არ მსურს ამ ისტორიის დაწყება ტყუილებით ამიტომ პირდაპირ ვიტყვი რომ ეს ისტორია უბრალოდ იმ სიყვარულს ეხება რომელსაც არ უნდა ეარსება, მაგრამ როდესაც ერთ ჯიუტ გოგოს უყვარდება ვიღაც მაშინ ყველაფერი სხვანაირად მთავრდება... მოდით დავიწყებ გაცნობით.

მე მქვია ლიკასი, ვცხოვრობ ვაშინგტონში, მყავს ჩვეულებრივად ამერიკული არანორმალური ოჯახი, სადაც ერთადერთი საღად მოაზროვნე არსება ჩვენი ძაღლია. მე მდიდარი ოჯახის შვილი ვარ რის გამოც ბევრი ყალბი მეგობარი მყავს, ალბათ მიხვდებით რო სკოლაში გოგოების 99,99% მოვწონვარ, მოკლედ რო ვთქვათ ერთი უბრალო მამიკოს ფულებით განებივრებული ბიჭი ვიყავი რომელსაც არ წიგნების კითხვა უყვარდა და არც ცანცარა გოგოები, ჩვეულებრივარ ვუსმენდი მუსიკას, ვვარჯიშობდი ყოველ დილით, დავდიოდი წვეულებებზე და ერთი გოგოც მომწონდა კიდეც, მაგრამ როდესაც ის გავიცანი ყველაფერი შეიცვალა.

ერთ დღესაც მივდივარ ჩემი ბავშვობის მეგობართან მაიკლთან ერთად სკოლაში და უცებ ვიღაც გოგო მორბის და ზედ მახტება, თან პატარა ძაღლი ჩიხუახუა მოსდევს.
-ააა მიშველეთ-ყვირის ის გოგო განწირული ხმით გეგონება უზარმაზარი ნაგაზი გამოეკიდა რომელსაც დიდი ხანია არ უჭამია...
-კაი გეყოს ჩამოეთრიე!-დავუყვირე და დაბლა დავაგდე, გოგომ ტირილი დაიწყო მაგრამ ყურადღება არ მიმიქცევია და გზა გავაგრძელე.
-ასე რატო მოექეცი ცოდოა...-მითხრა მაიკმა
-უბრალოდ ასეთი გოგოებს ვერ ვიტან, ზედმეტად ცანცარაა...-ვიპასუხე მაიკლს და ხელები შარვლის ჯიბეში ჩავაწყვე

კლასში შევედით და როგროც ყოველთვის იმ გოგოს გვერძე დავჯექი რომელიც ძალიან მომწონს, ქერა, თაფლისფერთვალება, სერიოზული და რა მთავარია მე რომ მოვწონვარ. უცებ შემოდის მასწავლებელი კლასში და მას ის გოგო შემოჰყვა დილით ვინც მიწაზე დავაგდე.
-გაიცანით ეს თვქენი ახალი მოსწავლეა ანა...-თქვა მასწავლებელმა, ჯანდაბა რა საშინელებაა ყველანაირად საპირისპიროა ჩემგან, საშუალო სიმაღლის(თან მე კალათბურთელი ვარ, ამიტომ მხოლოდ გულამდე მომწვდება)შავგრემანი, ცისფერთვალება... ჰმმ ისე კაი სხეული აქ, მაგრამ ზედმეტად ცანცარაა...ანა დაჯდა თაივს ადგილას მაიკლის გვერდით...

როგორც იქნა დამთავრდა ეს გაკვეთილები. გადავწუვიტე როზალისთან და მაიკლთან ერტად სახლში წასვლა მაგრამ უეცრად მაიკლმა მითხრა რო ვერ მოდიოდა რადგან ანას უნდა დახმარებოდა და სკოლა ესწავლებინა
-რაა გაუბერეე??-დავუყვირე მაიკს
-ბოდიში ლუკას მაგრამ ეს გოგო კარგი ადამიანი ჩანს... -გამიღიმა მაიკლმა
თან არასასიამოვნო ღიმილით გამიღიმა, მასთან 10 წელია რაც ვმეგობრობ ამიტომ მარტივად მივხვდი რო მასთან მხოლოდ დაწოლა უნდოდა.
-კარგი როგორც გინდა-თვალი ჩავუკარი იმის ნიშნად რო მივხვდი რასაც გულისხმობდა და მაიკლმაც გამიღიმა

როდესაც სახლში დავბრუნდი დედაჩემიც და მამაჩემიც სახლში დამხვდნენ რაც ზედმეტად უჩვეულო იყო
-რამე მოხდა?-ვკითხე მათ
-ჩემ მეგობართან მივდივართ და წელს შენც უნდა წამოხვიდე...-მითხრა მამაჩემმა. ის ყოველთვის თავის მეგობართან დადის დედასთან ერთად .
-გამოცვლი და წამოვალ, მაგრამ იქ რა უნდა ვაკეთო?
-უბრალოდ ჩემს მეგობარს და მის ოჯახს გაგაცნობ, დიდი ხანია რაც შენი გაცნობა უნდა
-ჰმმ კარგი წამოვალ-წავიბურტყუნე და ოთახში ავედი გამოსაცვლელად

1 თუ 2 საათი გავიდა, საღამოს 7 საათი იქნებოდა და როგორც იქნა მივედით მამაჩემის მეგობრის სახლში, შესვლისთანავე ის ვიღაც კაცი მომესალმა
-გამარჯობა ლუკას, მე ჯონათანი მქვია, ძალიან სასიამოვნოა შენი
გაცნობა-გამიღიმა და ხელი ჩამომართვა, მისმა ცოლმა მისაღებ ოთახში მოგვიწვია.

1 საათი საუბრობდნენ რაღაც თემებზე და იცინოდნენ, მეც ჩავერთვებოდი ხოლმე, ამ დროს უცებ კარზე კაკუნის ხმა მოისმა და ის გოგო შემოდის დილით ვინც მომახტა და ჩემს სკოლაში ვინც გადმოვიდა, არა არ არსებობს...
-ლუკას გაიცანი ეს ჯონათანის ქალიშვილი ანაა...-მიტხრა დედაჩემმა. ანამ გამოიხედა ჩვენსკენ და ჩემ დანახვაზე გაწილდა თითქოს, შეშინებული თვალებით მიყურებდა თითქოს უნდა მომეკლა ან მეწამებინა ის.
-გ..გამა...გამარჯობა-ძლივს თქვა ანამ ეს სიტყვა და თავის ოთახში აირბინა... რა უცნაური გოგოა.
-უი ლუკას შვილო ხვას სკოლაში არ წახვალ-გამიღიმა მამაჩემმა
-რაა?-გამიხარდა თავიდან მაგრამ....
-ამაღამ აქ რჩები
-მოიცა რას ქვიია ვრჩები? თქვენ?-გაკვირვებულმა ვკითხე მამაჩემს
-მე და ჯონათანი ევროპაში მივდივართ 2 კვირით, და რათქმაუნდა ჩვენი ცოლებიც მიგვყავს ამიტომ ორი კვირა აქ დარჩები ოღონდ იცოდე მხოლოდ ხვალ გააცდენ!-ეს ის სიტყვები იყო რისი გაგონებაც ყველაზე ნაკლებად მინდოდა
-მოიცა და სად დავიძინებ?
-ანას გვერძე ოთახია და იქ-მითხრა ჯონათანმა.. ჯანდაბა ამ გოგოსთან ერთად 2 კვირა... არ არსებობს არ მჯერა...

პირველი თავის დასასრული