ჩვენი მშობლები უკვე წავიდნენ... როგორც ჯონათანმა მითხრა ანას გვერდით ოთახი რომ იყო იქ დავწექი. ცოტა ხანი მეძინა მაგრამ შემდეგ გადავწყვიტე წყალი გადამევლო. როდესაც აბაზანაში შევედი იქ ანას უკვე ნაბანავეები იყო და პირსახოცი ჰქონდა ტანზე შემოხვეული, ჯანდაბა რა ლამაზია, არ ვიცი რატომ მაგრამ მომწონდა როდესაც ანის წითელ სახეს ვუყურებდი თან ისიც მომწონდა სველი თმიდან როგორ ჩამოსდიოდა წყლის წვეთები, მეც ვერ გავიგე რა დამემართა, მაგრამ ეს იქამდე გაგრძელდა სანამ ანამ შემამჩნია და წივილი დაიწყო.
-ააააააააა... გადაირიეე?! იდიოტოო გაეთრიეე-ყვიროდა ანი
-ბოდიში არ ვიცოდი აქ თუ იყავიიიი!
-გაეთრიე დეგრადირებულო!-ანიმ კარი მომიჯახუნა
-ჯანდაბაა მაპატიეე
მეორე დღეს უბრალოდ ყველაფერი დავივიწყე, არ მიღისრს ასეთი გოგოს გამო ნერვიულობა. უბრალოდ გამოვედი ოთახიდან და ანა დავაიგნორე. ტელევიზორი ჩავრთე და ყურება დავუწყე როდესაც ვიღაცამ ცივი წყალი გადმომასხა
-ჯანდაბა გაუბერეე?!-დავუყვირე ანას
-ჰაჰა ეგრე გინდა-ანა იცინოდა და თან ნერვებს მიშლიდა, თავისი ჩანთა აიღო და სკოლაში წავიდა...
რა უნდა მეკეთებინდა სანამ ანა არ იყო არ ვიცოდი, ამიტომ მის ოთახში შევიხედე, სიმართლე გითხრათ გავოცდი რადგან მაშინ მეგონა ჩვეულებრივი 17 წლის გოგოს ოთახში კი არა 3 წლის პატარა ბავშვის ოთახში შევედი. საწოლზე სულ სათამაშოები ეყარა, კედლებზე ალბათ თავისი დახატული ნახატები ეკიდა და რამოდენიმე პოსტერი და რაც ყველაზე მთავარია უზარმაზარი კარადები რომლებიც წიგნებით იყო გამოტენილი. რამაც ყველაზე მეტად გამაოცა ეს ანსაცმლის რაოდენოდა იყო, რადგან 1-2 გამოსაცვლელი შარვალი და რამოდენიმე მაისური ედო... ანას ოჯახი ისევე შეძლებულია როგორც ჩემი, ასეთ გოგოებს საერთოდ ურჩევნიათ რომ თანსაცმელები იყიდონ წიგნების ნაცვლად... რა უცნაური გოგოა. მისი ოთახიდან მალევე გამოვედი. შემდეგ უბრალოდ წამოვწექი ანას საწოლზე და მეც ვერ შევამჩნიე ისე დამეძინა უზარმაზარ სათამაშო პანდაზე.
-ადექიიიიიი!-უცებ ძულში ვიღაცის წივილი გავიგონე
-მმმმ-ვზმუოდი მე
-ადექიიიი! ჯანდაბა შენი სახელიც არ ვიცი ! აეთრიე იდიოტო-ანის ხმა ვიცანი და ადგომა როცა გადავწყვიტე ანის გავხუმრებოდი და ხელი მკლავზე ვტაცე და ჩემკენ წამოვწიე, ანი დამეცა ზედ და თან სულ გაწითლდა, ხელს უფრო მაგრად ვუჭერდი. მეორე ხელი წელზე შემოვხვიე და ზემოდან ახლა მე დავაწექი.
-დაგიჭირე-ჩავჩურჩულე ანის ყურში დაგავუღიმე
-მ..მტკი...-უცებ ანის ცრემლები წმოუვიდა, არ წარმომედგინა თუ ასეთი სუსტი იქნებოდა,
-ოო ჯანდაბა- ანის გავუშვი ხელები და ოთახში გავედი. მოიცა ეს რატო გავაკეთე?
უცებ კარზე ზარის ხმა გავიგე, ანიმ გააღო კარები და ვიღაც ბიჭის ხმა იყო
-გთხოვ მაპატიე!-ყვიროდა ის ბიჭი
-არასოდეს გაპატიებ გამიშვიი-როდესაც ანამ ეს სიტყვები თქვა მაშინვე გამოვედი ოთახიდან და პირველ სართულზე ჩასვლა გადავწყვიტე, ოღონდ ჯერ მაიკა გავიხადე
-გაუშვი-დავუყვირე იმ ბიჭს
-შენ საერთოდ ვინ ხარ?-მკითხრა ცინიკურად მკითხა იმ ბიჭმა ცინიკურად
-მე ანის შეყვარებული ვარ-ამ დროს ანის ხელები წელზე შემოვხვიე და ტუჩებში ვაკოცე, ის ბიჭი როცა წავიდა ანიმ სცადა რო ხელი ეჯიკა მაგრამ მაგრად მყავდა დაჭერილი და ვერსად გამექცეოდა...
-რატო აკეთებ ამას?-მკითხა აცრემლებულმა
-მიყვარს შენი წითელი სახის დანახვა
-ჰო მარა.. მე მაიკლი მიყვარს და არა შენ...-როდესაც ეს ანიმ მინთხრა მაშინვე წარმოვიდგინე 1-2 თვის შემდეგ სიყვარულისგან იმედგაცრუებული ანი და რაღაცნაირდა გული ამიჩქარდა
-ჰო ხვდები რო არასოდეს გაგიშვებ?-ჩავჩურჩულე ანის ყურში და ვაკოცე შუბლზე.