დრომ კარგად განვლო, არ დამილევია , რადგან ჩემს გვერდით ლექსო ოყო მან კი არ მომცა ამის უფლება. თანდათან ხალხი იშლებოდა, მალე ჩვენც წავედით. სსახლში მისვლის შემდეგ, აღარაფრის თავი მქონდა და პირდაპირ საწოლს მივეშურე.
****1თვის შემდეგ****
დღეები ისე იწელებოდა, ჩვენთან ახალი კი არაფერი ხდებოდა. დედა და ლიზა ყოველდღე მირეკავდნენ ხანდახან, მოდიოდნენ კიდეც. ლექსო სახლში მხოლოდ , საღამოს ბრუნდება, ჭამს და იძინებს.
დღევანდელი დღეც არ იქნება გამონაკლისი დანარჩენებისგან. ლექსომ ისაუზმა და სამსახურში წავიდა. ლიზამ დამირეკა და მითხრა, რომ შუადღეზე საშოპინგოდ გავსულიყავით, აზრი არ ჰქონდა იქ წასვლას ლექსოს გარეშე, ჯერ კიდე ვერ გავიგე მისი ხუშტურების, ხან ერთი მოსწონს ხან მეორე. შემიძლია ვიყიდო და ჩავიცვა ის რაც მე მინდა, მაგრამ მან თუ დამინახა, ტანზე შემომახევს და ჩემს თვალწინ მაკრატლით, ბოლო ნაფლეთამდე აკუწავს. ასე, რომ ვუთხარი ჩემთან მოსულიყო მანაც კარგი აზრიაო და სამისკენ გამოვა.
მანამდე დავტრიალდი მაღაზიიდან კოლა და წვენი მოვიტანე. სახლში არსებული ინგრედიენტებით პიცა გავაკეთე და ლიზას მოსვლას დაველოდე.
- აბა ჩემი ფერია რას საქმიანობს?
- ლექსო?? აქ რა გინდა?
- სად აქ ჩემს სახლში აღარ მიმესვლება?
- არა... არ გელოდი ყოველთვის გვიან ბრუნდები.
- მალდივის ბილეთები მაქვს ვიფიქრე ერთად წავალთთქო, მაგრამ როგორც ჩანს ჩემი დანახვა არ გაგიხარხა და თავისთავად წამოსვლაც არ გენდომება.
- რაა?? მეკაიფები? ლექსოოო
- არაა აქ მაქვს.
წინ ორი ბილეთი ამიფრიალე. სიხარულისგან ტაში შემოვკარი და ლექსოსკენ გავიქეცი, ხელები მოვხვიე მანაც მომომხვი, იქამდე ვიყავით ჩახუტებულები სანამ ლიზამ არ ჩაიფრუტუნა.
- ლიზზზზ?? მოხვედიიი?
- მეგონა მარტო ვიქნებოდით.
- არც მე ვიცოდი ლიზ, მაგრამ ჩემი ქმარუკა არ შეგვაწუხებს. ხომ ასეა ლექსო?
- ამას ვიმსახურებ? მე კი გავალ და წავალ, მაგრამ 4 ზე თვითმფრინავი მიფრინავს.
- რაა?? ასე უცებ??
- რა თვითმფირინავი მარია.
- მალდივის კუნძულებზე მივდივართ, ახლა არ მეჩხუბო წეხან გავიგე მეც
- აჰააამ და დედაშენი?
- დაურეკე და უთხარი, რომ აეროპორტში მოვიდეს, მე ბარგს ჩავალაგებ.
- და.. მეც ჩამილაგებ მანამდე შხაპი უნდა მივიღო.
- ყველაფერს ერთად როგორ ვიზამ ხო კარგი კარგი!
ოთახში შევარდი და მთელი სისწრაფით ვყრიდი ჩემიდანში საჭირო ნივთებს , ტანსაცმელს. ჩემთან, რომ მოვრჩი ლექსოს ოთახში გადავინაცვლე. გარდერობი გამოვაღე.... იქ მხოლოდ სმოკინგები იყი, ახლა მეორე კარადის კარს მივწვდი, აქ სპორტულები იყო და ბოლოს მივაგენი საჭირო ტანსაცმელს, ჩემოდანში ჩავდე რაც დასჭირდებოდა იქ და ახლა მიგდებული, რამოდენიმე ნივთის ლაგება დავიწყე. აბაზანიდან ლექსო გამოვიდა პირსახოც შემოხვეული, არც გამკვირვებია და არც დავბნეულვარ ჩემი საქმე გავაგრძელე და მაშინ როცა ბოლო ნივთი თავის ადგილას უნდა დამებრუნებია.......
- გახვალ თუუუ......
- არა საყვარელოოო...... მე გიბრძანებ, რომ გაიხადო, თუარ გაიხდი მომიწევს მე გაგხადო.
- რამე მოწიე??
- არა ლექსო ვღადაობ.
ვთქვი და ოთახიდან გამოვედი. ლიზამ ახალი ამბავი მაცნობა, რომ ბექას ორ კვირაში ცოლი მოჰყავს და არ დამეგვიანებია, ისიც კი მითხრა, რომ ალექსანდრეს მიმართ მოლბა.
***მალდივი***
მალდივის კუნძულები.... ეს ის ადგილია.....ის ადგილი, სადაც წამოსვლაზე ყოველთვის ვვოცნებობდი. ვაღიარებ ოცნებ ჩემმა ქმარმა ამისრულაა, დამიანი რომლის მიმართაც არაფერს ვგრძნობ, გარდა ფარული სითბოს, რომელიც არ მაძლევ საშვალებას შევიძულო ისს.
- მე პიცას შევუკვეთავ და ამოვალ ნომერში დარჩი, უჩემოდ არსად გახვიდე.- ლექსო
- არც ვაპირებდი.- მე
- გაგაფრთხილე!
- ოკებიიი!
- ნორმალურ პასუკს ველოდი.
- კაი
5 წუთში დაბრუნდა ლექსო, მითხრა, რომ საცურაო კოს"წ"იუმი ჩამეცვა. მეც არ დავაყოვნე და 10 წუთში გარეთ ვიყავით. წყალი მზეს გაეხურებინა და სასიამოვნო გრძნობას მგვრიდა.
- აღარ შემოხვალ?- ლექსო
- არა იყოს- მე
- გეშინია?
- ხო
- რისი?
- არ ვიცი უბრალოდ მეშინია.
- მე ხომ შენთან ვარ.
- ხო რაღა მიჭირს.
წინ გავწიე და უკნიდან შემოვახტი
- გამითამამდა გოგო
- ხოოო. მიხედე ძაანაც არ გაგითამამდეს.
ერთხელ ჩაიცინა და მისმერე ხმა არცერთს ამოგვიღია, ბოლოდ მითხარა, რომ 5 საათზე გვქონდა დაკვეთილი.
ცოტა ღვინოც დავლიეთ, ნუ ცოტას 5 ჭიქას ვუწოდებ, მთელი სხეული მიხურდა, ცხელოდა, თავში ცხელი სითხე მოძრაობდა, ვერ ვიტყვი, რომ ცუდი შეგრძნებაა
- მარიააა.....- ლექსომ თავი მხრზე დამადო და თბილად მომეხვია, მივტრიალდი და მეც ნაზად მოვეხვიე.
- არ გიყვარვარ?
- მე შენ ძალიან მიყვარხარ!
- როგორი სიყვარულით?
- რა თქმა უნდა მეგობრული.
- ჰაჰ! მე კიდე ქალ- ვაჟური სიყვარულით გყვარობ. მეგობრული?? ეგ არ არსებობს! ან უნდა გძულდე ან უნდა გიყვარდე,ისე როგორც მე მიყვარხარ შენ.
- ლექსოოო... შეყვარება ასე უცებ არ ხდება.....
- 7 წელი ცოტა?
- რა 7 წელი? 1 თვეა რაც ვიცნობთ ერთმანეთს.
- მე შენ დიდი ხანია გიცნობ მარია.
- ეგ როგორ?
-არგვინდა!
- როგორთუ არ გვინდა? რაას ამბობ, რომ შენ მე ბავშვობიდანვე მიცნობდი და მე ეს, რომ არ მახსოვს? მე შემ არ მახსოვხარ. რახდება ლექსოო? ამიხსნი თუ გადავხტე ახლა ფანჯრიდან?- მანქანა მოიყვანეს.
- კაი წითელი ლენტი ხომოიტანეს.
- მანქანაშიაო.
- კაი, მე შევფუთავ და შენ ხალხი გამოიიყვანე.
- ხოოოო მივდივარ.
მანქანის გაბანტვა დავიწყე, თანდათან ხალხიც მოგროვდა, ჯერი სიძე- პატარძალზე მიდგა, თვალებ ახვეულები გამოიყვანეს და.....
- ძმა ხარრრრრრ ლექსოოო. ჩემი ფერია გოგო, ძაან დიდი მადლობაა მარრ.
- კაი ახლა , მიდით ჰეეე ბედნიერებაში მოიხმარეთ.
ბედნიერები შევბრუნდით რესტორანში. მერე მედა ლექსომ ვიცეკვეთ, კიდევ ლექსო დათვრა და რავიცი რა აღარ მოხდა. სახლში ძვლივს მივიყვანე.
- უყლუწუნე ხოო? ხვალ შენი ხმა არ გავიგო თავი მტკივაო თორე.....- საწოლზე დავაწვინე პიჯაკი გავხადე და გაიშხლართა, გასვლის დროს ხელო დამავლო და მის გვერდოთ კომფორტულად მომათავსა.
- ლექსო მეც მეძინება.
- აქ დაიძინე.
- ეს არ არის ჩემი ოთახი.
- დღეიდან იქნება.
- კაი რა ლექსო.
- ხმა აღარ ამოიღო თორე, პირს აგიკრავ.
დილით, რომ გავიღვიძე ისე კარგად ვგრძნობდი თავს, მეტი, რომ არ შეიძლება. ამ ვაჟმატონს ფეხი ცალკე გადმოუდი, ხელი ცალკე, თავი ცალკე უდევს ჩემს გულმკერდზე და ძინავს, "ჩემზე".
- ლექსოოოო..... ლექსოოოოოოოოოოოოოო, ბიჭოოოო გაიღვიძე, გავიჭყლინტე.
- აუუ მაცადე რააა.
- ხო გითხარი წუწუნი არ გამაგონოთქო ძაან კაი მეტი გეკუთნის აწი აღარ დალევ მაგდენს და აეთრიე რააა ცუდად ვარ.
- აუუ ციტრამონი მომეცი რაა.
- ქვემოთ ჩამოხვალ , ისაუზმებ და შემდეგ დალევ წამალს.
- აუუუ მარიააა.
-არათქოოო.
- მარიიიიიიიიიიი
- მარია მქვია მეეეეე!!
ოთახიდან გამოვედი და ჩემს ოთახში შევედი, იტანჯოს ახლა. მოვწესრიგდი და სამზარეულოში ჩავედი.
- ლექსოოოოოოოოო, ჩამოდიიიი საუზმე მზადაააააა. ლექსოოოოოო- ვუკივლე ბოლო ხმაზე ზუსტად არ ვიცი გაიგონა თუარა .
ქვემოთ სპორტული შარვალი, ზემოთ კი თეთრი მაისური ეცვა. სამზარეულოს სკამზს ადგილი დაიკავა და დამელოდა როდის დავუდებდი მოსთვის განკუთვნილ საკვებს.
- აჰა მიირთვი და მერე ეს წამალი დალია.
წამს ხელი დაავლო და პირამდე მიიტანა , მაგრამ ხელიდან გამოვგლიჯე და გვერძე გადავდე.
- ამას საჭმლის შემდეგ დალევ.
- მარია კაი რა თავი გაგლეჯაზე მაქ.
- წამლის ასე დალევა არ შეიძლება, ხო მართლა ლიზასთან დაკავშირებით გეგმები მქონდა, ერთად უნდა წავსულიყავით დასასვენებლად და....
- წახვალ ნუ გეშინია, მონსტრი კიარ ვარ სახლში, რომ გამოგკეტო.
თითქოს ყველაფერი კარგად იყო , ზაფხულმა კარგად განვლო, შეასრულა თავისი მოვალეობა და ბედნიერების უფლება არ წაურთმევია. მე და ლიზა მთაში ვისვენებდით ყველასგან შორს. სახლში დაბრუნების შემდეგ, ლექსომ მახარა, რომ დედას მოწვევა მოუვიდა ცნობილი ამერიკელი დიზაინერისგან და სულ მალე ამერიკაში გაემგზავრება, მაგრამ ყველაზე საშინელი მომენტი ნაადრევად დადგა.
- განთავისუფლებ, შეგიძლია წახვიდე , მაგრამ ყოველთვის გახსოვდეს, რომ მე შენ ყოველთვის მეყვარები. ალბათ ფიქრობ რა საშინელი ადამიანიც ვარ , მაგრამ ეს მხოლოდ შენი სიყვარულის გამო გავაკეთე იმ დონემდე შემიყვარდი.
-ლექსო! ამას როგორ ამბობ! შენ მე ოცნება ამისრულე, ფუფუნებაში მაცხოვრე და დედა რომელსაც მართმევდი დამიბრუნე ამაზე მეტი რა უნდა გაგეკეთებინა. ხო იყო ლერიოდი როდესაც გული მატკინე, მაგრამ მე არ მინდა შენგან წასვლა, ის განშორება რასაც მე განვიცდიდი შეუძლებელია, მონატრების და უსაზღვრო სიყვარულის გარდა სხვა რამე უწოდო.
- ანუ??
- მიყვარხარ!
- ღმერთო რას მომასწარი.
მომიახლოვდა და მთელი ძალით ჩამეხუტა, ხელები მოვხვიე და სწორედ ახლა გავიაზრე რა ტკბილი ყოფილა.

ყველაფერი კარგადაა,სკოლა დავამთავრე, იურიდიულ ფაკულტეტზე ვაბარებ, მომავალი პროკურორი ვარ. კარგი შეგრძნებაა, როდესაც სულ რაღაც სამ წამში უნივერსიტეტსაც გვერძე მიაგდებ და სასამართლოში მოჯდები , მოსამართლის გვერდით. 3...2...1... მე პროკურორი ვარ.
ყველა მილოცავდა, მაგრამ ახლა ამის დრო არ არის, ფიქტიურ ქმართან ერთად მივდივარ, რომ ჯვარი დავიწერო.





არ ვიცი შეიძლება უაზროდ დავასრულე.
დიდი მადლობა ყველას ვინც ჩემს ნაწერს კითხულობდა.
ჩემი პირველი მოთხრობაა, რომელიც გამოვაქვეყნე, არ არის პროფესიონალური ენით ნაწერი, მაგრამ რაც არის არის.
მადლობები კიდევ ერთხელ ამ მოთხრობის მკითხველს