სახლში შოკირებული მივედით სრული ამ სიტყვის მ,ნიშვნელობით ყველანი. ირაკლი თავის გზას დაადგა ქეთიც შინ წავიდა თან ისე რომ ვერც მოვახერხე გაფრთხილება ვინმესთან რამე არ ეთქვა მაგრამ ვინმეზე ძალიან ვატოს არ მინდოდა გაეგო ჩემი ცუდად ყოფნის ამბავი.
- ამიხსნი რა გეტაკა?- გაბრაზებული და გაკვირვებული მომვარდა ეკა როდესაც ქურთუკი დაკიდა და სავარძელში ჩაჯდომა მაცადა
- რა უნდა ავხსნა?!,, რა იყო მეგობარი მამაკაცი მყავდეს არ შეილება? ისე გაიოცებ ხოლმე გეგონება სიახლეს ვამბობ რამეს..
- ეგ მესმის მარა ფეხმძიმობა აუცილებელი იყო?
- ეკა ეხლა საერთოდ არაფერზე არ მინდა ლაპარაკი ხო მიხვდი რომ ჩემთვისაც სიახლეა ეს ყოველივე?!
- კი მივხვდი მარა ზრდასრული ადამიანი ხარ და შედეგები რო აქვს ყველაფერს ხომ იცი?
- დედა - მე დედას მივუტრიალდი რომელიც გაოგნებული იჯდა ტახტზე და ხან მე მაკვირდებოდა ხან ეკას- შენ არ იდარდო დედა ხომ იცი ამასაც მოვაგვარებ... ვიცი ამ ბოლო დროს ბევრი განერვიულე მაგრამ ..არ მინდოდა
- ნატა, შვილი კარგია ,,, ძალიან კარგია საიდანაც როგორც და ვისგანაც არ უნდა იყოს... უბრალოდ ამას გეტყვი- მიპასუხა დედამ.
ჩემს ოთახში გავედი, ახლა ფიქრი მინდოდა ყველაფერზე, სასამართლოში ყველა მომხდარ ამბავზე... ნიკას და ვაჟას პრობლემა მოგვარდა, ახლა ვატოს ბედი მაღელვებდა,,, მას ხომ მთელი ცხოვრება "ყოფილი პატიმრის იარლიყი " შერჩებოდა...იქ უნდა გაეტარებინა მისჯილი პერიოდი და როგორ გაატარებდა ვინ იცი... ვატოზე ფიქრები უცებ გამეფანტა როდესაც გულძმარვა მომეძალა... მე და შვილი?!.. მე და შვილი და თან ვატოსგა?! ღმერთო ეს ხომ აბსურდი იყო,, ეს ხომ შეუძლებელი იყო,,, თავს ვეღარ ვართმევდი ამდენ ფიქრებს და ეკას დავუძახე
- რა მოხდა,, ცუდად ხარ?!-მკითხა შეშფოთებულმა
- კი ეკა ცუდად ვარ,,, მაგრამ სხვანაირად ცუდად...
- რა მოხდა... თავთან ჩამომიჯდა , მეც გავხსენი პირი და ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი.. მის რეაქციაზე არ მიფიქრია უბრალოდ ყოველივე ვინმესთვის რომ არ მეთქვა მეგონა ეს შინაგანი დარდი და ფიქრები გამაგიჟებდნენ
- შენ ალბათ ხუმრობ... რა ბავშვი მისგან? - წამოდგა და თავზე დამადგა ახლოს პასუხის მოლოდინში
- კი მისგან ...- მრცხვენოდა ვერ ვუყურებდი
- ვაიმეეეე,- ხელის გული შუბლზე შემოიტკიცა ისე რომ საშინელი ლაწანის ხმა გაისმა - არაააა ასეთი რამე და შენგან ?! აი პროსტა თუ მჯეროდეს რა - ნერვიულად მიდი მოდიოდა ოთახში
- რა ვქნა რა გავაკეთო?!,, შევცვლი ახლა რამეს?... ხო მივქარე და თან მაგრად მაგრამ იმას რას შევცვლი რაც იყო ეხლა რა შევცვალო მითხარი
- არ ვიცი ნატა ,,, მართლა არ ვიცი... უნდა დავფიქრდე რა... ეხლა ნურაფერს მათქმევინებ ოღონდაც...
- კარგი ... ერთად ვიფიქროთ...გადავწყვიტოთ აბორტი თუ ვაჩენ...
- რაო? - გაიკვირვა - მეღადავები?- ისევ საწოლზე ჩამომიჯდა - რა აბორტი ნატა შენ ხ არ გაგიჟდი?!
- მე? - მაოცებდა მისი ასეთი საუბარი და რატომღაც მეგონა ის გაგიჟდა - შენ როგორ გგონია მე ..
- ხმა.. ერთ წუთს მომისმინე... რას ერჩი მაგ ბავშვს ჰა?... დაგიშავა რამე? ...რა მაგის ბრალია თუ კი ასე მოხდა... მერე კიდე შენ რა გგონია ესე ადვილია პირველი შვილის მოშორება?.. შენ როგორ გგონია მე აქამდე შვილი რატომ არ მყავს?!
- ეხლა არ მითხრა ..- გაოგნებული ვუყურებდი
- ხო ხო,, ზუსტადაც.. იცი რამხელა შანსია რომ აღარ გეყოლოს?! და შენ აბორტზე როგორ ფიქრობ ნუ მაგიჟებ კარგი რა..
- აბა რა ვქნა ეკა??.. შენ გგონია მე არ მინდა შვილი? მაგრამ ვისგან ვისგან?? რა ვუთხრა ხალხს?! რა ვუთხრა ბავშვს რო მკითღხავს მამაჩემი ვინ არისო? - სასოწარკვეთილი ვსაუბრობდი
- არაფერი,,, არავის არაფერი უთხრა,,
- ეგ როგორ ?!- გავიკვირვე
- აი ესე... ბავშვს თავი დაანებე და თ დამიჯერებ ჯობია საერთოდ ბავშვმაც არ იცოდეს მისი მამის ამბავი... ხალხი დაიკიდე.. ბავშვს კი რამე ისტორიას შევთხზავთ და ... მოკლედ ჯერ დრო გვაქვს..
- და ვატო? - ვკითხე მე
- რა ვატო?!- გაბრაზდა - რა ვატო შენ ხო არ უბერავ... უნდა ეხლა იმას ბავშვი?
- რომ გაიგოს?
- ვერ უნდა გაიგოს.

* * *
- ბურდული მნახველია შენთან - ციხის საკანში ვატოს გვარი დაიძახეს და იხმეს
- მოვდივარ - ნელა წამოდგა აუჩქარებლად და საკნის კართან მივიდა
- ხელები ზურგს უკან...
- ვიცი ხო ვიცი ..- ბორკილები დაადეს და გრძელი დერეფანი რამდენიმე გისოსიანი კარით ასე გაატარე, მნახველთა ოთახათან ბორკილები მოხსნეს
- ნახევარი საათი- დრო დაუზუსტეს ვატოს და კარი შეუღეს. ჩაუარა ვატომ "კაბინებს"და ერთერთტან გაჩერდა სადაც ქრთი და დათო არმოაჩინა. ჩამოჯდა მინის წინ და ყურმლი აიღო
- აი თქვენი დანახვა რომ გამეხარდა პროსტა რააა - თვალებიდან ბედნიერებას აფრქვევდა- როგორ ხართ?
- კარგად შენ როგორ ხარ?.. აქამდე არო არ შეილება ჯერო და იმიტომ ვერ გინახულეთ... არაგვიშავს შენ როგორ ხარ ძმა?- ჰკითხა დათომ
- კარგად დავით ... აქ კარგად ყოფნა როგორც შეიძლება აი ისე ვარ... ქეთი როგორ გალამაზებულხარ გოგო - ღომოლით უთხრა
- მახინჯი როდის ვიყავი?!- ხუმრობითვე მიუგო ქეთომ - ჩვენს მერე შენები შემოვლენ ისინიც აქ არიან...- ახარა ქეთიმ. ისაუბრეს ზოგადად ყველაფერზე მოკითხვები, გარეთ ამბბეი, შიგნით ამბები...
- ნატა რას შვება?! .. ქეთი.. როგორ არის რამე ჭირს?მთელი ორი კვირა გავიდა სასამართლოს მერე და არაფერი ვიცი..
- კარგად არის - დათომ უპასუხა როდესაც ქეთი პასუხს აყოვნებდა - კარგად არის დათო ცუდად რატომ უნდა იყოს რო?!
- დავით.. შენ რა იაზვობ ბრატ?!- გაიკვირვა ვატომ - კარგად უნდა იყოს იასნია აბა რისთვის ეს ყველაფერი?!
- ხოხო მმესმის იზვინი.- ხელები აწია დათომ
- სად არის რას შვება ვაშე როგორაა ჰა აბა თქვით ..- სული დაელია ვატოს სანამ რაიმეს იტყოდა დათო ან ქეთი
- სახშია .. ზის სახში და არის..
- ი ვსო?!.. ეგ რა პასუხია?! არ ნახულობ ქეთი? არ კონტაკტობ?
- კი ვატო ხომ იცი წელი მთავრდება და როცა ვახერხებ ყოვლთვის ვკითხულობ.. უბრალოდ...- ქეთი გაჩუმდა
- რა უბრალოდ აბა თქვი
- იტოკში ვატოო...- განაგრძო დათომ - ნატა ორსულადაა ძმაო..- სამარისებური სიჩუმე ჩამოწვა, სამივე ერთმანეთის რეაქცია ელოდა
-ღადაობ?? - არ იჯერებდა ვატო - რა ორსულად ბიჭო რას ამბობ ეე
- რას ვღადაობ შენ ხო არ უბერავ... ვღადაობ არა..
- ხო ვატო მასეაა, იქ ვიყავი ექიმმა რომ თქვა ფეხმძიმედ არისო... და მემგონი თავისი ადვოკატისგან,, რაღაცა სირად სტუმრობს ნატას და..- ძალიან არ უნდოდა ქეთის ვატოზე სიმართლის თქმა და ნაწყვეტ ნაწყვეტ ლაპარაკობდა
- ჩემი დედა ვატირე...- შეიგინა ვატომ- არ მჯერა... შანსი არაა იმ ირაკლისთან ურთიერთობა ჰქონოდა ,, არა რააა
- კაი ძმაო რა გჭირს?! რასაც უნდა იმას იზავს ჟვარი ხო არ აქვს შენზე დაწერლი ვაა?!- შეუტია დათომ
- ან ჩემია?! - ცერად გამოხედა ვატომ მათ..- იქნებ ჩემგან არის ფეხმძმედ?!
- რააა?! - ორივეს ერთდროულად აღმოხდა პირიდან...- შენ რა.. შენ და ნატა?!
- კი დავით... მაგრამ ეხლა მაგას რა მნიშვნელობა აქვს... - ბადრაგმა შემოიხედა და ქეთის და დათოს წასუვლის დრო შეახსენა - იტოკში არ წახვიდეთ ჩემებს რო დაველაპარაკები წერილს გამოუშვებ და მიუტანეთ ნატას.


* * *
ირაკლი მართლაც კარგი იურისტი იყ. ის თურმე ეკასთან ერთად უნივერსიტეტში სწავლობა უბრალოდ სხვადასხვა ფაკულტრტრბზე და იქიდან მეგობრობდნენ. რადგანაც ირაკლიმ კარგად იცოდა ვატოს დამოკიდებულება და სიტუაცია ზოგადად, ამიტომ ეკამ დაიბარა ირაკლი და როგორც კარგ იურისტს რჩევები ჰკითხა როდესაც საქმის კურსში ჩააყენა. რათქმა უნდა ირაკლის გაოცებაც დიდი იყო რომ მე ამხელა ზრდასრული ჩამოყალიბებული ადამიანი ასეთ სულელურ სიტუაციაში აღმოვჩნდი, მაგრამ არაფერი უთქვამს.
- მშობლობა ასაკით არ განისაზღვრება.. ბიოლოგიური მშობელი ყველაზე პირველი მშობელია ასე რომ გინდა თუ არა ვატო მამაა- სიტყვა მამაზე დამბურძგლა. ან როგორ უნდა ყოფილიყო ვატო მამა
- ეგ გასაგებია მაგრამ შესაძლებელია რომ დედის თანხმობის გარეშე მოხდეს შემოწმება ბავშვის დნმ-ის?- ჰკითხა ეკამ
- საერთოდ არა მაგრამ არის მაინც დაჟინებული ქურდული ხერხები და მაინც იგებენ ასეთი გზით
- მდააა - თქვა ეკამ...
- ვიტყვი რომ სხვისგან მყავს...- ვთქვი მე უცბად მოფიქრებული აზრი
- ოხ აი გენიოსი- ფამცნა ეკამ..- და ის სხვა სად არის აბა?
- მე ვიქნები - თქვა ირაკლიმ და მეც და ეკამაც სწრაფად გავხედეთ
- შენ?- გაიოცა ეკამ
- ხო, ფიქტიურად, .. დავფიქსირდებვი როგორც მამა, ამისთვის არ არის საჭირო ქორწინება უბრალოდ დავწერ რომ ვაღიარებ ცემ შვილად მაგრამ გვარს აძლევს დედა ჩემი თანხმობითვე, მაგრამ ბავშვს ეწერება საბუთებ ში მამის ვინაობა - მოკლედ ირაკლიმ აგვიხსნა ყველა ფორმალური მხარე რაც იყო, და ასეთ დიდ დახმარებას შეგვპირდა
- რატომ აკეტე ამას?- ვკითხე როდესაც ვაცილებდი
- ბავშვები მიყვარს ძალიან.. მე საკუთარი არ მყავს მაგრამ ისე აგერ შენი მესამე იქნება - გამიღიმა და მუცელზე დამხედა
- ვერ მივხვდი??
- მე უნაყოფო ვარ ნატა.. ასე რომ ჩემ ცოლთანაც არ არიან ჩემი შვილები, ნაშვილები გვყავს და არც ამ ბავშვ მოვაკლებ რამეს და არც ხელს შევუშლი რამეში,,, ასე ვცდილობ ავანაზღაურო ჩემი ასეთ მდგომარეობა..- შემეცოდა, და თან დიდი პატივისცემით და დადებითი მუხტით ავივსე.
იმ დღის შემდეგ ირაკლი ხშირად გვსტუმრობდა, ძირითადად სულ საქმეებზე, მართლაც რომ გულთბილი და წრფელი მეგობრობა ჩამოგვიყალიბდა, არასოდეს უკითხავს არაფერი ზედმეტი არც ახსნა ან ინტერესი გამოუჩენია თუ რატომ დამემართა ასე. აღრიცხვაზეც დავდექი.. დედა ძალიან ბედნერი იყო რომ ოჯახში პატარა გვეყოლებოდა და ახლა უკვე ძალიან დიდი სურვილით შეიმკო რომ ირაკლის მართლაც ცოლად მოვეყვანე.
საღამო იყო როდესაც ქეთი მესტუმრა,მომენატრა ეს პატარა ქალბატონი, დავსხედით და მოვიკითხე, თბილად მივიღე და თბილად ვისაუბრეთ
- ვატოს არ მოიკითხავ? - მკითხა როდესაც ასე ვთქვათ სასაუბრო თემა ამოვწურეთ
- კი მოვიკითხავ და ვატოზე მე ირაკლისგან ვიგებ ბევრ ამბებს, ასერომ არ იფიქრო რომ არ ვდარდობ მასზე
- მე და დათომ ვინახულეთ.. ისიც დარდობს შენზე..
- ხომ უთხარი რომ სადარდებელი არაფერი?
- კი რათქმა უნდა ... ვუთხარი და წერილი გამომატანა შენთან..- სკამის სახელურიდან ჩანთა მოხსნა და კონვერტი გადმომცა- იქნებ გენახულათ ერთხელ?- თითქოს მთხოვა
- ქეთი არ გამოვა... ვერ ვინახულებ გამიგე ..
- კარგი გასაგებია.. მე წავალ..


* * *
"როგორც იცი წერილები და ეგეთები არ მეხერხება... მოკლედ გეტყვი ჩემს სათქმელს... მოკლედ მე შენს ცხოვრებაში ვერ ჩავერევი თან აქედან ეს იცი მაგრამ შენ შეგიძლია მოიქცე ისე როგორც სწორია... დიდი გოგო ხარ და არ დაგიწყებ ჭკუის რიგებას... შენზე ფიქრით მაღამდება ყველა რე და ახლა ალბათ იმაზე ფიქრი ამომხდის სულს ეგ ბავშვი ჩემია?.. ხო მითხრეს, გავიგე რომ ფეხმძიმედ ხარ და ხომ იცი ამ ამბავს ესე არ დავტოვე,,, არც იფიქრო რამე სულელობა გააკეთო.. მალე გამოვალ ხო იცი და დავალაგებთ უკვე მე და შენ-ს კი არა "ჩვენს" ამბავს. ვატო"
წერილი მართლაც მოკლე მაგრამ ღრმა შინაარსით იყო... მიკვირდა ძალიან რატომ ჰქონდა ან საიდან რომ მსგან შეიძლება შვილს ველოდები?? ან თუნდაც ჰქონოდა ეჭვი რათ უნდოდა რომ ასე დაჟინებით გაერკვია მამობის პასუხიმგებლობა ჰქონდა თუ არა მას?! ხომ შეეძლო რო ასე ვთქვათ "დაეკიდა", მისაღები მიიღო ჩემგან ისიამოვნდა და ვსო დაევიწყებინა და აღარ ეფიქრა სხვა შედეგებზე ან შესაძლებლობებზე?? მაგრამ როგრ მავიწყდება ხანდახან რა,, ის ხომ "ვატოა", დამოუკიდებელი, პასუხისმგებლიანი, საინტერესო, საყვარელი, ძლიერი და შეუპოვარი.