სემინარები დღითიდღე რთული ხდებოდა, ეს იყო ახალი პროგრამის პრეზენტაცია, რომელიც ჩვენს ჩართვას ითხოვდა და გამოყენებას გვასწავლიდა, ლინგვისტიკა ჩემი სფერო არიყო არ მიყვარდა ამიტო იქ ჯდომა წამებასავეთ მექცა, თუმცა წინ კიდევ 4 დღე იყო და ესეც დასრულდებოდა.
საღამოს ისევ შევიკრიბეთ ეზოში, ჩვენს ილიანს ლამაზი ყვავილებით მორთული ეზო ქონდა, ყვავილები ჩემი სტიქიაა ამიტო იქ ჯდომაზე ვგიჟდებოდი. შემოსული არიყო გიორგი ტელეფონი გამომიწოდა და პატარა ბავშვივით გაბუტულმა მომახსენა ფეისბუქზე ვერ გიპოვე და დამამატეო. გამეცინა, თუმცა როცა დაჯდა თავზე დავადექი წინ გადავიწიე და საძიებო ადგილას ჩემი სახელი და გვარი ჩავწერე, აი ეს ვარ მეორე, თითით მივუთითე და გავხედე, მივხვდი მზერა საითაც ქონდა მიმართული და უცებ გავსწორდი, მიმიხვდა და სირცხვილიდან აჭარხლებული უცებ გასწორდა და ტელეფონს ჩახედა. გავბრაზდი მაგრამ გულში გამეცინა ისიც კაცი იყო, რომელიც ჩემმა საამაყო მკერდმა დაატყვევა, თუნდაც ასეთი მორცხვი და ჩუმი.
(გიორგი)
მე და გიო მასთან გვიან მივედით, როგორც ყოველთვის საათი 4ს აჩვენებდა, გიო ახლაც იყო გოგოების ხასიათზე მე კი ამ ერთხელ ჩემდა გასაკვირად უარი ვუთხარი და სიცილით დივანზე დავგორდი.
-რა გაცინებს ბიჭო, წამო კლუბში რა დგესაც იქნებიან ჩვენი გოგუშკები.
-რა მაცინებს და ნიას მოყოლილი ისტორია გამახსენდა რა ემოციებით ყვებოდა.
-ოო აი ეგ კარგი გამახსენეე, შენადა ბიჭო რას გადაეკიდე ამ ერთი ციდა გოგოს, ლუკმად არ გეყოფა ისე შემოგეჭმება.
-მერე და ვინ გითხრა რომ შემოსაჭმელად მინდა?- ჩაფიქრიანებულმა გავხედე გიოს
-აუ კაი რა ძმა, ვერ ხედავ როგორ აცვია და რა დღეშია? შენ არ იძახდი იმ ერთადერთს ვისაც შევიყვარებ წესიერად ნაკოცნიც არუნდა ქონდესო?
-აუ კაი გიო რა დროს შეყვარებაა, მაგრამ ხვალ მაგასაც დავადგენ სინამდვილეში როგორია, ჩაიბურდღუნა და დაღლილი დივანზე გადაწვა.
(ნია)

ეს სემინარები უკვე ნერვებს მიშლიდა, ერთია როცა ლინგვისტიკას ვერ იტან და მეორე როცა გაიძულებენ შეიყვარო. ნერვებ მოშლილი წამოვწექი და ჩამეძინა. კარზე კაკუნმა გამაღვიძა და არც დამიხედია რა მეცვა თმა გაჩეჩილმა გავაღე კარი. ზღურბლზე თავდახრილი იდგა გიორგი და როცა თვალი ამომაყოლა გვერდულად ჩაეცინა და ამ წუთებში ისეთი საყვარელი იყო უცებ გამოვფხიზლდი.
-რახდება გიორგი?
-არაფერი ქვემოთ არიყავი და მოგიკითხე, ცუდად ხომარ იყავი,- თვალები უცოდველივით ააფახურა და ნაბიჯი გადმოდგა- შემომიშვებ?
კარი გამოვაღე და უცებ შარვალი ამოვიცვი, არ მინდოდა ყველაფერი მზა მზარეული ენახა, უკვე 7 საათი ყოფილა და ამდენ ხანს მძინებია. ბალკომის კარი ფართოდ გამოვაღე და სუფთა ჰაერი ჩავისუნთქე, უკნიდან გიორგი ვიგრძენი, არც ხელი მოუხვევია, არც არაფერი უთქვამს, უბრალოდ იდგა და ღრმად სუნთქავდა, უცებ შემეშინდა, ისიც კი არვიცოდი ვინ იყო, მხოლოდ სახელი და გვარით ვიცნობდი,იქნებ და ვიღაც მანიაკია? ჩემი ფიქრების შესაბამისად ბეჭზე მისი ტუჩები ვიგრძენი და წამი არ დამჭირვებია შემოსაბრუნებლად.ჩემ განრისხებულ სახეზე შეკრთა, თუმცა უკან არ დაიხია და ხელი ჩამკიდა.
-რას აკეთებ? შენ რა გააფრინე? ჩემი ლოგინში ჩაგორება მოგინდა? მაწერია სადმე მასეთი რომ ვარ თუ ჩემმა თამამმა მოქცევამ გაფიქრებინა? ამიტო მომაკითხე? ახლავე გაეთრიე აქედან სანამ მთელი სასტუმრო შევყარე. კარი ფართედ გამოვაღე და შევხედე როგორი კმაყოფილი სახით გავიდა ჩუმად ოთახიდან, თითქოს და იმ შეკითხვას უპასუხა რაც აწუხებდა.