-რა? ხუმრობ ხომ? გაკვირვებული და გაშტერებული ვუყურებდი ნიკუშას თვალებში და წამის წინდელ წინადადებას ვხარშავდი.. -რა სისულელეა! მე შენი ცოლი? გაგიჟდი ალბათ! ისე შევიცხადე აშკარად დაეტყო რომ არ ესიამოვნა, ,,დაჟე" ეწყინა კდეც, მაგრამ ჩემი ტვინი და გონება ვერაფერს იაზრებდა..
-რათქმაუნდა! ჩაიცინა და ირონიულად მომიგო. -შენ მართლა დაიჯერე რომ ცოლობას გთხოვდი? სარკასტულად ჩაიცინა და ძველი მკაცრი ნიკუშასგან მხოლოდ ირონიაღა დარჩენოდა! -უბრალოდ შენი ემოცია მაინტერესებდა თორემ სულაც არ ვაპირებ შენი ცოლად მოყვანას! მკაცრად და ამავდროულად სარკასტულად ჩაიცინა... გული მეტკინა თუ არა? არვიცი მაგრამ რაღაცამ ცუდად რომ გამჭვალა ფაქტი იყო, როგორ ვიფიქრე რომ რამეს გრძნობდა ჩემს მიმართ? საერთოდაც როგორ გავივლე გონებაში? ან მე რა მეგონა ოცნების კოშკებს რომ ვაგებდი? ვეკითხებოდი ჩემს თავს და ძლივს ვიკავებდი ცრემლებს რომ არ დავეხვრჩე..
-ჰო.. რათქმაუნდა.. არც გამოგყვებოდი! ასევე ირონიულად ძლივშეკავებულად მივუგე და ხელიდან დავუსხლტი! გავიგე როგორ ჩაიცინა და საწოლის პირთან ჩამოჯდა..
-ძალიანაც კარგი! ახლა კი შეგიძლია გახვიდე მეძინება! მითხრა მკაცრად და მაისურის გახდას შეუდა, მეც ჩქარა გამოვბრუნდი და კარებს ვაღებდი მისი ხმა რომ მომწვდა
-ნინუცა!
-გისმენ ნიკუშა! მივუგე ძალაგამოცლილმა, თავს ძლივს ვიკავებდი ბოღმა არ ამომენთხია!
-ჩემს სურვილს ხვალ გეტყვი! ირონიულად ჩატეხა ტუჩის კუთხე და ზედა გადაიძრო, მეც გაწიწმატებული გამოვვარდი ოთახიდან და კარები მოვიჯახუნე.. კი მაგრამ რა მჭირს? საერთოდ რატომ ვდარდობ და რატომ მეტირება მის სიტყვებზე? მე თვითონ არ მინდოდა მისი ცოლობა და რატომ მატკინა ასე ძალიან გული? მეთამაშება და უნდა ჩემს გრძნობებზე ითამაშოს? მაგრამ რა გრძნობები მაქვს მის მიმართ? ვერაფერს ვხვდებოდი გარდა ერთისა, რომ გული მტკიოდა, ხომ დიდი არაფერი, მაგრამ მისმა სიტყვებმა დმაარწმუნა რომ არ ვჭირდები და არაფერს ვნიშნავ! კიდევ ერთხელ გადამთელა და მიწასთანაც გამასწორა! ცრემლები მოვიწმინდე ხელის გულით და ჩემს თავს დავპირდი, რომ ამის გამო ასე არ დავეცემოდი! ჯერ ვერ მიმხვდარი გრძნობის გამო არ მივცემდი საკუთარ თავს მეტირა და მედარდა ნიკუშასთვის! ხვალიდან ყველაფერი შეიცვლება! სანატრელს გავუხდი ჩემს თავს! ვფიქრობდი ჩემთვის ოთახში შევედი, ბავშვებს ეძინათ, მეც აბაზანაში შევედი გამოვიცვალე და ძალაგამოცლილს ნიკუშაზე ფიქრებში ჩამეძინა, დილით გოგოები დამახტნენ და გამაღვიძეს სალის ქორწილია და უნდა მოვემზადოთო, მეც ამის გახსენებისას სულ გადამავიწყდა გუშინდელი ამბავი ისე გავერთე გოგოებთან ქორწილისთვის მომზადებაში. დილით დაბლა ჩავედით და ბიჭები არ დაგვხვდნენ, მხოლოდ გიგა იყო და ისიც აფორიაქებული აქეთ-იქით დადიოდა და ტელეფონზე ლაპარაკობდა.როგირც იქნა მორჩა და ყურადღება მოგვაქცია
-ვაა გოგოებო გაიღვიძეთ? აბა ემზადებით?
-ჩვენ კი ვემზადებიატ, მაგრამ ბიჭები სად არიან? გაკვირვებულმა ლილემ იკითხა
-აუ ეგენი ქორწილის ამბებს აგვარებენ და თბილისისკენ არიან და დამაბარეს გოგოებს ყურადღება მიაქციე მოემზადონო და შუადღისკენ გავდივართ! შემოგვძახა და ჩვენც დაპროგრამებულებივით ავედიატ უკან და მზადება დავწიყეთ, მგონი ყველაზე უცნაური ქორწილი იქნება, რადგან ასე დაუგეგმავი და უცბათ გაკეთებული პირველად ხდება, ამ ფაქტს სალომეზე საერთოდ არ უმოქმედია, პირიქით უბედნიერესად გამოიყურებოდა და ოდნავი ნერვიულობაც არ ეტყობდა. მართალია საქორწინო კაბა არ გვქონდა და ვერც ვიყიდეთ, თუმცა სალის თეთრი,მოკლე კაბა, ზურგამოღებული და წელიდან გაშლილი არაფრით ჩამოუვარდებოდა ქორწინების კაბას, თმები ავუწიეთ და ლამაზად დავადგით კოსა, მაკიაჟის სპეციალისტმა ლილემაც არაჩვეულებრივი შედეგი გამოიღო და ნამდვილ შედევრს დაამსგავსა ჩვენი სალიტა, გამოწყობილი ბარბი დავსვით და ახლა ჩვენ დავიწყეთ მზადება, მე გრძელი მუხლამდე კაბა მქონდა წამოღებული ყოველი შემთხვევისთვის, ბარძაყიდან მუხლამდე ოდნავ ჩახნილი დეკოლტით, თმები გავიშალე და დავიხვიე, ხოლო ერთი მხარე ყურის უკან გადავიწიე, მუქი მაკიაჟი გავიკეთე და მზად ვიყავი, ლილემ წითელი კაბა აირჩია გრძელი კოჭებამდე და მთელი ზურგი მოშიშვლებული ჰქონდა, ხოლო მარიამმა ლურჯი მოკლე მოტკეცილი კაბა გიპიურით წინ.. საბოლოო ჯამში არაჩვეულებრივად გამოვიყურებოდით, როგორც ჩანს ბიჭებს უზრუნიათ, ხელს ტაძარში მოაწერდნენ და ჯვარსაც დაიწერდნენ, შემდეგ კიდე თბილისისკენ გზას დავადგებოდით და რესტორანში ავღნიშნავდით ვიწრო წრეში, შემდეგ კი იქიდან დავიშლებოდით და ასე დამთავრდებოდა ჩვენი ექსკლუზიური დასვენებაც, ცოტა გულიც მწყდებოდა, სვანეთს რომ ვეღარ ვიხილავდი, მაგრამ დაქალის ბედნიერების ყურება აუღწერელი იყო ჩემთვის..ასევე მაფორიქებდა ნიკუშას სიტყვები, წესით დღეს უნდა მითხრას თავისი სურვილი, თუმცა მისგან უკეთესს ვეღარაფერს ველოდები, მთელი დღეა არ მინახავს და ვხვდები, რომ მომენატრა.. დავიმასაც ვხვდები, ისევ, როგორ აღწევს ჩემი გულსიკენ და მეშინია რომ ეს გრძნობა ბოლოს მომიღებს.. ფიქრს სალის ხმა მაწყვეტინებს
-ვაიმე გოგოებო! აფორიქებული ხტება საწოლისან და ყველას გადმოგვყურებს, -აგვიანებს! ხომ ხედავთ! მგონი გადაიფიქრა! ანერნვიულებული აქეთ-იქით დადიოდა და თან ხელებს ნერვიულად ისრესდა...გაკვირვებულებმა ერთმანეთს გადაბხედეთ და სიცილი აგვიტყდა, ასეთმა წყნარმა ბარბმა უცებ, რომ ამოხეთქა..
-ვაიმე ცუდათვარ... იცინოდა ლილე და ცდილობდა როგორმე მაკიაჟი არ გაფუჭებოდა..
-რაგაცინებთ ხალხო? სასაცილოდაა საქმე? აშკარად აღარ ვუყვარვარ! ამოიბურტყუნა და ალბათ იტირებდა კიდევაც უკვე აწ დაწყნარებული, რომ წამოვხტი და მოვუახლოვდი..
-სულელო რა განერნვიულებს! მოვა სად წავა! არიცოდე მაინც როგორ უყვარხარ! და თუ ასე გააგრძელებ დამიჯერე მაკიაჟი ჩამოგეთხაპნება და აქეთ გააქცევ ქორწილიდან! გავაფრთხილე, რაზეც ყველას სიცილი აგვიტყდა..ცოტახანი კიდევ დავრჩით ოთახში და საბოლოოდ ვიწესრიგებდით თავებს გიგამ,რომ მომიკაკუნა მოვიდნენ წავედითო, აი მაშინ უნდა გენახათ ქალბატონის ნერვიულობა ვაიდა არ მოვეწონოო, ჩვენც აღარ გაგვიგრძელებია ოთახიდან გავედით და საჭიროდ ჩავთვალეთ თავად ვაჟბატონი ასულიყო და ერთად ჩამოსულიყვნენ, კიბეებზე ჩავდიოდი უეცრად ვიღაცის მწვავე მზერა,რომ ვიგრძენი და ფეხი ალბათ ჰაერშიც კი გამიშეშდა ნიკუშა ოფიციალურ ტანსაცმელში რომ ვიხილე, ისე უხდებოდა და ისე ხატავდა სულ გამოვშტერდი ალბათ, რაზეც მარიამმა მიბწკინა ფეხი გადაადგიო, არ გამომპარვიო მის გაოცებული სახე და ის მზერა ასე რომ მწვავდა.. -ვააა ვააა ამათ ნახეე ტოო! რალამაზები ხართ გოგოებო! კომპლიმენტები მოგვაშურეს გიგამ და ალექსანდრემ, ვაჟბატონს კი კრინტიც არ დაუძრავს ისე გააგრძელა მობილურში ყურება, თითქოს მევიყავი გუშინ ცოლობას რომ მიბრძანებდა! გულში ვფიქრობდი და დაწყნარებას მოვუწოდებდი ჩემს თავს..მალე გამოჩნდა ჩვენი წყვილიც და დავიძარით ტაძრსკენ, სიტყვებიც არ მეყოფოდა რა ჰარმონია, სილამაზე და დიახ ბედნიერება სუფევდა როდესაც ორ შენთვის უსაყვარლეს ადამიანს ხედავდი და თანაც გაბედნიერებულებს, უაღრესად მოქმედებდა შენზე, წამით გავიფიქრე იქნებ მეც ვიყო ბენდიერი თქო, იქნებ მეც მიმზერდეს ისე შეყვარებული თვალებით როგორც დათი და სალიტა უმზერენ ერთმანეტს, იქნებ ისე სიყვარულით ჩამჭიდოს ვინმემ ხელი,როგორც დათის უჭერია სალიტაზე... ბედნიერებით ვივსებოდი მათი შემყურე და ვფიქრობდი მომავალზე, საერთოდ ყველაფერზე რაიქნებოდა ამ დღის მერე, ვუყურებდი ნიკუშას და ვხვდებოდი, რომ გრძნობებმა გაიღვიძეს და იქნებ სულაც არ ყოფილა ის ბავშვური, იქნებ მართლაც მიყვარდა და უბრალოდ გაღვივება იყო საჭირო! ტაძრიდან როგორც კი გამოვედით ეგრევე თბილის დავაშურეთ რესტორანში, მთელი დღე ვგრძნობდი ნიკუშას მწვავე მზერას და მის სიახლოვეს..უკვე რესტორნის შესასვლელთან ვიყავით მაჯაზე რომ მომკიდა ხელი და თავისკენ მომაბრუნა
-სურვილის დროა! მითხრა მკაცრად, რაზეც ელექტროდენებმა გამიარეს მთელ სხეულში და გაკვირვებულმა გავხედე
-რრ..ა სურ..ვილისს?? დავინახე ტუჩის კუთხე, რომ ჩატეხა და მომიახლოვდა
-მთელი საღამო ჩემს გვერდით იქნები, გვერდიდან არ მომშორდები და..უეცრად ალექსანდრეს ხმამ გაააწყვეტინა
-ყველა გელოდებათ ტო აღარ მოდიხართ??
-კიმოვდივართ! უთხრა ნიკუშამ შემომხედა ხელი ჩამჭიდა და ისე შევედით რესტორანში, როგორ მაინტერესებდა კიდევ რა უნდა ეთქვა, მაგრამ მის მზერაშიც იკითხებოდა მერეო! ამიტომ აღარ შევწინააღმეგებივარ და რესტორანშიც შევედი, ვერ გეტყვით სულ მის გევრდით ვიყავი თქო, პირიქით თავად არ მშორდებოდა, და რამდენჯერაც საცეკვაოდ გამიწვევდნენ მეორე წამს ჩემს თავს ართმევდა.. უკვე ღამეს გადაცილებულიყო კარგად შემთვრალები, რომ ვიყავით და სწორედ ამ ცეკვის დროს აინთო შუქი და პირდაპირ ლილეს მიანათა, უკვე მივხვდი რაც ხდებოდა და როგორცკი გიგა დავინახე ცალ მუხლზე დამდგარი,მაშინ დავწმუნდი, რომ კიდევ ორი ახლო ადამიანი გამიფრინდებოდა..ლილეს თანხმობამაც გამოიწვია აჟიოტაჟი, რაზეც უარესად დავიწყეთ გართობა.. მარიამი და ალექსანდრე გავაცილეთ უეცრად ნიკუშამ ხელი რომ მომკიდა და სადღაც წამიყვანა, იქამდე ვერ მივხვდი რა ხდებოდა სანამ კედელზე დამწყვდეულმა არ ვიგულე თავი და სანამ მის ანთებულ თვალებს არ ვკიდე მზერა
-და.. სურვილის გაგრძელება!
-დაა რაა?? ვკითხე აფორიაქებულმა, რაზეც სახე ახლოს მომიტანა და მიბრძანა
-მაკოცე!
-რაა?? გაოცებულმა და პირდაღებულმა ვერც კი გავაანალიზე რამითხრა ისე გადაატრიალა თავი და თავად ერთი ხელი თავზე მომიჭრა, მეორე კი წელზე და ახლოს მიმიზიდა, წამის შემდეგ ვიგრძენი გავარვარებული ბაგეები ჩემზე და გააზრებაც ვერ მოვასწარი ისე ავყევი მეც,ამასთანავე სასმელმაც შემმატა გამბედაობა , რაზეც უფრო მონდომებით შეუდგა ჩემი ტუჩების შესწავლას ...როდესაც ჰაერი აღარც ერთს არ გვეყო მოვშორდით ერთმანეთს და იმის უკვე მეორედ გაანალიზებამ რომ ავყევი სულ გამთიშა, და უთქმელად წამოვედი და დარბაზში შევედი და დალევა გავაგრძელე, ალბათ ყველა შეამჩნევდა გადაწითლებული რომ ვიყავი, ბოლოს კი მხოლოდ ის მახსოვდა ყველას რომ საშნლად მოგვკიდებოდა სასმელი, ნიკუშაც არანაკლებ იყო სხვებისგან განსხვავებით, და ბოლოს ისმახსოვს როგორ ვეხუტებოდი ნიკუშას და შემდეგ სრული სიბნელე..
დილით თავის საშინელი ტკივილი მაღვიძებს და ჰაერის უკმარისობა, აშკარად ვხვდები რომ არაკომფორტულად ვწევარ და რაღაც ან ,,ვიღაც" ზედ! თვალებს ძლივს ძლივობით ვახელ, ჯერ ერთ მხარეს ვიიხედები და აშკარად ვხვდები რომ ჩემს ოთახში არარის, არც ასეთი კარადა და არც ფანჯარა, შემდეგ გონებაში ვიღდგენ და თითქოს მახსენდება გარემო, ბოლოს ყურთან მესმის ვიღაცის ამოხვნეშ ხმა და უარესად საბნის ქვეშ, აშკარად ,,შიშველ" მუცელზე ვიღაცის მკლავის დაჭიმვა და გონება გათიშული ვიხედები გვევდზე, სადაც მილიმეტრებიღა მაშორებს ნიკუშას სახესთან!