16 თავი

თვალებს ვახელ და ვცდილობ ჩემი თბილი საწოლიდან ნელნელა წამოვდგე.
საშინლად ციოდა ამიტომ საბანი ისევ ტანზე მქონდა შემოხვეული და ისე ავდექი.
უკვე 1 კვირა გავიდა ზამთრის არდადეგების შემდეგ და ეს დღეებია ან სულ ანასთან ერთად ვარ ან საწოლში ვგორაობ და წიგნებს ვკითხულობ.

სამზარეულოში გავედი და ჩაის მომზადება დავიწყე.
სანდრო 2 დღით მეგობრებთან ერთად იყო წასული სათხილამუროდ ამიტომ სახლში სულ მარტო ვიყავი.
სანდრო თავიდან სასტიკ უარზე იყო ჩემი მარტო დატოვების, არც მე არ მინდოდა მარტო ყოფნა, მაგრამ ვხედავდი როგორ უნდოდა ძმაკაცებთან ერთად წასვლა ამიტომ მის დარწმუნებას ვცდილობდი.
საჭმლის მომზადება დავიწყე და თან ვფიქრობდი რა ჩამეცვა დღეს ანას დაბადების დღეზე.
ანა უკვე ერთი წლით უფროსია ჩემზე, მაგრამ ამას მხოლოდ 16 დღით შევარჩენ..

გუშინ მთელი დღე ანასთან გავატარე და მის დაბადების დღეზე ვლაპარაკობდით.
დიდი სახლი იქირავა და დაახლოებით 25 კაცი ვიქნებით.
საშინლად მინდა მასთან დარჩენა, მაგრამ სანდრომ მითხრა ანას უთხარი ტაქსი გამოგიძახოსო და სახლში წამოდიო.
ანასთან ჩვენი სკოლის რამდენიმე მეგობარი იქნება და კიდევ სხვებიც რომლებსაც არ ვიცნობ.
იმედია დღეს ანას ხათრით ძალიან მორცხვად არ ვიქნები და ხალხს დაველაპარაკები!

- რა უნიჭო ხარ რა
მეუბნება ანა სიცილით და კრემის გაკეთებას იწყებს.
უკვე ანასთან ერთად ვიყავი სახლში და რათქმაუნდა ჩვენ ძველ ტრადიციას არ ვარღვევთ, რომელიც ერთად ტორტის გაკეთებას გულისხმობდა.
ბავშვობიდან ვცდილობთ ერთმანეთის დაბადების დღეებზე ტორტი ერთად გაგვეკეთებინა და ეს წელიც არაა გამონაკლისი.
რათქმაუნდა ამ ტორტს მხოლოდ ჩვენთვის ვაკეთებდით და სხვას არავის ვასინჯებდით ჩვენი ოჯახის წევრების გარდა.
წელსაც გადავწყვიტეთ ანასთვის მარწყვის ტორტი გაგვეკეთებინა და უკვე თითქმის ვასრულებდით.
- ნიაკო ეგ მარწყვი ტორტზე უნდა დავალაგოთ კი არ უნდა შევჭამოთ
დამიყვირა ანამ როცა დამინახა როგორ ვიპარავდი ჩუმად მარწყვს მაგიდიდან, რა ჩემი ბრალია, მომენატრა მარწყვი!

ტორტის გაკეთებას და დაგემოვნებას როცა მოვრჩით ოთახში ავედით და მომზადება დავიწყეთ.
ძალიან არ გამოვპრანჭულვართ, რადგან დაბადების დღე სახლში იყო და არ გვინდოდა ზედმეტი ყურადღება მიგვექვია, მაგრამ ანა ისეთი ლამაზი და საყვარელი იყო მაინც ყველას გადაუჯოკრავდა.
- ვსო მზად ვართ, ეხლა ირაკლიც მოგვაკითხავს და წავედით.
ირაკლი ანას ბიძაშვილი იყო და ისიც რათქმაუნდა დაპატიჟებული იყო.
მანქანაში ჩავჯექით და ბუშტების გაბერვა დავიწყეთ.
იქ დარწმუნებული ვარ საკმარისი ჰელიუმის და ჩვეულებრივი ბუშტი იყო, მაგრამ გზაში გასართობად მაინც ვბერავდით.

სახლში ადრე მივედით და ყველაფრის შემოწმება დავიწყეთ. მშრალი საჭმელები მაგიდაზე დავალაგეთ და მუსიკას ხმამაღლა ჩავრთეთ.
ხალხიც ნელნელა მოდიოდა და მხიარულება დავიწყეთ.
ანას რათქმაუნდა ცოტა ალკოჰოლი ჰქონდა მოტანილი და ყველამ დალია, მეც ცოტა გავიხსენი და ხალხთან ლაპარაკი და გართობა დავიწყე.
არ მჯერა რომ ესე კარგად ვარ, ნეტა სულ ესეთ კარგ ხასიათზე ვიყო, მაგრამ ალბათ ესე არ იქნებოდა ანა რომ არ მდგარიყო ჩემს გვერდით და არ გავემხნევებინე..

გოგოები რაღაცეებზე ჭორაობდნენ და მეც მათთან ვიდექი და ვიცინოდი.
ანა ღიმილით იდგა და ჩიფსებს აკრატუნებდა, არ მესმის ამდენი ტორტის მერე რატო ვჭამთ?..
- ვიღაც მოვიდა წავალ კარს გავაღებ
თქვა ანამ და კარისკენ გაიქცა.
იქ ჩვენი სკოლის ბიჭები იყვნენ 2 უცხო ბიჭთან ერთად.

ამდენი მუსიკის და ცეკვის შემდეგ ანამ გადაწყვიტა სიმართლე და მოქმედება გვეთამაშა ყველას, მე დიდად არ მინდოდა თამაში, მაგრამ როცა ყველამ გახარებული სახე მიიღო გადავწყვიტე თავი მომეჩვენებინა თითქოსდა მეც მიხარია.
- ეხლა იკა დაატრიალებს
თქვა ანამ და ჩვენ კლასელ იკას მისცა ბოთლი.
თამაშის წესები ცოტა განსხვავებული იყო, ბოთლს ვინც დაატრიალებს ის არჩევს ორივე მხარემ რა უნდა გააკეთოს.
იკამ ბოთლი დაატრიალა და რაც ყველაზე მეტად არ მინდოდა ის მოხვდა.. ბოთლი ჩემზე გაჩერდა! შესანიშნავია..
დამაინტერესა მეორე მხარე ვის შეხვდა და დავინახე ვიღაც უცხო ბიჭი როგორ იღიმოდა და მიყურებდა.
- კარგი, ესეიგი ნიაკო და თორნიკე თქვენ ხო არ იცნობთ ერთმანეთს? ხოდა ორივენი უნდა შეხვიდეთ იმ ბნელ ოთახში და 5 წუთი უნდა გაატაროთ ერთად
ეს თქვა იკამ სიცილით და ყველა დაეთანხმა.
ნამდვილად არ მინდოდა უცხო ბიჭთან ერთად ოთახში შესვლა, მაგრამ როგორც ჩანს სხვა გზა არ მქონდა.
მე და თორნიკე ოთახში შევედით და მართლა ბნელი ოთახი ყოფილა, არ მჯერა რომ ახლა ამას ვაკეთებთ. თავი რომელიღაც ცნობილ ფილმში მეგონა
- მე თორნიკე მქვია
თქვა მან და პატარაზე გამიღიმა
- სასიამოვნოა, მე ნია
ვუთხარი მეც და მორცხვად და ის ცდილობდა ჩემთან დიალოგი გაება.
საშინლად არ მომწონდა ეს სიტუაცია, 5 წუთი ძლივს გავიდა და კარიც გაგვიღეს.

საღამომ ძალიან კარგად ჩაიარა, ბევრი ვიცეკვეთ, ვიმღერეთ, ვიმხიარულეთ.
თავი კონკია მეგონა 12 საათზე რომ მიწევდა სახლში წასვლა, მაგრამ სანდროს პირობას ვერ დავარღვევდი.
ანას ჩავეხუტე და ვუთხარი რო ხვალაც მივიდოდი მასთან ტორტი ბოლომდე რომ შეგვეჭამა მეთქი.
- ტაქსით წახვალ ხო?
მეუბნება ანა და თან მეხუტება.
ბავშვებს უკვე დავემშვიდობე და კართან ვიდექით.
- კი, კი. გამოვიძახებ ეხავე
ვთქვი და ტელეფონში ტაქსის ნომერის ძებნა დავიწყე, მაგრამ უცებ ვიღაცის ხმა გავიგე
- ტაქსი არ გინდა მე გაგიყვან, თან ისედაც წასასვლელი ვარ
თქვენ თორნიკემ და ნელნელა მომიახლოვდა
- არა არ არის საჭირო
ვუპასუხე მე, მაგრამ თორნიკემ ისე დაიჟინა მე წაგვიყანო ბოლოს ძლივს დავეთანხმე.

მანქანაში თითქმის სულ ის ლაპარაკობდა, არ ვიცი რატომ მაგრამ თავს მასთან უხერხულად ვგრძნობდი.
დემეტრეს გაცნობის შემდეგ თითქმის ყველა ბიჭბთან ეგრე ვარ, რას მიშვება ეგ ბიჭი?..

თორნიკეს ღიმილით დავემშვიდობე და სახლში ავედი.
ამ დამღლელი დღის შემდეგ საბანაოდ შევედი და ეგრევე ძილს ვაპირებდი.
ღამის პერანგი ჩავიცვი და ჩემი ნახევრად სველი თმით საწოლში დავწექი.
მულტფილმის ყურება დავიწყე სანამ არ ჩამეძინებოდა.
უკვე ნელნელა თვალები მეხუჭებოდა, როცა რაღაცის ხმა გავიგონე სახლში.
ესე ძალიან ცხოვრებაში არასდროს არ შემშინებია.
სახლში მარტო ვარ და რაღაც უცნაური ხმა მესმის...
შიშისგან ნერწყვს ვყლაპავ და ფეხის წვერებზე გავდივარ.
ვცდილობ გავიგო ეს ხმა საიდან მოვიდა, მაგრამ უცებ ვიღაცის შეხებას ვგრძნობ უკნიდან.
ბოლო ხმაზე დავიყვირე და შეშინებული შევტრიალდი, მაგრამ უცებ საკმაოდ ნაცნობი სხეული დავინახე
- დ-დემეტრე?
ვთქვი შეშინებულმა და შუქი ავანთე.
მისი მომღიმარი სახე დავინახე და გული ეგრევე დამშვიდდა.
მის გალანძღვას ვიწყებდი თუ რატომ შემოიპარა ჩემ სახლში ესე შუაღამისას, მაგრამ უცებ ჩემი ყურადღება მის მუცელზე გადავიტანე.
მისი თეთრი მაისური რატომღაც წითელი იყო.
პირზე ხელი ავიფარე და შეშინებულმა შევხედე
- დ-დემეტრე რა გჭირს?
ვუთხარი და თვალიდან ცრემლი წამომივიდა, ძალიან შემეშინდა ესეთი დემეტრე რომ დავინახე
- არაფერია პატარა გამივლის, შენ რო გიყურებ გამივლის
მითხრა ეს ღიმილით, მაგრამ უცებ მუცელზე ხელი მიიჭირა და ტკივილისგან დაბლა დაიხარა.
მეც ტირილით მასთან მივარდი და გვერდით ამოვუდექი
- ეხლავე ექიმი გჭირდება
ვუთხარი და ტელეფონის მოსატანად წავედი, მაგრამ დასუსტებულმა დემეტრემ, რომელიც მაინც ჩემზე ბევრად ძლიერი იყო ხელით შემაჩერა
- არა პატარა, ექიმთან წასვლა არ შეიძლება
მითხრა დემეტრემ და ვატყობდი როგორ უჭირდა ლაპარაკი.
სასწრაფოდ ჩემ ოთახში წავიყვანე და მაისური გავხადე.
ის დაჭრილი იყო მუცელთან, მაგრამ კიდევ კაი მისი ჭრილობა ძალიან ღრმა არ იყო.
ეგრევე პირველადი დახმარება მოვიტანე და ყველაფერს ვცდილობდი სისხლი რო შემეჩერებინა.
კიდევ კაი ამ საკითხში უცხო არ ვიყავი, რადგან ჩემი ძმა ძალიან ხიფათიანი ბავშვი იყო და ყოველთვის მე მიწევდა მისი მოვლა.
სულ ვაკვირდებოდი ხოლმე დედა როგორ უხვევდა სანდროს ჭრილობას და მეთვითონაც ვისწავლე.
- დემეტრე, ჭრილობა შეგიხვიე და სისხლისგან აღარ იცლები, მაგრამ მაინც საშინლად გეტკინება ყველაფერი ექიმთან თუ არ წახვალ
ვუთხარი ცრემლიანი თვალებით და სველი პირსახოცების მოტანა დავიწყე დემეტრე, რომ სისხლისგან გამეწმინდა.
ჩემი საწოლიც გამოსაცვლელი იყო, მაგრამ ეს სულ არ მაინტერესებდა.
დემეტრესკენ მივიწიე და ტუჩებით მის შუბლს შევეხე, რომ მენახა სიცხე ჰქონდა თუ არა, მაგრამ უცებ მისი შეხება ვიგრძენი ხელზე
- პატარა, შენ გამო ათას ესეთ ტკივილს ავიტან
მითხრა მან და ტუჩები ნაზად მომადო, შემდეგ კი თვალები დახუჭა და ღრმა ძილში გადაეშვა.. მე კი დავრჩი ესე გაშტერებული.