-ერთი საათი გვაქვს ...მერე მივფრინავ!
ცოტნემ საწოლზე დააწვინა და ზემოდან მოექცა, ხელები თავთან გაუკავა და არწივივით მოელვარე თვალებით დააცქერდა ,მზერაში ვნებაზე მეტი ბრაზი ჰქონდა
-რას ნიშნავს მიფრინავ... ერთი დღით გადმოიარე ოკეანე და ახლა მიფრინავ? ვინ გიშვებს რომ მიფრინავ
-არ მიშვებ? - ფეხები შემოხვია და მისკენ მიიწია- საწოლზე მიმაბავ ,როგორც მაშინ? არაფერი რომ არ მაცვია ამ მაისურის ქვეშ?
-რატომ მიდიხარ ! რამდენი ხნით
-ასე უცებ რატომ გინათდდება გონება ნახევრად შიშველი ვარ შენს ქვეშ და შენ რატომ არ ეგები ანკესს
- ნუცაა როდის ბრუნდები?
-ერთ ან ორ კვირაში ...გააჩნია როდის ჩავალაგებ ყველაფერს . ძალიან ბევრი ტანსაცმელი მაქვს რომელთა დატოვებასაც ვერ შევძლებ , ასევე ნივთები და კიდევ ათასი საქმე მაქვს.
-გადარეული ხარ რა ერთი დრით ჩამოსვლას რა აზრი ჰქონდა
-ხომ უნდა გამეგო ნამდვილად მარტო იყავი თუ არ ღირდა დარბუნება...საერთოდაც ამ ერთ დღეში არაფერი გაგვიკეთებია?
-ამ დილას ისე დამახტი შეიძლება ბავშვიც გავაკეთეთ ,მაგრამ ამაზე სხვა დროს. ახლა დაწყებულს გავაგრძელებ ...სად გავცერდი აღარ მახსოვს. ამხელა ცოდვას ვერ ავიკიდებ ვიწვი შენ შემხედვარე
-ღმერთო ჩემოო არც კი გრცხვენია?
-ვიწვი სირცხვილით ... ზაფხულში ისევ ტრუსის გარეშე დადიხარ?
-როგორ გეკადრება ეგ ექსკლუზიურად შენთვის იყო
-დრო რამდენი გვაქვსო რა თქვი?
-შენ თუ წამიყვან კიდევ ერთი საათი გვაქვს
-არსად გვეჩქარება ანუ - ბოლო საფარიც მოაშორა ნუცას სხეულს და სულ მთლად აწითლებულ,დამწვარ დაფერფლილი ქალი ისე შეისწავლა. ხელებით საწოლზე მიაბა და მომაკვდინებლად ნელა განაგრძო კოცნა. აკრუტუნებული ნუცას ყურება ყოველთვის უყვარდა . ყველას აქვს ერთი ნაკლი დიდი ამბავი!
ჯერ კიდევ არ იყო ეიფორიიდან გამოსული , გულისცემა ისევ ისე ძლიერ უცემდა. კანზე ჯერ კდიევ გრძნობდა ცოტნეს ტუჩების კვალს. ისე სწრაფად აკოცა ცოტნეს და გაიქცა რეგისტრაციის გასავლელად რომ უკან ვერც მოიხედა, შეიძლება ის ერთი კვირაც ვერ გაეძლო ცოტნეს გარეშე იტყვით სიგიჟეა რამდენიმე წელი გაუძლო და რამდენიმე დღე რა მოსატანიაო,მაგრამ უკვე ცუდად იყო უმისობა აგიჟებდა. ერთადერთი ზურგჩანთა სავარძლის თავზე შემოდო და თავის ადგილას მოთავსდდა. თვალები დახუჭა და დამშვიდებას შეეცადა. ბორტგამცილებლის ხმა ესმოდა, აფრინდნენ კიდეც. თვალებს არ ახელდა, ცოტნეს სახეს ხედავდა და საერთოდ არ უნდოდა გაფანტვოდა ფიქრები. გვერდით ქალი ეჯდა,მერე აშკარად ადგა და წავიდა მის ნაცვლად კი ნაცნობი სურნელის მქონე არსება დაჯდა. თავი გააქნია“მოჩვენების „ გასაქრობად,მაგრამ არ გამოუვიდა .ეს არსება უკვე მისკენ იყო გადახრილი მის ცხელ სუნთქვას ყელზე გრძნობდა ,თითები თმაზე ეხებოდა
-მეჩვენება
-ღადაობ? ავეყარე მობილურის და საკრედიტოების ამარა . ვიღაც კაცს ვარწმუნებდი ხუთი წუთი რომ ბილეთი მოეყიდა მერე შენს გვერდით მჯდომ ქალს ადგილი გავუცვალე და ახლა გინდა მოჩვენებაში გამატარო?
-ცოტნეეეე ...ცოტნე ცოტნიკო ცოტნეეე ჩემი ცოტნე ჩემი ჩემი მარტო ჩემი - ისე დაიწყო წივილ კივილი საერთოდ დაავიწყდა სად იყო, ის გაოცებული ხალხიც ძლივს ჩაძინებულებმა რომ ჭყიტეს თვალები წამოფრინდა და ცოტნეს ჩაიჯდა.კოცნიდა და არ ჩერდებოდა- ვგიჟდები ვაფრენ შენზე .შენ ..>შენ თუ ჩაიდენდი მხოლოდ ასეთ სიგიჟეს ასე დასტოინად
-თუ არ გაცერდები გვისვრიან აქედან ... პორნოს მონაწილეობა არ მინდა და ნუ მაიძულებ
-ეს ყველაფერი გავაკეთე და არ წარმოვიდგინე?
-ხო გააკეთე და გადადი ახლა თორემ გაგიჟდა ხალხი მაგ შარვლიდან ცუდად იმზირება შენი საჯდომი - ჩუმად ელაპარაკებოდა,მშვიდად და მხოლოდ თვალებში უხტოდნენ ჭინკები
უცებ აიხლართა გადაიხლართა და როგორღაც მოთავსდდა აწითლებული და დარცხვენილი თავის სავარძელში. ხალხმაც მოაშორა მზერა და ბუზღუნის მერე დაიძინეს.
მთელი გზა თუ არა ნახევარი მაინც საუბარში გაატარეს, მარტივად მოაყოლა ცოტნემ ნუციკოს ყველაფერი რაც კი მის გარეშე გააკეთა და რამდენიმე მნიშვნელოვანი დეტალი თავისი ცხოვრებიდანაც უამბო. მერე მძინარეს უყურებდა და ფიქრობა რაოდენ დიდ სიგიჟეს სჩადიოდა.მაინც არ ნანობდა დაკარგულ წლებს, რადგან თვლიდა რომ ყველაფერი საჭირო იყო და სწორადაც ივარაუდა. სიყვარული არ გამქრალა, შეიძლება ითქვას გაზლიერა კიდეც. მართალია ასე მარტივადაც არ იქნებოდა ყველაფერი,მაგრამ ნუცას გაშვებას აღარ აპირებდა. ახლა უკვე საქმე ჰქონდა, განათლება, სამსახური და აღარ იყო პატარა ბიჭი.
........
ბაღათურიების სახლში ამ დროს აჟიოტაჟი იყო . ბათუ ცოფებს ყრიდა ლამის ყველაფერი გადაატრიალა და ცოტნე ვერ იპოვა
-რას ქვია არ იცით ...აბა აორთქლდა? - მობილური მოისროლა და კატოს გახედა- ვერ ვპოულობ. არც კლინიკაშია,არც სახლშია,არც აგარაკზეა, არავინ იცის სად არის. მისი მანქანა არ გასულა ქალაქიდან.
-იქნებ ვინმესთანაა სტუმრად
-არ ჰყავს საყავრელი ვისთანაც ასე ადგება და გადაცხოვრდება. ორი დღე გავიდა არ დაურეკია არ გამოჩენილა წარმოუგენელი ამბავია
-ბათუუ მითხარი რომ იპოვნე თორემ მალე გული გამისკდება...ყველა ადგილი ვნახე სადაც კი შეიძლება ყოფილიყო - ემილია სასოწარკვეთილი იყო და მაქსიმეც კი ვერ ამშვიდებდა
-ცოცხალია და სავარაუდოდ მე მოვკლავ რომ გამოჩნდება ...-ბათუმ ასე დაამშვიდა სარძლო
-რა გჭირს ხომ შეიძლება უთხრა რომ იპოვნი ... აგიჯებ უარესად?
-რა უფლებით ქრება ასე ვინ მისცა უფლება გამაგებინე ... ჩემთან რომ მოვიდა დაინახა მაქსიმე და გავარდა იმის მერე არ გამოჩენილა.რაღაცის თქმა უნდოდა. დილით რომ მივედი აღარ იყოო .ჩემი ბრალიაა უნდა გამეჩერებინაა და მომესმინა რა უნდოდა იქნებ რამე შეემთხვა რა მეშველება მერე მეე
-ეს ბიჭი იმდენი წელია არ მინახავს და თურმე როგორ შეცვლილა... არ მახსოვს ასეთი უპასუხისმგებლო- ნინია ამ დროს კუთხეში იჯდა და სანახაობას ადევნებდა თვალს. მერე ბათუს ანიშნა გამომყევიო და ეზოშ გავიდა . სიგარეტს მოუკიდა და გააბოლა-არ მოწევ?
-ამდენ მოსაწევზე აქ იჭერენ
-ამაზე? - ღერი ისე გასწია თითქოს არ იცოდა რას ეწეოდა- მე ვიცი სადაც იქნება
-მე ვერ ვიპოვნე და შენ რა იცი
-პანიკაში ხარ და იმიტომ. მართალია ყველგან დარეკე ,მაგრამ არ გაგითვალისწინებია ბოლოს ვინ ესტუმრა ბატონ ცოტნიკოს.მე კიდე ბინასთან კამერა ვნახე და ვიღაც გოგო შეჰყვა სადარბაზოში,გუშინაც მასთან ერთად დატოვა ბინა . თუ გაარკვევ ეს გოგო ვინ არის იქნებ მიხვდე სად წავიდა - ფოტო აჩვენა მობილურით და კვამლი შეაბოლა ბარათურიას
-ქალის გამოა დაკარგული? მოვკლავ მაგ ჩემისას - მობილური გამოგლიჯა ნინიას და ფოტოს რომ დახედა წარბები შეკრა- ნუცაა ? ნუცა დაბრუნდა და ცოტნე დახვდა, მერე ცოტნე გაჰყვა სად არიან. გაფრინდნენ? ბილეთები შევამოწმე არ ჰქონდა საკრედიტოთი ნაყიდი
-ორ დღეში იყიდდა ბილეთებს? ან საბუთები არაა საჭირო გასაფრენად?
-მზადააქ ... იქნებ გადაცვალა და გაფრინდა. მანქანა უნდა ვიპოვო სად არის თუ აეროპორტშია ე.ი გაფრინდა რომეო
-ნუცა ვინაა ის გოგო ადრე რომ უყვარდა?
-ახლა არ უყვარს და ისე გაჰყვა?
-მახსოვს როგორი იყო მაგ დროს...სიყვარული ათრობს მიტუმეტეს ასეთი ქალი თუ გიყვარს და მითუმეტეს მისი გემო თუ გაქვს გაგებული, პირველი ქალი როცა გიყვარს ყოველთვის გახსოვსო გამიგია !
-ეგ საიდანღა იცი...ორი დღით ნახე მაგ პერიოდში
-რას მეკითხები ხვდები?
-ვერა ვერ ვხვდები ! სავარაუდოდ ახლა უნდა ჩაფრინდეს და მეტი არ მინდა არ დამირეკოს იმ წამსვე . საქართველოში ფეხს ვერ დაადგამს
-როდის გახდი ასეთი...დამოუკიდებელი კაცია შენ უნდა გითხრას სად დადის? ან ვაფშე მისი ქალების შესახებ რატომ იცი
-არ ვიცი...მარტო ის ვიცი რომ სერიოზული არაფერი აქვს .
-ეს ემილია მაქსიმესთანაა ცოტნესთან თუ ორივესთან
-მომაწევინე - ღერი გამოართვა და ტუჩებშორის მოიქცია- რას მეკითხები?
-ვიფიქრე გავახალისებ-თქო
-შენი იუმორი მაგიჟებდა ყოველთვის
-ასე მარტივად ნუ საუბრობ გაგიჟებაზე! - წარბშეკრულმა გამოართვა თითებშორის მოქცეული ღერი და ტუჩებშორის გაიჩრა, მერე თვალი დახუჭა და ისე შეისუნთქა- მაქსიმეს შეურიგდი?
-როდის ვეჩხუბე
-ასე ხშირად არ დვიჟენიობდით ... მე ვინ ვგონივარ
-არავინ იმაზე მეტი ვინც ხარ...
-დავიჯერო ასეთი ჭკვიანია?
-იმაზე მეტად ვიდრე წარმოუდგენია ვინმეს
-ისევ იმას აკეთებს რასაც ადრე?
-თავისი განყოფილება აქვს ...
-სპერმის ბანკებით და ამბებით თუ მხოლო ცოლ-ქმარს ეხმარება
-შვილი გინდა?
-ცოტნეს დაუკავშირდი ! მე ქალაქში გავივლი რომ დაცარიელდება სახლი მომწერე - ღერი გადააგდო და ზურგი აქცია. ბათუმ იცოდა რომ კითხვა აღარ უნდა დაესვა ამაზე არასდროს. სახლში შესულმა ემა დაამშვიდა,მაგრამ ნუცაზე არაფერი უთქვამს . ბატონმა მართლაც დაურეკა და უთხრა სადაც იყო.მერე ემას ელაპარაკა მხოლდო ადგილსამყოფელი გაამხილა , საქმეები მაქვსო და გათიშა. ბათუსაც არაფერი უთქვამს...
ემა ეკატერინესთან და ანდროსთან იყო . მაქსიმე დივანზე იჯდა და ძმას უყურებდა
-რა იცი და რა გინდა
-მე კი არა შენს მამას რა უნდა?
-ჩვენს მამას უნდა რომ მეც გარიგებით დავქორწინდე
-მე გარიგებით არ დავქორწინებულვარ,ქალი შევირთე რომელიც მომწონდა და მინდოდა!
-მე იმ ქალს შევირთავ რომელიც მიყვარს
-დარწმუნებული ხარ რომ მიხეილთან დაპირისპირებას შეძლებ?
-შენ დაპირისპირება მხოლოდ ყვირილი, ჩხუბი ,გინება და შეურაცხყოფის მიყენება გგონია მე კიდე მთელი ცხოვრება აისე ვაგიჟებ მიხეილს რომ საკუთარ თავს არ ვიმცირებ ,მერე შენსავით ნერვებმოშლილი არ ვრჩები !
-ხოო?
-დიახ!
-დედამ რაო
-დედამ გვისმინა და თავისი პრობლემა გამიმხილა
-დედამ?
-დიახ დედამ !
-მე არ ვიცი შენ მიხეილთან როგორ იბრძვი ,მხოლოდ ის ვიცი ცოტნე რას გააკეთებ ემას რომ შეეხოს ვინმე და რამემ იმოქმედოს მასზე !
-ხო რა თქმა უნდა საკუთარ ძმაზე უკეთ ბიძაშვილს იცნობ და გიყვარს ! ის უფრო გგავს ვიდრე მე
-ზუსტად ასე მეუბნება ხოლმე ცოტნე , რა დამთხვევაა
მაქსიმეს არაფერი უთქვამს გაიცინა მხოლოდ და რამდენიმე წამი ჩუმად იყვნენ. შემდეგ ემა შევიდა წავიდეთო მაქსიკოს სთხოვა და ისიც დაემშვიდობა წყვილს. ეკატერინეს მკერდზე ჰყავდა მიკრული პატარა ბატონი და ლოყაზე კოცნიდა. ქვემოდან ახედა ბათუმ და წამსვე გაუბრწყინდა თვალები .კატო გვერდით მიუჯდა და ლოყაზე აკოცა
-ხომ გეუბნებოდი კარგად იქნება-თქო
-ვიფიქრე რომ ჩემ გამო შეემთხვა რამე - ხელი მოხვია ცოლს და ისე დაისვა ფეხებზე თითქოს ბუმბული იყო . ხელები მოხვია ,ბავშვს აკოცა და კატოს ყელში ჩამალა სახე .- რაგდან გაცერდნენ იმას არ ნისნავს რომ სამუდამოდ უკან დაიხიეს. ასე მარტივი არ არის წასვლა
-შენ ხომ არ დათანხმდები მათ შემოთავაზებას ? ხომ არასდროს დასთანხმდები დათა
-არასდროს მოგიწევს იმაზე ფიქრი თუ როგორ ვარ მე... არ დავუშვებ იმაზე ფიქრობდე ცოცხალი ვარ თუ არა .მაშინ დასაკარგი არაფერი მქონდა, არავის ცხოვრება დაინგრეოდა თუ მე რამე დამემართებოდა - ხელი ბავშვის ზურგს ააყოლა და გაიღიმა- არ ვაპირებ ანდროს ცხოვრებიდან რომელიმე მნიშვნელოვანი ეტაპის გამოტოვებას თანაც თავსაფარი არ მოგიხდება
-დათაა ამაზე როგორ ხუმრობ
-კაი თმაგაშლილი ივლი ქვრივი ქალი? სირცხვილო
-დათაა ახლავე შეწყვიტე
-როგორ იცი ხოლმე წარბებს რომ შეკრავ მაგრად მაშინებ ტო ...ბავშვს ასე არ დაენახო თორემ გონებაში ჩარჩება
-ძინავს და თუ შეიძლება ნუ როხროხებ
-ჩემს როხროხზე ხურდები და მაგიტომ ხომ არა- თითები ზედის ქვეშ შეუცურა და შიშველ კანზე აათამაშა , წელზე გადაინაცვლა და პარალელურად ყელში უწტოვებდა სველი კოცნის კვალს- რას იტყვი მეთანხმები?-ყურისძირში აკოცა და გაჩერდა
-დათაა რატომ ხარ ასეთი საშინელი კაცი? ხომ შეიძლება გამაფრთხილო რომ დაიწყებ განწყობის გამოკეთებას ჩემი საშუალებით
-აჰ ანუ გიყენებთ ჩემი განწყობისთვის? როგორ გაგაფრთხილო წეხან ნერვები რომ მომეშალა ახლა დამშვიდება მინდა,შენს კოცნაზე მეტად არაფერი მამშიდებს და იქნებ მოხვიდე და მეამბორო ბაგეზე რამეთუ ნერვი აღარ მყოფნისთქო?
-ასეც შეიძლება
-დიდი გაიძვერა ქალი ხარ... მტოვებ ხომ ხახამშრალს
-ბავშვი მიმყავს საძინებელში და შენ შეგიძლია დარჩე ან გამომყვე
-ასე დგას საკითხი? - ჩაილაპარაკა და ძალიან სერიოზული გამომეტყველებით გაჰყვა უკან...
.....
ანასტასია და ბარბარე მიმის ასეირნებდნენ. ქალბატონი ბარბარე საეჭვოდ დუმდა
-დედა არაფერს მკითხავ ბაღზე?
-ხომ დაასრულე უკვე
-მალე ახალი წელია ...
-დედაა
-ჰოო
-რა გჭილს?
-მე? არაფერი ...მოდი აქ დავსხდეთ - სკამზე დასხდნენ ბარბარეს მიეხუტა ტასუნა და ქვემოდან ახედა - დეე შენ ხო ჭკვიანი გოგო ხარ
-ქო მერე?
-ამას ზოგადად მერე ეუბნებიან ბავშვებს,მაგრამ შენ სხვა ხარ... მე აუცილებლად უნდა ვოცოდე შენ რას ფიქრობ
-დედაა ვერაფელი გავიგე ბავშვი ვალ მე და იქნებ ამიქსნა
-მე და ერეკლე ხომ შევრიგდით ...დიდი ხანია უკვე და ვფიქრობ უკვე ყველაფერი სტაბილურადაა ანუ მე აღარასდროს დავიწყებ სისულელეზე კამათს. მამაშენი კიდე იდეალურია და მეეჭვება რამე გააკეთოს რაც მე გამომიყვანს მწყობრიდან ისე რომ ძველ როს დავუბრუნდეთ
-დედაა გავიგე ანუ შელიგდით და ერთმანეთი გიკვართ მერე?
-მერე მე ... ანუ მეც და მამაშენსაც ორივეს ...ჩვენ ანუ მე და მას
-ხო ანუ ორივეს
-ორივეს გვინდა ...გვინდა შენ თუ არ იეჭვიანებ და შენ თუ არ გაგიჟდები მაგრამ რომც გაგიჟდე მე მაინც სიგიჟემდე მინდა ისევ ისევ ანუ მეორედ ... ტასო? და ან ძმა რომ გყავდეს რას იტყვი?
-გინდა რომ მამიკოსგან მეოლე ჩემნაირი გყავდეს? ლომ ამბობდი არაო? შენნაირს მეორეს არ გავაჩენო?
-მეორეს კი არა მეოთხესაც გავაჩენდი შენნაირს ,მაგრამ მეეჭვება მეტჯერ ასეთი საოცრება გამოვიდეს.ტასუუ ხომ გინდა დე? ხომ გეყვარება შენი ძმა ან და? დეე ხომ დამეხმარები ხოლმე და ხომ ასწავლი ყველაფერს რაც გეცოდინება ხო საუკეთესო და იქნები? ჩემო ტკბილო ერთადერთო იცი როგორ მინდა კიდე ერთი შვილის დედა ვიყო?
-ველ გავიგე რატო არ უნდა მინდოდეს..ბათუ გავუყავი ეკატერინეს და ანდლოც
-ბათუ ნატლიაა და ჩვენ მშობლები ვართ
-მე პირველი ქალიშვილი ქომ ვალ... ელტადელთი ტასო ქომ ვალ და ველ გავიგე ლატომ ალ უნდა მინდოდეს ძმა ან და ... ორივე არ შეიძლება? აი ისე ლიზიკოს ლომ კავც
-მართლა? ანუ გინდა ანუ გიხარია და შეგვიძლია მამაშენს ერთად გავუკეთოთ სურპრიზი
-უკვე მანდაა ?
-არა არ არის ...რომ იქნება მარტო შენ გეტყვი და მერე ერთად ვუთხრათ მამიკოს კარგი?
-კარგი - გაიცინა და მაგრად მოეხვია მერე ლოყაზე აკოცა და ისევ წამოდგა სკამიდან-გავიქცეთ რაა თოლე ცივა ძალიან
-გავიქცეთ ...ოღონდ ჩქარა არა იცოდე ვერ გეწევით
-კარლგი ქოო ცოტა-ცოტა ჩქალა გავიქცეთ .ბატუც ლომ ვუთქლა ალ ჩეიძლება?
-არა !
-კალგი მალრო ჩვენი საიდუმო იკოს
სირბილით წავიდნენ სახლისკენ. ერეკლე დაბრუნებული დახვდათ და ორივე მისკენ გაიქცა,მანაც წონასწორობა ძლივს შეიკავა , ძაღლიც მივარდა და კინაღამ ააყირავეს კაცი
-ყველა ერთად შეიშალეთ? რა ხდება
-მოგვენატრე ლა იკო
-მეც მომენატრე ჩემო პრინცესა
-მე არ მოგენატრე?
-შენ მერე გეტყვი - ბავშვი აიყვანა და ლოყები დაუკოცნა- მამას პრინცესას საახალწლოდ რა უნდა რომ ვაჩუქო?
-მე დედიკო მიკეთებს საჩუქალც და შენ ლამე სენი გემოვნებით
-კარგიი რამე ჩემი გემოვნებით იცმევოდეს თუ სათამაშო იყოს? იქნებ ორივე?- სახლისკენ წავიდა და თან ელაპრაკებოდა სიფრიფანა პრინცესას - მამს უყვარხარ ჩემო სიცოცხლე - უცებ დაუწყო კოცნა და აკისკისა ქალბატონი.ბარაბრე კი დასჯილი ბავშვივით მიჰყვებოდა უკან, სულ არ მიაქცია ყურადღება. ანასტასია მეორე სართულზე რომ ავიდა დაინახა თვითონ სამზარეულოში იყო და თვალებამღვრეული ცდილობდა კერძის მომზადებას. უეცრად სიმსუბუქე იგრძNო იატაკიდან ჰაერში აღმოჩნდა და თვალებდახუჭული დაკივლებას აპირებდა ტუჩებზე დადვანის მხურვალე ბაგეები რომ შეეხო, ცივ მარმარილოს მაგიდაზე დასვა და ფეხებშორის მოექცა ,მანამ კოცნიდა გაბრუებულ ორიენტაცია დაკარგულ ბარბარეს სანამ სუნთქვა არ შეეკრა. მერე მოშორდა და ამოსუნთვქის საშუალება მისცა სამაგიეროდ ყელზე გადაინაცვლა
-დადვანოოო
-ვგიჟდები რომ ბრაზდები,მაგრამ ასეც არ შეიძლება - უცებ გასწორადა , თითები თმაში შეუცურა და ისევ აკოცა - ბავშვივით რომ იქცევი ჭკუას მაკარგვინებ ყოველ ჯერზე თავიდან მიყვარდები
-ასე აღარ მომექცე ...
-ასეთი სათუთი როდის გახდი ბაბი?
-ბაბის ნუ მეძახი - ამოიკრუტუნა და თავი მკერდზე მიადო=-ანდაც დამიძახე მიყვარს ასე რომ მეძახი...მარტო შენ და სხვა არავინ
-დედაააააააა - ანასტასია სირბილით მიდიოდა, ისე უცებ შევარდა ბარბარემ მაგიდიდან ჩამოსვლა ვერ მოასწრო. - აცე ლატო ექუტები? ისე ველ ჩაექუთებოდი? ლა ქალქი ქალთ ეს უფლოცები უიმეე. მოკლედ მე მინდა ბათუცთან...ალდადეგებზე გაგიჩვებთქო ხომ თქვით?
-ტასუნაა ბათუს საქმეები აქვს...ეკაერინეს ასდრო ჰყავს მასზე იფიქროს თუ შენზე?
-მე ბათუსთან მივდივალ რა შუაშია ეკატერინე... როდის იყო ვაბრაზებდი ნათლიას?
-დავურეკავ და ვკითხავ თუ მიგიღებს გაგიყვან
-აი ნახე რომ ჰკითხავ რა დგეში ჩაგაგდებს- ხელები გადაიჯვარედინა და დაელოდა. რა თქმა უნდა ბათუმ რაღაც საოცრება უთხრა ერეკლეს ისეთი რომ მობილური გათიშა და წავედითო უთრხა. მერე ბარბარეს აკოცა და თვალი ჩაუკრა
-მალე დავბრუნდები რამე ხო არ წამოვიღო?
-არაა ... დეე ჭკვიანად .რამდენ ხანს დარცები?
-ერთი ან ოლი დგე მეტი ალა
-კარგი დაგირეკავ ძილის წინ- აკოცა და მერე გაუშვა. ვახშმის მომსაზდება დაიწყო ელვისისწრაფით. სანამ ერეკლე დაბრუნდა თითქმის დაასრულა კიდეც.
-ვიფიქრე რესტორანში წავიდოდით
-ხვალ წავიდეთ
-დაგეხმარო?
-ასე ნუ მიყურებ თორემ ყველაფერს დავამსხვრევ და ეგ იქნება დახმარება
-როგორ გიყურებ
-შიშველი ვარ?
-გინდა მითხრა რომ მხოლოდ თვალით გაშიშვლებ?
-გშია?- უცებ გაჩერდა და თეფშები ერთად დადო
-ორი დღეა შენ მშივხარ და იმის გათვალისწინებით რომ ანასტასიას სზინავდა ჩვენს შორის მალე შიმშილისგან მოვკვდები
-ორი მეტი არა?
-ორი დღეა სძნავს და დანარჩენ შიმშილის მზიეზებს არც გავიხსენებ
-ტყუილად მიახლოვდები - უკან დაიხია და ოთახიდან გაიქცა
-ეს რა იყო ახლა პატარა ბავშვი ხარ? სად გარბიხარ ბარბარეე - რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა და დაიჭირა
-ოოო კარგი რაა იმდენი ხანია საწოლში არ გვქონია სექ*ი უკვე მომენატრა წოლა ...საერთოდ რა არანორმალურობაა უიმეე სულ გაქრა მგონი ვნება ჩვენს შორის რა მალაპარაკებს- ბუტბუტებდა და ისევ უკან იხევდა.
-ასე ფიქრობ?- ერეკლემ ერთი ხელის მოსმით რომ მოიშორა მაისური წამსვე ჩაუვარდა ენა
-მგონი არ ვიცი ...დავფიქრდები- პერანგის ღილების გახსნა დაიწყო და მალე სულ მთლად გაშიშვლდა
-მარტო იმიტომ ხარ მოსაკლავი ამ პერანგის შიგნით შიშველი მკერდით რომ დატანტალებდი მთელი დღე ჩემს თვალწინ და მაგიჟებდი !-ხრინწშეპარული ხმით თქვა და პირდაპირ მზერის ობიექტებს დააცხრა . მერე ხელში აიტაცა ბარბარე და საწოლზე დაეშვა მასთან ერთად - ხელი არ შემიშალო..გაქვავდი ! გაჩუმდი ...მხოლოდ კვნესის უფლება გაქვს შეგიძლია ჩემი სახელიც თქვა - კოცნამდე უთხრა და მერე ტუჩებზე დააცხრა პარალელურად დანარჩენი სამოსისგან ათავისუფლებდა...
....
ანასტასია სახლში შევიდა პირდაპირ მეორე სართულისკენ გაიქცა და მერე გაჩერდა
-სად მიდიხარ ნათლი?
-ხელებს დავიბან და მელე შევალ ხო? ერთხელ ეკატერინემ მითხრა ხელებზე ბევრი ბაქტერიაა და სულ უნდა დაიბანოოო
-როდის გითხრა ეგ?
-ხელების დაბანა ლომ დამეზალა ჭამამდე მაშინ
-მე რომ გეუბნებოდი რატომ არ მიჯერებდი
-გიჯელებდი უბალოდ მეზალებოდა... რამხელაზეა ეს ონკანი დამეხმარეე- იქედან გამოსძახა და ბათუც სიცილით შევიდა. ხელი მოხვია და ასწია
-ჩემი ჭინკაა...გოგო როდის უნდა გასუქდე?
-ასეთი ალ მოგწონვალ?
-თვალებს ნუ მიწვრილებ ერთი რაა- გაიცინა და თავზე აკოცა- ჩემი ერთადერთიხარ შენ
-მორჩაა.ახლა შემიკვანე.ერთს ვაკოცებ და მერე გავიდეთ. ის შენი სტუმალი მაინტელეცებც ვინაა.მაჩინ ლომ ვიკავით ველ ვნახე
-ნინია ჰქვია და ჩემი მეგობარია, გაფრთხილებ რომ არ უყვარს ბევრი შეკითხ...ხო კარგი მიხვდები შენით- ბავშვი სიე გაიქცა არც მოუსმინა ბათუს. ანდროს ერთიც აკოცა და მერე დიდხანს უყურებდა და რაღაცას ელაპარაკებდოა ჩუმად. ხელი არ შეუშლიათ. ბოლოს გაეცალა და ქვემოთ ჩავიდა თავისი სათამაშოებით. ნინია ეზოში იყო და შორიდან აკვირდებოდა . გაკვირვებული იყო ამ წვიმაშ გარეთ რა უნდაო ან სიგარეტს რატო ეწევა ამდენსო. სახლში რომ შევიდა და მისაღებში მყოფი ბავშვი დაინახა ბათუს გადახედა
-ერეკლესია ?
-ტასუუ გაიცანი ნინია..ნინია გაიცანი ჩემი ერთადერთი და განუმეორებელი ნატლული ანასტასია დადვანი
-სასიამოვნოა - პაწაწინა ხელი გაუწოდა მაღალ სილუეტს და ქვემოდანა ხედა.სახეზე დააკვირდა და მისმა ცივმა თვალებმა ცოტა შეაშინა.
-ალბათ ჩემთვისაც... რჩება დღეს? - ბავშვს გვერდი აუარა და სავარძელში დაჯდა
-დღესაც და ხვალაც ...
-მარტო ტოვებენ ამ თითისიგრძე ბავშვს?
-ალ ვალ თითისიგრძე ,უბრალოდ გამხდარი ვარ . 5 წლის ვარ უკვე,მალე სკოლაში სევალ და შეგიძლია მეც მკითხო ლაც გაინტელეცებს მესმის და ვიგებ ყველაფელს რაც შემიძლია - წინ აესვეტა და გაბრაზებულმა მიახალა.ცოტა გააკვირვა კიდეც ნინია
-დედას გავხარ ალბათ ხო?
-მეუბნებიან
-შენი სკოლაა?- ბათუს გახედა და თვალები აატრიალა- შვილებიც ასეთები გინდა გაზარდო? ეკატერინე გაგიჟდება
-ველ გავიგე ანუ ალ მოგწონვალ?
-უნდა მომწონდე ან არ უნდა მომწონდე?
-ქო ზოგადად ან უნდა მოგწონდეც ან ალა
-ან საერთოდ არ გქონდეს დამოკიდებულება
-ეგ ლოგოლ?
-ნინია ბავშვია და არ ესმის ყველაფერი ... ტასუუ მოდი ჩემთან
-ათააა - ეკატერინეს ხმა რომ გაიგო მაშინვე მისი მიმართულებით წავიდა და დიხანს არც დაბრუნებულა. ანასტასია ნინიას უყურებდა, ნინიაც აკვირდებოდა ბავშვს . მერე თითქოს რაღაცაზე ფიქრობდა თავი გააქნია ფიქრების გასაფანტად და ტელევიზორის ეკრანს მიაპყრო მზერა. ანასტასია მალევე მიუჯდა გვერდით. არაფერი გაუკეთებია,იფიქრა უბრალოდ ჩამოჯდაო. სახეზე პატარა ხელი რომ შეეხო შეკრტა, არ უყვარდა როცა ეხებოდნენ,არ აქვს მნიშვნელობა ვინ და რა მიზნით. ლამის ხელში ეცა ბავშვს . თავი უკან გასწია და ტასო თავისთავად დაფრთხა
-შრამები რატომ გაქვს? ვინ გატკინა?
-სწრაფად ვიარე და დავეცი... არ ირბინო ხოლმე ბევრი ანდაც წინ იყურე თორემ შენც ასე დაგემართება
-უიი ...საქით დაეცი და დაგეკაწლა? მეც დავეცი მუხლი მეტკინა და დედიკომ მალამოები წამიცვა .შენ ალ წაგიცვა დედიკომ მალამო ? -ამდენად გულუბრტყვილო კითხვას არ ელოდა, იმდენად გულთან მიიტანა ტასუნამ ნინიას მონათხრობი ლამის ატირდა- ძალიან გეტკინა? მე ბევრი ვიტირე დედიკომაც იტირა
-ძალიანაც არმტკენია ...ნემსი გამიკეთეს
-ვაიმეეეე ნემციი? მერეეე? ნემცი ლო დაგალჭეც ალ გეტკინა?
-არა .. კარგი ექთანი იყო
-მე ლომ გამიკეტეც მეტკინა
-ფეხი არ გააჩერე ალბათ და იმიტომ!იცი ბევრი ლაპარაკი ვინაც იცის იმასაც უკეთებენ ნემსს ენაზე
-ტკუილია! ალ მომწონქალ მე ჩენ ..ცუდად მიკულებ და ცუდი ხარ- უცებ გაანცხადა. ძირს ცახტა და გაიქცა. ნინიას რეაქცია არ ჰქონია ერთი ამოისუნთქა და მერე თვალი გააყოლა ბავშვს,რომელიც უკანა ეზოში გავიდა. აშკარად ყვავილებისკენ მიდიოდა, ინსტიქტურად ადგა და გაჰყვა. ქალბატონი მაგიდასთან მჯდომი დახვდა წინ ზღაპრების წიგნი დაედო და უყურებდა. იქვე ჩამოჯდა და უხმოდ დააკვრიდა.
-კითხულობ?
-ხო
-წაიკიტხე აბა ხმამაღლა
-ალ მინდა
-რატომ?
-შენ ალ წაგიკითხავ
-ნემსზე რომ გითხარი იმიტომ?
-ხო
-კარგი ნუ წამიკითხავ !
გაჩუმდა და იქაურობის თვალიერება დაიწყო. ისევ ტასო გამოელაპარაკა. ღიმილი ვერ შეიკავა ისეთი საყავრელი იყო ეს ტიტინა ბავშვი
-თუ გინდა წაგიკითქავ
-რომელი ზღაპარია?
-ფიფქია და შვიდი ჯუჯა
-ახალი არაფერი დაწერილა ჩემი ბავშვობის შემდეგ?- სერიოზულად ჩაილაპარაკა ტასოსთვის გაუგებარი სიტყვები და მერე მაგიდას დაეყრდნო-მიდი აბა დაიწყე
-იკო და ალა იკო
-კ წერია მანდ?
-ალა კკკკ- ეცადა ყ ეთქვა მაგრამ არ გამოუვიდა და მოიწყინა წამსვე-ვერ ვამბობ
-იტყვი რომ გაიზრდები
იჯდა და უსმენდა დამარცვლით წაკითხულ ზღაპარს. მომენტებში თვალებიც დახუჭა და ისე უსმენდა ტასოს წკრიალა ხმით წარმოთქმულ სიტყვებს. პარალელურად ფიქრები ეძალებოდა,მოგონებები ითრევდნენ და თავისდაღწევა სჭირდებოდა. ბათუ რომ მივიდა მაშინვე წამოდგა და იქაურობას გაეცალა. საერთოდ წავიდა სახლიდან, ერთ-ერთ კლუბში დაჯდა და დალევა დაიწყო, ეწეოდა და მშვიდად სვამდა. გვიან დაბრუნდა , სახლში სიმშვიდე იყო.კიბეზე უნდა ასულიყო ბაღათურია რომ აესვეტა წინ ,ლამის დაარტყა ისე მოულოდნელად გამოეცხადა
-საიდან გაჩნდი ...კიდევ კარგი რამე არ დაგიშავე
-არყის, სიგარეტის და საშინელი სუნამოს სუნი აგდის ... კლუბში იყავი!
-ხო საშინელი სუნი ტრიალებდა ირგვლივ...იქ აღარ წავალ !
-გინდა ვისკი?
-ორი ჭიქა მაქვს უკვე დალეული დათრობას არ ვაპირებ...შენ დალიე თუ გინდა
-ლაპარაკი მინდა!
-ასე რომ გეთქვა თავიდანვე არ შეგეძლო?- ცივი იყო ისევ, კიბეზე სვლა დაიწყო . ბათუც უკან გაჰყვა- იმედია კატო წინააღმდეგი არ იქნება საძინებელში რომ დაველაპარაკები მის ქმარს
-ჩემს ცოლზე საუბრობ?
-ეკატერინე უნდა დავუძახო აუცილებლად?- ჩაიცინა ისე თითქოს ვერ გაიგო ბათუ რას ეუბნებოდა. ოთახში შევიდა და მაშინვე მოიშორა ფეხსაცმელი. თმა გაიშალა თავი გაარხია ბოლომდე რომ ჩამოსულიყო თმისღერები და ქურთუკიც მოიშორა.შიგნით მხოლოდ მოკლე ტოპი ეცვა. საწოლის ცენტრში დაჯდა, ფეხები მოკეცა წარბები მაღლა აზიდა-გისმენ
-მე გისმენ
-მეზარება...უბრალოდ დდაელოდე მოვლენების განვითარებას და ილოცე რომ ჩარევა არ დაგჭირდეს. -თვალები აატრიალა და საწოლზე გაწვა. ფეხები ისევ მოხრილი ჰქონდა ხელები გაშალა და ერთ წერტილს გაუსწორა მზერა-ჩემი სახლი ვნახე ...ნანგრევებია მხოლოდ ნასახლარია ...იმ ს სახლიც ვნახე , სასახლე აუშენებია მამაჩემის სისხლში აღებული ფულით !
-რას აპირებ
-ღორივით დავკლავ და ვუყურებ როგორ დაიცლება სისხლისგან !- უცებ წამოიწია და ცივი შუშისებრი თვალები მიაპყრო ბაღათურიას. სხვა რომ ყოფილიყო უბრალო მუქარად მიიღებდა, ბათუმ კი იცოდა რომ ზუსტად იმას გააკეთებდა რაც თქვა და უარესსაც-შენთან სანამ ვიქნები არაფერს გავაკეთებ. მალე გადავალ ბინაში და მერე დავიწყებ ! დიდი დრო არ დამჭირდება, მაგ ღორს დაცვაც არ ჰყავს ნორმალურად
-მთელი ეზო სავსეა , ყველგან დაჰყვება ორი მანქანით დაცვა ეს რაც ტელევიზიით მინახავს და ისე მთელი სპეცრაზმი მაგას იცავს შენ მარტ...
-ახლა არ მითხრა მეც შენთან ვარო,არ გაბედო!
-დაგიჭერენ...აქ ერაყი არაა ასე უბრალოდ ვერ დაადგები შეიარაღებული და ამდენ ხალხს ვერ ჩახოცავ
-არც ვაპირებ , დაცვაში ვიღაც საცოდავი გაჭირვებული ხალხი ეყოლება .ზედმეტი სისხლი არ მჭირდება ხომ იცი არ მიყვარს !
-რამე გეგმა გაქვს?
-მთელი ცხოვრებაა მაქვს გეგმა
-არ მეტყვი?
-არა! უბრალოდ იცოდე რომ აქედან აღარ წავალ ... ჩემი მშობლების საფლავს ბოლო ამოსუნთქვამდე მივხედავ და იმ სახლს თავიდან ავაშენებ ,მერე შიგნით გამოვიკეტები და მხოლოდ მაშინ წავალ როცა საქმე იქნება.
-საქმე?
-საქმე ...
-მეგონა შეეშვებოდი
-არასდროს!
-აქაც ბევრი უსამართლობაა ...შეგიძლია უბრალოდ დარჩე
-და ვიღაც საცოდავ ხალხზე დავხარჯო დრო გაბრაზებულ გულზე რომ გაისვრიან და 20 წლიანი შევტენო? ვითამაშო ბათუ? შენ რატომ არ დაჯექი კაბინეტში...რატომ არ წვრთნი ვიღაც პიდარმონ*** ბიჭებს
-ეს არ ენდომებოდა მამაშენს
-რა იცი დასცალდა ჩემი ნახვა? იქნებ დავენახე და ეთქვა ჩემი შვილი იბრძოლებს ყველგან სადაც ტყვია გავარდებაო
-ნუ ცხარობ ,კარგად იცი რომ შურისძიების გამო დაღვრილი სისხლი ყველაზე მეტად დაგისვრის ხელებს
-ციხეში ჩავსვა? მან მისცა მამაჩემს სუნთქვის უფლება? მისცა ფეხმძიმე დედაჩემს სუნთქვის საშუალება? მან დააპატიმრა ისინი? სატუსაღოსთვის გაიმეტა? არა პირდაპირ მიწისთვის გაიმეტა ყველა .ყველაფერი ძალიან მარტივია , ერთით მეტი ცოდვა ჩემს კისერზე რა შეიცვლება ახლაც არ მძინავს , ახლაც ავადმყოფი ვარ და მერეც ვიქნები ! თავად შემქმნა ასეთად , ხოდა შედეგსაც ნახავს!
-აზრს არ შეიცვლი?
-არა !
-ბავშვზე რომ ფიქრობ
-არ ვფიქრობ...სულმდაბალი ვარ უსუსურ სუფთა არსებას რომ შევეხო და თანაც ჩემი შვილობისთვის გავიმეტო?! ჩემსას გაავჩენ თუ არა ეგეც საკითხავია სხვის გაჩენილს კი უფრო ვერ გავიმეტებ ჩემთან ყოფნისთვის ! ამდენს მალაპარაკებ და დაიმახსოვრე რომ მეტჯერ აღარ შევეხებით ამ თემას, მე დედობის ღირსი არ ვარ !
-აუცილებლად ვისაუბრებთ ამაზე ერთ დღეს, დღე აღარ ,მაგრამ დარწმუნებული იყავი რომ დრო ყველა ხედვას ცვლის და არავინ იცის რა მოხდება. უგუნურებას ნუ გამოიჩენ და ნუ გაუჯიუტდები ცვლილებებს !
ამით დაასრულა ბათუმ საუბარი და ოთახი დატოვა.
კიდევ ერთი ღამე გაატარა მარტომ ,თვალიც არ მოუხუჭავს . უბრალოდ წამოდგა და წავიდა , შუაღამეს მიაბიჯებდა ცარიელ ქუჩებში ,ზოგჯერ ხმაური გაიგო გინებისა და მსხვრევის ხმები,მაგრამ რეაქცია არ ჰქონია. მშვიდად მიაბიჯებდა და უკან არ იხედებოდა. არ შეეძლო ერთ ადგილას გაჩერება ,უბრალოდ სუნთქვას უკრავდა ოჯახური გარემო და სახლი სადაც ბედნიერებაა. ისიც საკმარისი იყო მისთვის რომ ერთადერთ ადამიანს ვისაც მეგობარს უწოდებდა მშვიდად ცხოვრება შეეძლო.
ტაქსის გაჩერება არც უფიქრია. წვიმდა ,მაგრამ საერთოდ არ ადარდებდა.პირიქით სიამოვნებდა ცივი წვეთების შეხება,სიცივე მონატრებული ჰქონდა კიდეც. თუმცა უსიამოვნო შეგრძნება გაუჩნდა სიგარეტის ღერი რომ დაუსველდა და ტანზე მიეკრო სამოსი. კაპიუშონი წამოიფარა და სწრაფად გაიქცა სახლის მიმართულებით. ძალიან შორს არ იყო წასული,მაგრამ კარი რომ შეაღო სულ სვლი იყო. იატაკზე კვალი რომ არ დაეტოვებინა ფეხსაცმელი გაიხადა და ისე დაიძრა საძინებლისკენ. სააბაზანოში შეიკეტა და მანამ არ გამოვიდა კაბინიდან სანამ ცხელმა წყალმა კანზე ნაოჭები არ გაუჩინა.
......
ოთახში იჯდა მოლბერტის წინ და ხატავდა, საღებავებით შეღებილი თეთრი პერანგი ეცვა , თმები კოსად ჰქონდა შეკრული და სულ მთლად შიშველი იყო ვინაიდან და რადგანაც შუაღამეს შემოუტია მუზამ . დაჟინებული მზერა რომ იგრძნო თავი გვერდით გადახარა და გაიღიმა
-მაგ მოლბერტთან კიდევ რამდენჯერ უნდა მიღალატო ლუ?- ბოხი ბარიტონი მაშინვე გაისმა ახატებით აგდავსებულ ფერად ოთახში რომელშიც ავეჯი საერთოდ არ იყო იმ ერთაერთი სკამის გარდა რომელზეც ლიზიკო იყო შემოსკუპული
-უთვალავჯერ...მთავარია გამოფენაზე გადავრჩე
-სულ რაღაც ორი დღე დარჩა ..ნუ ღელავ- ზურგიდან მოეხვია და ყელში აკოცა - რას ხატავ? ესეც უნდა გამოფინო?
-შენ
-იმსითვის დამტოვე საწოლში რომ მე დაგეხატე?
-რომ გიყურებდი ვმივხვდი რომ არ მყოფნიდი და ასე ვინაზღაურებ ... ავად რომ ვარ არ იცი? არასდროს მყოფნი - გიორგსი ხელებს თავისი შემოხვია ,თავი შეაბრუნა და აკოცა მერე ცხვირი კანზე გაუხახუნა და თვალები დაუხჭა-ჩემი სურნელი გაქვს
-ლუუ ...ჩემი ლუ -აკოცა და მერე უცებ აიყვანა -წავიდეთ ...დაიძინე თორემ ორი ღამეა ათენებ
-არ მინდა რაა
-გინდა და ჩუ
-შენ რა იცი მე რა მინდა ...მინდა დაგხატო უნდა დაგხატო
-ჩემი ოცი ნახატი გაქ აღარ გინდა
-ოცი არაა და რამდენიცაა ყველა სხვადასხვანაირია და თუნდაც ერთნაირი იყოს მე სულ სხვანაირად ვგრძნობ არ გესმის ვერ გაიგემ მე ...რომ გხატავ მგონია რომ შენს ყველა უჯრედს ვეხები . ერთხელაც გავგიჟდები,ვეღარ დავიტევ და გავგიჟდები -თავი მის მხარზე ედო და ჩუმად ლაპარაკობდა. გიორგი დუმდა, უბრალოდ არაფრის თქმა შეეძლო, სიტყვები ზედმეტი იყო. საწოლში დააწვინა,გვერდით მიუწვა და მოეხვია .დიდხანს უკოცნიდა სახეს ,მერე მის თმებში დაატარებდა თითებს და მძინარეს უყურებდა სანამ ძილმა თავი არ წაართვა.
დილით როგორც ყოველთვის ორი ერთი ზომის ბორთი შეგორდა საძინეებლში,ხმაურით და ყიჟინით. საწოლზე ერთმანეთის დახმარებით ავიდნენ მერე შუაში დაებერტყნენ და ორივე გააღვიძეს
-დეეე დედააა
-ლიძიი ლიძიიი
-ვინ არის შენი ლიძი ...ვინ მოდი აქ მოდი სად მიგორავ მოდი უნდა შეგჭამოს ლიძიმ - უცებ მოხვია ბიჭს ხელი და ჩქმეტა დაუწყო,კოცნიდა და კბენდა- დედასიიი დედას ბიჭიი დედად შოკოლადიიიი ...დედა ჩაახმარუნებსოო დედა ჩაყლაპავსოოო
-პრინცესაა არ გინდა კიდე დავიძნოთ?- გიორგის მკერდზე იყო მიწოლილი ქალბატონი თათული და ბუთქუნა ხელებს სახეზე უსვამდა ის კი თიტებს უკოცნიდა- მამას ტკბილი... დავიძნოთ რა მააა
-ალააა
- კიი
-ალააააა
-ნუ მეღიღინები - გაიცინა და ისევ აკოცა. მერე ლიზიკო თათულისაც გადმოწვდა და შვილი კი არა მამაც ზედ დააყოლა -კარგიი გოგო გადამერია ბავშვები
-შენ გაჩუმდი ... ისეთ ენერგიაზე ვარ შენ ცალკე მოგხედავ. ახლა დედას ტუსუნა და ბუსუნა წამობაკბაჯდებიან ჩემთან ერთააად.უნდა ჩავიცვათ თმები დავივარცხნოთ, პირი დავიბანოთ
-ძილი მამააა- უცებ თქვა თათუმ და თავი ჩამალა გიორგის ყელში ,ცალი ხელით საბანი წამოიფარა და დაიმალა თავისი ჭკუით
-ჩემი ჭკვიანი გოგოოო ...გავუშვათ დედიკო და მე და შენ დავიძნოთ
-მართლა?- ლიზამ წარბები აზიდა და ტყუპი ხელში აიყვანა, მერე დაიხარა და საბანში შემძვრალ ქალბატონს სამალავი დაუნგრია
-ჭიტააა- უცებ გაეკრიჭა და ლოყები ისე ცაეჩხვლიტა ლიზას გააჟრჟოლა-თორნიკე დედი დადექი - უცებ დასვა იატაკზე და ეძგერა თათულის- ახლა ჩაგყლაპავ ღმერთო რატო მაგიჟებ რა გინდა ჩემგან? რატო ვერ ვძღები რომ გკოცნი ?
-აუუ დეეეე დეეეე დედააა - რა ქნას ვერ ლაპარაკობს მეტს და საწყლად ფართხალებდა
-ჩამიყლაპა ერთადერთი გოგო - უცებ ააცალა გიორგიმ,მეორე ხელში თორნიკე აიყვანა და გაიქცაა-აბაა ამივფრინავთ კარადისკეენ ავიარეისიიი საძნებელი კარადა სრულდებააა ორ წუთიანი ხანგრძლოვობით. ამინდი შესანიშნავია,ღრუბელია რ შეინიშნება. დედაა მოფრინავს ჩვენს უკან იმედია არ შეგვეჯახებაა ვხდებით მშიდობით დავფრინდით ახლა ვნახოთ რას ჩავიცვამთ
-დრეს უნდა წავიეთ და საქმებეი მოვაგვაროთ ამიტომ თბილად ვიცვამთ - ლიზმა გაანცხადა ა ტანსაცმელები ამოალაგა-მამიკო წავა და საუზმეს გაამზადებს
-მამიკო ბავშვებს აცმევს
-მამიკო დედიკო გიკბენს ახლა
-სად?
-მამიკო ცელქობს?
-დედიკოს ტუჩები ეწვის მგონი რაღაც უნდა ? ნეტავ რა უნდა?
-მირეკავენ - მბილურის ხმა რომ გაიგო უცებ გავარდა და აღარც დაბრუნებულა ბავშვებს ისე ჩააცვა გიომ ლიზა არ გამოცენილა. მერე დერეფანში გაცვივდნენ გადარეულები და თავად საძინებელში დაბრუნდა. ლიზა ლეპტოპთან იჯდა,საწოლზე და რაღაცას წერდა, თან ვიღაცას ესაუბრებოდა. უცებ მოიშორა მობილური და თვალები დააწვრილა-დღეს სამსახურში რომელზე უნდა იყო?
-ერთ საათში..რა ხდება?
-რაღაც პრობლემაა უნდა წავიდე მე და ბავშვებს ვერ წაიყვან?
-ძიძას დავუტოვოტ რომელიცარ ავიყვანეთ !
- გთხოოვ
-დღეს პროექტის პრეზენტაცია მაქვს. საახალწლოდ დასრულებული უნდა მქონდეს ხომ იცი ეს ორი ბურთი სად გავაჩერო?
- მაკეტები დაჭერინე ვითომ სადგომები არიან
-ელიზაბეტ!
-რა გავაკეთო აბა?
-წავიყვანო ?
-არა სად უნდა წაიყვანო აბა როგორ.... მივხედავ მე უბრალოდ საუზმე მოამზადე გთხოოოვ
-რას შეჭამ შენ
-მე არაფერს
-რომ გეკითხები ე.ი უნდა შეჭამო რამე
-ყავა
-ლიზა!
--ტოსტი
-რამდენი
-ერთი
-კარგი სამი ე.ი წავედი ! შენზე წიგნს რომ დაწერენ იქ დიდი ასოებით უნდა ეწეროს რომ საოცარი ქმარი რომ არა ასეთიწ არმატებული არ იქნებოდი მუზაც არ გეყოლებოდა
-საოცარი? შენ არაამქვეყნიური ხარ.ზეეე ზექმარი ხარ კიდევ რაღაცები მარა ახლა მელოდებიან უდნა ველაპარაკო - უცებ მიაყარა და ლამის წამოფრენა დააპირა . გიორგი ოთახიდან გავიდა თვითონ კი საქმე გაანგრძო.მერე უცებ ჩაიცვა და ისაუზმა. გიორგიმ ძალით აყლაპა ლუკმები. იმდენჯერ დააპირა გაპარვა რომ სათვალავი აერია.
-ელიზაბეტ!
-მაკოცე და წავედი... პერანგები დაუთოებულია და ჰალსტუხს ნუ მოიჭერ დამეგუდები ..ანდაც გაიკეთე . ყელი რატომ უნდა დაანახო ქალებს/ იქნებიან ქალები?
-კი კომპანიის მფლობელი რომელსაც უნდა წარვუდგინო მაკეტი ქალია
-რამდენი წლისაა?
-არ ვიცი ...არ მიკითხავს ვკოცნიდი
-საზიზღარო !
-კოცნაზე რამე ხომ არ გაგახსენდა გასვლამდე
-არაფერი!
-დარწმუნებული ხარ ლუ?- უცებ დაიჭირა გასვლამდე და ტუჩებთან მიუახლოვდა არც კოცნიდა სანამ ლიზა არ ეცა და მოაჭამა ორივე ტუჩი
-აჰაა დაისვენე ახლა. იჯექი დაწითლებული ტუჩებით
-ველურო!
-ველურს უყვარხარ! წარმატებები ჩემო ზექმარო !-
-შენც ...დაგირეკავ რომ გამოვალ თათბირიდან
- დაგელოდები -- ბავშვები დაიჭირა ოთახში რომ დასდევდნენ ერთმანეთს და ქურთუკები ცააცვა.მერე ქუდები ჩამოაფხატა და ორივე გასვა გარეთ.
რა თქმა უნდა ნათლიასთან წაიყვანა აბა მეტი თავისუფალი არავინ ეგულებოდა. ემას თავისუფლებით ისარგებლა და ისე სეუსვა ბინაში ორივე ბავშვი მხოლოდ გამარჯობა და ნახვამდის უთხრა. ემას კივილი ესმოდა ,მაგრამ არ მიუქცევია ყურადღება.წინა დღეს გაიგო რომ თავისუფალი იქნებოდა მთელი დღით და სხვა საკითხავი არც არაფერი იყო.
საღამომდე ვერ დაასრულა საქმეები, იმდენი დეტალი იყო ,თანაც მეორე დღეს უკვე გამოფენა იყო . ორი უმნიშვნელოვანესი საქმე ერთად უნდა გაეკეთებინა, ერთდროულად წარუდგენდა მნახველს თავის ნახატებს,ფოტოებს და ასევე გახსნიდა პირველ ქსელს რომელშიც ერთდროულად იქნებოდა სამოსი,ფეხსაცმელი,აქსესუარები ყველაფერი საკუთარი დიზაინით შექმნილი. უნდა გამხდარიყო „ბოსი“ რამდენიმე ათეული ადამიანის . უზარმაზარ პასუხისმგებლობას იღებდა საკუთარ თავზე და ერთი წამითაც კი არ უფიქრია საკუთარი გადაწყვეტილების შეცვლა,იცოდა რომ გამოუვიდოდა იცოდა რომ ეს ის იყო რაც ყოველთვის უნდოდა .ამ ყველაფერს არ აკეთებდა შემოსავლების გამო ,ყველაფერში სულსა და გულს დებდა ამიტომ ჰქონდა იმედი რომ ყველაფერი დაუფასდებოდა. იცოდა რომ რაც არ უნდა მომხდარიყო უძლიერესი საყრდენი ჰყავდა გიორგის სახით ,რომელიც არასდროს მიატოვებდა და შემდეგ თავი ყოვლისშემძლედ მიაჩნდა.
ემას იმდენჯერ დაურეკა ბოლოს აღარ პასუხობდა გოგო. არ შეეძლო ბავშვების ასე მიტოვება,თანაც ისე ენატრებოდა ორივე თვალის დახუჭვისას წარმოიდგენდა მათ სახეებს და აჟრჟოლებდა ისე უნდოდა გაქცევა ორივეს ჩახუტება და მათი კისკისის მოსმენა. გიორგიმ ერთხელ დაურეკა ყველაფერმა კარგად ჩაიარა ახალი პროექტი მოეწონათო რაც იმას ნიშNავდა რომ „იმ“ ქალთან და მის კომპანიასთან უნდა ეთანამშრომლა შენობის ჩაბარებამდე. ხომ არაფერი ,სიცილში გაატარა ,მაგრამ მაინც რაღაც უცნაური შეგრძნება დაეუფლა,თითქოს არც კი გაუხარდა ქმრის წარმატებით დაგვირგვინებული საქმე. საოცარი სენსიტიურობით გამოირჩეოდა როცა საქმე გიორგის ეხებოდა, ყოველთვის უმართლდებოდა წინასწარმეტყველება რაც არ მოსწონდა.
იგივე ენერგიით დატოვა შენობა ,საქმეები დაასრულა იქ იმ კედლებში დატოვა ყველაფერი და მანქანისკენ გაემართა. ემასთან მივიდა ბავშვები დაძინებული დახვდა და ლამის ტირილი დაიწყო,არადა ისე წარმოიდგენდა როგორ გამოიქცეოდნენ და მოეხვეოდნენ,როგორ აკოცებდა ორივეს. ახლა კი მძინარეებს უყურებდა და ნერვები ეშლებოდა უფრო მალე რომ ვერ დაასრულა საქმე.
-ხვალისთვის ყველაფერი მზადაა? რომელ საათზე დაიწყება?
-საღამოს
-ბუწიკს ხსნი საღამოს?
-ბუწიკი არაა
-აბა ატელია?
-არც ატელია ... მეც არ ვიცი რა არის .ჩემთვის რომ ყველაფერია ვიცი- ამოიხვნეშა და დივანზე დაჯდა
-ყავას დალევ?
-არ მინდა ...არ დამეძინება იმდენი დავლიე დღეს
-ყველაფერი კარგადაა?
-არაჩვეულებრივად...ზუსტად ისე იქნება როგორც წარმომედგინა
-გამარჯობა ლიზიკო - მაქსიმე აივანზე ბრძანებულა,საერთოდ ვერ შეამჩნია მისი იქ ყოფნა არც გაუხედავს გარეთ.
-როგორ ხარ სასიძოვ?- გაიცინა და ხმაურით აკოცა ლოყაზე- შენც უპატრონე ჩემს შვილებს?
-ც კი არა მთელი დღეა ეს ეთამაშება, გამაგიჟეს. რას წარმოვიდგენდი ბავშვები თუ ასე უყვარდა
-ჰა ხო არ შეგეშინდა ცოლად რომ გავყვები ბავშვებს ბლომად გამაჩენინებსო
-შენი აზრით?
-ნუუ ხოოო გაგიხარდა ალბათ...შენ ხომ მთელი ცხოვრებაა ოცნებობ მრავალწევრიან ოჯახზე სახლში რომ არ ეტევიან - გადაიკისკისა და მაქსიმეს თვალი ჩაუკრა- ყოველ ცხრა თვეში თავიდან დაგაწყებინებს მუშაობას...ნუ 10 თვეში მინიმუმ მაქსიმომ ყოველწელს და შენ ახლა წარმოიდგინე კაპრიზული ფეხმძმე რომ იყოს
-გინდა გადამაფიქრებინო ლიზიკოსთან ყოფნა?
-ოჰ როგორ გეკადრებათ ... გადაიფიქრებ და მოგიწევს თორემ ჩემთან გექნება საქმე! ახლა კი ჩამაყვანინეთ ბავშვები თორემ გამიგიჟდება ქმარი
ბავშვები გაახვიეს.თათული თვითონ წაიყვანა ,თორნიკე მაქსიმემ აიყვანა. თავიანთ სავარძლებში მიაწვინეს და მერე სახლისკენ წაიყვანა დედიკომ. გაუკვირდა სახლი ჩაბნელებული რომ დახვდა, ბავშვების შეყვანა თავად მოუხდა,თანაც სწრაფად მიდიოდა მანქანაში დარჩენილ თათულის რომ არ შეშინებოდა. კუნთები ტკიოდა უკვე , ამხელა ბავშვების აყვანა მეორე სართულამდე,მერე გამოცვლა ნახევრად გამოფხიზლებულების თავიდან დაძინება და ძალაც აღარ ჰქონდა. საძინებლიდან გალასლასდდა ,ქვემოთ ჩავიდა ფიქრობდა დაერეკა თუ არა გიორგისთან. ბოლოს გადაწყვიტა არ შეეწუხებინა და საძინებელში შევიდა,შხაპმა მოადუნა ,პენუარი ჩაიცვა ხალათი მოიცვა და ისე დაწვა საწოლზე. ჩაეძინა ,დაღლილობას ვერ მოერია,მაგრამ როგორც კი გიორგი დაბრუნდა მაშინვე წამოფრინდა ფეხზე. მანქანის ხმას როგორც კი გაიგონებდა წამსვე ეღვიძებოდა ხოლმე, კიბეზე ჩავიდა და უკვე ჰოლში მყოფ მოქანავე სილუეტს შეხედა. აშკარად მთვრალი იყო , იმ წამსვე ცნობდა ლიზიკო. შეიძლება ისიც კი ეთქვა რამდენი ჭიქა ჰქონდა დალეული. გიომ თვალები დააწვრილა და ისე შეხედა ცოლს, მერე გაუღიმა და მისკენ დაიძრა
-ძაან დამაგვიანა ხო?
-შეგეძლო მოგეწერა გამოთრობას ვაპირებო ,კარგად ვარ შენ როგორ ხარო
-გამიბრაზდი?
-ახალი საქმე აღნიშნე? შენებთან ერთად თუ ისინიც იყვნენ
-კონტრაქტი დავდეთ და ის ავღნიშნეთ
-ამდენი იქ დალიე?
-არა იქ ორი თუ სამი ჭიქა დავლიე
-ის ქალიც იყო?
-ვინ ქალი ... ა ნინა? იყო აბა არ იქნებოდა? რა მნიშვნელობა აქ?
-შარვალს სად აგდებ?
-ხვალ ავიღებ- იატაკზე დაგდებული ტანსაცმელი დატოვა და საწოლზე დაებერტყა . მთვრალ მზერას არ აშორებდა ცოლს - როგორ ჩაიარა დღემ?
-დაიძინე
-ეგეთი მთვრალი არ ვარ რომ ვერ მოგისმინო
-დავიწყო მოყოლა და მერე ჩაგეძნება სამაგიეროდ
-როდის იყო ბოლო შემთხვევა
-მერე სად დალიე რა თქვი?
-არ გეტყვიი - ტუჩები მოკუმა და თავი ბალიშზე დადო ,ხელებიც შემოხვია
-არ მითხრა რომ არაოფიციალური აღნიშნა არაოფიციალურ გარემოში განაგრძე ნინასთან ერთად
-ხო აბაა სულ კლუბებში დავდივარ ლამაზ ბიზნესმენ ქალებთან ერთად
-ანუ ლამაზია
-არის ,მაგრამ რაში მაინტერესებს როდესაც თავად სილამაზე ჩემი ცოლია ! ლუუუ მოდი რაა - ხელები გაშალა და თვალებისციმციმით ახედა- მოდი ჩამეხუტე და მომიყევი რა მელის ხვალ ჩემი ცოლის შემოთავაზებულ საღამოზე
-მოხვალ?
-აბა?
-საქმე არ გექნება?
-ყველაფრის დედაც როცა შენ მყავხარ ...ჩემი ქალ-ვაჟი ღრმა სიზმრებშია უკვე ხომ?
-ეძინათ ემასთან რომ მივედი
-მარტომ ამოიყვანე?- გაბუშტულ ტუჩებში აკოცა ,მერე ლოყაზე გაასრიალა ტუჩები - არყის სუნი თუ მაქ სააბაზანოში შევალ - ყელში რომ ჩამალა სახე მერე უთხრა და ხელები მოხვია- ბიჭებთან ერთად დავლიე ,მოულოდნელად გამომეცხადა ბატონი რუსეთიდან და სულ დამავიწყდა მომეწერა..ხომ მომიტევებს ჩემი ლუუ?
-ბექა ჩამოვიდა?
-ხო საახალწლო არდადეგების პონტში ისვენებენ და იქ დარჩებოდა ? ბავშვები ისე ენატრებოდა ლამის ემასთან გამოიქცა.
-მეც მომენატრა ეგ არანორმალური...როგორაა?
-არ გელაპარაკა ორი დღის წინ ?
-სად ეკრანიდან დანახული სად ლაივში
-უკეთესად გამოიყურება ვიდრე ეკრანიდან ჩანს
-ხვალ მოხვა ხომ? მარ ამე არ მეცლება ...გამოფენაზე ხომ მოვა
-აბა რატომ ჩამოვიდა დღეს და არა ერთ კვირაში რუსი ნაშები გამოაგდებდნენ?
-მოკლედ ბექუნას არაფერი ავიწყდება...თუ შენ უთხარი?
-არაფერი მითქვამს მე !
-კარგი ხო რას მიბრღვერ
-შეიცვალა და დაიჯერეთ რა გახდა
-მჯერა მე და არც მანამ ვერჩოდი
-შენ არა ,მაგრამ სხვებს რატო არ სჯერათ?
-ძნელია და იმიტომ ! რა მნიშვნელობა აქ სხვის აზრს
-ისიც მაგას მეუბნება, ნუ როდის აინტერესებდა მაგას ხალხი მაგრად ჰკიდია ახლაც ყველას აზრი . ხვალ ღამე იცოდე რომ ქალაქიდან გამყავხარ ,გაითვალისწინე - ლიზას მკერდზე ედო თავი და პარალელურად მის თითებს კოცნიდა
-სად მივდივართ?
-შორს
-ბავშვებიც?
-არა მარტო ჩვენ
-რომანტიულ საღამოს მიწყობ?
-არა !
-აბა მესამე ბავშვი უნდა შევქმნათ ?
_შეიძლება ...გასათვალისწინებელი შემოთავაზებაა-წამოიწია ტუჩებში აკოცა და მერე მის გევრდით დადო თავი - რატო მესამე? იქნებ ისევ ტყუპები გამოდის? ერთს რატომ მიჩაგრავ ვერ გავიგე?
-ვითომ?
-ჩავთვალოთ არ გამიგია ! დავიძინოთ ხვალ დიდი დღეა ...ღამეც და არ გაბედო შუაღამეს ადგომა თორემ იმ გამოფენაზე აყირავდები და აღარც ღამე იქნება !
-კარგი - გაიცინა და ისევ აკოცა- ტკბილი ძილი
-ტკბილად ვარ ისედაც - ცხვირი ლოყაზე გაუსვა და გაიღიმა
-ხვალ მეც უნდა დავლიო
-ხო აბა მარტო მე რო ვარ მთვრალი მესტრესები აშკარად -გაიცნა და ამჯერად მართლა გაჩუმდა.
დილამდე ასე ჩახუტებულებს ეძინათ, არცერტი შერხეულა ისეთი დაღლილები იყვნენ. ბავშვების ნაცვლად ბექას ბოხმა ბარიტონმა გააღვიძა ორივე.
-შემოგივარდებოდით მაგრამ გუშინ ისეთი ატეხილი გამოვუშვი ჩემი გიუშა იქნება და ტიტლიკანები ყრიხართ მაგი უნდა ჩემ ნაწამებ გულს? ფუიი რძალიც შენ გქვია რაა ჩამოვედი ამხელა მაზლისტოლა კაციი ამხელა რუსეთიდან და დილად დაძინებული უნდა დამხვდე ?
-ვაიმეე არანორმალურიიი ...ვინ გამოუშვი ბიჭო ატეხილი რა უქენი ჩემ ქმარს გუშინ. იმიტო იყო ისე ძალაგამოცლილი? - გიჟი წამოვარდა და გავარდა კარეთ. მოეხვია ბექუნას და სიცილით დაუკოცნა ლოყები
-ლიზიიუუს გოგოოო როგორ გამხდარხარ გაგტეხეს წელში ამ გაფუჭებულებმა ხო?
-აუუ რა ვიდზე ხარ ბექუუუშ...გიოოო დაცვა უნდა ავუყვანო მაზლს თორე მომტაცებენ ამას ისე არ გაუშვებენ უკან .რა კაი ყოფილხარ ბიჭო
-გამოეტყავე ბიჭო რას შვები ამდენ ხანს
-მეტი საქმე არ მაქ ახლა შენ გამო ავდგები დილაუთენია - საწოლში იყო ისევ გაშოტილი დასიებული თვალებით უყურებდა ისეთი ხმა ჰქონდა სიცილი აუტყდა ბექას-გაცინა ჯანდაბამ შენ ლოთი ეს
-ასე მოგტეხა ოჯახმა გიუშ? - ოთახში შევიდა და თავზე დაახტა- კნუწიიიკ ახლა უნდა გაგიღვიძო წვალებით გაკეთებული ბაღნებიიი
-წვალება შენ მოგიწევს მე არაფერი მიწვალია...გადაშენდი რამსიმძიმე გახდი ძვლები რომ იყავი მარტო კიდე გწევდა კაცი .რა ჭამე და სვი ამდენი
-შემჭამს ახლა ცოცხლად ...ოღონდ სალაპარაკო მიეცი არ უნდა მეტი არაფერი- ბალიში გლიჯა თავში და ოთახიდან გავიდა.- შეგიძლია დაბრუნე . საღამომდე არ გაგესაუბრებით მეტს,ბავშვები დღეს ჩემთან იქნებიან ...ვაფშე სანამ წავალ ჩემთან იქნებიან
-კიდე კაი რო მითხარი....მეტი საქმე არ მაქ ამაღამ შეიძლება და მერე მე ჩემი ბავშვები მჭირდება სახლში
-შენ უფრო მოგენატრნენ ახლა თუ მე ! რას მირტაკ*** რძალო?
-ბიჭოოოო
-ვინაა შენი ბიჭო ამხელა კაცი ვარ
-არ დიაკარგო სადმე ... კაი მართლა წაიყვან?
-ტასუნა არ მინახავს ჯერ... ბათუსთან ყოფილა და იქ ვერ მივვარდებოდი ამ დილაუთენია. ამათ წავიყვან მერე ჩემს ტასიკოს მოვტაცებ თავის ნათლიას და გამოვიკეტები ჩემს ციხესიმაგრეში
-ბარბარე ნახე?
-იმ სახლში მისვლას არ ვაპირებ,დავურეკავ და გამოვა თვითონ
-ბარბარე შეურიგდა ერეკლეს და შენ რა გჭირს
-დღეს მეც მყიდველი უნდა ვიყო თუ მაჩუქებ საახალწლოდ ერთ-ორ ფეხსაცმელს
-რატო ჩამოსულა თურმე
-უიი უიიი გახდება ახლა ბიზნეს ვუმენი ჩვენი ხელოვანი და დაივიწყებს ახლობელს - მოხუცი ქალივით თქვა და მერე მოუქნია კიდეც ლიზიკომ - აღარ იღვიძებენ ისინი ?
-დაიღალნენ გუშინ
-რო გავაღვიძო ?
-გააღვიძე გაუხარდებათ შენი დანახვა ...ისე რუსული შოკოლადები სადაა?
-სახლში მაქ ... შენი გასასკდომი შოკოლადი რომ ჩამომეტანა საბაჟოზე არ გადმომიშვებდნენ - უცებ მოუჭრა და ბავსვებთან შევია. ორივე გააღვიძა რო დაინახა ლოყებაწითლებული ერთმანეთზე მიხუტებული ფუმფულიკოები რა გული გაუძლებდა.იმდენი აკოცა ორივეს ლამის შემოეჭამა. ისინიც გამოფხიზლდნენ იცნეს ნატლია და აკისკისდნენ.
ბექას ბავსვები ჰყავდა, ორივე მუშაობდა. საღამომდე დრო სწრაფად გავიდა.
ყველა ემზადებოდა ელიზაბეტ ერისთავის გრანდიოზული გამოფენისთვის. ჟურნალისტები ელოდნენ ,წამებს ითვლიდნენ.მეგობრები რაღაც საოცრების მოლოდინში იყვნენ,მოდის მოყვარულები და შოპაჰოლიკები კი უკვე რიგებში იდგნენ. ყველა ფენის და გატაცების მქონე ადამიანი იყო ერთ სივრცეში.
ბრწყინავა ელიზაბეტი, გიორგი და ბავშვებიც თავის შექმნილ სამოსში გამოაწყო. ნუ გიორგისტვის არ უთქვამს ბატონმა თავად აირჩია სამოსი,მაგრამ ბავშვებს თვითონ ჩააცვა. ყველას გაუკვირდა ელიზაბეტი ბავშვების თანხლებით რომ მივიდა . უამრავი ფოტო გადაუღეს, აღარც კი იცოდნენ რაზე უნდა გადაეტანათ ყურადღება ყველაფერი იმდენად საოცარი იყო. უამრავ მილოცვას იღებდა,კომპლიმენტებით ავსებდნენ.
საღამო ისე ჩატარდა როგორც გეგმავდა ელიზაბეტი. სამაყით აივსო. მეუღლეს ხელი ჩაკიდა და მის თითებში ახლართა თხელი სიფრიფანა თიტები
-მიყვარხარ - ლოყაზე აკოცა და ორი წამი ასე ახლოს იყო
-მგონი დროა გადავიმალოთ,მეშინია არ მომტაცონ ჩემი ლუ
გგონიათ წამით მაინც დაფიქრდა? ყველა და ყველაფერი დატოვა , ხელი არ გაუშია გიორგისთვის უფროძლიერ მოუჭირა თიტები მის ტორს და მშვიდად დატოვა იქაურობა. ყველა გაოცებული იყო, მეორე დღეს სალაპარაკო თემების ჯგუფი ჰქონდათ ჟურნალისტებს.




ჩემო სიყვარულებოოოო ესეც ახალი თავიიიი იმედია ისიამოვნებთ,იხალისებთ ,დააკვირებით ახალ გმირს და არ ინანებთ კითხვისას დაკარგულ დროს. მართალია ლიზიკო და გიორგი თიტქოს ამოვწურე როგორც წყვილი,მაგრამ ვფიქრობ ეს არ იყო მოსაწყენი ნაწილი ამ თავსი. იმედს ვიქონიებ ისეთივე ემოციური წასაკითხი იქნება როგორი დასაწერიც იყო. მიყვარხართ მე თქვენ