თავი 3
ყველანი მივცვივდით და ო ღმერთო ჩემო!ჯობდა არ დაგვენახა!
მეშვიდე კლასში თათიას ერთი ბიჭი მოწონდა,ალექსანდრე ერქვა. მეშვიდე კლასის დამთავრებისას ბოლოზარზე ბაზგიტარაზე უკრავდა. მაღალი შავგვრემანი ბიჭი იყო შავი მოგრძო თმებით. გამოგიტყდებით და თათიას არაჩვეულებრივი გემოვნება აქვს. ბევრჯერ გვიდავია ამ ბიჭზე.ორივეს მოგვწონდა მაგრამ თათიასთან დაპირისპირება არ ღირდა.თანაც დარწმუნებული ვიყავი რომ არაფერი გამოვიდოდა.მოკლედ სახელიც გაარკვია ასაკიც,კლასიც.....
სწორედ მის გამო ისწავლა გიტარაზე დაკვრა.თითქმის შეუყვარდა,ასე გაუცნობლად,მაგრამ მერვე კლასში თმა შეიჭრა მისმა სიმპო ბიჭმა და ისე დამახინჯდა თათიას თვალშჳ რომ ყველანაირი წარმოდგენა შეგვეცვალა.
ახლაც სწორედ ისე აქვს თმები და როგორც ჩანს ის აქაა.ჩვენთან ერთად,აგარაკზე.
თათიამ აქეთ იქით სირბილი დაიწყო.მართალია ბიჭებში გამოცდილია მაგრამ ალექსანდრე სულ სხვა საქმეა.
იმ საღამოს დამშვიდდა.გვანცაც მალევე მოვიდა,მან თავისი მოგვიყვა,ჩვენ თათიასი.
მე თათია თამუნა და შორენა ერთად ვიწექით რადგან გვანცამ მისი პანდა ჩაიწვინა(რომელიც 2 საწოლს იკავებდა) და მასზე დაწოლილმა და ჩახუტებულმა დაიძინა.
მეორე დილამ ძალიან ჩვეულებრივად ჩაიარა,უბრალოდ ცოტნეც ჩვენთან ერთად იჯდა.ისეთისაყვარლები იყვნენ თვალს ვერ მოწყვეტდით.მიუხედავად მისი განაზებისა გვანცა ჩვენთავ ისევ ისეი იყო,ისევ ისეთი გიჟი მაგრამ უფრო დაჭკვიანებული.
იმ დღეს ალექსანდრე სულ აღარ გვახსოვდა.საღამოს გვანცა და ცოტნე კოცონთან ისხდნენ მე და თამუნა ტყეში ტბასთან ვისხედით და სილამაზით ვტკბებოდით.შორენა და თათია ეზოში ისხდნენ და თათია გიტარაზე ახალ სიმღერას აწყობდა როდესაც მეორე გიტარის ხმა მოესმათ.გაიხედეს და აი ჩ[ენის ალექსანდრეც გამოჩნდა.....
-კარგად უკრავ(ალექსანდრე)
-მადლობა,შენც(თათია)
-თათია ხო?(ა)
-აჰამ......შენ....(თ)
-ალექსანდრე(ა)
-ალექსანდრე....(თ)
-არ გინდა რამე დავუკრათ?(ა)
-მაინც რა?(თ)
-რავი,რაცგინდა(ა)
შორენამ მე აქ ზედმეტი ვარო და ჩვენთან მოვიდა
მოკლედ ძლისვ გადაწყვიტეს რა დაეკრათ და რო გადაწყვიტეს ცოტნესა და გვანცას შეუერთდნენ ჩვენს მივედით და გვქონდა დიდი ჟრიამული.გვანცამ რამოდენიმეჯერ ეჭვიანობის სცენებიც მოგვიწყო.ყურში მჩურჩულებდა ეხლა ამას თვალებს ამოვთხრი თუ იმ გოგოებს კიდე გახედავსო.ცოტნემაც კიდე გაიხედა ლამაზმანებისკენ და გვანცასაც მეტი რაუნდოდა.გაიბუტა,ადგა და ოთახში შევარდა.
-რადაემართა?(ცოტნე)
-ნეტავ რა...(ირონიულად ვუპასუხე)
-ეხა არ მითხრა იეჭვიანაო.....(ც0ოტნე)
-აბა რაგეგონა იმ მოკლეკაბიან გოგონებს რო უყურებდი......(თამუნა)
-ღმერთო დიდებულოოო......(შორენა)
-კაი ცოტნუნია არ ინერვიუვლო შემოირიგებ.(თათია)
-ვსოო,წავიდა დაქალებისგან ლანძღვაა......ვიზიარებ წინასწარ(ალექსანდრე)
-ენა გააჩერე(ისეთი სახით გახედა თათიამ შეეშინდა საწყალ ბიჭს და აღარაფერი უპასუხა)
-აუ....წავალ მე შემოვირიგებ......(ცოტნე)
-მოიცა! ჯერ მე მიმიშვი.....გავარკვევ მოვალ და მერე მიდი შენ(მე)
-კაი მიდი.....(ცონე)
ოთახში შევედი,გვანცას პანდაში ჰქონდა თავი ჩარგული და ტიროდა.....ვაიმე ჩემი საწყალი გოგო.........რა სუსტი ნერვები აქვს......
-გვააანც
-...............
-კაი რა გვაანც.....ამის გამო არ იტირო რა გთხოოვ........იცი როგორ მოიწყინა შენ როგამოდი? გთხოვ შეიმშრალე ცრემლები,თან ჯერ სულ რაღაც 2 დღეა რაც ერთად ხართ. უამრავი დრო გაქვთ წინ რომელიც ტკბილად უნდა გაატაროთ და არა ჩხუბში. მის თვალებშჳ ვხედავ როგორ უყვარხარ და არმინდა რომელიმე თქვენგანს გული გეტკინოთ......
არაფერი უტქვამს,მხოლოდ ჩამეხუტა და ისევ ტიროდა.ძლივს დავაწყნარე და გარეთ გავედი. მალე ისიც დაბრუნდა.არავის არაფერი შეუმჩნევია.ყველამ თავი ისე მოაჩვენა თითქოს არ იცოდნენ რა ხდებოდა.
-სად იყავი?(ცოტნე)
-ამმ.........მუცელი ამტკივდა და წამალი დავლიე.......(გვანცა)
-აა კაი...ეხა ხო გაგიარა?(ცოტნე)
-კი,კი. ეხლა კარგად ვარ.(გვანცა)
ცოტნე გვანცასთან ახლოს მიიწია და ჩაეხუტა,გვნაცასაც წინააღმდეგობა არ გაუწევია ისიც მიეკრო მას და იყვნენ ასე ტკბილად.ცოტნეს გვერდით აღარ გაუხედავს,მხოლოდ გვანცას უყურებდა და ჩვენც არ გვტოვებდა უყურადღებოდ.
გვიან დავიშალეთ.ალექსანდრემ და თათიამ კარგი დუეტი შექმნეს.მგონი თათიას ისევ უბრუნდებოდა სიმპათიები ალექსანდრეს მიმართ,მისი დანახვისას ისევ ისე უბრწყინავდა თვალები,მაგრამ არ აღიარებდა.
გადიოდა დღეები.ყოველ საღამოს ერთად ვატარებდით რომლებსაც თათიას და ალექსანდრეს სიმღერა და ცოტნეს და გვანცას სიყვარული გვილამაზებდა.რამოდენიმეჯერ ცოტნეს და ალექსანდრე მეგობრებიც შემოგვიერთდნენ მაგრამ ჩემი,თამუნა და შორენას მოსაწონი ბიჭები არ იყვნენ მაგრამ კარგად დავმეგობრდით...
თათია და ალექსანდრე უფრო და უფრო ახლოვდებოდნენ.ალექსანდრესაც ეტყობოდა თვალებში რომ თათია მოწონდა და თათია ჩვენთან უკვე აღარ მალავდა თავის გრძნობებს.
ერთ საღამოს ველოსიპედებით ვკატაობდით,მე საჭე ვერ დავიმორჩილე და უეცრად წავიქეცი. მაშინვე წამომაყენეს მაგრამ თან სიცილად არ ყოფნიდათ ჩემი წაქცევა. მერე ეთი ამბავი გაგვახსენდა:მერვე კლაში ვიყავით,მათემატიის გაკვეთილი იყო,სკამზე ვჯდებოდი როცა რომელიღაც საზიზღარმა კლასელმა(დღემდე არ ვიცი ვინ) სკამი გამომიწია და ძალიან ძლიერად დავეცი.გვანცამ მხოლოდ ხმაზე გამოიხედა ჩემსკენ და სიცილი აუტყდა,რატქმაუნდა წამოვდექი მაგრამ ყველაფერი მტკიოდა წელის ტკივილი თავის ტკივილში გადადიოდა. თან ვიცინოდი თან ვტიროდი მაგრამ ეს ცრემლები სიცილის იყო თუ ტირილის ვერ ვხვდებოდი.
ეს რო ბიჭებს მოვუყევი სიცილისგან ლამის ძირს გაწვნენ.მოკლედ სერიოზზული არაფერი მწირდა უბრალოდ ფეხი მქონდა ნაღრძობი და სიარული ცოტათი მიწირდა.
შაბათი საღამო იყო.კოკისპირულად წვიმდა.ყველანი ოთახში ვიყავით და ფილმს ვუყურებდით.
”თათია”
ფილმის ყურებისას ალექსანდრესგან შეტყობინება მივიღე ”ორი წუთით გარეთ გამო რა” მეც ჩუმად გავედი და გაწუწული ალექსანდრე რო დავინახე სიცილი ამიტყდა
-რაგაცინებს?(ა)
-რა სველი ხარა რაა ბიჭო ეს.......(თ)
-და ეგაა სასაცილო(ა)
-შენ შენს თავს ვერ ხედა და მაგიტო შეთვის არაა(თ)
-კაი მოკლედ........(ა)
-.................
-რაღაც უნდა გითხრა..........(ა)
-გისმენ.....(თ)
-მოკლედ თათი მე სენ მო......
უეცრად ჩემი ტელეფონის ხმა გაისმა,ალექსანდრემ ვეღარ დაამთავრა მისი სათქმელი.დედა მირეკავდა საუბარი რო დავასრულე გოგოებმა დამიძახეს მაგარი მომენტებია და მოდი დროზეო.
-ალე მაპატიე მეძახიან.სხვა დროს იყოს კაი?
-კაი(გაშტერებული ალექსანდრე რომელიც ძლისვ იდგა ფეხზე,სიცივისგან კანაკალებდა და მხოლოდ ეხლა ჰქონდა გაბედულება იმის თქმის რო მოწონდა დარჩა ას უსიტყვოდ.)
”ქეთი”
-თათ რაგინდოდა გარეთ?(მე)
-ალექსანდრემ დამიძახა რაღაც უნდა ეთქვა მარა ვერ მოასწრო,დედამ დამირეკა და მერე თქვენ დამიძახეთ.
-აუუ..ნეტა რაუნდოდააა????(გვანცა)
-აუუ მევიცი..(მე)
-რაა?(შორენა)
-რადა თათიასთვის უნდა ეთქვა რომ იმ მისი მზეა მისი სიცოცხლე მისი სიყვარული მისი გიტარა რომ მას თათია უყვარს და მის გარეშე ცხოვრება არ შეუძილა.........(მე)
-ენა გააჩერე!(თათია)
-ვაუიმეე...........რა რომანწიკულიააა.........(თამუნა)
-ენა გააჩერეთ მეთქიი!(თათია)
-კაი რა თათჳ,ეხა როგორ გავაჩეროთ ენა?(შორენა)
-აბა გოგო,ბიჭი სიყვარულს გიხსნიდა და შენ არ აცადე(გვანცა)
-აუ მოკეტეთ(თათია)
-კაი კაი სიკვდილი არ მინდა მადლობთ.......(მე)
-არც მეე......(თამუნა)
-რატო ვარ ვითო წითელი კვერცხი?(შორენა)
-ან მე?(გვანცა)
-ხოდა მასე.........(თათია)
-აუუ,ბასასო მომენატრაა.......და ჩემი გულიიი(გვანცა)
-აუ რამდენი ხანია არ მინახია ეგენიი....კიდე ციყვი და კუ.......(მე)
-აუ ჰოოო მომენატრა მაგათი გიჟობები(თამუნა)
-აუ მოდით დავურეკოთ და ამოვიდნენ ამ დღეებში(თათია)
-აუ ხოოო.........
გვანცა პირველი დაახტა ტელეფონს გამის 11 საათზე და მის ბასასოს დაურეკა.როგორც ყოველთვის ტელეფონი გამორთთული ქონდა.მერე უცხოპლანეტელთან დარეკა
-ხოარ გაგაღვიძე?(გვანცა)
-არა არ გვძინავს(მარი)
-უი მარიი.........ერთად ხართ?(გვანცა)
-ჰოო ბულვარში ვართ.(დიმა)
-კაი მისმინეთ,ამ დღეებში ქეთის აგარაკზე ამოდით რაა...
-რატო რახდება?
-არაფერი ისე პროსტა.მოგვენატრეთ და გვესტუმრეთ.ხვალ გცალიათ?
-კი და ამოვალთ ალბათ საღამოსკენ....
-კაი გაკოცეთ. გელით ხვალ.
მეორე დღეს ყველა შევიკრიბეთ.ბიჭებმა ცოტნე და ალექსანდრე გაიცნეს.ორივეს მიუსამძიმრეს ჩვენს ხელში რო მოხვდნენ.კარგად გაუგეს ერთმანეთსბიჭებმა,ბევრი ვიხალისეთ.ვიცეკვეთ ვიმღერეთ,უფრო სწორად,ვიყროყინეთ.
-თათია მიყვარხარ(უეცრად წამოიყვირა ალექსანდრემ ყველა გაჩერდადა ალექსნადრეს მიაშტერდა.აწითლებული თათია არასდროს მენახა.
-იტყვი ეხა რამეს თუუუ,შენს მაგივრად ვუპასუხო?(მე)
-ქეთი,ენა გააჩერე!!!!(თათია)
-კაი კაი ნუ მიღრენ...
თათია ადგა ალექსანდრეს თვალით რაღაც ანიშნა და გავიდა.ცოტახანში ალექსნადრეც წამოდგა და თათიასთან მივიდა.
-მიკროფონშიო ხოარ იყვირებ?
-ბოდიში მაგრამ ვეღარ მოვითმინე.
თათიამ ჩაიცინა.გაბრწყინებული თაფლისფერი თვალები შეანათა და კისერზე ჩამოეკიდა.ალექსანდრემაც ძლიერად მოხვია ხელები და კისერში აკოცა.
ორივე გაბრწყინებული სახით რო დაბრუნდა უკან ყველა ყველაფერს მიხვდა კითხვები აღარ დაუსვამთ.
რამოდენიმე დღე გავიდა.ორი საყვარელი შეყვარებული წყვილი გვყავდა. ალექსანდრემ თათია კინოში წაიყვანა საშინელებათა ფილმზე.თათიას ერთმომენტზე ისე შეეშინდა ალექსანდრეს შეახტა.ალექსანდრეს ოდნავ ჩაეღიმა თათია დაამშვიდა.ცოტახნით ერთმანეთს უყურებდნენ და ნელნელა ერთმანეთისკენ საკოცნელად მიიწევდნენ,როდესაც.....................