ამ წვეულების საახალწლო არდადეგების და ახალიწლის მოახლოების გამო თითქმის გადამავიწყდა ვატოც ჩხუბიც და საერთოდ ყველაფერი
- გამარჯობათ -- საერთო სალამი თქვა
- ვა ვატოოო ზდაროვა...- მივიდნენ ბიჭები - სად დაიკარგე?!
- პრივეტ ვატო- გასძახა ქეთიმ
- გამარჯობა ვთქვი უკვე - ცოტა ცივად დაუბრუნა პასუხი,,, ჩემსკენ წამოვიდა - გამარჯობათ ნატა მას - დაფასთან სეჩერდა- როგორ ხართ?!
- გმადლობთ კარგად... მიხარია საღ-სალამათსრომ გხედავ
- ხოო.. გასული ვიყავი ქალაქიდან ..
-სხვათაშორის საქმე მაქვს შენთან..
- სხვათაშორის მეც - თამამად და მალევე მიპასუხა- მაგრამ აქ არა და ახლა არა - ცოტა დავიძაბე, რამდენიმე მოსწავლე გვისმენდა და ამიტომ დავეთანხმე
- მართალი ხარ ახლა არა და აქ არა.- შებრუნდა და თავის თანაკლასელებში გაერია.

24 დეკემბერი დადგა.შობის წინა საღამო. როგორც არ უნდა ვიძახოთ კათოლიკური შობა მაინც აღნიშნავენ ამ დღეს შობის მოახლოებას... სასიამოვნო დღე იდგა. ტელეფონი ლამის ამიფეთქდა, ხან მოსწავლეები მირეკავდნენ ხანაც კოლეგები, ყველა სამზადისში იყო საღამოს შეკრებისთვის.ცოტა მეშინოდა ამდენი ადამიანის გარემოცვაში ყოფნა,მითუმეტეს საკუთარი მოსწავლეების გაკონტროლება. ვინაიდან პედაგოგებიც იქ ვიქნებოდით, ბავშვების სურვილით მშობლები ამ საახალწლო დღესასწაულს ეთიშებოდნენ. "მათ გამოსაშვები ბანკეტიც ეყოფათ"- ასეთი იყო ბავშვების აზრი.არც მშობლებს გამოუთქვამთ პრეტენზია და დათანხმდნენ. ამიტომ იყო რომ შიში და პასუხისმგებლობა ძალიან მომეძალა, მათ პასუხისმგებლობა ჩემს თავზე მქონდა აღებული.
როგორც უკვე ვთქვი აღნაგობით ტანადი ვიყავი, შეიძლება ითქვას ყველაფერი თავის ადგილას მედგა, საკუთარ ვიზუალს სწორად ვაფასებდი და ვიცოდი საკუთარი თავის ფასიც.რაც არ უნდა ჩამეცვა სპორტული კლასიკური თუ თავისუფალი სტილი ყოველთვის ყველაფერს ვიხდენდი, ყოველთვის ჩანდა ჩემი გამოკვეთილი ფორმები ნებისმიერ ტანისსამოსში. გამომწვევად ჩაცმა არასოდეს მყვარებია და ამიტომაც ვინმე უხამსად ჩემზე არ გაიფიქრებდა შეიძლება ჩემი შეგრძნების სურვილი გასცენოდა მაგრამ "ერთი ღამით ამის თავი მომცა"-- ასეთი შეფასებისთვის ძალიან დახვეწილი ვიყავი რაც ვთვლიდი რომ ძალიან კარგი იყო თორემ ქალი იმის არის რომ მამრობით სქესს ქალის არსებობა შეაყვაროს. კარადიდან ჩემი ტანზე მომდგარი მუხლამდე სიგრძის შავი კაბა გამოვიღე და მოვირგე (მუქი ფერები ყოველთვის მიყვარდა ამიტომ ძირითადად ისინი ჭარბობდნენ ჩემს კარადაში), კრემისფერი შავით გაწყობილი ქუსლიანი ფეხსაცმელი ჩავიცვი, თმები ლამაზად ავიხვიე, მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე და სარკის წინ საკუთარი თავი ძალიან მომეწონა. ტაქსი გამოვიძახე...
როგორც წესი ზამთრობით ადრე ღამდება და მიბნელებული ქალაქი ლამპიონებით იყო განათებული,არც საცობები, არც ხალხმრავლობა... სასიამოვნო იყო, მორთული ქუჩების და მაღაზიების მანათობელი ნათურების კაშკაში, ყველგან ნაძვის ხეები და საახალწლო განწყტობა სუფევდა. ალბათ ახალი წელი ყველაზე მრავალფეროვანი და სახალის დღესასწაულია მთელს მსოფლიოში, ყველაზე ფერადი და პოზიტიური.
ადგილზე მისულს დარბაზიც მორთული დამხვდა და იქ რამდენიმე მოსწავლე დამხვდა რაც ძალიან მესიამოვნა რადგან არ მინდოდა პირველი მივსულიყავი და მარტო აღმოვჩენილიყავი იქ.დარბაზი არც ისე დიდი იყო და აშკარა იყო რომ მხოლოდ ჩვენთვის იყო ის სივრცე გამკუთვნილი და ეს ფაქტორი ჩემს დასამშვიდებლად საკმარისი აღმოჩნდა."მხოლოდ ჩვენ"-გავიფიქრე. ნელ-ნელა ყველამ დაიწყო მოგროვება,ვატო დათო და ქეთი ერთად მოვიდნენ გამეხარდა და გამიკვირდა კიდეც.
საღამო კარგად მიდიოდა, ყველა კარგ გუნებაზე და თავისუფლად გრძნობდა თავს მათ შორის მეც;არანაირი დაძაბულობა,,,მხიარულება ცეკვა გართობა და ა.შ.
- ამ ჭიქით ჩვენ სკოლას გაუმარჯოს- ფეხზე ფიზიკის პედაგოგი იდგა- ჩვენი სკოლის სადღეგრძელო იყოს რომელიც უამრავ ახალ თაობას ზრდის და ანათლებს-ჭიქა გამოსცალა და დადგა,ყველამ მოკლედ გაიმეორა სადღეგრძელო.
-მე, ქალბატონი ნატას სადღეგრძელო მინდა დავლიო..- მარჯვნივ გავიხედე და ვატო იდგა ჭიქით ხელში- ნატა... უფრო სწორად ქალბატონო ნატა, მართალია ცოტა გვიან, მაგრამ მთავარია რომ ამ ბოლო წელს მაინც ხართ ჩვენთან, უკვე მოასწარით ჩვენი სეყვარება და ჩვენც უკვე...
-მარტო ნატა რატომ?!- სიცილით უთრრა ჩემს გვერდით მჯდომმა კოლეგამ
-იმიტომ რომ ის იმსახურებს...აქ ბევრნი ზიხართ მაგრამ მან ამ რამდენიმე თვეში მოახერხა და შესძლო ის რასაც თქვენ ამდენი წელი ახერხებდით..
- მე არ ვსვამ ამ სადღეგრძელოს - წამოდგა ნიკა
- ნუ დალევ... მე შენთვის არც შემომითავაზებია დალევა - ხმამაღალი ტონით უთხრა ვატომ
- მე ყველას სადღეგრძელოს დავლევ- ჭიქა აწია ნიკამ
-მოდით გაგვიმარჯოს უბრალოდ- ვთქვი მე,მინდოდა განმემუხტა სიტუაცია- ვატო მადლობა, მაგრამ ყველას გაგვიმარჯოს, ჩვენს სკოლას გაუმარჯოს, რაც ჩვენ აქ მყოფებს გვაერთიანებს.
ყველამ მიირთვა ჩემი ნათქვამი სადღეგრძელო, ვატო კი უკმაყოფილოდ დარშვა თავის ადგილს. ბევრს არავინ სვამდა, ყველა სასიამოვნო განწყობაზე დავდექით რამდენიმე ჭიქის შემდეგ.ცეკვების დრო დადგა, როგორც ყველგან რამდენიმე ჭიქა სასმლის შემდეგ ყველა თამამი ხდება და საცეკვაოდ გარბის, ამ სემთხვევაშიც ასე მოხდა.. ჩაირთო ყველასთვის ამოჩემებული სიმღერა და დაიწყო გახურება. ისე კარგად ერთობოდნენ ვინატრე მათი თანატოლი ვყოფილიყავი.იცვლებოდა მუსიკა ზოგი ჯდებოდა ზოგი დგებოდა...
- საღამო მშვიდობის ნატა - ყურში ვიღაცამ ჩამჩურჩულა.. ბატონი ვაჟა.. ვერც კი შევამჩნიე რომ ის გვაკლდა, დამავიწყდა მისი არ ყოფნა
-საღამო მშვიდობის-ფეხზე წამოვდექი-მარტო ხართ?!- მის მეუღლეს ვეძებდი
-კი მარტო- აშკარად ცოტა ნასვამი იყო
-დაბრძანდით-და თავის კუთვნილ ადგილზე მივუთითე.
ვაჟამ მართლაც კარგად მოილხინა.. დალევით ბევრი არც მას დაულევია, მაგრამ ყველაზე მეტი ნასვამი ის იყო. უკვე ძალიან დამღლელი ხდებოდა იქ ყოფნა და ერთი სული მქონდა შობა შემოსულიყო, რომ სემდეგ მალევე დამეშალა ეს კამპანია
- ვიცეკვოთ?!-ხელი გამომიწოდა ვატომ
- რა ვიცი ..-არც მისი წყენინება მინდოდა და არც ჩემი უნიჭობის გამოვლენა
-გთხოვთ..-ხელზე მომკიდა ხელი და მომქაჩა. ძალიან საინტერესოდ იყო ჩაცმული... სერი და ლურჯი ფერის ასე შეხამება არ ვიცოდი თუ შეიძლებოდა
- რატომ ხართ დაძაბული?-მკითხა ცეკვის დროს
- ვატო, ცეკვაში სათანადო პარტნიორი ვიყო არამგონია, არ ვიცი ცეკვა
- მშვენივრად გამოგდით...- ვიგრძენი წელზე მისი ხელი უფრო ძლიერად რგორ შემხო
სიჩუმე ჩამოვარდა.გარშემო მიმოვიხედე ყველა ცეკვავდა. მაგიდასთან ვაჟა ორ პედაგოგს ესაუბრებოდა და ნიკა იჯდა მხოლოდ
- ნიკა არ მოგწონს?!
-ის ჩემთვის სულ ერთია - მართლაც სულერთი პასუხი გამცა
-რატომ? არამგონია ცუდი ბიჭი იყოს, უბრალოდ განსხვავებულია
- საქმე მაქვს შენთან- სერიოზული გამომეტყველებით შემომხედა
- სხვათაშორის მეც
- გავიდეთ?!
- სად უნდა გავიდეთ?-გამიკვირდა-გისმენ ჯერ შენ- აშკარად არ მიდიოდა დიალოგი დალაგებულად და ისე როგორც ალბათ წარმოედგინა
- კარგი არაფერი ... სხვა დროს...
- ვატო..- მინდოდა რამდენიმე კითხვა დამესვა მისთვის მაგრამ მომერიდა ამიტომ ძველ თემას დავუბრუნდი- რატომ იჩხუბეთ შენ და დათომ?!
- არაფერი ისეთი, გაუგებრობა უბრალოდ... ახლა ყველაფერი რიგზეა
- და მაინც მიზეზს არ მეტყვი?
-არა..-მოკლედ მომიჭრა-მადლობა ცეკვისთვის- საცეკვაო მოედანზე მარტო დამტოვა.. ჩემს ადგილს დავუბრუნდი
-კარგი სიტუაციაა ხომ?1
-კი მთავარია ბოლომდე ასე ჩამთავრდეს-თავაზიანად ვუპასუხე ვაჟას
-ნატა... სიგარრეტი მინდა მოვწიო და შეგიძლია კომპანიონობა გამიწიო?!- გაოცებულმა გავხედე
-მე არ ვეწევი!
-კი, ვიცი, უბრალოდ მარტო არ მინდა გარეთ გასულა
-კი ბატონო-წამოვდექი და პიჯაკი მოვისხი.გარეთ ძალიან ჩამოღამდა.. ახალი მთვარე მკრთალად ანათებდა და გარე განათებები რომლებიც რესტორნის ეზოში იყვნენ განლაგებულები ეხმარებოდნენ მას წყვდიადის გაფანტვაშ. ტერასაზე ვაჟამ სიგარეტს გაუკიდა... მართალია მე არ ვეწეოდი მაგრამ ისე ციოდა რომ ჩემი პირიდან ამოსული ცხელი სუნთქვა ორთქლად იქცეოდა.
-კარგი ღამეა- ღრმა ნაფასი დაარტყა ვაჟამ
-კი მშვიდი- ცას ავხედე
- ახალწელს რას აპირებ?
- არაფერს განსაკუთრებულს, სახლში შევხვდები დედასთან ერთად როგორც ყოველთვის
- შეყვარებული? საქმრო?
-არც ერთი- ცამეცინა და ცოტა გულის დამწყდა რომ არ მყავდა
- ახალწლამდე შევხვდეთ სადმე ჩაი დავლიოთ
-ჩვენ ისედაც საკმაოდ ვხვდებით ერთმანეთს ჩვენი პროფესიული თვალსაზრისით
-არაპროფესიული შეხვედრა არ სეიძლება?!-ცემსკენ წამოიწია
-ალბათ ხუმრობთ
-არა მართლა...-მოულოდნელად ხელები სახეზე შემავლო და თავისკენ მიმიზიდა საკოცნელად. საშინელი გრძნობა დამეუპლა. ხელებში ხელი დავავლე და გაშვებას ვცდილობდი მაგრამ ამაოდ..საზიზღარი თავისი პირი ჩემს კოცნას ცდილობდა, ერთი ხელი გამიშვა და თმებში დამწვდა, მეორე ხელში ორივე ლოყა მოიქცია.. მე ხელები ინსტიქტურად თმებისკენ წავიღე რადგან ძალიან მეტკინა...
- შე ახვარო...- ღრიალის ხმა მომესმა, ვაჯამ ხელი გამიშვა და ჩემს უკან მდგომი ვატოსკენ შემოვტრიალდი, რომელიც გაცეცხლებული ვაჟასკენ მოდიოდა- სე არაკაცო ნაბი...ო
-რაო?!.. შე ლაწირაკო მოდი აქ- ვაჟა აქედან გაექანა.. წამებში მათ შუა აღმოვჩნდი.. ორივეს ხელის კვრით ვაშორებდი თითქოს მაგრამ ჩემი ძალა მათთან შედარებბით რა იყო...დარბაზიდან მუსიკის ხმა მოისმოდა, კაციშვილს არ ესმოდა ჩვენი.. როდემდე შევძლებდი მათ შორის დგომას...ვაჟა მკლავში დამწვდა და მიწაზე მომისროლა და ვატოს დაეტაკა მუშტებით
-შენ ვის აგინებ შე ლაწირაკო-მუშტებს ურტყტამდა
- შენი არაკაცი დედა...- ვატოც არ აკლებდა არც ფიზიკურ და არც სიტყვიერ შეურაწყოფას
ბედად მიმტანი გამოვიდა გარეთ, მომვარდა და ამაყენა, შემდეგ მათკენ წავიდა და გაშველებას შეეცადა. რადგან ვაჟა ტანით და ასაკითაც უფრო დიდი იყო მას აკავებდა მე კი ვატოს მივვარდი და წინ დავუდექი, ნერვიულობისგან ცრემლები თავისით მცვიოდა თვალებიდან
-ვატო გეხვეწები გაცერდი... ძალიან გთხოვ..- რას ვემუდარებოდი არ ვიცოდი და აბობოქრებულ ვატოს დამშვიდებას ვცდილობდი სიტყვებით ჩახუტებით ის კი ვაჟას უყურებდა და ლანძღავდა
- ვატოოო- დავუკივლე და მხოლოდ ახლა შემომხედა და ალბათ მიხვდა რომ უნდა შეჩერებულიყო ისეთ მდგომარეობაში ვიყავი
-ნუ გეშინია... ვჩერდები..- ჩამიხუტა.
ოფიციანტმა ვაჟა გაიწყვანა თავის მოსაწესრიგებლა. მე და ვატო გარეთ დავრჩიტ- კარგად ხარ?!
- კი- და იქვე კიბეზე ჩამოვჯექი. ახლა ვიგრძენი მკლავი მტკიოდა ეტყობა დავარდნისას ვიტკინე
-წამოდი წაგიყვა-ხელი გადამხვია
- დარბაზში ჩანთა მაქვს,,, გამომიტანე და თავად წავალ
- გამოგიტან და წავიდეთ
ტაქსში ხმას არც ერთი ვიღებდით. ვატო რას ფიქრობდა არ ვიცი მაგრმა მე ჩემს ფიქრებში ავირიე. კარგი იყო რომ არდადეგები დაემთხვა და სკოლაში მისვლა არავის მოუწევდა მაგრამ მე? მე რა უნდა მექნა? მეჩივლა სექსუალური ძალადობისთვის? მისი ცოლისთვის მეთქვა? გავჩუმებულიყავი? ჩემი სკოლაში დაბრუნება აშკარად აბსურდი იყო და აშკარად აღარ შეიძლებოდა...
- ვატო-ისე მოულოდნელად დაუძახე შეცბა- ვატო შემპირდი რომ ეს ყველაფერი არსად გაჟღერდება
- ნატა რას მეუბნები?!.. ჭორიკანას ვგავარ??
- შემპირდი რომ დაივიწყებ და მე შევეცდები შენი და ვაჟას კონფლიქტის მოგვარებას
-რაო??-გაიოცა- შენ არაფერს შეეცადო დამიჯერე, ყველაფერი თავისით დალაგდება და შენ ჩემზე საერთოდ არ გაქვს სადარდებელი დამიჯერე, ახლა შენ თავზე იფიქრო უნდა
-ჩემი თავის გარდა ყველაფერზე ვფიქრობ
-ხოდა ცდები..
-მეშინია არ გაგიფუჭის ამ დამამთავრებელ წელს საქმე ვაჟამ..
-ნატა-მოტრიალდა და ჩემი ხელიბი საკუთარ ხელებში მოიქცია- მომისმინე, რაც არ უნდა ეცადოს ვაჟა ცემთან არაფერი არ აქვს სათქმელი კაცურ ასპექტში, აი მე კი მაქვს და ვეტყვი კიდეცც... მაგრამ შენ?! სენ როგორ გგონია სწორი იქნება შენი სკოლაში ყოფნა?! რომც დარჩე დიდხანს მაინც არ გაგახარებს ან საბოლოოს მისი საყვარელი გახდები- ხელი გამიშვა და ფანჯარაშ გაიხედა.
აღარაფერი მითქვამს, ტაქსიდან ორივე გადმოვედით. როდესაც ჩემს სადარბაზოსთან გავჩერდით..
-დიდი მადლობა... ძალიან ვწუხვარ რომ...
- შენ ნურაფერს სწუხხარ...ახლა ის შეწუხდება..
- ვატო.. ძალია ძალიან გთხოვ...
- ვიცი.. აღარ გააგრძელო- ტუჩზე თითი მომადო და გამაჩუმა- ადი სახლში დაისვენე და დამშვიდდი-პატარა ბავშვივით დავემორჩილე. ისე ვიყავი დაღლილი ყოველივე მომხდარით რომ სახლში ჩემს ლოგინს ტანსაცმლიანად მივწექი. არ ვიცი რამდენ ხანს ვფიქრობდი მაგრამ საბოლოოდ რა უნდა მექნა არ ვიცოდი. ამიტომ ვატოს სიტყვებს ვიმეორებდი"ყველაფერი თავიისთ დალაგდე". მობილურ ტელეფონზე სმს-ი
" დამშვიდდი?"
" ცოტა"
"ბევრი არ იფიქრო უარესია"------ "ხვალ გინახულებ ღამემშვიდობის"


იმედი მაქვს ძალიან არ გამაკრიტიკრბთ(ვხუმრობ) ველი ჯანსაგ აზრებს. სეილება ეს თავი პატარა მოგეჩვენოთ მაგრამ სცენების მიხედვით ვდებ