II თავი (ჯეიკი)
სკოლაში ჩემი შეყვარებული და მისი მეგობარი მე წავიყვანი გზაში მე და ლუსის ჩხუბი მოგვივიდა ის საერთოდ ვერ მიგებს მე თავიდან მომწონდა მაგრამ სერიოზული ურთიერთობა არმინდოდა მაგრამ ისე აეწყო რომ შეყვარებულები გავხდით მე ამის წინააღმდეგი არვიყავი არც ძალიან მახარებდა უბრალიდ ასე მოხდა. სკოლაში კარგი რეპუტაციები მქონდა გოგოებს მოვწონდი მეც მახარებდა ის ფაქტი რომ ბევრს უნდოდა ჩემი შეყვარებული ყოფილიყო გოგოებს სერიოზულად არც ვუყურებ უბრალოდ გართობისთვის მინდოდა.
როცა გაკვეთილები დაგვიმთავრდა გადავწყვიტე რომ ლუსის დავლაპარაკებოდი სკოლის კარებთან დავდექი და მას დაველოდე მაგრამ მისი მეგობარი დამხვდა ერთი შეხედვით ჩვეულებრივი გოგო იყო განსაკუთრებული არაფერი.მანქანაში ჩავისვი და გადავწყვიტე მანქანით ცოტა არიყოს “მემარიაჟა” მერე სიგარეტი ამოვიღე და გავაბოლე.უცბად მან ლაპარაკი დამიწყო ოღონდ ისე არა როგორც სხვა გოგოები მელაპარაკებიან არამედ მაღალი ტონით მელაპარაკა და მითხრა რომ მანქანა სწრაფად არმეტარებინდა და სიგარეტი ჩამექრო მან ჭკუა დამარიგა და გამაფრთხილა რომ მისი მეშინოდეს თუ ლუსის ვაწყენინებ.გამიკვირდა არვიციდი რა მეთქვა ან რა გამეკეთებინა ბოლოს გადავწყვიტე სიგარეტი გადამეგდო საერთოდ მისი სახელიც არვიციდი მაგრამ ჩემდა უნებურად მას გავუღიმე.
(ლი)
მე ჯეიკი ლუსის მამიდაშვილის სახლთან მივიყვანე და ვუთხარი
-ლუსი აქარუს შეგიძლია დაელაპარაკო მე კი წავალ
-არწახვიდე მე მიგიყვან სახლამდე აქამდე მე წამოგოყვანე და ახლა ფეხით როგორ გაგიშვა მითხრა მან
-მადლობა შემოთავაზებისთვის მაგრამ არა.
-შენი ნებაა მითხრა მან და სახლში შევიდა მე ავტობუსის გაჩერებისკენ წამოვედი და დავინახე რომ 15წუთში მოვიდოდა ავტობუსი დავდექი და ვილოდებოდი უცბად თვალი მოვკარი თუ როგორ გამოვიდა ლუსი სახლიდან და როგორ გამოყვა ჯეიკი უკან შემდგე მანქანაში ჩასხდნენ ჯეიკი ლუსისკენ გადაიწია და მას ტუჩებში აკოცა მათ ყურებაში ისე გავერთე ვერც კი დავინახე როგორ ჩამიარა ავტობუსმა ჯანდაბა ვთქვი მეე და ფეხით გავუდექი გზას,როდესაც სახლში მივედი დედა შემომეგება და გამზადებული მაგიდა დამახვედრა.ჩვენ ვისაუზმეთ,ის თავის სამსახურზე მიყვებოდა რაღაცეებს,მაგრამ მე საერთოდ არ ვუსმენდი მას რადგან ლუსიზე ვფიქრობდი. უცბად ჯიბიდან ვიბრაცია ვიგრძენი დავხედე და შეტყობინება მომსვლოდა ლუსისგან (სკოლის წინ რომ სტადიონია იქ ვართ მე,ჯეიკი,კრისი და ევა მოდი გელოდებით)
არმინდოდა წასვლა რადგან ყველა დაწყვილებული იქნებოდა და მარტო უნდა ვყოფილიყავი,მაგრამ ლუსის დამირეკა და მსთხოვა ამიტომ გადავწყვიტე,რომ წავსულიყავი. თმები დავივარცხნე ლურჯი ჟაკეტი შემოვიცვი კეპი დავიფარე და სტადიონისკენ წავედი. ჯეიკი და კრისი სტადიონზე თამაშობდნენ ლუსი და ევა კი იქვე ისხდნენ.
-ჯეიკი მითხრა რომ შენ მოიყვანე ჩემამდე,მითხრა ლუსიმ.
-ხო მთხოვა თან ისიცმითხრა რომ ლაპარაკი უნდოდა შენთან.-შევრიგდით მითხრა მან გახარებულმა
-ჯეიკი ძალიან სიმპათიურია კრისზე მეტადაც კი,წამოაყრანტალა ევამ.
მე გაკვირვებული სახით შევხედე მას მან კი მომახალა.
-რა გაიკვირვე ვითომ შენ არფიქრობდე ჩემსავით.
-სულაც არაა ვთქვი და სკამზე დავჯექი.
ამდროს ჯეიკი და კრისიც მოვიდნენ.
-ჩემზე ლაპარაკობდით არა? რათქმაუნდა აბა სხვაზე ვისზე უნდა გელაპარაკათ, გაიცინა ჯეიკმა და გადმოგვხედა.
-თავი დიდი ვინმე ხო არ გგონია? ვუთხარი მას.
-ლიი შემომძახა ლუსიმ და მივხვდი,რომ უნდა გავჩერებულიყავი.
-ხვალე ერთად შევიკრიბოთ მარტო წყვილები და სადმე წავიდეთ თქვა ევამ.ჯეიკ შენ და ლუსიც ხო წამოხვალთ? მე და კრისი აუცილებლად წამოვალთ.
როგორ არმომწონდა ევა ის ძალიან გველი და ეშმაკი იყო სპეციალურად თქვა ,რადგან მე არ ვყოფილიყავი მათთან და თან ლუსის ეტენებოდა.
-ბარემ გეთქვა პირდაპირ რო:”ლი შენ არ წამოხვიდე მარტო ჩვენ წავალთ” თქო ვუთხარი ირონიულად რათ უნდოდა ამდენი მიკიბ მოკიბვა.
-ეგ არუგულისხმია მითხრა კრისმა და ევას აკოცა. საზიზღრები ჩავილაპარაკე ჩემთვის -საზიზღრები გაიმეორა ჯეიკმა და გამომხედა, მე გავწითლდი.ლუსის ჩავჩურჩულა ვუთხარი რომ სახლში წასვლას ვაპირებდი და ვთხოვე გამომყოლოდა,რადგან მარტო მეზარებოდა მან კი მითხრა რომ დედამისთან საავადმყოფოში უნდა შეევლო ამიტომ ჯეკს შეუტრიალდა და უთხრა
-ჯეიკ შეგიძლია ლი სახლამდე მიაცილო?
-არაა,არა,არა რაში მჭირდება მიცილება მე თვითონაც წავალ.
-უკვე დაღამდა და მარტო ხო არ ივლი ჯეიკი მიგაცილებს რა მოხდა?
-შენ რა ოდნავადაც არ ეჭვიანიბ არავისზე? თქვა ევამ
-ჩემს საუკეთესო მეგობარზე ,რატომ უნდა ვიეჭვიანო?!მას ბოლომდე ვენდობი და ჩამეხუტა.
ჯანდაბას!გავიფიქრე ლუსიმ დაიჟინა ამიტომ იყოს როგორც მას უნდა,ვერ ვაწყენინებ. ლუსიმ ჯეიკს უთხრა და ჩვენ ბილიკს გავუყევით...
(დააკომენტარეთ რას ფიქრობთ და დავდო თუ არა შემდეგი თავი)