იცოდა, გააზრებული ჰქონდა რომ რთული იქნებოდა,მაგრამ დანებებას არ აპირებდა. უკვე უყვარდა ,გულში ჰყავდა პატარა გოგონა . გეგმები ჰქონდა უკვე, სახლი შეარჩიეს მალე უნდა გადასულიყვნენ. ბავშვის ოთახისთვის ყველაფერი შერჩეული ჰქონდა,უნდოდა ახალ სახლში ახალ წევრთან ერთად გადასულიყო. არაფერი გამოუვიდათ, სახლში გადავიდნენ,მოეწყვნენ. საძინებელში იწვნენ, თავი ზურას მკერდზე ედო და ხმას არ იღებდა. დილა იყო უკვე,ისე დაათენდათ თავზე ვერც კი გაიგეს. ზურაც არაფერს ამბობდა მასაც არ უძინია ,თმაზე ეფერებოდა ანჩოს და თითებს უკოცნიდა
-ზურაა სხვა წყვილს ხომ არ მიაშვილებენ ჩვენს გოგოს?
-ხომ გითხარი ცოტა დარჩა და მალე ჩვენთან იქნება
-რომ თქვეს ძალიან ძნელიაო?
-ბათუს იქ ნაცნობები ჰყავს დაურეკა და უთხრეს რომ ყველაფერს მოაგვარებენ
-აქამდე რატომ არ მითხარი!
-ვიფიქრე სიურპრიზს გავუკეთებ ,გავახარებ-თქო მაგრამ შენ ისე ნერვიულობ
-ანუ სხვა არ წაიყვანს...ჩვენთან იქნება ხო? აქ იქნება მის პაწაწუნა თითებს ვაკოცებ,ტკბილი სუნი სულ აქ იტრიალებს ..ხომ იცი როგორი ტკბილი სუნი აქვს სულ სხვანაირი . პაწაწო ცხვირზე ვაკოცებ , ბევრს მოვეფერები და ხშირად ვეტყვი რომ მიყვარს ,რომ არასდროს მივატოვებ - საწოლზე იდგა და აღტაცებული პატარა ბავშივით ტიტინებდა. ზურა უყურებდა და იღიმოდა -ზურაა შენც ხო ძალიან გეყვარება ჩვენი გოგონა ? ხომ არასდროს იგრNძობს რომ ჩვენი სისხლი არ აქვს? ხომ ბედნიერი იქნება ჩვენთან? ხომ კარგი დედა ვიქნები? ხომ არ გავტანჯავ საბრალო გოგონას რომელიც მარტოობისთვის გაიმეტეს? უკეთეს მომავალს ხომ არ ვართმევ ...ხომ არ ვარ ეგოისტი უშვილო ქალი რომელიც თავისმა სიმახინჯემ დააბრმავა
-ჩემო სიცოცხლე,ჩემო ერთაერთო, ჩემო ანიკო როგორ დამეტანჯე .არ იტირო გევედრები ,არ იტირო გთხოვ. ნუ მკლავ გევედრები ანა ჩემო ანა ჩემო სუნთქვავ- გულში ჩაიკრა აქვითინებული ქალი, ძლიერად ხვევდა ხელებს .მის ტკივილის წაღებას ცდილობდა , კოცნიდა ყველგან სადაც კი შეძლო . ცრემლიანი ლოყები დაუკოცნა -საუკეთესო ხარ გესმის? შენ შეუდარებელი ხარ ანა, ყველაზე კარგი ხარ .ყველაზე ბედნიერი იქნება ჩვენთან ჩვენი გოგონა ,უზომოდ ეყვარები თავის პატარა ხელებს მოგხვევს და ხშირად გაკოცებს. რომ გაივლის შენკენ წამოვა,მერე საწოლზე ამოსვლას ისწვალის და შუაში ჩაგვიწვება. პირველად დედას იტყვის და თავის ლურჯ ზღვისფერ თვალებს შემოგანათებს.მე გავბრაზდები,ვიეჭვიანებ და მალევე ვასწავლი ჩემს სახელს -თავი ააწევინა და აიძულა თვალები გაეხილა-შემომხედე!
-არ შემიძლია... აღარ შემიძლია ზურა. როგორ დაგტანჯე ...როგორ გაგაუბედურე. არ შეგეშვი,არ მოგასვენე . სანამ არ შეგაბი მანამ არ მოვისვენე , თავგზა აგირიე .ყველაფერი ჩემი ბრალია მე მე არ მქონდა უფლება ვინმეს ასე მოვქცეოდი ,ვინმე ასე გამემეტებინა მითუმეტეს შენ შენ არ იმსახურებდი შენ არაა ,შენ არა ზურა შენ არა
-ანა შემომხედე ! შემომხედე და შეწყვიტე გესმის? სულ რომ არაფერი გაგეკეთებინა ბოლოს მივხვდებოდი რომ მიყვარდი, მივხვდებოდი რომ შენს გარდა არავინ მინდოდა .სულ რომ არ გაგვეცნო ერთმანეთი მაინც შევხვდებოდით სადმე და ბოლოს მაინც ჩემი იქნებოდი ! გესმის? შენ ჩემი ხარ , ვამაყობ რომ ჩემი ხარ, მხოლოდ ჩემი და ყველაზე ბედნიერი კაცი ვარ დედამიწის ზურგზე . ვიცი შენ გიყვარვარ,ისე გიყვარვარ როგორც არავის არავინ ჰყვარებია,გიჟურად ,შენებურად არაამქვეყნიურად და მაინც მგონია რომ ისე ვერ შემიყვარებ როგორც მე მიყვარხარ, სულ ..სულ ვფიქორბ რომ ერთ დღეს მოგბეზრდება ჩემთან ყოფნა შენნაირი გიჟი ,არანორმალური მხიარული კაცი გამოჩნდება და მე უნდა გაგიშვა. მინდა ყველა მოვკლა ვისაც უღიმი, იცი რად მიჯდება მშვიდად ყოფნა? იცი რატომ ვიკავებ თავს როცა ვინმეს ეცეკვები? უღიმი და ესაუბრები ? იმიტომ რომ მეშინია არ გაბრაზდე, არ ვიჩხუბოთ ჭკუიდან არ გადავიდე და არ დამტოვო. ჩემი სულის ნაწილი ხარ, შენსავით ვერავინ გაიგებს ჩემ ხასიათს, ვერავის ვენდობი, მე შენ გარეშე არ შემიძლია. ასეთს რომ გიყურებ ვკვდები ,ნელ-ნელა ვიშლები აღარ ვიცი რა გავაკეთო რომ დაგაჯერო უბრალოდ შენ მჭირდები ბედნეირებისთვის,შენ და სხვა არავინ .შენ ხარ სრულყოფილება ჩემთვის ,შენ იქნები საუკეთესო ცოლი და შენ იქნები საოცარი დედა ჩვენი პატარა გოგონასთვის. გეფიცები, შენ თავს გეფიცები კიდე ბევრი გვეყოლება ისეთი პაწაწინა , ბევრი მზე გეყოლება რომელიც გულს გაგითბობს. ამ სახლში ყველა ოთახს გაავსებენ. ეზოში ირბენენ და შენც კი გამოგაცლიან ენერგიას , დაიღლები და მერე მაგრად ჩამეხუტები,მეტყვი ხელში ამიყვანე სიარულის ძალა აღარ მაქვსო .ჩემი ხომ გჯერა ,რატომ აღარ გჯერა რომ გეუბნები შენთან უბედნიერესი ვარ-თქო ,რატომ გგონია რომ გატყუებ
-ზურაა...ჩემო ზურა. ჩემო ბედნიერებავ .გეფიცები ,პირობას გაძლევ აღარ ვიტირებ,არასდროს ვიტირებ. არათუ ვიტირებ აღარასდროს ვიფიქრებ ამ თემაზე. ჩვენს გოგონას გავზრდი და ცხოვრებას ისევ ისე გავაგრძელებ. სულ სულ ყველაფერს გავაქრობ ტვინიდან რაც კი ცუდი ბუდობს იქ ჩემს გონებაში. ჩემო სულელო,როგორ იფიქრე რომ მე ოდესმე სხვას შევიყვარებ, მე კიდე მეგონა რომ არ ეჭიანობდი. ვერ ვიჯერებდი რომ ანთებული თვალები ეჭვიანობისგან ანათებდნენ . ისე ვბრაზობდი სულ როგორ არ ეჭვიანობს-თქო ...ვგრძNობდი რომ ბრაზობდი,მაგრამ ვერ ვიჯერებდი- გაიცინა და ტუჩები დუაკოცნა-შენ გარდა არავინ მინდა, შენ გარდა კაცი არ იარსებებს ჩემს ცხოვრებაში. გატყუებ, ერთი ბიჭი გვეყოლება და აი ის მეყოლება შენს გარდა
-იქნებ ორიც ...რატომ მატყუებ?
-კარგი ხო იქნებ ორიც იყვნენ - გაიცინა და ისევ აკოცა .მთელი სახე დაუკოცნა, იცინოდა და ეფერებოდა- ღმერთო რა ძლიერ მიყვარხარ, სულ უფრო მიყვარხარ და ერთხელაც ვეღარ დავიტევ.რა მეშველება მერე?
-მოვიფიქრებთ რამეს,სიყავრულის გადმოსაფრქვევად
-ხო არა?
-იცი რა ლამაზი ხარ?- უცებ გაჩერდა და ქალს სახეზე შახო თითები ,შემდეგ ფრთხილად აკოცა და ისევ ჩაეხუტა.
მშვიდად საუბრობდნენ მობილური რომ ამრერდა. ზურამ მალევე უპასუხა და საწოლიდან წამოდგა.მხოლოდ დიახ გაიმეორა რამდენჯერმე,გმადლობთო და გათიშა
-ამ დილაადრიან ვინ გირეკავს ზურიკელა?
-მითხრეს თქვენი გოგონა გელოდებათ, მალე მოხვალთ თუ ჩემით მოვიდეო
-რაა? ანუ ანუ ... შეგვიძლია დღესვე? ახლავეე? ზურა მართლა?
-ხო ჩემო სიცოცხლე ახლავეეე შეგვიძლია წავიდეთ -ანჩოს ხელი მოხვია და სხეულზე მიიკრა მერე ჰაერში ასწია და ისე კოცნიდა
უცებ ჩაიცვეს და ბავშვთა სახლსი წავიდნენ. პატარა ქალბატონი ხელში აიყვანა და მისი სურნელი ღრმად შეიგრძნო. ინსტიქტურად გაეღიმა,გაიბადრა და ისე აკოცა მძინარეს
-თებეა მიგყავთ? - გონს ბიჭუნას ხმამ მოიყვანა. თმახუჭუჭა ბიჭი უყურებდა აცრემლებული თვალებით
-თებეა? მიგვყავს, ჩვენთან სახლში უნდა წავიყვანოთ.
-ხო მე ასე დავარქვი , ხომ კარგი სახელია? თქვენ სხვას დაარქმევთ? იქ ხომ კარგად მოუვლით? ნენეს სცივა ხოლმე აქ , თქვენთან ხომ სითბო იქნება?
-კი ჩემთან სითბო იქნება , მე კარგად მოვუვლი და მომწონს სახელი ,გპირდები არ შევუცვლი სახელს ! შენ ...შენ რა გქვია?
-მე დემეტრე მქვია
-სასიამოვნოა შენი გაცნობა დემეტრე, მე ანჩო მქვია
-ანუ ანა ...სასიამოვნოა ჩემთვისაც
-შენ მშობლები გაკითხავენ ხოლმე აქ?
-არა , მიმატოვეს მე თებეასავით დამტოვეც აქ ! ხომ მართლა კარგად მოუვლით? იცოდეთ თუ ვერ მოუვლით არ წაიყვანოთ მე მეყოლება ჩემთან -წარბები შეკრა და ისე შეხედა ქალს. მერე ბავშვს დახედა ,მართალია ანჩო ჩაცუცქული იყო ,მაგრამ სიმაღლე არ ეყო ბიჭუნას ,ფეხისწვერებზე აიწია და ბავშვს აკოცა
-გპირდები !
ბავშვი ერთხანს უყურებდა თვალებში ანჩოს,მერე თებეას დახედა და უკანმოუხედავად წავიდა. ერთ-ერთ ოთახში შევიდა და იქედან აღარ გამოსულა. ანჩო ზურასთან მივიდა, რამდენიმე დოკუმენტს მოაწერა ხელი და შემდეგ ბავშვთა სახლის დირექტორს მიმართა
-ხუჭუჭთმიანი ბიჭი ,რიჟა ბიჭი დემეტრე ჰქვია .აქ როგორ მოხვდა?
-დემეტრე ნაგვის ურნასთან ყუთში იპოვეს.სულ პატარა იყო, ძლივს გადაარჩინეს . შემდეგ ჩვენთან მოიყვანეს მას შემდეგ აქ არის . თქვენი გოგონა რომ მოიყვანეს მას მერე გვერდიდან არ შორდება, ყური მოჰკრა რომ ისიც მასსავით დატოვეს და ალბათ სიახლოვე იგრძნო. ძალიან ჭკვიანი ბიჭია დემეტრე, არასდროს გვაბრაზებს, დინჯად ჯდება და თამაშობს. სულ უნდა რომ დაგვეხმაროს
-აქამდე რატომ არავინ წაიყვანა ?
-ძალიან სუსტი ბავშვი იყო , შემდეგ გაიზარდა და ხომ იცით ყველა თავს არიდებს მოზრდილი ბავშვის აყვანას...
-კარგით ...ჩვენ წავალთ. კარგად ბრძანდებოდეთ ქალბატონო მარინა.დიდი მადლობა დახმარებისთვის
-ღმერთმა დაგლოცოთ და გაგახაროთ !
ოთახიდან გამოვიდნენ. ანჩო ბავშვს არ აშორებდა თვალს. ზურაც ღიმილით უყურებდა პატარა გოგონას. შენობიდან რომ გავიდნენ ეზოში გაჩერდა
-იმ ბიჭზე რატომ იკითხე
-ადრეც შევნიშნე ის ბიჭუნა, თებეასთან იყო.ჩვენ რომ შევედით მაშინვე მოშორდა და გავიდა. შორიდან გვიყურებდა ხოლმე, ახლა მოვიდა იცი? მითხრა ხომ კარგად მოუვლითო, ხომ არ შეცივდება თქვენთანო. თუ ვერ მიხედავთ მე დამიტოვეთო . წარმოგიდგენია? ნაგვის ურნასთან დაუტოვებიათ ყუთში ... იმდენი მაწანწალა ძაღლია , ამდენი ნაგავი,მტვერი ის კი სულ პაწაწინა დატოვეს . ჩვენი გოგოც ასე დაუტოვებია წარმოგიდგენია ? თავისნაირი ნახა და უვლიდა თავისი პატარა ხელებით
-ის ბიჭია ხომ? ფანჯრიდან რომ გვიყურებს - ზურა შენობას უყურებდა. ანჩომაც იქეთ გაიხედა .ბიჭმა შენიშნა რომ მას უყურებდნენ თვალები მოიწმინდა და უცებ დაიმალა-ანჩო
-ჰოო
-შეძლებ?
-რას
-თმახუჭუჭა რიჟა ბიჭის გაზრდას
-რა...შენ ,ზურა მე ვიფიქრე რომ შენთვის რთული იქნებოდა
-მანქანაში დამელოდე ხო?- აკოცა მერე ბავშვს მოეფერა ხელი გადაუსვა და შენობისკენ გაიქცა.
ანჩო მანქანაში იჯდა, პატარა გოგონას ისევ ეძინა .ტუჩებს ამოძრავებდა, ზოგჯერ კურნოსა ცხვირს შეჭმუხნიდა და ხანდახან იღიმოდა. ანჩოს გულისცემა გაორმაგებული ჰქონდა , უყურებდა და თავი უბედნიერეს ქალად მიაჩნდა. იფიქრა რომ ზურა უბრალოდ განცხადებას დაწერდა და შემდეგ რამდნეიმე თვეში ან კვირაში შეძლებდნენ დემეტრეს წაყვანას. თითქოს უპასუხისმგებლო ქცევა იყო , ასე უცებ ორი სხვადასხვა ასაკის ბავშვის წაყვანა,ორივეს განსხვავებული მოვლა დასჭირდებოდა, გამოუცდელები, ამდენად დასტრესილები სულ სხვა ცხოვრებას იწყებდნენ. ახლა გარემოში,ახალ სახლში ,მაგრამ იცოდა რომ ზურა ყველაფერში დაეხმარებოდა. ახლა ბავშვს რომ უყურებდა უფრო ძლიერი ხდებოდა, დარწმუნებული იყო რომ ყველაფერს შეძლებდა. მანქანისკენ მომავალი ზურა რომ დაინახა გული უფრო გაუთბა. ხელში ხუჭუჭა ჰყავდა აყვანილი და ლოყაზე კოცნიდა იმ წამს. ბიჭს ჭრელი თვალები უნათებდა, თითქოს სულ სხვა იყო საათის წინ ბიჭს რომ ესაუბრებოდა. მანქანის კარი გააღო ზურამ და ბიჭუნა სავარძელზე დასვა. ანჩომ შებრუნება ვერ მოასწრო პატარა გამხდარი ხელები რომ მოეხვია უკნიდან და ლოყაზე კოცნა იგრძნო
-მადლობა ანა ,გეფიცებით კარგად მოვიქცევი არასდროს გაგაბრაზებ მართლა .ყველაფერს გავაკეთებ რასაც მთხოვთ -იმდენად ბედნიერი და სევდიანი იყო ერთდროულად ანჩოს გული შეეკუმშა, თვალები ცრემლებით აევსო. ზურაც სოკირებული უყურებდა ბავშვს, ხელი ისევ აკრზე ჰქონდა ჩამოდებული ,მერე ანჩოს გახედა და ისევ ბავშვისკენ დაიხარა.აბურდულ თმაზე გადაუსვა ხელი და ისევ აკოცა
-სახლში მივდივართ პატარავ !
ანჩო დამუნჯებული იყო, ვერაფერი თქვა. სარკიდან უყურებდ აუკან მჯდომ ბიჭს. ქუჩებს რომ ადევნებდა თვალს, ალბათ პირველად იყო გარეთ და ყველაფერს გაკვირვებული უყურებდა.ეზოში რომ შევიდნენ თვალები გაუფართოვდა.ზურამ კარი გაუღო ,ღვედი შეუხსნა და ხელში აიყვანა .შემდეგ ანჩოს გაუღო კარი და ხელი გაუწოდა
-აი ესაა ჩვენი სახლი ,შენთვის ჯერ ოთახი არ გვაქვს მომზადებული ,მაგრამ მალე გავაკეთებთ
-არაუშავს მე შემიძლია იატაკზე დავიძინო
-ღმერთო ჩემო...არა ჩემო პატარავ დემე შენ როგორ იატაკზე როგორ
-ზოგჯერ ძალიან ბევრნი ვიყავით და საწოლები არ გვყოფნიდა,გოგონები ცივდებოდნენ და მე ვწვებოდი იატაკზე . არაუშავს მართლა
-შენ ყველაზე დიდი და ფუმფულა საწოლი გექნება , აღარასდროს მოგიწევს იატაკზე ძილი ჭირვეული ცოლი თუ არ გეყოლება და ჩხუბის დროს არ გეტყვის ჩემს საწოლს არ გაეკაროო. მაგრამ კარგი ბიჭი თუ იქნები არ მოგიწევს იატაკზე წოლა. ზურა მაგალითად კაგრი ბიჭი რომ არის სულ ჩემს გვერდით სძინავს- ანჩომ წამსვე გაუღიმა , ბავშვს ისე დაუწყო საუაბრი მასაც ინსტიქტურად გაეცინა, ისეთი საყავრელი ხმა ჰქონა
-გატყუებს, ერთხელ მეჩხუბა და ოთახიდან გამიშვა
-მართლა? გააბრაზე?
-გამაბრაზა დიახ ... მთვრალი მოვიდა მე არ დამალევინა და გამაბრაზა! ხომ იცი დალევა არ შეიძლება ხოდა დავსაჯე და დივანზე დაიძინა.
-იქ დივანიცაა? ჩვენთანაც იყო ერთი ძველი დივანი იმაზე ძილს იატაკზე სჯობდა
სახლის კარი გააღო ზურამ და პირველი ანჩო შეატარა. შემდეგ თვითონაც შევიდა. ბიჭი ისევ საუბრობდა .მერ ეუცებ აგჩუმდა და სახლს მოავლო მზერა
-რალამაზია ... ეს სულ თქვენია?
-ჩვენია ,ყველასი
-ეგ როგორ
-შენ ხომ დღეიდან ჩვენი შვილი ხარ .ეს სახლი კი ყველასია ჩემი შენი, ანჩოსი და ჩვენი ნამცეცასი
-თებეაზე ამბობ?
-თებეა ... თებეა?
-დიახ თებეა... მე და დემეტრემ ასე დავარქვით შენც ხომ მოგწონს?
-ლამაზი სახელია თებეა ... წამოდი სახლი დავათვალიეროთ. თებეას ოთახს გაჩვენებთ
-დამსვი თუ გინდა მძიმე ვარ... ფეხსაცმელიც ამ დილით გავწმინდე და არაა მტვრიანი ,ნუ გეშინია არ დავსვრი იატაკს
-ასე მინდა რომ მყავდე და შეგიძლია იატაკი დასვარო ...მე სახლში მიყვარს ბურთით თამაში
-ბურთით თამაშობ?
-მე და ანჩო ვთამაშობთ ხოლმე... მეთამაშები?
-კიი ,ძალიან მიყვარს
-მოდი ახლა დაგსვამ და ისე ვნახოთ ოთახები ხომ?
-გაიღვიძა ... საჭმელი უნდა მოვუმზადო.გამოვუცვალო თქვენ დაათვალიერეთ და მერე შემოდით ხო?
-რომ იღვიძებს მოფერება უყვარს, ზურგზე რომ დაუსვამ ხელს აღარ იტირებს . სანამ საჭმელს გაუკეთებ არ იტირებს -უცებ დაარიგა დემეტრემ და ოთახს შეხედა- ეს იქნება თებეას ოთახი?
-ხო ეს თებეასი იქნება, გოგოს ფერებია ჩვენ მარტო თებეას წამოსაყვანად ვემზადებოდით და
-ძალიან ლამაზია ...
-შენთვის სხვა ფერებში გავაკეთებთ... ერთად ავარჩიოთ ხო?
-ჩემთვისაც ასეთს გააკეთებთ ? მე ცალკე ვიქნები ? მარტო ?
-გეშინია მარტოს?
-არა ...მე არ ვიცი.არასდროს ვყოფილვარ მარტო.ჩვენ იქ ორსართულიანი საწოლები გვქონდა და ბევრი ვიყავით ოთახში
ანჩომ თავი ვერ შეიკავა ბავში როგორც კი დააწვინა ,მოეფერა და დაამშიდა მაშინვე დემეტრეს მოხვია ხელი და ლოყები დაუკოცნა
-რა კარგი ბიჭი ხარ შენ, სუპერ ბიჭი ხარ. მე და შენ ბევრს ვითამაშებთ, ბევრს მოგეფერები,რომ მაკოცნინებ ხოლმე?
-გინდა რომ მაკოცო?
-ბევრი თან,მე ბავშვების ჩაყლაპვა მიყვარს, ლოყებს ვკბეჩ და ვახრამუნებ
-როგორ კბეჩ? - თვალები კაკლისოდენა გაუხდა ბიჭს
-ხო აიი ასეე ,ვიჭერ და ბევრს ვკოცნი - ლოყები დაუკოცნა და სულ დაუწითლა. ბავშვი ჯერ გაკვირვებული იყო მერე გაეცინა და ხელები მოხვია ისევ
-მეც გაკოცებ შეიძლება?
-ნწ...არ შეიძლება
-რატომ? არ გინდა?
-იცი მე ძალიან ბრაზიანი ქმარი მყავს ... არ უყვარს ბიჭები რომ მკოცნიან.კიტხე თუ მოგცემს ნებას და მერე მაკოცე
-არ დაუჯერო, შენთვის შეიძლება. აი სხვა რომ დააპირებს კოცნას იცოდე წამსვე გამაგებინებ,დაიმახსოვრე. ჩემ გარდა არავინ უნდა აკოცოს
-მარტო მე და შენ?
-ხო მაარტო მე და შენ - გაიცინა და მერე პატარას დახედა. აშკარად შიოდა და კრუტუნებდა
ბიჭმა ანჩოს ბევრჯერ აკოცა და მერე გაიცინა.სიცილისას ლოყები ეჩხვლიტებოდა, გამხდარი და ფერმკრთალი იყო უჭმელობის გამო, ალბათ ვიტამინებსაც ვერ იღებდა და თავის ასაკთან შედარებით პატარაც იყო.
ანჩომ პატარასთვის ფაფა მოამზადა, ყველაფერი წინასწარ ჰქონდა შეძენილი და დრო არც დაუკარგავს. პატარა ქალბატონი ხელში აიყვანა და დაზაბული უყურებდა, ეშინოდა არ გადასცდენოდა.პატარას კარგი მადა ჰქონდა, აშკარად მოეწონა საჭმელი და მთელი ბოთლი დაცალა. შემდეგ სააბაზანოში შევიდნენ, ფრთხილად დაბანა გოგონა. გატრუნული იწვა და აშკარად სიამოვნებდა წყალში ყოფნა. ბანაობისას ჩაეძინა ,ისეთი საყავრელი იყო . ფუმფულა პირსახოცში გახვეულს უყურებდა,უამრავი ფოტო გადაუღო.შემდეგ სუფთა ტანსაცმელი ჩააცვა, საწოლზე დააწვინა და პლედი დააფარა. შემდეგ იქვე მჯდომ დემეტრეს გახედა, ზურას რომ ესაუბრებოდა
-ახლა თქვენი ჯერია ბატონო დემეტრე
-ჩემი? მე არ მინდა დაბანა ... ერთი კვირის წინ ვიბანავე სუფთა ვარ
-ერთი კვირის წინ? კი მაგრამ როგორ
-წყალი არ მოდის სულ...იმარაგებენ და მერე არ გვყოფნის ამიტომ რიგში ვართ
-არ ხართ ...რიგში იყავით. ახლა აქ ბევრი წყალია, შეგიძლია დიდხანს იბანაო. ყოველდღე და ბევრი ბევრი ქაფი გაუშვა. იცი მე რეზინის იხვები მაქვს - ანჩომ თვალების ციმციმით უთხრა და ხელი გაუწოდა- აბა წამოხვალ?
-მეც მიდნა რეზინის იხვებით თამაში
-აქ უნდა ჩავიდე? -ავსებულ ჯაკუზს შეხედა და ქაფს დააკვირდა- რამდენი ქაფია ,კარგი სუნი აქვს
-გახდაში დაგეხმარო - ზურამ სეხედა და არეულ თმაზე გადაუსვა ხელი
-არ მინდა ჩემით გავიხდი-საყვარლად აუწითლდა ჭორფლიანი ლოყები. ცხვირთან ჰქოდა სულ ცოტა ჭორფლი , აპრეხილი ცხვირი ეჭმუხნებოდა მომენტებში. ტანსაცმელი გაიხადა ,მაგრამ ტრუსს ხელი არ ახლო -ასე ჩავალ რა
-მოდი მე გავალ და მერე შემოვალ თამაშს რომ დიაწყებთ - ანჩომ სწრაფად თქვა და ოტახიდან გავიდა. მალევე დაბრუნდა ,დემეტრე უკვე ჯაკუზში იყო ზურას პერანგი მოეშორებინა და ბიჭს თმებს უქაფავდა.
-თვალები არ ამეწვება?
-ცოტა ხანს არ გაახილო და რომ მოგაშორებ ქაფს მერე გაახილე
-კარგი არ გავახელ
-მგონი უფრო კაშკაშა გახდა შენი თმა
-კაშკაშა რა არის?
-უფრო ნათელი ..ნახე მე იხვები მოვიყვანე .მერე გემს გიყიდი და ის გავუშვათ
იხვები წყალში ჩაუშვა და „ცურვა“ დააწყებინა. მერე ზურას შეასხა ქაფიანი წყალი და გადარია ბავშვი. ზურამ ისე შეიცხადა თითქოს მალე ჩხუბს დაიწყებდა
-რა გააკეთე ანჩო?
-მაპატიეეე ქმაროოო უბრალოდ ხომ იცი რა მემარტება ასე რომ ხარ-ხელით შიშველ სხეულზე ანიშნა
-ოხ რას გიზამ...ახლაა რომ იცოდეე.აი რას გიზამ აიი ნახეეე დამეხმარე დემეტრე - ორივე ხელი ჩაყო წყალში და ანჩოს შეასხა
-ცოდოოა გაიწუწება და მერე ყველაფერს დასვრის
-სააბაზანოში წუწაობა შეიძლება... თანაც გაგვაბრაზა ანჩომ
-არ დაემხარო დემეტრეე ამას შეასხი...მე რატომ უნდა გავიწუწო?
-რამდენს ლაპარაკობს ნახე - ისევ შეასხა წყალი . მალე ბავსვიც აიყოლიეს და გაიწუწნენ სამივენი. ბოლოს მიხვდნენ რომ სუფთა ტანსაცმელი არ ჰქონდათ და ისევ ძველი ჩააცვეს დემეს. თუმცა ბიჭი მაინც ძალიან ბედნიერი იყო და არც მიუქცევია ტანსაცმლისთვის ყურადღება. არც კი ელოდა რომ ახალი ექნებოდა. ანჩომ სადილი მოამზადა, სამივენი დასხდნენ პატარა ქალბატონს მშვიდად და ღრმად ეძინა ამიტომ მშვიდად მოუსხდნენ მაგიდას. დემე ზურამ გადაისვა რომ მიხდვა მაგიდას ვერ წვდებოდა
-აბა რას მიირთმევ?
-სულ ერთია ცოტას შევჭამ პურს და წვენს დავლევ თუ შეიძლება
-მე ყველაფერს შევჭამ...თქვენ ვერცერთი შეჭამთ ამდენ რამეს - ანჩომ განაცხადა და ბიჭებს ჯიბრით შეხედა
-არაფერიც,მე და დემეტრე შევჭამთ ,ხო დემე?
-ყველაფერი თუ შევჭამეთ საღამოს რა ვჭამოთ?
-საღამოს სხვა საჭმელი გვექნება...შენ მაგაზე არ იფიქრო. ახლა მომასწარი თუ მაგარი ბიჭი ხარ. აი ეს წვენიც უნდა დალიო იცოდე, ეს ხილიც უნდა ჭამო და აიიი ეს ტოსტებიც
ბიჭმა ყველაფერი მიირთვა, თვითონ ჩანგალს კარგად ვერ იყენებდა .ზურა აჭმევდა, ანჩო უყურებდა და ბზინავრე თმას ურევდა ხოლმე,მერე კოცნიდა და ბიჭიც იცინოდა ჩუმ ჩუმად. წვენიც დალია და ძალიან მოეწონა
-წვენს კიდე დამისხამ?
-კიდეე უნდა ნახე? შენც გაჯობა და მეც . ყოჩაღი ბიჭია ჩვენი ბიჭი - ზურამ თქვა ჭიქა გაუვსო და ბიჭს თავზე აკოცა
-გემრიელი წვენია ...
-მე მოვამზადე
-სულ არ იცის კარგი მზადება, მე უკეთესად ვაკეთებ- ანჩო გაიჭიმა წამსვე
-ძალიან კარგები ხართ თქვენ -დუმილის შემდეგ თქვა დემემ და ზურას მკერდზე მიადო თავი
ასე ზურას მკლავებში ჩაეძინა , დივანზე ისხდნენ და ესაუბრებოდნენ უცებ რომ გაჩუმდა,თვალები მილულა და ტკბილად ჩაეძინა . საწოლზე დააწვინეს თებეას გვერდით და მერე ერთმანეთს გადახედეს. ოთახიდან რომ გავიდნენ ,წამსვე ჩაეხუტა ზურას ,მაგრად მოხვია ხელები და დიდხანს,ძალიან დიდხანს არ შერხეულა. ზურად მაგრად უჭრდა ხელებს და კოცნიდა
-ყველაფერი კარგად იქნება ... ისინი ბედნერები იქნებიან ჩვენთან.
-რა კარგია რომ წამოვიყვანეთ არა? ჩვენთან კარგად იქნება. წადი რა ტანსაცმელი უყიდე, მე ვერ წამოვალ.მერე ერთად გავიდეთ ,ახლა უცებ რაც დასჭირდება უყიდე კარგი? კიდევ დაგიწერ საჭმელები რა მჭირდება და მომიტანე კარგი?
-გოგოებს არ დაურეკავ?
-მერე დავურეკავ..ახლა სამსახურში იქნებიან . საღამოს დავურეკავ, თან არ მინდა დემეტრე დაფრტხეს,გაუკვირდება ამდენ ადამიანს რომ დაინახავს. უბრალდო დავურეკავ და ვეტყვი...ანდაც მერე ვეტყვი . მგონი ჯობს ჯერ ჩვენ შეგვეჩვიოს ხვალ დავპატიჟებ სხვებს
-როგორც გინდა ... .მალე დავბრუნდები ,თუ რამე დამირეკა კარგი?- ტუჩებში აკოცა და გაუღიმა.
ზურა მალე დაბრუნდა, ტანსაცმელი და სათამაშოები მიუტანა დემეტრეს. ბავშვებს ისევ ეძინათ,მალევე გაეღვიძათ . ოთახში რომ შევიდნენ. თებეა თავის პატარა ხელებში ჰყავდა მოქცეული დემეტრეს და არწევდა. ის კი ტიროდა და აშკარად არ აპირებდ აგაჩუმებას. ბიჭს ძლისგან თმაა აბურდვოდა,ლოყები ასწითლბოდა და თვალებიც კი არ ჰქონდა ნორმალურად გახელილი
-დიდხანს მეძინა?
-არც ისე...
-ტანსაცმელი შენ გამხადე?
-ხო ,არ შეიძლებოდა?
-არა როგორ არა..ისე გკითხე
-ჩაიცვამ თუ მე დაგეხმარო?
-ესენი ჩავიცვა? -საწოლიდან ჩავიდა და იქვე დაწყობილ ტანსაცმელს შეხედა-ჩემებია?
-ხო შენებია... ჩაიცვი და ქვემოთ ჩამოდი კარგი?
-კარგი ...მალე ჩამოვალ
ქვემოთ ელოდნენ დემეს გამოჩენას.მალე ჩავიდა და გვერდით მიუჯდა ანჩოს. პატარა ქალბატონს შუბლზე აკოცა და ანჩოს მიეხუტა ,თან ყოყმანობდა,მაგრამ ანამ მიხვდა და თვითონ მოხვია ხელი
-ზურა სად არის?
-ზურა ეზოშია ... გარეთ კარგი ამინდია გინდა გავიდეთ?
-გავიდეთ
-აი იქ მანქანა რომ დევს წამოიყვანე თუ გინდა მინდორზე წაიყვანე
-შეიძლება?
-შენი და რა ვიცი თუ გინდა ?
-ისიც ჩემია?
-მეც შენი ვიქნები თუ გინდა
-დედა? შეიძლება რომ დაგიძახო დედა? იქნები ჩემი დედიკო?
-პატარავ , იცი როგორი ბედნიერი ვიქნები დედას თუ დამიძახებ? მე მაინც შენი დედიკო ვიქნები ,შენ თუ გინდა უბრალოდ ანჩო დამიძახე ხოლმე
ეზოში რომ გავიდნენ ბატონი ზურაც გამოჩნდა.
ერთად იყვნენ ეზოში, ბიჭებმა ბურთით ითამაშეს. ანჩო ჩრდილში იჯდა პატარა ქალბატონი იქვე კალათში ჰყავდა . ანჩომ დებ ერისთავებს დაურეკა, ყველაფერი მოკლედ მოუყვა და შემდეგ დემეზე გადაიტანა მთელი ყურადღება.
იმ ღამით საძინებელში ოთხს ეძინა, დემეტრე და თაია შუაში იწვნენ.ანჩო და ზურა მათ გვერდით.გვიან ჩაეძინა ორივეს, ბავშვებს უყურებდნენ. ბედნიერები იყვნენ,ჯერ კიდევ ემოციების ქვეშ ,მაგრამ მაინც უზომო სიხარულს განიცდიდნენ.
..........
გიორგის მშვიდად ეძინა, კარი რომ გაიღო და სანამ თვალებს გაახელდა შეფხიზლებული კაცი მანამ რომ მოშორდა საბანი ,ზემოდან დააჯდა ლიზიკო ,კოცნა დაუწყო
-მე ჭკუიდან გადავალ მალე ...ბავშვები მისაღებში დავტოვე .საქმეები შუა გზაში და შენ აქ მშვიდა გძინავს
-შიშველი ხარ?
-შიშველი ...სრულიად
-თვალებზე ასე უცებ რა ამახვიე ...ხელები არ შემირკა თორემ გავგიჟდები იცოდე
-მე გავგიჟდები რომ არ მომეფერო
-კარი ჩაკეტე?-წამსვე მოექცა ზემოდან და შიშველ მკერდზე მიაწება ტუჩები
-რამდენჯერმე გადავატრიალე გასაღები ...ისედაც აჭრილი ვარ ვერ ხედავ? შეეშვი ჩემს მკერდს
-შევეშვა ,გასაგებია- მუცელზე გადავიდა
-არააა არაა ახლა მოვკვდები მაგ სახვევიდან იხედები?
-ვერაფერს ვხედავ, ზეპირად ვიცი მე შენი სხეული
-ენერგიის მოზღვავებას ვგრძნობ, უკვე ხუთი საათია დილიდან სამსახურში ვარ , მანამდე ვივარჯიშე,ბავშვებს მოვუარე , საუზმე გავაკეთე, სააბაზანოში გაგაუპატიურე .მერე სამსახურში დავრბოდი წინ და უკან . ახლა კიდე აქ ვარ და იცოდე ამაღამ თუ არ დამეძინება ვერ მოვისვენებ და ძალა კიდე მექნება გაგეყრები და სხვა ქმარს ვიპოვნი!-ზემოდან მოექცა ყბაზე მოუჭირა ხელი და ისე დახედა ზემოდან- რომ არ მიყურებ ცუდად ვხდები - სახვევიც მოხსნა და მერე ტუჩებზე დააცხრა -ბევრი დრო არ გვაქვს ,ბავშვებს მობეზრდებათ ახალი სათამაშო და ზემოთ ამოვლენ ...კიბეზე რომ დაგორდნენ
-ამდენ ხანს რომ არ გაჩუმდი რაღაც ხდება აშკარად! დავიჯერო
-რა უნდა დაიჯერო გადაირიე? ჩემი სე*სმანქანა ტყუილად ხარ ?
-ჩშშ- ტუჩებზე დააცხრა ისევ და საბოლოოდ დაამუნჯა ელიზაბეტი. არ ვიცი რამდენად გამოაცალა ენერგია,მაგრამ ცოტა ხნით სუნთქვააჩქარებული იწვა გიორგის სხეულზე დამხობილი და სიტყვაც არ უთქვამს. მერე უცებ წამოვარდა სააბაზანოში შევარდა,მალევე იქედანაც გავიდა ,გიორგი სანამ ჩაიცვამდა მანამ დაეტაკა აკოცა სახლიდან მივდივარ ბავშვებს მიხედეო დაუბარა და გაიქცა.
გიორგი მიჩვეული იყო მის მსგავს ქცევას და რეაქცია არ ჰქონია. ბავშვებთან ჩავიდა, მათთან ერთად თამაშობდა,მერე დადვანებთან წაიყვანა ტყუპები . ერეკლემ გაუღო კარი, პატარა დადვანი მკერდზე ჰყავდა მიკრული
-დადვანებს ვახლავარ...როგორ ბრძანდებით ?
-ვაახ გიოვნა და გიოვიჩი გვესტუმრნენ მაა ნახეე ... როდის ნახავ მამა ჰა? შეხედე როგორ გაიქცნენ. შეუვარდებიან ახლა შენს დას ოთახში
ბავშვები მართლაც პირაპირ კიბისკენ დაიძრნენ
-ფრთხილად ბავშვებოო ...ხელი მოკიდეთ მოაჯირს . თათული რატო გარბიხარ? ნელა არ შეიძლენა?
-ალაა
-ალაა ალა იცის მარტო კი ვერ ვასწავლე ვერცერთ. გამიცინებენ და მეტყვიან ალაა
-გიოო როგორ ხარ?
-კარგად ბარბარიკა შენ როგორ ხარ?
-სამი დადვანის გადამკიდე როგორ ვიქნები ... ფეხზე ვეღარ ვდგავარ გამომაცალეს ძალა
-ტყუილია,მე ვუვლი ბავშვებს
-კი როგორ არა !ნახევარი საათის წინ მოვიდა
-დამხმარე ქალი გვჭირდება, სამსახურში დაბრუნებას აპირებ და მე ხომ არ დავიტოვებ ბავშვს? გუშინ საერთოდაც ბატონი სასიძო გვყავდა სტუმრად... ასე თუ დაიწყო სიარული თინეიჯერობისას ჩემს სახლში საძინებელში გამირყვნის გოგოს
-ავადაა გიორგი ეს კაცი და უშველე რამე
-იმედია თათულის შეყვარებული არ ეყოლება მომავალი 20 წელი
-ეს კაცები ყველა ერთი დაავადებით მოძრაობთ ?
-„გოგოს მამა“ ჰქვია მაგ დაავადებას ! მომენატრა პატარა ბავშვი ეე - სანდრო დაიჭირა და გაუღიმა- ვაფშე სხვა ტიპები არიან
-მერე იმუშავე მესამეზე...იქნებ კიდე ტყუპებს აკეთებ შე ჩემა
-სულ გადამერევა ლიზიკო ... ისედაც ამდენ რამეს აკეთებს. ერთი ორი წელი სავარაუდოდ მესამეზე არც ვიფიქრებთ - ბავშვს კოცნიდა და ისე ლაპარაკობდა- ასეთი კაი ტიპია ეს სულ?
-კარგი კი არა სვანია სუფთა...დაკვირდი და სახეებს კერავს. შეკრავს წარბებს და გვიბრღვერს ყველას
-რომ შია და არ აჭმევ აბა რა ქნას? მამას კაცუნაა ეს. ეს თუ მიშველის თორე იმ თორნიკეს დავუშავებ რამეს...არადა რა მაგარი ტიპია რო იცოდე - უცებ შეწყვიტა წუწუნი და გაიცინა. ფოტოები გადავუღე გუშინ
-გევასა სასიძო და არ ტყდები დადვანო?
-მოიცა თათულის დაევასება ვინმე და დაგცინებ მერე
-ხო არ გაგიჟდი ლიზას შვილს რო ვინმე დაევასება ... დავიღუპები შე ჩემა!
-თქვენი მოსმენაც არ შემიძლია... მე ბავშვებთან ავალ . სანდროს მიმიხედეთ
-მივხედავთ წადი დაისვენე
-რა დამსვენებს ... ბქას რა უნდა იმ რიჟასთან?
-ვინ რიჟასთან? - თავზე დაფრენილ ბარბარეს ახედა და თავლები დააწვრილა- ახლა ლიზას ცოტა ხნის წინანდელი ეჭვიანობა შენ გადმოგედო? შენ მაინც ა რიცი რო ლიზიკოს არ ვუღალატებ? ვერ ვუღალატებ ჯადო გამიკეთა, შემილოცა და მის გარდა ქალი არ მინდება
-ერე ჩემო სიცოცხლე ,ჩემო ერთადერთო გესმის როგორ მაბოლებს? ამას ჰგონია შენს ცოლს ბარბარე კონჯარია დადვანისას დამაბოლებს
-ბაბიი კითხვები ბექასთან დაკავშირებით ბექასთან, რა შუაშია გიორგი?
-გიორგიმ ყველაფერი იცის , ის კიდე არაფერს მეუბნება. ვურეკავ ხან არ მპასუხობს,ხანაც მეტყვის კარგად ვარ სანდრიკო და ტასუნიკა როგორ არიანო და მითიშავს ... გეფიცები კიდევ ქალის გამო თუ დაიღუპავს თავს მე მაგას აღარ შევურიგდები!
-სიყვარულის გამო ჩადენილი სისულელეები თუ უნდა დავსაჯოთ მომკალი მაშინ ცოლო!
-ახლა რა კაცთა ლიგას ქმნით და ერთად იცავთ ბექას?
-მშობიარობის შემდეგ ისევ დაეწყო ნერვული შემოტევები ნუ მიაქცევ ყურადღებას გიუშ
-შემოტევა რომ მექნება და დაგახრჩობ ნახავ- უცინოდა და ისე ეუბნებოდა
-დაველოდები როდის „დამახრჩობ“- ტუჩზე იკბინა და თვალი ჩაუკრა
-საზიზღარო! ...თქვენ ბატონო გიორგი დაურეკეთ ლიზიკოს და უთხარით რომ მესტუმროს თორემ მოუხდება ტავისი ახალი კოლექციის ჩემს საძინებელში გამოგზავნა
-გადავცემ ... მირეკავს- გაუკვირდა ასე ადრე რომ განახორციელა ზარი ქალბატონმა ლიზიკომ-გისმენ ლუ
-სახლში რატომ არ ხარ? სად ხარ?
-დადვანებთან ვართ მე და ბავშვები შენ უკვე სახლში ხარ?
-ახლავე წამოდი ვახშამს ვამზადებ და მარტო არ მინდა ვიყო
-ბარბარემ დაგპატიჟა და ხომ არ გამოხვალ?
-ახლა არა ...ამ დრეებში გესტუმრება-თქო გადაეცი
-კარგი მაშინ წამოვალთ
ბავშვებთან ერთად დაბრუნდა სახლში. ელიზაბეტი მისაღებში არ დახვდა, ტყუპები დატოვა და მეორე სართულზე ავიდა. ლიზა საძინებელში იდგა ახალი მისული იყო,კაბას იხდიდა და რაღაცას ლაპარაკობდა. თან დადიოდა ,კაბა რომ მოიშორა უცებ გაცერდა, სახეზე ხელები ჩამოისვა და ხმამაღლა დაიყვირა
-ლუუ რა ხდება?
-მოხვედი? ასე მალე ? ბავშვები თამაშობენ ალბათ ხომ? საძინებელში თუ მისაღებში? მულტფილმი ჩაურთე?
-ლუუ ახლა ღრმად ჩაისუნთქე და თქვი რომ ყველაფერი კარგადაა
-ვერ ვსუნთქავ- პირი გააღო მაგრამ ვერ ჩაისუნთქა- არ შემიძლია
-რა ხდება? სამსახურშია პრობლემა? ხომ თქვი ყველაფერს ვაგვარებო. რატომ ხარ ჯიუტი? ავიყვანოთ ბავშვებისთვის მომვლელი. უკვე ბაღში არიან და მხოლოდ გამოყვანა დასჭირდებათ, ხომ ხედავ როგორი ჭკვიანები არიან .შენც საქმეს მშვიდად მიხედავ,მეც და ასე აღარ გადაიღლები
-არ გესმის... სამსახურია არეფრ შუაშია. ყველაფერი კარგადაა,ყველაფერს ვასწრებ და ვაკეთებ. არც ვიღლები , რა შემატყვე დაღლილობის - მშორდა და ისევ სიარული დაიწყო. პირველივე კაბა გადაიცვა რაც ხელში მოჰყვა.თმა დაიშალა და სულ მთლად აიჩეჩა- ახლა კი ვასწრებ ,მაგრამ მერე არ ვიცი რას ვიზამ. ან მანამდე ... ახლა აშკარად სხვა სიმპტომები მაქვს პირველად დაღლილიც ვიყავი ხოლმე ეს კი აშკარად ენერგიით მმუხტავს,ასეთი არაფერი გამიგია . არა ყველაფერი შენი ბრალია,ისე რა შენი ბრალია რომ ავიჭრები და შემოგივარდები სად მახსოვს წამალი, პრეზერვატივ* და არა როგორ ევრ მივხვდი აქამდე. ამდენ ხანს რას არ ვაკეთებდი
-ლიზა გაჩერდები ? თავბრუმეხვევა უკვე
-ასე ნუ მკიდებ ხელს წამსვე მცხელა და ახლა სექს*ს დრო არაა. საერთოდაც თავბრუ მე მეხვევა,უნდა მეხვეოდეს ...რაღაც სხვა ამბავია ექიმთან უნდა მივიდე სასწრაფოდ! - უცებ მიიწია გიორგის ტუჩებში აკოცა და ისევ ჩანთის ასაღებად გაიწია
-ახლავე გაჩერდი,შემომხედე და დამშვიდდი- გასვლამდე გააჩერა გიორგიმ, მკლავები მოხვია და წასვლის საშუალება არ მისცა -შემომხედე
-გიყურებ! ასე ნუ მიცინი ,შეუძლებელია ახლა შენ ხვდებოდე მე რა მჭირს
-ფეხმძიმედ ხარ? ახლა შენ ფეხმძიმედ თუ ხარ ეს ბავში იმედია ბიჭია თორემ თუ გოგოა ერეკლეს მანიები გადმოვა ჩემში და იცოდე ციხეკოშკში გამოვკეტავ მაგ ენერგოვამპირ ბავშვს,თავდაყირა რომ დაგაყენა ისედაც არანორმალური ქალი
-ნეტა რა გიხარია ... გავაჩენ ამ ბავშვს დაგსვამ სახლში და გაგაზრდევინებ
-რომ შემეძლოს ხომ იცი გაჩენასაც ჩემ ტავზე ავიღებდი ,მაგრამ ღმერთმა შეგვიწყალა კაცები რა ჩემი ბრალია ლუ?
-ღმერთო რამდნეჯერ გითხარი ამ კაცს ასე ყურება შეაწყვეტინე თქო? ნახე შემიკრა უკვე სუნთქვა კი არ მაკოცებს -ლოყაზე რომ მიაწება გაბადრულმა ქმარმა ტუჩები ამოიოხრა და მოდუნდა - მესამე გვეყოლება აზრზე ხარ? ახლა მე ვარ ფეხმძიმედ დაახლოებით ორი თვის
-ასეც ვიცოდი რომ არ იეჭვიანებდი სრულ ჭკუაზე მყოფი... ეს ბავშვი ბიჭია ! - ისევ კოცნიდა და იღიმოდა
-იყოს ბიჭი ... მესამე შვილი მეყოლება- გადაიკისკისა და გიორგის ხელები მოხვი
-იქნებ მესამე და მეოთხე?
-ვითომ ისევ ტყუპები გაქაჩე?
-მე თუ შენ ეგეც საქმეა,რომელიღაც გაუპატიურების დროს იქნებ და ბიჭები გამოგივიდა
-არანორმალურო,ვინმე რომ გისმენდეს იფიქრებდა რომ ერთი საწყალი კაცი ხარ აი ისეთი ცოლები რომ სცემენ... კარგად კვნესოდი დღესაც აბაზანაში
-გაჩუმდი ახლა არ ვიცით ბავშვი რა ხნისაა იქნებ და ესმის
-ისედაც გარყვნილი იქნება ეს ბიჭი და არაუშავს
-როგორი გარყვნილიც არ უნდა იყოს მშობლების საუბრის მოსმენა მაგრად არ დაევასება
-არანორმალურო
-არანორმალურების ოჯახი ვართ - გაიცინა და ტუჩებზე დააცხრა - კიდე ფეხმძიმედ ხარ თან ვაფშე სხვანაირი ხარ ...პირდაპირ სასწაული მელის წინ
-შვებულება აიღე
-მე ?
-დიახ ...მე გიბრძანებ
-მიბრძანებ?
-სამი შვილის შეიძლება ოთხის დედა ვარ,შენ ვინ ხარ? აშკარა უმცირესობაა
-მალე სამი კაცი და ორი ქალი იქნება ამ სახლში და ვნახავთ უმცირესობას
-ჩემი ბიჭები დედას არ მიატოვებენ!
-დედააააა...მამაააა-ბავშვების ხმა, ნაბიჯები და ოთახში ორი პაწაწოს გამოჩენამ უფრო გაამხიარულა ორივე
-დედას პუტკუჩოებიიი...დედას ფუმფულიკოებიი ჩემი დაბლ „თ“ ჩემი თათულიკო თოკუნიკოოოო ჩაიყლაებიან ახლაოოოოო
-მამააა მამიკოო გვიჩელე- უცებ გაიქცნენ და გიორგის უკან დაიმალნენ
-გიორგი ტყვეები გადმომეცი !
-არაა
-არაო? მომესმა? ახლა სამივეს რომ გაკოცებთ დედიკო მერე თქვენი ნებით ჩამბარდებით
ბავშვებს რომ ჩაეხუტა ყველას ერთად გიორგიმ მოხვია ხელი და სათითაოდ აკოცა სამივეს
-პაწაწოებოოო ...გემრიელებოოო ტკბილებოოო...მგონი იმიტომ მინდოდა ამდენი მჟავე.ახლაც მინდა კირტრის მწნილი გვაქ ხომ?
-გუშინ რამდენიმე ქილა მოიტანე
-მართლა? ისე ჩავყარე არც მიფიქრია .დედას ბასასოებს შიათ? დედიკოს რომ აკოცონ ვერ დანაყრდებიან?
-ჩია მე
-მეც
-მამიკო მოგიმზადებთ დღეს ვახშამს
-მამიკო მოგვწამლავს ყველას ამ საღამოს დეედუციეებოოო
ბავშვებს ხელი ჩაკიდა და მათთან ერთად დაეშვა კიბეზე. მერე დაჯდა დივანზე და მულწიკის ყურება დაიწყო. უცებ გონება გაუნათთდდა და მობილური მოიმარჯვა, დარეკა და მერე გიორგის დაუძახა
-ქმარო მოიშორე წინსაფარი,დაყარე დანა, გათიშე ყველაფერი გიბრძანებ ხელები მაღლა ასწიო და დამნებდე
-რა ხდება?
-მაკოცეეე და გეტყვიი- უცებ გაინაზა და პატარა ბავშივით გაიღიმა. გიორგი ამ დროს უბრალოდ შტერდებოდა. აკოცა და მერე შეხედა-ანჩოსთან წავიდეთ რაა ...ხომ გვითხრა ამ დღეებში მესტუმრეთო.გთხოვ რა ვეღარ ვითმენ, მინდა ვნახო მისი პაწაწოები და ვუთხრა ჩემს მესამე ან მეოთხეზე
-წავიდეთ,მაგრამ იქნებ არ სცალიათ ან ჯერ არ ღირს
-დვაურეკე და ლამის გადმომიფრინდა იქედან რას მეკითხები მომიყვანე ჩემი გოჭუნიებიო. შენ ანუ არ უგულისხმიხარ თუ გინდა დარჩი..შენ მარტო ჩემი ხრა და თანაც გოჭი არა უფრო შოკოლადის ფილა -მაისურში შეუცურა ხელი და პრესზე აუსრიალა თითები- ფილა რომელიც სულ შემიძლია დავაგემოვნო
-ხელები მომაშორე ლუუ ხომ იცი ისედაც ზედმეტი მოგვივიდა ფეხმძიმედ ხარ
-იმედია გუშინ რამე არ დაუშავდა ...რამ გადამრია მაინც
-წავიდეთ სჯობს...თორემ მალე დაეძინებათ ბავშვებს. დემეც ხომ უნდა გავიცნოთ მძინარე თუ დაგვხვდა რა აზრი აქვს?
-ჭკვიანი რომ ხარ იმიტომ მიყვარხარ ხომ იცი, შენს ღირსებაზე დახამებული კი არვარ- უცებ გადაიკისკისა და ბავშვებთან დაბრუნდა. არც გამოუცვლია ასე სარაფნით საფარფატდდა. ისე ცქმუტავდა ეზოში შესვლამდე გიორგი გააგიჟა. ბავშვებიც დაბნეულები იყურებოდნენ უკანა სავარძლიდან.
ანჩომ გააღო კარი და სახლში შეიპატიჟა სტუმრები.
-ჩემი ბულკიჩოები როგორ არიანო?
-ნუ დამიკბინე ბავშვები ხომ ხედავ რა სახეები აქვთ კიდევ კარგი ვერ ლაპარაკობენ თორემ ერთი კარგად გამოგლანზღავდნენ
-სანამ ალაპარაკდებიან მანამ უნდა მოვასწრო
-დემეტრე ოთახშია?
-მისაღებში არიან... თებეას ვაჭამეთ და ახლა აძინებენ ბიჭები
-დემეც?
-ორი საათი აყოლებდი ბავშვების ამბებს ლუ რა გჭირს?
-ახლა ერთ გიჟს შენ გიყურებს მეორე მე რომ მივემატები არ დავსტრესოთ ბავშვი... შევეცდები დავმშვიდდე ,მაგრამ ფოტო რომ ვანხე ის როგორ არ ჩავკოცნო?
-არ უყვარს ბევრი კოცნა, უარს არ გეტყვის ,მაგრამ შენ რომ იცი ისე ნუ გადაირევი
-კარგი ,გპირდები არ დავაფრთხობ.ხომ იცი მე ვუყვარვარ ბავშვებს
-მეც მიყვარხარ ჩიტოო
-ანჩიკოოო- ლოყაზე აკოცა და ოთახში შეიჭყიტა. ზურა და რიჟა ბიჭუნა ერთად ისხდნენ დივანზე წინ მინის მაგიდაზე პატარა ქალბატონი თავის კალატში იწვა თვალებმინაბული და პაწუწა ხელებს ამოძრავებდა. ლიზიკო წამით გაჩერდა შეიძლება ფეხმზიმობის ბრალი იყო,მაგრამ ნამდვილად აემღვრა თვალები ,ლამის იტირა კიდეც
-რა კარგები არიან
-მგონია რომ მალე სიხარულისგან გული გამისკდება,ახლა ვხვდები რას გრძნობთ შენ და ეკატერინე
გიორგი ბიჭებთან მივიდა, მიესალმა მათ გვერდით დაჯდა, დემეტრეს ხელი ჩამოართვა გაეცნო და მერე პატარა ქალბატონს მიუბრუნდა. გოგონები კი შესასვლელში იდგნენ
-თითქმის დამეწიე ანჩიკო
-თითქმის? მე უფრო დიდი ბიჭი მყავს. ორივეს გოგო და ბიჭი გვყავს
-მე კიდევ ერთი მეყოლება მალე
-არ არსებობს - ისე წამოიკივლა მერე პირზე მიიფარა ხელი - ხედავ ჩემი ბავშვების მოსვლა რა კარგი ამბებით დაიწყო? - ეხვეოდა და ჩუმად იცინოდა- რა მაგარიააა...ემაკო ყოფილა ჯადოქარი
-რატო?
-ასე თქვა ლიზიკო ისე იქცევა უეჭველი ფეხმძიმედააო ! არ გამიკვირდება მე და მას შვილები თანატოლები თუ გვეყოლებაო
-ეს ექიმები პატარა ჯადოქრები არიან რაა...იმედია ისინიც მალე გაგვახარებენ . მაქსიმე მამის როლში საოცრება იქნება.
-მამის როლში არ ვიცი და ქორწილი კი მოახლოვდა უკვე
-გამაცანი ახლა ეს ბავშვი - ჩუმა დუთხრა ისევ და დემეტრეს თმისკენ წაღებული ხელი უკან გასწია , მერე გაუღიმა პატარა ბიჭს რომელიც უკვე მის წინ იდგა და ქვემოდან უყურებდა-გაამრჯობა პატარავ
-გამარჯობა -გაუღიმა და ლოყები ჩაეჩხვლიტა., ლიზას გააჟრჟოლა ისე მოუნდა იმ ჩაჩხვლეტილი ლოყებზე კოცნა-მე დემეტრე თქვენ?
-ვაიმე საყვარელოოო რა კარგი ხარ - მაინც ევრ შეიკავა თავი დაიხარა ხელი მოხვია და ჩაეხუტა- მე ვარ ელიზაბეტ დეიდა ... თუმცა დეიდა არ დამიძახო ძალიანა ხალგაზრდა ვარ გიორგის ჩემს ქმარს შეგიძლია ბიძია დაუძახო ის უკვე ასაკშია . ჩემი ბავშვები ხომ გაიცანი უკვე? ჯერ ვერ ლაპარაკობენ კარგად,მაგრამ მალე ისწვალიან. მე ანჩოს მეგობარი ვარ
-ვიცი მითხრა დედიკომ ჩემი მეგობრები მოვლენო, მართლა ძალიან ლამაზი ხარ -ეს რომ უთხრა ლოყები აუწითლდა და თვალები იატაკს გაუსწორა
-მადლობა საყავრელო , შენც ძალიან ლამაზი ხარ.უსაყავრლესი და უტკბილესი- სანამ ლიზიკო ბიჭს ეხუტებოდა, ანჩო ისევ ღიმილაკრული იდგა , კიდევ ერთხელ წარმოთქმული“დედიკო“ ჩაესმოდა ყურებში. უცებ წონასწორობა დაერღვა, ზურამ ხელი მოხვია და მუხლებზე დაისვა. ლამის სიცილით დაიგუდნენ ტყუპები თებეას რომ მოშორდნენ და ორივე დედიკოს აეკრო, იეჭვიანეს აშკარად ისე უყურებდნენ დემეტრეს
-მგონი გაბრაზდნენ რომ ჩამეხუტე
-ეჭვიანები არიან ... შენ არ გაუბრაზდე ხო?
-არა, მე ხო დიდი ბიჭი ვარ
ლიზიკო და ანჩო ბავშვების დაძინებამდე საუბრობდნენ. დემეტრეც აალაპარაკეს ,ცოტ ცოტას საუბრობდა ,მაგრამ არც ცუდი მოსაუბრე ერქვა. ტყუპები დედიკოს მიეკრნენ და არ მოშორდნენ. მერე ორივეს ძილი მოერია და დაბრუნდნენ სახლში.
გიორგიმ საძინებელში გადაანაწილა ცოლ-შვილი, მძინარე ლიზიკოს აკოცა და ბექასთან წავიდა. ბატონი კონჯარია სახლში იყო , რაღაც ფურცლებს ჩაჰკირკიტებდა გიორგი რომ მივიდა
-რა დროს საქმეა კონჯარია მალე შენი ძმა მესამე შვილის მამა გახდება-ომახიანად შესძახა და ბექაც წამსვე გამოფხიზლდა
-მესამე? ღადაობ ტო? ლიზიიკოოო შე მაგაროოო ...იმენა რძალზე რძალია რაა
-შენ შიგ ხო არ გაქ ბიჭო !
-ნუ მეეჭვიანები შე ჩემაა რაა იასნად შენ რო არა ბავშვი არ იქნებოდა- გადაიხარხარა და მოეხვია . მხრებზე ხელი დასცხო და მერე თავი აურიაა- რას ვიფიქრებდი ბიჭო ასეთი ქმარი და მამა თუ იქნებოდი ჰა?
-ჩემზე ამბობ?
-ისე ამბობს ახლა ვითომ სულ იმას გაიძახოდა ცოლი უნდა შევირთოო ... რას დალევ ?
-სულერთია, დიდხანს ვერ დავრჩები
-კაი ერთი რა რამდენი ხანია ასეთი კარგი ამბავი არ გამიგია! დავლიოთ რა
-ისე მიყურებ მარტოს ვერ დაგტოვებ
-შენ გარდა ვინ გამიგებს
ილაპრაკეს, ძირიტადად გიო ლაპრაკობდა, ბექას არაფერი უთქვამს საქმესთან დაკავშირებით. ყველაფერი მალე დასრულდებაო მხოლოდ ეს უთხრა წასვლამდე გიორგის და მერე თავადაც მანქანაში ჩაჯდა. გიორგის გასვლას ელოდა და თავადაც დატოვა სახლი. შუაღამე იყო, ბინის კარი გააღო და შევიდა. ნაბიჯები ერეოდა-თქო ვერ გეტყვით ,მაგრამ ნამდვილად ეტყობოდა რომ ნასვამი იყო. შესვლისთანავე გაიგო სიმღერის ხმა, შემდეგ აგილზე გაიყინა, ორიენტაციადაკარგული კედელს მიეყრნდნო და უყურებდა თვალწინ გადაშლილ საოცრებას-ელეონორა ცეკვავდა. თვალებდახუჭული სარკეების წინ ტრიალებდა, საუცხოო სანახავი იყო იტყოდით ახლა შეიძლება მოვკვდე კიდეცო. ბექა უბრალოდ გაითიშა,თვალი არ დაუხამხამებია, ყველა მის მოძრაობას უყურებდა, აღიქვამდა და გრძნობდა. თვალს ვერ აშორებდა მის სპილენძისფერ თმას სახეზე რომ ეფარებოდა ტრიალისას ქალს, მის გამოთლილ სხეულს , თეთრ მკლავებს, ბროლის ყელს და სუნთქვა თანდათან უჩქარდებოდა. სისხლი უდუღდა, იწვოდა კონჯარია მაგრამ ნაბიჯს ვერ დგამდა. უბრალოდ არ შეეძლო შეეწყვიტა ეს საოცრება. დიდხანს ცეკვავდა ქალი, თითქოს არ იღლებოდა, ბოლოს ერთიანად მოწყდა თითქოს კუნთები გაუქრა ,საყრდენი გამოეცალა .იატაკზე ჩაიკეცა ხელისგულებით ეყრდნობოდა იატაკს თავი დაბლა ჰქონდა დახრილი, თმები წინ გადმოეყარა ,სახე არარც კი უჩანდა. მთელი სხეულით თრთოდა,ცახცახებდა თვალებიდან წამოსული ცრემლი იატაკზე ეცემოდა წამის წინ რომ დაფარფატებდა იმ იატაკზე . იმ წამს გამოფხიზლდა მკლავები რომ შემოეხვია სხეულზე ,თავია რ აუწევია ,არც შერხეულა .იქნებ არც იცოდა ვინ იყო იქ , ვერ მიხვდა ბექა რომ უყურებდა. კონჯარიაც არ ეხებოდა ზედმეტად, უბრალოდ მის გვერდით იჯდა თავი მის მხარზე ედო და ხელებს არ უშვებდა.
ქალი მოდუნდა, დამშვიდდა, ხელები ბექას მოხვია თავი მკერდზე მიადო მხრით მიეყრდნო და თვალები დახუჭა. ერთხანს ასე იყვნენ, შემდეგ გასწორდა ბექამ თმაში თითითები შეუცურა და სახეზე ჩამოყრილი ღერები მოაშორა. საოცარი ფერი ჰქონდა ხორგუანის თვალებს, მუქი ყავისფერი შავში გადადიოდა, სევდისფერი იყო მთლიანად, ტკივილისფერი ,სასოწარკვეთილების ელფერი დაჰკრავდა
-აქ არ უნდა იყო- ხმადაბლა უთხრა ,ბუდას პოზა მოირგო, და ისე დაჯდა . ჯერ უყურებდა კონჯარიას რომელიც ხმას არ იღებდა-მითხარი აღარ მოვალო!
-გითხარი
-აქ არ უნდა იყო
-არ უნდა ვიყო,მაგრამ ვარ
-კარგია რომ ხარ
-კარგია
-ძალიან კარგია
-სულ უნდა ცეკვავდე !
-მიყურებდი?
-არა მხოლოდ...გგრძნობდი ,მესმოდა ,განვიცდიდი
-მე შენთვის არ ვცეკვავდი!
-ოდესმე იცეკვებ , სცენაზე დადგები იქ უამრავი ადამიანი იქნება შენ კი ჩემთვის იცეკვებ! შეიძლება ვერ დაგინახო ,მაგრამ გიგრძნობ. იქ არ ვიყო,მუსიკაც არ მესმოდეს ,მაგრამ მაინც ვიგრძნობ
-მთვრალი ხარ
-ძალიან
-მხოლოდ ალკოჰოლით?
-არა - თავი გააქნია ,ისევ უყურებდა . ელეონორამ თვალები დახუჭა ,წამის შემდეგ ისევ ძველი ცივი მზერა დაუბრუნდა
-მერე აქ რა დაგრჩენია
ბექას სიმწრის ღიმილმა გაუპო ბაგე ,რომ მიხვდა მის ფიქრებს. თავი დახარა და ხმამაღლა გაიცინა მერე მკლავში წვდა ქალს და ადგომა აიძულა
-რას აკეთებ!
-გეშინია ? - ისე უყურებდა ნებისმიერს შეეშინდებოდა,თითქოს დემონი ჩასახლდა მის სულში -მიპასუხე ხორგუანის ქალო ,ჩემი გეშინია? რას ფიქრობ ...მიდი მითხარი
-მტკენ გამიშვი
- ! შენ ხომ გკიდია მე რას ვგრძNობ, საერთოდ მე გკიდივარ ლიჟბი შენი გაიტანო! მერე რა რო ახლა მნიშვნელოვანი მიზანი გაქვს, თუნდაც რამე სისულელე იყოს მაინც შენსას გაისწორებდი ხომ ასეა ...მიპასუხე და მორჩი ასე ყურებას. რომ გტკენ უნდა გეტყობოდეს გესმის? უნდა გამოხადავდე,უნდა გეცვლებოდეს მზერა, უნდა სახეზე გეტყობოდეს რომ გტკენ .ამის დედაც ...ჭკუიდან გადაგყავარ , იცი რასაც მიკეთებ და მაინც არ წყვეტ! იცოდი იქ რომ ვიყავი,თვალები რომ გაახილე კარგად დაინახე ჩემი ანარეკლი .გინდოდა მენახე როგორი ხარ როცა მარტო რჩები და მაინც არ ტყდები , მაინც გინდა ჭრილობაზე დამაბიჯო
-გათიშული მეტ სისულელეს ამბობ! შენ ვინ ხარ რომ ეს პატივი გერგოს
-ვგიჟდები ამას რომ მეუბნები“შენ ვინ ხარ“ ერთ დღესაც თავად მეტყვი ვინ ვარ ! - ყბაზე მოუჭირა თითები და ტუჩებზე ცხოველივით ეტაკა. მერე მოშორდა და უკან დაიხია ,მაგრამ არც ისე გაწეულა რომ ელეონორას წასვლის საშუალება ჰქონოდა
-ავადმყოფი ხარ !
-ალქაჯი ჩამისახლდა გულში და ნელ-ნელა მაცლის ,უიმედო მდგომარეობაა- გაიცინა და მისი თმა მთლიანად მოიქცია მუჭში
-უნდა დაბრმავდე და გადარჩები!
-მაინც დაგინახავ, უკვე ზედმეტად კარგად ვიცი ყველა შენი ნაკვთი. ვეღარასდროს რომ ვერ იხილოს მზის სხივი ჩემმა თვალებმა შენს სახეს მაინც დავინახავ!
-ვცადოთ
-თვალებს დამთხრი?
-ზედმეტად გიციმციმებს, უაზროდ ბრჭყვიალებს მაშინ როცა საერთოდ არ უნდა ხტოდნენ ჭინკები და საერთოდ ზედმეტად უცხო ფერისანი არიან!
-ძალიან საშიში ქალი ხარ ! არაფერს აკეთებ , არ მეწინააღმდეგები ისე მიშორებ...გიპნოზის უნარი გაქვს?
-მე არაფერს ვაკეთებ, უბრალოდ ასეთი ვარ. ასეთი გამაჩინა ჩემმა შეშლილმა დედამ და ჩამაგდო იმ წყეული კაცის ბინძურ ხელებში ! ახლა რომ მხედავ ერთროულად ვარ სამი ადამიანის ნაზავი საწყალი კეთილი კაცის რომელმაც თავისი ფეხმძიმე საცოლე სხვა კაცს გადაულოცა ვერ დაიცვა და ვერაფერი გააკეთა მის დასაცავად. იმ ქალის რომელმაც თავი არ მოიკლა ,საცოდავი ქალის რომელმაც გადაწყვიტა სულ მარტო დავეტოვებინე და თავის საცოდავ კაცთან თავის შექმნილ ილუზიაში ეცხოვრა და იმ ამაზრზენი არსების რომელიც მიყურებს და ჩემში თავის საყვარელ ქალს ხედავს, ქალს რომელზეც იმდენჯერ იძალადა რომ მისი სხეულიდან საყავრელი კაცის სურნელიც კი გააქრო . კაცის რომელმაც მანამ მომიშორა თავიდან სანამ დედაჩემს არ დავემსგავსე ,სანამ არ გავიზარდე სანამ ქალს არ დავემსგავსე ,სანამ ასეთი არ გავხდი ! შემომხედე ...თვალს რატომ მარიდებ, რატომ მიყურებ ასეთი თვალებით გეცოდები ხომ? ახლა აღარ ხარ მაღალ ფეხზე? შენია ზრით სულიერი შემაშინებს? რამე შემაშინებს ამქვეყნად? მიპასუხეე ! შენნაირი ადამიანი რომ არ ვარ დედაჩემს რომ არ ვგავარ და არ გავურბივარ რეალობას არც ილუზიით არც ნარკოტიკებითა და სასმელით იმიტომ ვარ უგულო? არ ცდები,არავინ ცდება უგულო ვარ, ქანდაკებაზე უფრო ცივი და უსულო ვარ, სული არ მაქვს იმ ქანდაკებებს კი აქვთ მოქანდაკე მათში აქსოვს საკუთარი სულის ნაწილს . ნახატებსაც აქვთ სული მე არ მაქვს...საბედისწერო ქალიც ვარ , ყველა მოკვდა ვისაც ვუყვარდი, ისე კი არა როგორც შენ. ისინი ბრმები იყვნენ, ვერ ხედავდნენ ჩემს სხეულს ვერ აღიქვამდნენ ჩემს სილამაზეს მხოლოდ ესმოდათ ჩემი . ყველა მკვდარია მიუხედავად იმისა რომ მე არცერთი მიყვარდა მაინც მიწის სქელი ფენა ფარავს ყველას! ღმერთს სთხოვე რომ არ გიყვარდე ,ან ყველას გამოემშვიდობე და დაელოდე როდის მოვა შენთან სიკვდილი ,ბოლოს ჩემ სახეს დაინახავ ყველა მე მხედავდა ვუყვარდი და იმიტომ ! შენნაირები კი არ იყვნენ ანგელოზები იყვნენ , ცხოვრების ღირსნი იყვნენ მათ გამო დედებმა შავები ჩაიცვეს ! ვქვავდები, გრძნობები მეკარგება როცა მოდის და მეხვევა თავისი დამპალი ხელებით მეხება ,როცა მიყურებს და დედაჩემს ხედავს . ყოველ ჯერზე როცა მამას ვეძახი და ვუღიმი - სახე შეშლილს მიუგავდა, თმებში შეიცურა თითები და ძლიერად მოუჭირა - მინდა რამე ბასრი ავიღო და მთელი სხეული დავისერო ,მთელი სახე დავისახიჩრო რომ არ შემომხედოს გესმის? მე რომ ასე შევხედო,მე რომ გამომეტყველება შევიცვალო ემოციები გამოვხატო ყველაფერი განადგურდება. შურს ვეღარ ვიძებ მისი შემოხედვის და შეხების გამო, იმის გამო რომ დამაობლა დედა ცოცხლად დამარხა ჩემთვის ,მამა მოკლა და ცხოვრების უფლება წამართვა. 30 წელი ,მთელი 30 წელი სიცოცხლე წამართვა ! აღარასდროს მთხოვო გრNძობების გამოხატვა, ასეთი იქნება ყოველი გრძნობების ამოფრქვევა და მეეჭვება ასეთი გინდოდე ! ასე ნუ მიყურებ, ახლა უნდა გეცოდებოდე, უნდა გეზიზღებოდე, გული უნდა გერეოდეს ჩემი დანახვისას ასეთი მზერით ნუ მიყურებ!
-რატომ არ მოკალი ,როგორც კი გაიგე ყველაფერი მაშინვე რატომ არ მოკალი !
-იმიტომ რომ სისულელე იქნებოდა, ეს შურისძიება არ იქნება თუ არ ეცოდინება რომ გავანადგურე, ცოცხლად უნდა დალპეს და მერე მან უნდა მოკლას ვისი სისხლიც მართებს! ჩემი შურისძიება სხვანაირი იქნება, ისეთივე დახვეწილი როგორიც შემეფერება ! თუ მოვკლავდი ვერ მოვისვენებდი, სისხლი დამახრჩობდა ყოველ ღამით მისი დამპალი სისხლი! რომ გავანადგურებ შემდეგ გავთავისუფლდები , იქნებ სულიც ვიპოვო მისი პირველი შეხებისას რომ დავკარგე ... მერე ცხოვრებით უნდა დავტკბე .ყველა და ყველაფერი დავივიწყო და გავქრე აქედან
-ამას არ უნდა მეუბნებოდე
-იმდენი რამ გითხარი რაც არ უნდა მეთქვა...არ გაბედო ჩარევა და თავის გამოჩენა!
-შურისძიება ისეთი რამეა გემო ეკარგება როცა შენს ნაცვლად სხვა აკეთებს! ვერასდროს მოისვენებ მე რომ ჩემი ზიზღი გადმოვანთხიო მივიდე და მოვკლა, არადა რა დიდი სიამოვნებით მოვკლავდი.მე მისი სისხლიც დამამშვიდებდა ,მაგრამ ასე ვერ მოგექცევი. თავისუფლების ორი ვარიანტი არსებობს ან უნდა მიუტევო და ან უნდა გაუსწორდე ისე როგორც იმსახურებს !
-აი რატომ იცი შენ ყველაზე მეტი ჩემ ცხოვრებაზე ...კარგი ბიჭი რომ იყო მეტყოდი შეეშვი, დააჭერინე ციხეში იქნება და ყველაფერი დასრულდებაო.
-ციხეში ჯიბის ქურდებთან ერთად? ელეონორა... ცოცხალს ტოვებ ?
-არა !
-ვინ მოკლავს
-შენ გინდა მოკლა?
-მაინტერესებს ვინ მოკლავს
-ის ვისი ხელიდან სიკვდილიც უწერია!
-დარწმუნებული ხარ რომ შეძლებს?
-შეიძლება მე ვერ შევძლო,მაგრამ ის აუცილებლად მოკლავს! ეს მანიჭებს სრულ სიმშვიდეს ...შენ კი ნარკომანო ბიჭო სახლში უნდა წაბრძანდე ! დავიღალე შენი თვალების ყურებით
-სხვაგან გაიხედე
-აქ რომ ხარ მაინც თვალებს ვუყურებ, სხვაგან ვერ იხედები და იმიტომ!
- ჩემი მზერაც გაღიზიანებს?
-არა და სწორედ ეს მაგიჟებს!
-ყველაფერი რომ დასრულდება ისევ იცეკვებ?
-სცენაზე არა,ისე კი ყოველთვის ვიცეკვებ . როცა ყველაფერი დასრულდება, თუ კარგად მოიქცევი გპირდები ერთხელ შენთვისაც ვიცეკვებ
-კიდევ ვისთვის იცეკვე
-საკუთარ თავს !
-რატომ მე ?
-მეც იგივე კითხვა მექნებოდა ასეთი ლამაზი რომ არ ვიყო !
-ლამაზი არ ხარ
-ღვთაებრივი ხომ?
-გაინტერესებს რატომ ?
-შევცდი?შეუძლებელია!
-იდუმალი ,შეუცნობელი, მრავალფეროვანი ხარ. მოვედი შენი ნამდვილი სახე რომ დამენახა, ერთიც მეყო მას მერე სულ სხვა ხარ ,მაგრამ ის ერთხელ ხილულიც სამუდამოდ ეყოფა ჩემს გულს!- მიუახლოვდა შუბლზე აკოცა და წამით შეყოვნდა- თავს გაუფრთხილდი ! შევხვდებით როცა ყველაფერი დასრულდება -ცხვირის წვერი კანზე შეახო, ლოყაზე აკოცა უნდა წასულიყო . მოშორდა რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა უკან
-პირობას მაძლევ რომ მხოლოდ დასასრულს შევხვდებით?
-ვფიცავ რომ ვერ მნახავ, ვერ დაგპირდები რომ არ მოვალ და შორიდან არ დავტკბები შენი ცქერით. გპირდები რომ შუერისძიების უფლებას მოგცემ და არ ჩავერევი!
ისევ გადადგა უკან რამდნეიმე ნაბიჯი, უკან მიდიოდა ელეონორა კი თვალს არ აშორებდა თითქოს მის გონებაში შეაღწია და აზროვნების უნარი წაართვა. მიუახლოვდა ხელები მოხვია და ტუჩებზე დააცხრა.
იმ ღამით არ არსებობდა არავინ ხორგუანისა და კონჯარიას გარდა. იმ ღამით მხოლოდ ორნი იყვნენ ,ერთად ,ერთმანეთისთვის. პირველად და იქნებ უკანასკნელადაც. გამომშვიდობებას ჰგავდა ყველაფერი, ყველა გრძნობა , ემოცია ერთ ღამეში ჩაეტია, ყველა შეხება ამბავს ყვებოდა,მათ ამბავს რომელსაც გაგრძელება არ ეწერა!


მინდოდა მხიარულად გამეგრძენებინა,მაგრამ არ გამომივიდა. მომდევნო თავში იქნები უზღვავი სითბო და სიტკბო გპირდებით