მეორე დღეს კომფორტულ ლოგინში გამეღვიძა. ჯერ ერთი თვალეი გავახილე, შემდეგ მეორე და გამეღიმა. გავიზმორე და სათვალეს ვტახე ხელი. უძლური ვარ მის გარეშე. შეიძლება ორ ნაბიჯში მდგომი კაცი ხე მეგონოს ან პირიქით. „მამიკოსგან“ გამომყვა. მოვწესრიგდი, მომდგარი ჯინსი და ტოპი მაისური ჩავიცვი და ოთახიდან გამოვედი. ჩემი ოთახის კართან მდგომ ორ შავებში ჩაცმულ კაცს მივესალმე და კიბის სახელურზე ჩავსრიალდი. უკვე მომწონს ახალი სახლი, მაგრამმ კიბის ბოლოში გავიაზრე რაც ხდებოდა და მათ მივუბრუნდი
-ისა და თქვენ ვინ ხართ?ვინ ბრძანდებით ბოდიშით-შევასწორე მაშინვე როცა ერთ-ერთმა წარბაწეულმა გამომხედა. პასუხი არ გაუციათ-თაზოოოო!-დავიძახე ისე რომ მათთვის თვალი არ მომიცილებია.
-ჰო ალქაჯო
-ეს ორი საშიში კაცი ვინ არის?-ვიკითხე და ნაძალადევად გავუღიმე
-სანამ საჭირო იქნება შენს გვერდით იქნებიან.
-ხოო გაღიმება არ აწყენდათ. მოიცა და სულ ჩემი ოთახის კართან უნდა იდგნენ? ცოტა მეშინია-ვთქვი და დავიმანჭე იმსიმაღლეები და იმხელები იყვნენ ყველას შეეშინდებოდა. მათ კი სიცილი დაიწყეს.
-ნუ გეშინია მე ზუ-მიტხრა პირველმა სიცილითრა ვარ
-მე კიდე თორნიკე-არც ამან დააკლო გაცინება. ცოტა ხანში სახლიდან გავიდნნ და გარეტ რაღაცაზე იცინოდნენ.
-თაზოოოო ეს სახლი საიდან?
-ერთ-ერთი კომპანია დამეხმარა და დიდი შემოსავალი ვნახეთ. ახლა ერთი კომპანიაც უნდა დავამარცხოთ ტენდერში და ყველაზე მარალსემოსავლიანი კომპანია გვექნება.-მიტხრა გახარებულმა
-მოიცა და არ ავღნიშნავთ?
-კი კი რათქმაუნდა საღამოს მოვაწყობთ პატარა წვეულებას აქ და ეგ იქნება. რამდენიმე ცნობილი ადამიანი მოვა. კონკურენტი და მეგობარი კომპანიის წარმომადგენლები და საქმიან ვახშამს გავმართავთ.
-ბავშვები მე მეყოლებიან რა გთხოვვვ
-კაი-გამიღიმა და მეც წითელი ტუჩების კვალი დავატყეორივე ლოყაზე. შემდეგ გავემზადე, პომადა გავიმოქე და სახლიდან გამოსული მანქანაში ჩავხტი-ზურა იქ დამხვდა თორნიკე კი მის გვერდიტ იჯდა
-მე წინ ჯდომა მიყვარს მაინც რომ იცოდეთ
-ჩვენც-გამომხედა თორნიკემ და გამიღიმა
-ჩვენც-სახე დავმანჭე და გავაჯავრე
-ნამდვილად ისეა როგორც გვითხრეს-დაიწყო ზურამ
-მამიკოს თავნება გოგო-დაუმატა თორნიკემ
-თაზო ბიზაჩემია. მამა არ მყავს და ვინც როგორ იმსახურებს ისე ველაპარაკები.-გავუღიმე და ფეხები გვერდით სავარძლებზე გავშალე. ამოვიღე ისტორიის წიგნი და სწავლა დავიწყე.-მგონი უკან ჯდომა შემიყვარდება
-ამას რა გაუძლებ ტოო
-ჯერ ვერავინ გამიძლო ზუკ ასე რომ იმედი არ გქონდეთ
-ზუკკ?-მკითხა თორნიკემ
-ხო თოკო
-გადარეული ხარ-მითხრა სიცილით თოკომ
-ვიცი მაგარია არააა-გადავიკისკისე და ისევ წიგნს ჩავაჩედი. მათაც დაიწყეს სიცილი. კაი ტიპები ჩანან.
დღემ ჩვეულებრივად ჩაიარა. დირექტორი შუა ისტორიის გაკვეთილზე შემოვიდა
-რა არის ეს აბაშიძე კოლაში პომადიტ სიარული რომ არ შეიძლება არ იცი? თან წითელი რო წაუსვამს-მიმართა ჩემ კლასელ გოგონას
-მას ბერიკაშვილს თუ უსვი ის წითელი გოჭია?-მაგარი გოგო ჩანს. ჩემს გარდა ვერავინ ეპასუხება დირექტორს. ეს ახალი გოგო უკვე მომწონს
-მეორე უზრდელი როგორ ბედავვ. ის რო ფანჯრიდან გადახტეს შენც მიყვები?
-კი მას არაერტხელ გადავმხტარვარ მესამე სართულიდან. გამოცდილი მაქვს ადვილია მაგრამ თქვენი ფეხები ამდენს ვერ გაუზლებს არ გირცევთ-უთხრა და გაუღიმა. მაშინვე სიცილი ამივარდა და მთელი კლასი სიცილით იხოცებოდა. თეკლამ თვალი ჩამიკრა და მანაც გაიცინა. ნუცა გადაბჟირდა რასაც ქვია. მიუხედავად იმისა რომ სანიმუშო მოსწავლე და ბავსვშვია. შედეგი დიდი ვერაფერი მთელი კლასი დავისაჯეთ და დღეში რვა გაკვეთილს ჩაგვიტარებენ ორი კვირით... ოხ სატანჯველი ორი კვირა როგორ მეზარება
-არ მეგონა ამ სკოლაში მეორე ჩემნაირს თუ ვნახავდი-ვუთხარი თეკლას როცა ჩემთან და ნუცასთან მოვიდა.
-2 სკოლიდან გამომაგდეს
-მე ოთხიდან ასე რომ გაჯობე.-სკოლიდან გამოსვლისას გიგა დავინახე და მისკენ წავედი მაგრამ ზურას შევასკდი
-საით პატარა ქალბატონოო?
-ჩეემი მეგობარია და უნდა ვნახო, ზუკკ-გამეცინა
-ელენე სკოლიდან პირდაპირ სახლში უნდა მიმყავდე
-ნუც თეკლა წამოდი წაგიყვანთ-გავზახე გოგოებს-ესენი ჩასხდებიან და მეც მოვალ-უცებ გამოვიქეცი და გიგასკენ წავედი. გადავეხვიე
-როგორ ხარ საყვარელოო?-მკითხა და ხელები წელზე მომხვია
-რავიცი
-გადარეულო მივდივართ-დამიძახა თოკომ
-ის ვინაა?-დაძაბულმა მკითხა
-აუ ნუ იბღვირები რა ჩემი მძღოლია.-ვუთხარი და გავიცინე
-დღეს შევხვდეთ-მითხრა და გამიღიმა
-როგორც მეგობრები?-ვკითხე ცინიკურად
-რატო ჩვენ ხო ერთად ვართ
-არა ჯერ არა
-ჩემთან ერთად იღვიძებ მკოცნი დამეუბნები ერთად არ ვართო?
-სიყვარული უნდა ამიხსნა-ვუთხარი მტკიცედ
-რა? კაი რა ელეეე რა
-ვსო გადაწყვეტილია.-გამოვბრუნდი და მანქანისკენ წავედი-და ხო ცოტა ორიგინალურად გააკეთე ეს ყველაფერი კაი თორე უარს გეტყვი
-რატო მაწვალებ?-მომაძახა უკნიდან
-ღირსი ხარ-ვუთხარი და მანქანაში ჩავსკუპდი მე, თეკლა ზუკა და თოკო ვიცინოდითროცა ნუცასგან ტელეფონზე წერილი მომივიდა
„ელე ესენი ვინ არიან?
„ჩემი მძღოლები“
„ეს თორნიკე მეცნობა, შარშანდელი არაკანონიერი რბოლის გამარჯვებულია მგონი“
„ნამდვილად იცი?“-ვკითხე დაინტერესებულმა
„კი ნახე ეს ფოტო“მომწერა და ჩანთიდან ჟურნიდან ამოხეული ფოტო ამოიღო“
„ეს ისაა შენ რო მოგწონდა?“მივწერე მან კი თვალების დახამხამებით მანიშნა კიო
სიცილი ამიტყდა. ბოლო ხმაზე ვიცინოდი ჩემს დაქალს 28 წლის ბაიკერი მოსწონდა რომელზეც გოგოები ნადირობენ. საბოლოოდ დავწყნარდი. ჯერ თეკლა მივიყვანეთ. ნუცას გაბრწყინებულ სახეს შევხედე და გარტობა მომინდა. თორნიკე წყალს სვამდა და უეცრად ვკითხე
-თოკო ამის გარდა რას საქმიანობ?-გადასცდა და ხველება დაიწყო. ნუცამ კიდე იდაყვი გამკრა. გამეღიმადა ეს ზუკამაც შენიშნა
-რავიცი არაფერს
-მე და ნუცა შარშან ბაიკერების რბოლას ვუყურებდით-ისევ გადასცდა. ნუცამ ისევ იდაყვი გამკრა.-ვფიქრობდით რომ მეორე ადგილზე გასულს უნდა გაემარჯვა-კვლავ გადასცდა და კვლავ იდაყვი მომარტყეს, ზურამაც ვერ შეიკავა სიცილი და ამყვა. თოკომ ბოთლს დაახურა და გვერძე უხეშად გადადო.
-რა გჭირს თოკო?მოდი ზურგზე ხელს დაგარტყავ-მეც გადავიწიე და ზურგში კარგად დავარტყი და როცა ნუცა გადავიდა ვკითხე-რა მოგივიდა მარტო ვთქვი რო....-არ დამამთავრებინა
-ბევრი თქვი-გამომხედა მკაცრად
-და შენ რა განერვიულებს მე რას ვფიქრობ გამარჯვებულზე?
-არ ვნერვიულობ
-გეტყობა. ძარღვები გაქვს დაჭიმული
-ახლა მესმის რატო არ გყავს შეყვარებული
-მყავს შეყვარებული
-ჯერ არა. იმ ბიჭს უთხარი სიყვარული ამიხსენიო. ეტყობა შეეშინდება და შეყვარებულის გარეშე დარჩები.
-მშიშარა შეყვარებული ისედაც არ მჭირდება
-აუ ეს რამდენსლლაპარაკობს რა სიტყვას არ შეგარჩენ
-რათქმაუნდა. დღემდე არავისთვის არაფერი შემირჩენია და სენ გამონაკლისი რატო უნდა იყო ერთი?-მთელი ამ დროის მანძილზე ზუკა სიცილით კვდებოდა. ისე რა უცნაურია ამხელა კაცს ზუკას ვეძახი
-ზუკ რამდენი წლის ხარ?-თოკომ პასუხი არ გამცა და ისევ ზუკას მივუბრუნდი
-36-ის
-დღეს აქვს დაბადების დღე და საჩუქრად გადარეული გოგოს მზღოლობა მიიღო-წამოიზახა თორნიკემ
-ნერვებს მიშლი-ვუთხარი და წარბები ავწიე
-შენ ჩემი ნერვები იკითხე დღეს უკვე აღარ მივარგა
-ძალიან კარგი მიხარია-ვუთხარი და კმაყოფილმა ხელები გადავაჯვარედინე
-მე მომწონს დღევანდელი საჩუქარი სხვათაშორის
-მართლააა?-დავიზახე და ლუყაზე ვაკოცე
-რას აკთებ ავიჩეხებით-დაიძახა თორნიკემ
-ვიღაცას სწყინსსსს!-ვთქვი თიატრალურად და ტუჩცები დავბრიცე
-ვიღაც თავნება გოგოს თუ არმოვწონვარ სულ არ მაინტერესებს
-მერე მე ვთქვი არ მომწონხარ თქო?-ვიკითხე სხვათაშორის-პირიქით მაგარი ტიპი ხარ.
-ოჰჰ რით დავიმსახურე თქვენი მოწონება
-შენი სახლეგანთქმული ბაიკით უნდა გამასეირნო....-უეცრად დაატორმუზა მანქანა ზურამ.
-რაააა?-იკკითხეს ერთად?
-ხო რა იყო ვიცი ყველაფერი.
-როგორ ჟურნალის ფოტოში ჩაფხუტით ვარ.
-ოხ ეს პაპარაცებიი რაააა-ჩანთიდან ფოტოაპარატი ამოვიღე და ფოტო ვაჩვენე სადაც ჩაფხუტი ხელში ეჭირა.
-არსად არ თქვა-თითი დამიქნია
-რატო უნდა ვთქვა მერე ვისღა დავაშანტაჟებ ბაიკით რომ მასეირნოს ხოლმე-საყვარლად ავაფახუნე წარბები
-შარში ხარ თოკო-თქვა ზურამ
-მაგარ შარში-დავამატე მე და გავიცინე.-სახლში მივედით მაგრამ ეგრევე დამატებით მასწავლებლებთან წამიყვანეს. მასწავლებლისგან გახარებული გამოვედი რადგან ჩემი საყვარელი დრო დადგა. შოპინგის დრო.






მოგესალმეთ. გადავწყვიტე განსხვავებულად დამეწერა ეს თავი. ვფიქრობ მხოლოდ წყვილზე წერა მოსაწყენია, ამიტომ შემოვიყვანე ახალი პერსონაჟები. მაინტერესებს ამაზე რას ფიქრობთ. გავაგრძელო ასე წერა თუ წყვილზე გავამახვილო ყურადღება?

პს. მადლობა რომკითხულობთ. თქვენი აზრი ჩემთვის მნიშვნელოვანია.