გოგონები აქეთ-იქით დახტუნავდნენ ,აი რაც შეეხება ბიჭბს სინი გაურკვევლობაში ისხდნენ.
შეჰყურებდნენ ჩახუტებულ წყვის და ვერც კი ხვდებოდნენ თუ რა ხდებოდა,ან გოგონებს რა აკვლებდათ თუმცა ბოლოს დამიანემ დააშოშმინა ყველა .
-თქვენ ორი ,ცქარა ეხლა მაქვე დაჯექით და შეწყვიტეთ კივილი,თქვენ კიდევ გაგვაგეიებთ თუ არა აქ რა ხდება? ბოლოს ვაჩეს და ანას მიუახლოვდა და ძმაკაც თვალებში ჩააშტერდა.
-ვაიმე,დამიანე რა ვერ გაიგე? ამათაც ეღირსათ და ჩვენც გვეღირსა რა... სალომე იმდენად იყო გახარებული ვერც კი ხვდებოდა რას ლაპარაკობდა.
-მოკლე შენ ეხლა ეს არაფერს გეტყვის,აი მე კი მეტყვის ბოლო ბოლო ჩემ ხელში გაიზარდა.ახლა უკვე ფეხზე დემნა წამოდგა და „დაიკოს“ მიუახლოვდა.ანის შერცხვა არ იცოდა როგორ ეთქვა,რომ ის და ვაჩე უკვე ახალი სტატუსით ივლიდნენ,გამოჩნდებოდნენ როგორც წყვილი და შეყვარებულები.
-აუ ვაჩე გეტყვის რა...ვაჩე ხომ ეტყვი? ვაჩე აცრემლიანებული თვალებით ახედა,თავს ძივს იკავებდა ,რომ არ ეტირა თან ძალიან გაწითლდა.
-აუ ტო შემიშინეთ ჩემი გოგო...კაი პატარა შენ ნუ ღელავ მე ამათ ყველაფერს ვეტყვი.ანის შუბლზე აკოცა და შემდეგ ყველას თვალი მოავლო.
-რა პატარა? ჩქარა ახლა დაბრქვი ყველაფერი. უკვე ლუკა წამოიჭრა ფეხზე.ალექსანდრ და დემეტრე კი ჩუმად შესცქეროდნენ მათ.
-მოკლედ,მე და ანი ერთად ვართ.
-მაგას მეც კი ვხედავ ერთად,რომ ხართ და ერთმანეთს ეხუტები...მოიცა ერთად ანუ...დაიცა ტო მაგრად დავიბენი შენ ძმობას ვფიცავარ.დემეტრე ფეხზე არც კი ამდგარა ისე დაიწყო ლაპარაკი.
-ბიჭო თქვენ რამე ხომ არ მოწიეთ ჰა? ერთადვართ ანუ შეყვარებულია.ახლა გაიგეთ? ამის თქმა და ყველას დაშოშმინება ერთი იყო,ბოლოს კი დუმილი ალექსანდრემ დაარღვია.
-აუ გილოცავთ ტო,რა მაგარია ეე,თან ძაან უხდებით ერთმანეთს.ალექსანდრე წყვილს გადაეხვია ანი კი ელოდა ტტყუპებ რას იტყოდნენ თუმცა ისინი ხმას არ იღებდნე სააგიეოდ ანანოს ალექსისი წაკბენა არ დავიწყებია.
-შენ,რომ არ მიგელოცა ისეც გადარჩებოდნენ,ხოლო ერთმანეთს ,რომ უხდებიან ეგ ისედაც იცოდნენ.
-მადლოაბა აწი გავითვალისწინებ ქალბატონი ანანოს შეხედულებებს.
-და რომ არ გაითვალისწინო და ენა კიდევ ამოიღო ნაწილებად დაგდებ.
-თქვენ ორს რა გაჩხუბებთ ერთი,ახლა მაგის დროა ვერ ხედავთ ანა რა დღეშია.ლუკამ კატა და ძაღლივით მოჩხუბარი წყვილი ერთმნეთს დააშორა და გვერდით შებრუნდა.
-აუ ტყუპებო რამე მითხარით რა..ხომ არ მიბრაზდებით? ხმა საგრძნობლად გაებზაარა უკვე და ბიწებს ქვემოდან ახედა.
-აი ხომ ვამბობდი არა,ხომ ვამბობდი ეს გოგო სულელია თქო.ჩევნ შენ როგრ გაგირაზდეთ პრინცესა?-უცებ მოხვეს ერთმანეთშ ხელეი და გადაეხვვნენ.
-ახლა ავტირდები.სალომემ თავი გაოიჩინა და კიდევ ერტხელ მიახვედრა სხვებს თუ ვისი და იყო.
-აი ერთი კითხვაც რა,ეს რამ შეგაყვარა გოგო? დემეტრემ კიტხვისნიშნის თალებით შეხდაა.
-დეეტრე მოკეტე ეხლა,აუ წამოდი რა დავჯდეთ მეტკინა ფეხები უკვე.ვაჩემ ტყუპებს გოგონა გამოაცალა,დაიკოს გვერდით დაჯდა მეორე მხარეს ანა დაიჯინა და ხელი მოხვია. ცოტახანი ისევ ილაპარაკეს,კარტიც ითამაშეს და დაიშალნენ.ტყუპებბი კი დარჩნენ მარტო.ვაჩე ტახტზე წამოხდა,ანანო მივიდა ძმას კალთაში თავი ჩაუდო და თვალები დახუჩა ვაჩემ კი მის თმებში დაიწყო თამაში.
-ვაჩე.
-გისმენ პრინცესა.
-ანა ძალიან გიყვარს?
-კი ძალიან მიყვარს . მის გახსენებაზე ვაჩეს გაეღიმა და დას დახედა,ანანოს კი გაუხარდა ეს პასუხი თუმცა ცოტათი არ იყოს ეწყინა.არ უნდოდა ეს კითხვა დაესვა თუმცა წამოცდა.
-და ჩმზე მეტადაც გიყვარს?
-ანანო რას მეკითხები? ხომ იცი,რომ მე შენ ყვლაზე მეტად მიყვარხარ და შენ ვერავი შეგცვლის?შენ ჩემ ცხოვრებში სულ სხვა ადგილი გიჭირავს ანის კი სულ სხვა...ანი ის ადამიანია რომელთანაც მთლი დარჩენილი ცხოვრების გატარება მინდა და მინდა,რომ მისი შვილების მამა მექვას ხოლო შენ კი ჩემი დახარ რომელიც ყველაფრის მიუხედავათ მეყვარება,სულ და მას ვერავინ შეცვლის .ხომ გაიგე? და ძალიან მაწყენინებ თუ ოდესმე კიდევ დასვამ მაგ კითხვას.ხომ გაიგე?
-მაპატიე.
-არაფერია,მაგრამ ეგ კითხვა არასდროს დასვა ხო?
-გპირდები.
ცოტახანი კიდევ ისაუბრეს ,თუმცა ანანოს ძმის მუხლებში მალევე ჩაეძინა და სიზმრების სამყაროში გადაეშვა,ახვლედიანმა ის ხელში აიყვანა და თავის ოთახში გადაიყვანა.საწოლზე დააწვინა საბანი გადააფარა და შუბლზე აკოცა როგორც იცის ხოლმე.შემდეგ თავის ოთხში გადაინაცვლა,იბანავა და ბოოს საწოლს მიაშურა,შემდეგ ტელეფნს ხელი დაავლო და წერილი გაგზავნა “ტკბილი ძილი პატარა,იმედია მე დაგესიზმრები“.პასუხი არ მოსვლია რადგან ანის ეძინა,თუმცა გული სულაც არ დაწყვეტია რადგან იცოდა,რომ ის უკვე მორფეოისი სამყაროში იქნებოდა.
დილით როდესაც გაღვიძა ტელეფონს ხელი დაავლო რათა დრო ენახა,თუმცა მისი ყურადღება წერილმა მიიქცია.ვაჩესგან იყო.ესიამოვნა მისი ეს საქციელი და სითბო მოჰგვარა.ტელეფონ გამორთო და იქვე გადაო , საწოლიდან წამოდგა ,მოემზადა და სამზარეულოში გაძვრა.ყავა დაადგა ტყყყუპებისთვის რადგან იცოდა,რომ სადაცაა ისინც ადგებოდნენ თავისთვის კი წყალი დაადგა რათა ჩაი აედუღებინა.ყავა ჩამოასხა და ზუსტად მაგ მომენტში შემოძვრენ თმააჩეჩილი ტყუპები.
-პრინცესა,ყავა გაგვიმზადე? სათითაოდ მივიდნენ და გოგონას ლოყები დაუკოცნეს.შემდეგ კი მაგიდას მიუსხდნენ.ჩუმად საუზობდნენ სანამ სალომე არ გამოძვრააწითლებული და თმა გადაფეთქებული.
-ამ გოგოს თმის დაბარცხნა ხომ ვერა და ვერ ვასწავლე რა.ანიმ შეიცხადა და ცდილობდა ჩვულებრივ სახე შეენარჩუნებინა.
-აუ დემეტრე მანდ დამაჯინე რა.
-სალომე ხომ არ დაბრმავდი,კაი ტყუპებს ვერ არჩევ კარგი მაგრამ ვერც მე უნდა განმასხვავო ამათგან?
-აუ ანი აცა რა,ეს კიდე კაი ხანი არ გამოფხიზლდება დაანებე რა . დემნამ სიცილით ჩაილაპარაკა და დას გახედა. სალომემ თავისთვისაც გამზადა ყავა თუმცა რათ გინდა,მოსვა თუ არა მაშინვე გამოფხიზლდა,თურმე შაქარი მარილსი არვია . ამაზე კიდე სამივემ ცალკე მორთო სიცილი.ისაუზმეს და ყველაფერი ააალაგეს ,პირველი იწყებოდა ანანომ,რომ დარეკა .
-ხო ანო
-სალო შენ ხარ?
-კი რახდება?
-არაფერი.დღეს ასე 4 თვის ჩვენთან გამოხვალთ?
-კაი შევეცდებით.
-კაი აბა გკოცნი.
-მიდი საყვარელო.
ტელევიზორთან ისხდნენ და მულტფილმებს უყურებდნნე,ბიჭები ვიღაცებს ემესიჯებოდნენ,მულტფილმი ,რომ დასრულდა ანიმ ტელეფონი აიღო და სფელში გადარეკა.ყველა მოიკითხა,ოჯახიდან დაწყებული სამეგობროდან დამთავრებული.ბოლოს სალომეს მოკიდა ხელი და საჭმელი გაამზადა,მართალია სახლში ჭამა არ მოუწევდათ თუმცა რაიცი რა ხდება?დროც მალე გავიდა ,მოემზადნენ და ახვლედიანებს მიადგნენ.ბიჭებმადააკაკუნეს კარები ი ანანომ გააღო.
-აუ მოვდეით რა კარგია...ერთი წუთი რძალი სადაა?
-აქვარ ანო,და ჯერ არ ვარ რძალი.
-არაფერია,მალე იქნები პატარა.უცებ ვაჩე გამოვიდა და ხელები მოხვია.
-ეე ბიჭო,ჩვენც აქ ვართ .დემტრე ვითო გაბრაზდა და წარბები შეკრა.
-კაი წამო შიგნით შევიდეთ.
პირდაპირ მისაღებში შევიდნენ და ლაპარაი დაიწყეს,როცა კარბზე ზარი გაისმა და ცოტახანში ბიჭბი შეოლაგდნნე,ლუკა ,დამიანე და ალექსანდრე.
-ამისთვის ,რომ არ დაგერეკა არ იქნებოდა? ანანომ ვაჩეს გაბრაზებულმა შეხედა.
-აუ,გამარკვევია ამათ შორის რა ხდება და მეტ რამე თუ მინდოდეს ტო რა. ლუკამ ხელები ზევით აიხედა,და პირჯვარი გადაისახა.ამ უკანასკმნელზე სიცილი აუტყდათ.
-რაარი ჩემო ლუციუს და მტრობა ,ახლა გაიგე? ანანომაც ხელები ქვევით ჩამმოაწევინა ბიჭს და ტახტზე დააჯინა.გოგონებს კი უკვირდათ ანოს ტყუილი გაბრაზება ალექსანდრეს მიმართ თუმცა ის ა ყველაფერს მარტივად გაარკვევდა.სემდეგ კი სალომეს დაელაპარაკბოდა დამიანეს ტაობაზე და იმაზე თუ რა ხდებოდა მათ შორის.ფიქრებიდან სალომეს ტელეფონის ხმამ გამოარკვა რომელიც მაგიდის ცენტრში იდო . ეკრანზე ძალზედ სიმპატიური ბიჭის ფოტო გამოისახა და დაეწერა „სიცოცხლე“,ამის დანახვაზე გაეღიმა და ჩუმად გააპარა თვალი დამიანესკენ რომელსაც ძარღვები სასწაულად დაჰბერვოდა,გაუხარდა თან ძალიან გაუხარდა იმის გაგება ,რომ დამიანე მათ ყოფილ კლასელ ნოეზე ეჭვიანობდა.
-სიცოცხლე ,როგორ მომენატრე-სალომემ უცებ დაავლო ტელეფონს ხელი და სიხარულიგან გაბადრილმა უპასუხა.-მეც ძალიან მატრები...მართლა,ვუაიმე როგორ მივარხარ...მეც სიცოცხლე აბა გაკოცე.-საუბარი როოგრც კი დაამთავრა ირგვლივ მიმოიხედა და ყველას გაკვირვებული მზერა დაინახა „მისიანების“ გარდა.
-რაო შეყვარებულმა მომენატრეო სალო? დამიანემ დამცინავი და ამავდროულად გაბრაზბული ხმიტ იკითხა.
-ვინ? მე ხომ შეყვარებული არ მყავს? -ძალიან გაუკვირდა და ვერ გაეგო თუ რა ხდებოდა.
-რავი დავიჯერო აბა ,რო ეგ ბიჭი შენი „სიცოცხლე“საქმრო იყო?
-გამო აბა ერთი წუტი რეებ ბოდილობ . სალომე ფეხზე ადგა და გვერდით ოთხში გავდა ,დამიანე კი მას მიყვა. ანის და ანანოს ძალიან გაუხარდათ ერთამეთს გახედეს და თავლებიტ რაღაც გადაულაპარაკეს. ყველა გავირვებული იყო თუმცა არაფერს იმჩნევდნნე.
ცოტახანში ისსნიც გამოვიდნნე დაწყნარებულ დასოშმინებულები.როგორც ჩანს ყველაფერი მოაგვარეს.ცოტახანი ისევ ისაუბრეს ,ბოლოსკი დაისალნნე. სახლში გვიან მსურპრიზს ამზადებდნენ.ყველა მაღაზიებში გაქანდა და საახლში თორმეტის ნახევრისთვის დაბრუნდნენ.
სურპრიზს ამზადებდნენ.ყველა მაღაზიებში გაქანდა და საახლში თორმეტის ნახევრისთვის დაბრუნდნენ.
და-ძმა კი ანანოს ინიციატივიტ სპანჯბობს უყურებდნენ. არა ხომ ტყუპები არიან არა თუმცა ანანოს სულაც არ ეტყობა ის ,რომ 24 წლისაა.მის ასაკთან შედარებიტ ძალიან ხალისიანი,ენერგიული და ცანცაა გოგონაა ამისდა მიუხდავათ კი ჭკვიანი.აი ვაჩე კი დასტოინი ტიპია და ადვილა შეატობ,რომ უკვ სრულწლოვანია. ეს ორი ბავშვობიდან ძალინა ზრუნავ ერთმანეთზე,ამას კი ისიც განაპირობებდა ,რომ მშობლებს მათთვს თითმის ა ეცალათ და სულ სამსახურზე იყვნენ ორიენტილებულები.ვაჩე კი სულ მის დას ედგა გვერდში,თავს დიდა თვლიდა და დას ასწავლიდა რა როგოგრ უნდა ექნა.ანნო კი ბაზდებოდა და ეუბნებოდა და სულ ახსენებდა ,რომ ისინი ტოლები იყვნენ. ვაჩე კი იმაზე ფიქრობდა თუ რა იქნებოდა მომავალში ,მისი ოჯახი,ანა და ის.ანანო და მისი მომავალი.თავიანთ ფიქრებში ისე გაერთნენ ,რომ კარებზე ზარის ხმა ვერც კი გაიგეს.საათს დახედეს და როდესაც თორმეტი საათი ნახეს ერთხმად წამოიძახეს.
-გილოცავ დაბადების დღეს ტყუპისცალოო.უცებ მიცვივდნენ კარებტან და იქ მდგარ მეგობრები,რომ დაინახეს სასწაულად გაუხარდათ. მაშინვე ყველამ ერთმანეთშ ხელი დაავლო და გადაეხვივნენ.
-გილოცავთ ახვლედიანებო.ერთმანეთს დაშორდნენ და საჩუქრების დანაწლება დაიწყეს.
ანი ვაჩესთან მივდა და ყუთი გაუწოდა ,შიგნით კი მაჯის საათი იდო,შავი რომელშიც ეწერა „რა დროც არ უნდა იყოს სულ მეყვარები“ ახლვედიანმა მაშინვე აიღო საათი მაჯაზე გაიკეთა და გოგონას მოეხვია,აი ანაოს კი ყელსაბამი აჩუქა რომლის ერთ მხარეს გვირილები იყო გამოსახული ხოლო მეორე მხარეს კესანე. ყველამ მსგავსი საჩუქრებ გაუკეთესა ალექსანდრე კი არსად ჩანდა .ანანოს ვითომ არ სწყეია ,რომ ის არ გამოჩდა არ შეიმჩნია და გართობა განაგრძო.ცოტახაში ტელეფონზე შეტყობინება მოუვიდა.“გთხოვ კარები გამიღე , და გეხვეწები დღეს მაინც არ წამკბინო“ ფეხზე უცებ წამოხტა და კარები გააღო.აი იქ კი ალექსანდრე დახვდა დიდი დათვით და დიდი გვირილების თაიგულით. ეს დაბადების რე ანანოსთვის ყველაზე დასამახსოვრებელი იყო . 12 იანვარი ... დღე როდესაც ანანოს სულ ცოტათი გაუქრა ის ნეგატიური დამკიდებულება ალექსის მიმართ.
-უშნოდ უკეთესი იქნებოდა თუმცა მაინც ძალიან დიდი მადლობა...