარია, ის ჯერ ახალგაზრდაა , ძალიან ახალგაზრდა.

ბავშვობა მას არ ჰქონია, ყველაფერი წაართვეს. თინეიჯერობაზე და ლაღ ცხოვრებაზე ჩემს გამო თქვა უარი , ამის გამო , მშობლებმაც დიდი ტკივილი მიაყენეს, " წადი და წაათრიე შენი შვილი" სწორედ ასეთი სიტყვებით დაუჩეხეს მას, ისედაც დაჩეხილი გული. სწორედ ამის გამო დაგთანხმდი, შენი დახმარება, რომ არ მივიღო დედა .......
- გასაგებია. ხვალ 3 საათზე აქ იყავით შენც და დედაშენიც.
სახლში გახარებული დავბრუნდი ,სულ არ ვფიქრობდი იმაზე, რომ ერთი წელი მისი კლანჭების ქვეშ მომიწევდა ყოფნა.
არ მძულს და არც მიყვარს. უბრალოდ სიმპატიურია და არა ცუდი შესახედი. უბრალოდ მომწონს და ხანდახან მსიამოვმებს კიდეც მის გვერდით ყოფნა ხანაც საშინლად მაღიზიანებს რას არ ვლაპარაკობ ხოლმე მასზე, ცოტა უჟმურია , მაგრამ მემგონი გამოსწორდება.
ეს ერთი წელი ისე გაივლის ვითომც არაფერი და მისგანაც განვთავისუფლდები.
- დეეეე, ყველაფერი მოვაგვარე, ბუტიკს დაიბრუნებ, უფროსწრედ მთლად ბუტიკიც არ იქნება კოპანიაა გექნება შენი, ფუფუნებაში იცხოვრებ მეც შენთან ვიქნები დეე.
- ზღაპარს ყვები შვილო?
- არა დეე მართლა.
- როგორ?
- ბექას ძმაკაცთან გარიგება დავდე.
- რა გარიგება მარია, სულ გააფრინე გოგო?
- 1 წელი მისი ფიქტიური ცოლი ვიქნები, ის კიი კომპანიას მოგცემს, შენს საკუთარ კომპანიას, ბუტიკის მსგავსი იქნება ამოგვქაჩავს, სანერვიულო აღარაფელი გვექნება. მილიონერია დედა ქვეყმები აქვს მოვლილი, ამერიკაში სახლები აქვს ასევე ესპანეთშიც, მხოლოდ ერთი წელი და და ისევ ისე ვიცხოვრებთ როგორც ადრე.
- სულ გააფრინე მარია, ამაზე როგორ დასთანხმდი, უსიყვარულოდ გათხოვება გინდა შვილო?? დაუშვებელია ამას არ იზამ.
- დედა ყველაფერი ფიქტიური იქმება.
- და იქნებ ამ ეერთ წელში ერთმანეთი შეგიყვარდეთ.
- სისულელეა. შენს წარსულს გადახედე დედა! არ მინდა სიმარტოვეში განვლო ჩემი შემდეგი ბილიკი, შენ მინდა რომ მყავდე დედა როგორ არ გესმის, ვალს თუ ვერ დააბრუნებ ციხეში ჩაგსვამენ მე კი ეს არ მინდა. არ მინდა სიღარიბეში ცხოვრება, ისიც არ მიმდა ჩემი ჯერ არ დაწყებული კარიერა ასე უცებ დამთავრდეს.
- მართალიხარ ჩემო პატარა, მაგრამ შენ ჯერ ამისთვის არ ხარ მზად სულ რაღაც 16 წლის ხარ დედი, ჩემ პატარა ქალიშვილს ამხელა რისკზე ვერ გავუშვებ, არ მინდა იგივე გამოიარო რაც მე.
- მე შენ არ გგავარ დედა. თან ის ისეთი არ არის როგორიც მამაჩემი იყო.
- ვერ დაგთანხმდები მარია არ შემიძლია შვილის გაწირვა.
- ეს გადაწყდა დედა უკვე.ხვალ სამ საათზე იმ კომპანიაში უნდა ვიყოთ, არ დაგავიწყდეს.
ჩემს ოთახში შევედი და ფიქრი დავიწყე თუ როგორი იქნება ის ერთი წელი. იქნებ მანიაკი აღმოჩნდეს . ჩემი გეგმები უწყლოდ დაიხრჩო, ყველაფერი ჩამეშალა. ვერაფერს ვხვდები ეს ყველაფერიხ ისე უცებ მოხდა.

***************************
დილით დედამ გამაღვიძა, თმაზე მეფერებოდა, მისი ცრემლები კი ჩემს თმას ასველებდა. მეცოდებოდა, ძალიან მეცოდებოდა.
- ჰეეე ახლაა არ გვინდა არანაირი ტირილი ქალი ვთხოვდები. ლიზას დაურეკე და უთხარი ამოვიდეს მე მანამდე მოვწესრიგდები.
- სულ ასეთი რატომ ხარ, მაშინაცკი როცა საქმე შენს ბედნიერებას ეხება.
- მე ბედნიერი მაშინ ვიქნები ჩემო ტკბილო დედიკო როცა შენ იქნები კარგად.
- ჩემო მზრუნველო. მე ვიცი რაც ხდება ახლა შენში. ორ ცეცხლშუა იწვი. არ იცი იქცევი თუარა სწორად, მაგრამ შენი მაინც გაგაქ.
- დეეე ყველაფერი კარგადაა.
ვუთხარი და აბაზანაში შევედი. დედამ ზუსტად აღწერა ჩემი შინაგანი მდგომარეობს, ზუსტად ასე იყო, მაგრამვახერხებ და არ ვიმჩნევ ამ ყველაფერს.
შხაპი მივიღე და აბაზანიდან გამოვედი. სარკის წინ დავჯექი და ნაზი მაკიაჟი გავიკეთე, ყველაზე შანელის სუნამო მივისხი და გარდერობისკენ გადავინაცვლე. ამ დროს გაცოფებული ლიზა შემოვიდა ოთახში.
- ხვდები მაინც რას ნიშნავს ეს?? შენ ჩვენს მეგობრობას წერტილს უსვამ? გინდა ასე უცებ ოჯახი შექმნა და ცხოვრება გაინადგურო?
- ეს მხოლოდ 1 წელს გაგრძელდება.
- არ მაინტერესებს. მოგწონს ის?
- ცუდი არ არის ყოველშემთხვევაში.
- მარია არ გააკეთო ეს!
- რომ არ გავაკეთო იცი რა მოხდება? დედაჩემს ციხეში ჩასვამენ მე კი მარტო მომიწევს მთელი ჩემი ცხოვრების გატარება.
- იქ დედაჩემიც მუშაობდა მარია.
- ის დედაჩემმა შექმნაა დედაჩემის ფინანსებით მოხდა მისი დაარსებაა, დედაჩემი აგებს იმ ბუტიკზე პასუხსსს და ერთ დღეს გამოჩნდა ვიღაც იდიოტები და მთელი ფული წაიღეს იქედან, ბუძტიკს სახელი შეელახა, აღარც არავინ მისულა იქქქ გაიგეეე ლიზაა მე მიწევ ამის გაკეთება და გავაკეთებ კიდეც. ბუტიკის აღდგენა ვერ ხერხდება, დაკვეთილი მიწას მალე წაგვართმევენ და ბუტიკიც აღად იქნება.ახალი ბიზნესის წამოწყება აუცილებელია, ეს იმისთვის, რომ დაკარგული თანხა დავიბრუნოთ და იმ კრეტინს ცოლად, რომ არ გავყვე დედაჩემს ვალის დაბრუნებას მოსთხოვს დედა კი ვერ დაუბრუნებს და ციხეში წლობით ჩაჯდომა მოუწევს.
- გასაგებია! დაა..... ჩვენი გეგმები? რა ეშველებათ მათ?
- მე კარგი ქმარი მეყოლება!- ვუთხარი და ეშმაკურად ჩავიცინე, ისევე როგოდც მე ლიზასაც ვერ გაეგო ეს უცებ და მოულოდნელად როგორ მოხდა ეს ყველაფერი, უცნაური იყო ის რაც ჩვენს თავს დაატყდა.
თეთრი კაბა ჩავიცვი, ტანზე მომდგარი, კეტებიც მოვირგე, ჩანთაც ავიღე და დაბლა ჩავედი.
- ნუთუ ასე გინდა მას თავი მოაწონო!- ლიზა
- დიახ ! რატომაც არა.
- მარია, ბოლოჯერ გეუბნები ამას ნუ გააკეთებ.- დედა
- აღარ მინდა ამაზე საუბარი. საჭმელი მაჭამეთ, ცუდად ვარ.
- მარია, გინდა , რომ გათხოვდე? ოჯახი გინდა და ეს უბრალოდ მიზეზიაა?
- დედააააა, მე ამას შენს გამო ვაკეთებ რა ვერ გაიგეეე, ხომ აგიხსენი, რომ არ მინდა მარტოობა. მეტი კითხვა აღარ დასვათ.
- მე მიკვირს ასე წყნარად როგორ ხვდები ამ ყველაფერს.- ლიზა
- მე ბედნიერი ვარ იმის გამო, რომ დედაჩემს კომპანია ექნება და წყნარად ცხოვრება შეეძლება. მეკი ფუფუნებაში ვიცხოვრებ ისევე როგორც დედა, მაგრამ ფიქტიური ქმარის ყოლა მომიწევს, მას არ ვიცი ეს რაში სჭირდება, მაგრამ ეს ჩემი საქმე არ არის.

*კომპანია*
- ამ საბუთს ხელი მოაწერე მარია.- ლექსო
- რაააარის ეს?
- საბუთია, რომელიც ჩვენს ცოლ- ქმრულ კავშირ ადასტურებს.
აღარაფერი მითვქამს, საბუთს ხელი მოვაწერე და თვალჯ დედასკენ გავაპარე, შეძრწუნებული სახე ჰქონდა არც გამკვირვებია.
- ქალბატონო ლიკა , თქვენ კი ამ საბუთებს მოაწერთ ხელს.
- კომპანიას უკავშირდება?- ლიკა
- დიახ! კომპანია გადმოვა თქვენს სახელზე, ამ კომპანიის მმართველობის ხანაში კი შეგეძლებათ რამოდენიმე მაღაზიის გახსნა რაც თქვენი შემოსავლის წყაროდ იქცევა.
- დედა ხელი მოაწერე.
- არა, ამას არ ვიზამ ვერც ჩემს შვილს მიისაკუთრებ და ვერც ჩემს ღირსებას, ყველაფერს მე თვითო მოვაგვარებ, დაგიბრუნებ იმ ვალს და განვთავისუფლდები შენი ყბიდან.
- ქალბატონო ლიკა, როგორ გადაიხდით იმ თანხას როდესაც 100 ლარიც კი აღარ გიდევთ ჩანთაში.
- ლექსო არ გინდა გთხოვ! დედა ხელი მოაწერე და დავასრულოთ ყველაფერი!
- მარია......
- დედა.... გააკეთე ეს.
მთელი ზიზღით მოავლო თვალი იქაურობას და ხელიც მოაწერა.
- მარია დეე..... მე უბრალოდდ.
- დეე ძააან ბედნიერი ვარ აი ისეთი ბედნიერი, რომ არ ვყოფილვარ არასდროს ეს ბედნჯერება შენ მომანიჭე როდესაც ხელი იმ საბუთს მოაწერე, ახლა მაღაზიები გახსენი და კარგი ტანსაცმელი მომიკითხე ხოლმე იმ დიდ სახლში სულ მალე მე , რომ ვიქნები მკსკ დიასახლისი. იციი??? ერთ საიდუმლოს გაგიმხელ, მინდოდა , რომ იმ სახლში მეცხოვრა, ლექსოს ბევრი მანქანა ყავს და იმ მანქანებსაც მივისაკუთრებ მე მისი საყვარელი ცოლი ვიქნები, ყოველგვარი გარყვნილობების გარეშე, ამას გპირდები.
- გიჟიხარ შვილო!
დედა გავაცინე, ახლა ორივე კარგ ხასითზე დავდექით. ლიზასაც ვაცნობეთ ყ ელაფერი, არ ვაპირებ გართობასა და კარგ ცხოვდებას ხელი დავუქნიო, პირიქით ახლა იწყება ყველაფერი.
საღამოს, ვახშამზე ლექსო დავპატიჟე, ახლა მისი მადლიერი ვარ, მაგრამ აუცილებლდ მოვთხოვ ახსნა განმარტებას, თუ რატომ უნდოდა ჩემი ცოლად მოყვანა.
საჭმლის კეთებას შევუდექით. "სუში გამოძახებით" მოვიდა და სუფრამ მალე სრულყოფილი სახე მიიღო.
კარზე ზარია, ლექსოც მოვიდა.
- შემოდი.
- შენი ტკბილი ენა ცოტათი მაეჭვებს!
- მე ჩემს მოვალეობას ვასრულებ! არ იფიქრო, რომ ყოველთვის ასეთი ვიქნები. ქმარო!!
- მინდა ჩემს გვერდით დაიკავო ადგილი ჩემკ საამაყო ცოლო!
- რა თქმა უნდა.
- ლექსო შენი მადლიერი ვარ, მაგრამ ქალიშვილის წართმევა ამას არასდროს გაპატიებ!- ეცადა, რომ ცოტა სსასაცილოდ გამოსვლოდა, მაგრამ ყველამ ვიცოდით, რომ ეს მართალი იყო.
- სიდედრო, იმაზე კარგად ჳაცხოვრებ თავენს შვილს ვიდრე თქვენ აცხოვრებდით.
- მაგაში დარწმუნებული ვარ! მაგრამ.... თმის ერთი ღერიც, რომ ჩამოუარდეს, იცი ალბათ რაც მოხდება!
- მერწმუნეთ, ჩემზე კარგად მას ვერავინ დაიცავს.- ნუთუუ , ეს როგორი ლაპარაკია? ასეთი ქმარი, რომ მეძება ვერ ვიპოვიდი. ერთი ამას დამიხდდეთ, როგორი ჯელტმენი ყოფილა.
- მორჩით ჩემზე საუბარა და საჭმელს მიხედეთ.
დადგა დრო...... ახლა სხვა სახლში მივდივარ საცხოვრებლად, ქმრის სახლში...... ახლა ის იღებს ყოველგვარ პასუხის მგებლობას, ჩემზე. ცოტა გული ამიჩუყდა კიდეც დედაჩემი და ლიზა, რომ დავინახე თვალებ აცრემლებული.
- სიძე, დაქალს მიმიხედე თორეე.....!ლოყაზე ჩამოგორებული ცრემლი მოიწმინდა, ჩემმა ერთადერთმა და განუმეორებელმა დაქალმა მომეხვი, მიჩურჩულა " ყველაზე თბილი შენ ხარ ამ ქვეყანაზე" შეიძლება ვიტირე , მაგრამ არა ფიზიკურად, სულიერად ვტიროდი. მიჭირს მათ გარეშე როგორ უნდა გავძლო. ახლა დედას მოვეხვიე და მისი ნაზი და ფაფუკი სახე ხელებში მოვიქციე.
- არ ინერვიულო დეე, ხედავ როგორი მზრუნველი ქმარი მყავს?? არ იქნება და ......- ვუთხარი და გავიცინე. ახლა ორივე ჩავეხუტე და ერთიანად შევიგრძენი მათი სურნელი.
- მიყვარხართ გოგონებო!- მე
- ჩვენც ძალიან გვიყვარხარ.- ლიზა
- ახლა მეც ავტირდები.- არარსებული ცრემლი მოიწმინდა , ახლად შეძენილმა ქმარმა და მანქანის წინა კარი გამიღო.
- საზიზღარი ხარ.- ვუთხარი და ადგილი დავიკავე. მალევე მოვწყდით ადგილს და მალევე მივედით იმ უზარმაზარ სახლში, რომელიც ამჯერად დაცარიელებული იყო.
- შენი მეგობრები?
- არ ვაპირებ ძმაკაცებთან ცხოვრებას მაშინ როცა ცოლი მყავს.
- სიმარტოვის გამო მომიყვანე ცოლად?
- რას ამბობ ხვდები მაინც? მე და სიმარტოვე რაღაც შეუფერებლები ვართ ერთმანეთისთვის.
- აბაა რისთვის მომიყვანე?
- დედაჩემი და მამაჩემი! ტვინი წაიღეს ცოლი მოიყვანე ცოლი მოიყვანეო. ხვალ გაგიცნობენ და მოისვენებენ. ერთი წელი მეყოლები, ერთი წლის შემდეგ კი შენ შენთვის მე ჩემთვის.
- საიდან ასეთი სიმდიდრე?
- დღეს არა რა... ხვალ მოგიყვები შენს ოთახს გაჩვენებ , დაისვენე და ხვალ ყველაფერს გაგაცნობ.
- როგორც იტყვი.
- ხო მართლა, გარდერობში ყველაფერია რაც დაგჭირდება.
- მე მაქვს ყველაფერი რაც დამჭირდება.
- შენ არ გექნება ის რაც მე მომწინს.
- ჩვენ ხომ ფიქტი......
- შშშშშშშშშშშ...... ეგ აღა ახსენო შენ ჩემი ცოლი ხარ, მე კი შენი ქმარი, ჩიცმევ იმას რაც მომწონ და დამემორჩილები. აქ დავასრულოთ.
ეს უკვე მესამედ ხდება. მესამედ ჩამაგდებია ენა და ვერაფერი მათქმევინა. ოთახი მაჩვენა, წარმოუდგენლად ლამაზი იყო, არაჩვეულებრივი გემოვნება აქვს.
აბაზანაც, არაჩვეულებრივად აქვს მოწყობილი, ჯაკუზი, საუნა წარმოუდგენელია.
პიჟამო მოვირგე და საწოლში შევწექი, იმ წამსვე ჩამეძინა.
დილით, ყავის სასიამოვნო სურნელმა გამაღვიძა. თვალი გავახილე და წელს ზემოთ შიშველი ლექსო დავინახე. როგორი ფიგურები ქონი ერთი უნდა გენახათ. სასწაულად ბომბა ბიჭი მყავს რაა. პრობლემა ერთ რამეშია, რატომ უნდა ვიარო მის ჭკუაზე. რატომ უნდა გავხდე მისი მორჩილი არ მესმის ეს ყველაფერი ხომ ფიქტიურია.
- ოჰჰჰ რა მზრუნველი ხარ ქმარო!
- ჩემს მოვალეობას ვასრულებ და ძაან დამავალებ შენც იგივეთი თუ მიპასუბხებ.
- რა თქმა უნდა. ეს პატარა ნამცხვარი და სანთელკ ჩვენს ფიქტიურ შეუღლებას აღნიშნავს?
- ფიქტიური აღარ ახსენო და ამას მესამედ აღარ გავიმეორებ რაც პატარა ნამცხვარს ეხება და მასზე მოთავსებულ პატარა სანთელს ეს იმას ნიშნავს, რომ შენმა მზრუნველმა ძაან სიმპატიურმა და მოსიყვარულე მეუღლემ იცისი, რომ დღეს შენი დაბადების დღეა და დღეს ვიქეიფებთ როგორც ჩვეულებრივი მოქალაქენი.
- იმენა გამაოცე! ყოჩაღ ქმარიც ასეთი უნდა.
- რა იმენა გოგო? ეგეთ სიტყვებს მე არ ვხმარობ და რა უფლება გაქ, რომ დაუფიქრებლად როშავმაგ ამაზრზენ ქუჩურ სიტყვებს.
- მტყუანს! ძაან კარგადაც ხმარობბ ასეთ სიტყვებს, უბრალოდ ახლა სხვა პონტია, ახალი ფიქტიური ცოლი და ხოხვდები?
ლოგინიდან წამოვხტი და აბაზანაში შესვლა დავაპირე, მაგრამ დამიჭირა, საწოლზე მომისროდა, ზემოდან თვითონ მომექცა.
- ღლაპებს ვინდობ ხოლმე, მაგრამ შეენ ძალიან ცუდი გოგო ხარ.
საშინლად გავმწარდი ეს ზემოდან მოქცევა რა წესია, რომელ ნორმალურ ადამიანს შეეფერება. ტუტუცი მე შენ გაჩვენებ.
- გავიჭყლინტე!
- კაი ერთი, მეორედა ასე აღარ დაილაპარაკებ! ახლა მოწესრიგდი და საყიდლებზე წავიდეთ დღეს happy day ია.
- მე მარტო წავალ!
- დღეს დედაჩემმა და მამაჩემმა უნდა გნახოს გოგოოო მე უფრო ვიცი მათ რა მოეწონებათ თუ შენ?
- არ ვაპირებ დედაშენს და მამაშენს თავი მოვაწონო. მოდი ავდგეთ და ბორა ბორაზე ან მალდივის კუნძულებზე წავიდეთ ან კიდე კვიპროსზეეე.
- მოვასწრებთ ერთ წელში მაგასაც.
იდიოტიი მოასწრებს თურმე ესრთი მაგ გამოტვინებულ თავში მათქეფია. ვიფიქრე თაფლობის თვეს მომიწყობს თქო და მაგის დრო მოვაოო.მოვწესრიგდი შავი კაბა ჩავიცვი და კრემისფერი პერაანგი, ფეხზე საშუალო სიმაღლის სანდლები მოვირგე და ქვემოთ ჩავედი.
- კიდევ კარგი, შენს ასეთ ჩაცმულობას რადგან მომასწრო ღმერთმა ააღარ ვჩივი არაფერს. ვიფიქრე მომიწევს ყვირილი, მის ჩამოუყალიბებელ ჩაცმულობაზეთქო, მაგრამ გაითვალისწინე და არ ამაყვირე. ჰე ახლა წამოდკ კაი კაბა შარვალი უნდა გიყიდო.
- ნეტა სულ ასეთი იყო, შენგან წასვლას არც კი მოვინდომებდი.
- ეგ იმიტომ, რომ ბევრი ფული მაქვს აი იმდენი ყველაფერს დაუფიქრებლად, რომ გიყიდი. ფულის დახარჯვაც, რომ არ დამენანება.
- რა მიხვედრილი ყოფილხარ.- ცინიკურად გავუღიმე და მანქანაში ადგილი დავიკავე.
მაღაზიასთან როგორც კი მივედით, იმ წამსვე ჟურნალისტების წვიმა წამოვიდა.
- ბატონო ლექსო მართალია, რომ ქალბატონი მარია ფეხმძიმედაა?? მალე მამა გახდებით?
- აქამდე რატომ არ აჩენდით მეუღლეს.
რა ორსულადოო რას ბოდიალობენ. ღმერთო უშველე ყველა გაჭირვებულს.
ჟურნალისტების მოშორება შევძელით და მაღაზიაში შევედით.
ის რაც მე მომწონდა მას არ მოსწონდა, მას რაც მოსწონდა მე არ მომწონდა. საშინლად ვერ ვუგებთ ერთმანეთს, ეს საშინელებაა, ღმერთო დახმარებას ვითხოვ ისევ და ისევ შენგან, მიიცალე რა ჩემთვისაც, ვიცი ძაან დაკავებულიხარ, მაგრამ მეც ცოდვა ვარ. ღმერთს რა დახმარებას ვთხოვ, მე თვითონ მოვიქციე ასე თავი, მეტი გეკუთნის მეტი! ვლანძღავდი ჩემს თავს ამასობაში ლექსომაც იყიდა ტანისამოსი და შემდეგ ისევ ჟურნალისტები და შემდეგ ისევ სახლი.
- ვერ ვხვდები რატომ არ მოგეწონა ის კაბა, ძააალიან კარგი იყო.
- გოგოოო, არ შეგეფერება ის შენ. შენ ჯერ პატარა ხარ.
- მაშინ ცოლად რატომ მომიყვანე?
- ცოლსს იცი? ვალდებულებები აკისრია, მე კი შენ არ გავალდებულებ, რადგან პატარა ხარ.
- გასაგებია.
- მოდი აქ. - დივანზე მიმითითა მეც არ დავაყოვნე და მივედი. ხელი ხელზე დამადი .
- მისმინე, მე მხოლოდ ერთ წელი მჭირდები დედჩემის მოთქმამ და ტირილმა დამღალა როდის უნდა დაოჯახდე და მაჩუქო შვილიშვილებიო. ახალგაზრდა ქალია, მაგრამ როგირც ბებერი ისე იქცევა. მამაჩემმა კიდე შენ მხოლოდ ქალები გაინტერესებს, ოჯახი გვერძე გადადეო. ერთ წელში გაგანთავისუფლებ და ისეთივე ლაღ ცხოვრებას დაუბრუნდები როგორიც ადრე გქონდა. დაკარგულს დაგიბრუნებ და ისე გაგიშვებ. მე შენ ვერ მოგთხოვ შვილები გამიჩინე და შემიყვარეთქო. მშობლები უნდა დავაჯერო , რომ სიყვარული შემიძლია. კაროჩეე.... მოვაჩვენოთ თავი მათ, რომ ერთმანეთი გვიყვარს.
- შენ კაროჩე თქვი!
- ჩემი 3 საათიანი ლაპარაკიდან მხოლოდ ეგ გაიგე??
- არაა, ხოო როგორც იტყვი.
- 9 ზე დედაჩემის სახლში უნდა ვიყოთ.
- კარგიიიიიიი. აბაზანაში შევდივარ.
- მეეეც .
- 9 მე იქ ვარ
- ჰოოო მეცცც
ორივემ სიცილი დავიწყეთ წამშივე დავსერიოზულდით და ჩვენ ჩვენი გზა გავიკვლიეთ.
ცხელს წყალს მივაშურე ჩემი დაღლილი სხეული, არ ვფიქრობდი უბრალოდ ვნებივრობდი და ყლის წვეთებისგან სიამოვნებას ვიღებდი.
ალბათ 2 საათი გავიდა, მას შემდეგ რაც აქ შემოვედი, მგონი დროა გავიდე. საკიდზე არსებულს ხელი დავავლე და ოთახში გავედი. უკეთესს რას ნახავდა ჩემი თვალები
- ლექსოოოოოოოოო!!!!!! რა ჯანდაბა გინდა აქ???
- არ შეიძლება ჩემი ცოლის ოთახში შევიდე??? ეგ კიარა ჩვენ ერთადაც უნდა ვწვებოდეთ ერთ საწოლში.
- შენ თქვი, რომ არ მავალდებულებდი
- მე ხან ვჭრი ხან ვკერავ.
- კაი ერთი, ოთახიდან გადი და ჩაცმა მაცადე.
- კაი შენი ხათრით დავრჩები.
- ლექსოოოოოოოოო!!!
- მარიაააა!!!!
- გთხოვვ!!!!!
- ნო, ნო!
- კაიიი იყავიიი , მაინც მოვახერხებდა ჩავიცმევ, აბაზანა რისთვისა.- მის გახსენებაზე წამოვარდა და აბაზანი კარს აეფარა.
- ჭიდავს თუ დამიწყებ ეგ შემოგძვრება, თუარ შემოგძვრება მე შემოგაძრობ.
- ცხოველი ხარ. ამ კაბას ვიცმევ და შენი ხმა არ გავიგო.
- კიდეეე ჩემოო ლამაზო??? მაგას კიარა იმ კრემისფერს ჩაიცმევ.
- არაა, ეგ მე არ მომწონს
- მე მომწონს, ხმააა აღარ ამოიღო თორეე სულ შიშველს წაგიყვან.
- რა ამაზრზენი ხარ.
- მიდი ჰეე ჩაიცვი.
კაბა გავასწორე და ვეცადე მომეფიქრა ეს წვრილი კაბა როგორ ჩამეცვა.
საწოლში , რომ ჩამეცვა ასე არ გამოვიდოდა, პირსახოც შემოხვეული ვერ ჩავიცმევდი ისეთი წვრილი კაბაა, აბააა რა ჯანდაბა ვქნა, ნუთუ ამ პარაზიტის წინ მომიწევს ჩაცმა. შანსი არააა!
- აი , ხომ გითხარი სხვა გზა არ გაქვს.
- აქ მოდი!
- რატო , უცებ, რომ გამექცე?
- არა, ჰორმონები დაიკმაყოფილე.
- ოჰოოო, აი ეს მესმის.
ნელნელა მიახლოვდებოდა, მეც თანდათან ვიძაბებოდი, ძალიან ახლოს მოვიდა გეგმა ფგანვახორციელე და წიხლი ფეხებშუა ამოვარტყი.
კაგაქცევა ვცადე მაგრამ პირსახოცს ხელი დაავლო და კინაღამ ჩამომაძრო
რომ არა ჩემი მარჯვე ხელები. მთელი ძალით ვექაჩემოდი და ვცდილობდი ხელიდან დავსხლტომოდი ,მაგრამ ის უფრო გაძლიერდა და წამოდგომაც მოახერხა. ხელები უკან დამიკავა და გულზე მიმიკრო. ჩვენი პირველი კოცნა ასე ნამდვილად არ წარმომედგინა, საერთოდ ჩვენი კოცნა წარმომედგინა???
ტუტუცი, როგორ დამაბნიე. რომ კითხო ბავშვი ვარ. ამას ნამდვილად არ ვაპატიებ.
- არ ვაპირებდი, მაგრამ მაიძულე. არ დამემორჩილები და უარესი მოგივა.
- გადაშენდი!- დავუყვირე, ის კი სიცილსიცილით გავიდა ოთახიდან.
ყველაზე ცუდი კაბა ჩავიცვი რაც კი გარდერობში ვნახე. გულმკერდი მოღერებული, საშინლად მოტკეცილი, მაგრამ ისეთი სიარულში ხელს , რომ არ მიშლიდა. ძაალიან მოკლესაც ვერ ვუწოდებდი. მკერდს გამოკვეთდა და ყველა იმ ფიგურას რომელიც , ფიტნესის პერიოდში დავიყენე.
თვალის ჩრდილიც გავიკეთე, ლაინერიც და ტუშიც . საშინლად წითელი პომადა წავისვი აი ისეთი როგორიც ჩემი კაბა იყო. თმა ზემოთ ავიქაჩე . შავ მაღლებზე შევდექი და ქვემოთ ჩავედი.
- მე მზად ვარ საყვარელო, წავიდეთ?
- ეს რა ჩაგიცვია გოგო! აზრზე ხარ?
- მადლობა, ჩემო სიცოცხლე კომპლიმენტისთვის!
- მე რა დამაკლდება შენ იკითხო თუარა.
- რას გულისხმობ?
- აი იმას რომ თავის შეკავება არც თუ ისე კარგად გამომდის.
ნაგავი, მთელი დღე ჩამიშხამა, მაგრამ ეს , რომ შემატყოს დარწმუნებული ვარ უარესად გამამწარებს.
- შენ მაგაზე არ ინერვიულო, მე შენი ცოლი ვარ , უცხო ხომ არა.
მანქანაში ჩავჯექით და გზას გავუდექით.
- დედაშენმა დაგირეკავ?
- არა არავის დაურეკია.
- დაბადების დღე არავინ მოგილოცა?
- არა....
- მოიწყინე??
- ყველას დავავიწყდი.
- ასე არასდროს იფიქრო.
- დედამაც კი არ მომილოცა დაბადების დღე.
- მე ხომ მოგილოცე.
- შენი მადლიერი ვარ და ასე იქნება მთელი ცხოვრება.
ჩემი ხელი აიღო და ნაზად მაკოცა, შემდეგ მის ხელში ახლართა.
- მაპატიე .
- რა?
- რომ გაკოცე.
- შენ ჩემი ქმარი ხარ
- მაგრამ არ მაქვს უფლება იძულებით რამე გაგაკეთებინო.
- ვინ გითხრა, რომ იძულებით იყო.
- არა?
- არა.
მანქანა დიდი შენობის უკანა მხარეს გააჩერა, ხოო აშკარად უკანა მხარე იყო.
ნელა გადავედი , მან ხელი გამომიწოდა მეც ღიმილით მივეგებე და ბილიკს გავუდექით.
- ეს... რესტორანიაა?
- ხო.
- აქ....
- სიუპრიზიიიიიი!! გილოოოოცააააააავვვვთ!!!!
შოკირებული ვარ. ყველა იქ იყო ნაცნობიც და უცნობიც ყველას გადავეხვიე სიხარულისგან. მეკიდე მეგონა, რომ ყველას დავავიწყდი. როგორ ვერ მივხდი ეს ხომ ნაცნობი ხრიკია.
- ეს დედა მაკა ღლონტი, ეს კი ლევან ბურდული მამაჩემი
- გამარჯობათ.
- ღმერთო იმაზე ლამაზი ყოფილხარ ვიდრე წარმომედგინე
- მადლობა.
- მაგიდას მივუსხდეთ.

- ეს ყველაფერი შენ .....
- ხოო მეე.... საყვარელი ცოლი ამას იმსახურებდა.
- რა უცნაური ხარ.
- წამოდი.
- სად?
- ვიცეკვოთ.
შუა რესტორანში ვიდექით, ნაზი და ფრთხილი მოძრაობებით ვცეკვავდით. ორივე ხელი მომხვია და ცეკვა ამ ფორმაში განვაგრძეთ.
ვუყურებდი მაგიდიდან წამოსულ მზერას, როგორ უხაროდათ მათ ჩვენი თბილი ურთიერთობა. ჩვენც ბედნიერები ვიყავით?? არვიცი პასუხები არ მაქვს, ვიყავი მე ბედნიერი მასთან? მასთან თავს კარგად ვგრძნობდი, მაგრამ იყო რაღაც რაც მბოჭავდა და ბედნიერების უფლებას არ მაძლევდა. ალბათ ეს ის გრძნობაა, როდესაც ღმერთის წინაშე დანაშაულს ჩადიხარ, სწორედაც, რომ მე დავაშავე ,მანაც დააშავა ფიქტიური ქორწინება ეს ხომ ღმერთის წინაშე დანაშაულია.