-უიმედო და ცრემლ მომდგარი, თვალებით, გავსცქერი არემარეს, ჩემს წინ მდუმარედ ჩამწკრივებულან, დიდი ვებერთელა მთები, რიმლებიც თითქოსდა ჩემგან შველას ითხოვენ, თითქოს ახრჩობენ ყელში სასტიკად მიბჯენილი, ღრუბლები!
დაღვრემილ მთებს, იმედით აღსავსე თეთრი ყვავილებით დაფარული, ხეები შეჰბღავიან ! შეჰბღავიან და ნუგეშისმცემი სიტყვებით ამკობენ :
ცხოვრება გრძელდება და შენც ნუ ჩამორჩები მის რიტმს და ნახავ, რომ ოდესღაც შენც მოგაკითხავს ბედნიერება !
-წამით შევხტი შეშინებული ავხედე ამ სიტყვების ავტორს,
-უიმედოს, იმედი მომეცა და მთელი ძალით, ჩავეხუტე ჩემს ერთადერთ ძამიკოს!
მანაც მთელი ძით ჩამიკრა გულში, - ცრემლ მორეულმა უთხარი, ჩამოხვედი ? როგორ მომენატრე! სიხარულისგან იმდენად დავიბენი რომ ცრემლმა ჩემს დაუკითხავად იწყო დენა,
მე კი დაბნეული ვიმეორებდი ერთსა და იმავეს .
- ნუ გეშინია მე აქ ვარ ლილე
ავხედე თეჯის და დაბნეულმა ვკითხე:
- ძამი შენ ხომ არასდროს დამტოვებ?
- ამას როგორ მეკითხები, ლეა? რათქმაუნდა არასდროს!
მიპასუხა გაბოხებული და გამწყრალი ტონით,
- იცი ძალიან მეშინია!
- არ მინდა ცხოვრება იმ ადამიანთან გავატარო რომელიც არ მიყვარს!
- ამას ვერ გავუძლებ! არ დამტოვო არასდროს!
- ახლა ჩემი ერთადერთი იმედი შენ ხარ თეჯი!
დავიწყე ლაპარაკი და ისტერიული ტირილი,
თეჯიმ ფრთხილად ჩამომსვა, სავარძელზე და ფრთხილად მომწმინდა ხელის გულებით ცრემლი,
სწორედ ისე როგორც პატარაობისას, როდესაც თამაშის დროს მუხლს გადავიხეხდი, ყოველთვის ჩემს ძამიკოსთან გავრბოდი, ის მაკოცებდა თბილად, ფაქიზი, ხელის გულებით ცრემლს მომწმწნდდა და უცებ ტკივილიც მიქრებოდა.
თეჯიმ დამამშვიდა, თავისი სიტყვებით,
შევატყე, სევდა მასაც შეერია, სიტყვებში სადაცაა ატირდებოდა
- შენი თავი მშობლებმა მე ჩამაბარეს ლეა ერთადერთი სიმდიდრე ხარ რაც ამ ქვეყანაზე გამაჩნია და არ დავუშვებ რომ უბედური იყო!
-მეშინია, ძამიკო! მეშინია რომ ვერ გავუმკლავდებით და შენც რომ რამე დაგემართოს რა მეშველება? -იმ ურჩხულის ცოლობა არ მინდა
-გთხოვ არ დაუშვა ეს!
- მის ცოლობას ხომ იცი სიკვდილი მირჩევნია!
-მოვკვდები და იმ ურჩხულის ცოლი არასდროს გავხდები იცოდე ! ტირილით შევბღავლე თეჯის.
თეჯი ამის გაგოვებაზე აენთო, და იღრიალა,
- მსგავსი რამის გამეორება მეორედ აღარ გაბედო იცოდე! შეშინებულმა შევხედე, და მასში თითქოს მხეცი დავინახე,
ანერვიულებულ თეჯის ცრემლები გადმოსცვივდა, და სევდა ნარევი სიტყვებით მითხრა:
- მე შენს გარდა არავინ მყავს ლეა!
- შენ თუ უბედური იქნები, მეც უბედური ვიქნები! ხომ ივი?
- ვერ გადავითან შენს ტკივილს ლეა !
- ვიცი თეჯი მჯერა ! შენს გვერსით არასდროს მიგვრძვნია ობლობა!
- ხელი ძლიერად ჩავჭიდე საყვარელ ძამიკოს და ვეცადე, დამემშვიდებინა,
-მოდი ერთად ვეძებოთ ბედნიერება! წავიდეთ აქედან !
-დავაღწიოთ თავი აქაურობას !
-გთხოვ თეჯი წამიყვანე ! ავნერვიულდი, უცებ და ამივარდა ისტერიული ტირილი.
იმის გახსენებაზე, რომ საკუთარი ბიძა სვანეთის წესების თანახმად ჩემი ნების წინააღმდეგ მათხოვებს,
ერთ გაუნათლებელ ურჩხულზე
-თურმე ამ ურჩხულს და მთელ მის საურჩხულეთ ოჯახს, მოვეწონე სარძლოთ!
თქვეს, რომ ეს გოგო ჩვენს ოჯახში უნდა შემოვიდეს
რძლის სტატუსითო და ეს უნდა აღასრულონ !
-არ მესმის ბრბოს ფსიქოლოგია და მომკალით! რატომ უნდა დავისაჯო მე მხოლოდ იმიტომ რომ მათ ასე სურთ?
ისინი ყველაფერს ბრბოს ფსიქოლოგიით განსაზღვრავენ!
ქვეყანა უფრო ცივილიზებულია მათ კი არ ესმით ეს ტერმინი! ძველი ტრადიციების მონა მორჩილნი, რჩებიან და თუ თქვეს უნდა აღასრულონ კიდეც ! ჩაფიქრებულმა, თეჯიმ უეცრად თავი წამოყო და მიპასუხა:
- ლეა აქედან წასვლას მეც ვფიქრობ,
- ხო და რაღას უცდით? წავიდეთ აქ რაღა დაგვრჩენია ?
-ასეთი ადვილიც არაა ხომ ხვდები ? არ მოგვასვენებენ! ლეა არა! მაინც გვიპოვნიან!
და ხომ იცი ამათი ამბავი? არაფერი მოხდეს მეშინია!
თან ბიძია ხომ იცი ისიც მოგვძებნის
თან ხორგუანების გვარი რა პრინციპული და მკაცრია არ იცი? ერთი თუ თქვეს უნდა აღასრულონ! მათთვის ეს დიდი დარტყმა და შეურაწყოფა იქნება ! და არ ვიცი რას მოიმოქმედებენ!
სამუდამოდ გადაგვემტერებიან,
არ მინდა ლეა კომფლიქტი! და სამუდამო კონფლიქტი !
- ეს სად ვართ? რა ხდება აქ?-- გავგიჟდები! არა ნამდვილად
აღარ შემიძლია! ავნერვიულდი, ერთიანად ამივარდა კანკალი სხეულში,
- დაწყნარდი ლეა! არ შეგეშინდეს! მე მოვაგარებ, ყველაფერს !
მჯერა თეჯი მჯერა!
კარგი ეხლა გავალ, და ამ საღამოს წავალთ იცოდე მოემზადე !
და როგორ ? თეჯი მითხარი რას აპირებ!
ჯერ არც მე ვიცი ლეა მთავარია შენ არ ინერვიულო მე ყველაფერს მოვაგვარებ ! აქ დამელოდე !
კარგი თეჯი დაგელოდები ,
ძლიერად ჩამიკრა გულში ძამიკომმ
თეჯის გული ისე ძლიერად უცემდა რომ რამის ამოვარდნოდა
-თეჯი არ ინერვიულო! თორემ მეც ვინერვიულებ ხომ იცი? წარბის აწევით და ბუზღუნით ვუთხარი. შევეცადე მისი გამხიარულება ჩემი სახის განთქმული სახის მიმიკებით ,
და როგორც ყოველთვის გამომივიდა, ძამიკოს გაცინება,
კარგი წავედი ახლა ლეა გამიშვი შემომჩივლა ძამიკომ
კარგი თეჯი! ოღონდ ფრთხილად გთხოვ ! შვბღავლე ძამიკოს
არის პრინცესავ! გაფართოვებული თვალებით მითხრა თეჯიმ
გამეღიმა მის ნათქვამზე ჩემი ძამიკო ! ის რომ არ მყავდეს რა მეშველებოდა არ ვიცი !
წავიდა თეჯი და ჩემი გული თან წაიყო მეშინია არ გამოაშკარავდეს ჩვენი ჩანაფიქრი და ყველაფერი პირიქით არ დატრიალდეს
გავაგრძელე ისევ უიმედო ფიქრი იმ წამს ყველაფერზე ვიფიქრე რაც კი თავში მომივიდა
ველოდები თეჯის და დრო ისე ნელა გადის, რომ ლოდინში სული დამელია,
მინდოდა ყველაფერი სწრაფად მომხდარიყო,
მაგრამ სწორედ ახლა გაიწელა დრო , ამ ლოდინში უიმედობა ისევ დაეუფლა ჩემს სულს
უეცრად მესმის გამწარებული ბიძაჩემის ხმა ლეა ლეაა შიშმა ამიტანა ვიფიქრე თეჯი ხომ არ გამოიჭირა მეთქი წარმოვიდგინე თუ რა მოგველოდა მე დაჩემს ძამიკოს
შემოვარდა ოთახში შეშისაგან კანკალმა ამიტანა თითქოს ენა ჩავყლაპე ხმას ვერ ვიღებ
გოგო რო გეძახი ხმა არ უნდა გამცე? მითხრა გამხეცებულმა,
-შენი საქციელის გამო ხმას არასდროს გაგცემ!
შეშინებულმა ძლივსღა ამოვთქვი სიტყვები,
ამის გაგონებაზე განრისხდა
და იღრიალა
-ენას ნუ მობრუნებ გოგო შენ არ გაქ ამის უფლება ასე მელაპარაკო
ყოველივე იმის მერე რასაც მიპირებ როგორ მოგმართო ზრდილობიანად? ეს უბრალოდ არ შემიძლია ! ვუთხარი ზიზღით თითქოს ვიღაც უცხოს მივმართავდი და არა საკუთარ ბიძას
შევატყე სევდა მოერია და არ ესიამუვნა მსგავსი მიმართვა მაგრამ თავის პოზიციას მაინც არ თმობდა და ბრაზ მორეულმა მიპასუხა
- მე ისევ შენთვის მინდა კარგი შვილო! ხორანგურების გ არის ვაჟს მოეწონე და უარი რომ მეთქვა მერე სხვაგვარად იქნებოდა ყველაფერი ! ხომ იცი როგორი ერთგულნი არიან ტრადიციის? და თუ უარით გაისტუმრებ პატივ მოყვარეობა და სინდისი შეელახებათ და მერე შენც კარგად მიხვდები რაც მოხდება!
-და ამიტომ საკუთარ ძმისშვილს გაიმეტებ ბიძია? არა რას მერჩი ბიძია რას? დედამ და მამამ ხომ ჩაგაბარეს ჩვენი თავები? შენ კი რას აკეთებ? ასე ასრულებ პირობას? მგონი საბრალო ჩემი მშობლები საფლავში ბრუნავენ!
განრისხებული ბიძაჩემი ამის გაგონებაზე მომვარდა თმაში ხელი წამავლო და სახეში გარტყმას მიპირებდა
შეშინებულმა თვალები დავხუჭე და მის განაჩენს ველოდებოდი
როცა თეჯის ღრიალი გაისმა
- არ გაბედო და ჩემს დას ხელი არ დააკარო! თეჯი აენთო ! მასში თითქოს მხეცმა გაიღვიძა
ბიძიამ თმიდან ხელი მომაშორა და ატირებული გავიქეცი ძამიკოსთან
და ჩავეხუტე
-ნუ გეშინია ლეა არ იტირო! მე აქ ვარ ! მითხრა მშვიდი სევდიანი სიტყვებით და ბიძიას მიუბრუნდა:
-შენ საერთოდ თუ გქვია კაცი? რა ხარ ასეთი ? მითხარი რომელი ბიძა მოექცევა ასე საკუთარ ძმისშვილს?ამ ყველაფრისათვის ღმერთი დაგსჯის! ასეთი ადამიანი რომ ხარ იმიტომ არ გარგუნა ღმერთმა საკუთარი შვილი! და უარესი გელის აწი იცოდე! განრისხებული თეჯი ღრიალებდა ბოლო ხმაზე, ბრაზისაგან ძარღვები სულ დაეჭიმა კისერზე
ბიძია თეჯის ნათქვამზე განნრისხდა მხეცს დაემსგავსა თეჯი ხომ მის სუსტ წერტილს შეეხო
-ენა ჩაიგდე შე ღლაპო რამდენს მიბედავ უღრიალა ბიძაჩემმა და თეჯისაკენ გაიწია საჩხუბრად ბიცოლა ძლივსღა აჩერებდა
-ვიცი ბიძაჩემი ყველაფრის გამკეთებელია! შემეშინდა თეჯისათვის არაფერი დაეშავებინა ავკანკალდი გული გადმოვარდნას მქონდა თეჯი გთხოვ გაჩერდი! სიბრაზისაგან გაგიჟებულ თეჯის ტირილით ვუთხარი
დაწყნარდი ლეა! შეეცადა რაც შეიძლება მშვიდად ეთქვა ჩემთვის.
შემდეგ კი ბიძიას მიუბრუნდა
-კარგად დაიმახსოვრე ახლა რასაც გეტყვი მე მთელი დედამიწის ზურგზე არავის მივცემ იმის უფლებას რომ ჩემი და დაჩაგროს და მას გული ატკინოს! მითუმეტეს ასე სასტიკად მოექცეს!
-იცოდე არ გამამწარო თორემ დავივიწყებ მამაჩემის ძმა, რომ ხარ!
ღრიალით უთხრა თეჯიმ.
ხელი ძლიერად ჩამჭიდა და კარისაკენ წამიყვანა
გაოცებულმა ვიკითხე თეჯი სად მივდივართ? იქ სადაც ბედნიერი იქნები ლილე
სიხარულისაგან გული ორმაგად მიცემდა
ბიძია და მასთან დაკავშირებული ყველა დარდი უკან მოვიტოვე !
მშვიდად მივყვები თეჯის მაგრამ თავში ისევ უამრავი კითხვა მიტრიალებს
თეჯი ბიძია ხომ ეტყვის ყველას? მერე რომ დაგვედევნონ? რას აკეთებ? იქნებ ღამე გავპარულიყავით? შენ ახლა გონება გაქვს დაბინდული და ვერ ხვდები მოდი კარგად დავფიქრდეთ,
-ლეა აქ აღარ დაგტოვებ !
-მე კარგად ვიცი რასაც ვაკეთებ!
-უბრალოდ მენდე კარგი? ენდე შენს ძამიკოს!
კარგი კარგი თეჯი გენდობი როგორც ყოველთვის!
ვუთხარი გახარებულმა მაგრამ შიში არ მასვენებდა და შიგნიდან მჭამდა ვფიქრობდი თუ რა მოხდებოდა შემდეგში
გზის ბოლოს მანქანა გველოდებოდა თეჯიმ კარი გამიღო და ჩავჯექით მანქანა დაიძრა გაურკვევლობისაგან დავიბენი თეჯი სად მივდივართ მითხარი!
-თბილისში ლილე ჩვენ ახალ ცხოვრებას დავიწყებთ შენ ისწავლი და ბოლოსდაბოლოს გექნება შენი საოცნებო ცხოვრება შენი ოცნება ხომ სწავლა და დადამოუკიდებელი ცხოვრება იყო? ხოდა ეს ოცნება აგიხდება ლეა! შენ საკმარისზე მეტი გადაიტანე ჩემო პატარა ახლა ყველა ოცნება აგიხდება ამის პირობას მე გაძლევ! მითხრა სიამაყით და ხელი ძლიერად ჩამჭიდა.
-მადლობა ღმერთს რომ არსებობ თეჯი !
სიხარულისაგან ტირილი და სიცილი ერთმანეთში ამაერია უცებ თავი სიზმარში მეგონა ვერ ვიჯერებდი რომ თავი დავაღწიე იქაურობას ! ბიძაჩემს და მის ტრადიციებს მისთვის ხომ სიამაყე ყველაფერს ნიშნავდა ოღონდ მისი სიამაყე არ შელახულიყო და ჩემს ურჩხულზე გათხივებასაც კი აპირებდა!
ფიქრები ერთმანეთში ამერია ვერ ვიჯერებდი რომ ეს ყველაფერი ჩემს თავს ხდებოდა მაგრამ
ეს რეალობა იყო და სწორედ აქედან დაიწყო ჩემი თავგადასავალიც!!