მხოლოდ ის დღე იყო განსხვავებული როცა გაიგო რომ მასში პატარა ბაღათურია იზრდებოდა, ბედნიერებისგან შეშლილი დაბრუნდა სახლში. იცოდა დათა არ იქნებოდა ,მაგრამ უნდა მომზადებულიყო . გონს არც იყო მოსული ეზოში დათას მანქანა რომ დაიანხა სწრაფად გაიქცა სახლისკენ წამსვე რომ ეხარებინა ახალი ამბავი ,მაგრამ ადგილზე გაშეშდა .სიხარული წამსვე გაეფანტა .თითქოს განცდილი სიხარული დაავიწყდა , მხოლოდ არეულ სახლს უყურებდა და ბაღათურიას ღრიალი ესმოდა.
კიბე ძლივს აიარა,კაბინეტის კარი ღია იყო დერეფნიდან უყურებდა როგორ უყვიროდა ვიღაცას ბათუ
-ყ*ეზე ვინაა ჩარეული დედას მოგიტ**** თქვენ მე ერთი სირ*** ბიზნესმენი ხო არ გგონივართ ჩემს გადაგდებას არ შეგარჩენთ კარგად დაიმახსოვრეთ ! - მობილური ისე მოიფრიალა კედლის მიმარტულებით წამსვე ნამსხვრევებად იქცა. მერე მაგიდას ამოსდო ხელები და ისე ააყირავა ყველაფერი დაიმსხვრა რაც ზედ ეწყო
-დათაა - ოთახში შესვლა ვერ მოასწრო წინადადების დასრულებაც არ აცადა ბაღათურიამ ისე მიუჯახუნა კარი ცხვირწინ
-ახლა არა ..ახლა არა ეკატერინე!
მოხურული კარის წინ იდგა ,მუცელზე ჰქონდა ხელები მოხვეული და თვალსაც კი არ ახამხამებდა. ისევ ესმოდა ოთახიდან გამომავალი მსხვრევის ხმა , მერე ლაპარაკის სიტყვებს ვერ არჩევდა ,მაგრამ აშკარად ვიღაცას ესაუბრებოდა. ეკატერინემ დერეფანში მდგომ სავარძელში ჩაჯდა და დაელოდა როდის გავიდოდა. წასვლა ხომ შეეძლო,მაგრამ ვერ მიდიოდა .განა აინტერესებდა რა სჭირდა, რა პრობლემა ჰქონდა სულ რომ არაფერი ეთქვა არ ჰკითხავდა ოღონდ ასეთი დათასთვის არ ეყურებინა,ვერ იტანდა გაბრაზებულ, გაგიჟებულ ბაღათურიას.რაღაც რომ უჭირდა და თვალები უწითლდებოდა ბრაზისგან ,არ შეეძლო ასეთი დათას ყურება. კარს მიღმა მყოფის გულისცემას გრძნობდა,თითქოს ხედავდა როგორ იყო... კარი რომ გაიღო და ბაღათურია გამოვიდა მაშინვე გამოცოცხლდა . დათა აშკარად წასვლას აპირებდა ,მაგრამ ეკატერინეს დანახვისას შეჩერდა
-აქ რა გინდა... ამდენი ხანია აქ ზიხარ?-ხმაც კი ჩახრინწული ჰქონდა, თვალები წითელი და ძარღვები დაბერილი. დაკაწრული ხელებიდან სისხლის წვეთები მოსდიოდა ,მაგრამ აშკარად ვერ გრძნობდა
-დაბრუნდები დღეს? შეეცადე რომ დაბრუნდე, გთხოვ - მასთან მივიდა ,მისი სახე ხელებში მოიქცია და აკოცა- ყველაფერი მოგვარდება ,არ აქვს არაფერს მნიშვნელობა ...არ ღირს ამად - ხელზე გადაუსვა თითები და მზერა ისევ მის სახეზე გადაიტანა.ბაღათურია ტუჩებზე დააცხრა,ისე კოცნიდა თითქოს ბოლო იყო, ველურივით კოცნიდა,მაგრამ მაინც გრძნობით
-არ დამელოდო , გვიან მოვალ ან საერთოდ ვერ მოვალ . არ ინერვიულო - კოცნის დამტავრებამდე უთხრა და ისე წავიდა უკან არ მოუხედავს. ეკატერინე უყურებდა მიმავალს და ნელ ნელა ეცლებოდა ძალა . თვალები დახუჭა და რამდნეიმ წამს გაუნძრევლად იდგა, რომ დამშვიდდა საძინებელს მიაშურა. ცოტა ხანს იწვა , იცოდა რომ ბატუ ყველაფერს მოაგვარებდა,რომც არ მოეგვარებინა უბრალოდ დაბრუნდებოდა და სხვა არაფერი ადარდებდა. მთავარი ახლა მისთვის ის პატარა არსება იყო უკვე რომ გრძნობდა და არ დაუშვებდა რომ პანიკაში მყოფს მისთვის საფრთხე შეექმნა .
რამდენიმე საათის შემდეგ ქვემოთ ჩავიდა, ცოტა ჭამა ძალა რომ არ გამოცლოდა და წვენი გაიკეთა.
მისაღებში დივანზე იწვა, უკვე შუაღამე იყო ტელევიზორის ეკრანს უაზროდ მიშტერებოდა. წამებში დაიმუხტა ენერგიით ბათუ რომ დაინახა,იმაზე ცუდად გამოიყურებოდა ვიდრე წასვლის წინ. გაცოფებულიც აღარ ერქვა მის მდგომარეობას. მისაღებში აშკარად შუქი დაინახა და იმიტომ შეიხედა
-ხომ გითხარი არ დამელოდო-თქო ,რატომ არ გძინავს რა საჭიროა ეს ღამის თევები .აწი შეიძლება ყოველ დღე გათენება მომიწიოს და შენც უნდ აიჯდე კარგი ცოლივით და მელოდო?
-მხოლოდ მაშინ, როდესაც მომინდება
-სულ რომ მოგინდეს მერე?
-მეეჭვება ისეთი პრობლემა გქონდეს რის მოგვარებასაც ვერ შეძლებ ,თუმცა ასე თუ ივლი და ტვინს დასვენების საშუალებას არ მისცემ უარესად გაართულებ საქმეს
-მაპატიეთ ქალბატონო დოქტორო ,მაგრამ წარმოდგენაც არ გაქვთ ახლა ჩემი ტვინის მოდუნება როგორ ზიანს მომაყენებს !
-წარმოდგენა არც უნდა მქონდეს ...მე მხოლოდ ის ვიცი რომ ნებისმიერ შემთხვევაში რამდენიმე წამში ყველაფერი დაგავიწყდება და საერთოდ გაგიქრება ტვინიდან ეგ შენი პრობლემა.სულ არა ,მაგრამ დროებით მხოლოდ ბედნიერებას იგრძNობ და ამაში ეჭვი წამითაც არ მეპარება
-კარგი რა ეკატერინე ... მე ისიც არ ვიცი რომ გეტყვი ჩემს პრობლემაზე შენ რა რეაქცია გექნება და რა უნდა მითხრა ახლა ისეთი რომ გავბედნიერდე. საერთოდ ბედნიერება თუ შემიძლია და შეიძლება ჩემთვის ეგეც არ ვიცი! ამ დედა მოტყნ*** ცხოვრებაში ჩემს მოსვენებას არ აპირებენ . გინდა გითხრა რა ხდება? ანგარიშები გამიყინეს... დედა უნდატ მიტირონ ახლა ეს სახლია მხოლოდ ჩვენი ჩვენი რა შენი...კიდევ კარგი თავიდნა მოვწვი და შენს სახელზეა . ერთი თეთრიც არ მეკუთნის ყველა პარტნიორმა დამადო და ეს ყველაფერი დღეს დილიდან ამ დრომდე ხდება ...ასე უცებ და ასე დედა მოტყნ**** მძირავენ ! ხო და კიდევ გილოცაავ შენი გაკოტრებული ღატაკი ქმარი შეიძლება მალე დაიჭირონ თუ დროზე არ მოიფიქრებს ამ დედა მოტყნ**** ნაგვიდან როგორ ამოძვრეს. თუ ვერ ამოვძვრები კრიმინალი ქმარი გეყოლება და მაგრად გაგიტყდება სახელი შენს ზეადამიანებთან ... მე კიდე ყველაზე მეტად რა მაგიჟებს იცი? აზრზე არ ვარ ვერ ვხვდები შენ წახვალ თუ არა, დამიჯერებ თუ არა...არ ვიცი არააა ლამისაა ამიფეთქდეს ტვინი. ადრე ყველაზე რთულიც ყველაზე მარტივი იყო ახლა კიდე ეს სირო*ა საქმეც მანგრევს
ღრიალებდა ,ხან რას ურტყამდა მუშტს ხან რას .ეკატერინე იდგა და უყურებდა, სუნთქვა შეეკრა რომ გაიაზრა რასაც ამბობდა. ყველაზე მეტად ის ეტკინა რომ საკმარისად არ ენდობოდა ბაღათურია. ისიც კი იფიქრა რომ ისევ არ იცნობდა და ყველაფერი შემთხვევით მოხდა, რომ სულ სხვანაირად გაიგო ყველაფერი. არაფერზე ფიქრობდა არც მის ქონებაზე, არც ციხეზე. გონებაშიც არ გაუვლია რომ დამნაშავე იქნებოდა ,წამითაც კი არ უფიქრია ამაზე. სუნტქვა შეეკრა, ერთიანად ეწვოდა მთელი სხეული. ხელი ყელზე მოისვა და მერე თვალები დაახამხამა გამოსახულების გასაწმენდად. ბათუ ზურგით იდგა ,ისევ თავის კონტროლს ცდილობდა ისე რომ ეკატერინეს არ მიახლოებოდა
-რატომ არაფერს მეუბნები? ვაფშე არაფერი გაქ სათქმელი ეკატერინე? პანიკაში ვარ ვერ ხედავ? ამის დედაც პანიკა მაქვს - ახარხარდა და სახეზე ხელები ჩამოისვა- რა დღეში ხარ ბაღათურია ...აბა კიდევ გგონია რომ გამაბედნიერებ თუ დაეშვი დედამიწაზე მეუღლევ?
-არ ვიცი ....
-არ იცი?
-არა ..როგორ არ ვიცი ისევ არ აქვს არაფერს მნიშვნელობა ახლა ძალიან მიჭირს იმ ამბის გადახარშვა რომ გგონია შენში ეჭვს შევიტან,მაგრამ ამ ერთხელ გაპატიებ შენც ადამიანი ხარ და ახლა რთულ მდგომარეობაში ხარ ... რთულ მდგომარეობაში ვართ ,მაგრამ როგორც გითხარი საერთოდ არ არის რთული მდგომარეობა რამდენი ლარი იქნება შენს ანგარიშზე მაგას მნიშვნელობა არ აქვს და ციხეში ერთ დღესაც რომ არ გაატარებ დარწმუნებული ვარ უბრალოდ არ დაუშვებ რომ შენი ფეხმძიმე ცოლი მარტო დატოვო და უშენოდ გავატარო თუნდაც ერთი დღე ... ვიცი რომ გაგაბედნიერებ იმიტომ რომ მე უკვე გამაბედნიერე, როცა შენი ნაწილი შეიქმნა ჩემში და მე ...მე -თვალები აემღვრა და წინადადება ვეღარ დაასრულა
ბაღათურიას სახე წამში დაუმშვიდდა, თითქოს წამის წინ სულ სხვა ადამიანი ღრიალებდა . თვალები დახუჭა მერე გაიღიმა და ბოლოს თვალებანთებული უყურებდა
-დათააა დამუნჯდიიი ?დათაააა მითხარი რამე თორე მე გავგიჟდები ანდაც ნუ მეტყვი საერთო ნუ მეტყვი - -სახეზე აიფარა ხელები და ისე იდგა სანამ ბაღათურიამ არ მოხვია მკლავები. სიტყვა არ უთქვამს ისე კოცნიდა ჯერ სახეზე აფარებული ხელები დაუკოცნა მერე მთელი სახე
მუხლებზე იდგა ბათუ ბაღათურია ეკატერინეს წინ ,გგონიათ კოცნიდა ან ეფერებოდა? საერთოდ არ შერხეულა უყურებდა და იღიმოდა ,მერე ხმამაღლა იცინოდა ისე როგორც არასდროს , ბაღათურიას მსგავსი წრფელი სიცილი არასდროს უნახავს. ქვემოდან უყურებდა თავისი მწვანე თვალებით და მუჭში მოქცეულ თითებს უკოცნიდა .
ეკატერინე დამუნჯებული იდგა და უბრალოდ იღიმოდა ,აი ასე უბრალოდ არ არსებობდა მათ ირგვლივ პრობლემა, მხოლოდ ის პატარა წერტილი არსებობდა
-დათაა
-ჰოო
-დათააა რას უყურებ მეტყვი?
-ჩემი შვილი რომაა და მე რომ მემსგავსება აქედანვე ეტყობა , თავიდანვე ბრძოლა უწევს
-თან ყველაფერს ანათებს
-კარგი ხო შენც გგავს ...მგონი მივხვდი რას ნიშნავს გათიშვა ,გასვლა და დაშტერება!
-ვხედავ რომ მიხვდი
-ხოო?
-დიახ
-შვილი მეყოლება აზრზე ხარ?
-რას მეკითხება ღმერთო სულ გაგიჟდა მგონი
-არაფერიც მამა უნდა გავხდე ახლა გაგიჟება იქნება? ახლა გაგიჟება კი არა გონიერების პიკზე ყოფნა მმართებს როგორც შენ იტყოდი ჩემო კატუსი...დღეს განერვიულე ხო? თავიდანვე რატო არ მითხარი რომ შემოხვედი უნდა დაგეყვირებინა ფეხმძიმედ ვარო ...მაპატიეებ ხოო?
-ასე ნუ მიყურებ თორემ გული მიმდის ...
-გული მიგდის ანუ ცუდად ხარ? მე რატო ვერ შევნიშნე ეგეთები თუ გემართებოა? ტოქსიკოზიც გაქვს? ამის დედაც რაღა ახლა დამატყდა ყველაფერი თავს ეგ როგორ ვერ შევნიშნე
-რატომ პანიკობ? არაფერი მსგავსი ...
-ანუ ბვშვი მე მგავს უპრობლემო
-დამცინი ?
-როგორ გეკადრება ჩემი შვილის დედას დავცინებ? ბავში მე მგავს აბა უპრობლემო რომ იყო მე გამომყვებოდი ცოლად? თქვემო აღმატებულებავ... ახლა გამოძინება გჭირდებათ ღამეების გათენება აღარ შეიძლება თქვენთვის ..გთხოვთ ნება მომცეთ ხელიტ გატაროთ
-უკვე ამიყვანე და კარგი ნებას გრთავ
-გმადლობთ დედოფალო
-დედოფალო?
-უფლისწულებს და პრინცესებს მუცლით დედოფლები ატარებენ
-ანუ შენ მეფე ხარ და მაგიტომ ვარ დედოფალი?
-არ იცოდი ცოლად ვის მიყვებოდი? იმენა ქართველი მეფე ვარ ღატაკი
-ძალიან ხომ არ განიცდი შენ უფულობას...ყველაფერი მოგვარდება - ლოყაზე აკოცა და თავი მხარზე დაადო- ფრთხილად იარე სირბილი რომ იცი ამ კიბეზე ისე არ გაიქცე
-თავბრუდაეხვევა ბავშვს თუ რა
-უკვე გამოფხიზლდი ხო?
-დიახ !
ეკატერინეს გვერდიდან არ მოშორდა სანამ ღრმად არ ჩაეძინა. ეიფორიაში იყო ისევ,მაგრამ ტვინი გაორმაგებით უმუშავებდა. პანიკა შეწყვიტა, დაიბრუნა საკუთარი თავი და საქმიდან გამოსავალი იპოვნა. მართალია მარტივი არ იქნებოდა,მაგრამ ბათუსთვის მოუგვარებელი საქმე ჯერ არ არსებულა არც ეს უკანასკნელი იქნებოდა გამონაკლისი.
.....
-ვის უნდა ეყოლოსოოო შილიოოოო ? - ელიზაბეტი რომ შეუვარდა სახლში მობილური დადებულიც არ ჰქონდა .ორივე ბავშვი ხელშ ეჭირა და ისე მირბოდა ,მერე ორივე დასვა და წელში გასწორდა- მიდი გამიმეორეე გამიმეორეეეეე დაოოოოოო
-მე
-ვისააოო ვისააოოოო სადააა სიძეეე სიძეეე შე ძველოოო და შე მაგაროოოო ვის ეყოლებაოოო ბიჭიიიოოო ვისაოოო ვინ გაარტყა მიზანშიოოოო ვინაოოო ...სადაა გოგო შენი ქმარი
-გინდა რომ ბათუს მიულოცო პირველად?
-ბატუს უნდ ამივულოცო აბა? ჩვენი სისხლის მატარებელი იქნება მისი შვილი გოგოო ამხელა პატივი ვაღირსეეთ .ვაიმეეეეე ბავშვიიიოოო შენი ბავშვი რა იქნებაა ესენი კიდე შემიწირავენ გაჩერდიი თათული სად მიბობღაავ გოგოო საად .ვერ დადიხარ და ერთ ადგილას რას ტანცაობ-უცებ ეცა ბავშვს და ლოყები დაუკოცნა- შეგჭამ გოოგო შეგჭამ
-ბაღათურიააა გამოდიიი გამოდიი დამენახეე ახლა უნდა ვიგებდეე მე რო შენ მამა ხდები? მე ვიყავი ამის ღირსი?- ერეკლე შევიდა თან ეკატერინეს კოცნიდა თან ბათუს ემუქრებოდა- სადაა მემალება ხო?
-შენ კი არა მე უნდ ამემალებოდეს გაიწიე იქეთ თუ კაცი ხარ ... ჩემი ბაღას ბავშვი არი მანდ? დავშტერდი ამხელა ექიმი კაცი - ცოტნემ ერეკლე მოაშორა და ლოყაზე ხმაურით აკოცა- რძაალოო შენ ყოფილხარ რძალი ნომერი პირველი
ცოტა ხანს რომ დამშვიდდნენ და გაიგეს რომ ბათუ სახლში არ იყო გადაირივნენ. ეკატერინე უფრო გაოცებული იყო რადგან მიხვდა რომ ბათუს ამბავი მხოლოდ თვითონ იცოდა და სხვამ არავინ.
მთელი დღე გოგოებთან ერთად გაატარა, ბათუ წერდა ხოლმე და ისიც გაბადრული პასუხობდა. გოგონები რომ წავიდნენ მოწესრიგდა და დასაძინებლად მოემზადა. ბათუსთან საუბარი უნდოდა,მაგრამ არაფერი გამოუვიდა, ბაღათურიაარც ზარებს პასუხობდა არც შეტყობინებებს.
შუაღამეს იგრძნო როგორ აკოცა ბათუმ, თვალები ზანტად გაახილა და თავზე მდგომს ახედა
-დაიძინე
-სად მიდიხარ?
-ჯერ არ მივდივარ- ლოყაზე აკოცა
-არ დაწვები ?
-დავწვები და ჩაგეხუტები - გაუღიმა და საწოლის მეორე მხარეს დაწვა. ეკატერინემ თავი მკერდზე დაადო და გაიტრუნა
-როგორ მიდის საქმე?
-კარგად...შენ არც იფიქრო მაგაზე ისე მოვაგვარებ რომ ცვლილებასაც ვერ იგრძნობ - თმაში შეუცურა თითები და მაშნვე ფერება დაუწყო
-ასე ჩამეძინება
-მეც ეგ მინდა
-სად მიდიხარ ხვალ?
-სადღაც
-მალე დაბრუნდები მაგ სადღაციდან?
-ბევრჯერ დაგირეკავ...მანამდე ხალხს დაგიტოვებ იმდენს რომ გაიყვან დროს
-დარწმუნებული ხარ რომ უშენობას ვინმე შემივსებს?
-მალე დავბრუნდები,როგორც შევძლებ
-ექიმთან წავიდე თუ დაგელოდო?
-ხვალ ჩაგწერე ექიმთან დილით...ჯერ მივიდეტ გავიგოთ რომ ყველაფერი კარგადაა და მერე მშვიდად წავალ
-იქნებ გეკითხა ჩემთვის
-იმ ექიმთან ჩაგწერე ვისთანაც გინდოდა ... ნუ გამიჭედავ ახლა არ გეკადრება ჩემი შვილის დედას
-როგორ ახერხებ ასეთ დროს ჩემთან მაინც მშიდი და ასეთი იყო
-მშვიდი და ასეთიი კარგი წყობა იყო
-ბათუ გკითხე რაღაც
-თავისთავად ხდება...განგებ არ ვაკეთებ. თანაც შენ რომ ხარ ჩემთან და შენთან ჩვენი შვილი მაგრად ყველაფერი .დაიძინე ახლა და ნუ გახდი ცნობისმოყვარე !
მეორე დღეს ექიმთან წავიდნენ, ბაღათურია მშვიდად იყო სამაგიეროდ ეკატერინე ღელავდა ცოტას,მაგრამ მალევე გადაუარა. ექიმის კაბინეტიდან ემოციებით დატვირთულები გამოვიდნენ, ყველაფერი რიგზე ჰქონდა ნაყოფსაც და ქალბატონ ეკატერინესაც ,ბათუმ უნივერსიტეტში დატოვა კატერინა და თავად აეროპორტისკენ გაეშურა.
ეკატერინეს ირგვლივ ტრიალებდა ყველა და ყველაფერი,ის კი ბათუსთან იყო ფიქრებით. ორი კვირა ისე გავიდა რომ ლამის ჭკუიდან შეიშალა, ისიც ვერ გაიგო როგორ მოახერხა ბათუმ ქვეყნიდან გასვლა,ყველა კითხვა რომელიც უჩნდებოდა ტვინის ერთ ნაწილში მოაქცია და უბრალოდ სიმშვიდის შენარჩუნებას ცდილობდა. ლექაციებს ატარებდა,ორმაგად ჯანსაღად ცხოვრობდა და ყველანაირად ცდილობდა რომ არ ენრევიულა. ბათუ ხშირად ელაპარაკებოდა და წესით მონატრება არც უნდა ეგრძნო,მაგრამ არაფერი გამოსდიოდა.
საძინებელში იყო და თმის დავარცხნას ცდილობდა, ბათუს ზარს ელოდა და გაღიზიანებული იყო. სავარცხალი დააგდო და ამოიხვნეშა . თვალებიდ ახუჭული ჰქონდა და ღრმად სუნთქავდა რომ დამშვიდებულიყო. თმაზე შეხება რომ იგრძნო და ყელში კოცნა ლამის ადგილზე ჩამოიღვენთა
-დათააა-თვალდახუჭულმა ამოიკვნესა და ბაღატურიას ხელებს თავისი მოხვია- ჩამოხვედიი დათააააა - პატარა ბავშივით წამოხტა და მოეხვია ,,ფეხები აკეცილი ჰქონდა და ხმაურით უკოცნიდა ლოყებს
-კატუუს დათას მოენატრეეე- გაკრეჭილმა უთხრა და ტუჩებზე დააცხრა
-რატომ არ მითხარიი თუ ბრუნდებოდი?
-როდის მითქვამს რომ ვბრუნდებოდიიი? -იგივე ტონალობაში უთხრა და ლოყები დაუკოცნა-მოიმატეთ ორ თვეში შენ და ჩვენმა ქმნილებამ?- საწოლზე დასვა და ქვემოდან დააკვირდა
-რას აკეთებ ბათუ?
-გაკვირდები ...ასე ვერ გაკვრიდები - პენუარის ქვეშ შეუცურა თითები და წამსვე მოაშორა- საერთოდ არ ჭამ? მე მეგონა შეპუტკუნებული დამხვდებოდი
-არ გავსუქდები, კარგი ანალიზები მაქვს და შესაბამისად ფორმებს შევინარჩუნებ
-გაჩუმდი და ნამდვილი ქალღმერთი იქნები ...პირველად მომინდა ხატვა ვიცოდე- მუცელზე აკოცა და მერე მუხლებზე დაისვა ქალბატონი-თქვენც მომენატრეთ- მკერდზე რომ მიაწება ტუჩები მაშინ თქვა და კოცნა განაგრძო
-დათა როგორ ჩაიარა საქმეებმა?
-კარგად... ხვალ ისევ მდიდარი ქმარი გეყოლება და ფუფუნებაში გაცხოვრებს
-უუფ დავმშვიდდი...დათა ეგ მაინტერესებს ახლა მე?
-სულ მავიწყდება რომ ფულიანი ცოლი მყავს და არ ადარდებს ჩემი ბიუჯეტი - საწოლზე მიაწვინა და მაისური გადაიძრო-ცხელა ძალიან ხო? ორ კვირაში ზაფხული დადგა ?
-ანუ ყველაფერი მოგვარდა
-თითქმის ...
ამ ხნის განმავლობაში პირველად ეძინა ასე მშვიდად ,იცოდა რომ დათაც მშვიდად თვლემდა რადგან მანამ არ დაიძინა სანამ ბაღათურიას ღრმა სუნთქვა არ გაიგო. დილაც სხვანაირად დაიწყო, უკვე მონატრებულიც კი ჰქონდა დილის კოცნით დაწყება. დათას მწვანეების ცქერა და მისი ღიმილი.
........
პირველად იდგა ამ კართან და დიდი მოთმინებით ელოდა როდის გაიღებოდა . რამდენჯერმე დააკაკუნა ,მაგრამ არავინ გააღო. ბოლოს წასვლას აპირებდა საკეტის ხმა რომ გაიგო და ზღურბლზე მაშო გამოჩნდა. თმები დაუდევრად ჰქონდა შეკრული, ფართო პერანგი ეცვა შავ ელასტიკზე და ბარბარეს აციმციმებული თვალებით უყურებდა
-ბარბარე გამარჯობა... შემოდი
-სახლშია ერეკლე?
-არა ახლა გასულია
-მალე დაბრუნდება?
-ალბათ- ბარბარემ მშვიდად შეაბიჯა ბინაში და სავარაუდო მისაღებისკენ დაიძრა. მაშოც უკან მიჰყვებოდა- ყავა ,ჩაი, წვენი
-არა გმადლობ არ შეწუხდე ...სამზარუელოში რაღაც იწვის მგონი - ყველაფერი წამში მოათვალიერა
-დამავიწყდაა ბადრიჯანი დამეწვააა მგონიი ...-სამზარეულოსკენ გაიქცა . ბარბარემ თვალები აატრიალა სიცილი ძლივს შეიკავა,თუმცა არც შეუკავებია. მაშო რომ დაბრუნდა პირდაპირ ახარა
-ერეკლეს თუ უმზადებ ვერ იტანს ბადრიჯანს ... მეტიც ატანა არ აქვს
-და რ აუყვარს შეგიძლია მითხრა? რაც კი რამ გამიკეთებია ან მითქვამს არაფერი უყვარს და საერთოდ რამე უყვარს?-ისე ამოიწუწუნა ვერც კი გაიაზრა ვის ელაპარაკებოდა-მეტყვი? შენ როგორ მეტყვი
-რატომ არ გეყვი , რა შემიშლის ხელს! ანასტასიასაც ის კერძები უყვარს რაც ერეკლეს. ანუ ყველაფერი ბოსტნეულის გარეშე .უყვარს ყველაფერი ხორცით ,ძალიან მარტივია
-სალათა რომ არ ჭამა?
-არ ვიცი გენაცვალე შენ როგორ ამზადებ ჩემს მომზადებულს ჭამდა ნუ თუ ჯერ მე შევჭამდი და მიხვდებოდა რომ არაფეირ მქონდა შიგნით ჩაყრილი
-და რა უნდა ჩაგეყარა
-უკაცრავად და როდის დაბრუნდება ერეკლეო რა თქვი?
-მე რომ მოვედი მაშინ გადიოდა, მე საქმე მაქვს რაღაც და დავრჩი. რაღაც დოკუმენტები მჭირდება მოიტანს და მოვა . სავარაუდოდ მალე
-ერეკლეს სავარაუდოდ მალე ორი სამი საათია..მობილურზე არ მპასუხობდა თორემ აქ არ მოვიდოდი და ამდენი დრო არ მაქვს ! შენ სავარაუდოდ არ გეცოდინება ერეკლეს განრიგი და ვერ მეტყვი ეცლება თუ არა ამ კვირაში
-რა თქმა უნდა არ ვიცი...
-რ აგულწრფელი ხარ...უბრალოდ მაინც მითხარი რომ აქ ცხოვრობ ერთად ხართ მარტივად მომიშორებ თავიდან თუ შეეცდები მაეჭვიანო
-და ცოლ-ქმარი რომ აღარ ხართ დაგავიწყდა? მეტად როგორ უნდა ჩამოგიშორო ...
-მომწონხარ იცი? - სიცილით უთხრა იმის ნაცვლად რომ გაბრაზებულიყო კისკისებდა. მაშო კი გაკვირვებული უყურებდა, ჯერ შეკრული წარბებით არიგებდა რა უყვარდა ერეკლეს თანაც ძალიან მშვიდად მერე რომ ესწერვა საპაწუხოდ იცინოდა. ერეკლე რომ შევიდა ლამის უკან გაბრუნდა ხომ არ მეჩვენებაო
-ბარბარეე
-ოჰ მოხვედი როგორც იქნა... მართალია მაშოსთან დიალოგმა გამართო ,მაგრამ დრო არ მაქვს
-მე გავალ ისაუბრეთ თქვენ
-ნუ ნებას რადგან გვრთავ...კარგად გენაცვალე- თითები აათამაშა დამშვიდობების ნიშნად და წარბშეკრულ ერეკლეს მიუბრუნდა-კარგ გოგოა...
-ვიცი მეც,ის მიტხარი რისთვისაც აქ მოხვედი
-აჰ ნუთუ მაგდებთ...არ მითხრა გეგმები მაქვსო. ბადრიჯანის სუნი დიდხანს არ გავა ბინიდან და მეეჭვება გულისრევა და ჟიმაო*** ერთდროულად მოგინდეს ! - უყურებდა და ტიკტიკებდა სანამ თავზე არ დაადგა ერეკლე ისე ახლოს იყო ზემოდან დაყურებდა- ახლომხედველი გახდი?
-მეტყვი რისთვის მოხვედი? საქმე მაქვს მერე
-მივლინებაში მივდივარ სავარაუდოდ ორი კვირით და მაინტერესებს ტასოს დატოვებას შეძლებ თუ დაკავებული ხარ,რადგან არ მინდა საყვარელმა მაშენკამ მოუაროს ჩემს შვილს
-როდის მიდიხარ?
-ხვალ ...ნუ ზეგ გამთენიისას
-და ახლა მეუბნები? ეკონომისტის გარდა ვერავინ იპოვნეს ?
-დაიტოვებ ბავშვს თუ არა !
-სად მიდიხარ?
-ანკარაში !
-ორი კვირა მაქსიმალური დროა თუ მინიმალური
-ისიც გითხრა რომელ სასტუმროში,რომელ ნომერში,რომელ სართულზე ვიქნები თეთრი პირსახოცები მექნება და მეზობელ ნომერში რამდენია ხალგაზრდა უცოლო კაცი იქნება?-გამარჯვებული ღიმილით უყურებდა და თვალები უციმციმებდა
-მეც მაქვს სამსახური და გეგმები, უნდა ვიცოდე რამდენი ხანი გასტანს შენი მივლინება
-ორ კვირას! ხვალ მე მოგიყვანო ბავშვი თუ შენ მოგვაკითხავ
-ორი კვირა უშენოდ უნდა იყოს და აეროპორტიდან წმაოვიყვან პირდაპირ
-შენი გაცილება არ მჭირდება...4 საათზე ბავსვს რა უნდა აეროპორტში . ძილისწინ წამოიყვანე დავემშვიდობები მე მანამდე შენ არ იდარდო!
ჩანთა აიღო და მშვიდად წავიდა . კარი რომ მოხურა სახეწაშლილი იდგა ორ წუთს და მშვიდად სუნთქვას ცდილობდა. ლიფტი სანამ ჩავიდ აპირველ სართულზე მანამ ბოლს უშვებდა . მერე ღრმად სუნტქავდა და როგორც იქნა მიაღწია მანქანამდე, ძლივს დამშვიდდა არ იცოდა რა აგიჯებდა ,მაგრამ ფაქტია გაცოფებული იყო.
-უყვარს რომ ჰკითხო ისიც არ იცის რა უყვარს ერეკლეს...არა მე საიდან ვიცოდი ? აშკარაა ვიცი ვერ იტანს ბადრიჯანს.იქნებ იტანს და ჩემს გაკეთებულს არ ჭამდა რაც ბადრიჯანის სავ კანზე ტარაკნები დავუსვი? - თავისთვის ლაპარაკობდა მთელი გზა და თვალებიდან ნაპერწკლებს ისროდა.-არა ხომ ხარ ერეკლე დადვანო უკან დაგიბრუნო და წაგაჭრა ეგ ვაი თავისუფლების ფრთები...რა შენი შესაფერისი ის გოგოა ! არა რას მიღიმოდა? არ იცოდეს მაინც რომ მე გიყვარვარ და ტყავიდნა უნდა ამოძვრეს ჩემი ადგილი რომ დაიკავოს. მე რა ვეჭვიანობ? როგორ ვეჭვიანობ აშკარაა არაფერი აქვტ და ის გოგო ტყუილად მაიმუნობს რაღაცას,რა საცოდაოობაა .არ აისე ერტნაიერები არიან ,არცერტმა იცის როგორ უნდა შეაყვარონ თავი ადამიანს! მე რა მაგიჟეებს არა მე რა მაგიჟეებს? რატო ვარ ეგოისტი? ხომ გავუშვი ახლა რა ჯანდაბა მინდა რ ამინდაა...ხომ დამაწყვიტაა ნერვებიიი დამპალოო კაცო არაფერს აკეთებ და მაგ არაფრით მაწყვიტავ ნერვულ დაბოლოებებს.მეთქი მივალ ვკითხავ თუ დაიტოვებს ბავშვს და წამოვალ-ამათ რა ამბები დამიტრიალეს. ფუსფუსებს გოგო ... რა სისულეელა მოსამსახურედ უნდა აიყვანონ თუ ცოლად.არა რა ცოლად? ერეკლე ახლა მაგის მომყვანია? მეორედ მიქარავს დვაიჯერო? რა ჩემი საქმეა თავში ქვა უხლია...არა როგორ არ არის? ტასოს დედინაცვალი ვინ იქნება ხომ უნდა ვიცოდე არა? ჯანდაბა იციი შენ ბარბარე კონჯარიააა ... რა იცი საერთოდ რამეე იცი?
-დედაა ვის ელაპალაკები?
-მე? არავის დეე მამაშენთან ვიყავი ...რომ ვერ დვაურეკე მივაკითხე და მასთან დარჩები
-სახლში იკო?
-არა,მაშო იყო და მერე მოვიდა
-იმაც იქ ლა უნდოდა.. მე ლო დავიალ არ კოფილა და
-სიტყვებზე ნუ მეკიდები შვილო...დღეს უნდა ჩავალაგო ყველაფერი.ხვალს ამსახურში ვიქნები. დავიღალეე დეეე...ორი კვირა რა მეშველება უშენოდ?
-ქჩილად დამილეკე
-შენ არ მოგენატრები?
-არ ვიცი ალბათ
-ალბათ რას ნიშნავს ანასტასია?
-ნუ ეჭვიანობ...მომენატრები ჩემებურად
-რატო მგავხარ შვილო ასე ძალიან?
ანასტასიასთან ერთად გაატარა საღამო, ერთად დაიძნეს და მეორე დილაც ერთად გაატარეს. ბაღში დატოვა და სამსახურში წავიდა. დრო ისე გაიწელა გსვლა ვეღარ მოახერხა, ერეკლეს დაურეკა ბავშვი რომ გაეყვანა ბაღიდან. სამსახურიდან 9 საათზე გავიდა, ძალა აღარ ჰქონდა უკვე. ბავში რომ არ ენახა წასვლამდე გაგიჟდებოდა ,ასე აღმოჩნდა მეორედ ერეკლეს ბინაში . კარი ამჯერად ბატონმა გაუღო
-მითხარი რომ ჯერ არ სძინავს
- გელოდება
-დედას პრინცესა- მაშინვე გაეღიმა .ბინაში შევიდა და ქალბატონი ტასო გულში ჩაიკრა. დივანზე იჯდა და ეფერებოდა. ნერვები აწყდებოდა ერეკლე რომ უყურებდათ თან ასე მშვიდად დააბიჯებდა და რაღაცას აკეთებდა.
-ივახშმებ შენც?
-ისე მეუბნები არა არ ვივახშმებ! ბავშვს აქამდე რატომ არ აჭამე?
-შენ გელოდა
-დეე რატომ არ ივახშმე? ასე როგორ შეიძლება? შენ აქ რო რჩები ასე გაჭმევენ?
-როგორმე ვიცი ანასტასიას როგორ მოვუარო
-ივახშმე დე და რომ დაიძინებ მერე წავალ ხო?- ერეკლე დააიგნორა და ბავშვი სამზარეულოში გაიყვანა. მაგიასთან იჯდა ძალიან მშვიდად და ბავშვს ერეკლეს მომზადებულ კერძს აჭმევდა. თავადაც დააგემოვნა ისე რომ არც დალაპარაკებია ერეკლეს.შემდეგ დააძინა ქალბატონი ტასიკო, ცოტა ხანს მძინარეს უყურებდა მერე წამოდგა და ოთახიდან გავიდა. ერეკლე კედელს იყო მიყრდნობილი და უყურებდა
-გული გამისკდა აქ რა გინდა
-ჩემს სახლში ხარ იცი?
-მერე რა
-სითავხედის ზღვრებს სცდები როგორც ყოველთვის
-ნუუ ფორმაში ვარ ...მერე შენ რა
-არც არაფერი..მალე წახვალ თუ კიდევ რჩები
-მივდივარ! ჩანთას ავიღებ
-აქ მაქვს მაგისთვის არ შეწუხდე- ჩანთა მიაწოდა და ბარბარე გააგიჟა- კარი ხომ იცი აქეთაა
-ვიცი,შესანიშნავად !- კარისკენ შებრუნდა რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა მერე გაიაზრა რომ ერეკლე უყურებდა და შებრუნდა, ორ წუთს თვალს არ აშორებდა .მერე ისევ უკან დაბრუნდა და ერეკლეს წინ გაჩერდა
-რამე დაგავიწყდა?
-დიდი დრო გავიდა, გამორიცხული არ არის რომ დამვიწყებოდა ,მაგრამ ვეცდები გავიხსენო- ტუჩზე იკბინა და ერეკლეს წარბაწეულმა ახედა ქვემოდან
-ამჯერად რა თამაში მოიფიქრე ბარბარიკა?- არ ელოდა, საერთოდ არც ერთი წამით არ წარმოედგინა რომ ერეკლე რამეს მოიმოქმედებდა. ახლა კი კედელზე მიკრული იყო ერეკლეს მკლავებში მოქცეული და მისი სურნელი იყო ირგვლივ,მხოლოდ დადვანი და სხვა არაფერი. ბოლო წვეთი როდის ჩაექცა ტვინში ვერ გეტყვით,მაგრამ ხელები რომ შეუცურა დადვანს თმაში ძლიერად მოქაჩა და ტუჩებზე დააცხრა ფაქტი იყო . არც ეგონა დადვანი თუ აჰყვებოდა, მისი ჩაცინებაც გვიან შეამჩნია . მისი ხელები რომ შემოეხვია სხეულზე მარწუხებივით და ტუჩზე კბენა იგრძნო კვნესაც თავსითავად წასკდა. საერთოდ ვერ ფიქრობდა სხვა რამეზე, ყველა დეტალს აღიქვამდა . მთელი სხეული ეწვოდა დადვანის მონატრებულ ტუჩებს ვერ შორდებოდა, ლამის ჩაიკეცა ერეკლე რომ მოშორდა და ირონიული ღიმილით მოშორდა .ტუჩზე თითი გადაისვა და გაუღიმა-ისევ არ იცი კოცნა !
-შენ ...შენ რა უკაცრავად რაღაც ვერ გავიგე მგონი- უყურებდა და ისე ლუღლუღებდა
-კარი...კარი არის პირდაპირ აი იქეთ . არ დაგაგვიანდეს თვითმფრინავზე ,იჩქარეეე
-შენ ..რაა - ისევ ამოიკნავლა რაღაც და მერე ქარიშხალივით დატრიალა და გავრდა . კარი ისე მიხურა ლამის მხარზე გაიდო
-ავადმყოფო ჯერ სად ხარ, ერთად ამოვიღებ ხუთი წლის წამებას!
მთელი ორი კვირა არცერთხელ გამოჩენილა ეკრანთან, ტასოს და ბარბარეს საუბარს შორიდან უსმენდა ,ტონზეც კი ატყობდა ბოლოს ბრაზი როგორ ერეოდა და ხალისობდა. ბოლოს ანასტასიას წამოკივლებით ჰკითხა მაამშენი სად ბრძანდება მარტო ხარ სახლშიო? ტასომაც მაშინვე უპასუხა საქმეები აქვს და არ სცალია შენტან სასაუბროდ თუ საქმე გაქვს დავუძახებო,პირველად არა მაგრამ მართლა გაუხარდა ტასო ასე რომ ჰგავდა ხასიათით დედას. ძაღლი რომ ბინაში დარბოდა და იქედან ეფერებოდა ეგ ცალკე თემა იყო.
ორი კვირაც გავიდა და მესამეც დაიწყო,მაგრამ წამოსვალზე არაფერს ამბობდა ქალბატონი. სახლში იყვნენ მამა შვილი, თამაშობდნენ რაღაც ნაგებობას აწყობდნენ და დიდ ამბავშვი იყვნენ. კარზე რომ გაისმა ზარის ხმა ერეკლე ძლივს მოწყდა ადგილს. კარი ისე გააღო ჯერ კიდევ იმ პატარა ნაწილებზე ფიქრობდა
-ტასოო არ აურიო იცოდეე
-დედას ბარტყოოოო - ბარბარეს ზედაც არ შეუხედავს ერეკლესთვის ისე გასწია გვერდზე და მისაღებისკენ გაიქცა კაკუნით. მოკლე ფრიალა კაბა ეცვა მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი და როგორც ყოველთვის კულულები მხრებზე ეყარა.
-დეეეეეეე- ანაასტასია დედიკოს დანახვისას სიხარულისგან დახტოდა. ქალს ჩაეხუტა და დიდხანს კოცნიდა. ხალიჩაზე დაჯდა ბავში მკერდზე მიიკრა და ისე კოცნიდა მოწყურებული
-დედას ცხოვრება...დედას გემრიელო დედას ბედნიერებაა როგორ მომენატრეე დეე ჩემი ტკბილი გოგოო- ბავშვის თმაში ჩაყო ცხვირი და ღრმად შეისუნთქა- დეეე მიი დატრიალდი რაღაც მომატებული მეჩვენები და ნამდვილად გაპურებდა მამაშენი?- წინ გასწია და ისე დააკვირდა
-შენ გამქდალი ქალ უფლო...ბევლც მუჩაობდი?
-არაუშავს დეე...შენ ორი კილო მოიმატე ? ორ კვირაში არა ე.ი იმ ექიის დანისნულმა წამლებმა მადა მოგიმატეს ერთი თვეა სულ გასული - ბურტყუნებდა და კულუებზე ეფერებოდა. მერე მიმი გამოვარდა აივნიდან და სეახტა- ვაიმეე მიმიიი რამხელა ხარ ...მიმი გეყოფა შენც მოგენატრეე ხოო? მეც მომენატრეე ახლა სახლში წაგიყვანთ და ბევრს მოგეფერებით
-ძაღლს რო უკეთესად მოეპყრობი ადამიანი ვიდრე ქმარს
-ტასოო აიღე ნივთები და წავიდეთ ხო? დაღლილი ვარ და სახლში მინდა მისვლა დე- ბავშვი გაუშვა და ძაღლიც დაამშვიდა როგორღაც. მერე წამოდგა და კაბა მშიდად გაისწორა
-ბაბრიი როგორ მოგხდომია თურქეთის ჰაერი უფრო გახდი და გაძვალტყავდი ...
-ხო არ მომეწონა იქაური სამზარეულო!
-ან ზედმეტად ბევრს ნერვიულობ ბოლო თვეებში და იმიტომ გავხარ ლანდს
-ნერვიულობაზე რომ ხდებოდნენ შენ აღარ იარსებებდი !- მიახალა და ძაღლს რემენი გაუკეთა. ანასტასია თავისი პატარა ჩანთით დაბრუნდა. მამიკოს აკოცა და მერე დედიკოს დაუდგა გვერდით-იმედია იცი რომ მომავალი რამდენიმე დღე ტასოს არ უნდა მოაკითხო!
-ხელს რა შემიშლის
-ჩემთან იქნება სულ და იმიტომ
-რა პრობლემაა სახლში მოვალ!
-გადავწყვიტე რომ სახლში შენი ატანა აღარ მინდა...ამაზე სხვა დროს ახლა წავალ !
კარი ისევ ხმაურით მიხურა და წავიდა. ერეკლეს ნერვებმა უმტყუნა და იქვე დადგმული ვაზა მოიფრიალა.
-სახლში ვეღარ ამიტანს...შენ მე გაჩვენებ ატანას! ალქაჯი !
სახლში იყვნენ დედა-შვილი. ანასტასიას გვერდიდან არ იშორებდა ბარბარე. სასეირნოდ იყვნენ , არაჩვეულებრივი ამინდი იყო. ქალაქგარეტაც გავიდნენ ცოტა რომ დაისვენა ბარბიმ, მიმიც თან ჰყავდათ და ერთობოდნენ. შაბათ კვირას ქალაქგარეთ გატარბას გეგმავდა.პარასკევს სასტუმროში დაბინავდნენ . ქალბატონი ეზოში თამაშობდა ,თვითონ მაგიდასთან იჯდა და ყავას მიირთმევდა უეცრად ლოყაზე რომ აკოცა დადვანმა. ხელებით მის სავარძელს ეყრდნობოდა და იმდენად ახლოს იყო რომ მისი გულისცემაც კი ესმოდა კონჯარიას
-გამარჯობა ბაბიი - ბაბიო რომ გაიგო ისედაც დარეტიანებულს უარესად გაეთიშა გონება. თავი უკან გადაუვარდა ტუჩები გაეხსნა და თვალები მიენაბა. თითების შეხება რომ იგრზნო მკლავებზე გონს მოვიდა ისე დაეხორკლა კანი აბა რა იქნებოდა.
-აქ რა ქარმა გადმოგაგდო დადვანო?
-აღმოსავლეთიდან მონაბერმა სიომ წამომიღო... შენ რას შვებიი ართობ მიმის და ტასიკოს?- სწრაფად მოშორდა და ისე გაიფანტა მისი სურნელი რომ ლამის უკან გაჰყვა ბარბარე. ისე შორს იდგა მეორე სავარძელი ნერვები დააწყდა ქალს
-შენ სადაც ხარ მე ვიღას გავართობ!
-რაღაც შეიცვალე ხო? თმა ხო არ შეგიჭრია? თუ შეიღებე? - დააიგნორა ბარბარეს სიტყვები და თვალები დააწვრილა თითქოს აკვრიდებოდა
-წუხელ სიზმარში ვიყავი ალბათ სხვანაირი და გამოგყვა! - როგორც ყოველთვის ახლაც მოშხამა და ჩაიცინა ,გამარჯვებას ზეიმობდა უკვე.ერეკლეს რეაქცია რომ არ ჰქონია და მასაც ირონიულად ჩაეცინა ნერვები კი მოეშალა ,მაგრამ არ ნებდებოდა
-წუხელ საერთოდ არ მიძინია და ვისაც ვხედავდი შენ ნამდვილად არ გგავდა - ტუჩები გალოკა და „მოგონებებში წავიდა“- ანუ არაფერი შეგიცვლია,ცუდად მახსოვს ეტყობა
-რა იაფფასიანი ხრიკებია...ვითომ რაო რას ვფიქრობო ბარბის გავაბრაზებოო? ქმარი რომ იყავი მაშინ მღალატობდი და ახლა რომ გეყოლება ქალები ეგ ისედაც ცხადზე ცხადია...როგორმე ხომ უნდა ჩაიცხრო მონატრება-წვეის ჭიქა აიღო და საწრუპი მოიქცია ტუჩებსშორის მერე უცებ გამოიღო და გაიცინა- მოიწიეე რაა - წინ გადაიწია თიტქოს რაღაც საიუმლო უნდა ეთქვა-გულწრფელად მითხარი ისევ მე მხედავ სექს*ს დროს თუ მხოლოდ მარტო რომ ხარ მაშინ
-შენ ახლაც გძინავს მგონი... ისე ხარ გალეული არ გამიკვრიდება თვალებგახელილს რომ გეძინოს და სიზმარში რომ მხედავ ამ ბოლო დროს ეგ ისედაც ვიცით ორივემ- ისეთი ტონით უთხრა თითქოს მისმა სიტყვებმა ძარღვები არ დაუბერა და არ მოანდომა ამ ასანთის ღერისხელა ქალის შუაზე გადატეხვა.ვნებიანი მზერა ააყოლა და ბარბარე გაყინა. თითქოს გამოიჭირეს, გაახსენა ბოლოს ნანახი სიზმრები და ყველაფერი რასაც სიზმრად ხედავდა. ლოყები აუწითლდა, გამშრალი ტუჩები გაილოკა და ისევ წვენის ჭიქას წვდა
-ტასოსთან წავალ თორემ ისე დარბის გაიოფლება- ერეკლეს ცინიკურ მზერას რომ ვერ გაუძლო და დაეწვა მთელი სხეული და აუვიდა ბოლი გაიქცა. ტასომ რომ გაიგო ერეკლეს ჩამოსვლის შესახებ მაშინვე მამიკოსკენ გაიქცა და საერთოდ არ გამოუვიდა ერეკლესგან შორს ყოფნა. ნერვებდაწყვეტილი იჯდა და უყურებდა მამა -შვილს. ორივე ერთად და ცალ-ცალკე აგიჟებდა. ისე უყურებდნენ ერთმანეთს,ისე ერთნაირაც იცინოდნენ არარ შეეძლო მეტის მოთმენა. უნდოდა მივარდნოდა და იმდენ ხანს ეკოცნა სანამ არ დაიღლებოდა... რომ გაიაზრა რას ფიქრობდა დღისით მზისით ლამის თავი მოიკლა. კარგი სიზმრებს ვერ ვაკონტროლებო იძახდა,მაგრამ ახლა რა მოეფიქრებინა თავის გასამართლებლად. ყოველთვის გრძნობდა რაღაც მსგავსს რასაც ვერანაირ გამართლებას უზებნიდა და ერეკლეს მომხიბვლელობას აბრალებდა,ყველა ნორმალურ ქალს ასე დაემართებაო ამბობდა. ფაქტია თავ სიკავება, ახლა კი როცა შორს იყო ათასში ერთხელ შეეძლო მისინნორმალურად ცქერა ლამის ყალყზე იდგა მთელი ნნერვულ-ჰუმორული სისტემა. ისედაც იწვოდა ყველაფერი და ახლა საერთოდ აღარ შეეძლო სუნთქვა. ცხენით ჯირითი რომ გადაწყვიტა მამა შვილმა იფიქრა მეშველა გულს გადავაყოლებო. ცხენზე დასკუპდა და ბავშვიც დაისვა. ნელა მიდიოდა და ტასუნას ელაპარაკებოდა. მინდორში იყვნენ , დადვანის ცხენის ხმა რომ გაიგო იქეთ გაიხედა სააც ბატონი მიაქროლებდა რაშს ,აშკარა იყო რომ ცხენს რაღაც სჭირდა. გეგონებოდათ პირველად დაადგეს უნაგირიო, წიხვინებდა და უკანა ფეხებზე დგებოდა. შორიდანაც კი იგრძნო რომ დადვანს რაღაც უჭირდა , შეუძლებელი იყო ამდენ ხანს ცხენი ვერ დაემორჩილებინა ამას ბარბარეც კი მოახერხებდა. ტასო სწრაფად ჩამოსვა უთხრა მიმი არ გაიქცეს ყურადღება მაქციეო და სწრაფად წავიდა დადვანისკენ. ლამის კივილი დაიწყო ახლოდან რომ ნახა სიტუაცია. ბატონი უბრალოდ ერთობოდა და კარგად იცოდა როგორ მოეტყუებინა ბარბარე
-რა ჯანდაბაა გაგიჟდი?
-ბარბიი სად დატოვე ტასუნა?
-იდიოტოო განგებ გააკეთე ხო? მართლა უნდ აგადმოვარდნილიყავი და გაგეფრთხო სული! აქ ბავშვს რომ დაენახე და დაპანიკებულიყო მერე?- ცხენიდან ჩამოხტა და დადვანიც ჩამოათრია ისე მოუქნია გაშლილი ხელი სახეში ლაწანის ხმა ტყეშიც გავრცელდა- სანამ მოვედი აქამდე გული გამისკა შე ცხოველო ...არაადამიანოო ასე როგორ შეგიძლია მოქცევა
-ისევ სიე ხარ საკუთარ თავზე ბრაზობ და მე მიტევ...მიდი იყვირე ძალიან მაინტერესებს რამდენად დიდია ბრაზი შენს ორგანიზმში- ხელები გაუკავა და სხეულზე მიიკრა
-ხელები მტკივა არანორმალურო
-ჩანს არანორმალური ვინცაა- თვალებში უყურებდა და იღიმოდა
-მორჩი უაზრო სიცილს და ხელი გამიშვი...ბავში მარტო დავტოვე
-დარწმუნებული ხარ რომ გინდა ?
-კიი მინდა, მინდა სული გააფრთხო შე დამპალო !- ისევ აფართხალდა ,მაგრამ ხელი რომ გაიხსნა ძალა არარ ჰქონდა უკვე. ერეკლეს ცინიკური ღიმილი,კმაყოფილი სახე და მოციმციმე შავი თვალები ზედმეტი იყო - საზიზღარო ...ჩემს გასაგჟებლად ხარ გაჩენილი
-ჩემს გაცნობაბმდეც აფრენდი
-შენ რა იცინი? მე აქ გაგიჟებული ვარ და შენ იცინი?- ფართხალებდა და ხელებს ურტყამდა როგორც შეეძლო,თუმცა ერეკლეს რეაქცია არ ჰქონია
-კარგი არ გვინდა სიცილი სხვანაირად დაგამშვიდებ ! ნაცადი ხერხით- ხელი კეფაზე მიადო და ტუჩებზე დააცხრა,ბარბარე თავიდან თვალებდაქაჩული იდგა მერე კოცნაში აყვა, მერე სულ მთლად შეიშალა და ისე დააცურებდა თითებს დადვანის თმაში და მხრებზე ლამის იქვე გააშიშვლა-ღმერთო როგორ მომენატრე - ისე ამოიკვნესა ვერც კი გაიაზრა რას ამბობდა
-მაინც როგორ -თმაში ახლართული თითებით თავი უკან გადააწევინა, ზემოდან უყურებდა ანთებული თვალებით - ერთი სული გაქვს ხელში როდის ჩაგივარდები დარჩენილი სისხლიც რო ამომწოვო და გამანადგურო ხო? გითხრა რა მოგენატრა? გითხრა რა გაკლია კაცი რომელსაც როცა გინდა აკოცებ,როცა გინდა მივარდები და გამოლანძღავ მნიშვნელობა არ აქვს იცი თუ არაბ რომ მართალია, რომელთან ჩხუბიც სიამმოვნებას განიჭებს და რომელიც მუდამ მზადაა დაგეხმაროს ...ახლა აღარ გყავს არავინ ვინც ასე უსიტყვოდ გაგიგებს და გააკეთებს იმას რაც გინდა ხომ?
-იდიოტოო გითხარი მომენატრე-თქო და შენ რას მეუბნები! რა სისულელეებს როშავ საერთოდ - ხელი კრა და უკან დაიხია- საზიზღარი ხარ აქამდე არ გამოგდიოდა ამ სულელური კოცნებით ჩემი შეტყუება და ახლა გგონია რომ გაიმარჯვე ხო? ვერ ეღირსები ! გული მიგდის ისე გინდა ჩემთან იყო, ელოდები როდის გთხოვ ხო? როდის შეგევედრები საუკუნოდ მოგიწევს ლოდინი შეგიძლია ათვლა დაიწყო
-ფორმაში ხარ...თავს იმშიდებ ისევ იგივე გზით ! მიდი შენ განაგრძე რომ მიხვდები რომ თავი გაიმართლე წამოდი მერე შენც - გაუღიმა და ცხენს მოახტა. ბარბარე ცოფებს ყრიდა ლამის თმები დაიგლიჯა ისე თითები დაეკვარჩხა და ზმუოდა.
-ვერ გიტან...როგორ მეზიზღებიიიი როგორ ვუთხარი მომენატრე-თქო . სისულელეა როგორ მომენატრა ,რატომ მომენატრა როგორ შეიძლება მომნატრებოდა ეს ეს ვიგინდარა. ეს მასხარა ეს ..ჯანდაბააააააა ღმერთო ასეთი რა დაგიშავეე ამის ხელში რომ ჩამაგდე რა მჭირს ქმარი რომ იყო და თვალებს მიჟუჟუნებდა მიტოვებული ლეკვივით და საკოცნად იწევდა რაღაც ისეთს ვეტყოდი ხოლმე ადამიანთა მოდგმას ვაძულებდი,ახლა რა საყვარლობა მინდა და უნდა ჩავუდნე ხელში ? რა გინდა ღმერთო მითხარი მაინც ხომ შეიძლება- მინდორში იჯდა ხის ქვეშ და ბურტყუნებდა ,მერე სლუკუნებდა ბოლოს როგორც იქნა დამშვიდდა და ტასოსთან დაბრუნდა.
საღამოს რესტორანში ისხდნენ , ჩუმად ვახშმობდნენ მხოლოდ ანასტასია ტიტინებდა. ბაღის კონცერტისთვის ემზადებოდა და აჟიტირებული იყო. ხანაც ეკატერინეს ფეხმძიმობაზე საუბრობდა და ისეთი გახარებული იყო ვერ ხვდებოდნენ როგორ არ იყო გაბრაზებული და რა უთხრა ბათუმ ასეთი. როგორც ყოველთვის ნათლია-ნათლულის დიალოგი მალულად შედგა .
მთელი ღამე ვერ დაიძინა, ტასოს უყურებდა და ეფერებოდა. ტვინი რომ აუდუღდა ფიქრისგან, მოსაცმელი აიღო და აივანზე გავიდა. პლედში გახვეული იჯდა ერეკლეს ხმა რომ გაიგო .
-ვერ იძინებ ყოფილო?
-ყვავი დამჩხავის საიდანღაც
-შავთვალაა?
-ხო და აბრიალებს იმ შავ თვალებს რომ დავთხრი ერთხელ ნახავს!
-თუ მოგცა ნება და არ გამოიყენა თავისი ნისკარტი კარგი იქნება- სიგარეტს ეწეოდა ბატონი , სიტყვებს კვამლს აყოლებდა .აივნის მოაჯირზე ხელებით იყო დაყრდნობილი და გვერდულად უყურებდა ყოფილ ცოლს
-ნისკარტი...იდიოტი!
-რამე მითხარი ?
-არაფერი !
თვალი მოაშორა და სივრცეს გაუშტერა თვალი,როგორ არ ეცადა რომ დაეიგნორებინა ,მაგრამ არ გამოუვდია.ფეხზე წამოდგა და მოსაზღვრე მოაჯირს მიუახლოვდა . დადვანი სავარძელში იჯდა მარჯვენა ფეხი მოხრილი ჰქონდა და მარცხენას მუხლზე ედო ტერფს ამოძრავებდა და მშვიდად აბოლებდა უკვე მეორე თუ მესამე ღერს. შორტი და მოკლემკლავიანი ფართე მაისური ეცვა ,თმები არეული ჰქონდა
-ამდენს არ ეწეოდი ადრე ,რამ დაგსტრესა თავისუფალებით ტკბობამ ასე იმოქმედა შენზე?
-შენ რამაც მადა დაგიკარგა იმან !
-მეც მინდა
-გადმოდი და აიღე
-დავიმტვრევი
-ისე ხო მორბოდი რაა
-ხომ ხედავ სენთან ადამიანური ლაპარაკი არ შეიძლება
-არ შეირგე და ახლა ნუ მეწუწუნები! რას აკეთებ გოგო გადაირიე?- ფეხშიშველი რომ დადგა მოაჯირზე და ისკუპა პირდაპირ ერეკლეს მკლავებში ჩავარდა - არანორმალური ხარ რაა ახლაც უნდა დამტვრეულიყავი ხომ იქნებოდი ღირსი
-ხელი გამიშვი ...ვდგავარ უკვე !- უკან დაიხია და ჟაკეტი ტანზე შემოიხვია - მაშინ რომ მივძვრებოდი აივანზე შენი ბრალი იყო ... აბა არ მიშებდი და რა მექნა? ფეხი რომ ამიცდა ვერ დამიჭირე?
-ნეტა დამეჭირე მერე ხომ გადავრჩებოდი წამებას
-რაც მოგივიდა შენი ბრალი რომ იყო ვაღიაროთ
-ხო არა? ნუში რომ შემაპარე და ალერგიამ მომცა ღამეებს რომ მითევდი ეგ გახსოვს ალბათ
-მე მეგონა ცემინება დაგეწყებოდა ან დაგაყრიდა და ვიღადავებდი შენ კიდე მოიხრჩე ლამის ...ალერგიაც იდიოტური რომ გექნება ადამიანს-სავარძელში მოკალათდდა ფეხები მოკეცა და სიგარეტი მოიქცია ტუჩებშორის - დიდი ხანია არ მომიწევია
-ჩემი რომ არ გამოგეგლიჯა ისე ვერ მოწევდი?
-ვერააა
-ჩემი ტუჩები თუ გაინტერესებს აქ ვარ
-აქამდე წელიწადში ერთხელ მკოცნიდი და ახლა ორდღეში ერთხელ რომ მაკოცო არ გაწყინოს
-შენთვის ვამბობ თორემ მე რომ არ ვხამდები შენს ტუჩებს ცნობილი ფაქტია
-ფაქტი ისაა რომ თვითგვემის მოყვარული კაცი ხარ...როგორ შეიძლება გინდოდეს და არ აკეთებდე
-შენ ხო ყველაფერს აკეთებ რაც გინდა..თუმცა მართალია, არც კი იცი რა გინდა
-იქნებ გაჩუმდე და მშვიდად ყოფნა მადროვო
-რას გადმოძვერი ვინ გეხვერწებოდა
-რატომ მიწვევ ერეკლე?
-კარგი ყოფილა?
-ნუ მაცინებ გგონია ახლა რომ შენ ჩემს დონეზე ხარ? ნურას უკაცრავად
-გამოცდილებით მასწრებ დიდი ამბავი
-ათვისება კარგი გაქვს- თავი უკან გადასწია და თვალები დახუჭა
-გათენდება მალე -ერეკლე წინ იყურებოდა და ხედს არ აშორებდა თვალს
-ბედნიერი ხარ?
-გააჩნია ბედნიერებაში რას გულისხმობ
-მიაღწიე იმას რაც გსურდა? ახლა ჩემგან შორს რომ ხარ ა აღარავინ გეჩხუბება მშვიდად ხარ?
-იმაზე მშვიდი და ბედნიერი ვარ ვიდრე წარმოვიდგენდი...ამდენს ოცნებასიც ვერ გავბედავდი- ზალიან მშვიდად და დარწმუნებით განუცხადა ბარბარეს და გაიღიმა-ალბათ შენც კმაყოფილი ხარ ყოველ დღე ჩემი დანახვა რომ არ გიწევს ხანდახან კვირების განმავლობასიც კი
ბარბარეს სიმწრის სიცილი წასკდა, გიჟივით იცინოა , სიგარეტიანი ხელიც სახესთან მიიტანა ისვე მოიქცია ტუჩებშორის ღერი და ტან გაიცინა
-ბედნიერებისგან და კმაყოფილებისგან აღარ ვიცი რა გავაკეთო
-მოიფიქრებ რამეს...როდის იყო შენ უმოქმედოდ ჩერდებოდი ! - ისვე მშვიდად გაანცხადა და ხელები თავქვეშ ამოიდო. ფეხები წინა სავარძელზე შემოაწყო და ასე გაწოლილი უყურებდა მზის ამოსვლას .ბარბარე კი ყელში ბურთგაჩხერილი იჯდა და ხმას არ იღებდა.
შუადღემდე დარჩნენ, შემდეგ თბილისში დაბრუნდნენ . მას მერე მთელი კვირა არ გამოჩენილა ერეკლე,მისი ხმაც კი არ გაუგია. ტასოსაც იმ დროს ურეკავდა რომ ვერასდროს ასწრებდა მისვლას ბარბარე. ერთ დღესაც სააბაზანოდან გამოსულს რომ დახვდა საწოლზე წამოგორებული ისეთი კივილი ატეხა ლამის სულ მთლად გაშიშვლდა
-აქ რა გინდა ...რა გინდა ვაიმეეე გული გამისკდააა .ღმერთო მიშველე არავარ კარგად- ტყავის სავარძელზე დაეშვა და სახესთან ხელის ქნევა განაგრძო . ისე იჯდა ლამის არა აი ყველაფერი უჩანდა , ძუძუსთავები და მუცელი ჰქონდა დამალული მხოლოდ- სადღაც არ იყავი შენ წასული? აქ რა გინდა ან ამ დროს რა გინდა შუაღამეა ...ამოიღებ ხმას თუ ენა მოგაჭრეს
-ფეხები ცოტა მაინც გადააჯვარედინე და მერე გავიხსენებ რა მინდოდა აქ
-თუ ღმერთი გწამს ... მთელი დღეა სამსახურში ვარ დავიღალე შენი ნერვები მაქვს? ტასოს სძინავს უკვე შეგიძლია შეხვდიე და ნახო
-ვნახე უკვე ...
-მაშინ ხვალ დილას მობრძანდი - თმაში ჩამაგრებული სარჭი მოიშორა და სველი აბურდული კულულები მხრებზე დაეყარა. მერე სარკისკენ შებრუნდა და თმის გაშრობა დაიწყო,როგორც ყოველთვის ნერვები დააწყდა და ნახევრად სველი დაიტოვა.მერე პირსახოსი საჯდომამე ჩამოსწია და კრემის წასმა დაიწყო -გააღწევ ამ საუკუნეში თუ ჩემს საწოლზე უნდა იყო გართხმული და აქვე ჩემს თვალწინ კვნესოდე
-ვკვნესი?მე ...როდის
-ერეკლე გააღწევ?
-ადრე არ გრცხვენოდა ჩემი
-ახლა ჩემი ქმარი აღარ ხარ და საერთოდ არ მინდა ვიღაც კაცის თვალწინ გავშიშვლდე...წადი მაშო გააშიშვლე, კაგრი სავსე გოგოა უფრო დიდ ნერწყვს გადაყლაპავ-ფეხები სავარზელზე შემოაწყო და ამჯერად ლოზიონი წვივებზე წაისვა ,მერე ბარძაყებისკენ გადაინაცვლა
-სავსე გოგოები არ მომწონს
-მოგწონს...უბრალოდ მე გიყვარვარ ,რაც იმას არ ნიშნავს რომ გამხდრები მოგწონს- ის ელაპარაკობდა თვალი არ მოუშორებია საკუთარი ფეხებისთვის. ლოსიონი ისევ აიღო და ხელზე დაისხა- ხმამაღლა სუნთქავ და ახლოს - უცებ დაასკვნა და ჰაერშიც აღმოჩნდა. ისე შემოხვია ხელი დადვანმა და შეისვა მუცელზე თითქოს წონა საერთოდ არ ჰქონდა -არც კი იფიქრო ..>შენს საყვარლობას არ ვაპირებ. ქმარი რომ იყავი მაშინ არ დაგთანხმდი მაგ წინადადებაზ ...ჯანდაბაა ნუ მეხები ,დამსვი- თავი უკან გადასწია დადვანი ყელს უკოცნიდა ლავიწამდე რომ მიაღწია ისევ წამოიკნავლა რაღაც . ფეხები უფრო უკეთ მოხვია წელზე მერე მაისურს წვდა და ბოლოები ასწია
-არაფერს გთავაზობ... შენ შემომტავაზე ამ წამს
-არაფერიც ..ჯანდაბა მაისურის აწევა ცუდი აზრი იყო მე ხომ მაგიჟებს შენი ტანი და ახლა არ მაწყობს...საერთოდ არანაირად მაწყობს შენთან სექს*
-არ შეიძლება გაწყობდეს... ან უნდა გინდოდეს ან არა
-შენ რატომ ფიქრობ და მე რატომ ვერა? -ისევ ძლივს ამბობდა სიტყვებს შიშველ საჯდომზე დადვანის ტორები რომ შეეხო ისე წამოიკვნესა ტუჩები ლამის მოიჭამა - არ შეიძლება- ლაპარაკი ერეკლემ შეაწყვეტინა ამჯერად ტუჩებზე დააცხრა თან ისე კოცნიდა ჩამოადნო
-მოძალადე არ ვარ... რაც არ გინდა - ტუჩები გაილოკა პირსახოცი ისევ შეუკრა და საწოლზე დასვა -არ მოხხდება - ზემოდან დახედა აწითლებულ, სუნტქვააჩქარებულ სურვილისგან შეშლილ ბარბარეს,მაისური გაისწორა და უკან დაიხია
-არაა არ შეგიძლია ...ვინც გინდა ის იყავი რა ჯანდაბაც გინდა ის დაირქვი დადვანოო არ წახვიდე თორა გავგიჟდები იცოდე თავიდან გადაგემტერები ამის გამო .ქალის ასე მიტოვება არ შეიძლება
-საერთოდ არ მინდა კიდევ ვინმე ვიყო შენს ცხოვრებაში იმის გარდა ვინც ვარ ... თავს ისე „უშველე“ როგორც სიზმრების შემთხვევაში .შენს თითებზე არასდროს ვეჭვიანობდი - ხელი ისე აუთამაშა წინ თითქოს არც არაფერს ეუბნებოდა-კარს დავხურავ ბავშვმა არ გაიგოს შენი ხმა - გავიდა და კარიც მიიიხურა. კარგად გაიგო როოგრ გაუქანა კარს რაღაც მსხვრევადი ბარბარემ,მერე ღრმად ჩაისუნთქა და სწრაფად გაეცალა ოთახს.
ბარბარემ ბალიშში ჩაფლო სახე და ისე კიოდა ხმა რომ არ გასულიყო. ბოლოს სუნთქვა რომ აღარ შეეძლო ზურგზე გადაწვა
-განგებ მიკეთებს...სამაგიეროს მიხდის ზუსტად ისე მექცევა როგორც მე ვექცოდი . მე უბრალოდ ვტოვებდი და თვითონ რა გამიკეთა რა მითხრა.არავინ ვარო არვაინ მინდა ვიყოოო . რა უბედურებაა ასე ცუდად იყო ? ნეტავ შენ რა იცი მე რას ვხედავ სიზმრად ,სულ რომ ჩამჩხავი ყურში .შეუძლებელია...ბარბარე ნუ ფიქრობ იმას რომ ის იდიოტი ღამე მოვიდა აქ შენს ოთახში იყო და უყურებდა როგორ კვნესოდი სიზმარში რომელშიც დარწმუნებული ვარ მის სახელსაც ვძახდი...გამორიცხულია ეს უბრალოდ ცუდი აზრია რომელიც სიმართლე ვერ იქნება.რომ მოთრეულიყო მივხვდებოდი მის სურნელს კილომეტრზე ვგრძNობ ...ჯანდაბაა ოთახში ისევ მისი სუნი ტრიალებს - ყელზე მოიხვა ხელი და თვალები დახუჭა- როგორ შუეძლია ისე მაკცოს რომ ერთი საათი მიხურდეს კანი .ერეკლეს „რჩევა“ გაითვალისწინა ბოლოს და ისე ჩაეძინა არც კი ჩაუცვამს. დილას შიშველს რომ გაეღვიძა საწოლში წამსვე წამოფრინდა , თავი მოიწესრიგა .საცვლებზე ხალათი მოიცვა ,თმა შეიკრა და ისე გავიდა დერეფანში. საათი რომ ნახა გაუკვირდა ტასოსმ როგორ არ გაიღვიძა აქამდეო. საძინებელში არ დახვდა ქალბატონი ამიტომ პირდაპირ პირველი სართულისკენ აიღო გეზი
-ტასოოო ისევ დილაადრიან თუ მიმის ეთამაშები იცოდე გავგიჟდები ...ანასტასიაა სად ხარ? ტასოო იმედია ისევ ტრუსით არ დატანტალებ დილაა ჯერ .ანასტასიააა
-სამზალეულოშიიი ვააარ-ქალბატონის ხმა რომ გაიგო იქეთ წავიდა , ჩარჩოს მიეყრდნო გაღიმებული
-აქ რა გინდა ქალბატონო? - ჯერ მაგიდაზე დასკუპებულ წერტილს შეხედა თავისი პიჟამათი თმააწეწილი რომ იჯდა მერე დაინახა გაზქურასთან მდგომი ერეკლე და სახიდან ღიმილი წაეშალა
-მამაშენი როდის მოვიდა ?
-წუქელ ჩემთან იკო ...ლომ მოვიდა კი ველ გავიგე
-დედაშენმაც ვერ გაიგო როგორ მოვედი - თითი ნუტელას ქილაში ჩაყო და ისე ალოკა თან შავ თვალებს ბარბარეს უციმციმებდა და ბრაზისგან სულ გააწითლა ქალი-გემრიელია..მეც შევჭამ ბლინთან ერთად
-ბლინები დააცხვე და ვერ ვხედავ?
-არა შენ გააკეთებ და მე ნუტელას წავუსვამ
-რამხელა საქმე იკისრეე...გინდა დე ბლინები?
-უნდა ვერ ხედავ?
-ტასუნას ვეკითხები
-რა გჭირთ თქვენ?- ბავშვმა ვერაფერი რომ ვერ გაიგო გაკვირვებულმა გადახედა ორივეს
-ტასუნა ბლინები გინდა თუ არა
-ტოსტებს შევჭამ დაა ხოო დავაკოლებ ბლინებსაც- ერეკლემ რომ ანიშნა თვალებით მანაც დაამატა უცებ
-ანუ მარტო ტოსტებს შეჭამ ...ერეკლეს თვალების ტრიალი არ გვაინტერესებს ჩვენ!
-რომ გააკეთო რა დაგიშავდება?
-უბრალოდ მეზარება ! - მაგიდასთან დაჯდა და მისი მომზადებული საუზმე მიირთვა ნუტელას ქილაც აიღო და ჭამა დაიწყო . მოშისვლებულ ბარძაყზე დადვანის თიტები რომ შემოეხვია
-დადე ქილა და გამოიღე კოვზი პირიდან- ყურთან რომ გაიგო დადვანის ხმა და თითები უფრო მაღლა მისრიალებდნენ ფეხები უნებურად შეკრა, კოვზი ლამის გადასცდა.სწრაფად დადო ქილა და სანამ ხელი წაიღო დადვანის თითებისკენ მანამ მოშორდა .ძალიან მშვიდად განაგრძო საუზმობა და შემდეგ ტასოსთან ერთად წავიდა მეორე სართულზე. ბაღშიც მან წაიყვანა ქალბატონი ხოლო ბარბარე პირდაპირ სამსახურში წავიდა.
.........
ეკატერინე უნივერსიტეტიდან პირდაპირ სახლში წავიდა. სარამოს შეხვედრა ჰქონდა და უნდოდა რომ დასვენება მოესწრო, რამდენიმე წამალიც ჰქონდა დანიშნული ამიტომ ჩქარობდა. ეზოში ბათუს მანქანა რომ დაინახა ძალიან გაუხარდა, კი იცოდა რომ სახლში უნდა ყოფილიყო მაგრამ მაინც გაღიმებული წავიდა სახლისკენ. შესასვლელშივე იგრძნო გემრიელი საჭმლის სუნი და ტუჩები გაილოკა . დათას პირველ სართულზე რომ არ დახვდა გაუკვირდა, გაზქურა გამორთო რადგან კერძი უკვე მზად იყო . მეორე სართულისკენ წავიდა, ჩქარა სიარული არ უყვარდა და ახლა კიბეზე ასვლის დროს ყოველთვის ნელა მიდიოდა. მეორე სართულის მისაღებიდან საუბრის ხმა რომ გაიგო გაუკვირდა, თანაც ხმა ვერ იცნო. უნდოდა პირდაპირ შესულიყო და მისალმებოდა ,მაგრამ მეორე კაცის ხმაც გაიგო მამაკაცი ინგლისურად საუბრობდა
-ხომ ხვდები რომ ვერ წახვალ ...ასე მარტივად არ გაგიშვებთ !
-მე წავედი უკვე ,განცხადება დავწერე და თქვენთან აღარ ვმუშაობ ...თქვენი იაფფასიანი გამოსვლები სასაცილოა უკვე! სულ რომ დამიხუროთ ყველა გზა მე მინისტრის შვილი ვარ და რამე რომ შეემთხვეს ჩემს ოჯახს საქმეს ყველა გამოიძიებს.აღარაა ჩემი სახელი უცნობი რატომ ვერ ფიქრობთ ამდენს?- ბაღათურიას მშვიდი ხმა ჰქონდა, ირონიული და აშკარად რეაქცია არ ჰქონდა მათ საუბარზე-სამაგიეროდ ახლა მე რომ გამოგჭრათ ყელი არავინ გიპოვნით! ჩემს სახლში მოსვლა ამ დროს არ უნდა გეგებედათ დავიჯერო არავინ გითხრათ ვინ ვიყავი?- ქართველს ელაპარაკებოდა ამჯერად
-კარგად ვიცი ვინც ხარ
-შენობით რატომ მომმართავ ლაწირაკო,ვინ მოგცა უფლება. ერთი იმატ ტვინში ცამახედა ვინც შენ წოდება მოგცა
-არ გვისმენ ბათუ... ჩვენ გენერლობას გთავაზობთ. ყველაფერი ღია იქნება და საჯარო, სავარაუდოდ მაღალ თანამდებობაზე დაგნიშნავენ სულ რამდენიმე თვეში
-უნდა დავჯდე და ლაწირაკებს ვასწავლო? არ მინდა ...არ მჭირდება მე როცა მინდოდა ბრძოლის ველზე მივდიოდი შენსავით ხელფასის გამო კი არ მიბრძოლია! მოშორდით ახლა აქედან სანამ მოთმინება დამიკარგავს და გადაეცით ვინაც გამოგგზავნათ რომ არცერთ არიგებაზე არ წამოვალ! შეეშვით ჩემს ბიზნესს ბათუ უკვე წავიდა ... დავით ბაღათურია კი იარაღს მხოლოდ სანადიროდ შეეხება !
-თუ კაბინეტში ჯდომა არ გინდათ,როგორც თქვენ ამბობთ მაშინ იქ დაბრუნდით სადაც იყავით სჭირდებით სახელმწიფოს
-შვილო დამცინი? რატომ გინდა რამე დაგმართო შენთან არაფერი მესაქმება წადი აქედან და თქვი რომ ყველაფერი სცადე და არაფერი გამოგივიდა
-მადლობა რჩევისთვის ,მაგრამ თქვენი ისტორია ზეპირად ვიცი და პირადად მინდა რომ დაბრუნდეთ ! არ შეიძლება თქვენი წასვლა
-ჩემი ფანია ესეც? - გადაიხარხარა და მერე აშკარად წამოდგა-მოშორდით აქედან! - ისე იღრიალა ბოლო სიტყვები ვერც კი გაარჩია დერეფანში გაქვავებულმა ეკატერინემ. მხოლოდ ისეთ ადგილას დადგომა მოახერხა რომ გასვლისას შეუმჩნევლად დარჩენილიყო.
ბაღათურია დერეფანში იდგა ,კიბის მოაჯირთან .მუშტების დასცხო რკინას და უმისამართოდ შეიკურთხა.მერე მობილური აიღო და სადღაც დარეკა...ეკატერინე ნელი ნაბიჯებით ლამის მილასლასებდა
-ჩემთან მოვიდნენ...ვიღაც ორი საცოდავი გამომიგზავნეს. ჩემს სახლში იყვნენ იქ სადაც ჩემი ცოლი ცხოვრობს! კიდევ ვინმე რომ მოვიდეს ამ შემოთავაზებით კი არა საერთოდ ჩემი ოჯახის სიახლოვეს საკუთარ სისხლში დავახრჩობ! ესაა ჩემი ბოლო სიტყვები და გადაეცი იმათ ვისაც არ ესმის !
-ბათუ - ეკატერინეს ხმა ზარივით გაისმა . ბაღათურია რომ შებრუნდა იმდენაც ცივი მზერა ჰქონდა კატოს ხმა ვერ ამოიღო
-კატო...კატო როდის მოხვედი
-ვინ ხარ ბათუ ბაღათურია
-ეკატერინე აგიხსნი მე
-არ მომიახლოვდე გთხოვ - გაყინული სახით უყურებდა, ხელი წინ გასწია ბათუს შესაცერებლად და ისიც მიეყინა ადგილს. თვალებში უყურებდა ცოლს და იმ წამს ყველაზე მეტად ეშინოდა - ოდესმე მეტყოდი სიმართლეს?
-ვაპირებდი
-მართლა ? - ჩაიცინა,წამით თვალები დახუჭა და ღრმად ჩაისუნთქა - ხელი რამ შეგიშალა...იქნებ მე დავუშვი შეცდომა ჩვეულებრივი ეჭვიანი ქალივით უნდა დამესვა ათასი კითხვა და მეიძულებინა სიმართლის თქმა, უნდა გამომეტეხე... მოვახერხებდი კი ?
-როცა გავიგე რომ ფეხმძიმედ იყავი გადავწყვიტე გადამედო ამ ამბის მოყოლა რადგან არავითარ გავლენას იმოქმედებს ჩვენს ცხოვრებაზე
-ჩვენ ...ჩვენზე როგორ არ იმოქმედებს როცა შენ გეხება . ჩვენ ორივეს გვაერთიანებს და უკვე სამივეს ბათუ !
-არაფერი გამიკეთებია ისეთი რაც ჩვენს ურთიერთობას შეცვლიდა რისი თქმაც სასწრაფო იყო და არ ავიტან შენს ასეთ მზერას!
-როგორ მზერას...გულნატკენს და გაანდგურებულს? ასე შემთხვევით ერთ დრეს ვიღაც კაცები უნდა მხვდებოდნენ სახლში და დერეფანში ვიგებდე რომ ჩემი ქმარი გაურკვეველი თანამდებობის ...გაუგებარი წოდების მქონე მებრძოლია ,რომელსაც არც კი ვიცი ვის სისხლში აქვს ხელები გასვრილი...ვიღაც მოკლა ოდესღაც . მე არ ვიცი ვის შვილს ვატარებ მუცლით ვისთან ვიყოფ სარეცელს ...იცი ახლა როგორ ვარ? მგონია რომ ჰაერში დავრჩი აღარც კედელი მაქვს რომელსაც მივეყრდნობი და აღარც საძირკველი რომელზეც დავდგები .თითქოს ვეღარც ვსუნთქავ და ნელ-ნელა ვიყინები -აცახცახებული სხეული და ცრემლიანი თვალები ,მაგრამ მაინც გაყინული გამომეტყველება ჰქონდა ერისთავს.
-არ ღირს ეკატერინე...ბავშვზე იფიქრე გთხოვ .გევედრები არ გინდა .ხომ თქვი ყველფერი მოგვარდებაო,ყველა პრობელმა
-ეს პრობლემა არ არის ,ჩემი ქმრის ცხოვრებაა რომელიც არსად გაქრება და რომელიც მუდამ მის გვერდით იქნება
-რა გინდა რომ გავაკეთო ამის დედას შევთ*** არ ვნანობ ჩემი ცხოვრების არც ერთ დღეს და არცერთ ნაბიჯს. ხო მკვლელი ვარ, მომიკლავს ბევრი ხუთჯერ-ათჯერ იმდენი რამდენი წლისაც ვარ ,მიწამებია, დამისახიჩრებია საშინელებები გამიკეთებია ,მაგრამ ყველა იმსახურებდა .ხო ვიცი რომ არ აქვს მნიშვნელობა მაინც სისხლიანია ჩემი ხელები...ხელები რომლითაც დაუსრულებლად შემიძლია მოგეფერო . საშინელია ჩემი ცხოვრება, ღამე იშვიათად მძინავს მხოლოდ რამდენიმე საათით რადგან ვიცი დიდხანს რომ დამეძინოს კოშმარს ვნახავ ! შენს გაცნობამდე დავასრულე ყველაფერი, შენთან დაქორწინების შემდეგ ყველაფერს ვაქრობ რამაც შეიძლება დამაკავშიროს ამ საქმესთან,მაგრამ ასე მარტივი არ აღმოჩნდა. არც ქორწინებამ გაჭრა ,არც მინისტრის შვილის სახელით გამოჩენამ ახლა უკვე უნდათ აქ ვიმუშაო ისე გააკეთონ თითქოს გამორჩეულ საქმეებზე კი არ მიშვებდნენ რიგითი მეომარი ვიყავი და ახლა დამაწინაურებენ ... ნებისმიერ თანამდებობაზე დამნიშნავენ რაც კი თავდაცვას ეხება,მაგრამ არ მჭირდება არ მინდა მივდიოდე ვიღაცას ვესროდე თუნდაც მკვლელს, ტერორისტს მოძალადეს და მერე შენთან მოვდიოდე იგივე ხელებით გეხებოდე ... არ მინდოდა მანამ გვყოლოდა შვილი სანამ ყველაფერს მოვაგვარებდი ,მაგრამ ბოლომდე ვერ მივიყვანე საქმე ! არ არსებობს ჩემს ცხოვრებაში მარტივი დღე...იმ წამიდან რაც ცოტნეს დასაცავად გავისროლე ...იმ წამიდან რაც ანდრო ცეცხლმა წამართვა სული დავკარგე ! შენ ხარ ჩემი სული...შენ ხარ ყველაფერი მე არასდროს ვყოფილვარ კედელი შენთვის . შენ თვითონ ხარ საყრდენი , ჟანგბადიც შენ ხარ რომელსაც ვსუნთქავ და არ შეიძლება რომ ცუდად იყო , არ შეიძლება იმის გამო ღელავდე ... ჩემ გამო არ უნდა იყო ცუდად ! ვერ წავალ, შენგან ვერ წავალ სულ რომ შემიძულო მაინც ვერ წავალ. მიზეზი რომ გქონდეს ჩემი სიძულვილის გეფიცები ახლა აქ არ ვიქნებოდი ... ჩემი ნაწილი არ იქნებოდა შენში და არ მითხრა რომ არ მოგიახლოვდე შენ ჩემი ხარ ჩემი ნაწილი ხარ ყველაზე სუფთა და წმინდა ანდროს შემდეგ რაც გამაჩნია - მისი სახე ხელებში მოიქცია ,თითები თმაში შეუცურა .შუბლი შუბლზე მიაბჯინა. თვალებში უყურებდა ,ხელებს არ ამოძრავებდა ასე გაქვავებული იდგა და მზერას არ აშორებდა ერისთავს
-რატომ ხდება ასე ... რატომ ქრება ყველაფერი როცა გიყურებ თვალებში . რეალურია ეს მწვანე სივრცე რომელშიც ყველაფერს ვხედავ? როგორ შეიძლება უბრალოდ ლაპარაკი დაიწყო, შენი ხმა მესმოდეს შენს თვალებს ვხედავდე როგორ მიყურებენ აღვიქვამდე და მაშინვე ვმშვიდდებოდე, სხეული მშიდდება, გული მშვიდდება და უბრალოდ ფიქრებიც კი ლაგდება . ყველაფერი ნათდდება იმ მხრიდან რომელიც გამართლებს, რომელიც შენს გასამართლებლადაა მომართული ...და მაინც ვინ ხარ ბათუ ბაღათურია , დათა თუ ჩემი ქმარია,მინისტრის შვილი , ბიზნესმენი და ქვეყანაში ცნობილი სახე მაშ ბათუ ბაღათურია ვინღაა დღეს
-ძალიან მარტივია კატუს - ჩაიცინა და თვალები ისევ მიანათა კატერინას თაფლისფერებს
-მარტივია? - დაზეპირებულივით გაიმეორა თვალიც არ დაუხამხამებია ის ეუყურებდა
-ბათუ ბედნიერი კაცია ,რომელსაც თავდავიწყებით უყვარს თავისი ქალი ,რომელიც აღმერთებს თავის კატოს
-დათააა, ჩემი დათა
და შემდეგ კვლავ შეერთდნენ ბაღათურიასა და ერისთავის ბაგეები .ვინ იცის მერამდენედ ,მაგრამ მაინც პირველად ასეთი გრძნობით, პირველად მსგავსი გატაცებით.
ეს იყო დასასრული და ეს იყო დასაწყისი !